Porté disparu by Brigitte Giraud

Porté disparu Reviews

• 
  Vaso

  Σε αυτή τη μικρή νουβέλα, η συγγραφέας μέσω του Λίβιο και της εξαφάνισης του, φέρνει στο προσκήνιο, την καύση των βιβλίων στη Γερμανία κατά την άνοδο του ναζισμού και την καταστροφή μια από τις μεγαλύτερες συλλογές βιβλίων του Ινστιτούτου Σεξολογίας που ίδρυσε ο Γερμανοεβραίος Μάγκνους Χίτσφελντ. Ένας επιστήμονας, που θεωρούνταν ο "Αϊνστάιν του φύλλου". Η παρουσίαση της εργασίας του Λίβιο, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια πράξη επανάστασης, της δικής του επανάστασης απέναντι στα στερεότυπα που κυριαρχούν...είναι η δική του αποκάλυψη της αλήθειας του, μιας αλήθειας που κι εκείνος συνοδητοποίησε σχετικά πρόσφατα.
  
  Μέσα από τις 6 διαφορετικές οπτικές, βλέπουμε πόσο εξαπινης πιάστηκαν όλοι απέναντι στο θάρρος του Λίβιο να επιλέξει να μιλήσει για αυτό το θέμα. Πόσο ενοχλήθηκαν αρκετοί υπέρ του δέοντος, πόσο "λίγοι" φάνηκαν όσοι τον γνώριζαν απέναντι στους θιγμένους μαθητές και πόσο εύκολα αποστασιοποιείται κανείς από ένα γεγονός που δεν τον αφορά άμεσα.
  
  Μια νουβέλα με τόσο φρέσκια αφήγηση που βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί για πόσο ακόμη θα συνεχίζει να πολεμάται το διαφορετικό....
• 
  ambroise

  Peut-être l’une de mes meilleures lectures de 2023 jusqu’à présent. Peut-être l’un de mes coups de cœur. Une lecture qui résonne en moi, qui me prend au cœur et qui me donne envie de protéger Livio du monde entier.
  Dans ce roman chorale, l’autrice nous offre six points de vue différents. Six personnages qui racontent leur point de vue sur ce qu’il s’est passé, sur ce qu’ils ont ressenti et continuent à ressentir depuis cet exposé de Livio sur Magnus Hirschfeld, médecin juif allemand et homosexuel.
  Ces personnages, Brigitte Giraud arrive à les faire prendre vie et à leur donner une personnalité propre avec brio et notamment parce qu’elle donne un ton de voix diffèrent à chacun d’entre eux. Chacun•e s’exprime de la façon qui lui est propre et ça rend ce roman chorale encore plus crédible.
  
  Cette histoire m’a beaucoup touché. Elle m’a touché parce que, quelque part, je me suis reconnu dans Livio : cette sensation de ne pouvoir avouer qui on est réellement à qui que ce soit, même pas à nos proches, par peur de jugement, voire de représailles, de refus d’accepter.
  Il m’a touché parce qu’il raconte avec justesse le harcèlement scolaire, l’homophobie ordinaire, l’hétéronormativité dans laquelle on grandit. Il m’a touché par le courage de Livio, qui, par le biais de cet exposé, a voulu faire son coming-out et se libérer d’un énorme poids.
  Il m’a touché parce qu’il raconte les relations parfois compliquées qu’on peut avoir avec nos parents, surtout lorsqu’on est du genre réservé et que la conversation ne se fait pas réellement à table. Il m’a touché parce qu’à travers ces 164 pages, Brigitte Giraud a su exposer les difficultés que tout adolescent et jeune adulte peut rencontrer, surtout « s’il n’entre pas dans les bonnes cases de la société ».
  Ce roman chorale traite de courage, de quête de soi, d’homophobie ordinaire et aussi du fait que parfois, il faut que la personne disparaisse de nos vies pour se rendre compte qu’on ne l’a pas assez soutenue, qu’on l’avait laissée un peu de côté. Et c’est sans doute le fait de ne pas être perçu•e comme on le voudrait qui fait parfois le plus mal.
• 
  Sidéra

  Sujets abordés et format intéressants, cependant personnages un peu caricaturaux et texte qui laisse un peu sur sa faim (mais c'est plus ou moins fait exprès, je crois)
• 
  Ioulia Ilvanidou

  3,5
• 
  Ισμήνη Σταυρίτη

  Μου αρέσει που βλέπω νέους συγγραφείς να αγγίζουν τόσο σοβαρά θέματα της εποχής μας, με τρόπο που μπορεί να γίνει κατανοητός από όλες τις κουλτούρες.
  Εδώ η Giraud μέσω πέντε ξεχωριστών προσεγγίσεων επιχειρεί να μας δώσει διαφορετικές οπτικές του ίδιου νομίσματος και συγχρόνως να μας ωθήσει να περπατήσουμε έξω από το δικό μας μονοπάτι.
  Μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε έξω από τη ζώνη ασφαλείας μας.
  Ναι συμβαίνει ΠΑΝΤΟΥ.
  Είναι νομίζω, ειδικά την εποχή που διαβιουμε, απαραίτητο να προσπαθούμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να μην κλεινόμαστε στο μικρόκοσμο μάς και να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν να γινόμαστε κομμάτι της εποχής μας, χώρος προσκολλήσεις στο παρελθόν, αρνούμενοι ότι πολλά αλλάζουν είτε μας αρέσει είτε όχι.
• 
  my_bookstories

  Μια σχολική εργασία γίνεται η αφορμή για τον Λίβιο να μιλήσει και να ακουστεί. Την ώρα της παρουσίασης, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και μιλάει σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο, αφήνοντας να εννοηθούν διάφορα. Ωστόσο, αυτή του η κίνηση δεν εκλαμβάνεται καθόλου θετικά απο κάποιους συμμαθητές του.
  
  Μια νουβέλα αφιερωμένη στη διαφορετικότητα. Απο τη μια, έχουμε τον Λίβιο. Ένα παιδί που νιώθει πως δεν είναι ίδιος με όλους τους άλλους. Που θέλει να το επικοινωνήσει στην οικογένεια του, όμως βρίσκει πάντα την πόρτα κλειστή. Κάθε φορά που βρίσκει το θάρρος, μια φράση, μια κίνηση, τον σταματάει. Απο την άλλη, έχουμε δυο γονείς που δεν θέλουν να ακούσουν. Που θέλουν την ησυχία τους. Που δεν δίνουν προσοχή.
  
  Μακάρι όλοι οι γονείς να ήταν γεμάτοι ενσυναίσθηση και να αποδέχονταν τα παιδιά τους όπως ακριβώς είναι. Να τα αγαπούσαν άνευ όρων και το σπίτι τους να ήταν πάντα ένα μέρος αποδοχής και ασφάλειας. Ίσως τότε ο κόσμος μας να ήταν λίγο καλύτερος. Και κανένας Λίβιο αυτού του κόσμου να μην χρειαζόταν να εξαφανιστεί γιατί δεν τον αποδέχονται όπως είναι.
  
• 
  Echoesaround

  3,5
• 
  Ilona

  C'est une belle histoire, touchante. Celle d'un lycéen qui fait son coming out de manière « déguisée » devant sa classe, au travers d'un exposé sur un médecin juif allemand, Magnus Hirschfeld. Un médecin ayant défendu l'égalité entre femmes et hommes, et les droits des homosexuel·le·s. Et depuis, il est porté disparu.
  
  On suit le point de vue des différents personnages, allant de la petite amie de Livio à ses parents, en passant par sa prof d'histoire et un camarade de classe.
  
  -
  
  J'ai aimé cette façon d'aborder le coming out, même si je n'ai pas trop accroché au style de l'autrice, et que les personnages m'ont semblé très caricaturaux.
• 
  Marie

  Très bon roman, polyphonique autour d’un personnage attachant, Livio, qui a disparu après avoir présenté un exposé sur Magnus Hirschfeld et son combat contre les nazis et pour la défense de l’homosexualité.
  On y retrouve des personnages réalistes : les parents perdus (la mère qui ne comprend pas, le père qui est mal à l’aise avec son fils « pédé ») la petite copine trahie mais amoureuse, les ados homophobes et harceleurs qui déclinent toute responsabilité…)
  Un roman que je ferai lire à mon fils quand il sera au lycée.
• 
  Matttt DD

  Je l'ai fini depuis un petit moment mais c'était vrmt un beau livre.
  Certains chapitres étaient moins intéressants mais celui du harceleur et celui du père étaient super intéressants à lire.
  Livre jeunesse oblige, il est assez court donc pas trop de matière à énormément développer mais c'est quand même une bonne expérience à lire.
• 
  Leslie des livres

  Un immense coup de coeur pour ce magnifique roman choral ! C'est très simple : je n'ai pas pu m'arrêter. Trop emportée par l'histoire de Livio et la vision de chacun, trop touchée par le sujet et trop charmée par l'écriture ! Je le relirais, c'est certain.
• 
  EL BC

  Suite de Jour de courage. Sympa pour des ados.
• 
  Daphné

  2.5
• 
  Christelle

  J'aime l'idée d'avoir un récit de la voix des gens impliqués de prêt ou loin avec la disparition. C'était intéressant, avec beaucoup d'émotions et d'intimité. Je reste un peu sur ma faim.