| Title | : | Time and Narrative, Volume 2 (Time \u0026 Narrative) |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 0226713342 |
| ISBN-10 | : | 9780226713342 |
| Language | : | English |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 216 |
| Publication | : | First published January 1, 1983 |
Ricoeur treats the question of just how far the Aristotelian concept of "plot" in narrative fiction can be expanded and whether there is a point at which narrative fiction as a literary form not only blurs at the edges but ceases to exist at all. Though some semiotic theorists have proposed all fiction can be reduced to an atemporal structure, Ricoeur argues that fiction depends on the reader's understanding of narrative traditions, which do evolve but necessarily include a temporal dimension. He looks at how time is actually expressed in narrative fiction, particularly through use of tenses, point of view, and voice. He applies this approach to three books that are, in a sense, tales about Virgina Woolf's Mrs. Dalloway; Thomas Mann's Magic Mountain; and Marcel Proust's Remembrance of Things Past .
"Ricoeur writes the best kind of philosophy—critical, economical, and clear."—Eugen Weber, New York Times Book Review
"A major work of literary theory and criticism under the aegis of philosophical hermenutics. I believe that . . . it will come to have an impact greater than that of Gadamer's Truth and Method—a work it both supplements and transcends in its contribution to our understanding of the meaning of texts and their relationship to the world."—Robert Detweiler, Religion and Literature
"One cannot fail to be impressed by Ricoeur's encyclopedic knowledge of the subject under consideration. . . . To students of rhetoric, the importance of Time and Narrative . . . is all too evident to require extensive elaboration."—Dilip Parameshwar Gaonkar, Quarterly Journal of Speech
Time and Narrative, Volume 2 (Time \u0026 Narrative) Reviews
-
حالا که این جلد و جلد اول اثر را دوباره خواندم (اینبار جدی تر برای نوشتن پایان نامه) دقت و زیبایی اثر خیلی بیشتر به چشمم آمد
هر سه جلد زمان و روایت (یا بطور دقیقتر سه بخش از چهار بخش آن) مجموعه ای از خوانشهای بینظیر، دقیق و نوآورانه است که از دل متفکرین مختلف مسیر اندیشه خود را باز میکند. اگر تجربه مدرنیته ی مارشال برمن را به عنوان یک معیار خوانش عالی برای طرح ایده های شخصی بدانیم، زمان و روایت به مراتب اثری وسیعتر، دقیقتر و پیچیده تر است. با نظامی وسیع و صورتبندی هگلی در تالیف دیالکتیکی روشهایی که از هر یک ویژگیهایی بیرون آورده تا در نقدی دست بالاتر به کارگرفته شوند
جلد دوم زمان و روایت میخواهد نشان دهد داستان، روایتمندی زندگی واقعی را نشان میدهد و برخلاف مدعای فرانک کرمود (که با ارجاع به نیچه، داستان را تسلای دروغین دربرابر بیسامانی زندگی معرفی میکند) زندگی با داستان غنی تر میشود و اصلا برای فهم زندگی به روایت کردن آن نیاز است
پس داستان چیزی از حقیقت دارد، نحوه ارجاع و حتی نحوه صدقی دارد که دیگر بازنمایاننده نیست، بلکه به دنیایی ارجاع میدهد که داستان برابر خواننده فرا می افکند. از دل این نکته متوجه میشویم که خواننده و خوانش اوست که این داستان را از طریق بازسازی پیرنگ داستان فرامی افکند
ریکور در جلد دوم با خوانشی دیالکتیکی از نورتروپ فرای و فرانک کرمود سراغ دگردیسیهای روایت داستانی و به ویژه رمان معاصر میرود تا نشان دهد آنها نیز حتی برخلاف مدعای خودشان از روایتمندی خالی نیستند
سپس به خوانش نشانه شناسانی مثل پروپ، گریماس و بارت پرداخته و نشان میدهد روایت چه محدوده های ساختاری و نشانه شناسانه ای دارد
سپس به شرح راه هایی میپردازد که روایت داستانی از طریق آنها از خود فاصله گرفته و نسبتی تاملی-انتقادی با خود می یابد و در گام آخر این ویژگی های تاملی که ویژگی هایی زمانمند است را در سه رمان نام آور یعنی کوه جادوی توماس مان، در جستجوی زمان از دست رفته ی مارسل پروست و خانم دالوویِ ویرجینیا وولف بازخوانی میکند
اثر برای دوستداران نقد ادبی به اندازه دوستداران فلسفه ادب��ات جالب و آموزنده خواهد بود -
If you can keep up with some of the literature he refers to, then this is an awesome book. If not, it is still an awesome book. His discussion of time and narrative (thus the title) is excellent. It takes a topic that seems simple, shows how complex it is, and simplifies the complexity.
I would recommend being familiar with the literature that he interacts with in this volume. Riceour gives great summaries, but it still helps to have read some of the literature he references. He devotes large portions to particular works. These are the works that I am recommending you read. -
Me pareció tedioso, respecto del primer volumen, sin embargo los análisis literarios de Proust, Woolf y Mann son excelentes.
-
It seems that this volume, 2 of 3, stands the least on its own. On tap are the structuralists, semioticians, narratologists, and, at last, three modernist fictional texts. In Ricoeur's analysis of that last group the importance of death in his thought comes across more strongly than ever before.
-
He tenido que terminar el último apartado hoy, pero se me ha atragantado un poco. No me ha gustado tanto. Quizá se me ha pasado ya la fiebre ricoeuriana. Aun así, buen título y un tema de trabajo muy interesante e importante, aunque no esté de acuerdo con cómo lo enfoca Ricoeur: algo vacío.
-
Um dos grandes livros sobre tempo na narrativa de ficção, de um grande filósofo do tema. Muita gente diz que a teoria de Ricoeur é hermética. Em grande parte, eu não achei. Achei mesmo um rico livro que ajudará a estabelecer outras teorias e comparações em diversos estilos de narrativas, não apenas as tradicionais como o romance de ficção analisado minuciosamente neste livro.
