สัญญาณเตือนตาย เล่ม 2 by Zhou Haohui

สัญญาณเตือนตาย เล่ม 2 Reviews

• 
  ดินสอ สีไม้

  หลายคนบอกว่าเล่มนี้เนือย แต่เราชอบนะ
  ชอบการเปิดเผยตัวตน เปิดเผยจุดอ่อนของตัวละครเก่งๆ
  แล้วก็ชอบที่คู่ต่อสู้ทั้งสองฝ่ายเก่งสูสีกัน ทันกัน
  เราว่าเล่มนี้อ่านสนุกกว่าเล่มแรกค่ะ
• 
  Tanan

  กลับเข้าสู่วัฐจักรหนังจีนทำนอง "ใครฆ่าท่านพ่อ!" "ฆ่าจะล้างแค้นให้ท่านเอง!" อะไรแบบนี้
  แถมหลังจากการปรากฎตัวของ 'หนิวหนิว' ...หมาลาบาดอร์ขนปุย ไม่ใช่เฟ้ย! หลังจากการปรากฎตัวของสาวตาบอด
  เราเริ่มได้เห็นกลิ่นอายความดราม่าแบบโลกกลมที่น่าจะปรากฎในเล่มต่อ ๆ ไป
  
  ถ้าเทียบกับเล่มแรกแล้วเล่มนี้เริ่มดร็อปลงหลังจากเข้าสู่ครึ่งหลัง แต่โดยรวมก็ยังดีกว่านิยายเล่มอื่น ๆ อยู่ดีนะ
  
  (นอกเรื่องการรีวิว) เห็นที่คั่นหนังสือเขียนเลขปีไว้ เข้าใจว่าเลขปีน่าจะยาวต่อเนื่องถึงเล่มห้า
  เลยนึกได้ว่า เฮ้ย! ตอนซื้อเล่ม 1 ทำไมไม่มีที่คั่นหนังสือในเล่ม ฮืออออ ตะเตือนไต
  
  
  
  
• 
  Mook Woramon

  เล่มสองลดคะแนนลงหน่อย มีความเรือยๆอยู่มาก ไม่ถึงขั้นเบื่อ แต่เรื่องค่อนข้างราบเรียบ หลังจากเล่มแรกโหมโรงเ���ิดตัวคนร้ายยูเมนิดิสอย่างหนักหน่วง เล่มนี้ให้พักหายใจ ย้อนไปอดีตเพื่อค้นหาตัวตนของยูเมนิดีส
  
  “ไม่ว่าใครก็ตามที่ต่อสู่กับปีศาจเหล่านี้ ล้วนจำเป็นต้องทำความเข้าใจขั้นตอนก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นปีศาจ...”
  
  ยิ่งค้น ยิ่งลึก ยิ่งเจอปมซับซ้อน ปูมหลังของยูเมนิดิสไม่ธรรมดา จนอดคิดไม่ได้ว่าเป็นหยวนจื้อปังที่กำหนดไว้ตั้งแต่ต้น พรากพ่อ พรากครอบครัว มอบความโดดเดี่ยวให้ยูเมนิดิส และเมื่อถึงจุดที่ยูเมนิดิสโศกเศร้าที่สุด ก็มามอบความอบอุ่นให้ อ่านเรื่องนี้ทำให้กลายเป็นคนคิดตื้นๆไม่ได้เลย 5555
  
  ฝ่ายตำรวจก็ยังไล่ตามยูเมนิดิสไม่ทัน แต่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆละ เล่มนี้ทิ้งปม ทิ้งคดีหลายคดีไว้เยอะเหลือเกิน ไปเล่มสามต่อ
• 
  Patrawan Dear

  #สัญญาณเตือนตาย (เล่ม 1-5)
  
  เป็นอาชญนิยายสุดตื่นเต้นเร้าใจ เน้นการขับเคี่ยวกันชนิดหมัดต่อหมัดระหว่างทีมสืบสวนคดีพิเศษกับอาชญากรตัวเอ้ ทั้งสองฝ่ายผลัดกันรุก ผลัดกันรับ แต่ละคดีถือว่ามีความซับซ้อน แถมยังแตกแขนงต่อเนื่องเกี่ยวพันกันมาเป็นระยะเวลายาวนาน
  
  ชอบเทคนิคการเล่าเรื่องที่มีการผูกปมแบบผูกแล้วคลาย ผูกแล้วคลายไปเรื่อย ๆ ทำให้เรื่องน่าติดตาม ไม่มีช่วงเบื่อ ถึงแม้จะเดาไม่ยาก แต่ก็มีปมใหม่มาให้เดาอยู่เรื่อย เรียกได้ว่าสามารถจับจูงผู้อ่านให้ก้าวตามเรื่องราวไปได้แบบแทบลืมหายใจกันเลยทีเดียว
  
  ชอบการดีไซน์ตัวละครให้มีบุคลิกสอดคล้องกับปูมหลัง ชอบการกระตุ้นให้เลือกระหว่างการยืนหยัดในหลักการกับมโนธรรม ชอบความหลากหลายของตัวละคร ชอบแนวคิดเรื่องบรรทัดฐานของความยุติธรรม ชอบปลายเปิดนิด ๆ ในตอนท้ายเรื่อง และที่ชอบที่สุด คือ บางจุดที่คิดว่าเหตุผลอ่อน อ่านไปเรื่อย ๆ ก็จะเจอเหตุสนับสนุนที่ต้องยอมรับ
  
  นับได้ว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มราคา และคุ้มค่ากับเวลาที่ใช้อ่าน...แนะนำ แนะนำ และแนะนำ สำหรับคอสืบสวนค่ะ :)
• 
  Cici Jivaganont

  เล่มสองเพซดร็อปลงมา แต่ส่วนตัวแอบชอบนะ ได้อ่านช้าลงหน่อย จะได้ค่อยๆทำความรู้จักตัวละครไปด้วย เล่มแรกนี่ตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะรีบไปไหน อ่านจบละเหมือนไม่รู้จักใครเลย >_<
• 
  malenie eiei

  ชอบม่กกกกก มีความค่อยๆไปกับการไขคดีไม่เหมือนเล่มแรกที่มาแบบตู้ม ตู้ม และตู้มมมม ระเบิดเป็นโกโก้ครั้ช
• 
  Makmild

  อืดกว่าเล่มแรก แต่น่าติดตามกว่า เพราะเผยฝั่งผู้ร้ายให้เห็นมากขึ้น ชอบอ่านช่วงผู้ร้ายมากกว่าฝั่งตำรวจอีกแหะ ย้อนอดีตก็สนุกกว่าตอนไล่ล่า (ทำไมนะ) แต่คดีที่ถูกรื้อมีมากขึ้นๆ เอ้อ เล่นใหญ่เว่อร์
• 
  Sora Reader

  เล่มนี้ดรอปกว่าเล่ม 1 เหมือนที่คนอื่น ๆ ว่าไว้จริงๆ
  หลัง��ากที่เฉลยตัวยูมินิดิสแล้ว ความรู้สึกเหมือนจะคลี่คลาย เหมือนขึ้นรถไฟเหาะแล้วเป็นขาลง เป็นช่วงที่ให้เราพักหายใจ
  เล่มนี้จะพาเราไปรู้จักตัวตนต้นกำเนิดของยูเมนิดิส
  ไม่ตื่นเต้นเท่าเล่มแรก แต่ก็ยังสนุกอยู่
• 
  Tippy Chee

  เล่มนี้เปลี่ยนหัวหน้าทีมสืบสวนเป็นพี่หลัวแล้ว ค่อยยังชั่ว อ่านสนุกขึ้นหน่อยนึง (เล่มแรก หัวหน้าหานเฮ่าโง่มาก น่ามคานสุดๆ)
  ซีนไล่ล่าชิงไหวชิงพริบกันเล่มนี้มีแค่ 2 ซีนหลักๆ นอกนั้นเป็นการสืบข่าว ไขปริศนาต่างๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันยืดยาดหรืออะไร บางช่วงอาจง่วงๆ บ้าง แต่ก็พอไหว ค่อยๆ ขุดคุ้ยเรื่องราวเก่าก่อนขึ้นมา หลายอย่างพัวพันกันไปหมด หนุกดีอ่ะ ชอบพล็อตแบบนี้
  
  ในเล่มนี้ พอพี่หลัวมีบทมากขึ้นแล้ว เราจะเริ่มเห็นความเทาๆ ในตัวพระเอกบ้างล่ะ เนื่องจากเป็นยูเมนิดิสรุ่นแรกด้วย ลึกๆ ย่อมมีความคิดอยากจะกำจัดความชั่วร้ายด้วยความรุนแรงอยู่บ้าง มันก็ปกติของคนแหละนะ อันนี้ดี
  
  อ่านมาจนถึงเล่มสอง สังเกตอยู่อย่างคือ ความเทพของคุณโจวเฮ่า ในการที่ปั้นคาแรคเตอร์แต่ละตัวมาได้มีมิติมาก โดยผ่านบทบรรยายพฤติกรรม และบทพูดต่างๆ ทำให้ภาพของแต่ละตัวละครมันโคตรชัด คนที่ทำตัวน่ารำคาญก็จะโคตรน่ารำคาญ คนที่น่ากลัวก็จะโคตรน่ากลัว การที่เรื่องนี้มันส่งอารมณ์ความรู้สึกที่สมจริงออกมาถึงเราได้นี่แหละ คือฝีมือจริงๆ
  
  สิ่งที่ไม่ค่อยชอบอย่างนึงคือ ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ไม่มีเลิฟไลน์ แต่ตัวพี่หลัวเองก็มีความคลั่งรักแบบผิดธรรมชาติอยู่อ่ะ คือว่า คนที่ใช้ชีวิตเหมือนไซบอร์คแบบนี้ มันไม่น่าจะมีอารมณ์สนทรีย์ใดๆ เลยด้วยซ้ำ เลยรู้สึกว่าบุคลิกมันมีอะไรแปลกๆ ขัดๆ อยู่ แต่ก็ดีมากแหละที่ เมิ่งอวิ๋นโดนฆ่าไปตั้งแต่ก่อนเริ่มเรื่อง ฮาๆ นี่คือนิยายสืบสวนฆาตกรรมนะ ดังนั้น จะมามีเลิฟไลน์ไม่ได้ !!
  
  โดยรวมยังอ่านสนุก ตามลุ้นกันต่อไป
• 
  Wanmata

  เล่มนี้รู้สึกเขียนยืดเยื้อไปหน่อย บทบรรยายปูมหลังเยอะ
  ตัวละครประกอบเยอะ
  ความลับเยอะไปหมด เบื้องหลังเบื้องลึกมากมายที่ต้องค้นหา
  เล่มแรกคนตายเกลื่อนจนหมดโควต้ารึยังไง เล่มนี้ไม่มีคนตายเลย
  
  มีแต่บทฝั่งตำรวจแพ้ มันก็แอบน่าเบื่อ ไม่น่าลุ้น
  ไม่เห็นทางจะชนะได้
  มันน่าจะสูสี ชนะมั่ง แพ้มั่ง อาจจะดีกว่า
  
  แอบเบื่อการบรรยายถึงความคิดพระเอกในบางครั้ง
  หมาป่าเดียวดายผู้ฝังใจกับรักเก่า
  รู้สึกเหมือนพยายามยัดเยียดบทโรแมนติกมาให้ แต่มันดูประดักประเดิดไปนิดกับโทนของเรื่อง
  
  ตัวร้ายที่เทพมากๆ เริ่มไม่ค่อยเทพ เห็นแก่ความรัก (อีกละ)
  ชอบแบบนิยายฝรั่งที่ตัวร้าย psychopath & sociopath ชัดๆ ไม่รู้จักรักใคร ไม่เวิ่นเว้อ ชั้นอยากจะฆ่าคน จบ
  
  เหมือนพยายามทำปมใหญ่ เบื้องหลังลึกลับกว่าแค่คดีเดิม
  ซึ่งไม่รู้มันจะใหญ่ไป จนสุดท้ายเรื่องออกทะเลหรือเปล่า ต้องรออ่านต่อไป
  
  แอบเดาประวัติสาวน้อยคนใหม่ไว้ในใจ รออ่านต่อ
  สงสัยว่าทำไมมันต้องยาวถึง 5 เล่ม เพราะบรรยายเยอะแบบนี้น่ะเหรอ
  เล่มนี้คิดว่าตัดไปเลยก็น่าจะได้
• 
  J

  เล่มนี้ไม่สนุกเท่าเล่ม 1
  ความสนุกของเล่ม 1 เราให้ไป 100 เต็มเลย
  ส่วนเล่มนี้เอาไป 50 พอ
  ดูเหมือนแย่นะ แต่จริงๆมันไม่ได้แย่
  เพราะเราเข้าใจได้ว่าทำไมเล่มนี้มันถึงไม่สนุกเหมือนเล่มแรก
  
  ภายใต้ความสนุกที่ลดลง
  ตัวเนื้อเรื่องจะโฟกัสไปที่ยูเมนิดิสคนที่ 2
  ที่มาที่ไป เหตุผลที่กลายมาเป็นยูเมนิดิส
  มีฉากความฉลาดและความเจ้าเล่ของยูเมนิดิสคนใหม่อยู่บ้าง
  แต่เหมือนยังมาไม่สุด
  
  เอาง่ายๆคือเล่มนี้เหมือนปฐมบทของยูเมนิดิสคนที่ 2 อะ
  
  ความสนุกมันเลยไม่เท่าเล่มแรกที่ยูเมนิดิสคนแรกได้ปล่อยของเต็มที่
  ความฉลาดเฉลียว ความเก่ง ความเลว ความฆาตกรมันฉายออกมาได้เต็มที่
  
  ส่วนตัวคิดว่าหลังจากเล่มนี้
  พออะไรเริ่มเข้าที่เข้าทาง
  น่าจะถึงเวลาที่ยูเมนิดิสคนที่ 2 จะได้ปล่อยของมากขึ้น
  น่าจะสนุกมากขึ้น
  
• 
  Jiraporn K.

  เล่มนี้ก็จะแผ่วจากเล่มก่อนนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อ ภาพรวมคือการเล่าถึงตัวตนของ Eumenides รุ่น2 ปริศนาของคดีอื่นๆที่พัวพันและบุคคลอื่นๆที่เกี่ยวข้องในอดีต การปรากฎตัวของสาวนักไวโอลินตาบอดที่เราเดาได้รางๆว่าเธอเกี่ยวข้องกับคนเล่มแรกยังไง และคิดว่าน่าจะมีความสำคัญในเล่มต่อๆไปด้วย ตอนที่ลุ้นตามในเล่มคือ การไล่ตามหาที่Eumenides ออนแอร์คุยผ่านเนท และการไล่ล่าที่สถานีรถไฟ
• 
  Sleeping bear

  เล่มสองทำให้เรารู้จักตัวละครมากขึ้น แต่ก็ทำให้เนื้อเรื่องดำเนินช้าลง เพิ้อปูประเด็นใหม่ๆ ดูจากการอ่านจบ เล่มสองและเล่มสามคงถูกกำหนดมาให้ต่อเนื่องกันดังนั้นเนื้อเรื่องจึงดำเนินไปได้ขึ้นเดียวของ arc นี้ ต้องติดตามต่อไปในเล่มที่สาม
• 
  Kurogirl

  เล่มสองเป็นการทิ้งปมเอาไว้รอเฉลยแล้วก็จากไป เล่มนี้ทำให้เราได้รู้ถึงอดีตของยูเมนิดิส นอกจากตัวคดีใหญ่แล้วยังมีคดีย่อยๆอีกหลายคดีที่ยังรอคำตอบอยู่ รวมถึงมีคำโกหกในอดีตที่ทั้งฝ่ายตำรวจและคนร้ายต่างพยายามค้นหาความจริง
• 
  gam s (Haveyouread.bkk)

  ปกติเราเป็นคนที่อ่านหนังสือแล้วจำรายละเอียดได้ค่อนข้างดี มีเรื่องนี้นี่แหละที่อ่านเหมือนเอาสนุกอย่างเดียว จำอะไรแทบไม่ได้เลย เหมือนดูหนังแอคชั่นแก้เซ็ง 555555 เป็นสี่ดาวที่เน้นเอนเตอร์เทนเมนเป็นหลัก คิดว่าคงหยุดซีรีส์นี้ไว้ก่อนที่เล่มสองนะคะ
• 
  Nattapan

  Very​ complicated​ and​ still​ gripping.​
• 
  Npasinee

  **4.5
  จริงๆโดยรวมเล่มนี้ก็ดีนะ​ แต่เล่มแรกคือดีมากกกกๆๆเกินไปไง​ เลยรู้สึกทั้งแง่ความเร็วในการเดินเรื่อง​ ความหักมุม​ อุบายใดๆ​ ดรอปลงกว่าเล่มแรกมากเลย​ แต่ก็โอเค​ อ่านต่อ​เล่ม3 😅😅
• 
  Sahathust Num

  สมกับเป็นนิยายสืบสวนสอบสวนฝั่งตะวันออกจริงๆ การสลับฉากไปมาค่อยๆเปิดเผยรายละเอียดเบื้องหลังตัวละครไปเรื่อยๆ เล่มนี้หนากว่าเล่มหนึ่งแต่อ่านง่ายกว่ามาก แนะนำให้อ่านทั้งชุดครับ
• 
  Nuttawat Kalapat

  สนุก แต่ไม่ระทึกเหมือนเล่มแรก ไม่ค่อยaction
• 
  Art Mlang

  หลังจากอ่านเล่ม 1 จบ เล่มสองเริ่มเนือยๆ เดาทางออก
• 
  Inkkts

  เล่มนี้ไม่ลุ้นระทึกเท่าเล่มแรก แต่ก็ชอบอยู่ดี
• 
  Varasorn Kitchamnong

  รีวิวรวมๆไว้ที่เล่ม 5 เล่มจบจ้า
• 
  bluebae

  “ฉันรู้แล้วว่ายูเมนิดิสอยู่ที่ไหน”
  “อยู่ที่ไหน”
  “อยู่ในใจคุณไงคะ”
  
  “กฎหมายไม่สามารถลงโทษเอาผิดผมได้ ขณะเดียวกันกฎหมายก็ไม่อนุญาตให้ฆาตกรเข้าไปเหยียบย่ำชีวิตของคนอื่น ส่วนคุณคือผู้บังคับใช้กฎหมาย ดังนั้นคุณต้องคุ้มครองผม ไม่ว่าในใจจะรังเกียจผมมากแค่ไหน”
  
  พูดถึงแต่ละฉากและความรู้สึกหลังอ่านจบ
  - ชอบพาร์ทอดีตของหยวนจื้อปังกับหลัวเฟย เหมือนหยวนจื้อปังตระหนักได้ตั้งนานแล้วว่ากฎหมายไม่สามารถลงทัณฑ์ความชั่วร้ายได้ทั้งหมด บางครั้งก็ยังไปเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับความชั่วร้ายอีก เขามีชนวนขบถรู้แล้วว่าเส้นทางที่ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ดูจะไม่ใช่เส้นทางที่เขานับถือ ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักตัวละครนี้ ดูเข้าใจชีวิตจริง ๆ อยากรู้ต่อไปเรื่อย ๆ เลยว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง น่าเสียดายที่เขาตายไปก่อนแล้ว อยากเห็นคู่นี้แข่งกันมากกว่า ดูเป็นคนที่เหมือนเงาสะท้อนของกันและกันมากกว่าหลัวเฟยกับเหวินเฉิงอวี่
  - หานเฮ่ากับการลาครอบครัวของเขา ตงตงบอกว่าพ่อกำลังไปจับคนเลวมาก ๆๆๆๆ ตอนนั้นคือน้ำตาคลอเลย บทมันแค่นี้ แต่ทำไมมันลึกซึ้งขนาดนี้กัน
  
  จริง ๆ เล่มนี้มันหนังดราม่าดี ๆ นี่เอง เขียนมุมมองแบบเข้าไปนั่งในใจของตัวละคร ว่าแต่ทำไมเขาใช้คนแปลคนละคนเนี่ย