สัญญาณเตือนตาย เล่ม 5 by Zhou Haohui

สัญญาณเตือนตาย เล่ม 5 Reviews

• 
  Mook Woramon

  จบดี จบเยี่ยม จบปังปุริเย่
  
  ในที่สุดยูเมนิดิสก็แหกคุกสำเร็จ แถมยังฆ่าเพื่อนร่วมคุกไปอีกสองคน อืมมมม หังเหวินจื้อเบื้องหลังไม่เบาเข้าคุกมาเพื่อวางแผนฆ่ายูเมนิดิสแต่ก็ไม่สำเร็จ กลายเป็นหมากอีกตัวในแผนแหกคุก
  
  อาหัวรับศึกหนักจากหลายทาง ทั้งจากตำรวจและคู่แข่ง แต่สุดท้ายเค้าแก้แค้นสำเร็จ แม้ต้องแลกด้วยชีวิต
  
  ยูเมนิดิสแจกหนังสือบอกกล่าวความตายอีกครั้ง ครั้งนี้เค้าเลือกตำรวจที่วางเพลิงแฟนอาหัว รวมทั้งเพื่อปกป้องเจิ้งเจีย หญิงที่เค้ารัก
  
  หลัวเฟยเคลื่อนไหวเงียบๆเป็นคลื่นใต้น้ำ วางแผนชักนำให้มาเฟียทะเลาะเข่นฆ่ากันเอง
  
  เปิดเผยความในใจของหลัวเฟยที่มีต่อยูเมนิดิส จริงๆแล้วเค้าเป็นคนก่อตั้งยูเมนิดิสขึ้นมา แต่เค้าไม่ยินยอมให้ยูเมนิดิสเติบโตในจิตใจ เพราะหลัวเฟยเชื่อมั่นในแนวทางของกฏหมาย กฏระเบียบของสังคมมากกว่าการทำตามอำเภอใจ
  แต่เมื่อหยวนจื้อปังสร้างยูเมนิดิสคนถัดมาสำเร็จ ทำให้ยูเมนิดิสในใจหลัวเฟยเติบโตอีกครั้ง ลึกๆหลัวเฟยก็เอาใจช่วยยูเมนิดิสให้ทำสำเร็จเช่นกัน
  โชคดีที่อาจารย์มู่ช่วยเตือนสติหลัวเฟย ทำให้หลัวเฟยตัดสินใจเด็ดขาดเดินไปตามทางที่เขายึดมั่น ไม่ยอมให้ยูเมนิดิสฆ่าคนได้สำเร็จแม้คนๆนั้นจะเลวร้ายเพียงใด เพราะมนุษย์ทุกคนควรอยู่ภายใต้กฏหมายแบบเดียวกัน ถ้าปล่อยให้มีศาลเตี้ย ความโกรธแค้น ความรุนแรงจะฝังลึกอยู่ในสังคม แต่ถ้าทำตามกระบวนการกฏหมายได้อย่างรัดกุม ถูกต้อง จะทำให้สังคมเชื่อว่าความยุติธรรมยังมีอยู่และมีความหวังเสมอ
  
  ตอนจบ จบได้ดี เพราะคงมีหลายคนอยากให้มียูเมนิดิสในโลกความเป็นจริง แต่หลัวเฟยได้ให้เหตุผลของการรักษากฏหมายเพื่อความเป็นระเบียบได้อย่างดี ดีจนทำให้หยุดการเติบโตของยูเมนิดิสในใจคนได้
  
  ถ้าโลกนี้มีคนแบบหลัวเฟยเยอะๆ ความโกรธแค้น ความรู้สึกอยุติธรรมของผู้คนในสังคมคงบรรเทาเจือจางลงไปมาก แต่นั่นแหละนะ ชีวิตจริงอย่างที่เห็นกัน มวลรวมความโกรธแค้น ความสิ้นหวังในสังคมตอนนี้กำลังพุ่งขึ้นเรื่อยๆ พวกเรานี่แหละที่ต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ ช่วยกันสร้างความหวัง ความศรัทธาขึ้นมาใหม่ ชีวิตสวยงามเสมอ
• 
  Mo Melody

  ปิดท้ายเล่ม 5 ด้วยความรู้สึกอิ่มเอมในการอ่านนิยายสืบสวนมาก เป็นนิยายสืบสวนที่ครบรส ทำเราลุ้นตาม คิดตามตลอด หักมุม แล้วปิดท้ายได้งดงามจริงๆ ยกให้เป็นที่ 1 ในนิยายสืบสวนที่สนุกแบะลุ้นที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลย
• 
  Makmild

  จบดี แต่เหมือนโดนตัดจบอะ
  
  .
  
  สรุป 5 เล่ม
  
  ซีรี่ย์ที่เพิ่ลๆ ว่าดี แต่เราไม่ชอบ 5555 uppopular opinion
  
  คุยกับมิตรสหายหลายท่าน พบว่าที่ไม่ชอบคือตัวละครที่เบียวจัดๆ ไม่ว่าจะฝ่ายไหนก็ตาม คือไม่ชอบเลย (เลยยยยย) เพราะจริงๆ ส่วนตัวไม่ม���ปัญหากับพล็อตเล่นใหญ่แบบนี้ คำถามเชิงปรัชญาก็ไม่มี การดำเนินคดีก็ไม่มีอะไร (มีนิดหน่อย คนเราจะ profling แบบนี้หรอ ไนฐานะติ่ง criminal mind กับ mindhunter แล้วรู้สึกแปลกๆ) เลยแบบ อ่อ ไม่ชอบตัวละคร แล้วมานั่งสังเกตดูตัวเอง ถ้าอคติกับตัวละครไปแล้วก็จะอคติไปหมด 555555555 จะอยากรู้แค่ อะๆ จะจบไง จะไปต่อไง แค่นั้นเลย
  
  ส่วนตัวมากมากมากมากมาก เลยคือต่อไม่ติดตั้งเล่มแรก(มีชอบแค่เฉลยหวังจือปัง - ชื่อนี้ปะ) ที่เหลือคือ บ่ได้ ปมเศร้าเท่าไรก็บ่ด้าย (อคติ)
  
  จบ
• 
  Tanan

  จบดี ดีงาม ดีเลิศ ขึ้นหิ้งสถานเดียว
  
  ฉากอาหัวกับเกาเต๋อเซินตอนงานเลี้ยงปลามังกรนี่สุดอารมณ์มาก เชื่อว่าใครที่อ่านแล้วคงประทับใจไม่รู้ลืม
  น่าจะเป็นซีนในตำนานได้เลย บทบรรยาย บทสนทนา อารมณ์ บรรยากาศโลกมาเฟีย ทุกอย่างคะแนนเต็ม
  
  เหตุการณ์ในวันที่ 3 มกราคม ของหลัวเฟยก็พีคมากเช่นกัน ประทับใจมาก เป็นการขมวดจบที่ลงตัวในแบบของมันเอง
  
  ทั้งห้าเล่ม เล่มเลขคู่ดูจะเป็นจุดอ่อน แต่เล่มเลขคี่นี่คือพีคทุกเล่ม
  
  รู้สึกโชคดีมากที่ได้อ่านเล่มนี้ ใครยังไม่ได้อ่านขอแนะนำจริง ๆ ครับ
  
  
• 
  ไม้ไต่คู้

  สนุก แต่จบห้วนเหมือนได้โควตาหมึกมาแค่ 409 หน้าเป๊ะๆ ไม่สามารถเขียนมากกว่านี้ได้แล้ว
• 
  Inkkts

  สนุกมากก ขึ้นหิ้งนิยายสืบสวนสอบสวน
• 
  Kat Sira

  เขียนบทสรุปของแต่ละคนออกมาดีค่ะ
• 
  Patrawan Dear

  #สัญญาณเตือนตาย (เล่ม 1-5)
  
  เป็นอาชญนิยายสุดตื่นเต้นเร้าใจ เน้นการขับเคี่ยวกันชนิดหมัดต่อหมัดระหว่างทีมสืบสวนคดีพิเศษกับอาชญากรตัวเอ้ ทั้งสองฝ่ายผลัดกันรุก ผลัดกันรับ แต่ละคดีถือว่ามีความซับซ้อน แถมยังแตกแขนงต่อเนื่องเกี่ยวพันกันมาเป็นระยะเวลายาวนาน
  
  ชอบเทคนิคการเล่าเรื่องที่มีการผูกปมแบบผูกแล้วคลาย ผูกแล้วคลายไปเรื่อย ๆ ทำให้เรื่องน่าติดตาม ไม่มีช่วงเบื่อ ถึงแม้จะเดาไม่ยาก แต่ก็มีปมใหม่มาให้เดาอยู่เรื่อย เรียกได้ว่าสามารถจับจูงผู้อ่านให้ก้าวตามเรื่องราวไปได้แบบแทบลืมหายใจกันเลยทีเดียว
  
  ชอบการดีไซน์ตัวละครให้มีบุคลิกสอดคล้องกับปูมหลัง ชอบการกระตุ้นให้เลือกระหว่างการยืนหยัดในหลักการกับมโนธรรม ชอบความหลากหลายของตัวละคร ชอบแนวคิดเรื่องบรรทัดฐานของความยุติธรรม ชอบปลายเปิดนิด ๆ ในตอนท้ายเรื่อง และที่ชอบที่สุด คือ บางจุดที่คิดว่าเหตุผลอ่อน อ่านไปเรื่อย ๆ ก็จะเจอเหตุสนับสนุนที่ต้องยอมรับ
  
  นับได้ว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มราคา และคุ้มค่ากับเวลาที่ใช้อ่าน...แนะนำ แนะนำ และแนะนำ สำหรับคอสืบสวนค่ะ :)
• 
  Nattapan

  4.5​ -​ 5​ stars.
  
  Speechless​ with​ grief.​ Another​ must​ read!
  
  
  Note: For​ me, the​ follow​ing​ quote​ might​ be​ perfect​ for​ this​ memorable​ story.
  
  "There​ is​ no​ right​ or​ wrong, just​ point​s of​ view." (anonymous)​
• 
  Varasorn Kitchamnong

  ปกติเป���นคนชอบอ่านนิยายสืบสวนของญี่ปุ่น หรือไม่ก็ของทางตะวันตก แทบไม่เคยอ่านนิยายจีนเลยโดยเฉพาะนิยายร่วมสมัยใดใด หลักๆเพราะอคติล้ว���ๆ รู้สึกว่าต้องญี่ปุ่นสิ เคโงะ คานาเอะ ไรงี้สิวะ จนช่วงประมาณเดือนที่ผ่านมาในอินเตอร์เน็ตเหมือนมีความเคลื่อนไหวป้ายยาเล็กๆของหนังสือชุดนี้ พอกดๆไปตามอ่านความเห็นดูประกอบกับรีวิวในที่ต่างๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าน่าจะไม่ธรรมดาแน่ เลยไปหามาอ่านด้วยความมั่นใจประมาณนึงว่าสนุกแน่ ปรากฏว่า แม่เอ๊ย แค่เล่มแรกไปไม่เท่าไหร่ โอ้โห สนุกโคตรๆ พอถึงฉากไคลแมกซ์ตอนจบนี่โคตรทึ่ง คิดได้ไง พล็อตเรื่อง ตัวละคร เล่นใหญ่อลังการมาก บ้าไปแล้ว
  
  ทั้งชุด 5 เล่ม รวมสองพันกว่าหน้า อ่านจบในไม่ถึง 2 อาทิตย์ รู้สึกว่าเล่ม 1 สนุกสุดๆ สนุกจนไม่อยากทำอย่างอื่น เล่ม 2 น่าจะเป็นเล่มที่อ่อนที่สุด แต่มาตรฐานก็ยังสนุกกว่านิยายทั่วๆไปที่เคยอ่านเยอะอยู่ดี แค่ดร็อปลงมาหน่อยเพราะเป็นอารมณ์กลับมาปูพื้นตัวละคร ดราม่าหน่อย พอเล่ม 3 พี่กลับมาแอคชั่นมันเดือดได้อีก เล่ม 4 ก็จะเหมือนผ่อนคันเร่งอีกรอบด้วยเรื่องราว แต่ก็ยังถือว่าสนุกมากๆอยู่ดี ส่วนเล่ม 5 เล่มจบนี่ก็ชอบรองจากเล่ม 1 เลย เพราะนอกจากสนุกมากแล้ว ด้วยความที่รู้จักตัวละครแต่ละตัวเป็นอย่างดีแล้วมันเลยอินด้วย
  
  สิ่งที่เหลือเชื่อของนิยายชุดนี้คือมันทำให้เรารู้สึกไปด้วยกับตัวละครเป็นสิบตัว ขนาดตัวที่ตอนแรกเป็นตัวร้าย ยังเกลียดไม่ลง แถมแอบรักแอบเชียร์อีกต่างหาก แต่ละตัวมีปมของตัวเองลึกซึ้ง และคิดว่าตอนจบ จบดีมาก ไม่รู้สึกว่าทิ้งตัวละครไหนเลย นอกจากสนุกมากๆแล้วยังสะเทือนใจ น้ำตาซึมไปสักพัก
  
  สรุปว่านิยายชุดนี้โคตรดีงาม คนชอบแนวนี้พลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง อ่านจบรู้สึกเหมือนมีพันธะต้องป้ายยาต่อ
  
  ข้อเสียของนิยายชุดนี้ที่นึกออกตอนนี้มี 2 ข้อ ข้อแรกคือเราว่ามันควรอ่านแบบไม่ต้องรู้อะไรเลย อ่านไปเอง นี่เลยรีวิวแบบไม่เล่าเรื่องอะไรเลย แต่ความอิหยังวะคือหลายๆครั้งในนิยายชุดนี้ ชื่อตอนดันสปอยล์เรื่องซะได้ ถึงจะไม่ได้มีผลมากนัก แต่ก็แบบ เพื่ออะไรวะ -_-“
  
  ข้อเสียข้อสองคือตอนนี้พออ่านจบแล้ว มันเสียดาย อยากอ่านต่อ แล้วก็คิดว่าหนังสือเล่มต่อไปคงต้องพักไปแนวอื่นหน่อย เพราะไม่งั้นตอนอ่านคงอดคิดถึงเล่มนี้ไม่ได้ แล้วมันคงหาเรื่องที่สนุกโคตรๆ ระดับครั้งหนึ่งในชีวิตขนาดนี้มาอ่านต่อยาก
  
• 
  J

  ในที่สุดก็จบเสียที
  
  เราอาจจะคาดหวังกับเล่มจบมากเป็นพิเศษมั้ง คิดว่าการที่เล่ม 2-4 มันไม่ค่อยสนุกเหมือนเล่มแรก อาจเพราะเป็นช่วงเปลี่ยนตัวผู้ร้าย ช่วงเริ่มก่อคดี ฯลฯ แต่เอาเข้าจริงๆ เล่มที่คิดว่าควรเป็นบทสรุปของผู้ร้ายและเรื่องราว (ที่อุตส่าห์ลากยาวมา 5 เล่ม) ก็ไม่ได้ดีหรือสร้างความประทับใจอะไรให้มากอย่างที่คิด ออกแนวผิดหวังด้วยซ้ำ
  
  เราเข้าใจในมุมมองของ��ักเขียนที่ต้องการเพิ่มความหวือหวาให้เนื้อเรื่องด้วยการแทรกเรื่องราวหักมุมเข้ามา แต่มันก็ดันเป็นเรื่องหักมุมที่น่าเบื่อซะเหลือเกิน ไม่มีอะไรแปลกใหม่หรือสร้างความตื่นเต้นได้เลย ออกแนวน่าเบื่อและเป็นโครงเรื่องที่ซ้ำซากจำเจ และถึงแม้จะพยายามแทรกเรื่องราวความรักของตัวยูเมนิดิสกับลูกสาวของเหยื่อที่ตัวเองฆ่าเข้ามา อุตส่าห์เกริ่นเนื้อเรื่องมาตั้งแต่เล่มก่อนๆว่าตัวยูเมนิดิสหลงรักลูกสาวเหยื่อที่ตัวเองฆ่า มาแอบดูแล วางแผนให้หญิงที่ตัวเองรักได้ผ่าตัดตา สร้างความหวาดกลัวให้ฆาตกรว่าหลังมองเห็น หญิงสาวอาจรังเกียจ อาจไม่อยากเจอ บลาๆๆ ต่างๆนานา
  
  เหมือนเราจะคาดหวังกับเรื่องความรักได้มากกว่าเรื่องคดี
  
  แต่...
  
  สุดท้ายก็...เฟล ตามเคย
  
  คือเหมือนนักเขียนแกไปไม่สุดสักเรื่อง เหมือนแกเลือกไม่ได้ว่าแกควรจะดันโครงเรื่องด้านไหน ด้านสืบสวน ด้านคดี ด้านคาวๆของวงการตำรวจ หรือจะเป็นด้านความรัก เหมือนสุดท้ายโครงเรื่องที่แกวางแผนเอาไว้มันตีกันเอง มันผสมกันจนออกมาไม่สมบูรณ์
  
  เหมือนจับนู้นจับนี่มาผสมเข้าด้วยกันแล้วเพี้ยน
  
  แทนที่เล่มจบจะสร้างความประทับใจให้ กลายเป็นเหมือนเราอ่านนิยายสืบสวนโครงเรื่องเมื่อชาติที่แล้ว เดิมๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ไม่มีจุดพีค ไม่มีจุดว้าว
  
  เล่ม 1 คือเดอะแบก เอ๊ย เดอะเบสที่สุดแล้ว
  
  
  
  
• 
  Kurogirl

  จบแล้ววว ตอนบทส่งท้ายคือสนุกสุดล่ะ
  
  ตั้งแต่อ่านมาให้คำตอบกับตัวเองได้ล่ะว่าจริงๆคือชอบอาหัวและเชียร์อาหัวมาก รู้สึกทำอะไรตรงๆดี ฉากเดินออกมาจากกองไฟคือสวยงามมาก ชั้นแก้แค้นได้สำเร็จ ฉากปิดท้ายที่ตะโกนบอกนักโทษคือ พระเอกค่ะ
  
  ตัดภาพมาที่คุณตำรวจหลัวเฟย มีความเป็นคนดีตั้งแต่ต้นจนจบ ถึงจะแอบไม่ชอบนิดหน่อยตอนอ่านเล่มแรก แต่รู้สึกว่าเป็นคนที่แยกแยะระหว่างความยุติธรรมกับกฎหมายได้ฉากอภิปรายบนเวทีคือหล่อมาก และมีความช่างสังเกตจริงๆ อีกส่วนที่ชอบในเล่มนี้คือ ตอนที่เปิดเผยกับอาหัวว่า ชั้นคุมทุกอย่างไว้หมดแล้ว แอบมีความร้ายเหมือนกัน
  
  สำหรับตัวยูเมนิดิสเอง เล่มแรกรู้สึกว่าตอนที่อาจารย์อยู่จะเก่งกว่านี้นะ แต่อ่อนลงเพราะผู้หญิงจริงๆ ปกติเวลาอ่านนิยายสืบสวน เราจะรู้สึกเชียร์ให้ฝ่ายฆาตกรทำสำเร็จนะ แต่ยกเว้นเรื่องนี้ รู้สึกไม่ชอบตั้งแต่คาแรคเตอร์นักข่าว หลังจากนั้นก็เปลี่ยนใจให้มาเชียร์ไม่ลงจริงๆ เป็นฆาตกรที่มีความอ่อนโยนมากเกินไป เราว่าบทส่งท้ายก็สมควรแล้วล่ะ ถ้าไม่ได้เป็นเพราะผู้หญิง เขาน่าจะเก่งกว่านี้อยู่
  
  สรุปเป็น 5 เล่มที่เต็มอิ่มมาก (ถึงจะใช้เวลาอ่านเล่ม5นานไปสักหน่อย เพราะงานเยอะล่ะนะ)
• 
  Namtan K.

  อ่านมา 5 เล่ม ไม่ได้เขียนรีวิวเลยซักเล่ม ก็ถือโอกาสเขียนรวบ 5 เล่มเลยละกัน เรื่องนี้บังเอิญเดินเจอในชั้นหนังสือที่ร้านหนังสือ อ่านเรื่องย่อผ่านๆแล้วก็รู้สึกว่าน่าสนใจดี พอได้อ่านจริงๆแล้ว มีแต่คำว่าสนุก สนุกมาก สนุกชห ทำไมไม่อ่านให้เร็วกกว่านี้ เป็นเล่มที่ให้อะไรเยอะมาก เหมือนร่วมเดินทางไปกับตัวละครตั้งแต่เล่ม 1 มีทั้งคนทีเห็นด้วยก��บแนวคิด คนที่เราไม่เห็นด้วย แต่ก็อดใจเชียร์อยู่ลึกๆไม่ได้
  
  มีทั้งจุดที่เดาได้ แล้วก็จุดที่โดนผู้เขียนต้มจนเปื่อย เป็นเรื่องที่รายละเอียดค่อนข้างเยอะ เพราะมีช่วงที่เว้นระยะระหว่างเล่ม เลยจำชื่อคนไม่ได้บ้าง จำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วไม่ได้บ้าง
  
  ตอนจบก็ไม่ถึงกับเหนือความคาดหมาย แต่ก็มีจุดที่รู้สึกประหลาดใจอยู่ ไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไงดี มันเรียกว่าจบดีมั้ยนะ
  
  เป็นเรื่องที่ระหว่างอ่านน่าจะทิ้งคำถามในใจไว้ได้บ้าง ไม่มากก็น้อย
  
  
• 
  Sleeping bear

  เล่มสุดท้ายคือว่านำทุกจุดที่ปูมา ขมวดปมได้ดีไม่ตกหล่น ใช้ทุกอย่างที่เขียนมาตั้งแต่แรกได้คุ้มค่า บทส่งท้ายอาจสั่้นไปหวังว่าจะเขียนให้ยาวอีกนิด ตัวละตรหลักๆเขียนออกมาได้ดีไม่ได้ดูเป็นพระเอกและวายร้ายสูตรสำเร็จ ทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเองที่กระทำ เป็นนิยายที่ดีเกิดกว่าที่คาดหวังมาก หลังจากอ่านนิยายสืบสวนจีนมาเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบที่สุดในหมวดนี้เลยครับ
  
  ไม่ได้อ่านชุดนิยายอย่างต่อเนื่องแบบนี้มาหลายปีแล้ว สนุกจริงๆ
• 
  Npasinee

  ดีงามมากที่สุดสำหรับเล่มนี้และหนังสือชุดนี้
  ชอ��ความเทาๆของหลายๆคนในเรื่องมาก​ มันจริงดี​ โดยเฉพาะ​ อาหัว​ ยูเมนิดิส (หานเห่าก็ยังชอบเลย)​ หลายซีนคือเขียนดีมากบรรยายดีมาก​ คนแปลเก่งมาก​ อลังการงานสร้างสุดๆ
  
  ปล​ ฉากจบยูเมนิดิสคือดีอะ​ เสียงสักแอะจะไม่ให้เธอได้ยินที่แท้​ แต่เจิ้งเจียคิดสิคิดทำไมดูไม่ออกกว่าเค้าไม่ทำร้ายเธอ​ หนิวหนิวก็ใบ้แล้ว​ แงงงง
• 
  Auntie

  สนุกมาก จบดีแต่ไม่ถูกใจ งงมั้ย - -"
  เป็นนิยายสืบสวนสอบสวนที่ดีอันดับต้นๆ จากที่เคยอ่านมาเลย เดาทางแทบไม่ได้ ยาวห้าเล่มแต่ไม่น่าเบื่อเลย แนะนำ!
• 
  Cici Jivaganont

  เหมือนจะมีภาคต่อ ?
  
  ยังไม่รู้จะรีวิวอะไร แต่รู้สึกเหมือนหลัวเฟยจะเป็นพระเอกถึงแค่เล่ม 3 หลังจากนั้นคือยกให้อาหัว
• 
  Katie Chun

  จบดี แต่ไม่ชอบตอนจบอย่างแรงงง
• 
  anna lee

  สำหรับใครที่ยังลังเล จะอ่านดีไม่อ่านดี อ่านเลย ห้ามพลาด มันส์หยด จบสวย
• 
  Hym

  เป็นนิยายสอบสวนที่ยอดเยี่ยมมากอีกเรื่องหนึ่ง สนุก ครบรส ประทับใจ อิ่มเอมใจมาก อ่านไปก็เอาใจช่วยให้ eumenides ทำภารกิจให้สำเร็จ คุ้มค่ามากกับเวลาที่เสียไปในการอ่านหนังสือชุดนี้
• 
  Wassawat W.

  จบเยี่ยม จบดี จบแบบไม่ค้างคา ที่สุดของนิยายอาชญกรรมจีน
• 
  Jariya Wongpichet

  ชอบมาก เล่ม 1,2 และ 3 คือสนุกแบบลืมหายใจ มาแผ่วที่เล่ม 4 และมาลุ้นสุดตัวกับการแหคุกในเล่ม 5 สมบูรณ์แบบมากค่ะ ตัวละครที่รักที่สุด คือ หนิวหนิวค่ะ
• 
  Sahathust Num

  จบอย่างสง่างามแถมฝากวิธีคิดของตัวละคนเอกเอาไว้ด้วย ที่เฝ้าถามตัวเองมาตั้งแต่เล่มหนึ่ง จนได้รับคำตอบในเล่มสุดท้ายนี้ เป็นมหากาพย์ซีรีย์นักฆ่า ที่พลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง