| Title | : | The Good Woman of Setzuan |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 0816635277 |
| ISBN-10 | : | 9780816635276 |
| Language | : | English |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 112 |
| Publication | : | First published January 1, 1953 |
Adhering closely to the original German text, this is a performance-friendly translation of one of Brecht's most popular plays.
The Good Woman of Setzuan Reviews
-
Opening with a monologue from a water seller (Wang), who is waiting for the Gods on the impoverished streets of a city outskirts, it doesn't take a genius to figure out that not only is this a Brecht play, but also it's setting is the far east (Chinese Culture being something that fascinated him). And he may have been one of the most innovative and influential playwrights of the 20th century, but Brecht’s main concern was getting an audience to think first, rather than engaging them easily on an emotional level.
Taking you inside the too often unexamined lives of common folk, petty criminals and outcasts living out a life of brutalising poverty is nothing new to him. But with The Good Person of Setzuan, there is an artistic adventurousness that adds something different to the melting pot. The play, like other works of his, still remains pessimistic, but dazzles nonetheless. Coming from an era when the author was creating parables for the stage, productions that invite you to consider such issues as how economics affect life decisions and how power is surrendered and wielded. With a perception that everyone requires such a dual or split personality to survive an ever present harsh world environment.
This is a story of the streets, not the sort of streets I would want to wander around any time soon.
Most of the action taking place in a poverty-stricken neighborhood. The prostitute, Shen Tei, has a soul like that of a blossoming flower. She wants to become something beautiful, to someone or something. It's her heart’s desire. But her kindness is not predicated on giving as good as she gets. Rather, she gives because sharing is a natural art, just like when she paints her mouth bright red to attract male clientele. She is the only one in Szechwan who offers the Gods a place to stay after Wang assures them that Szechwan is just the kind of town that will refute their notion that a good person is a rare thing. As a reward, the Gods give their hostess a small amount of money. With it,
Shen Tei opens a modest tobacco shop and life seems to take shape for the better. But always lurking is a battle of faith, and of good and evil, that tips the apple cart. How can she survive as a new and honest person, play straight in a corrupt world of ruthlessness, without her former hard self to help get her through?.
Brecht insisted the mechanics of making theatre should always be exposed, so audiences would be made aware of how the theatre sought to manipulate them. He rejected with contempt the popular notion that the chief aim of the theatre was to create empathy. He wanted his audience to think and act critically about their situation, inside the theatre and beyond it's walls. Critiquing capitalism is an underlying theme here, and the tightly-knit text made for a thought-provoking read.
The briskly paced bare bones nature that cuts to the gist of the story in this and his other plays, was always likely to provoke a response and get people talking from whomever attended it's theatrical production, just as Brecht would have wanted it.
The fact he stuck the finger up to Nazi repression and carried on regardless makes me like him
that extra bit more. Not only as a Playwright, but as a person. -
*Read for class*
-
The world we are introduced to in The Good Person of Szechwan is a grim one, and the premise is almost allegory: Is it possible to be a good and selfless person when everyone else is bad? Pragmatism and idealism clash in this work, in a way that questions them both.
Three unnamed gods are looking for a good human being. If we can find only one good person, a person that is able to live a decent life, they tell us, then the world is saved. And they seem to find one: Shen Te, a poor woman living in Szechwan. They decide to give her some money and keep an eye on her to see how she gets along.
The only thing Shen Te wants, is to be unconditionally good. This inevitably leads her to be tricked and exploited. But even when she sees it coming, she can't help herself. If somebody asks her for something, she gives it. She borrows money for her rent but ends up giving it away. She feeds more people than she can afford to, without them giving back in any way. She finds joy in helping others, and suffers when they suffer.
But the world she lives in does not condone that type of goodness. It is a world of poverty, pollution and exploitation. You cannot be good and live a decent life here - not when you have to choose between stealing or starving. You can only build up a decent quality of life for yourself by being pretty strict and ruthless to others. Even Shen Te expresses fatigue with trying to be good, and loses her faith in people. First, she is good because she believes in the good in others. Later on, she is good (or tries to be), in spite of knowing that people will just take advantage. As she gets exploited time and time again, Shen Te needs to deal with it somehow.
This is when she
But this does not fulfill the gods' conditions. One must not only be a good person, but make a decent living for oneself being that good person. And neither Shen Te, nor Shui Ta, can do both.
What Brecht alludes to throughout the play, is the premise or condition - the kind of world we are living in. In Shen Te's world, goodness and selflessness cannot to survive and prosper. Good people are doomed to poverty.
Shen Te is, like everybody else, a victim to her circumstances, but she is consistently good, in spite of them. At least until she sees that this is not working. The initial goodness in Shen Te is pure and instant. It's a naive and thoughtless goodness, one that does not plan ahead, does not take into account that other people might not be good, and this, naturally, makes it easy for others to take advantage. Shen Te's goodness is, therefore, impossible to sustain.
But are there, maybe, other ways of being good? Is it not possible for a good person to scheme and plan? Does goodness have to be stupid?
This comparison of goodness with naivety, and evil with cleverness and planning, is not one I am immediately willing to buy, but I do think that the biggest pitfall for the clever good people is that planning and scheming makes it easy to reduce people to pawns, to means instead of goals.
All in all, I thought this play presented the reader with a very interesting clash between idealism and grim reality. It seems like goodness needs a lot of pragmatism and life experience not to backfire. And to understand that there are consequences to every action, even the ones that might seem good at the moment. The good act you perform now, might make it that much more difficult to continue to do good in the future (especially if you give all your money away). -
دوستانِ گرانقدر، این نمایشنامه از 215 صفحه تشکیل شده است و با وجودِ سادگی، نکاتِ بسیاری را در خود گنجانده است.... شخصیتِ اصلی داستان، دختری تنها و بی خانواده به نامِ <شن تن> است، که از رویِ ناچاری و نداری، روی به خودفروشی آورده است ... داستان از آنجایی آغاز میشود که از بینِ خدایان، 3 تن به زمین می آیند تا بلکه بتوانند از میانِ انسانها، شخصی نیکوکار و خوش رفتار برگزینند.... خدایان در ایالتِ "سچوان" به آب فروشی به نامِ <یانگ> بر میخورند و <یانگ> که انتظار خدایان را میکشیده است و شخصی نویدِ ورودِ خدایان را به وی داده بود
، به آنها باور داشته و به دنبالِ مکانی برایِ استراحتِ آنها میگردد... امّا هیچکس حاضر نمیشود به خدایان، جا و مکانی، حتی برایِ یک شب بدهد... تنها کسی که این کار را انجام میدهد و یک شب خدایان را در منزلِ کوچکش جای میدهد، همان دخترِ نامبرده، <شن تن> است.... خدایان که از دلِ پاکِ او باخبر هستند، به او فرصتی میدهند تا بلکه در راه درست گام بردارد، در نتیجه به او هزار دلار میدهند تا او کسب و کاری خوب راه انداخته و انسانِ پاکی شود و به نوعی بر روی او سرمایه گذاری میکنند
این دخترِ مهربان، با این پول مغازه ای تنباکو فروشی یا به نوعی دیگر سیگار فروشی باز میکند و به بی نوایان و بی جا و مکانها، کمکِ فراوان میکند... امّا بسیاری هستند که از رفتار و مهربانی او سواستفاده کرده و او را به مرزِ بدبختی و ورشکستگی می رسانند
در این میان شخصیتی به نامِ <شوی تا> در داستان نمایان میشود، که او را با عنوانِ پسر عمویِ <شوی تا> میشناسیم... در صورتیکه میدانیم او هیچ خویشاوندی ندارد... هرگاه <شوی تا> نمایان میشود، <شن تن> ناپدید میشود و بلعکس... این موضوع تنها نکتهٔ مرموز و سر به مهرِ داستان است که البته در پایانِ داستان، پرده از این راز، برداشته میشود
نکته ای که باید به آن اشاره کنم این است که، <شن تن> عاشقِ مردی به نامِ <یانگ سون> میشود.. <یانگ سون> خلبانی بیکار و بیعار است... او نیز همچون دیگران، از خویِ پاکِ دختر سواستفاده کرده و به <شن تن> وعدهٔ ازدواج میدهد...البته به شرطی که <شن تن> پانصد دلار برای وی فراهم کند تا او بتواند به استخدامِ شرکتِ پُستِ هوایی، درآید
عزیزانم، بهتر است خودتان این داستان را بخوانید و از سرنوشتِ این دخترِ بیچاره آگاه شوید
آیا به راستی در این دنیایِ بی رحم، جایی برایِ نیکوکارها وجود ندارد!؟... آیا بدی و زشتی ها در این دنیا حکمرانی میکنند!؟
--------------------------------------------
در زیر بخشهایی از این نمایشنامه را به انتخاب برایتان مینویسم
*******************
وانگِ آب فروش: در منطقهٔ سونگ، محلی وجود دارد که آن را جنگلِ مقدس می نامند.. در آنجا درختهایِ کاتالپ و سرو و توت، فراوان می روید... عده ای برایِ ساختنِ لانهٔ سگهایشان، درختهایی را که یک الی دو وجب قطر دارند، قطع میکنند... برخی که ثروتمندتر و با شخصیت تر هستند، درختهایِ قطور تر را قطع میکنند تا از چوبِ آنها برایِ خویش تابوت بسازند و برخی دیگر، درختهایی را که هفت الی هشت وجب قطر دارند، می اندازند و چوبِ آنها را در ساختمانِ ویلاهایِ مدرنشان به مصرف میرسانند... به این ترتیب، هیچکدام از این درختها، عمرِ طبیعی نمیکنند و در نیمه راهِ زندگی، با ارّه و تبر، از پا در می آیند... چنین است ثمرهٔ مفید بودن
********************
نیکان را توانِ آن نیست که خود را یاور باشند.. و خدایان درمانده اند.... چرا خدایان صاحبِ تانک و توپ و ناوشکن و بمب افکن و مینِ انفجاری، نیستند؟.. تا مردمِ بدنهاد را از پای درآورند و نیکان را نگهبان باشند
********************
نیکان را توانِ آن نیست که برایِ دیر زمانی، نیک بمانند... وقتی کاسه ها پُر نباشد، سفره نشینان به سر و کلهٔ هم میزنند... فرامینِ خدایان، جوابگویِ احتیاجاتِ ما نیست
********************
بدونِ لگدمال کردنِ گروهی، نمیتوان درمانده ای را یاری نمود
چرا خدایان در آسمانها با صدایِ بلند، اعتراف نمیکنند که دنیایِ خوبی را به انسانهایِ نیک، مدیون هستند؟
********************
شن ته به تماشاگران: عاشق در آسمانها پرواز میکند، امّا خوشتر آن است که رویِ زمین، رویِ همین آسفالت راه برود
********************
دست هایِ نوازشگر، روزی حلقومِ آدمی را میفشارد.. و زمزمه هایِ عشق، به فریادهایِ وحشت، تبدیل خواهد شد
---------------------------------------
امیدوارم از خواندنِ این نمایشنامه، لذت ببرید
<پیروز باشید و ایرانی> -
Celebrity Death Match Special: Der gute Mensch von Sezuan versus Superman
[A bar in the Chinatown area of Metropolis. CLARK KENT and SHEN TE, at opposite ends of the counter, both staring disconsolately at half-empty glasses]
CLARK KENT: [Sighs] Women!
SHEN TE: [Sighs] Men!
[They look up, noticing each other for the first time]
CLARK KENT: Hey, don't get me wrong. I shouldn't complain. I have a swell job. I work with some great people and there's nothing I enjoy more than helping them. It's just, you know...
SHEN TE: ... they keep using you all the time. That's the way it is.
[They both nod sadly]
CLARK KENT: I wouldn't really mind, but I seem to have... uh... well, see, there's this girl, Lois...
SHEN TE: Me too. If I didn't love Yang Sun, it'd be bearable.
[A pause, then CLARKE KENT gets to his feet and sings]
The Ballad of the Overlooked Nice Guy
She just takes me for granted
Acts like I'm not there
Well it's breaking my heart an'
It's hard not to care.
I'm just the overlooked nice guy
The overlooked nice guy
The--
SHEN TE: Wait a minute. I know someone who might be able to help you.
[Exit SHEN TE. Shortly after, enter SHUI TA. He is smartly dressed and acts like he owns the place]
SHUI TA: So my cousin tells me things aren't working out with the Lane dame.
CLARK KENT: Really, I'd rather not--
SHUI TA: Look buster, face facts. She's never going to be interested in you.
CLARK KENT: I know.
SHUI TA: She wants a different person.
CLARK KENT: I know.
SHUI TA: Well, you need to be that different person.
CLARK KENT: Okay, I can see how she feels about Superman. But--
SHUI TA: Who said anything about Superman? She'll come to despise him too given time.
CLARK KENT: Wait, what are you--
SHUI TA: Come on, it's obvious. Just think about it.
CLARK KENT: [After a pause] You're right. Goodbye, Mr. Nice Guy. Hello, world domination!
[He takes off his hairpiece, revealing LEX LUTHOR's trademark bald head. SHUI TA nods approvingly. Curtain]
No winner declared due to essential inconsistency of Judeo-Christian morality -
Der gute mensch von sezuan = The Good Person of Szechwan = The Good Woman of Setzuan, Bertolt Brecht
The Good Person of Szechwan (German: Der gute Mensch von Sezuan, first translated less literally as The Good Woman of Setzuan) is a play written by the German theatre practitioner Bertolt Brecht, in collaboration with Margarete Steffin and Ruth Berlau. The play was begun in 1938 but not completed until 1941, while the author was in exile in the United States. The play is an example of Brecht's "non-Aristotelian drama", a dramatic form intended to be staged with the methods of epic theatre. The play is a parable set in the Chinese "city of Sichuan".
عنوانها: زن نیک سچوان؛ زن خوب ایالت سچوان؛ نویسنده: برتولت برشت؛ تاریخ نخستین خوانش: سال 1975 میلادی
عنوان: زن خوب ایالت سچوان؛ نویسنده: برتولت برشت؛ مترجم: مهدی زمانیان؛ نشر: شیراز، کتابفروشی زند، 1353، در 216 ص، موضوع: نمایشنامه، ادبیات آلمان
عنوان دیگر: زن نیک سچوان
زن نیک ایالت سچوان، گرچه از لحاظ فرم با اکثر آثار برشت تفاوت دارد اما میتوان آن را نمود اندیشه ی ایشان نیز دانست. ایشان در این نمایش میگویند: هیچ کس در شرایط فعلی حاکم بر جهان نمیتواند پاک باشد. پایان نقل. اگر از زاویه دید آن خر معروف نگاه کنیم، که برشت روی میز کارش گذاشته بود و بر گردنش نوشته بود: «حتی من هم باید این را بفهمم». زن نیک ایالت سچوان یکی از بهترین آثار برشت است. در این نمایشنامه نویسنده با استفاده از یک داستان افسانه گون و دلچسب، یکی از مهمترین دغدغه های اجتماعی خویش را نشان داده است. موضوع (خوب بودن...) در بسیاری از نمایشنامه های دیگر برشت مانند: گالیله، و اپرای سه پولی، به عنوان تم فرعی حضور دارد، یا لااقل در چند جا به موضوع خوب بودن اشاره میشود. در شیوه ی نمایشی ایشان حس واقع پنداری از بین میرود و دائماً به تماشاگر یادآوری میشود که در حال مشاهده ی تئاتر است. با این کار برشت میخواهد، تماشاگر در متن نمایش حضور داشته باشد یعنی به جای گریستن بر سرنوشت شخصیتهای نمایش، درباره ی مسئله ای که نویسنده مطرح میکند او باید اندیشه کند و نتیجه بگیرد. در زن خوب ایالت سچوان برشت برای این کار از دو حربه سود برده است. نخست روایت افسانه ای و کاراکتر مضحک خدایانی که در جستجوی یک انسان خوب، به روی زمین آمده اند؛ و دوم با استفاده از یک تکنیک نمایشی، شخصیت اصلی نمایشنامه «شین تن»، با زدن یک ماسک، در نقش پسر عموی خیالی خویش «شوی تا» میرود. البته نحوه پرداخت اغراق آمیز ایشان هم شدیداً در ایجاد این فاصله مؤثر است. او در این نمایشنامه کمتر دغدغه شخصیت پردازی دارد. برشت جایی میگویند: «کسی که میخندد هنوز خبر وحشتناک را نشنیده است.» شاید «خبر وحشتناک» تم اصلی همین نمایشنامه ایشان باشد اما به هر حال مردم سالهاست که این خبر را شنیده اند و هنوز میخندند. زن خوب ایالت سچوان را مهدی زمانیان به فارسی برگردانده و انتشارات خانه کتاب آن را در سال 1353 هجری خورشیدی منتشر کرده است. ا. شربیانی -
I want to go with the one I love.
I do not want to calculate the cost.
I do not want to think about whether it's good.
I do not want to know whether he loves me.
I want to go with whom I love.
Brecht is brutal here, situating his play in China, dangling the Gods who swing between Divine Indifference and Hypocrisy and filling the ranks with all the avarice and sloth that floats from our unctuous species. Some (may) find exception with the titular heroine and her Manichean solution to the query -- How To Serve Man: spoiler, it isn't a cookbook. I thought the device employed by the character is brilliant, a heady response to the pop-up morality of Snapchat Elysium. One came imagine Brecht seething.
Sexually frank but lacking overt violence (with one exception) this play becomes a lumpen comedy of manners. Who's laughing? -
I read this in school.
That's a long time ago, and yet, I remember it better than many novels I read last year (or last month). I remember it despite the fact that I must have had a typical teenage brain at the time. It is just such a fundamental truth of injustice that it remained with me until this day, consoling me when I am frustrated, reminding me that at least the annoying topic made it into the realm of art.
If you are good, you are exploited.
That is the message, and I don't think anyone is free from the experience of trying to make things work better, only to see some opportunistic people step in and take advantage of the situation. It is a perfect dream to be able to keep a controlled balance by taking a secret double role - helping in one shape, keeping parasites at bay in the other.
Brecht was a clever one, he made it possible in fiction - and that has made a difference to me in reality! -
Taught this play a few times, when Oedipus was required earlier. Contrast how despite altars and consulting the god of Delphi, the gods are not on stage as the Greek play begins, whereas that's precisely how Brecht begins. I would ask what kind of a voice a god has: I'd do a local Fall River accent, a Boston accent, and a deep, resonant male voice, ask a girl student to speak as a female god. In Good Woman, three anticipated gods show up in oldfashioned dress and dusty feet, looking for a place to stay the night. When Shen Te, the Good Woman shows up, she lets them stay at her room, for which she is delivered some money after they leave. With it, she buys a tobacco shop. In mid play, someone ironizes about how she got money, "A gift of the gods, I suppose," and she, "How did you know?"(435).
A satire on capitalism, the best there is, here a former prostitute is too generous, her old associates come with their whole family to stay in her tobacco store, and she feeds them a large bowl of rice. Shen Te's goodness requires her male cousin Shui Ta to come and kick the crashers out; but we find out capitalism required Shen Te to become Shui Ta to save herself. Shui Ta tells the crashers, "This is a tobacco shop, not a gold mine"(424). He also says, "My poor cousin has the worst possible reputation.." but not prostitution, "the reputation of being poor"(428).
In a Brechtian proverb that seems made for the U.S. in 2020, the gods observe, "No-one can be good long if goodness is not in demand"(422). In the US, a fraudulent, criminal president makes sure none of his appointees demand ethics or goodness. As a retired couple, my wife and I receive a fraudulent request over the phone or email at least once a day. In some cases, if you don't delete, it will remove all the minutes on your phone.
Certain cultural insights, such as how in order to fly the mail, the pilot had to give the boss quite a bit of money--he says, because to allow him to fly, he has to fire one of the others for incompetence, and that's not easy since they're competent. Shen Te has fallen for this unemployed pilot, so she tries to come up with the money, by giving him the loan she just got. She had been advised to marry to gain capital, but she fails and falls first.
The good Shen Te and the bad, but successful Shui Ta (he starts a thriving tobacco factory) are discovered to be--no spoiler here-- who they are, and revealed to the Gods. Shen Te has an ofer from the adjoining rich guy, but she cannot give up her romance with the contemptible Yang Sun. The Gods learn of Shen Te and Shui Ta, and sum the play in their final "Valedictory Hymn" (494) :
"What rapture, oh, it is to know
A good thing when you see it
And having seen a good thing, oh,
What rapture is to flee it."
The Gods abandon Shen Te to her myriad problems, debt, love, and housing because of pregnancy. Her, and the play's last word, "Help!"
Can't recall whether I first taught this in another translation in the late 60's, or in Bentley's fine translation here. -
"چنین گفت سیمرغ کز راه مهر
بگویم کنون باتو راز سپهر
که هرکس که او خون اسفندیار
بریزد ورا بشکرد روزگار
همان نیز تا زنده باشد ز رنج
رهایی نیابد نماندش گنج
بدین گیتیش شوربختی بود
وگر بگذرد رنج و سختی بود"
شاهنامهی فردوسی، داستان رستم و اسفندیار
تراژدی روسپی مهربان
یا
گشایشی برای تهیدستان نیست
تراژدی شنته، انسان نیک سچوان، از جنس تراژدیهای روم و یونان قدیم نیست بدین معنی که اینجا قضا و قدر سرنوشت رو تعیین نمیکنن. این انتخابهای شنته هستن که اون رو پلهپله به سمت مراحل بعدی هدایت میکنن. گرچه این انتخابها محدودن و من رو یاد راههای پیش روی رستم در مواجهه با اسفندیار میندازن. در هر سو نوعی تباهی قهرمان رو انتظار میکشه و انتخاب نکردن هم نوعی انتخابه و فقط سقوط رو پیش میندازه.
داستان از این قراره که خدایان در شهری در پی یک انسان نیک میگردند تا براشون ثابت بشه در دنیایی که ساختهاند، امکان نیک بودن با معیار فرامینشون وجود داره. پس از اینکه همه در شهر از آزمون اخلاقی شکستخورده بیرون میان، روسپی مسکین ولی دلرحم قصه با وجود گرفتاریهای شخصی با انتخاب درست از آتش آزمون سربلند بیرون میاد (هرچند آزمون چنان کار شاقی به نظر نمیاد). اینجا خدایان به شنته لقب "انسان نیک سچوان" میدن و در کنارش مقداری سرمایه بهش میبخشن.
تا پیش از این اتفاق هرچند شنته زندگی فلاکتباری داشت، تشویش نیکماندن و داشتنِ لیاقت انسانِ نیک خوانده شدن رو نداشت. از این پس هرچند افقهای جدیدی از زندگی به روش باز میشن همواره باید تصمیمات سخت و سختتری بگیره چرا که زمینه برای نیکو بودن فراهم نیست.
من قبل از انسان نیک سچوان نمایشنامهی زندگی گالیله رو خونده بودم که در مقام مقایسه از نظر من از ابتدای نمایشنامه کار قویتری بود. اینجا هم البته هرچه جلوتر میریم همپای مفاهیم درگیرکننده ظرافتهای داستانی هم پختهتر میشن ولی این رویه از ابتدای کار برقرار نبود.
پ.ن: قسمتی از هر نمایشنامهی برشت رو شعر و تکخوانی یا همسرایی شخصیتها تشکیل میده و این مترجم رو به تکاپو میندازه تا ترجمهی متناسبی از اشعار ارائه بده که کار آسونی نیست. با وجود این، به نظرم مترجمان دو اثری که بهشون اشاره کردم تا حد خوبی از پس اینکار براومدن.
_________________________________________________
بریدههایی از کتاب
"شویتا: بهنظر میاد، یادتون رفته که او�� یه انسانه و عقلی داره.
سون (با مسخرگی): قضاوتی که بعضی مردم دربارهی خویشاوندای مؤنثشون میکنن و دربارهی تأثیر گفتار عاقلانه در اونا، همیشه باعث تعجب من میشد. تا حالا چیزی در مورد قدرت عشق و فرمان غریزه شنیدین؟ شما میخواین عقل اونو خطاب قرار بدین؟ اون که عقل نداره! آخ یه عمر مورد بدرفتاری بوده، طفلک! اگه من دست روی شونهش بذارم و بگم《تو با من میای》، براش مث شنیدن صدای دلنواز ناقوسه و دیگه حتی مادرشو نمیشناسه."
"ز ترس است شاید که خفته است افکار بیدارمان
از این پیش هم اینچنین بودهایم و چه باشد کنون چارهی کارمان؟
نیابیم چاره، نه! حتی به سیم و به زر
جهانی دگر باید آیا و انسان دیگر؟
و شاید خدایان دیگر، و یا بیخدایی است چاره؟
چه کرد از درون روح ما را چنین پارهپاره؟
برای برونرفتِ ما از چنین دردسر
نباشد جز اندیشههای شما راهبر." -
Философская пьеса-сказка о добре и зле ставит перед читателем/зрителем вечные вопросы. Почему добро беззащитно? Почему, чтобы достичь успеха, нужно отказаться от доброты и надевать личину зла и поступать не по-доброму? Понятие добра антонимично сразу двум понятиям зла и денег – есть пары антонимов добрый/злой, добрый/жадный. Это уравнивает понятия зла и денег, дает им одинаковый отрицательный заряд. В этой пьесе как раз об этом. Боги понимают понятие зла и плохо понимают понятие денег. Брехт считает, что как инь и янь в каждом человеке есть добро и зло и герои пьесы также дуальны, не только Шен Де/Шой Да. В каждом есть и доброе и злое начало, которое постоянно борются между собой, но этот конфликт неразрешим, поскольку человек не может отказаться от одной из своих ипостасей. Шен Де восклицает: «Но мне нужен Шой Да» и боги разрешают, но не слишком часто. Добро должно быть с кулаками, чтобы защитить себя.
-
Da es eine Schullektüre ist, kann ich das Werk eigentlich nicht unvoreingenommen bewerten :D Allerdings gehört es doch zu den besseren Werken, die wir im Deutschunterricht behandelt haben. Inklusive einer Wendung im letzten Viertel, der mich als unaufmerksamen Leser von den Socken gehauen hat
-
چه نمایشنامهای!!!
به یاد ندارم پس از خوندن "مرگ فروشنده" این چنین از خوندن یک نمایشنامه ارضا شده باشم! و برشت این کار رو میکنه!
برشت دو قطبی عجیبی رو برای مخاطبش ترسیم میکنه که دو روی یک سکهاند. دو قطبی نیک بودن/بد بودن! این دو قطبی بدل به تمثیلی از جهان سرمایهداری میشه.
برشت دنیایی رو تصویر میکنه که آدمهاش برای نیک بودن، باید همزمان بد هم باشن! در واقع این همون سرمایهداری است که در ظاهر به شما کمک میکنه ولی در باطن داره خون شما رو میمکه. -
اثر خیلی نمادین بود
من واقعا توقع بیشتری داشتم. چیزی نبود که بگه وای تا حالا چرا نخونده بودمش یا ذهنم رو درگیر خودش بتونه بکنه -
I really like this book. Sometimes when it seems to me that I've done something wrong I remember these two characters - Shen De and Shui Da. Brecht shows us that a person cannot be only a good man or only a bad man. When Shen De does something generous and fogets herself doing positiv things, she suffers. Other people are becoming bad, cruel and insult her. Her shop doesn't bring money and so on. When Shui Da does a bad thing, others just hate him. But his own trade is going perfectly well.
To my mind, the main idea of this book is that making a compromise is the best way of solving problems and behaving in the society. -
One of the best books I've ever read.
-
Mein liebstes Stück (bisher). <3
-
He who gives help to the lost is lost for his own part
Such great lines."Your original order, to be good while yet surviving, split me like lightning into two people.I cannot tell what occured: Goodness to others and to myself could not both be achieved.”
The play was extremely depressing in the beginning but gradually it grew on me. The drudgery of society and it's people is portrayed brilliantly. A "good" woman who is forced to survive through any means necessary.Shen Teh's growth as an individual was interesting to watch. Of course if you want a happy ending, you should keep in mind it is a modernist play. Otherwise it is a short and interesting read. -
Every character was annoying as heck in here. I just wanted to yell at them to get off their butts and do something DAMMIT. But I suppose that was Brecht's intention. Sigh. Effective, but still infuriating.
-
2.5 stars.
In as far as studying this play while placing it in a particular historical and political context is concerned, I realise its significance, but otherwise this just wasn't for me. In my opinion Brect's Mother Courage is far, far better. -
Maybe the audioplay wasnt the best choice for this. Kinda lacking discussion and further information to fully form an opinion on the text.
-
یکی از فلسفی ترین نمایشنامه های تئاتر با ترجمه و مقدمه ای بسیار خوب که حسابی ذهن آدم رو به خودش مشغول میکنه
مدام حین خوندنش فکر میکردم چقدر برشت خوب تونست از بالا به کل مسائل هستی و انسان ها همزمان نگاه بندازه اینکار میشه تو دسته بندی ابزورد قرار داد چون آخرش پیام مهمش اینه که خدا هم اگه الان خودش بیاد رو زمین باز کاری از پیش نمیره چون تا انسان انسانه همینیه که هست و انسان نیک ناگزیر به یک پسرخاله ایه که گاهی عقلانی براش تصمیم بگیره به قول خدای اول حداقل ماهی یکبار!
از داخل متن:
"ای سیه روزان!
یک برادر مورد قهر است و چشمان شما بسته!
فرد مضروب آه و فریادش بلند است و شما خاموش؟
زورگوی مستبد میگردد این جا در پی قربانیان خود
و شما گویید: از او در امان هستیم
چون که ناخرسندی خود را نمیگوییم.
عجب شهریست این شهر و چه موجودی شما هستید!
گر که در شهری شود ظلمی، تمام شهر در آشوب و غلیان غرق میگردد
و گر از کس صدایی در نیاید بهتر است آن شهر از پی منهدم گردد
پیش از آن که شب بیاید، طعمه ی آتش گردد!" -
parece novela da globo de mid-1900s com tendências marxistas mtbom
-
I have heard all sorts of disparaging remarks made about Brecht and how he used collaborators but never credited them, how he claimed to have written work that wasn't his, etc... I don't know how true these claims are but I've always enjoyed the work that comes labelled under his name. The Threepenny Opera is one of my favourite ever theatrical experiences.
The Good Woman of Szechwan is an intriguing piece. The theme is the following question: is it possible to survive and flourish in this world if you are essentially a good person? The answer seems to be: only with extreme difficulty, or by employing a clever ruse...
Having read this play I now want the opportunity to see it acted. -
Nel percorso di chi si avvicini al teatro come parte dell'espressione letteraria, Bertolt Brecht sembra essere una tappa obbligata: e "L'anima buona del sezuan" ne è una sublime dimostrazione. Per una purissima coincidenza sono riuscito ad affrontare quest'opera sia leggendola nell'edizione Einaudi che asistendo allo spettacolo teatrale per il riuscito progetto di Elena Bucci e Marco Sgrosso: un'esperienza che mi ha consentito di avere una ottima impressione di che relazione stretta ci sia tra teatro e letteratura.
Scritta negli anni del difficile esilio dalla Germania nazista in quanto comunista convinto, "L'anima buona del Sezuan" è insieme una importante riflessione riguardo ai misteri del male ed un duro atto d'accusa verso le distorsioni del capitalismo che, grazie anche alle commesse di guerra, stava raggiungendo il suo culmine.
La dolorosa avventura della giovane Shen Te, la cui rettitudine d'animo viene messa a dura prova dalle divinità alla ricerca di uomini e donne che siano in grado di sopravvivere in modo retto nel mondo moderno, è una efficace riproposizione in chiave moderna di un tema millenario.
Da Giobbe a Gandhi passando per Gesù Cristo, ci si è sempre dovuti confrontare col paradosso che una vita virtuosa conduce alla sofferenza ed alla morte, e Shen Te non sembra quì fare eccezione: per sopravvivere è costretta a dar vita ad un suo alter ego (tale Shui Ta) che ne è moralmente l'immagine speculare.
Tanto quanto la virtuosa e timida Shen Te (che rappresenta la lotta per la sopravvivenza di tutti) è fatta oggetto di sfruttamento e derisa da chiunque, tanto il suo contraltare Shui Ta (che rappresenta la lotta per la sopravvivenza di sè stesso) è cinico e spietato uomo di mondo ma rispettato da tutti nel suo successo. Shen Te rappresenta il bene e la purezza morale così radicale da essere irrealistica ed incompatibile col mondo d'oggi; Shui Ta rappresenta il buon senso così come la società capitalistica lo richiede, ma che venendo da un seme col cuore marcio finisce con lo sconfinare nella crudeltà.
Niente di nuovo sotto il sole, verrebbe da dire. Il mistero della Croce nel mondo cristiano presenta una radice molto simile. Lo scandalo supremo di del figlio di Dio sul Golgota è proprio quello che la vita moralmente retta conduce alla morte, in un mondo che marcia nella direzione opposta, ma che caratteristica della santità è considerare compatibile con il bene proprio il sacrificio ultimo.
L'impasse in "L'anima buona del Sezuan" sta nel fatto che Bertolt Brecht è comunista, e che quindi la sua sensibilità è molto lontana da quella del mondo cristiano. Non ci può essere redenzione che non sia rivoluzionaria nel mondo marxista, non sono accettabili promesse di redenzione e di resurrezione: il cammino verso il rovesciamento della morale e verso la moralità del sacrificio si blocca e si arriva ad una impasse.
Il pensiero gandhiano si innesta bene con le considerazioni che nascono affrontando "L'anima buona del sezuan", e del resto come poteva il mahatma astenersi dall' intervenire sulla natura del male? Come peraltro vale per il mondo cristiano (l'assenza del male è la santità, ma quella viene solo da Dio), per Gandhi è impossibile per l'uomo liberarsi completamente dal male, ci si può solo sforzare (anzi si DEVE farlo) di ridurlo al minimo giorno dopo giorno. In un'ottica di questo tipo (che non coincide con quella comunista), la protagonista Shen Te non ha sbagliato nel creare il cinico Shui Ta: ciò è un comportamento profondamente umano. L'errore che porta al fallimento finale starebbe semmai nell'aver ceduto alla vigilanza su se stessa in nome della sopravvivenza propria e del proprio figlio.
Il finale secondo me resta dolorosamente aperto proprio per il fatto che il pensiero comunista manca degli strumenti per affrontare il paradosso morale. Per citare ancora Gandhi: verità non violenza e fede sono strettamente interconnesse e non si può avere una vita morale solida partendo dall'ateismo. In particolar modo dall'ateismo comunista, che ha un'idea di moralità così severa da strozzare ogni tipo di libero arbitrio su qualunue piano, al punto da arrivare all'annientamento dell' individuo nella comunità (e quanto questa sequenza logica si sia tragicamente avverata nel mondo sovietico abbiamo potuto constatarlo tutti). Sistemi di pensiero che accettino il libero arbitrio morale come fondamento non vedrebbero come uno scandalo o una impasse il dualismo tra Shen Te e Shui Ta, pur restando esso stesso comunque problematico. Pensando all' oggi vengono in mente figure come Gino Strada o Mimmo Lucano. Sono persone che portano avanti progetti per fare il bene in grande, ma nessuno direbbe certo che sono due stinchi di santo. Gino Strada è antipatico, diretto, duro come una vecchia scarpa e tutt'altro che accondiscendente. L'idea di proteggere se stesso e la sua creatura se lo pone eccome (Shui Ta!) ma non permette che questo assurga ad una priorità tale da compromettere il suo progetto.
Per contro, la fissazione di proteggere solo se stessi e niente altro è lampante nell'atteggiamento del leghista medio, che resta (umanissimamente!) spaventato dalla enorme massa di poveri chee bussa alle nostre porte, esattamente come Shen Te che crea Shui Ta per la prima volta per evitare di venire sopraffatta col suo negozietto dalla massa di profittatori che spinge.
L'ambientazione della storia nel Sezuan (nome immaginario che ricorda la regione cinese del Sichuan) tradisce la fede comunista di Brecht, come pure la specifica che al momento della scrittura ogni sorta di sfruttamento liberale dell'uomo sull'uomo in quella regione è scomparsa. Se facciamo l'ipotesi che faccia riferimento alla conversione della Cina al Maoismo, è una frase che ha davvero del patetico. Bisogna aver letto "Cigni Selvatici" di Jung Chang per capire cosa sia stato davvero il comunismo nel Sichuan: uno spaventoso fiume di sangue.
E' un'opera che partendo da un' idea di individuo e di società del ventesimo secolo, affronta in modo rigoroso il dramma millenario della scelta morale. Ma nonostante all'epoca pochissimi se ne rendessero conto il materialismo NON aveva gli strumenti per volare così alto. E la povera Shen Te ha finito per cadere.
E' per me molto importante terminare con un plauso per il lavoro di Elena Bucci, che grazie ad una consapevolezza estrema del corpo e del movimento, un uso saggio delle luci e dei costumi ha messo in scena un "lanima buona del sezuan" di dirompente carnalità. -
2.5 stars. I like the concept, but not so much the ending. The characters weren't interesting to me, and I just wanted to slap most of them. However I like what this play tried to do, and I don't regret having read it, even if it was for uni.
-
برشت آدمیه با سلیقه و روحیات یه بچه 10 ساله ولی مغزش مثل یه فیلسوفِ مارکسیست 90 ساله س
نمایشنامه و شعراش انقدر ساده و بچگونه هستن که به راحتی میشه خوندشون
ولی انقدر عمیق و فلسفی هست که به راحتی نمیشه در موردشون نظر داد
و هنر برای من یعنی همین -
it's a pretty famous play. i recommend acting it out with friends, not just reading it.
-
Almost the only piece of Brecht with a reasonable portion of humor. Made me think of Molière, for some reason. More human than the other pieces of Brecht.
-
Definitiv nicht langweilig. Eine der besten Lektüren, die ich in der Schule gelesen habe. Besonders mochte ich die Ironie und wie ich zum Nachdenken über die verschiedensten Themen angeregt wurde.
