Title | : | อริร้ายหวนรัก เล่ม 4 |
Author | : | |
Rating | : | |
ISBN | : | - |
ISBN-10 | : | 9786160625963 |
Language | : | Thai |
Format Type | : | Paperback |
Number of Pages | : | 384 |
Publication | : | Published March 1, 2020 |
แต่ทั้งที่อยู่อย่างนี้แล้วความตายก็ยังมาเยือนอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว ในห้วงสุดท้ายของชีวิต สามีผู้แสนเย็นชากลับเอาตัวเข้าปกป้อง! โชคยังดีที่สวรรค์ไม่ได้ใจร้ายกับนางเกินไปนัก ยังคงให้นางได้ย้อนกลับมาช่วงสิบปีก่อนหน้า สมัยที่นางเพิ่งแต่งงานได้ปีกว่าๆ น้องชายร่วมอุทรก็ยังไม่ตาย นางจึงตั้งมั่นว่าจะเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์เสียใหม่
แต่ไฉนย่างก้าวแต่ละก้าวของนางในครั้งนี้กลับทำให้เซียวหวนมองนางด้วยสายตาที่แปลกไปเล่า ทำให้นางอดคิดถึงสายตาห่วงใยสุดท้ายของเขาเมื่อชาติที่แล้วไม่ได้ ที่จริง...เซียวหวนรู้สึกเช่นไรต่อนางกันแน่!
อริร้ายหวนรัก เล่ม 4 Reviews
-
เราว่านางลืมวางโครงเรื่องแหล่ะ .. อาจจะมีการวางกว้าง ๆ ไว้ แล้วก็แต่งไปเรื่อย ...
ตัวละครที่ ต้นเรื่อง ที่นางเอกพยายามตามหา นี่ก็นึกว่าสำคัญ .. เจอแล้วก็จบเนาะ เลือน ๆ มันไป
ตัวละครที่แบบ ... ญาติเยอะ.. เล่ามาทั้งโคตร .. สุดท้าย .. ไม่รู้ใส่มาทำไม ให้เปลืองกระดาษ
สิ่งที่นางรำพึง ทำไมนะชาติที่แล้ว เค้าทำแบบนั้นทำไมนะ อยากรู้จริง ๆ เชียว (ฉันก็ทนอ่านไปกับเธอน่ะแหล่ะ)
สุดท้ายมา ธรรมะใส่ อะไรที่ผ่านไปแล้ว ก็อย่าไปสนใจเลย อยู่กะปัจจุบันเหอะ ...เดี๋ยววววววว
ถ้าเธอคิดได้ตั้งแต่เล่ม 1 ฉันจะประหยัดไป 700 กว่าบาทเว้ยยยย .. เธอจะมาทำอย่างนี้กับฉันไม่ด้ายยยยยยยย
แถมท้ายสุด ... บอกแล้วว่า นางวางโครงคร่าว ๆ ๆ ๆ ๆ นางลืมวางไคลแม็กซ์ใช่มั้ย????
มาสรุป 2 หน้าสุดท้ายจบแบบนี้ไม่ได้ ... ( 2 หน้าค่ะ ไม่ใช่ 2 บท)
เอาจริงๆ คือเซ็งตั้งแต่ตอนเหลือ 50 หน้าสุดท้ายละ ตอนอ่านคือแบบ หน้าหนังสือมันน้อยลงทุกที ๆ ๆ
เนื้อเรื่องไม่ถึงไหนเว้ยยย ไม่เห็นว่ามันจะจบตรงไหน เอาจริงคือคิดว่า ตายแน่ .. ตัวละครตายหมด จบปิ้งแน่
เอ๊าา ไม่ตาย แต่สรุปให้ 2 หน้า .. โอโห.. อห .. ห... (จุดแดรกอะฮ่ะ ณ จุดนี้)
แต่ ... (แต่ตัวโตๆ เลย) ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันอ่านเพลินจริง ๆ แม้จะไม่รู้ก็เหอะ ว่าเราอ่านเอาอะไร
อ่านไปทำไม อ่านแล้วได้อะไร ... แล้วก็ขอบคุณที่สรุปจบให้อะค่ะ เพราะถ้านางเกิดฮึดแต่งขึ้นมาอีก 4 เล่ม
นี่คงยังอ่านแบบ งง ๆ ต่อไปเรื่อย ๆ น่ะแหล่ะฮ่ะ
ปล. .. เดี๋ยวนี้ซื้อของแจ่ม แล้วเหมือนซื้อหวย เปิดอ่านทีต้องมานั่งลุ้นว่าจะถูกใจ หรือ ถูกกิน ..
อันนี้ก็ถึอว่าถูกอยู่นะ ประมาณเลขท้าย 2 ตัว .. แต่ซื้อมา 40 ใบไง ถูก ใบนึง ..
นี่ก็อุตสาห์ข้ามไป 2 เรื่อง มาลงจือ จือ .. ฮือ ฮือ กันไปเลย -
อริร้ายหวนรัก 1-4 (จบ)
เนื่องจากความเครียดใน Covid-19 ทำให้หมดอารมณ์อ่านอะไรทั้งนั้น พอมาอ่านตัวอย่างเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อเลยลองดูค่ะ ไม่เข็ดกับจือจือผู้จบห้วน 55
นี่คือเพิ่งอ่านจบสดๆ ร้อนๆ เล่ม 1 อ่านไปวางไป พอปลายๆ จะขึ้นเล่ม 2-4 จนจบติดงอมแงม อ่านจบวันละเล่มเลยค่ะ พีคสุดเล่ม 3 กลางๆ จนถึงปลายเล่ม 4 ก็ยังขมวดไม่จบ พอมาถึง 2 หน้าสุดท้ายนี่คืออะไรกันเนี่ย 55 บทสรุปขี้เกียจเขียนต่อแล้วอะเหรอ เราคิดว่าสามารถเอาไปแต่งต่อได้อีกเป็น 10 เล่ม หลายภาคเลยก็ยังได้นะ แต่ก็ดีที่สรุปมาให้เราไม่ต้องมโนจิ้นเองอีก
นี่คือจุดเริ่มต้นยุคสงครามของราชวงศ์เหนือ-ใต้หรือเปล่านะคะ ดูใช่มาก ซย่าโหวอวี้ไม่ได้มีตำแหน่งแค่เป็นจางกงจู่แล้ว แต่เป็นถึงฮองเฮาของราชวงศ์เหนือ ค่อยสมกับความรู้ความสามารถหน่อย
อยากอ่านเรื่องของเซียวซาน เซียวเหม่ย กับคุณหนูหลูสี่อีก เป็นคนน่าสนใจทั้ง 3 คนเลย
เด็กในปกครองของซย่าโหวอวี้ด้วย ทั้งอาห่าว อาเฮ่อ อาสุ่ย จะเติบโตไปทิศทางไหนกัน ไหนจะมีเจิ้งตัวญาตินางเอกด้วย ในชาตินี้จะเข้าสมรภูมิกับเซียวหวนที่เค้านับถือหรือจะอยู่กับ���าชวงศ์ใต้ของบ้านตระกูลเจิ้งของตัวเองต่อไป
แต่ก็เข้าใจที่จบแบบนี้ ก็นิยายรักอะนะ คงเน้นความรู้สึกที่ซย่าโหวอวี้ปล่อยวางและรู้คำตอบในการกระทำของเซียวหวนสามีของตนเองได้ในที่สุด เลยจบตรงที่เดินลงออกมาจากศาลาอี้ซุนได้อย่างแท้จริงในชาตินี้
ถ้าเขียนต่อคงเป็นมหากาพย์สงครามเหนือ-ใต้ ไม่รู้คนอ่านจะติดตามซื้อกันต่อไหม แต่ถ้าเขียนมาอีกก็ซื้ออ่านต่อไปล่ะค่ะ ชอบบทบรรยายนักเขียนท่านนี้ ไม่เข็ดกับการจบห้วนๆ 55 /ในใจคือ คุณนักเขียนคะเขียนต่อสักนิดจะเป็นอะไรน้อ อยากส่ง We Chat ไปถามมากกก
รอผลงานของจือจือเรื่องต่อไปค่ะ^^
คำเตือน เรื่องนี้ความหวานแบบเห็นชัดมีน้อย เป็นความรักแบบน้ำซึมบ่อทราย ค่อยๆ เรียนรู้กัน ค่อยๆ ไว้วางใจ ค่อยๆ เปิดใจจนรักกันในที่สุด เน้นการเมืองราชสำนักกับเรื่องในบ้านขุนนางตระกูลใหญ่เป็นหลัก ถ้าไม่ชอบแนวนี้เราว่ามีหลับแน่ค่ะ โปรดพิจารณาความชอบก่อนกดซื้อค่า^^
เรื่องนี้ปกในสวยดี Box เฉยๆ ชอบรูปในนวลหยกงามมากกว่า 😁 -
เรื่อยๆ แต่ก็ยังมีสิ่งที่ทำให้อยากรู้เรื่อยๆ เหมือนกัน
นางเอกก็ดีขึ้นเป็นลำดับ เล่มนี้พระ-นางแสดงออกเยอะที่สุดละ
เรื่องนี้ความหวานน้อยมากก มาหวานกันจริงๆเล่มสุดท้ายนี่เอง อ่านแล้วก็เกลียดฮ่องเต้ โง่งม จริงๆ
เสียดายก็สุดท้ายไม่รู้จุดจบของตัวละครแต่ละตัว จบแบบให้คิดเองว่า พระเอกตีเมืองเก่าได้งี้
สรุปคืออ่านได้ แต่ไม่เร้าใจ สำหรับสายชิว สายการเมือง สายไม่ชอบอะไรหวานเลี่ยน ส่วนเราครั้งเดียวจบบบบ -
คือว่า อ่านจบแล้วทำไรไม่ถูกเลย
ได้แต่เหม่อมองฟ้า เบื่อจะเขียนแล้วบ้อจือจือ
เอางี้เบยนะ 555555
เล่มนี้ดี สนุก เค้ารักกันแล้วไง
แต่ว่าผิดหวังกับผู้คนในเรื่อง
กุว่านะ สรุปแล้วก็คือ จ่างกงจู่
มึงกลับมาแล้วอยู่เฉยๆเหอะ รักผัวให้มากๆ พอ
จะได้สบายใจ 55555
แล้วคือกุอยากรู้เรื่องหนานจ้าวกงจู่มาก
สรุปว่าชาติก่อนพระเอกชอบคนนั้นจริงเหรอ
คือหายไปเลย งง -
ตามแบบฉบับของจือจือ มาเร่งๆปิดเรื่องเอาตอนท้าย ถ้าเขียนแบบนี่ตั้งแต่เล่มแรก อาจจะมีแค่ 2เล่มจบ
เล่มนี้เนื้อหาเกี่ยวกับการเมืองเยอะขึ้น แต่ก็ไม่หนักมาก ความสัมพันธ์ระหว่างพระนางก็ดีขึ้นมาก
โดยรวมก็อ่านได้แหละ -
3.2*
ความนิยายของจือจือ อย่างแรกที่ต้องเข้าใจก่อนคืองานเขียนของนางจะออกแนว Slow burn
ตัวละครเยอะถึงเยอะมากกกก
แล้วนางจะค่อยๆ เขียนปูเรื่องตั้งแต่เริ่มต้น ค่อยๆ บรรยายให้เราเข้าใจความสัมพันธ์ตัวละคร กว่าจะถึงจุดที่รู้สึกว่าสนุกต้องใช้เวลา
ซึ่งส่วนใหญ่ คนจะถอดใจไปก่อนจะถึงจุดๆ นั้น
ในความเห็นของเรา เรื่องนี้ก็เช่นกันค่ะ
เล่มหนึ่งและเล่มสอง จือจือยังคงแนวเดิ���คือเขียนเกริ่น เขียนปูเรื่อง อธิบายความสัมพันธ์ต่างๆ ของตัวละคร
กว่าจะถึงจุดที่รู้สึกได้ว่าอ่านสนุก มีสถานการณ์ให้น่าติดตาม ก็ปาไปเล่มสาม
แป๊บๆ เหมือนจะเพิ่งเข้าช่วงพีค ก็อ้าว เล่มสี่แล้ว จบเฉยเลย...
จบแบบ จะให้จบแบบนี้จริงๆ เหรอ แถมปมที่สร้างไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องก็ไม่มีการเฉลยอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่านางเอกทำใจได้แล้ว ตัดปมท���้ง//facepalm
ถ้าใครที่มองหาความหวาน หาอะไรเบาๆ อ่าน นี่คือคำเตือนว่าหนีไป!
เพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับการเมือง ถึงจะดูไม่ซีเรียสมาก แต่เวลาอ่านต้องตั้งสติมากๆ เพราะรายละเอียดเยอะ ตัวละครยุบยับ อ่านไปก็ต้องคอยทบทวนความสัมพันธ์ของตัวละครแต่ละตัวในหัว
บอกตามตรงว่าอ่านโปรยแจ่มใสแล้วคาดหวังว่าเรื่องนี้น่าจะสนุก เลยผิดหวังเบาๆ เพราะจากที่โปรยเรื่องไว้นั้น น่าจะเป็นเพียงแค่จุดเล็กๆ ในเรื่อง ประมาณศูนย์จุดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของเนื้อหา ที่นักเขียนแทบไม่สนใจจะพูดถึง -
อ่านจบไปแบบเพลีย
ให้2ดาว สำหรับ
-ความลำไยตัวประกอบเยอะเกิน
-จะว่าเป็นแนวการเมือง แต่ฉากการรบของพระเอกก็ไม่ละเอียด บอกแค่ผลแพ้ชนะ เขียนแบบรวบรัด
-ความรัก บางเบา แทบไม่มี
-ปมชาติก่อน การแต่งตัวแบบชาวหูของนางเอก , ทำไมพระเอกต้องช่วยชีวิต เบาบางมาก เขียนซะเป็นปมใหญ่โต เหมือนหลอกให้ติดตาม มันก็ติดตามอ่ะนะ แต่พอเจอบทคลายปมแล้วรู้สึกไม่คุ้มค่า
ข้อดี ของเรื่องนี้
- การผูกปมตัวประกอบ ทำให้เราอยากรู้เรื่องชาวบ้าน ที่มีแต่น้ำไม่มีเนื้อ แล้วติดตามอ่านจนจบแบบเหนื่อยๆ
สรุป เรื่องนี้เน้นตัวประกอบซะเยอะ อ่านแล้วเหนื่อย -
เล่ม 4 :
ซย่าโหวอวี๋ไม่รู้เลยว่าเซียวหวนมาทำธุระสำคัญ การมาตลาดม้าครั้งนี้ซย่าโหวอวี๋ได้ม้าดีไปมากมาย จนเย็นแล้วเซียวหวนก็ยังไม่กลับมาและยังมีเรื่องที่ซ่งเฉียนส่งคนมารายงานว่าคนที่ส่งข่าวให้องค์ชายเก้าคือหงเหลียนทำเอาซย่าโหวอวี๋เป็นห่วงจึงถามความกับอู๋เฉียวได้รู้ว่าเซียวหวนไปเจรจากับสกุลกู้ ที่เป่ยเหลียงก็มีแค่กู้เดียวเท่านั้น ซย่าโหวอวี๋เป็นห่วงเซียวหวนออกตามหา ทำให้คลาดกัน เซียวหวนก็ออกตามหาซย่าโหวอวี๋ ดีที่ตะโกนเรียกชื่อจิ้นหลิงทำให้ตามทัน
ซย่าโหวอวี๋ไปพบกู้ซย่าเพื่อขอบคุณในความช่วยเหลือครั้งก่อน เซียวหวนเล่าว่ากู้ซย่ามาพบเพื่อขอให้ช่วยกำจัดองค์ชายใหญ่และองค์ชายห้า
คราวนี้พอกลับหลันเถียนก็ต้องรีบเดินทางไปฉางอัน ครั้งนี้ซย่าโหวอวี๋ได้พบหงเหลียน หงเหลียนไม่มีศักดิ์ศรีขนาดให้ซย่าโหวอวี๋ช่วยขอร้องแทนหงฟู่ เซียวหวนมาบอกว่าที่หงเหลียนทำเพราะตัวเองเป็นลูกอนุของอิ้นหลิน ทำเองเซียวหวนหมดใจ เพราะทำเพื่อใต้เท้าอิ้นมามากขนาดนี้
เซียวหวนไม่ได้ทำตามที่กู้ซย่าบอก กำจัดองค์ชายเก้าโยนความผิดให้องค์ชายอื่น กวนน้ำให้ขุ่น ตอนนี้องค์ชายรองของพบเซียวหวน ซย่าโหวอวี๋อยากรู้ว่ามาทำไมจึงแอบฟังหลังฉากบังลม และก็ได้รู้ว่าองค์ชายรองอยากเป็นพันธมิตรกับเซียวหวน ก่อนหน้านี้ซย่าโหวอวี๋เป็นคนบอกให้เซียวหวนระวังองค์ชายรองเพราะท้ายสุด คนที่ร้าย���าจสุดคือองค์ชายรอง ครั้งนี้เซียวหวนรับฟัง แล้วก็เอาเรื่องไปบอกองค์ชายใหญ่กับกู้ซย่า
การเจรจาจบลงด้วยเป่ยเหลียงยอมเสียเครื่องบรรณาการให้ราชวงศ์ทุกปีไม่แบ่งเมือง
แล้วเซียวหวนก็เริ่มคิดได้ว่าซย่าโหวอวี๋ออกทุกข์แล้ว อย่างนี้ควรอยู่ห้องเดียวกันได้แล้วสินะ องค์ชายรองอยากเจรจาอีกครั้ง ครั้งนี้มาด้วยตัวเอง เซียวหวนพาซย่าโหวอวี๋ด้วยเพราะจะได้ไปขี่ม้าที่ทุ่งหญ้าได้ ตอนเจรจาองค์ชายรองดันมาหมายปองซย่าโหวอวี๋ ทำเอาเซียวหวนแค้นฝังลึก ประมาณว่านี่เป็นคนในครอบครัว ขนาดไม่ได้เปิดเผยว่าเป็นจ่างกงจู่ องค์ชายรองคือพลาดอย่างแรง โดนเซียวหวนหมายหัวแล้ว
เซียวหวนได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการใหญ่ จากผู้บัญชาการเป็นผู้บัญชาการใหญ่ ทำหน้าที่บัญชาการกองทัพในหยางโจว ที่เป็นพื้นที่ของหลูยวนก่อนหน้านี้
ซย่าโหวโหย่วอี้คิดว่าตัวเองจะได้สร้างชื่อในประวัติศาสตร์อย่างที่พ่อ และปู่ทำไม่ได้ หลงระเริงดีใจใหญ่ แต่พวกสกุลใหญ่ในเจี้ยนคังกลับเริ่มหวาดกลัวอำนาจของเซียวหวน สกุลเซี่ยกับสกุลเจิ้งเลยรวมกันให้เซียวหวนไปสู้กับหลูยวน ส่วนตัวเองก็คอยเก็บผลประโยชน์ในเจี้ยนคัง
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เซียวหวนสืบรู้ตอนกลับมาเจี้ยนคัง หลังๆเซียวหวนมีอะไรไม่เคยปิดบังซย่าโหวอวี๋ เรื่องนี้ก็ไม่ปิดบัง ทำให้วย่าโหวอวี๋คิดได้ว่าชาติก่อนท่านน้าคอยช่วยเหลือ แต่ชาตินี้เห็นผลประโยชน์เป็นใหญ่ก็ผลักเซียวหวนออกไปและเอาผลประโยชน์ให้ตัวเอง
ซย่าโหวอวี๋เลือกอยู่ข้างเดียวกับเซียวหวน ในที่สุดเซียวหวนก็คิดได้และย้ายมาอยู่ห้องเดียวทุกที่ ทุกเรื่องราวล้วนบอกกับซย่าโหวอวี๋
ซย่าโหวโหย่วอี้ชอบเซียวซาน แต่เพราะหลูยวนบอกถึงกำลังของเซียวหวนและให้คิดถึงตระกูลของเหวินเซวียนฮองเฮา ว่าทำไมอู่จงฮ่องเต้ถึงทำอย่างนั้นทำให้ซย่าโหวโหย่วอี้กลัว เป็นฮ่องเต้ที่ไม่เชื่อใจขุนนางและเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว จากที่จะรับเซียวซานเป็นฮองเฮากลับจะเปลี่ยนเป็นชายาทั้งมีการสัญญาว่าเมื่อหลูยวนหมดอำนาจจะปลดคุณหนูสกุลหลูและให้เซียวซานเป็นฮองเฮา
เซียวซานไม่ตกลง ที่บ้านไม่มีใครยอม ซย่าโหวอวี๋ไม่ยอม เซียวหวนตามใจซย่าโหวอวี๋ สุดท้ายคนที่ได้เป็นฮองเฮาคือคุณหนูหลูสกุลสี่ และคุณหนูหลูยังวางแผนให้คุณหนูเจ็ดสกุลชุยมาเป็นชายา ที่ทำเช่นนี้เพื่อตอนแทนน้ำใจของซย่าโหวโหย่วเต้า เพราะคุณหนูเจ็ดสกุลชุยไม่เหมือนที่คิด สกุลชุยยังเสนอชื่อเข้าไป เพราะได้ที่ปรึกษาคือหวงเหลียนที่หงฟู่ขับออกจากตระกูลไปแล้วแต่สกุลชุยก็ยังรับมาทำงาน และเชื่อใจ
ตอนนี้ซย่าโหวโหย่วอี้ก็อยากเรียกใช้หงเหลียนอีกทำให้ถูกความเห็นแก่ตัวบังตา ถูกหลอกใช้คิดจะกำจัดเซียวหวน ดีที่หลูฮองเฮา คุณหนูสี่สกุลหลูส่งข่าวมาบอกซย่าโหวอวี๋ ทำให้รู้เรื่อง ซย่าโฆวอวี๋คิดว่าชาติก่อนตนมองคนและเรื่องราวคลาดไปมากเพียงใด ชาตินี้ได้กลับมาใหม่เรื่องราวก็ไม่เหมือนเดิม สุดท้ายก็ถามคำถามที่คาใจมาตลอดกับเซียวหวนว่าถ้าตัวเองตกอยู่ในอันตรายจะมาช่วยหรือไม่ เซียวหวนตอบอย่างไม่ลังเล ทั้งตอนที่ยังไม่มีลูกและมีลูก ซย่าโหวอวี๋ปล่อยวางเรื่องราวในอดีต และยินยอมติดตามเซียวหวนสามีที่ร่วมผูกผม ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปตลอดและเซียวหวนก็ไม่ทำให้ซย่าโหวอวี๋ผิดหวังเลย
หลังอ่านเล่ม 4 :
จือจือไม่ทำให้ผิดหวัง ภาษาสวย เนื้อเรื่องสนุกมากคือวางไม่ลงเลยตั้งแต่เล���มหนึ่ง จนถึงเล่มสี่เล่มจบ ลุ้นว่าพระเอกนางเอกจะเป็นยังไง พระเอกรักนางเอกมาก นางเอกก็เก่งมากค่ะ ชอบงานเขียนของจือจือ ติดตามมาตั้งแต่พราวพร่างบุปผา ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ แนะนำให้ลองอ่านกันค่ะ ไม่ผิดหวังแน่นอน
ปมเรื่องเขียนได้ดี เรื่องนี้ต่างจากพราวพร่างที่เน้นวิถีชีวิต การสู้ชีวิต แต่ตัวละครที่มีบทบาทก็คือนางเอกของเรื่องเหมือนกัน เรื่องนี้คือการชิงไหวชิงพริบในราชสำนัก อิงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ สมเหตุสมผล ไม่ใช่ย้อนเวลามาแล้วจะเปลี่ยนทุกอย่างได้เพราะล่วงรู้อนาคต เพราะว่าอนาคตเหล่านั้นก็เปลี่ยนไปเพราะการกระทำต่างๆที่ไม่เหมือนเดิม สุดท้ายนางเอกของเรื่อง ซย่าโ���วอวี๋ก็ยอมรับและอยู่อย่างมีความสุข -
รีวิวรวมๆ ทั้ง 4 เล่ม : สไตล์จือจือ คือ เรื่อยๆ เหมือนจะเรียบแต่มีสตอรี่ สะกิดความอยากรู้ให้ต้องอ่านต่อไป ฮ่าๆๆ คือถ้าใครชอบก็จะชอบมากก ไม่ก็คิดว่าน่าเบื่อไปเลย เราชอบพรา���พร่างมาก่อน มาอ่านเรื่องนี้ก็เออ ชอบนะ แต่น้อยกว่าอีกเรื่อง กว่าพระนางจะได้เขาคู่กันก็ปาไปเล่มสามแล้ว นางเอกฉีกแนวค่ะ เล่มนี้ ปกติจะเขียนนางเอกที่อยู่ในกรอบ คุณหนูในห้องหอที่มีพิธีรีตองเยอะๆ
คราวนี้ตัวละครเป็นกงจู่ก็ใช้อำนาจได้แบบไม่แพ้ ผช เลย สมเป็นกงจู่ เรื่องการพัฒนาอารมณ์ของตัวละครยกให้เขาด้วย
เรื่องจะออกแนวแย่งชิงอำนาจในราชสำนักส่วนมาก
ส่วนตอนจบก็สไตล์นางอีกนั้นแหละ ชอบตัดจบปิ้ง แบบอ้าวว เฮ้ย จบแล้วหรอ
ไปดำน้ำเรื่องอื่นของนางมาก็จบแบบนี้เลย แต่ก็แฮปปี้ไม่ค้างเท่าไหร่ เหมือนให้คนอ่านไปคิดต่อ ว่าตัวละครเยอะแยะของนางแต่ละคนจะมีชีวิตยังไง อยากรู้เบาๆ ฮ่าๆๆ สำหรับเราแฟนนักเขียนคิดว่าสนุกอยู่นะคะ ให้ 4 ดาว -
เล่มนี้พอจูนกันติด...พระนางก็จับมือกันยืนหยัดฝ่าดงสงครามทั้งนอกใน ละก็คนที่เคยเชื่อว่าเป็นพันธมิตรก็กลับไม่ใช่ ท้ายเล่มก็มีความมุ้งมิ้ง ๆ ก่อนจบ..ละพอพี่แกจะจบ ก็จบไปซะอย่างนั้นจ้า !!!
เอาจริง 4 เล่มอ่านจบคือ...นางเอกโชคดีที่ย้อนกลับมาแล้วพอวางอคติ วางทิฐิตัวเองลง นางก็ได้เห็นสามีในมุมที่ชาติก่อนตัวเองไม่คิดอยากมองให้เห็น พระเอกที่ก็เป็นคนแบบเดียวกันก็ได้เห็นตัวตนภรรยาจนเกิดรักเข้าจริง ๆ อะไรประมาณนี้แหละ ละก็ตอนจบคือ...นางย้อนมาได้กำไรใหญ่กว่าชาติที่แล้วเน่อ -
อ่านได้สนุกช่วงเล่มสองเล่มสาม ตัวละครเยอะมาก จำได้ไม่หมด ความรักของพระนาง ก็ไม่ชัดเจนตรงนางเอก อ่านแล้วเราไม่รู้ว่านางเริ่มชอบพระเอกตอนไหน นางมองพระเอกว่าเป็นฝ่ายตรงข้ามมาตลอด แต่พระเอกปูเรื่องมาให้เราดูออกว่าพระเอกค่อยๆ มองเห็นตัวตนนางเอก แล้วมาชอบนางเอกได้อย่างไร
จริงๆ เรื่องนี้อ่านได้สนุกตามสไตล์จือจือเลย ที่จะเน้นความสัมพันธ์ของวงศ์ตระกูล ลำดับชั้นมีที่มาที่ไป อ่านได้น่าติดตาม แต่เราอยากอ่านแบบโมเมนต์หวานๆ แบบเรื่องพร่าวพร่างฯ ซึ่งกว่าจะมีก็เ���่มสี่เลย สามเล่มก่อนคือไม่มีเลย -
จบแล้วววว เล่มสุดท้ายอิฉันลากอ่านยาวนานเหลือเกิน สนุกแหละ สนุกเลย รำคาญนางเอกนิดหน่อย แต่โดยรวมแล้วโอเค เล่าเรื่องละเอียดละออตามประสาจือจือ แต่ที่ได้แค่สามดาวเพราะตอนจบ มันจะห้วนไปไหน ไม่สรุปสักอย่าง สองหน้าสุดท้ายนั่น เล่าดีๆได้อีกสองเล่ม แถมทิ้งตัวละครที่ปูไว้อีก อ๊าคคคค จือจือ ฉันยังจะอ่านเธออีกหลายเรื่อง อย่าทำอย่านี้อีกก
-
ชอบค่ะเรื่องนี้้ มีมิติ มีอะไรให้คิดเยอะดี สำหรับผู้อ่านที่ผ่านชีวิตมาแล้วประมาณหนึ่ง ก็จะเข้าใจได้ว่าสิ่งที่ผูกพันคนสองคนเอาไว้ด้วยกัน นอกจากความรักแล้ว ยังมีสิ่งอื่นที่เหนือกว่านั้น เรื่องราวเดียวกันแต่มองและตีความไปคนละแบบ อคติของนางเอกทำให้ไร้สุขเป็นทศวรรษ ในนิยายนางเอกย้อนกลับมาทำให้มุมมองเปลี่ยนไป สุดท้ายแล้ว สุข…ทุกข์..ของคนเรา ก็ขึ้นอยู่กับความคิดการตีความของตนนี่เอง
-
เรื่องราวดำเนินอย่างสนุก แต่ตัดจบเอาดื้อๆ ทำเอา งง ไปเลย เหมือนเพียงแก้ปมในใจที่ติดค้างจากชาติที่แล้วของนางเอก แล้วตัดจบเรื่องราวอย่างรวบรัด
-
อ่านมาถึงเล่มสุดท้าย สรุปแล้วสนุกดีค่ะ หมดกำลังใจไปช่วงเล่ม 1-2 แต่พอเล่ม 3 คือสนุกเลย
ตัวละครมีสเน่ห์ มีพื้นเพ มีที่มาที่ไป
อ่านแล้วสนุก ชิงไหวพริบ แทรกมุกตลกร้ายบางอย่าง
ใครหวังมุมพระนาง อาจจะต้องอดทนให้ถึงเล่ม 3 แต่ก็ไม่ได้หวานแหวว แต่มาแนวความผูกพันซะมากกว่า