The Golden Cage: Three Brothers, Three Choices, One Destiny by Shirin Ebadi

The Golden Cage: Three Brothers, Three Choices, One Destiny Reviews

• 
  Caroline

  This book has two parallel stories, the first being the recent history of Iran, and the second being the recent history of a family close to the author. Ebadi won the Nobel Peace prize for the work she did in Iran. Initially she was a judge, but when Ayatollah Khomeini came into power she was demoted to being a clerk. She continued however to advise people about their legal rights, at a time when it must have been incredibly dangerous to do so. Both the Shah and then later Khomeini came down savagely on people who opposed their different regimes. People were imprisoned and tortured. If anything Khomeini was even worse than the Shah.
  
  The family she writes about consisted of a father, Hossein, a carpet dealer, his wife Simin, his daughter Pari and his three sons - Ali, Abbas and Javad. In many ways, just as the country was hit by political tragedy and abuse, so was the family. The three boys followed the three different political threads that so cursed Iranian life, and they were utterly obsessed with their separate ideologies. Abbas supported the Shah, Javad followed the Iranian Communist Party, and Ali was a fundamentalist Muslim, devoted to Ayatollah Khomeini. Through their stories we learn of the battering that people took as the country struggled from one extreme to another, first under the Shah, and secondly under the ayatollahs, and Islamic fundamentalism.
  
  I relished learning more about Iran, and what it was like living here through these experiences, but I found the writing a bit disjointed. The perspective of the author also changed on several occasions. Most of the time she wrote as herself, observing the brothers.....but sometimes she wrote from their perspective, as though she were one of them, which was odd. The structure of the book is however a good vehicle for learning about Iran and its politics. I liked the shift from Iran's general history to the personal experiences of the brothers.
  
  Ebadi has written another book "Iran Awakening: a memoir of Revolution and Hope", and that has had excellent reviews. I am definitely going to read it.
  
  
  https://www.goodreads.com/book/show/7...
  
  I think if perhaps I had been given a choice of only one book I would have read the second book.
• 
  Merrie

  I met this author and read this book the week after meeting Tina Fey at a reading of her new book, "Bossypants."
  
  Both authors, from amazingly different perspectives, talk about women's issues, work, family obligations, being a woman in a man's world.
  
  Fey is a famous American comedian and Ebadi is a Nobel Peace Prize winner who no longer can return to her home in Iran. Fey's book talk was sold out in 12 minutes ($40 per ticket), and I listened to Ebadi speak about the terror and repression of the Iran government through a translator around a conference room table with a handful of other journalists.
  
  "Bossypants," is a hilarious book that is No. 1 in the country right now, and Ebadi's book isn't even on the NYT's list. It's a shame that Ebadi's story isn't getting more attention. She brilliantly uses the story of her childhood friends, three brothers, to illustrate the destructive path that her country has gone down in the last 50 years.
  
  The book very much helped me understand the history and what Iran is like now and want to learn more. Ebadi is a talented writer and I hope her story gains many, many more readers and that soon, Ebadi will be able to safely return home.
• 
  Brian Griffith

  Ebadi tries telling the story of Iran in its age of ideology, making it an extension of her own life. The three featured brothers cause their family endless suffering as they cling to their three different ideologies. Their female relatives repeatedly try to save the brothers from themselves and to keep a spark of healthy family life alive. In general, the women seem like real, original people, and the three brothers mostly seem like cardboard cutout ideologues.
• 
  Space Little Wing

  Uno de los mejores libros que he leído, cuenta una increíble vida. Ebadi cuenta la historia de su vida desde un punto de vista muy objetivo y una manera muy profunda sin entrar de manera desagradable en los incontables problemas en los que se ve metida solo por ser mujer en el país incorrecto en el momento incorrecto y no querer dejarse someter. Un alma libre, fuerte y luchadora como pocas.
• 
  Mikheil Samkharadze

  რევიუს წასაკითხად ასევე ეწვიეთ ჩვენს ბლოგს:
  
  https://minilibraryblog.wordpress.com...
  
  “თუ არ შეგიძლია, ბოლო მოუღო უსამართლობას, მაშინ უამბე მაინც ყველას მის შესახებ”
  ალი შარიათი
  
  სწორედ ასე იწყება შირინ ებადის შესანიშნავი წიგნი. ავტორი ზედმიწევნით ასრულებს ალი შარიათის თხოვნას და გვიყვება ირანში მ��ოცე საუკუნის მეორე ნახევარში დატრიალებული ერთ-ერთი უდიდესი უსამართლობის შესახებ.
  ეს არის წიგნი ოჯახზე, რომელიც პოლიტიკურმა უთანხმოებამ გაანადგურა. მაგრამ თუ კარგად დავუკვირდებით, ერთი ოჯახის ამბავი ირანის სახელმწიფოში დატრიალებული ისტორიის პატარა სარკეა. პოლიტიკური არჩევანის განსხვავებულობამ და საკუთარი არჩევანის ფანატიკურმა რწმენამ გადაწონა ოჯახის წევრების ერთმანეთისადმი სიყვარული. სამი ძმა და სამი არჩევანი – შაჰის გენერალი აბასი, კომუნისტი ჯავადი და ხომეინის მომხრე ალი. მოუხედავად იმისა, რომ მშობლებმა შვილები პოლიტიკისგან მაქსიმალურად შორს აღზარდეს, ბიჭების პოლიტიკურმა მისწრაფებებმა და სიმპატიებმა თავი მაინც იჩინა და ვერც დედამ, ვერც საერთო დამ, ვერც სისხლმა და ვერც საერთო სახლმა ვერ დაიცვა ოჯახი დანგრევისაგან. იქ, სადაც პოლიტიკა ძმებს შორის დგება, გზები იყოფა, თვალებში ვეღარ უყურებ საყვარელ ადამიანებს და აღარ მიგესვლება სახლში, რომელშიც გაიზარდე. ასე მოხდა აბასის, ჯავადისა და ალის შემთხვევაშიც.
  
  ოჯახის ამბების პარალელურად წიგნში ვითარდება მოვლენათა სერია, რომელსაც ადგილი ჰქონდა 1979 წელს და რომლის შედეგად ირანი კონსტიტუციური მონარქიიდან სახალხო თეოკრატიულ ისლამურ რესპუბლიკად იქცა – შაჰი მოჰამედ რეზა ფეჰლევი შეცვალა აიათოლა რუჰოლა ხომეინიმ. რევოლუცია ორ ეტაპად განხორციელდა: პირველ ეტაპზე ლიბერალთა, მემარცხენეთა და რელიგიურ ჯგუფთა ალიანსმა შაჰის მმართველობა ჩამოაგდო; მეორე ეტაპზე, რომელსაც ისლამურ რევოლუციასაც უწოდებენ, აიათოლა მოვიდა მართვის სათავეში…
  შირინ ებადი ამ ამბების თვითმხილველია: ის და ფარი, სამი ძმის ერთადერთი და, ახლო მეგობრები არიან. ამიტომ შეგვიძლია ჩავთვალოთ, რომ ავტორი ამ ყველაფრის უშუალო მონაწილეც გახლავთ. მხატვრული თვალსაზრისით ამაზე ბევრად უკეთესი წიგნებიც წამიკითხავს, მაგრამ ისტორიული და ინფორმაციული თვალსაზრისით ძალიან მნიშვნელოვანი წიგნია. ადამიანური ისტორიის გადმოცემით ავტორი გვიყვება მისი სამშობლოს ტრაგიკულ და რთულ უახლეს ისტორიას. პოლიტიკური ფანატიზმი ძმებს აიძულებს ერთმანეთისგან დისტანცირებას. საკუთარი თავის გარშემო თვითონვე იშენებენ გალიებსა და ბარიერებს, იკეტებიან ნაჭუჭში, სადაც ვერც დედის სიყვარული და ვერც ოჯახის სითბო ვერ აღწევს. არ აქვს მნიშვნელობა, როგორ ცხოვრობ, ღარიბულად თუ მდიდრულად, შეიძლება, ფუფუნებაშიც ცხოვრობდე და შენ გარშემო აშენებული გალია სულაც ოქროსგან იყოს ჩამოსხმული, მაგრამ გალია თუნდაც ოქროსი, მაინც გალიაა..
  
  საქართველოში იზრდებიან თაობები, ამთავრებენ სკოლასა და უნივერსიტეტს და მათ აბსოლუტურ უმეტესობას წარმოდგენაც კი არ აქვს ჩვენი ქვეყნის მეზობლების შესახებ. რატომღაც ისეთი რეალობა ჩამოყალიბდა ახალგაზრდებში, თითქოს ჩვენი ქვეყნის მეზობლები მხოლოდ აღმოსავლეთ ევროპა და მოსაზღვრე ქვეყნები არიან. ჩვენი გეოგრაფიის გაკვეთილები, ისტორიის სახელმძღვანელოები, სხვადასხვა კურსები არ გვაძლევენ საშუალებას, რომ გავიგოთ მეტი ჩვენ გარშემო, ჩვენ რეგიონში არსებულ ქვეყნებზე, კულტურაზე, პრობლემებზე, კონფლიქტებზე, რელიგიასა და ადამიანებზე. ხოლო ის ინფორმაცია, რაც ისტორიის წიგნებშია, არის მითოლოგიზებული აბდაუბდა, რომელსაც რეალობასთან კავშირი არ აქვს, მით უმეტეს თანამედროვე ისტორიასთან. და ახლა, როცა ირანსა და საქართველოს შორის უვიზო მიმოსვლაა და ყოველ დღე შეგვიძლია ქუჩებში ირან���ლი ტურისტების ნახვა, ვხედავთ ირანელების მიერ გახსნილ კომპანიებს, წამოწყებულ ბიზნესებსა და ინვესტორებს, მემგონი, დროა, ეს მითოლოგიზებული ისტორია გვერდზე გადავდოთ და წავიკითხოთ ის, რაც ნამდვილია. გავიგოთ მეტი ამ ქვეყანაზე, მის მოქალაქეებსა და მათ პრობლეებზე. ვიცოდეთ, რა გამოიარეს, რას გაუძლეს და გავითვალისწინოთ, რომ ჩვენ ქვეყანაში არასოდეს დავუშვათ მსგავსი ბნელი იდეებით შეპყრობილი ხალხის მიერ ძალაუფლების ხელში ჩაგდება.
  შირინ ებადის წიგნი არაა რთულად წასაკითხი, მაგრამ ის რთულ და მტკივნეულ წარსულს ეხება. გვიყვება ირანის პოლიტიკური ცხოვრების გარდამავალ ეტაპებზე, სისხლიან ჩაგვრაზე, ოპოზიციისა და ქალების დევნაზე, რელიგიური ფანატიზმის აღზევებასა და ცოდვებზე. გვიყვება წაგებულ ომზე, ხელისუფლების კრიტიკოსი ხალხის უკვალოდ გაქობაზე, ათასობით პოლიტიკური ოპონენტის დახვრეტასა და თავიდან მოშორებაზე..
  იშვიათია ისეთი წიგნი, რომელიც ძალიან დელიკატურად, ობიექტურად და საკმაოდ მძაფრად გადმოსცემს პრობლემების რეალურ არსს, არ გვიყვება ისტორიას სუბიექტურად და ცდილობს პრობლემების პარალელურად დაგვანახოს ის დადებითიც, რაც ვერც ომებმა და ვერც პოლიტიკურმა ბატალიებმა ვერ გააქრეს. “ოქროს გალია” ზუსტად ასეთი წიგნია. ჩემი ნება რომ იყოს, ეს წიგნი აუცილებლად იქნებოდა სკოლაში სავალდებულო წასაკითხი ლიტერატურის ჩამონათვალში. ეს სურვილი განსაკუთრებით მძაფრია იმ პოლიტიკური ისტერიის ფონზე, რაც ქვეყანაში ბოლო პერიოდში ხდება. სამწუხაროა, მაგრამ საქართველოშიც მინახავს ოჯახის წევრები, რომლებმაც ერთმანეთი დაკარგეს, გამოიკეტნენ გალიებში და მშობლიურ სახლშიც მშობლების სანახავად რიგრიგობით დადიან. “ოქრის გალია” კი ნათლად დაანახებდა მოზარდებს, რა შედეგები მოაქვს ოჯახზე წინ პოლიტიკის დაყენებას.
  
  მათთვის, ვისაც სურს ირანის რევოლუციაზე წარმოდგენის შექმნა, ასევე ვურჩევ, წაიკითხონ მარჯან სატრაპის “პერსეპოლისი” – უბრალოდ შედევრია. შესაძლებელია ანიმირებული ფილმის ნახვაც იგივე სათაურით – “პერსეპოლისი”.
• 
  LiN

  หนังสือบอกเล่าอิหร่านก่อนและหลัง Islamic Revolution ผ่านพี่น้องที่มีจุดยืนทางการเมืองต่างกันสุดโต่ง คนหนึ่งภักดีต่อซาห์ คนหนึ่งเป็นคอมมิวนิสต์ และอีกคนศรัทธาโคเมนี ความสัมพันธ์แข็งกระด้าง ไม่ลงรอย เกรี้ยวโกรธ ชวนอาดูรในโศกนาฏกรรมที่ชัดเจนตั้งแต่ต้นว่าราคาที่ต้องจ่ายให้การปฏิวัตินั้นมากมายแค่ไหน
  
  คุณชิรินเขียนถึงความไม่พอใจและความต้องการล้มล้างระบอบกษัตริย์ที่สั่งสมนานจนนำมาซึ่งการปฏิวัติในที่สุด โดยทั้งสามฝ่าย กลุ่มชาตินิยม กลุ่มคอมมิวนิสต์ และศาสนาไม่ได้มีจุดยืนร่วมกันเลย แต่เป้าหมายเดียวกันคือล้มราชาธิปไตย เมื่อสำเร็จ ผลที่ตามมากลับเลวร้ายยิ่งกว่า เมื่อผู้ที่ได้กุมอำนาจคือโคเมนี ซึ่งความคิดแตกต่างจากฝ่ายคอมมิวนิสต์และเลฟติสต์อย่างมาก
  
  ประเทศถอยกลับไปสู่ความเผด็จการและอนุรักษนิยมยิ่งกว่า
  
  พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่า monarchy แบบเดิมมันดีนะ แต่โคเมนีก็ใช่ว่าจะถูกเหมือนกัน ผ่านการปฏิวัติมาเกือบครึ่งศตวรรษแล้วแต่การคุกคามคนวิพากษ์วิจารณ์อย่างเงียบๆ ก็ยังมีอยู่แม้ว่าจะไม่มีโคเมนีแล้วก็ตาม
  
  เรารู้สึกสะท้านใจตรงคนร่วมขบวนต่อต้านซาห์เชื่อว่าปฏิวัติจะทำให้สังคมดีขึ้น แต่มันกลับแย่ลง ฝ่ายคอมมิวนิสต์ถูกกวาดล้าง มีการประหารหมู่หลายครั้ง ผู้เกี่ยวข้องกับคอมมิวนิสต์ถูกจับเข้าคุกแม้จะไม่มีหลักฐานชัดเจน คนที่เคยสนับสนุนซาห์ถ้าไม่ตายก็อยู่ในประเทศไม่ได้ นักการเมืองเก่าบางคนที่ตุลาการเอาผิดไม่ได้ก็ถูกอุ้มฆ่า คนสื่อกับแอคทิวิสต์ทั้งถูกขู่ฆ่าและฆ่าจริง การเซ็นเซอร์ข่าวสารเข้มขึ้น สร้างความเชื่อว่าการฆ่าในนามของอัลเลาะห์ไม่ผิด ความรุนแรงเช่นนี้ดูจะไม่มีแค่ประเทศนี้เท่านั้นกระมัง หลายจุดรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาจนเผลอร้อง
  
  ความเป็นปฏิปักษ์ต่ออเมริกาและเวสเทิร์นมันเริ่มจากตรงนี้ รวมถึงสงครามกับอิรักซึ่งมีรายละเอียดค่อนข้างเยอะทีเดียว แม้ว่าจะปะปนด้วยอารมณ์ส่วนตัวไม่น้อยด้วยมันคือเมมวอร์ที่ผสมกับฟิกชัน
  
  “If you do not have the power to overthrow the rule of oppression, inform others of the oppression.” – Ali Shariati
  
  เพราะสร้างอนุเสาวรีย์เพื่อระลึกถึงคนที่ตายอย่างไม่ยุติธรรมไม่ได้ หนังสือเล่มนี้จึงถูกเขียนขึ้น คุณชิรินก็เป็นหนึ่งในกลุ่มเดินขบวนปฏิวัตินั้นด้วย แต่สิ่งที่ได้มาคืออะไรเล่า
• 
  Tamhouellebecq

  ❣️❣️❣️❣️❣️❣️
• 
  Catherine Gillespie

  After reading Iran Awakening, I also picked up Ebadi’s more recent book The Golden Cage: Three Brothers, Three Choices, One Destiny. As in Iran Awakening, this book is narrated in Ebadi’s voice, but is primarily about the three brothers of one of her family friends. The three brothers apparently (I am still unclear how much of this book is straight truth and how much is semi-fiction or condensing multiple characters into one) each adopted one of the major ideologies of modern Iran (supporting the Shah, being a secular or Marxist revolutionary, and being a fundamentalist Muslim revolutionary) and essentially, as their sister says, locked themselves in cages of ideology that blinded them and ultimately became each man’s undoing.
  
  Although the book mainly tells the story of modern Iranian history through the story of the brothers, Ebadi used herself as a narrator, injecting scenes from her own life and sometimes confusingly jumping around in narrative type. For example, she includes sections written as though she saw them first hand, when we know she did not, and sections written as if by an omniscient narrator who could be inside other people’s heads, which of course Ebadi cannot. By using herself as a narrator but breaking conventions of narrative type, Ebadi not only casts doubt on the veracity of some of the events, but also removes a lot of the impact of these stories. Although I’m sad to say so since I really respect Shirin Ebadi’s work, I wouldn’t recommend The Golden Cage unless you have a really strong interest in Iran. Definitely read Iran Awakening instead.
  
  
  {Read my full review here}
• 
  Nuno Alexandre

  "A minha avó tinha mesmo razão quando dizia que quem vive muito tempo vê coisas enormes com os seus pequenos olhos"
• 
  ქრისტინე კოხია

  "თუ არ შეგიძლია ბოლო მოუღო უსამართლობას, მაშინ უამბე მაინც ყველას მის შესახებ”
  
  ალი შარიათი
• 
  Oto Bakradze

  შეიძლება საუკეთესო მხატვრული ტექსტიც კი იყოს ირანის პოსტ და პრე რევოლუციამდელი ისტორიისა, თუ როგორ შეიძლება განსხვავებულმა პოლიტიკურმა შეხედულებებმა(მონარქიზმი,კომუნიზმი,ფუნდამენტალიზმი) ძმები სამკვდრო-სასიცოცხლოდაც კი გადაამტერონ.
• 
  Mariana

  Obrigatório por ser esclarecedor sobre uma realidade que nos parece tão confusa.
• 
  Mehmet Koç

  “Haksızlığı engelleyemiyorsanız bile, en azından onu herkese anlatın” - Ali Şeriati
• 
  Bruce McDonald

  I wanted to like this book more than I did. The history that it tells is important, and complex, and vastly misunderstood by so many of us in the west. I actually taught a few Iranian Air Force pilots when we were on best-buddy terms with the Shah, and I remember what happened with all that. Learning later about the Cold War intrigues that had propped up the relationship and made it so toxic left me with the sad knowledge that the US was responsible for so much of what happened there, in our zeal to fight Communism at all costs. Most of my contemporaries also remember the Iran hostage crisis and have a vague notion that Iranians are dangerous and that their government is dangerous or worse, erratic and unpredictable. Many people I know confuse Iran and Iraq, thinking of them interchangeably as religious zealots who think of us as Satan and who mistreat women. All of these blanket impressions and misunderstandings fade in the light of the stories of real people. Ebadi's story, though couched in terms so stark that they seem to be caricatures, is dripping with unpleasant reality.
  
  As important as the story was, and as powerful and brave as the message was, the writing seemed rushed and the dialogue wooden, as if it were a fable for children. That and the rather disorganized first part of the book got me going toward an unfavorable opinion, say three stars. I have to appreciate how hard it must have been for Ebadi to relive this true story (I think it's true), though, in telling it. It was told in such stark terms that we could understand it, and that made me glad to have read it. The book was educational at the least, and at its best it was a monument to the pain and loss caused by extremism of all kinds.
• 
  Steve Kierstead

  Last month we were packing up my son, Alex, to get him back to school for his sophomore year and I came across this. He recommended it and offered to loan it to me.
  
  She's the first woman jurist in (pre-revolutionary) Iran and tells the story ot the madness created by the revolution there not really from her perspective (a woman of course could only be a clerk in post-revolutionary Iran, at least for several years), but through the stories of her dear friend's three brothers who took very different paths: one was an admirer of the shah and wound up in the US some years after helping to bring down Mossadegh, another was a free spirit and followed the Tudeh (Iranian Communist Party) much to his disadvantage (prison, torture and disappearance) and the third became a follower of Ayatollah Khomeini, though he became disillusioned later, after losing his family in the Iran-Iraq war. Not a happy outcome in the bunch.
  
  I find her to be a good-enough, though not perfectly fluid or evocative, writer. Pretty sure English isn't her first language, so she can be forgiven some of that. But the story she has to tell is very powerful and compelling, and I enjoyed this (short) book.
  
  Thanks, Alex!
• 
  Irukina

  La obra me ha gustado mucho y me ha tenido enganchada todo el tiempo. Sin embargo, he echado en falta un poco más de contexto para poder entender mejor la situación política de Irán y su historia.
  
  Es cierto que el libro está más centrado en la historia de la familia de Simin pero las escenas pasan de un modo un poco deslavazado y si no se está familiarizado con la historia de Irán, algunos sucesos no acaba de entenderse (en especial, sus causas)
  
  Aún así le pongo 5 estrellas porque se logra entender perfectamente el sufrimiento de esa familia y todo lo que hay detrás. Una historia de dolor pero también de superación. Pero sobre todo de cómo el adoctrinamiento y las creencias ciegas acaban con todo, hasta con los vínculos familiares que parecían más fuertes.
• 
  Sergio

  Un'opera che racconta, attraverso la storia di due famiglie iraniane legate da grande amicizia, l'Iran negli anni precedenti e successivi alla rivoluzione di Khomeini, le incertezze di quegli anni, lo sbandamento delle famiglie, la fuga dei dissidenti, le tribolazioni di quelli rimasti in patria. Eppure l'amicizia di Shirin e Parì, due figlie di quelle famiglie, continua a sfidare negli anni ogni difficoltà e avversità, grazie alla loro reattività ad ogni lutto, ad ogni ostacolo, ad ogni emarginazione. Un romanzo che svela molte risvolti ignorati dall'occidente, illumina e commuove
• 
  Katie

  Interesting subject matter, but very strange, hard to follow pacing. Ebadi skips over huge swaths of her and her subjects' lives with barely a mention, jumping from year to decade to minute without explanation or concern for her readers' sense of time or progression. Still, it's a valuable insight into the personal lives of those on the ground in Iran.
• 
  Paky

  Pinceladas de unas vidas vividas en un periodo de tiempo crucial en una sociedad tan diferente a la nuestra. Nos ayuda a conocer la historia más reciente de Irán desde el punto de vista de esta increíble mujer.
• 
  Fatma

  Great book! Shirin Ebadi is a powerfull and brave woman!
• 
  Farrah Azadi

  Must read! Provides great insight into Iran before and after the revolution through simple story telling...very engaging and informative.
• 
  Ale Sandoval Tress

  
  https://bibliobulimica.wordpress.com/...
• 
  NCHS Library

  From the Publisher:
  For over fifty years the Shah Pahlavi dynasty ruled Iran until Ayatollah Khomeini's 1979 Islamic Revolution seized power and began its own reign of tyranny. The questions about the revolution shape The Golden Cage while the answers shed light on Islamic Iran's current events and tell us why it strives for nuclear energy, chants "Death to Israel," and claims to be the most powerful force in the Middle East and Muslim world. History perhaps is best described through life stories we each can hold dearly. The Golden Cage is one such story about three brothers the author knew through their sister, Pari, a childhood friend. Each brother subscribes to a different political ideology that tears Iran and their lives apart. As Pari observes, her brothers live deluded lives in golden cages of ideology.
  
• 
  Julia Volta

  L'autrice descrive in modo semplice ed essenziale la storia politica iraniana del XX secolo, intrecciandola con le vicende dei suoi amici d'infanzia: tre fratelli che seguono strade completamente diverse, diventando nemici gli uni degli altri, mentre la sorella cerca con tutte le sue forze di tenere in piedi la famiglia.
  Un messaggio potente e struggente allo stesso tempo, perché il libro stesso non porta ad un lieto fine ma alla sola speranza che qualcuno ascolti la voce degli oppressi, che qualcuno venga a sapere della verità che si cela dietro alle false promesse e alle buone parole dei politici iraniani.
  Mi è dispiaciuto non conoscere di più sulla lotta personale dell'autrice: il suo premio Nobel, per esempio, passa in secondo piano, narrato quasi per caso.
• 
  Amelia Harris

  Read this for a class but actually really enjoyed reading it. This book was a great way to learn about the political changes in Iran and how they affected the people living in Iran. The book provided a great lesson on how ideology warps perceptions and the risks it runs in alienating people. We got to see how each brother became so trapped in their golden cage that it lead to their own demise but also the demise of their family. I highly recommend this as a nonfiction read to learn more about Iran that is an easy read.
• 
  Tamar Guchua

  მართალია, შირინ ებადი ამ კონკრეტული წიგნის ავტორი უფროა, ვიდრე მწერალი და საერთოდ, ნობელიც მშვიდობის დარგში აქვს აღებული და არა ლიტერატურაში, როგორც ეს ქართული გამოცემის წინა გარეყდაზე მიმზიდველად იკითხება, მ ა გ რ ა მ, მიუხედავად ამისა, პირდაპირ და შეულამაზებლად მოყოლილმა ერთი ტრაგიკული ოჯახის ამბავმა შეუძლებელია გული არ აგიჩუყოს და საკუთარი პიროვნების გარშემო აშენებულ "ოქროს გალიაზე" არ დაგაფიქროს.
• 
  Mariposa

  Il est de ces livres qui nous emmènent loin. Géographiquement. Qui nous permettent une plongée dans L Histoire et l'histoire contemporaines, dans ces épisodes que l'on connait parfois mal. Et si en plus, ils sont superbement écrits, avec pudeur et tendresse, de la rage aussi parfois, c'est un plaisir à lire malgré les événements tragiques qui y sont décrits. À lire, évidemment.