Au prochain arrêt by Hiro Arikawa

Au prochain arrêt Reviews

• 
  Theerada

  สนุกกกก ตลกกกก ฟีลกู๊ดสุดๆ
  
  200 หน้านิดๆ ที่อัดแน่นไปด้วยเรื่องราวของคนที่สวนกันไปมาบนรถไฟสายฮังคิว คนเหล่านี้คือใครก็ไม่รู้เลย แต่ว่าพอได้รู้เรื่องราวของพวกเขาแล้วมันรู้สึกเอาใจช่วยสุดตัวจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นคู่คนรักหนังสือ สองยายหลาน (เกือบ)เจ้าสาว คู่รักมหาลัย คู่รักต่างวัย คุณยายในแก๊งมนุษย์ป้า
  
  ส่วนตัวเราว่าหนังสือเล่มนี้มันจริงดี กล่าวคือไม่ประดิดประดอย (ประดิดประดอยเขียนแบบนี้) เหมือนหนังสือแปลญี่ปุ่นส่วนใหญ่ที่อาจจะสวยๆ ละมุนๆ คิดมาดีแล้ว (well thought out)
  
  อย่าง dialogue ตอนที่(เกือบ)เจ้าสาวชี้หน้าด่าเจ้าบ่าวกับชู้รักในคาเฟ่ เราว่ามันเป็นธรรมชาติดีอ่ะ และอีกอย่างคือมันตลกมากกก เหมือนอ่านเรื่องย่อละครไทย 555
  
  อีกอย่างที่ชอบมากๆๆๆ ในทุกตัวละครคือ character development (Fun fact: ไม่ว่าตัวละครจะ progress ไปในทางที่ดีขึ้นหรือเลวลง มันคือ character development ทั้งหมดถ้าเราเห็น progress) ทุกตัวละครมันทัชใจเราหมดเลยแฮะ ชอบ mindset ของผู้เขียนที่ไม่ได้ยึดติดกับ norm (เช่น คุณยายที่ไม่ได้ตามใจหลายแบบหมดหน้าตัก และสาวสตรองที่ด่ามนุษย์ป้าแบบออกเสียง) มันทำให้เรื่องราวมีชีวิต มัน lively มัน full of life ดีน่ะ
  
  ความรู้สึกอีกอย่างที่ยิ้มตามตลอดคือ การเห็นจุดเริ่มต้นของความรัก การอ่านหนุ่มสาวจีบกันในเล่มนี้แม่งโคตรใจฟู ปกติเราจะ cringe ถ้าอ่านอะไรแบบนี้ แต่เล่มนี้คือแม่งน่ารักอ่ะ น่ารักจนอมยิ้มตาม ไม่รู้สึก awkward เลย
  
  ส่วนเรื่องการวางพล็อต โอ้โห บ่ต้องพูดถึงจ้าสาวววว นักเขียนญี่ปุ่นเขาเก่งจริงๆ เนาะเรื่อง worldbuilding และการเชื่อมต่อ slice of life ของแต่ละตัวละคร (ชวนให้นึกถึงเพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น) อ่านๆ ไปก็คือสนุกมาก enjoy มาก
  
  เอาจริงๆ เราว่าไฮไลต์ของเล่มนี้คือการแปลนะ ต้องยกเครดิตให้ผู้แปลที่ bring the message across ได้ดีมากกกกเลย แล้วเลือกใช้คำเก่งม้ากกกก (เช่น ‘โดนตก’) เข้ากับบริบทและยุคสมัยมาก ส่วนตัวคิดว่าการแปลที่ดีคือแปลแบบนี้แหละ แปลแล้วคนอ่านเข้าใจว่าผู้เขียนต้องการจะสื่ออะไร ไม่ได้อยู่ที่สไตล์หรืออะไรหรอก แหะๆ
• 
  Makmild

  น่ารักๆๆๆๆๆๆ และตลก
  ไม่หว่องเลยยยย
  ไม่ได้อบอุ่นหัวใจขนาดจักกะจี้ด้วย กำลังพอดี แบบชวนยิ้ม มีขมวดคิ้วนิดหน่อยว่ามันจะกล้าฉะกันบนรถไฟจริงๆหรอ แต่เอาหน่า นิยายนี่นะ! และพอเป็นนิยายมันเลยมีการ connect ต่างๆที่ไม่ประดักประเดิด อ่านไปแล้วก็แบบ โอ้ยกำลังพอดีเลย ชอบทุกตัวละคร น่ารักทุกคน
  
  พูดถึงบนรถไฟ เราก็เคยเจอเหตุการณ์แปลกๆ บนรถไฟเหมือนกัน มีทั้งดีและไม่ดี ช่างเป็นการโดยสารสาธารณะที่เราจะได้เจออะไรแบบไม่คาดคิดเสมอ เช่นคนหล่ออยู่ฟังเพลง แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วก่อนได้ไปทำงาน หรือเจอคนกลิ่นตัวเหม็นระหว่างเดินทางก็จะเศร้าหน่อย เบียดเป็นการกระป๋อง การยืนแบบชั้นแข็งแกร่ง! เพราะไม่มีที่ให้จับ เราว่าบนรถไฟเจอเรื่องตลกๆ เยอะดี ส่วนตัวเคยเจอฝรั่งทักบนรถไฟ เพราะตอนนั้นกำลังอ่านหนังสือแปลเล่มหนึ่งอยู่ เขาบอก���่าเล่มนี้ดีมากเลยนะ กู๊ด ยูเลือกได้เจ๋งมาก ตอนนั้นมอปลายค่ะ แบบดีใจมากเลยที่มีคนแก่ฝรั่ง หน้าตาเหมือนคนในปกหนังสือ (แต่คงไม่ใช่) ชม ยังจำได้จนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ
  
  ปล.ตอนอ่านชื่อหนังสือคิดไว้ว่าต้องหว่องๆ เหงาๆ ผิดคาด สนุก ตลก และน่ารัก!
  
  ปล2. คนแปลแปลเก่งมากเลย แปลบทสนทนาเข้ากับบริบทของตัวละครมากเลยค่ะ ประทับใจ
• 
  Mook Woramon

  ชอบมาก ชอบการร้อยเรียงเรื่องราวของคนแปลกหน้าบนรถไฟเข้าไว้ด้วยกัน
  
  ชอบธีมของเรื่องสั้นที่ทุกเรื่องคือการเปลี่ยนแปลงตัวเองและเริ่มต้นใหม่
  
  คนแปลกหน้าที่พบเจอเพียงชั่วครู่ คุยกันไม่กี่ประโยค กลับมอบคำพูดดีๆที่ช่วยเปลี่ยนแปลงชีวิตเราได้ 🥰🥰
  
  แต่จริงๆแล้ว เพราะลึกๆแล้ว ตัวเราเองก็อยากเป็นคนที่ดีขึ้น แข็งแกร่งมากขึ้น คำพูดไม่กี่คำจึงช่วยสนับสนุนและชุบชูใจเราได้
  
  เรื่องที่ชอบมากที่สุดคือการแก้แค้นของหญิงสาวที่ถูกแย่งคนรัก ‘เธอมันนักสู้!!’ ✌️✌️
  
• 
  Camille

  Un livre Doudou ♥️
• 
  Laura

  ”Les gens qui prennent le train seuls se composent en général une mine indifférente. Leur regard, qui va des publicités placées en hauteur au paysage à l’extérieur, erre en évitant sans cesse de croiser celui d’autrui. Ou alors ils passent leur temps à lire quelque chose, à écouter de la musique ou à fixer l’écran de leur téléphone.
  Une personne seule qui n’agira pas ainsi et exprimera une émotion attirera l’attention.”
  
  Une jolie lecture commune avec une personne que j’adore,
  Indi.
  
  J’avais hâte de retrouver la plume d’Hiro Arikawa, après avoir adoré lire Les Mémoires d’Un Chat l’an dernier. Ce livre est à l’image de l’auteur une fois de plus : un récit doux qui dépeint un Japon idyllique, ou les cerisiers en fleur et les odeurs dans les rues parfumées parviennent naturellement à l’auteur. L’intrigue est posée : une ligne de train, des passagers dont les histoires vont se révéler et s’entremêler de façon humaine et passionnée. J’ai trouvé les personnages vraiment sympathiques et réalistes, même si quelques bribes de conversation m’ont paru un peu clichés sur les bords.
  
  Je ne sais pas si cela relève du travail de traduction ou de la version originale mais j’ai trouvé certains passages assez répétitifs, par exemple quand deux personnages étaient témoins de la même scène et les deux procédaient donc à la décrire. Je dirais aussi que j’ai eu du mal à certains moments à savoir qui parlait dans les conversations. J’aurais aimé un peu plus d’indication.
  
  Une belle découverte qui vient consolider mon avis sur l’auteur ! J’espère que ce livre sera traduit dans d’autres langues.
• 
  ดินสอ สีไม้

  ไม่รู้ว่าเราพูดคำว่าน่ารักไปกี่รอบ ตอนที่อ่านเล่มนี้
  ผู้เขียนเล่าเรื่องปะติดปะต่อ ชีวิตผู้คนที่ขึ้นและลงรถไฟสายนี้
  บ้างสวนกัน บ้างได้พูดคุยกันสั้นๆ
  บ้างตัดความสัมพันธ์ และบ้าง สร้างความผูกพันยืดยาว
  
  บางคนได้รับถ้อยคำที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
  และบางคน ส่งต่อมันไปยังผู้คนอื่นๆ ที่ได้เจอะเจอ
  เป็นหนังสือที่อ่านแล้วยิ้มๆ
  อย่างที่บอก เราบอกตัวเองบ่อยมากว่าหนังสือเล่มนี้น่ารัก
  ดีงาม ฟีลกู๊ดค่ะ :)
  
• 
  Long On Air

  My rating: 4.5/5 ⭐️
  
  Bối cảnh của cuốn sách triệu bản này diễn ra trên tuyến tàu điện tại Osaka, từ Takarazuka đến Nishinomiya Kitaguchi. Với rất nhiều nhân vật và câu chuyện,
  
  - Masashi và Yuki, hai sinh viên mê sách chú ý đến đối phương vì phát hiện có cùng gu tác giả.
  - Shoko, một phụ nữ trẻ xinh đẹp vừa đánh mất hạnh phúc vào tay người bạn thân.
  - Cô bé học sinh lớp 2 bị nắt nạt tinh thần nhưng vẫn thật c���ng cỏi.
  - Bà lão Tokie, một người sắc sảo và thẳng thừng đến các cô gái trẻ cũng phải ngạc nhiên.
  - Cô sinh viên Misa chịu đựng bị bạn trai thường xuyên đánh đập một cách mù quáng.
  - Yasue, người mắc kẹt trong nhóm phụ nữ trung niên “thượng lưu” hời hợt, không phù hợp.
  - Keichii và Miho, hai sinh viên quen biết trên tàu chợt tìm thấy điểm chung là.. chưa bao giờ hẹn hò.
  - Nữ sinh cấp 3 Etsuko với băn khoăn lựa chọn hướng đi tuổi mới lớn, cùng mối tình với đàn ông trưởng thành.
  
  Mỗi độc giả đều có thể bắt gặp bóng dáng mình đâu đó trong cuốn sách.
  Câu chuyện của người này cứ nối tiếp người kia theo hành trình lên xuống các ga tàu. Họ tình cờ chứng kiến/lắng nghe cuộc đối thoại, nỗi niềm của nhau. Để rồi, đột nhiên không sao kìm nén được mong muốn đưa ra quan điểm cá nhân, lời khuyên cho một người xa lạ - Bằng tất cả sự thấu hiểu, xúc động hay thậm chí là.. bực mình (!).
  
  Cái hay của Arikawa Hiro là giọng văn luôn rất nhẹ nhàng đơn giản nhưng cách xây dựng cốt truyện thì quá hấp dẫn. Ngòi bút của cô luôn đi sâu, chi tiết vào nội tâm nhân vật, tìm kiếm không gian cho cảm giác bình yên được lan toả.
  
  “Bác nên tránh xa những người có giá trị quan khác với mình càng sớm càng tốt. Nếu cứ ép bản thân ở cạnh những người đó, bác sẽ quen dần với giá trị của họ mất.”
  
  Một tình huống trò chuyện không lường trước, một người có thể chẳng bao giờ gặp lại lần thứ hai trong đời, có khi lại nói ra điều như thế, làm ta bừng tỉnh và nhận ra mình phải thay đổi ngay.
  Đọc “Tàu Tốc Hành” bạn sẽ thấy, để tâm đến cảm xúc của người khác có ý nghĩa như thế nào.
  
  Một số trích dẫn yêu thích:
  
  📝 Chỉ có thánh nhân mới không nguyền rủa người khác khi bị đối xử tệ như thế. Nếu có khả năng, có quyết tâm không hối hận, cháu nên đáp trả thích đáng, như vậy cháu sẽ thấy nhẹ lòng hơn nhiều.
  
  📝 Chúng tôi không thể dỡ tổ chim nhạn xuống. Chúng đã phải bay qua quãng đường rất dài, và còn là loài chim báo hiệu may mắn.
  
  📝 Khi bạn đã cố gắng hết sức, mà họ vẫn không cảm nhận được. Vậy thì hãy dừng lại... Hãy sống vì những gì xứng đáng hơn.
  
  📝 Nếu lúc nào cũng thấy cuộc sống của người khác tốt hơn, đẹp hơn và cho rằng mình phải giống họ, bạn sẽ chẳng bao giờ lên được chuyến tàu của chính cuộc đời mình.
  
  📝 Vì em nói ra những điều khiến anh muốn ôm chặt lấy em đấy, một cách vô tư giữa chốn đông người thế này.
  
  📝 Mới ở tuổi này, chúng đã là phụ nữ. Giảo hoạt, mềm yếu, kiêu hãnh.
  
  📝 Một cô bé như em, sau này sẽ còn mất rất nhiều thứ. Nhưng chắc chắn sẽ có người dõi theo em. Sẽ có rất nhiều người cảm thấy em thật mạnh mẽ. Giống như chị vậy.
• 
  Jennifer

  C'était une petite lecture sympathique, douce et mignonne comme un moshi :)
  Les 8 arrêts sont passés très vite et c'était un plaisir de retrouver les personnages à l'automne suivant.
  En revanche, j'ai trouvé certaines situations un peu caricaturales. Il me manquait quelque chose pour adhérer et pour me sentir liée à certaines personnes. Après, le temps entre 2 stations est court, les histoires sont donc rapides et on ne peut pas tout approfondir non plus.
  Ça n'en reste pas moins un agréable moment passé au Japon... en attendant de le découvrir pour de vrai
• 
  Onuma B

  เราชอบคอนเซ็ปต์เล่มนี้มาก เหมือนเอาชีวิตประจำวันของมนุษย์มากางแผ่ตรงหน้า ใครจะรู้ว่าผู้คนที่เดินสวนกันบนถนน ในรถไฟ มีเบื้องหลังชีวิตอะไรอยู่ ปัญหาที่ต้องเผชิญ สิ่งที่ต้องผ่านไปให้ได้ ชอบเรื่องราวของหลายๆ คนในเล่มที่ทำให้เราได้คิดตาม มองว่าโทนของเรื่องนี้หลักๆ คือเรื่องความรัก ความสัมพันธ์ การพาตัวเองออกจากความสัมพันธ์ที่ Toxic อ่านแล้วอบอุ่นใจ เพลิดเพลิน
• 
  Ottoshi Intel

  นิยายฟีลกู๊ด เกี่ยวกับผู้คนที่เดินทางรถไฟสายฮังคิว ที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกัน แต่กลับผูก โยงความสัมพันธ์กันไปมา เกี่ยวเนื่องคล้อยตาม สลับวนไปมา ตั้งสติดีๆ อาจจะมึนๆงงๆบ้าง สนุกเพลินๆกับบรรยากาศ ธีมเมืองญี่ปุ่นโอซาก้า รถไฟราคาประหยัด หัวใจของคันไซ
• 
  Valérie Harvey

  Quel bonheur j'ai eu à lire ce livre! Je croyais que chacun des chapitres racontait des histoires distinctes, sur la même ligne de train. Toutefois, un peu comme
  Maiden Railways le fait, mais en allant encore plus loin, les personnages se croisent les uns les autres, s'influencent, changent le destin de la personnage rencontrée, par un mot, un geste, un regard, qui agit comme un déclencheur, comme une goutte qui amorce enfin le mouvement.
  
  C'est un livre fantastique qui montre avec doigté et simplicité que l'observation, la réflexion, l'attention l'un envers l'autre ont un sens, dans un environnement fréquenté pourtant par des êtres qui font semblant de ne pas se voir: "Les gens qui prennent le train seuls se composent en général une mine indifférente." Au fil des pages, on sourit, on est ému, on est même choqué devant certains sorts injustes. Et je suis sortie en ayant envie d'avoir foi en l'humanité. N'est-ce pas grandiose d'écrire un tel ouvrage?
  
  Parenthèse
  J'ai habité Kyoto, alors la ligne de trains mise en scène dans ce livre est assez loin. Je n'y suis allée qu'une fois, avec les enfants, pour voir un spectacle de Takarazuka, un événement qui a duré cinq heures. Je croyais que les enfants allaient vouloir partir avant, et que je ne verrais pas tout le programme, mais ils sont restés attentifs et fascinés par le spectacle, alors on est resté les cinq heures complètes.
  
  Il était donc tard à notre retour vers Kyoto. C'était l'heure où les gens terminent les repas entre collègues et rentrent à la maison, le train était bondé. Voyant la plus jeune dans mes bras, on m'a cédé une place, j'ai assis la petite sur moi. Il faisait chaud, les gens étaient tout proches, je craignais qu'elle se mette à pleurer. Alors j'ai commencé à lui murmurer une comptine japonaise qu'on avait apprise, enseignée par une grand-mère, amie de Kyoto. Elle avait aussi montré à ma petite les gestes qui suivent la chanson.
  
  "Musunde, hiraite, te wo utte, musunde." Mon bébé d'un peu plus d'un an entend les mots et tend sa petite menotte fermée, puis elle l'ouvre, suivant la chanson: "Mata hiraite, te wo utte, sono te wo ue ni." Elle tend la main dans les airs et, suivant son mouvement alors que je chantonne toujours, je remarque les gens assis sur le siège devant, qui nous regarde. Le monsieur surtout. Lui aussi avait reconnu la chanson. Il souriait en voyant la petite suivre les mots avec les gestes. "Musunde, hiraite, te wo utte, musunde." Ferme les mains, ouvre-les, frappe-les ensemble, puis referme. Il m'a regardée et il a fait un léger signe, comme un assentiment, comme un accueil. Ce qui m'a rappelé qu'un train bondé, c'est aussi un espace rempli d'humanité.
  Fin de la parenthèse.
  
• 
  ♧Mary♧

  Très mignon, j'ai adoré la chronologie et la construction des histoires qui s'entremêlent et se démêlent. Une lecture plaisir qui fait sourire.
• 
  bubblemustard

  ชอบหลายๆ อย่างในเล่มนี้ ทั้งธีมเรื่องที่แต่ละบทเป็นสถานีรถไฟ การเชื่อมโยงของตัวละครแต่ละตัว รู้สึกอ่านแล้วเอนจอยมากกว่าเล่มอื่นๆ อีกหลายเล่มที่ดำเนินเรื่องในรูปแบบเดียวกันมากเลย เพราะเล่มนี้มันดูไม่ยัดเยียดจนเกินไป 55555555
  
  ส่วนเรื่องราวก็น่ารัก อ่านเพลินๆ เหมาะกับการนั่งอ่านฆ่าเวลาบนรถไฟฟ้าสมกับ concept แถมได้รับกำลังใจอะไรบางอย่างจากในเล่มมาด้วย อีกอย่างเราขอยกความดีความชอบให้ผู้แปล ใช้คำทันสมัย แล้วก็อ่านง่าย น่ารักด้วย! แต่ส่วนตัวเราชอบครึ่งแรกของหนังสือ (ขาไป) มากกว่า เพราะรู้สึกว่าบางตอน เนื้อเรื่องมันก็สมบูรณ์ในครึ่งแรกไปแล้ว ไม่น่ามาเล่าซ้ำต่อเลย แต่ก็ชอบอยู่ดีนะ
  
  ชอบเส้นเรื่องของคู่รักนักอ่านหนังสือ ยายหลาน แล้วก็ผู้หญิงที่เกือบจะเป็นเจ้าสาวมากๆๆๆ ที่สุดเลย
  
  
• 
  V.

  Chợt thấy an yên đến lạ
  Vì trong lòng đang nở một bông hoa 🌸
  
  Trên những chuyến tàu tốc hành ấy, người ta tình cờ gặp gỡ nhau. Đâu đó có đôi tim rung động, đâu đó có cõi lòng tan nát được chữa lành, đâu đó có tình yêu vụn vỡ, đâu đó có những câu chuyện đầy tính nhân sinh... Như lời tựa ở bìa sau cuốn sách: "Câu chuyện của mỗi người tưởng chừng là của riêng họ, nhưng hóa ra đó lại là mắt xích của một chuỗi sự kiện và các nhân vật đều có một mối liên hệ với nhau theo một cách nào đó...". Cảm giác được hàn gắn và chữa lành này, thích thiệt đấy.
  
  Tự dưng mình cũng muốn được đi tàu điện phết ^^
  
  Điểm trừ duy nhất là tên của các nhà ga. Nó dài quá sức để mình có thể ghi nhớ được, và mình, chỉ lướt lẹ trên bề mặt con chữ thôi cũng thấy khổ sở :v Bù lại thì bìa sách siêu đẹp luôn á chờiiii.
• 
  Tiger withbook

  เราชอบธีมของเรื่องมาก ๆ เลย ด้วยความที่สถานที่ในเรื่องคือจังหวัด Osaka เราก็เลยจะจินตนาการถึงความเป็นคนเมืองชนบท ความน่ารักและเป็นมิตร ความสงบ ไม่วุ่นวาย แล้วก็ชอบพล็อตของเรื่องที่ใช้ชีวิตประจำวันของผู้คนบนรถไฟ มาต่อจุดเชื่อมโยงให้เกิดเป็นเรื่องราวขนาดใหญ่ สอดแทรกด้วยปัญหาชีวิตเบื้องหลังของแต่ละคน กระจายแอร์ไทม์เรื่องราวของทุกคนได้พอดีและไม่รู้สึกว่ามีจุดไหนที่ดรอปเลย ผู้เขียนดึงเสน่ห์ของเรื่องราวชีวิตธรรมดาของแต่ละคนออกมาได้ดีและน่าสนใจมาก ๆ
  
• 
  Darragh

  ❤️
• 
  yelenska

  Lecture "feelgood" par excellence. 3.5*
• 
  Supon Jirasoonthornchai

  ตัวละครทุกตัวมีมิติเติบโตขึ้นอย่างน่าสนใจ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ตัวละครมีหลากหลายอายุด้วย ทำให้เห็นทำให้เห็นมุมมองต่อเหตุการณ์สำคัญสำหรับแต่ละช่วงอายุ ร้อยเรียงกันด้วยการพบปะกันแบบชั่วครู่ชั่วยาม แต่มีเหตุการณ์ให้ต้องสัมพันธ์กัน
  การอ่านทีละครึ่งเล่ม เมื่อขาไปและขากลับ โดยเว้นช่วงข้ามวัน ทำให้เรื่องราวในหนังสือดูเหมือนจะผ่านกาลเวลาไปจริงๆด้วย ดีใจจริงๆ
• 
  Indi

  Première LC de l'année avec ma Laura 🥰
  Et on débute avec une lecture douce et apaisante. Des personnes qui se croisent et se recroisent dans le train. Une préférence pour le personnage de Shôko que j'ai vraiment beaucoup aimé.
• 
  lea ((:

  lecture incroyablement douce.
  j’ai beaucoup aimé suivre les histoires de vie de chaque passager du train, d’autant plus que les histoires s’entremêlaient et que chaque passager jouaient un rôle dans la vie des autres.
  
  
• 
  Aliks Pendragon

  j'ai adoré cette lecture.
  l'objet livre est vraiment chouette, c'est beau et le texte est aérien et le style fluide et agréable.
  c'est une de ces lectures où l'on se sent bien en refermant le livre — c'était vraiment une chouette pause de 2/3h dans le quotidien.
• 
  Kurogirl

  ระหว่างอ่านไปรู้สึกละมุนมาก
  เป็นเล่มที่เหมาะที่จะอ่านได้ทุกวัยเลย
  แม้เรื่องราวจะเรื่อยๆไม่มีจุดพีค
  แต่แต่ละถ้อยคำในหนังสือ มันทัชใจอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ
• 
  Maureen

  Des histoires simples, parfois touchantes, de gens qui se croisent dans un train de banlieue.
• 
  Dreammmt

  น่ารักกก กลับไปคิดตามเลยว่าเราได้อะไรจากการนั่งรถไฟบ้างนะ
• 
  Kamiyu16

  It really felt like I was reading a one-shot of a shoujo manga. Wholesome.
• 
  Tengo Anathase Galt

  Comme une envie de prendre le train et de se laisser porter par les rencontres du quotidien. Un livre tout en douceur.
• 
  Marianne Sigrist

  Je vais être honnête : je l'ai d'abord acheté parce que j'ai beaucoup aimé sa couverture. Ensuite je savais que cette écrivaine avait écrit de bon livre auparavant (que je n'ai pas encore lu, honte à moi de ne pas l'avoir découverte plus tôt ! Je vais tenter d'en lire d'autres d'elle).
  
  J'ai beaucoup aimé. C'est une lecture qui met le sourire, qui n'est pas prise de tête... Elle n'est pas très longue mais suffisante pour vous faire découvrir un peu le Japon depuis un train. Cette lecture était très reposante.
  Je l'ai lu d'une traite car j'étais intriguée par la forme du livre (que je vous laisse découvrir). Cependant, je pense que pour mieux l'apprécier, il faut prendre son temps et apprendre à connaitre les personnages au fur et à mesure. J'ai apprécié suivre un instant de la vie des différents personnages, surtout Kengo et Shoko (j'adore cette femme).
  
  Ce livre m'a permis de sortir d'une panne de lecture et de retrouver la petite étincelle dont j'avais besoin dans mes lectures.
• 
  Bất

  Một cuốn sách siêu dễ thương dù chỉ viết về những thứ bình thường!
  
  Thông tin cơ bản: Tàu tốc hành được phát hành ở Việt Nam bởi nhà AZ. Từ gần mười năm trước, sách đã đến tay hơn một triệu độc giả và cũng đã được chuyển thể thành phim tham dự liên hoan phim. Ngược lại, phần chú thích không mô tả nhiều thông tin về tác giả Hiro Arikawa lắm.
  
  Tóm tắt: Truyện được chia làm nhiều chương, mỗi chương được đánh dấu bằng tên của một ga tàu tốc hành ở Osaka (Nhật), cả chiều đi lẫn chiều về. Mỗi chương được kể dưới góc nhìn của người khách đi tàu: người bà thích nuôi chó và đứa cháu hay hỏi, người phụ nữ có bạn trai vũ phu, một cô gái mặc váy cưới đến đám cưới bạn trai cũ và bạn thân để trả thù,... Nội dung các mẩu chuyện thì đơn giản chỉ là những gì diễn ra ngày thường của nhân vật chính của chương. Điểm đặc biệt là cũng như chiếc tàu tốc hành có nhiều toa nối với nhau, những câu chuyện ở mỗi chương đều có sự liên kết tình cờ và lạ kì với nhau.
  
  Cảm nhận nhanh: Đây là một tác phẩm rất dễ thương và cuốn hút, dù như đã nói ở trên, những nội dung chính của mỗi chuyện không có gì đặc biệt. Văn phong của tác giả cũng rất hóm hỉm và khiến mình bất giác bật cười không dưới vài lần. Ví dụ như chuyện bà cụ phân vân việc nuôi chó có thể ảnh hưởng tới việc hồn ma người chồng sợ chó đã khuất mỗi dịp lễ Cầu Siêu hay không và cuối cùng lại tặc lưỡi rằng "thôi tôi sẽ nhốt chó" và cùng lắm thì "ông ngồi lên đầu tôi cũng được".
  
  Đề cử: Sách có một số yếu tố yêu đương nhẹ nhàng, nên người đọc nên từ 16 tuổi trở lên. Còn đâu truyện khá dễ thương nên mình đề cử rằng ai cũng có thể đọc được nhé.
  
  Đánh giá: Cá nhân: 4/5
• 
  Iza Brekilien

  Un livre qui fait beaucoup de bien, chronique à venir 💜