Λεωφόρος ΝΑΤΟ: Δοκιμή περιπλάνησης by Νικήτας Σινιόσογλου

Λεωφόρος ΝΑΤΟ: Δοκιμή περιπλάνησης Reviews

• 
  foteini_dl

  Δεν είναι σύνηθες να συναντάς κάποιον που επιλέγει τη λεωφόρο ΝΑΤΟ, την οδό ταχείας κυκλοφορίας που συνδέει τον Ασπρόπυργο με την Ελευσίνα, για να φλανάρει. Αυτό βέβαια μέχρι να έρθεις σε επαφή -έστω αναγνωστική- με τον Νικήτα Σινιόσογλου. Ο συγγραφέας φλερτάρει με την ιδέα του φλαναρίσματος από τον Αλλόκοτο ελληνισμό˙ τότε δοκιμιακά, τώρα περισσότερο προσωπικά. Ανάμεσα στο τότε και το τώρα έγραψε τις Μαύρες διαθήκες και ακροβάτησε ανάμεσα στην φιλοσοφία και την βιωματική λογοτεχνία. Τώρα περπατάει πάνω στην άσφαλτο, παρατηρεί την φύση και το τοπίο γύρω του που βρίσκεται σε αποσύνθεση, ενώ βρίσκεται σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης.
  
  Τα κείμενα που συνθέτουν το βιβλίο είναι μικρά και αποσπασματικά και ο Σινιόσογλου μέσω των λέξεων αποτυπώνει, ή μάλλον χαρτογραφεί, τις συχνά πολύπλοκες σκέψεις του και τα συναισθήματά του για τη φθορά, τον έρωτα, το χρόνο που περνάει, το θάνατο και την απώλεια. Το παρελθόν γεννά σκέψεις για το παρόν και το μέλλον, ενώ ο συγγραφέας – μοναχικός φλανέρ μοιάζει να προσπαθεί να καλέσει κι εμάς να περπατήσουμε μαζί του στα ξεχαρβαλωμένα πεζοδρόμια, και να διαπιστώσουμε αν βρίσκεται ο τόπος σε φάση οικοδόμησης ή αποδρομής.
  
  Ας φλανάρουμε μαζί του λοιπόν για να δούμε μήπως (και πώς) μπορούμε ν’ αλλάξουμε το τοπίο γύρω μας. Και κυρίως τους ίδιους μας τους εαυτούς.
• 
  Bookfreak

  Ο Σ. φλανάρει στο τοπίο-νεκροταφείο της λεωφόρου ΝΑΤΟ (τι όνομα!) και στοχάζεται πάνω σε προσωπικά και συλλογικά βιώματα. Ένα βιβλιαράκι που θέλει σίγουρα επανάγνωση.
• 
  Angeliki Floraki

  Από τον Ασπρόπυργο ως την Ελευσίνα, ο Σινιόσογλου παρακολουθεί την αποσαθρωμένη νεότερη Ελλάδα να παρελαύνει υπό τις μελαγχολικές τυμπανοκρουσίες του έρωτα και της απώλειας, της φθοράς και του θανάτου. Μαζί του φλανάρει και η ίδια η αποχυρωμένη Αθήνα, που παρακολουθεί ενδεής τη σύγχυση της εσχατιάς της.
  «Τα αντικείμενα, οι πόλεις γερνάνε οργανικά· η αποσάθρωσή τους είναι εμφανής κι έντιμη, όχι σαν των ανθρώπων, όπου ποτέ δεν γνωρίζεις ποιος πράγματι τσακίζεται και πώς.»
• 
  Xenia Germeni

  Περιπλανόμενος στο χθες, στο σήμερα και στο αύριο με τακούνια...ΥΓ διάβασμα προσωπικό και συλλογικό...
• 
  Myrto

  Τα αντικείμενα, οι πόλεις γερνάνε οργανικά· η αποσάθρωσή τους είναι εμφανής κι έντιμη, όχι σαν των ανθρώπων, όπου ποτέ δεν γνωρίζεις ποιος πράγματι τσακίζεται και πώς.
  
  Η αρχή του Kintsugi είναι πως τίποτα δεν είναι πιο ευτελές από το απολύτως νέο και τίποτα ευγενέστερο από τη νίκη επί του θρυμματισμού.
  
  Ένα ζευγάρι πόδια, ένα μυαλό και μια καρδιά κάπως ηττημένη βρίσκονται στην ά-χρονη και ά-τοπη λεωφόρο Νάτο. Τα πόδια περπατάνε περνώντας μπροστά από πράγματα άχρηστα ή αχρηστευμένα. Το μυαλό προσπαθεί να συναρμολογήσει μια περιπλάνηση και η καρδιά δεν το αφήνει, μέχρι αυτό να παραδεχθεί πως ναι, έχει ξεχάσει· έχει ξεχάσει παρά τη σημαντικότητα, τη μοναδικότητα αυτού που συνέβη.
• 
  Demetra Stavridou

  Αριστούργημα. Υλικό για δέκα βιβλία μαζεμένο.
• 
  Ζαφείρης Μπέρσος

  Απολαυστικό! Κάθε μικρή και μεγάλη παράγραφος, κάθε μικρή και μεγάλη ιδέα μπορεί να σταθεί ως αφετηρία για ατελείωτες άλλες αυτόνομες και μη περιπλανήσεις : από τις ενδότερες αντανακλάσεις σπλαχνικών εσόπτρων φορτωμένων με συλλογικές μνήμες που πασχίζουν να επιβιώσουν και ερωτικά απωθημένα που αποσυντίθενται, μέχρι την αποστροφή της αισχρότητας του σύγχρονου αστικού τοπίου μηδενική παρακαταθήκη μιας ασύμπηκτης κουλτούρας και ανάγκη αυτοπροσδιορισμού εκτός αυτής. Χορταστικό παρά την έκτασή του και βαθειά αυτοδιαγνωστικό!