De koele minnaar by Hugo Claus

De koele minnaar Reviews

• 
  Jelle

  Wat een lijdensweg. Voor mij nog meer dan voor de hoofdpersoon.
• 
  Charlotte

  Claus + de Italiaanse setting = beetje onwennig. Volgende beter.
  
  Matige voorganger van ‘gij moogt mijn ziel binnenwandelen als…’ uit HVVB gespot: “Ik ben een duivenhok. Je loopt over en weer in mij. Ik ben niet tegen veel bestand.” Ik zou zelf wat poëtischer zijn tegen een mediterraanse knappe actrice, maar goed.
  
  Ze heeft wel gelijk. Vlaamse mannen zijn opvallend koud. Claus heeft het begrepen (en was een van de goei <3).
• 
  Esther

  Een meevaller. Ik geef toe, ik had angst om aan een Claus te beginnen (het is de eerste die ik lees), maar het was een aangename verrassing. De locaties (de roman speelt zich af in Italië) alleen al waren genoeg om me te boeien, maar het plot deed me verder lezen. (En het las als een trein moet ik zeggen.)
  Het plot in kwestie: een romance tussen een Vlaamse fladderaar, allergisch aan werken, en een Italiaanse actrice, gevangen in de wereld geregeerd door het Ras van de Glimlach.
  
  Edit: na herlezen blijft mijn rating dezelfde. Ontdekte bij mijn tweede lezing veel nieuwe dingen die ik daarvoor over het hoofd gezien had. :)
• 
  Irene Niessen

  Gedateerd boek. Het ouderwetse taalgebruik dat bij schrijvers als Couperus of Multatuli voor een romantisch effect zorgt, ontbreekt bij Claus. Twee sterren omdat ik mij enigszins herken in het onvermogen en totale onkunde van de twee minaars, Edward (a.k.a. Eduardo) en Jia, als het om de liefde gaat, maar wat is die schizofrene relatie van de twee vreselijk irritant. Het overstijgt de dodelijke dialoog van "Ga van me weg. Nee, ik wil dat je bij me blijft" niet.
• 
  Laura

  2,5
  
• 
  Scrambled Legs

  Claus weet zoals geen ander personages tot leven wekken, vaak met onverwachte, zelfs beangstigende penseelstreken, en zijn taal is, zelfs wanneer hij op zijn matigst schrijft, nog steeds vermakelijk. Hierdoor is het onmogelijk om zijn romans echt "slecht" te noemen. Schijnbaar met de vingers in de neus geeft hij de meeste andere schrijvers van ons taalgebied nog altijd het nakijken. "Talent is more erotic when wasted," schreef DeLillo eens, en daar zit iets in, maar er zijn grenzen. Wat me bij dit boek stoorde, was de (gratuite) arrogantie van de verteller en de onverklaarbare grillen tussen hem en zijn minnaresje van bordkarton (Jia).
• 
  Marieke

  De roman begint voortvarend met een mooie spanning. Ik heb genoten van Claus’ poëtische schrijfstijl. Zodra hoofdpersoon Edward een verhouding krijgt met actrice Jia is het verhaal een aaneenschakeling van dezelfde interactieve patronen in de filmwereld van Jia. En van teveel (afstandelijke) observaties van Edward terwijl hij wacht op Jia. Het einde daarentegen is sterk en het herlezen waard.
  Wellicht was het boek in de jaren vijftig een openbaring, een inkijk in de toen bloeiende Italiaanse filmwereld.
• 
  Harm Klifman

  Wat een nietszeggend verhaal. Je hebt steeds het gevoel dat Claus je iets wil vertellen met deze roman maar op geen moment wordt duidelijk wat. Na een mooi begin met de verrassende beeldspraak van een 'biljartgroene' bergtop gaat het al snel neerwaarts.
• 
  Gerard Hofman

  Prachtig boek alleen al om het taalgebruik. Ik heb een link niet kunnen vinden maar het leek wel of ik een Italiaanse film uit die tijd aan het kijken was.
• 
  Joeri

  Verschrikkelijk irritant boek om te lezen. Oud poëtische Nederlands...
• 
  Christien

  Pffff. Wat een boek. Het is een ellenlange reeks van associaties. Met een verhaal er tussen door. Of zo
  Om heel eerlijk te zijn, snap ik het verhaal niet zo goed. De beweegredenen van de hoofdpersoon zijn mij nooit duidelijk geworden. Waardoor het een vaag verhaal over gefrustreerde mannen, vrouwen (hoe die beschreven worden. ...) en seks is. Hoe graag ik het ook wil ik heb er niet meer uitgehaald. Nee. Niet mijn boek.
• 
  Karel

  Wat, vreemdste boek ooit. Het verhaal heeft echt amper inhoud en heeft geen wendingen. Het deint gewoon verder en plots is het gedaan. Dat in combinatie met een sterk verouderde schrijfstijl, waarvan ik (ik ben uiteraard geen kenner van Nederlandstalige literatuur uit de jaren '50) me maar moeilijk kan inbeelden dat het ooit een hedendaagse schrijfstijl geweest is, maakt het echt een vermoeiend boek.
  
  Twee zinnen die ik zomaar leuk vond toen ik ze voor het eerst las:
  
  Hij las in een detectiveroman, gooide hem tegen de muur, wachtte tot het donker werd in het raam en de porseleinen poppen, de pluchezetels, de Christus met zijn doorvlamd hart op de schouw weggedreven waren in de schaduw en toen ergens in de kamer scholen; in de kamer die eindeloos uitzette, geen hinderpalen meer ontmoette in het ondoordringbare, dikke duister. op p. 106 (Voor de mooie overgang van een concrete actie naar een zeer algemeen beschrijvend beeld in één zin.)
  
  Banco spreidde zijn armen om hem te omhelzen maar Edward naderde niet. 'Tu quoque, Edoardo, komt mijn foltering toejuichen.' op p. 189 (Want "tu quoque" :-p)
  
  Als er dan toch een les moet getrokken worden, laat het dan deze zijn: er zijn geen zekerheden meer in het leven, ook niet als het één van de grootste Vlaamse schrijvers ooit betreft.
• 
  Hanneke Wildschut

  Dit was een opgave. Ik ben geen Claus-fan en dit boek bevestigt mijn vooroordelen. Wat een aaneenschakeling van onbegrip en onverschilligheid. De hoofdpersoon profiteert van anderen tot hun bruikbaarheid verloopt, zijn tijdelijke vriendin houdt er ook haar eigen normen en waarden op na waardoor hij uiteindelijk toch aan het kortste eind trekt...Het is dat ik dit boek moest lezen om op het mondeling vragen over te kunnen stellen aan mijn leerling die dit boek wél leuk vond(!) Benieuwd naar zijn mening...
• 
  Esther

  Een meevaller. Ik geef toe, ik had angst om aan een Claus te beginnen (het is de eerste die ik lees), maar het was een aangename verrassing. De locaties (de roman speelt zich af in Italië) alleen al waren genoeg om me te boeien, maar het plot deed me verder lezen. (En het las als een trein moet ik zeggen.)
  Het plot in kwestie: een romance tussen een Vlaamse fladderaar, allergisch aan werken, en een Italiaanse actrice, gevangen in de wereld geregeerd door het Ras van de Glimlach.
• 
  Maria

  Een flinke tegenvaller!
  Het Vlaams van Hugo Claus is misschien wat ouderwets maar wèl mooi. Soms poëtisch zelfs.
  'Het bevend vel van de Tiber dat overdag geel en rond zes uur grasgroen was, nu van lood met glanzen, ronde kolken in het water. De onbeweeglijke lage boten'.
  
  Het verhaal echter vond ik niet te pruimen, volkomen oninteressant.....
• 
  Kris Demey

  Het doet me zeer, maar Claus heeft heel wat boeken geschreven die hopeloos gedateerd aandoen. Dit is er één van. Het doet vaag denken aan 'Het Jaar Van De Kreeft', maar het is minder beklijvend.
  
  Twee sterren.
• 
  Goya

  Ik zal nooit een Claus fan worden vrees ik
• 
  Lot

  Heeft de uiterste houdbaarheidsdatum overschreden. Niet meer leesbaar.
• 
  Ruud Van der vliet

  Could not get through it
  
• 
  Koen

  Blij dat die eindelijk uit is. Weinig plezier aan beleefd.
• 
  Hans

  Een relaas van grootse sleur, in prachtige onverwachte zinnen neergezet.
• 
  Jos Van den Bulck

  Een van de meest toegankelijke romans van (de jonge) Claus, volgens mij. Zeer aangenaam. Ideaal als (kwalitatieve) vakantielectuur!
• 
  Bram De longhi

  ik snap het niet. wie is de koele minnaar? Edward of jira? begin er niet aan. zonde van je tijd.
• 
  Alexandra

  Halfweg gestopt.