ข้าเป็นสัตว์เลี้ยงของศาลต้าหลี่ เล่ม 3 by Mo Shang Ren Ru Yu

ข้าเป็นสัตว์เลี้ยงของศาลต้าหลี่ เล่ม 3 Reviews

• 
  Wanyiwa

  รีวิวรวม 7 เล่มนะคะ
  
  เป็นแนวแฟนตาซีที่อยู่ดี ๆ พอนางเอกหมุนกำไลหินห้าสีที่ตัวเองได้รับมรดกตกทอดมาจากปู่บุญธรรม ตัวเองก็กลายเป็นไปโผล่อยู่ในโลกคู่ขนานจีนโบราณ แถมยังไปอยู่ในร่างของชะมดเช็ด เกือบจะถูกจับไปต้มยำทำแกงอะไรก็ไม่รู้ ถ้าจะไม่บังเอิญโชคดีเจอพระเอกที่เป็นรองผู้ว่าการศาลต้าหลี่เข้าซะก่อน ฝ่ายพระเอกก็โดนพิษกู่ที่อยู่ในร่างกายตั้งแต่เกิดเล่นงานจนสะบักสะบอม ทุก ๆ 10 วันจะร่างกายอ่อนแอเจ็บปวดทรมานจากพิษกำเริบ แต่กลิ่นจากชะมดเช็ดกลับช่วยรักษาอาการของเขาได้ เขาก็เลยถือโอกาสยึดเอาเจ้าชะมดเช็ดที่หนีออกมาจากกรงมาเป็นของตัวเองซะเลย
  
  ด้วยความฉลาดของพระเอก ก็เลยทำให้เห็นว่าเจ้าชะมดเช็ดรู้เรื่องกว่าที่คิด แถมด้วยความจมูกดี พูดคุยกับสัตว์อื่นได้ แล้วยังรู้พวกคาถาเวทด้วย ก็เลยได้ช่วยพระเอกไขคดีในศาลต้าหลี่ได้หลายคดี แล้ววันดีคืนดียังกลายเป็นสาวน้อยหน้าตาน่าเอ็นดูที่เติบโตไวมากอีกด้วย ซึ่งจากการเชิญหมอจากศาลต้าหลี่มาปรึกษา ก็ได้ความว่าสาวน้อยจะมีอัตราการเติบโตแบบสัตว์ คือภายในหนึ่งปีก็จะโตเต็มวัย และจะมีอายุขัยเพียงสิบกว่าปีเท่านั้น
  
  หลังจากนั้นก็จะเป็นเรื่องราวการพยายามรักษาอาการป่วยของพระเอก ควบคู่ไปกับการไขคดีแปลก ๆ ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ในระหว่างนั้นพระเอกเขาก็เลี้ยงต้อย เฝ้านับคืนนับวันรอให้นางเอกโต ตัวเองเป็นสายโหดจอมเย็นชา แต่กับนางเอกคือดูแลอย่างดีและอ่อนโยนมาก แต่คนอ่านก็จะตะขิดตะขวงใจนิดนึงตอนพระเอกเริ่มคิดไม่ซื่อกับสาวตั้งแต่นางยังเด็กน้อยมาก แต่ก็อดทนรอจนเป็นสาวแหละนะ กินดุและกินจุ บทหวานเยอะพอ ๆ กับเนื้อหาที่เข้มข้น แต่..ไม่ลงรายละเอียดฉากรักนะคะ ตัดเข้าโคมไฟไปค่ะ
  
  เนื้อเรื่องยาวมากเป็นมหากาพย์ เพราะมันไม่ได้จบแค่ปริศนาจากฝั่งพระเอก แต่ต้องมาเคลียร์ปริศนาจากฝั่งนางเอกอีกด้วย เลยเหมือนหนังสือมีสองภาค คือภาคพระเอกกับภาคนางเอก ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเพราะมันเป็นคนละโลกคู่ขนาน ซึ่งช่วงนี้เราว่าสนุกน้อยลงกว่าช่วงครึ่งแรกหน่อยนึง ดูเกือบ ๆ จะออกทะเลไปแล้ว ถึงแม้ว่าปริศนาจากฝั่งนางเอกจะดูน่าสนใจมากก็ตาม แต่ใด ๆ ก็คือยังถือว่าสามารถกลับเข้าฝั่ง จบได้ไม่เลวนะคะ
  
  จัดเป็นหนังสือเรื่องยาว พล็อตเข้มข้นตลอดแบบไม่มีช่วงแผ่ว พระเอกงานดี (ติดนิดเดียวตอนเลี้ยงต้อย) แต่นางเอกถูกวางคาแร็คเตอร์มาให้ไร้เดียงสาและไม่ค่อยฉลาด ดังนั้นเหตุการณ์ไม่ควรเกิดหลาย ๆ อย่างก็มักจะมีสาเหตุจากความไม่ค่อยคิดอะไรของนาง อันนี้ก็จะทำให้หงุดหงิดใจอยู่บ้าง แต่ภาพรวมคืออ่านสนุกแม้จะหนาและหนักมากทั้ง 7 เล่มค่ะ
• 
  Ahgase

  รับประทานเด็กไปแล้วซินะ 5555
  เล่มนี้ถึงจะมีฉากรับประทานเด็กน้อยแต่ก็ไม่ได้หวือหวาอะ
  ฉายเข้าโคมไฟ เลยเสียใจเล็ก ๆ 55555
  นางเอกแมรี่ซูมาก
  กุสงสัยว่ามันเป็นนักเวทที่เก่งมากเลยเหรอ สู้ได้หมดอะ
  คือตอนแรกเค้าไม่ปูว่าเก่งไง อะไรๆก็พึ่งพระเอก
  แล้วก็ทำตัวแบ๊วไปหน่อย เลยไม่รู้สึกว่าเก่ง
  แต่พอเจออะไร เห้ย แม่งรู้ทุกอย่างอะ 55555
  แล้วรู้สึกว่าแอบเบื่อพิษกู่หน่อย ๆ เรื่องแม่ เรื่องพ่ออะไรน่ะ
  เค้าเดากันได้หมดแล้วมั้ง
  
  เล่มนี้ถามว่าสนุกมั้ยก็ไม่เท่าไหร่ ออกแนวเลยแบบเฉยๆ อ่านได้เรื่อย ๆ เรื่อยๆแบบเรื่อยๆๆๆๆ ไม่เบื่อแค่นั้นเองง่ะ
• 
  Kritya Lee

  Fun to read with less awkward feeling as the story is emerging from the grey area
• 
  00001_

  อ่านมาสามเล่มละ ยังไม่รู้สึกว่าว้าวเลยนะ
  บางจุดอ่านแล้วอย่างกับนิยายเว็บเลย ดูตื้นเขิลเกิ้น