Huid en haar by Arnon Grunberg

Huid en haar Reviews

• 
  Resa Leeflang

  Ik denk oprecht dat dit boek mij een trauma heeft gegeven. Naast de extreem explicite seksscenes (waar ik overgens wel voor gewaarschuwd was) die allemaal tot op de detail werden beschreven, bevat dit boek ook een eindeloze affaire (die vervolgens eigenlijk alleen bestaat uit een serie verkrachtingen) die het best beschreven kan worden als gruwelijk.
  
  Ik snap dat Nederlandse literatuur hoogstaand moet zijn met een 'diepe betekenis', maar dat is dit niet. Dit is een boek geschreven door een eenzame blanke man die nooit in de buurt moet worden gelaten van jonge meisjes. Als dat is wat klassieke Nederlandse literatuur is, dan moet er wat goed veranderd worden in de Nederlanse boeken.
• 
  Bas

  Een typisch Grunberg boek; na een hoop ellende volgt nog meer ellende.
  
  Bijna alle personages mankeren iets, ze houden er bijna allemaal een affaire op na en bovenal denken ze, zo goed als, alleen aan zichzelf.
  
  Roland Oberstein is het hoofd personage en ik wilde meerdere keren tijdens het lezen tegen hem schreeuwen, waarom doe je dit nu weer? Desondanks zijn onsympathieke voorkomen leef je wel met hem mee, ik kreeg het idee dat hij niet beter weet, dit is nu eenmaal hoe Oberstein is en hij kan dit niet veranderen. Hij is alleen maar met zijn onderzoek bezig, zijn werk is alles voor hem. De rest is bijzaak. Een vriendin neemt die maar gewoon erbij, waarom ook niet? Ook heeft hij een zoontje - uit een mislukt huwelijk-, die als een blok aan zijn been voelt, want het zoontje heeft aandacht nodig en dit kost tijd, tijd die hij niet kan gebruiken om aan zijn onderzoek te werken. Verder werken aan je onderzoek of videobellen met je zoontje die je weken niet gesproken en gezien hebt? Oberstein kiest -als het aan hem ligt - voor werken aan zijn onderzoek. Ik denk dat Oberstein niet wil of kan leven en hierdoor zich alleen maar richt op zijn onderzoek. Maar je eigen leven beëindigen is ook een brug te ver. Als hij aan zijn onderzoek werkt denkt hij aan niks anders dan het onderzoek. Het leven bestaat dan even niet.
  
  Ondanks alle ellende die in dit boek zit leest het erg prettig en is het toch ook vermakelijk. Grunberg schrijft prachtige dialogen, waardoor je je soms in dezelfde ruimte waant als de personages uit het boek.
  
  Kortom: een geslaagd boek over een aantal mensen die keer op keer verkeerde keuzes maken en elkaar alleen maar verder de vernieling in helpen.
• 
  Gerbrand

  “In de ideale wereld neemt de klant een geïnformeerde beslissing. Hoe beter hij geïnformeerd is, hoe beter die beslissing zal uitvallen. Maar hij weet nooit alles. Een klant is iemand die verleid dient te worden en het is moeilijk aan te geven waar verleiding ophoudt en misleiding begint.”
  
  Roland Oberstein is docent economie (een van de veertig meest vooraanstaande Smith-deskundigen op deze wereld). Violet is zijn vriendin, zij is ontwerpster van damestassen. Als ze meedeelt dat ze is vreemdgegaan is Roland onaangedaan. Het drijft hem niet tot wanhoop.
  
  “Wanhoop kost tijd en als hij iets niet heeft is het dat: tijd. Hij zou er ruimte voor moeten maken in zijn agenda. Misschien kan hij van de winter een weekend inruimen voor wanhoop.”
  
  En even later lezen we dat hij ook niet het argwanende type is.
  
  “Ook voor argwaan zou hij tijd moeten maken. Hij zou het moeten inroosteren. Hij zou het in zijn agenda moeten schrijven: 24 november, argwaan.”
  
  Huid en Haar is een degelijke Grunberg. Helaas ook weer met wat plastische seksscenes die vooral niet geil zijn (bodylotion in anus… echt?). Maar zoals altijd leest ook deze Grunberg heerlijk weg. Knap voor een boek met meer dan 500 pagina’s.
  
• 
  faar

  naar
• 
  Ans Luiken

  Cover!
  
  Er is een stuk geruite stof te zien, een Schotse Ruit, die wel voor paardensjabrakken gebruikt wordt. De geruit stof heeft de vorm van een menselijk wezen dat op haar/zijn buik ligt. Tussen de “armen” is een haarlok te zien, dat het haar van een volwassene, een kind of van een paard kan zijn. Naast het “haar” is een CD-ROM afgebeeld die je zou kunnen gebruiken om een playstation op te starten.
  Onder in beeld gaat een zweep- (je) schuil achter een nietszeggend, kil masker.
  Deze zweep kan men gebruiken bij paardensport, maar ook tijdens een sadomasochistisch spel.
  
  
  Vorm:
  
  het boek is gevat in een zevental hoofdstukken , die allemaal iets met marktdenken te maken hebben, zoals : “consumptie”, “de prijs van het vlees”, “de markt” en "het vangnet".
  Voor econoom Ronald Oberstein is de Liefde een markt.
  Hij wil alleen geld en energie steken in “gevoelens” als hij er iets voor terug krijgt.
  Maar de markt functioneert niet goed.
  Vraag en aanbod sluiten niet op elkaar aan.
  Rationeel zou Ronald Oberstein moeten weten dat de imperfecte markt tot excessen zou moeten leiden.
  Tergend langzaam wordt zijn neergang beschreven, in eindeloze dialogen.
  
  Titel: “Huid en Haar”.
  De uitdrukking ‘met huid en haar’ is bekend genoeg. Eenmaal komt die voor in dit boek. Op zeker moment vonkt de hartstocht tussen de zonderlinge econoom Roland (41 even oud als Arnon Grunberg) ) en de piepjonge Leidse studente Gwendolyne (kort: Gwennie): ‘En zij zoent hem alsof er na hem niets meer komt. Zo voelt het. Alsof ze hem wil opeten, alsof ze hem wil verslinden met huid en haar.’ Daar zit geen woord Chinees bij.
  Alle vrouwen verlangen iets van Ronald dat hij niet kan geven maar voor die vrouwen is dat een blinde vlek. Misschien heeft zijn moeder het bij het juiste eind. Hij konmt niet over als een mens met emoties. Zij noemt hem een onmens.
  
  
  
  Personages
  
  Belangrijkste personage is Ronald Oberstein, een econoom en komt naar mijn perceptie akelig dicht bij Grunberg zelf,is een afsplitsing of alter ego, nog meer dan
  Jörgen Hofmeester ( in Tirza) in zijn donkere visie.
  Er zijn veel autobografische verwijzingen. De moeder van Ronald (Arnon?)speelt een belangrijke rol.
  Is Ronald een autist of een tweede generatie slachtoffer van de Holocaust?
  Ex-Vrouw en vriendinnen dringen niet werkelijk tot hem door, kunnen hem niet duidelijk maken dat hij hen verwaarloost.
  Voor Ronald is emotioneel contact een muizenval waar hij niet in wil trappen.
  Daarin doet hij me wel weer een beetje denken aan de muzikant Richard in "Freedom".
  Alle vrouwen in dit boek, zelfs zijn eigen moeder, hebben met elkaar van doen. Ze spiegelen elkaar.
  Roland is het middelpunt van het heelal van deze vrouwen, die zo veel ruimte in dit hij-verhaal krijgen toebedeeld dat ze óók hoofdpersonen worden.
  Mijn leeservaring:
  
  Er staan veel mooie zinnen in het boek, veel venijnige oneliners. Het is een perfect samenhangend verhaal en iedereen spiegelt iedereen. De visie die uit het boek spreekt is inktzwart.
  Ik las het aanvankelijk wel met plezier omdat ik me een voelde met de personages. Het benauwde me erg en toch vond ik het meeslepend en kon niet stoppen. Tijdens het lezen voelde ik me betrokken bij de vrouwen in het boek. Ik zou medelijden moeten voelen met de schrijver of de hoofdpersoon, maar ik bleef eenzaam achter.
  
  
• 
  Marjet

  Arnon Grunberg - Huid en haar
  
  'Huid en haar' van Arnon Grunberg is eigenlijk gewoon een rotboek met onsympathieke personages. Niemand is in staat wezenlijk contact te maken, of met zijn of haar gevoel om te gaan en duidelijke keuzes te maken. Iedereen denkt dat seks hebben gelijk staat aan intimiteit en liefde. En iedereen is op een ongelooflijke manier met zichzelf bezig.
  De moderne mens, de nihilistische mens van deze tijd: Grunbergs stokpaardje en dat doet hij razend knap, al wordt het na boek zoveeL (ik vond Tirza en de Figuranten echt het beste) een beetje 'boring'.
  En toch las ik verder en in een paar dagen waren de ruim 500 bladzijden geslecht, omdat ik wilde weten hoe het met Roland Oberstein, zijn zoon Jonathan, zijn ex-vrouw Sylvie, zijn vriendin Violet, zijn minnares Lea en haar man Jason zal aflopen. Niet dus, want zoals gezegd niemand kiest echt, hoewel de ontknoping op het eind dan wel weer verrassend en grappig is. Roland die Jason belt en als je weet wat voor een man Jason is, dan weet je wat dat voor relatie zal worden.
  
  Roland Oberstein is econoom, docent aan de universiteit in Fairfax. Nee, geen hoogleraar tot verdriet en ongenoegen van zijn dominate moeder, mevrouw Oberstein, die een paar keer een kort eigen hoofdstukje krijgt, waaruit haarfijn blijkt wat voor jeugd Roland gehad zal hebben.
  Zijn leven is economie, zijn onderzoek gaat over de geschiedenis van de bubbel, grappig en gek, vooral omdat hij zich voortdurend laat afleiden door de vrouwen in zijn leven. Er wordt vrijwel uitsluitend gecommuniceerd per sms en mobiel. En als er 'real life' dialoog is dan mist het gesprek realiteit en wezenlijke betrokkenheid, als er al niet meteen wordt over gegaan op seks. De seksscènes zijn veeltallig, maar worden nooit breed uit gemeten er wordt meer verteld, dan geshowd, en dat is prettig.
  
  Roland kun je wel de protagonist noemen, al weet Arnon het perspectief steeds zo te wijzigen dat je met iedereen meeleeft. Op ruim twee-derde van het boek komt er een nieuwe figuur bij: Leids studente Gwennie, met haar toevoeging als een deus ex machina had ik wel moeite, de escalatie die volgde vond ik weinig toevoegen.
• 
  Anne

  Wat een bizar verhaal over het gebrek aan liefde en genegenheid, misbruik en machtsmisbruik. Ontzettend boeiend en vlot verteld door de korte hoofdstukken, de vlotte vertelling en de wisselende perspectieven. Verder zitten er veel bizarre situaties in verwerkt en af en toe ook wat shockerende gebeurtenissen.
  Ik kon dit boek bijna niet wegleggen en ik was ontzettend nieuwsgierig waar het verhaal heen zou gaan. Het laatste deel vond ik qua stijl anders dan de andere stukken en daardoor ook minder boeiend, helaas. Het 'verval' van de hoofdpersoon lag er wel heel erg dik bovenop en daardoor kwam het onwaarschijnlijk en gekunsteld over en dat was jammer.
  
  Raar verhaal, maar omdat ik het niet weg kon leggen en ik wéét dat het nog dagen door mijn hoofd zal spoken, geef ik het wel 4 sterren.
• 
  Jos

  Zoals in de meeste verhalen van Grunberg rijdt het hoofdpersonage, Roland Oberstein, zichzelf naarmate het verhaal vordert steeds verder in de vernieling. Hij heeft evenveel relaties met vrouwen als een inktvis tentakels. Ik heb me een beetje door het boek moeten sleuren, er kwam pas echt schwung in in de laatste 150 pagina's maar die waren dan ook de moeite waard. Dit boek deed me, voor wat betreft de sfeer, bij momenten denken aan Tirza, langzaam voortmalend tot die laatste stap net voorbij de afgrond. De omslag van het boek is een leuke puzzel voor na het lezen, je ziet wat je wil zien maar is het een paard en van wie is het haar?
• 
  Eveline Overink

  I didn't finish the book, and stopped after 200 pages. I felt the story line was very slow and the writer was mainly concerned with showing that the main character was very intellectual (and autistic?). There was no relieve from the negativity the main character experienced.
• 
  David

  Typisch Grunberg, pervers en bevreemdend. Duurde lang voor ik er echt in zat, toch enthousiast omdat je geboeid en nieuwsgierig blijft, en het eind verrast.
• 
  Ronald Schrijber

  Komt langzaam op gang . De kracht van Grunberg schuilt erin dat hij je toch weet vast te houden, ondanks de veelal naargeestige karaktereigenschappen van de hoofdpersoon. Het slot geeft je dan wel en tegelijkertijd niet de bevrediging die je na afloop toch met tevredenheid doet realiseren dat Grunberg het schrijverschap tot in de finesse beheerst.
• 
  Mars

  1 ☆
• 
  Ad

  Arnon Grunberg is the best living Dutch author. Period. The English translation of this novel is "Tooth and Nail," but I'm afraid Grunberg is too European for an American audience. This novel is so soaked in black humor that it literally drips off the pages and his protagonist is not an all-conquering hero, but an abject failure. Roland Oberstein is an economics lecturer and researcher (typically not yet professor) who studies economic bubbles. He also regards love as an economic market and has as much empathy for other people as for the products on the shelves of a supermarket. Despite his repeated statements that he is only interested in his studies, he spends a lot of time playing around with women and we gradually realize he is not at all the great economics researcher he gives himself out to be.
  
  He has an ex-wife Sylvie, a dentist, who lives in Amsterdam with their young son, a Nintendo freak. He has a girlfriend, Violet, also living in Amsterdam, who is a designer of ladies' handbags (Roland started this relation to make clear to his ex-wife that all was over between them). At a conference Roland meets the New Yorker Lea, biographer of a Nazi camp commander, and their shared interest in the academic study of genocide forms the basis for an intense friendship. Roland works in Fairfax, but his ex-wife convinces him to return a semester per year to the Netherlands where he can teach in Leiden (the negative description of the academic environment in the Netherlands is one of the highlights of the novel). He soon finds a new girlfriend, Gwendolyne, one of his students and a fanatic horseback rider, and this relation will become fatal for both of them when it reaches the front page of Holland's largest newspaper (Gwendolyne has carefully documented their contacts on her Facebook account).
  
  We do not only read about Roland and his relations, but also about the relations of his relations, like an expanding universe. Violet starts something with Wytze, a salesman of satellite telephones, but is driven to despair when Roland remains indifferent to her unfaithfulness. She therefore buys a whip so that Roland can punish her. The husband of Lea, Jason, a local politician in Brooklyn, discovers his great love for a UPS delivery man from Guatamala, who is illegal in the U.S. so he can be blackmailed. Lea herself starts a relation with a taxi driver from Pakistan, after also having slept with one of Roland's colleagues - one the rare events which makes Roland angry because he regards the colleague professionally as a nitwit. And so on and so forth. What becomes clear is that the market of love has nothing to do with love, but that its only currency is power.
  
  If this is the level of humanity, there is indeed not much hope left. But the novel is not negative, on the contrary, it is somehow uplifting thanks to Grunberg's strong sense of humor.
  
  Also read my blog at
  https://adblankestijn.blogspot.com/.
  
• 
  Heleen Vellekoop

  (herlezen)
  Econoom die onderzoek doet naar economische bubbels, blijkt zelf zo'n bubbel te zijn. Liefde als consumptie-artikel. Grunberg laat weer genadeloos en grimlachend zien hoe hulpeloos we aanmodderen.
• 
  Sofie

  Typisch Nederlandstalige roman met een soort climax in de laatste tien pagina's. Entertaint, leest vlot, maar bijster, bijster weinig plot.
• 
  SillySuzy

  Hilarisch verhaal met een totaal onsympathieke hoofdpersoon die geen enkel gevoel lijkt te hebben. Deze Roland Oberstein weet een behoorlijke puinhoop van zijn leven te maken, maar heeft zelf nauwelijks door wat zijn acties voor gevolgen hebben. Als hij het al doorheeft vindt hij dit totale onzin. Hij is econoom en ziet alles in termen van vraag en aanbod, vooral ook liefde en relaties. Na het lezen van dit boek blijf je dus niet echt met een positief wereldbeeld achter. Ook zitten er een aantal zeer ranzige passages in dit boek.
• 
  Thomas Pruijsen

  Een boek over vreemdgaan, over het leven leiden en lijden. Over verschillende periodes, eerlijke gesprekken, familiebanden en juist dingen niet en wel willen weten. Een typisch boek van Grunberg, al vond ik het soms net te langdradig. Vooral ook de fragmenten met de moeder. Maar ook het einde werden dingen net te ongeloofwaardig en werd heel diep op 1 verhaal ingegaan en de andere verhalen opeens veel meer losgelaten. Door alle banden was het soms ook wel even schakelen. Maar uiteindelijk wel weer een heel vermakelijk origineel boek van Grunberg.
• 
  Marloes Matthijssen

  Venijnig en verslavend, misschien ook omdat congressen aanvoelen als een reliek van een voorbij tijdperk. Hoe onaardig de acties van de personages ook zijn, je wil ze toch liefdevol toeschreeuwen, als Jan Klaassen en Katrijn.
  
  "Roland Oberstein is gelukkig, zou hijzelf verklaren, omdat hij niets wil wat hij niet kan krijgen. Wat hij wil kan hij krijgen. Wat hij niet kan krijgen, wil hij niet. Zo eenvoudig is het recept voor geluk."
• 
  Inne Vanden Bremt

  Ik twijfel steeds om aan een boek van deze auteur te beginnen. Weer wordt je meegetrokken in het leven van vervreemde personages. Eens je begint moet je wel verder lezen omdat het te vreemd is en soms toch herkenbaar. Zegt veel over de schrijfkwaliteit van Arnon Grunberg. Dit boek is wel extreem geweldadig en zeer bevreemdend, geen enkel personage spoort binnen hun omgeving.
• 
  Reinhout

  Akkoord, Grunberg doet vaak hetzelfde kunstje maar hij doet het wel goed. En met virtuoze beschrijvingen. Als je houdt van een onaangenaam gevoel dat je meer en meer bekruipt tijdens het lezen, met walging voor de menselijke soort in al zijn uitwassen, dan verslind je deze met huid... en haar ;-).
• 
  Roger

  Boring as hell.
• 
  Bastien DZ

  Repitive. Unidimensional charachters. Doesn't make you curious to read on.
• 
  Huub

  Vre-se-lijk boek. Wat een k* karakters. En toch vier sterren wegens het niet weg kunnen leggen. Stukken beter ook dan het vorige boek dat ik van hem gelezen heb ( onze oom).
• 
  Jesse

  Geen idee wat ik net gelezen heb.