| Title | : | Drakenhart (Magycker, #2) |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 9024575273 |
| ISBN-10 | : | 9789024575275 |
| Language | : | Dutch; Flemish |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 400 |
| Publication | : | First published October 28, 2021 |
Drakenhart is het vervolg op De Klauw en de afsluiter van Adrian Stone’s fantasyserie Magycker, over de avonturen van Auric. Aan het monopolie op magie kwam voor de gehate Magyckers van Aimerey plots een einde toen de autistische Auric hun spreuken op gehoor wist te kopiëren. Het maakte van Auric in één klap de meest gezochte persoon van de Pelargo Archipel. De Magyckers hebben Auric echter nog altijd niet weten te pakken. Samen met zijn moeder Marit heeft hij onderdak gevonden bij de piraten van de Klauw, en wisten ze zelfs een grote aanval af te weren van de Magyckers. Maar niet elk gevaar komt van buiten. Valdana, Aimerey’s infiltrant bij de Klauw, wacht op een mogelijkheid om de naïeve Auric mee te lokken naar het tovenaarseiland. Door de jongen daar af te geven, hoopt ze voor zichzelf kansen te creëren op het door mannen gedomineerde eiland. Kansen die haar talent recht aandoen. De vraag is of Auric zal meewerken. Vooral nadat hij de gevangen draken heeft gezien…
Drakenhart (Magycker, #2) Reviews
-
Het wachten op dit tweede boek is het meer dan waard. De verhaallijn van Auric en Valdana wordt in een heel fijn geschreven boek mooi afgerond, met genoeg aanknopingspunten voor nieuwe verhalen over deze wereld in de toekomst. Stone heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt door te schrijven vanuit de gezichtspunten van twee vrouwen en een autistische jongen, waardoor zijn eigen inlevingsvermogen op de proef werd gesteld. Dit heeft echter hartstikke goed uitgewerkt. Met dit afsluitende deel van zijn Magycker-tweeluik bewijst Adrian Stone wat mij betreft eens te meer dat hij tot de absolute top behoort!
Lees de gehele recensie op FantasyWereld.nl:
https://www.fantasywereld.nl/boeken/b... -
Dit boek was het lange wachten wel waard. Eindelijk lezen we hoe het verder gaat met de autistische Auric en de anderen.
Door toedoen van Auric is de monopolie die de Magyckers van Aimerey op magie hadden verdwenen. De jongen wist hun spreuken op gehoor te kopiëren en te onthouden. De Magyckers proberen hem in handen te krijgen. Dat is hen echter niet gelukt. Hij, en zijn moeder Marit, hebben onderdak gevonden bij de piraten van 'De Klauw'.
Helaas blijkt het gevaar ook van binnen te kunnen komen. Valdana, priesteres van de Orde, blijkt een infiltrant te zijn van de Magyckers. Het lukt haar om Auric aan haar te binden door Rolly, zijn huisdier, te vergiftigen. Uiteindelijk gaat de jongen met haar mee naar een dokter die zijn Roekil kan genezen. Eenmaal aangekomen blijkt hij echter in het gezantschap van de Magykers te zijn beland. Hij wordt gevangen genomen en naar het eiland Aimerey gebracht Samen met de leider van de Klauw gaat Marit op zoek naar haar zoon.
De auteur kan zo beeldend schrijven dat je tijdens het lezen de draken en de luchtschepen zo voor je ziet. Er wordt gebruik gemaakt van drie verhaallijnen, namelijk die van Marit, Valdana en Auric. Door het laatste lezen we vooral de gedachtegangen die de jongen maakt. Hierdoor zijn zijn acties en koppigheid wel te verklaren.
De verhaallijnen van de twee vrouwen hebben gemeen dat ze beide slechte ervaringen hebben gehad in het Aimery van hun jeugd.
Het verhaal is prettig afgerond, maar bevat genoeg aanknopingspunten voor meerdere verhalen in deze wereld. -
Een perfecte afsluiting van dit tweeluik. De wereldbouw zit goed in elkaar en je kunt goed meeleven met de hoofdpersonen. Vooral de beleving van de autistische hoofdpersson is herkenbaar beschreven. Net als Rune en de Duivel trilogie weer een mooi staaltje schrijfwerk!
-
*Ik kreeg dit boek van de uitgever als recensie-exemplaar.*
Drakenhart is het langverwachte vervolg op De Klauw. Beide delen vormen samen het tweeluik Magycker, een fantasy-serie van Nederlandse bodem. Ik heb ooit in 2016 via Hebban het eerste deel mogen lezen, en omdat het zo lang geleden was (zes jaar al!) leek het mij handig om het eerste boek te herlezen voordat ik aan het tweede deel begon; ik was het merendeel logischerwijs vergeten.
Na deel één met moeite uit te hebben gelezen (er gebeurt niet zo veel in), kwam ik erachter dat er aan het begin van Drakenhart heel mooi een samenvatting zit van De Klauw. Alles wat erin staat is precies wat er in boek één gebeurt, dus als je geen zin hebt om De Klauw te herlezen is dat helemaal niet nodig en kun je meteen aan Drakenhart beginnen.
Het verhaal begint meerdere jaren na het einde van De Klauw en gaat over de consequenties van Auric's gave. Hij wordt nog steeds gezocht, maar wat als hij zich op Aimery bevindt? Dat is namelijk het eiland waar dit deel zich afspeelt. Geen Semaris meer, maar Aimerey, het eiland van de Magyckers, Louteraars en Wapenbroeders. Oh, en de draken.
Aangezien Drakenhart het afsluitende deel is van de serie en de personages in het eerste boek voornamelijk alleen op de vlucht waren, moest in dit deel natuurlijk van alles gebeuren om het tweeluik mooi af te ronden. En dat is goed gedaan. Valdana en Auric's verhaallijnen zijn mooi verder uitgewerkt, en er zijn zelfs nieuwe personages geïntroduceerd om het verhaal interessant te houden. Met name met Valdana was ik aangenaam verrast. Ik was niet bepaald fan van haar in boek één, maar hier werd ze wat sympathieker en kon ik haar handelen begrijpen. Maar met de verhaallijnen van Marit en Eamon... Het leek alsof Stone niet echt meer wist wat hij met ze moest doen. In De Klauw is het Marit en Eamon's doel dat Auric niet door de Magyckers wordt opgepakt, wat ze uiteindelijk falen te doen in Drakenhart. Hun nieuwe doel is om Auric te vinden en te hopen dat hij ondertussen nog leeft. Heel handig zijn Marit en Eamon niet; in het meerendeel van het verhaal zitten ze opgesloten. Alhoewel... zo erg vond ik dat ook niet, want ze waren niet echt interessant om over te lezen. Hun karakterontwikkelingen waren namelijk al in de De Klauw afgelopen.
Het leukst aan Drakenhart was de wereld. Waar in deel één steeds naar Aimerey wordt verwezen, was het fijn om eindelijk te zien hoe dit magische eiland daadwerkelijk was. Het idee dat spreuken niet zomaar uitgevoerd mogen worden en hoe dat allemaal dan te gang gaat was natuurlijk al uitgelegd in boek één, maar om dat ditmaal in hun woonplaats te zien gaf toch een ander gevoel. Ook het daadwerkelijke ervaren van de verschillende rangen was duidelijker te voelen op Aimerey.
Hoewel de verhaallijnen meerendeels mooi waren afgesloten en het interessanter was om over Aimerey te lezen dan over Semaris/Oftenooi, kostte het mij een maand om dit boek uit te lezen. Of dat kwam doordat mijn motivatie was weggesijpeld na het uitlezen van De Klauw of doordat het daadwerkelijk door het boek zelf kwam zullen we helaas niet weten. Toch kan ik met zekerheid zeggen dat ik Drakenhart ondanks die maand een mooie afsluiting van Magycker vind, en dat het zeker de moeite waard is om te lezen. -
Ik was helemaal weg van deel 1. In verhouding is Drakenhart daardoor een kleine teleurstelling. Het verhaal was boeiend, maar ik werd niet meegezogen zoals in De Klauw. Het verhaal voelde een beetje gehaast, alsof alle losse eindjes aan elkaar verbonden moesten worden, daarnaast vond ik het jammer dat we minder met de piraten waren, aangezien dat een van mijn favoriete onderdelen was van boek 1. Ook vind ik het jammer dat het in dit boek veel over Auric gepraat, in plaats van met hem gepraat en ik vind dat wel een schrijnende situatie, ook al is dat jammer genoeg nog steeds realistisch. De ongelijkheid van mannen en vrouwen, begint een beetje vermoeiend te worden in epic fantasy. Ik hoop dat Adrian Stone in de toekomst een wereld kan schrijven waarin die ongelijkheid niet zo aanwezig is, dat lijkt me leuk en verfrissend!
Nu ga ik verder over het positieve, want dit boek is 4 sterren en daar ben ik vrij zeker van.
Het was prettig om deze personages weer te volgen, ze zijn leuk. Hebben meerdere kanten en hebben dynamische gesprekken. De draken waren ook fantastisch.
De sfeer, omgeving en wereld zijn een sterke kant van dit boek. Aan de ene kant zou ik nooit in deze wereld willen leven (de ongelijkheid), maar het kwam wel erg mooi over, ook al is het soms rauw en gruwelijk.
Mijn interesse in het vervolg van het verhaal was groot, daardoor was ik erg gemotiveerd om door te luisteren. Ik denk dat het mij meer moeite had gekost als ik het boek had gelezen, echter is dit een prettig boek om te luisteren en heb ik het zo vaak als het uit kwam aangezet.
Voor Adrian Stone zijn volgende boeken hoop ik meer piraten en meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ongelijkheid schept een interessante dynamiek en boeiend conflict, maar dat kan ook op een ander gebied afspelen.
8.14 on CAWPILE
TW// death of a pet, ableism, misogyny, betrayal, revolution, mass murder -
De spanning tussen Eamon en Marit is te snijden. Hoewel ze nu samen zijn, neemt zij steeds meer afstand. Ze botsen vaak op alle vlakken en dit zet hun relatie onder druk. Hier miste ik wat achtergrond, van boek 1 naar boek 2, het is alsof ik een heel stuk tijd kwijt ben en daarom voelt deze omslag abrupt.
Auric groeit in dit deel, toch blijft hij... Auric. Hij hoort de draken en wil niets liever dan ze beschermen. Die wetenschap wordt dan ook gebruikt om hem mee te lokken. Als zijn vertrouwen wordt beschaamd, is hij niet in staat die persoon te vergeven, zijn haat lijkt net zo diep te gaan als zijn bewondering en vertrouwen eens was. Misschien is hij juist hierdoor in staat te kiezen voor zichzelf, voor zijn wens en dat brengt een nieuw toekomst voor iedereen. -
Had op veel meer gehoopt. Aurics verhaallijn was meh. De andere personages konden me nog minder boeien. En de wereld kwam amper nog aan bod.
Het einde voelde zo geforceerd en kwam abrupt. Alsof het een trilogie had moeten zijn die gekortwiekt is. Misschien is het wel beter zo.
1.5 ster.
