| Title | : | No leer |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | - |
| Language | : | Spanish; Castilian |
| Format Type | : | Kindle Edition |
| Number of Pages | : | 265 |
| Publication | : | First published September 1, 2010 |
Inventario de filias, fobias y caprichos, delicioso álbum de citas, proyectos frustrados y declaraciones de amor –a las fotocopias, a la penumbra, a la palabra borrador, a la poesía chilena y a los orilleros del boom latinoamericano–, No leer es un libro apasionado, extraño, divertido y melancólico, de quien es uno de los escritores latinoamericanos más talentosos y reconocidos de los tiempos recientes.
No leer Reviews
-
It seems I am enjoying Alejandro Zambra’s non-fiction more than his novels. I am not exactly sure why I started this book, following my not so pleasant experience with Bonsai but I did not regret it. Not to Read is a collection a mostly short essays about literature and writing which were previously published in literature magazines. Some were book reviews, others were discussing a certain author he liked. One part consisted of essays about creative writing and talks given to universities. There were some interesting thoughts, I even added a few more books to my never ending TBR. I believe it is an interesting book for people who love South American Literature or the writer.
-
Kitabın adı her ne kadar “Okumamak” olsa da çok sayıda Latin Amerika’lı yazar ve bir o kadar da diğer ülkelerin edebiyatındaki yazarlardan ve eserlerinden bahsederek okumamak bir yana okumayı teşvik etmek hatta kışkırtmak için yazılmış bence. Edebiyata şiirle başlayıp, gazetede sanat köşesi yazılarıyla devam eden ve nihayet kendisine dünyada tanınırlık sağlayan romanları (Bonzai, Ağaçların Özel Hayatı, Eve Dönüş Yolları) yazan Şili’li A. Zambra bu kitabında denemeye de el atmış, kendisinin “edebi gazeteci” türünde olduğunun üstüne vurgu yaparak.
Hayranlığını hep dile getirdiği Borges ile Bioy Casares’in “Shakespare” çevirmek üzere eve kapanmalarını, Dino Buzatti’nin de kendisi gibi “edebi gazetecilik” denen türün gideceği yönü öngörerek “Yüzyılın Cehennemlerine Yolculuk” adlı novellayı yazdığını ve başkaca ilginç bilgileri tatlı tatlı kitabın ilk bölümünde anlatıyor.
İkinci bölüm yine hayranlık duyduğu bir başka yazarla, memleketlisi R. Bolano ile açılıyor. Onun şair yönünü öne çıkaran 12 sayfalık bir deneme ile kendi şairliğine de gönderme yapıyor açıkça. Gonzalo Millan, Nicanor Parra ve çok ilgimi çeken Julio Ramon Ribeyro hakkındaki denemeler de bal tadında. Benim hiç ısınamadığım Pavese’nin müze evini ziyaret ederek ona saygısını sunarken karışık duygular yaşıyor, “Ay ve Şenlik Ateşi”nin Pavese’sini severken, günlüklerinden oluşan “Yaşama Uğraşı”nın Pavese’sini hiç sevmediğini belirtiyor.
Kitabın sonlarına doğru kısa bir süre önce okuduğum ve siz Goodreads dostlarına hararetle önerdiğim Jorge Baron Biza’nın “Çöl ve Tohumu” adlı romanın Alejandro Zambra’nın da sepetinde olduğunu görmek mutlu etti beni. Edebiyatla daha yakın olmak isteyen ve deneme okumayı sevenlere öneririm. -
zambra’nın denemelerini daha önce de okumuştum, uzun yıllar gazetelerde yazdığı bu yazılar da yine kendi halinde, iddiasız olmayı hedefleyen ve başaran, fikirlerden çok duygulardan yola çıkarak yazılmış yazılar. ben de bu nedenle akademik eleştirilerden, referans dolu makalelerdense böyle içten denemeleri seviyorum.
ama okurken şuna kahrettim çocuk gibi. türkçeyle okuyabildiğimiz kaç ülke edebiyatı var? türkiye ve kktc edebiyatı. oysa zambra kitapta ana dilinden okuyabildiği şili, peru, arjantin, meksika, ispanyol edebiyatlarından ve yazarlarından bahsediyor. elbette nüanslar var ama hepsi okunabiliyor sonuçta, çevrilmesini beklemiyor.
ve ispanyolca edebiyat o kadar geniş ki… boom kuşağından, hiç bilmediğimiz yazarlardan, kitaplardan, şairlerden bahsediyor uzun uzun zambra. bizi latin amerikalılara benzetenlere de ayrı gıcığım. minnacık şili’nin edebi varlığı türk edebiyatını ona katlar benim anladığım.
sonuç olarak evet, epey bilmediğimiz yazar ve kitap var. ne fark eder? zambra okumaya, yazmaya, şiire, öyküye ve romana dair öyle laflar ediyor ki sanırım bir defter dolusu not edeceğim şey var. yazmak, neden yazdığımız, aileler, edebiyat… bunlar aslında evrensel. bu da yetiyor da artıyor.
zambra’nın o olmayan yazar egosunu, kendisini göklerde görmemesini, içtenliğini, yaptığı saçmalıkları da arkadaşımızmış gibi anlatmasını çok seviyorum. o nedenle bu kitabı da meltem gürle’nin kırmızı kazak’ının yanına koyuyorum, gönlümün en özel köşesindeki deneme bölümüne ❤️
hep bilmediğimiz yazarlar yok elbet, bolano, natalia ginzburg, pavese, tanizaki, a.m. homes, luiselli, onetti, cortazar, coetzee, lispecter bize el sallıyor. ve tabii yine yapmak zorunda kaldığımız okunacak kitaplar listeleri de.
ve canım arkadaşım çiğdem yine muhteşem çevirmiş. hele pedro mairal’ın erotik sonelerini… -
Zambra’nın denemeleri bahsettiği çoğu Güney Amerikalı yazarı tanımasak, bizde çevrilmediği için okuyamasak da bir yol haritasından fazlasını vaat ediyor. Bir okurun edebiyata dair içten beklentileri, gözlemleri ve yazmaya dair üsttencilikten uzak yorumlarını okumak iyi geliyor. Bolaño ve Cortazar’a özel bölümlerden Buzzati’nin öykülerinden söz ettiği bölüme, Clarice Lispector’ı anmasına, Borges, Llosa, Tanizaki sevgisine, Coelho ve öncüllerine yine tepeden bakmadan laf atmasına kapılıp gitmemek elde değil. Çiğdem Öztürk’ün kıvrak çevirisi de özenle anılmalı.
-
Zambra, benim çok sevdiğim yazarlardan bir tanesi. Ancak kitapları arasında seçim yapmam gerekirse, denemelerini okumayı kurgu kitaplarından çok daha fazla seviyorum. O yüzden Okumamak da Serbest Kürsü’de olduğu gibi diğer kitaplarından önde geliyor.
Beni bir süredir tanıyorsanız, Latin Amerika edebiyatı ile mesafeli bir ilişkim olduğunu biliyorsunuzdur. İşte o mesafenin azalmasına ve Latin Amerika edebiyatı ile yeniden bir ilişki kurmaya başlamamın sebeplerinden birisi kendisidir. Ancak Eve Dönmenin Yolları, Ağaçların Özel Hayatı ve Bonzai ile kendisini okumayı sevsem de, bende bu etkiyi yaratan kitap Serbest Kürsü idi. Daha önceden de bahsettiğim gibi, ben kitaplar üzerine teorik yorumlar ve eleştiriler okumaktan çok, kitap ile gerçek hayatı birbirine kaynaştırarak yazılan eleştiri ve denemeleri okumayı seviyorum. Zambra da bunu muazzam yapanlardan. Okuduğu kitapları kişisel tarihiyle ve geçmiş okumalarıyla o kadar güzel birleştiriyor ki okur-yazar mesafesini iki dost statüsüne indirgiyor. Ben bu kitabı nisan ayında okumaya başladım. Ancak anlattığı kitaplardan evde bekleyip hala okumadıklarımı okumak için o kadar sık mola verdim ki ancak geçtiğimiz hafta bitirdim. (Bana okuttuğu kitapları fotoğrafları kaydırarak görebilirsiniz.) Bu uzayan okuma süreci de Zambra’yı, zaman zaman buluşup kitaplar üzerine sohbet ettiğim bir arkadaşım gibi görme hissini pekiştirmiş olabilir tabii. Zambra’nın Şili’de çeşitli gazete ve dergilerde yayınlanan edebiyat eleştirileri, okuma listeleri, kişisel hikayeleri, yazar anıları ve sevdiği yazarlara olan tutkusuyla sizi içine çeken, bazı ön yargılarınızı yıkan ve yepyeni kitaplara, okuma deneyimlerine kapınızı açan bir kitap. Beni üzen tek şey, Latin Amerika ve İspanyol edebiyatının bu kadar ilgi gördüğü bir ülkede, bu kitapta anılan ve yüceltilen çoğu yazarın dilimizde çevirisi olmaması. Umarım bu kitapta adı geçen o isimler bir gün bir yayıncının radarına düşer. Özetle kitap okumayı ve okudukları üzerine konuşmayı seven herkesin çok seveceği bir kitap. Yepyeni listeler yapmaya ya da raflarda bekleyip duran kitaplarınızı indirmeye hazırsanız, mutlaka okuyun -
Edebiyata dair bu biçimde yazılmış eserleri çok seviyorum. Büyük analizler yapmadan, büyük iddialar ortaya koymadan, yapısöküm filan işlerine girmeden: hisler, kitaplardan kalan duygular, tetikledikleri düşünceler, o kitaba dair kişisel hatıralar… Edebiyat üzerine yazılacaksa böyle yazılmalı bence. Okumamak, Zambra’nın, çoğu vaktiyle gazetede yayımlanmış küçük denemelerinden müteşekkil bir kitap. Zambra okumak her zaman güzel; yazıların önemli bir bölümü dilimize çevrilmemiş ve/veya okumadığım yazarların eserleriyle ilgili olsa da her birinden ayrı tat aldım. Okumaya ve yazmaya & bunların motivasyonlarına ve bıraktıklarına dair bunca kafa yoran Zambra’nın lezzetli kelimelerini okumak nefisti. Okumanın tuzaklarına ve edebiyatın hayatıma sızdığı yerlere dair çok aydınlatıcı bir okumaydı benim için. (Bir de bundan hemen önce okuduğum Jorge Barón Biza eseri Çöl ve Tohumu’na burada rastlamak ne güzel bir tesadüf oldu!)
-
Buenísimo. Me provocó ganas de leer y de escribir. Me hizo reír. Me presentó autores nuevos y me hizo sentir curiosidad por libros y escritores que sin su recomendación jamás habría leído.
-
Excerpt:
http://thequietus.com/articles/24572-... -
Notas de lectura. Intensas, eruditas, arbitrarias en algunos casos, interesantes en todos. Zambra lee y escribe. Lee para escribir y escribe para leerse. Es un furibundo lector chileno, es decir, lo geopolítico lo sitúa en el lugar menos latinoamericano de Latinoamérica. Aún así, la marca de Bolaño -más catalán que español, más español que mexicano, más mexicano que chileno- es latinoamericana. Zambra sostiene con un extraño orgullo que hay autores que no lee. La negación como autoafirmación. En particular se refiere a Jorge Edwards, La casa de Dostoievski. No puedo opinar al respecto, no he leído ese libro. Aunque por falta de ocasión, no tanto por decisión. Lo mejor de estos ensayos literarios de Zambra es el tono personal, casi confesional, que contrasta con un ímpetu histriónico de publicación. Es como esas personas tímidas que se obligan a tomar clases de teatro como estrategia contra la timidez. El conjunto hace una lectura agradable, una guía de lecturas, un espacio de discusión. Un interés literario expansivo.
-
I hereby promise to read everything Alejandro Zambra has ever written.
-
Saat kavramını unutturan uzun bir sohbet, soğumuş kahveler ve keyifle ilgili.
İlkbaharın henüz ilk günleri.
Bi' dost.
Eskimeyen şarkılar ve bi' duygu:
Muhtemelen minnet.
Hiçbiri ve binlercesi.
Okumamak, aslında okumak ve Zambra. -
"Üniversitenin ikinci yılında belki de bir çeşit ceza olarak bir ay boyunca korkunç - ve bayağı gerçek- bir zatürreeye katlanmak zorunda kaldım, öyle ki Joyce'un Ulysses'ini azar azar ve isteksizce okuyabildim."
-
NOT TO READ (2018) is a collection of essays, reviews and some lectures written by Alejandro Zambra, a renowned Chilean writer who is becoming increasingly popular and for very good reasons.
The mischievous title reflects his particular theory of reading which he describes with humor in several essays. Zambra writes with authority and charm, and his texts are unpretentious, amusing and very personal.
The first part of this book compiles short essays and reviews initially published in Chilean media; the last chapters are lengthier discussions on reading and writing. He writes about authors like Roberto Bolaño, Mario Levrero, Natalia Ginzburg, Nicanor Parra, Hebe Uhart, Dino Buzzati, among many others. Personally, I was very moved by his heartfelt homage to Pedro Lemebel, a brilliant, brave, unforgettable, almost untraslatable Chilean writer. But then, anyone who loves Lemebel is in my good books.Unsurprisingly, Zambra is casually dismissive of prominent names such as Mario Vargas Llosa, Pablo Neruda or Gabriel García Márquez, which shows he is not afraid of being iconoclastic.
Zambra focuses a great deal on Latin American literature and it is very tempting to track down the work of the writers mentioned in this book. Even if you're not really interested in Latin American literature, this collection of essays is a joy to read. -
Zambra'yı ne kadar çok sevdiğimi her fırsatta dile getiriyorum, o yüzden Okumamak hakkında pek bir şey söylememe gerek yok sanki.
Her denemede yazarın edebiyata, okumaya nasıl büyük bir tutku duyduğu anlaşılıyor. Gazete köşesi için incelediği kitaplardan, Şili'deki edebiyat dünyasından, kendi yazma tecrübesinden, hayran olduğu yazarlardan, Pessoa'dan, Borges'ten, Shakespeare'den, Bolano'dan, Lispector'dan ve daha onlarca isimden bahsediyor Zambra. Zambra'nın denemeleri de romanları gibi içten yazılmış, büyük laflar etmeden okuru etkisi altına alıyor. Sanki yanı başınızdaymış da sohbet ediyormuşsunuz gibi okuyorsunuz, bu açıdan Meltem Gürle'nin muazzam kitabı Kırmızı Kazak'ı da hatırlattı bana.
Açıkçası kitap incelemelerindense genel olarak edebiyattan, okur olmaktan, Şili'den ve hayranlık duyduğu yazarlardan bahsettiği denemeleri daha çok sevdim. Bunda incelediği birçok kitabın dilimize çevrilmemiş olmasının etkisi de büyük. Gerçi bahsettiği ve daha önce hiç duymadığım bazı yazarları kenara not aldım, böyle bir faydası da oldu bana. Çiğdem Öztürk'ün çevirisi ise yine kusursuz.
Aklıma takılan tek nokta acaba kitaptaki denemeler Türkçe baskı için yeniden sıralanabilir miydi oldu. Böyle derlemelerde -eğer kronolojik sıra gözetilmiyorsa- denemeler okura kolaylık sağlayacak belli bir akışa göre sıralanıyor, ancak Şili'de yaşayan biriyle Türkiye'de yaşayan biri için aynı sıralamanın kullanılması mantıksız bence. Adını duymadığım, Türkçeye çevrilmemiş yazarların kitap incelemelerini üst üste okuyunca kitaptan biraz koptum çünkü. Kitaba yeniden bir editörlük yapılması doğru mudur, yazar ya da orijinal yayıncı kabul eder mi bilmiyorum ama okur olarak böyle bir şey işime gelirdi benim.
Zambra hep yazsın, Çiğdem Öztürk çevirsin, biz hep okuyalım. Çağdaş edebiyatta okurken bu kadar keyif aldığım, böylesine sevdiğim çok az yazar var. -
Creo que disfrutaría de leer hasta la lista del supermercado de Zambra.
-
“I tell you i am sad,i tell you i am alone. I tell you i am dead. I need a coffin and a ridiculous speech” Violet Parra says in a heart-rending letter to Gilbert Favre....When we read other people’s letters, we are looking for a zone of necessity that is often absent in fiction. No clamouring narrators no startling characters. In short, it does is good every once in a while to pause happily for a while on the steps that lead up to literature
.
.
“The discovery of a great new writer somehow changes everything we knew or though we knew: those books were always right there waiting for us, and we feel a little dumb for being so late to meet them”
.
.
.
Not to read by Alejandro Zambra is a revelatory and enigmatic collection of essays and musings on ironically the topic of what to read or how we read and why. He discusses authors from Cortázar, to Bolańo, from Neruda to Natalia Ginsburg. He breaks down the large tome’s and why we read them, why we read the collected letters of authors, why we read things just because everyone else is talking about it ( bookstagram before it existed)
.
.
Spanning about 40 essays (most only about 2-4 pages Zambra sheds light on so many unknown or lesser known South American writers and Latin American authors who have shaped his reading, the Chilean literary scene, to the Scandinavian literary circles he touches on it all, I will continue to underline and read this amazing work and if you want your mind to expand and your to be read pile to as well then I highly suggest this book. -
In addition to being an essay collection about reading and writing in general, Not to Read is a wonderful excursion into the works of many lesser-known Latin American authors – plus a few Hungarians, Poles, Italians, Spaniards etc. – most of which I will probably never read because they haven’t been translated into languages I know. Yet, Zambra’s writing is always such a pleasure to read that by no means you have to have read any of the books he’s talking about in order to enjoy Not to Read. This is only the second book I’ve read from him, but there’s something in his style that speaks to me (be it fiction or, like here, non-fiction), prompting me to declare him as one of my favorite writers. I don’t know exactly why, put picking up a book of his is always a joy.
Mimi has written
an excellent review with which I agree completely, including the point that an index would’ve been very useful. (Maybe it’s just too much editorial work for a small press, I don’t know). Considering the extent to which Zambra is involved ‘in the scene’, having worked together with so many authors and having read so much, I could imagine Not to Read to be an important contribution to the field, and hopefully it will remain in print for future generations. -
La angustia que me da saber que este es el último libro que me quedaba por leer de Zambra!
Aprovecho para comentar lo circunstancial que son mis ratings acá: de haber sido este el primer libro de Zambra que leía le hubiera puesto 5 estrellas seguro. Sin embargo, después de haberlo leído todo, dándole 4 solo quiero decir que no es mi preferido.
Mi preferido de los no ficción: Tema libre
Espero que escriba mucho más. -
Gran libro de ensayos y crónicas, un manifiesto de su amor por la lectura y los buenos libros. Nos reafirma en los gustos por autores que tendemos a olvidar como Cortazar o Ribeyro, y nos permite conocer a otros como Buzzati o Ginzburg o Levrero. Altamente recomendable esta edición aumentada.
-
While this isn't a bad book of newspaper columns, reviews, and occasional talks, it's not anything that's steadily essential, insightful, amusing, provocative, etc. "We know that very likely, absolutely no one reads our columns. At first it hurts, but now it makes us happy," Zambra writes in "Relevance of Hamlet in the Modern Age." He goes on: "Because how exhausting it would be to think, on the contrary, that what one does is important, that many people are going to read what we say in the newspaper. That we have a responsibility." That could sum up how this collection might be viewed.
Yet that quotation underlines a disengagement that seems understandable given the Chilean context Zambra writes within, but also a bit blind. What we do is important, and we have responsibilities that are hidden, obvious, and in between. Zambra is only writing about words in a paper, but is he aware of the implications? What he said sounds like a level opinion, but if applied elsewhere it can be disastrous to personal relationships, work relationships, our view on duties we have to perform (I hope a mechanic has assiduously checked any vehicle I'm in), and so on. I think reviewers have responsibilities, even if we're never sure who reads our work. We have a responsibility to make the best sentence possible in the circumstances, at one level, and to present fairly what we (think we) see in someone else's work.
While I dog-eared some pages, there's nothing much that remains of his writing in my head. Is it him? The translation? Both? Predominantly, I think it's Zambra. Whatever is in here that's slightly amusing (or slightly something or other) isn't fresh or original or so well-phrased it pushes expressions of a similar thought, phrased differently, out of the mind. I had higher hopes for Not to Read. -
A veces 3, muchas otras 5
-
part I : 2-4 page long columns - impressions about books, writers, reading literature
part II : longer essays on (dead) writers
part III : musings on Zambra's own work, his writing and reading (including some speeches and small lectures)
"It's true that some of the writers mentioned here have not been translated into English, or have appeared only rarely. But you don't have to be familiar with the books discussed here in order to enjoy reading - Zambra's voice is that of a trusted friend telling you about a book he's excited about, and why. The fact that this friend is also one of the most interesting authors working today mkes this peek into his reading life all the more fascinating." (from the foreword by Megan McDowell, translator)
This collection of "non-fiction" work can be seen as Zambra's literary autobiography. It shows the reader what Zambra was reading and thinking about when he wrote his novels. More than this it feels also like a biography of a whole generation. Writing always is about belonging, Zambra says somewhere in this book. And perhaps that's the greatest strength of Not To Read, the more you read into the bundle, you - the reader - becomes more to belong to the 'we' the writer, Zambra, is writing about. -
Me gusta mucho como lee Zambra y como lo explica. A lo largo del libro, da la sensación de que lee escritores y no libros. Está lleno de frases a subrayar.
Si vas de un libro a otro por asociación de ideas o reflejo, como me pasa a mi, "No Leer" es una encrucijada en el camino.
Lo he leído en versión electrónica prestada de la biblioteca, pero creo que lo compraré. Es un libro muy particular. -
Este libro no invita a leer. Es una tarjeta de invitación trucada, precisamente lo que hace es llevarte a muchas lecturas, autores que en su condición de escribidor en las páginas culturales de los medios de comunicación ha leído: cuentistas, poetas, novelistas. En estos artículos desgrana su prosa sencilla, breve, ágil y siempre certera. Un libro para leer y mucho.
www.preferirianotenerquehacerlo.wordp...
www.enbuscadeaquellanoche.wordpress.com -
Receloso de los cánones, poco esclavo de las mesas de novedades, tan poco dado a glorificar a los mitos literarios como a darlos por finiquitados demasiado pronto, curioso, lúdico, chileno, … Zambra es el lector que me gustaría ser y que raramente soy. Principalmente por pereza. (Excepto lo de chileno, imposible por nacimiento).
-
Te amo, Zambra, la putamadre.
-
Hablar sobre libros y lecturas siempre ha sido un buen panorama. Y leer sobre ello de un autor que escribe como conversando, hará que el momento sea aún más agradable. Alejandro Zambra repasa sus columnas de crítica literaria en diversos medios de comunicación en Chile, para también mezclarlo con anotaciones personales, índices de lecturas, de conocer autoras y autores que lo cautivaron, sobre el placer de escribir y querer contar historias. No leer es la perfecta sinergia de quienes nos gusta leer y hablar de esas lecturas. Un libro entretenido para cualquier que disfrute de una buena pluma como la de Zambra y que siempre es agradable con su escritura. Una lectura que aliviana el tiempo en todo esto que estamos viviendo.
(...) “𝘗𝘢𝘳𝘢 𝘲𝘶𝘪𝘦𝘯𝘦𝘴 𝘷𝘪𝘢𝘫𝘢𝘮𝘰𝘴 𝘤𝘰𝘯 𝘭𝘪𝘣𝘳𝘰𝘴 𝘱𝘰𝘳 𝘴𝘶𝘱𝘶𝘦𝘴𝘵𝘰 𝘲𝘶𝘦 𝘭𝘰 𝘱𝘦𝘰𝘳 𝘦𝘴 𝘦𝘭 𝘳𝘦𝘨𝘳𝘦𝘴𝘰. 𝘠𝘢 𝘯𝘰 𝘩𝘢𝘺 𝘦𝘴𝘱𝘢𝘤𝘪𝘰 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘭𝘰𝘴 𝘱𝘢𝘯𝘵𝘢𝘭𝘰𝘯𝘦𝘴 𝘯𝘪 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘭𝘢𝘴 𝘤𝘢𝘮𝘪𝘴𝘢𝘴: 𝘦𝘭 𝘣𝘰𝘭𝘴𝘰 𝘴𝘦 𝘩𝘢 𝘵𝘳𝘢𝘯𝘴𝘧𝘰𝘳𝘮𝘢𝘥𝘰 𝘦𝘯 𝘶𝘯𝘢 𝘱𝘦𝘲𝘶𝘦ñ𝘢 𝘣𝘪𝘣𝘭𝘪𝘰𝘵𝘦𝘤𝘢 𝘴𝘦𝘭𝘭𝘢𝘥𝘢 𝘢𝘭 𝘷𝘢𝘤í𝘰.” “𝘔𝘦 𝘢𝘤𝘶𝘦𝘳𝘥𝘰 𝘥𝘦 𝘰𝘵𝘳𝘢 𝘱𝘳𝘦𝘨𝘶𝘯𝘵𝘢 𝘲𝘶𝘦 𝘩𝘢𝘤𝘦 𝘰 𝘴𝘦 𝘩𝘢𝘤𝘦 𝘔𝘢𝘶𝘳𝘪𝘤𝘦 𝘉𝘭𝘢𝘯𝘤𝘩𝘰𝘵 𝘦𝘯 𝘓𝘢 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘵𝘶𝘳𝘢 𝘥𝘦𝘭 𝘥𝘦𝘴𝘢𝘴𝘵𝘳𝘦: «¿𝘠 𝘴𝘪 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘪𝘳 𝘦𝘴, 𝘦𝘯 𝘦𝘭 𝘭𝘪𝘣𝘳𝘰, 𝘩𝘢𝘤𝘦𝘳𝘴𝘦 𝘭𝘦𝘨𝘪𝘣𝘭𝘦 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘵𝘰𝘥𝘰𝘴, 𝘦 𝘪𝘯𝘥𝘦𝘴𝘤𝘪𝘧𝘳𝘢𝘣𝘭𝘦 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘴í 𝘮𝘪𝘴𝘮𝘰.» 𝘌𝘴𝘢 𝘳𝘦𝘴𝘱𝘶𝘦𝘴𝘵𝘢 𝘭𝘢 𝘴é: 𝘴í.” “𝘔𝘦 𝘨𝘶𝘴𝘵𝘢 𝘱𝘦𝘯𝘴𝘢𝘳 𝘲𝘶𝘦 𝘤𝘶𝘢𝘯𝘥𝘰 𝘱𝘶𝘣𝘭𝘪𝘤𝘢𝘮𝘰𝘴 𝘭𝘪𝘣𝘳𝘰𝘴 𝘦𝘴 𝘤𝘰𝘮𝘰 𝘤𝘶𝘢𝘯𝘥𝘰 𝘭𝘰𝘴 𝘩𝘪𝘫𝘰𝘴 𝘴𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘭𝘢 𝘤𝘢𝘴𝘢: 𝘲𝘶𝘦𝘳𝘦𝘮𝘰𝘴 𝘲𝘶𝘦 𝘵𝘦𝘯𝘨𝘢𝘯 𝘣𝘶𝘦𝘯𝘢 𝘴𝘶𝘦𝘳𝘵𝘦, 𝘱𝘦𝘳𝘰 𝘦𝘴 𝘱𝘰𝘤𝘰 𝘰 𝘯𝘢𝘥𝘢 𝘭𝘰 𝘲𝘶𝘦 𝘱𝘰𝘥𝘦𝘮𝘰𝘴 𝘩𝘢𝘤𝘦𝘳 𝘱𝘰𝘳 𝘦𝘭𝘭𝘰𝘴. 𝘠 𝘯𝘰𝘴 𝘪𝘯𝘵𝘦𝘳𝘦𝘴𝘢 𝘮𝘶𝘤𝘩𝘰 𝘮á𝘴 𝘦𝘭 𝘭𝘪𝘣𝘳𝘰 𝘲𝘶𝘦 𝘦𝘴𝘵𝘢𝘮𝘰𝘴 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘪𝘦𝘯𝘥𝘰 𝘢𝘩𝘰𝘳𝘢, 𝘦𝘭 𝘲𝘶𝘦 𝘦𝘴𝘵𝘢𝘮𝘰𝘴 𝘤𝘳𝘪𝘢𝘯𝘥𝘰. 𝘈𝘲𝘶𝘦𝘭𝘭𝘢 𝘵𝘢𝘳𝘥𝘦, 𝘴𝘦𝘯𝘵𝘢𝘥𝘰 𝘦𝘯 𝘭𝘢 𝘤𝘶𝘯𝘦𝘵𝘢, 𝘱𝘦𝘯𝘴é 𝘲𝘶𝘦 𝘦𝘯 𝘢𝘥𝘦𝘭𝘢𝘯𝘵𝘦 𝘮𝘪 𝘯𝘰𝘷𝘦𝘭𝘢 𝘷𝘪𝘷𝘪𝘳í𝘢 𝘢ú𝘯 𝘮á𝘴 𝘭𝘦𝘫𝘰𝘴, 𝘲𝘶𝘦 𝘴𝘦 𝘤𝘰𝘯𝘷𝘦𝘳𝘵𝘪𝘳í𝘢 𝘦𝘯 𝘶𝘯𝘰 𝘥𝘦 𝘦𝘴𝘰𝘴 𝘩𝘪𝘫𝘰𝘴 𝘪𝘯𝘨𝘳𝘢𝘵𝘰𝘴 𝘲𝘶𝘦 𝘯𝘰 𝘭𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘯𝘶𝘯𝘤𝘢.” “𝘌𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘪𝘳 𝘦𝘴 𝘤𝘰𝘮𝘰 𝘤𝘶𝘪𝘥𝘢𝘳 𝘶𝘯 𝘣𝘰𝘯𝘴á𝘪, 𝘱𝘦𝘯𝘴é 𝘦𝘯𝘵𝘰𝘯𝘤𝘦𝘴, 𝘱𝘪𝘦𝘯𝘴𝘰 𝘢𝘩𝘰𝘳𝘢: 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘪𝘳 𝘦𝘴 𝘱𝘰𝘥𝘢𝘳 𝘦𝘭 𝘳𝘢𝘮𝘢𝘫𝘦 𝘩𝘢𝘴𝘵𝘢 𝘩𝘢𝘤𝘦𝘳 𝘷𝘪𝘴𝘪𝘣𝘭𝘦 𝘶𝘯𝘢 𝘧𝘰𝘳𝘮𝘢 𝘲𝘶𝘦 𝘺𝘢 𝘦𝘴𝘵𝘢𝘣𝘢 𝘢𝘭𝘭í, 𝘢𝘨𝘢𝘻𝘢𝘱𝘢𝘥𝘢; 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘪𝘳 𝘦𝘴 𝘢𝘭𝘢𝘮𝘣𝘳𝘢𝘳 𝘦𝘭 𝘭𝘦𝘯𝘨𝘶𝘢𝘫𝘦 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘲𝘶𝘦 𝘭𝘢𝘴 𝘱𝘢𝘭𝘢𝘣𝘳𝘢𝘴 𝘥𝘪𝘨𝘢𝘯, 𝘱𝘰𝘳 𝘶𝘯𝘢 𝘷𝘦𝘻, 𝘭𝘰 𝘲𝘶𝘦 𝘲𝘶𝘦𝘳𝘦𝘮𝘰𝘴 𝘥𝘦𝘤𝘪𝘳; 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘪𝘳 𝘦𝘴 𝘭𝘦𝘦𝘳 𝘶𝘯 𝘵𝘦𝘹𝘵𝘰 𝘯𝘰 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘵𝘰.” (...) -
Alejandro Zambra es cercano, es claro, no suena pretencioso en la forma que expone sus ideas a pesar de que son muy estructuradas.
Este libro tiene muy buenos ensayos, son divertidos e inteligentes. Me gustaron mucho los textos del inicio y los del final. Hay muchos que son reseñas de libros de escritores chilenos que aún no conozco o he explorado, y esas lecturas sucesivas me hicieron perder ritmo, por eso solo le pongo 3 estrellas, pero el estilo de Zambra me encanta. -
Qué placer encontrar nuevos focos de interés alrededor de la Literatura. Lo disfruté lento, sobre todo a aquellos textos que reflexionan sobre autores que he leído. Más aún aquellos que tratan sobre el propio proceso de escritura del autor.
-
Zambra es un escritor que se me hace muy cercano, hasta ahora he leído casi todo lo que ha salido y todo me ha gustado, entretenido o fascinado. Tiene un lenguaje que mezcla la intelectualidad más pura con la inseguridad de aquel que no sabe si es correcto lo que está diciendo. Además, me gustan los libros que hablan de libros o del acto de leer. Me aburren los que hablan sobre los escritores, aunque no por mucho tiempo, sólo que ahora suelo leer o escuchar a más lectores. Zambra, para mi, es un escritor-lector que me gusta porque hace muy bien lo que quisiera hacer yo: leer.
