ซากศพสีฟ้า by Otsuichi

ซากศพสีฟ้า Reviews

• 
  Phu

  
  
  Masao, một cậu bé lớp năm tính tình nhút nhát. Masao bị bạn bè bắt nạt và cô lập, kể cả giáo viên chủ nhiệm cũng đối xử không công bằng với cậu bé và luôn chọn Masao để khiển trách. Kể cả những điều mà bất kì đứa trẻ nào cũng mắc phải, thì Masao lại bị đem ra phê phán và bị đem ra làm trò cười cho những điều đó.
  Khi Masao gặp "Ao" - cậu bé kì lạ và có nước da màu xanh, "Ao" lại nói với Masao rằng 'Hãy giết chết thầy giáo chủ nhiệm'.
  
  
  
  Dưới cái nhìn của một đứa trẻ nhưng câu chuyện lại có phần u ám nặng nề. Những điều Masao chịu đựng thật khủng khiếp, cậu bé luôn chịu đựng mọi thứ mà chẳng nói với ai, kể cả khi mọi thứ đã có thể được coi là "bạo lực học đường". Cách Otsuichi kể câu chuyện khiến mình ngạc nhiên - dù nó có chút phi logic. "Ao" một phép ẩn dụ phần nào đó bên trong Masao. Dù không kinh dị nhưng câu chuyện nó vẫn có chút kinh hãi, mình cũng thấy nó ý nghĩa =))) đến cuối truyện, bản chất của mỗi con người thay đổi thật kỳ lạ.
  Theo như mình biết Otsuichi cũng từng bị bắt nạt khi còn đi học, nên có lẽ điều đó đã khiến ông ấy tạo nên những câu chuyện thế này, kể cả quyển
  杀死玛丽苏 của Otsuichi vấn đề bắt nạt cũng được đề cập rất nhiều.
  
  "Tôi biết rằng không phải ai cũng là người xấu, nên cho dù có bị họ ghét bỏ tôi cũng không hận."
• 
  Thanawat

  ขอสารภาพว่าระหว่างที่อ่าน เอาใจช่วยให้ตัวเอกลงมือแก้แค้น ซึ่งมันเป็นสิ่งไม่ใช่ทางออกที่ถูกต้องแน่ๆ แต่โอตสึ อิจิ สามารถลากผู้อ่านไปถึงจุดนั้น
  
  นิยายญี่ปุ่นเล่มบางเฉียบที่หยิบยกประเด็นการ bully กลั่นแกล้งในโรงเรียนมาขยายด้วยชั้นเชิกการเ่าที่ยอดเยี่ยม ระหว่างที่อ่านมันช่างบีบคั้น หดหู่ มีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครตลอดทั้งเล่ม ทั้งๆ ที่ประเด็น school bully เป็นเรื่องที่ไม่ได้จำเพาะหรือแหวกแนวมาก แต่ผู้เขียน หยิบรูปแบบการ bully ที่แปลกใหม่สำหรับผมมาทำให้ประหลาดใจ
  
  เรื่องชีวิตของเด็กชายวัยประถม 5 ธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่มีชีวิตในสังคมโรงเรียมตามปกติสุข แต่กลับเข้าสู่วงจรการกลั่นแกล้ง ที่มุดเริ่มมาจากครูประจำชั้น ที่แตกต่างคือวิธีการ bully นี่แหละ เพราะครูเลือกที่จะสร้างเด็กคนนี้ให้เป็นเป้าสำหรับการโจมตี เป็นที่รองรับความผิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในชั้นเรียน
  
  ที่มันน่าเศร้าคือเหตุผลของการสร้างเป้าแห่งการโจมตี กลับเป็นตัวสะท้อนวัฒนธรรมของญี่ปุ่นที่หวาดกลัวความล้มเหลวของตัวเอง ซึ่งก็เป็นผลมาจากระดับความคาดหวังของสังคมนั่นแหละ
  ครู หลีกหนีปัญหาและความล้มเหลวที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนทุกเรื่อง โดยเบี่ยงเบนปัญหาไปลงที่กระโถนรองรับความผิดอย่างเด็กชายคนนี้ สร้างให้เกิดวัฒนธรรมโยนความผิดในห้อง ส่วนผู้กระทำก็พ้นผิดลอยนวล จนไม่เหลือความปรกติตามสามัญสำนึก
  
  บีบคั้นมาก บอกเลยว่าโลกในชั้นเรียนของครูและเด็กชายคนนี้เป็นเหมือนโลกที่ย่อส่วนมาจากสังคมที่สร้างลำดับชั้นการกดขี่ หลีกหนีปัญหา หวาดกลัวความล้มเหลว เอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น โดยสร้างถังขยะมนุษย์ขึ้นมาหนึ่งใบ ไว้รองรับความชั่วร้ายและความผิดทั้งมวล ส่วนตนเองกับพวกก็กลับลอยหน้า ได้รับการเชิดหน้าชูตาในสังคม
  
  สนุกแบบเครียดๆ อ่านจบในรวดเดียว
  แนะนำเลยสำหรับคนที่ชอบดราม่าเข้มข้น
  
• 
  Phuwong

  มาซาโอะ นักเรียนชั้นประถมห้า ถูกเพื่อนและครูประจำชั้นกลั่นแกล้งให้เป็นตัวตลกของชั้นเรียน ท่ามกลางค���ามอ้างว้างและไร้ที่พึ่ง เขาได้พบกับ อาโอะ เด็กชายผู้มีผิวหนังสีฟ้าและสภาพเหมือนซากศพ ผู้เสนอทางออกให้มาซาโอะวางแผนฆ่าครูของเขาเอง
  
  เป็นนวนิยายขนาดสั้น 144 หน้าที่ชวนให้หดหู่ อึดอัด และสะเทือนอารมณ์ไปด้วยกับมาซาโอะตลอดทั้งเล่มเมื่อถูกครูและเพื่อนร่วมชั้นบูลลี่ (นี่คงเป็นปัญหา universal ที่พบเจอทุกโรงเรียนในโลก) เชื่อว่าแทบทุกคนที่ได้อ่านน่าจะเอาใจช่วยให้เด็กชายจัดการฆ่าครูได้สำเร็จ (ถึงแม้นั่นจะเป็นทางออกที่ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นเลยก็ตาม) นวนิยายสะท้อนปัญหาการกลั่นแกล้งในโรงเรียนออกมาได้อย่างถึงแก่นความรู้สึกของผู้ที่ตกเป็นฝ่ายถูกกระทำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการกลั่นแกล้งนั้นลามไปถึงการทำร้ายร่างกายโดยผู้ใหญ่กระทำต่อเด็ก จะอ่านในเชิงวิเคราะห์สังคม จิตวิทยา วรรณคดีเปรียบเทียบ หรืออ่านเอาสนุก ก็ล้วนมีหลายประเด็นชวนให้ขบคิดตีความต่อ เป็นอีกเล่มที่ชอบครับ
  
  นอกจาก #เคโงะก็คือเคโงะ แล้ว ก็ต้องบอกว่า #โอตสึอิจิก็คือโอตสึอิจิ นี่ตกเป็นแฟนหนังสือของเขามาตั้งแต่ #ฤดูร้อนดอกไม้ไฟและร่างไร้วิญญาณของฉัน นวนิยายเรื่องแรกที่ได้อ่าน ถึงตอนนี้คงต้องตามอ่านเรื่องอื่น ๆ ที่เคยพิมพ์มาก่อนหน้านี้ ทุกเล่มหายากมากแล้ว เชียร์ให้มีการนำกลับมาพิมพ์ใหม่ครับ
• 
  ดินสอ สีไม้

  เนื้อเรื่องหลักของหนังสือเล่มนี้มีเพียงนิดเดียว
  พื้นที่ที่เหลือเกือบทั้งหมด
  เน้นหนักไปที่การบรรยายสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
  และความรู้สึกของตัวละคร
  ผู้เขียนสร้างความรู้สึกได้ชัดเจน เห็นภาพมาก
  เล่นกับอารมณ์และความรู้สึกคนอ่านได้สุดจริงๆ โหดมาก
  เรื่องแนวนี้ โอตสึ อิจิ ไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ
• 
  Mirai

  "เขาคือเด็กชายผู้น่าสงสาร ผู้เป็นลูกแกะที่ถูกจับสังเวยโดยครูประจำชั้นของเขาเอง"
  
  "มาซาโอะ" เป็นเด็กชายชั้นประถมห้าที่ทั้งขี้อายและขี้กลัว แต่ด้วยความเข้าใจผิดบางประการ ทำให้เขากลายเป็นที่เกลียดชังของ "ครูฮาเนดะ" ครูประจำชั้นชายคนใหม่ และเหตุการณ์ก็ร้ายแรงลงเรื่อยๆ จนทำให้เพื่อนร่วมห้องพลอยตีตัวออกห่างจากเขาไปด้วย และด้วยความโดดเดี่ยว ทำให้เขาได้เจอเข้ากับ "อาโอะ" เด็กชายผิวสีฟ้า หน้าตารูปร่างบิดเบี้ยวและเต็มไปด้วยบาดแผล ที่จู่ๆ ก็โผล่มาอยู่รอบๆ ตัวเขา ซึ่งนอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีใครเห็นอาโอะสักคน
  
  โหวว... เล่มนี้ พูดได้คำเดียวเลยว่า ประทับใจมากค่ะ เป็นอีกเล่มที่ชอบเลยก็ว่าได้ 5555
  
  ช่วงแรกๆ อ่านแล้วรู้สึกสงสารมาซาโอะมากๆ คือผู้เขียนเปิดเรื่องโดยพาเข้าไปอยู่ใจกลางความรู้สึกของมาซาโอะที่เต็มไปด้วยความกลัวว่าจะดูแปลกแยกจากเพื่อน อ่านแล้วจะรู้สึกได้เลยว่า เด็กคนนี้เปราะบางเหลือเกิน ภายนอกอาจจะดูนิ่งเฉย แต่ใจนี่สั่นคลอนตลอดเวลา และด้วยบุคลิกด้วยนิสัยของเขา ทำให้เขาตกเป็นเหยื่อของการกดขี่ข่มเหงได้ง่ายมาก ซึ่งคู่กรณีที่คอยกลั่นแกล้งเขา ก็ไม่ใช่เพื่อนร่วมห้องธรรมดาๆ ด้วย แต่เป็นครูค่ะ
  
  ใช่แล้วค่ะ.. ครูนี่แหละค่ะ เป็นครูประจำชั้นด้วยนะคะ
  
  พอคู่กรณีเป็นครูปุ๊บ ก็รู้สึกหดหู่กว่าเรื่องอื่นที่เป็นแนวเพื่อนร่วมห้องกล���่นแกล้งกันเองเลยค่ะ เพราะเรื่องนี้เป็นการกลั่นแกล้งโดยครูผู้มีอำนาจเหนือกว่าเด็ก พอครูซึ่งเป็นผู้ใหญ่กลายมาเป็นหัวโจ๊กในก���รกลั่นแกล้งมาซาโอะ ทิศทางของเพื่อนร่วมห้องก็เอนเอียงไปทางครูกันหมด ไม่มีใครเลยสักคนที่อยู่เป็นเพื่อนหรือยืนหยัดสู้เพื่อมาซาโอะ รู้สึกได้เลยว่า มาซาโอะถูกทุกคนกดให้ต่ำสุด เป็นเหมือนตัวรองรับอารมณ์ของทุกคนเลยก็ว่าได้
  
  สถานการณ์ของมาซาโอะยังย่ำแย่ต่อเนื่อง จนกระทั่งได้เจอเข้ากับอาโอะ เด็กชายผิวสีฟ้าที่รูปร่างหน้าตาพิลึกพิลั่นดูน่ากลัวมากกว่าน่า���อง (คือในหนังสือบรรยายภาพได้สยดสยองมากเลยค่ะ =_=) ตอนแรกๆ มาซาโอะก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมมีแต่ตัวเองที่เห็นอาโอะ แต่พอมาซาโอะกลายเป็นเหยื่อถูกกระทำเรื่อยๆ อาโอะก็ดูจะทุรนทุรายและโกรธแค้นมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน และอาโอะนี่แหละจะเป็นตัวแปรสำคัญที่ส่งผลต่อความรู้สึกนึกคิดของมาซาโอะ
  
  โดยรวมแล้ว เล่มนี้สนุกค่ะ ถึงจะบางมาก แต่เนื้อหากับความหนาหนังสือคือสมเหตุสมผล เนื้อเรื่องไม่ยืด เดินเรื่องเร็วและตรงประเด็น ตัวละครค่อนข้างน้อยก็จริง และเล่าเรื่องผ่านมุมมองของมาซาโอะอย่างเดียว เราก็เข้าใจความรู้สึกของตัวละครอื่นได้เหมือนกัน คือสัมผัสได้ชัดเจนจากพฤติกรรมที่แสดงออกกับมาซาโอะเลยอะ โทนเรื่องออกไปทางหม่นๆ หดหู่ๆ แต่ไม่ถึงกับจิตตกเศร้าไปหลายวัน ยิ่งตอนท้ายเรื่องคือ.. จะว่าคาดไว้แล้วว่าจะจบเป็นแบบนี้ก็พูดไม่เต็มปาก เพราะไม่อยากให้กลายเป็นแบบนี้ แต่ใจลึกๆ ก็รู้สึกว่าจบแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ พออ่านจบแล้วก็ยังกังวลว่ามาซาโอะจะยังโอเคอยู่รึเปล่า
• 
  fishinfebruary

  Hồi này chắc là mới viết nên đoạn cuối có chút máu me, nhưng chưa đủ đô bất ngờ và kinh dị như Goth.
  
  Mượn nhân vật thầy Haneda và Ao, một người khoác lên tấm áo tử tế, chỉnh chu, thực chất bên trong là một nhân cách thối rữa; một người yếu ớt, vô hình, âm thầm chịu đựng mọi thứ, thực chất lại mạnh mẽ hơn bất cứ ai. Hai nhân vật này đại diện cho môi trường học đường và học sinh, hay còn có cách hiểu khác là kẻ bắt nạt và kẻ bị bắt nạt để lên án vấn nạn cô lập, bắt nạt nói riêng và bạo lực học đường nói chung.
  
  Thật dễ dàng tìm thấy bản thân trong cuốn sách này. Thầy Haneda, Masao, Kitayama, Mitsuda, Micho hay những học sinh khác trong lớp đã tiếp tay cho hành động bắt nạt xảy ra, chúng ta đều đã từng là một trong số họ.
  
  Thầy Haneda chỉ thực sự nhận ra hành động của mình là sai lầm khi chính bản thân thầy lâm vào hoàn cảnh giống như Masao, khi mạng sống bị đe doạ bởi chính người mà mình coi thường, bắt nạt. Masao chỉ thực sự nhận ra bản thân mình không hề làm điều gì sai trái, xứng đáng với những điều tốt đẹp khi cậu cận kề cái chết, khi cô giáo mới bước vào lớp, chấp nhận những lỗi sai, những vụng về của bản thân trong quá trình giảng dạy mà không sợ bị người khác đánh giá bởi: "Đó là kết quả cô đã cố gắng hết sức rồi mà em, nên đành chịu thôi."
  
  Dù bản thân ta có là ai đi nữa, chúng ta cũng không có quyền nhục mạ, hạ thấp nhân phẩm người khác. Là con người, ai cũng có lúc mắc sai lầm. Thế nên, Masao chấp nhận và thích nghi với Ao và tha thứ cho người thầy nhút nhát của mình.
• 
  Beam Tennyson

  ผลงานของโอตสึ อิจิ ที่(เท่าที่รู้)ยังไม่มีแปลเป็นภาษาไทย เนื่องด้วยธีมเรื่องที่อาจจะล่อแหลมไปนิดสำหรับสังคมดัดจริตชีวิตต้องป็อปแถวๆนี้ ธีมเรื่องที่ว่าคือการที่ครูกลั่นแกล้งนักเรียน ใช้นักเรียนที่ดูอ่อนแอ ไม่สู้คนเป็นเครื่องมือเพื่อให้ตนได้รับการยอมรับจากสังคม ด้วยวิธีการบีบบังคับและทำร้ายทั้งด้านร่างกายและจิตใจจนกระทั่งเด็กคนนั้นแทบไม่เหลือศักดิ์ศรีความเป็นคนในตัวเอง ระหว่างที่อ่านรู้สึกอึดอัดมากกับการที่ผู้ใหญ่ใช้อำนาจความเป็น "ผู้ใหญ่" รังแกเด็กประถม ซึ่งด้วยวัยของเด็กแล้ว ยังเชื่อว่าสิ่งที่ผู้ใหญ่พูดคือสิ่งที่ถูกต้องอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ธีมเรื่องจะดาร์คแซบบีบคั้นหัวใจขนาดนี้ แต่เรากลับรู้สึกว่ามันยังไม่ "สุด" ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง เช่น ความไม่สมจริงของตัวละครเด็ก และการที่จู่ๆตัวละครเด็กก็บรรลุเรื่องชีวิตนู่นนี่นั่น (แบบจู่ๆก็บรรลุขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยจริงๆ งง) , การบรรยายที่วกวนซ้ำซ้อนเหมือนต้องการจะยืดเรื่องของเฮียโอต เมื่อก่อนเฮียเคยเป็นนักเขียนนัมเบอร์วันในหัวใจ แต่พอตอนนี้มาอ่านอีกที รู้สึกว่าเฮียเขียนไม่เก่งเอาซะเลย555 แต่ตอนจบก็มีการเฉลยรากเหง้าปัญหาอย่างซึ้งๆ และน่าประทับใจสมกับเป็นเฮีย
• 
  Benchaphorn Thammathorn

  คิดถึงโอตสึอิจิมาก ไม่ได้อ่านเสียนาน
  ความสามารถในการบรรยายความรู้สึกของมาซาโอะ ล้วงลึกลงไปในก้นบึ้งของหัวใจเลย บางสถานการณ์ในหนังสือทำให้รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ มาซาโอะเป็นเด็กฉลาดที่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองมากที่เดียว ดีใจที่มาซาโอะยังมี supporting system ที่ดี ไม่งั้นคงรู้สึกสงสารจับใจ
• 
  Makmild

  เห็นชื่อ โอตสึ อิจิ ก็หยิบมาแบบไม่คิดแล้ว หนังสือคุณเขาหาอ่านยาก (เศร้า) พอหยิบแบบไม่คิดก็ไม่ทันอ่านว่าเรื่องเกี่ยวกับอะไร พอเปิดอ่านก็ไม่อ่านเรื่องย่อแล้ว (ก็จะอ่านแล้วป่ะ) เหมือนดูหนังไม่ดูทีเซอร์แล้วซื้อตั๋วดูหน้าโรงเพราะชื่อผู้กำกับและนักแสดง (คล้ายกับเห็นหนังโนแลนก็ไม่ต้องคิดเยอะ ดูไปเถอะ)
  .
  สรุปเลยได้เรื่องย่อหลังอ่านจบมาว่ายังงี้ค่ะ : มาซาโอะ เด็กปอห้า มีครูคนใหม่ประจำชั้นที่ไม่รู้ทำไมไม่ชอบเขา แต่แล้วในวันธรรมดาที่แสนทรมานเขาเจอเด็กชายตัวฟ้าที่น่ากลัวที่มีแค่เขาคนเดียวที่มองเห็น เด็กชายตัวฟ้านั้นชอบมาอยู่ใกล้ๆ เขาเสมอเพราะอะไรก็ไม่รู้ บางครั้งก็มาประชิด (แบบเกาะโต๊ะเรียนแล้วจ้องหน้า) ทำไมมีแต่เขาที่เห็นล่ะ?
  .
  นั่นแหละ เรื่องย่อ แต่เรื่องย่อไม่สามารถทำให้เนื้อหาภายในหนังสือสนุกน้อยลงได้เลย คุณอิจิบรรยายน้องตัวฟ้าได้น่ากลัวจนอยากเบือนหน้าหนีแทนมาซาโอะ เผลอทำหน้าแหยๆ บ่อยเวลาน้องตัวฟ้าโผล่ออกมา แม้จะแหยๆ น้องฟ้าแต่ก็วางไม่ลง อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
  .
  เรื่องนี้เห็นว่ามีทำเป็นมังงะด้วย แค่คิดถึงตอนวาดน้องตัวฟ้าก็เผลอทำหน้าเหยเกแล้วอะค่ะ หยึย
• 
  Như Goo

  Mình cảm thấy không hợp khi xếp nó vào Trinh thám. Đây chỉ là một câu chuyện về bản chất con người, Masao - một cậu bé lầm lì bị bạn bè bắt nạt, kể cả thầy chủ nhiệm cũng hùa theo và bắt nạt Masao. Mình không tưởng tượng nổi, sao một thầy giáo có thể hành dộng vậy?
  
  Cách kể chuyện cuốn hút, cùng những tình tiết bất ngờ. Hơi khó tin, nhưng dễ đọc, ý nghĩa.💙
• 
  loonchies

  “มาซาโอะ”เด็กขี้กลัวกลายเป็นที่เกลียดชังของครูประจำชั้นจากเรื่องเข้าใจผิด จนวันนึงได้พบกับซากศพที่เต็มไปด้วยบาดแผล”อาโอะ”และทั้งสองก็วางแผนจะฆ่าครูที่เป็นต้นเ���ตุทำให้เพื่อน ๆ เกลียดชังตัวเขา
  
  พฤติกรรมครูในเรื่องก็ประหลาดจริง ๆ
  เลือกที่รักมักที่ชัง
  และใช้อำนาจของตนทำให้ชีวิตของคน ๆ นึงลำบากเพียงเพราะอคติของตนเอง
  ระหว่างเรื่องเราก็จะได้สัมผัสความอึดอัดและความกังวลของมาซาโอะเรื่อย ๆ
  มองเห็นความเปลี่ยนแปลงของมาซาโอะ
  คำโกหกที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้คนรอบข้างสบายใจ
  และจุดเปลี่ยนเมื่ออาโอะปรากฏตัวขึ้นและทำอะไรมากกว่าแค่มองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
  
  เรื่องราวไม่ซับซ้อน
  อ่านไปก็จะพอเดาได้ว่าอาโอะคือใคร
  
  ประเด็นที่ชัดเจนที่สุดในเรื่องนี้คือเรื่องการกลั่นแกล้งในโรงเรียน ยิ่งแล้วใหญ่หากคนเริ่มต้นสิ่งนี้กลับเป็นครูเสียเอง
  การใช้เด็กเป็นเครื���องมือเพื่อประโยชน์ตนเอง
  
  บางทีคนร้ายก็ไม่ได้เกิดมาด้วยความตั้งใจเอาละวันนี้มาฆ่าคนกันเถอะ
  หากแต่เป็นสังคมรึเปล่าที่หล่อหลอม ทิ้งขว้างคนที่เจ็บปวด และสร้างคนร้ายขึ้นมา
  และประนามเพียงแต่คนสร้างปัญหาปลายทาง
  และไม่สนใจว่าเหตุการณ์สะเทือนขวัญมีที่มาที่ไปเป็นอย่างไร และเราทำอะไรเพื่อป้องกันเรื่องแบบนี้ในอนาคตได้บ้าง
  
  ยังคงความเป็นโอตสึ อิจิ
  บรรยายเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ
  แล้วลากไปถึงจุดพีคที่เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่การบรรยายนี่ชัดเจนจนเห็นภาพ
  แปลดี
• 
  Yeon

  Mình thà là Otsuichi cứ viết mấy quyển kinh dị biến thái với giọng văn lạnh lùng dửng dưng còn hơn là viết mấy quyển buồn thế này...
  
  Mình có thể hiểu tại sao những nạn nhân của bạo lực học đường lại căm phẫn như thế khi thấy bọn bắt nạt mình được debut, được tôn vinh, được yêu thương... Dường như trong mắt lũ bắt nạt, nỗi đau của nạn nhân là do họ "đáng phải chịu"...
• 
  Kamons

  อึดอัด อัดอั้นกับเนื้อเรื่องมาก ประเด็นกลั่นแกล้งรังแกกันว่าแย่แล้ว ครูเป็นฝ่ายเริ่มยิ่งแย่ใหญ่ อินแหละ อินจนต้องค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ รับเนื้อเรื่องไปทีละนิด อ่านตอนกินข้าวก็กินไม่อร่อย อ่านก่อนนอนก็นอนไม่หลับ ฮืออออ เป็นเรื่องสั้นที่ดีแล้วที่แค่ร้อยหน้ากว่าๆ อ่านไปแค่นี้ขมวดคิ้วจนแก่ไปหลายปี ตอนจบนี่โล่งอก โล่งไปกับตัวละครและตัวเอง แม้จะไม่สาแก่ใจอิช้อย ยิ่งเพื่อนๆ ยังไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แต่ก็โอเค น้องตัวเอกนี่ใจกว้างดั่งแม่น้ำ
• 
  Teerachart Prasert

  จะดีกว่านี้มาก ถ้าตอนจบไปสุดทางกว่านี้
• 
  Thành Ngọc

  Câu chuyện về bắt nạt, nỗi cô đơn. Đằng sau đó là câu chuyện của lòng trắc ẩn cho kẻ phản diện.
• 
  Minh Trang

  Khi ấy, tôi nghĩ mình chết cũng được. Nhưng tôi không muốn bị thầy giết. Có thứ còn đau khổ hơn cả cái chết. Thầy đã dạy cho tôi biết điều này.
  
  Một đứa bé mới học lớp 5, nó đã phải trải qua những sự việc gì, để mà có thể nghĩ đến điều đau đớn nhường này? 😢
  
  Tựa đề Sắc xanh còn mãi nghe thật nhẹ nhàng và thơ mộng. Đó giờ người ta vẫn dùng màu xanh để tả những điều mộng mơ, lãng mạn. Nhưng màu xanh trong câu chuyện này là nỗi buồn (blue), thậm chí là nỗi đau giày vò trái tim chú bé Masao. Cuốn sách không dày nên mình đọc vài tiếng là hết, vừa đọc vừa tức đến run người 😤
  
  Một khi còn sống, hẳn là ai cũng vậy. Luôn bị người khác nhìn nhận và đánh giá. Không muốn xấu hổ, chỉ muốn người khác nghĩ tốt về mình. Được khen thì vui đấy nhưng lại lo lắng bản thân sẽ bị cười nhạo khi thất bại. Chắc hẳn, mọi người luôn nghĩ người khác nghĩ gì về mình để rồi trở nên sợ hãi và bất an.
  
  Đến cuối cùng mình vẫn không có được lý do thỏa đáng cho việc thầy Haneda hành hạ Masao suốt cả một học kỳ như thế. Cậu bé tội nghiệp ấy đã dũng cảm chạy trốn khỏi vị trí mà thầy giáo gán cho mình, để nhận ra mình không hề tệ hại như thầy nói, mà xứng đáng có được sự đối xử tôn trọng.
  -----
  Btw, bạn nào muốn mua sách đẹp với giá hợp lý thì ghé page mình xem nha :")
  
  facebook.com/hieusachcuaGaby ❤
• 
  ANKO

  การเล่าเรื่องชวนติดตามอ่านจนวางไม่ลง มีทั้งเศร้า หดหู่ อึดอัด และเครียดด้วย 😂 สะท้อนปัญหาของการ Bully ได้ดีมากๆ เห็นภาพและสะเทือนจิตใจ
  
  เราดีใจกับการตัดสินใจของมาซาโอะในช่วงท้ายมาก ที่สุดท้ายเลือกตัดสินใจแบบนี้ 🙂
• 
  Book Beforebed_

  หนังสือเรื่องนี้ตีแผ่เรื่องการกลั่นแกล้งและบูลลี่กับในสังคมโรงเรียนชัดเจนมาก เป็นความเจ็บปวดที่ยังพบเจออยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันและยากจะหาทางแก้ไข ผู้เขียนบอกเล่าถึงความรู้สึกภายในจิตใจของมาซาโอะได้ดีมาก เป็นความรู้สึกที่ใสซื่อบริสุทธ์ของเด็กคนหนึ่งที่ไม่เข้าใจว่าทำไมตนต้องโดนอะไรแบบนี้ เขาทำผิดตรงไหน ?
  
  🌻 ความเห็นส่วนตัว สำหรับเรา ค่อนข้างเฉย ๆ กับเรื่องนี้ เรารู้สึกว่ามันไม่มีอะไรแปลกใหม่ การดำเนินเรื่องโฟกัสไปที่สิ่งที่มาซาโอะต้องพบเจอ แต่เมื่อถึงจุดที่ทุกอย่างระเบิดออกมาและนำไปสู่การแก้แค้น มันกลับดูง่ายและเร็วเกินไป ไม่ชอบการตัดสินใจของมาซาโอะในตอนท้ายด้วย 😅
• 
  Bí Ngòi

  ✨ 4.0/5 ✨
  Cuốn này nhỏ mà có võ. Đợt trưa ở lại trường mình để quên điện thoại ở nhà nên đọc liền tù tì cuốn này trong chưa đầy 2 tiếng. Mặc dù tình tiết mình nhớ không rõ, nhưng mình vẫn nhớ câu chuyện khá buồn, cái kết để lại cảm giác trống vắng, cách viết của Otsuichi tương đối dễ đọc và cuốn hút. Cuốn này thiên về tâm lý xã hội, thích hợp để thoát reading slump.
• 
  Lê Tuyền

  Một quyển với chủ đề về Bắt Nạt Học Đường, và xuất sắc thực sự!
  Đọc mà nhiều chỗ thấy cáu giùm cậu bé trong truyện, những ai từng là nạn nhân có lẽ còn thấm hơn.
  
  Một chút ưu ái nên làm tròn nên 5*, tại sao lại không chứ? =))
• 
  Stephen Nguyen

  "Thầy mắng tôi nhiều hơn. Tôi chẳng hiểu vì sao. Tôi muốn nghĩ là mình nhầm lẫn nhưng ngày qua ngày, tôi bắt đầu tin chắc vào điều đó. Tôi vô cùng lo sợ. Thầy không lớn tiếng nối nóng với tôi nhưng tôi vẫn sợ. Thầy luôn thủ thế chờ tôi thất bại, đợi tôi phạm lỗi nhỏ là lập tức lên tiếng chỉ trích."
  
  Phải công nhận rằng tác giả đã thành công trong việc làm mình thấy bức xúc, khó chịu đối với nhân vật thầy giáo và thấy đau lòng, xót xa cho cậu bé Masao, đồng cảm với cậu vì mình cũng từng trải qua những điều tương tự như thế khi còn ngồi trên ghế nhà trường.
  
  Truyện càng về sau càng kịch tính khi Masao cuối cùng cũng nhận ra cậu không xứng đáng gánh chịu những cay nghiệt này, rằng đó không phải là lỗi của cậu. Và cậu đã dũng cảm vượt qua nỗi sợ để đáp trả lại thầy giáo, để nói lên những suy nghĩ giấu kín trong lòng. Với mình đây là đoạn sáng giá nhất của tác phẩm vì nó không chỉ giải toả tâm lý cho cậu mà còn xoa dịu nỗi bức xúc của người
  đọc. Một cái kết làm mình thoã mãn.
  
  Mình cho 3.75⭐️
• 
  achnn

  โอตสึอิจิเล่มที่สองที่อ่าน ไม่ผิดหวังเลย
  เขียนดีมากกก ชอบเลยยย
  บาดหัวใจสุดๆ อ่านไปจุกไป y-y
  ดำเนินเรื่องค่อนข้างไว อ่านรวดเดียวจบ
• 
  Phakin

  ชอบมาก พล็อตเรื่องไม่ได้ซับซ้อนอะไร แต่รู้สึกว่าเขียนหนังสือดีจัง แปลดี อ่านแล้วอินไปกับความมืดหม่นของเรื่องราวและตัวละคร ไม่ได้อ่านอะไรทำนองนี้มานาน เลือกเล่มไม่ผิดเลย
• 
  Lei

  Not my cup of tea
• 
  minn bibliophilia

  Masao, một học sinh tiểu học nhút nhát, sống trong sự phân biệt đối xử của một lớp học với người chủ nhiệm Haneda. Masao như là một chỗ để mọi người trong lớp và thầy chủ nhiệm đổ lòng phiền não và tất cả vấn đề, chính cậu bé cũng không có dũng khí để bào chữa. Nói đúng ra, Masao không chỉ bị các bạn trong lớp mà bị chính thầy chủ nhiệm bắt nạt.
  
  Tưởng như chỉ là một câu chuyện về vấn đề nhức nhối bắt nạt học đường trong cuộc sống thường nhật, nhưng mà như thế thì đã không phải là phong cách của Otsuichi. Sự xuất hiện len lỏi của một cậu bé màu xanh thẳm kỳ dị đã khiến cậu bé Masao vùng dậy trong suy nghĩ chịu đựng và đưa ra một quyết định phản công lại thầy chủ nhiệm Haneda..
  
  Lúc đọc nó mình hơi rùng mình vì hình như mình đọc câu chuyện này ở đâu rồi thì phải, từ hồi 2015 cơ. Hoá ra là người cô đồng nghiệp của mẹ mình đã kể lại cho mình hồi còn bé, nghĩa là cô đã đọc hoặc xem bộ phim chuyển thể rồi.
  
  Mình một lần nữa được ngấm trong tần suất dày đặc của suy nghĩ, và phải chăng chúng ta bước vào một vòng luẩn quẩn không biết thoát ra kiểu gì.
  
  Có lẽ mình sẽ thích cuốn sách hơn nữa nếu cậu bé Masao không nhận ra đó chính là một "bản thể khác" của mình, ý là cứ để mờ ảo để độc giả tự phán đoán thì sẽ hay hơn. Dù sao cuốn sách mỏng và có thể thấy được Otsuichi quan tâm tới vấn đề học đường như nào, mình vẫn sẽ kể cho một đứa trẻ nào đó không có mối quan hệ tốt v��i bạn bè trên lớp.
  
  Cơ mà nếu dịch thuần tên cuốn sách thành "Màu xanh không chết" nghe cũng được nhỉ :)
  
  Hãy thử xem bộ phim chuyển thể của nó nhé.
• 
  DoDo

  TW : Bullying
  
  ซากศพสีฟ้าเป็นนิยายขนาดสั้น พล็อตไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กคนหนึ่งที่โดนบูลลี่โดยครูและเพื่อนๆในชั้นเรียนแต่การบรรยายทำให้รู้สึกหน่วงและอึดอัดไปกับตัวละคร ซึ่งโอตสึอิจิเขียนความรู้สึกผ่านตัวละครในเล่มนี้ออกมาได้ดีมากๆ
  
  ชอบการเล่นกับความมืดในจิตใจมนุษย์ แอบลุ้นๆตอนจบ ลึกๆแล้วก็อยากให้จบโหดแบบสุดทางเหมือนกัน แต่จบแบบนี้ค่อนข้างดีแล้วในระดับหนึ่ง อ่านไปก็รู้สึกไม่ค่อยสมจริงนิดหน่อย อารมณ์แบบผู้กระทำได้รับผลตอบแทนแล้ว แต่โลกและสังคมก็ยังหมุนไปในทิศเดิม และตัวเอกของเรื่องก็รู้เรื่องนั้นแต่ยังสามารถให้อภัยคนรอบตัวที่ทำเป็นมองไม่เห็นความไม่ยุติธรรมที่เกิดขึ้นได้ เลยรู้สึกโลกสวยไปหน่อย
  
  โดยรวมคือเล่มนี้แนะนำ เนื้อหาหนัก อ่านแล้วลื่นไหลและดำดิ่งไปกับความรู้สึกของตัวละคร เป็นอีกเล่มนึงของโอตสึอิจิที่อ่านแล้วรู้สึกชอบมาก
• 
  Suwannee Duangmanee

  สะท้อนสภาพจิตใจของเด็กที่ตกเป็นเป้าล่อของครูที่ไม่ดี ได้เป็นอย่างดี โดยมีเงื่อนไขคือเป็นเด็กที่ขี้อาย หวาดกลัว ไม่กล้า ไม่เก่ง และไม่โดดเด่น ถูกรังแกโดยไม่ปริปาก เมื่อถึงขีดสุดจิตใจเด็กก็จะ��ล้าจนถึงขั้นรุนแรง แต่องค์​ประกอบในเรื่องพื้นฐานครอบครัวดี จิตใต้สำนึกของเด็กยังรู้ผิดชอบชั่วดี จึงยังไม่ถึงกับก่ออาชญากรรม​ขึ้นกับครู
• 
  Chin

  Ko dở nhưng hơi chán vì tình tiết dễ đoán quá, nhân vật ông thầy xàm xàm🤡 Mà cũng ko phải là hư cấu. Ngoài đời cũng có những kẻ như vậy, hay tự ái, sợ bị đánh giá, tự thấy bản thân kém cỏi. Nhưng thay vì cố gắng thì lại ko chịu chấp nhận, kiếm đối tượng nhỏ bé hơn để dìm xuống, để hả hê trong phút chốc và để cảm thấy vị trí của mình cao hơn
• 
  LITTLEz

  เล่มเล็กแต่เนื้อเรื่องค่อนข้างหนัก อ่านแล้วหัวจะอุ่นๆ มีบางคำพูดที่ทำให้นึกถึงปมในวัยเด็กของตัวเองก็จะจุกๆหน่อย นี่แอบลุ้นให้ตัวละครแก้แค้นได้สำเร็จอ่ะ แต่เสียดายตอนจบมันซอฟไปหน่อยสำหรับสายโหดอย่างเรา แต่ก็ลืมไปว่าตัวละครยังเด็กอยู่ การจบแบบนี้คงดีที่สุดแล้วแหละ
• 
  The Reader

  Không ổn cho lắm. Khúc cuối không hiểu lý do tại sao ông thầy giáo lại ghét cậu học sinh như vậy?