| Title | : | Der Insasse |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 3426281538 |
| ISBN-10 | : | 9783426281536 |
| Language | : | German |
| Format Type | : | Hardcover |
| Number of Pages | : | 384 |
| Publication | : | First published January 1, 2018 |
Zwei entsetzliche Kindermorde hat er bereits gestanden und die Berliner Polizei zu den grausam entstellten Leichen geführt. Doch jetzt schweigt der psychisch kranke Häftling Guido T. auf Anraten seiner Anwältin. Die Polizei ist sicher: Er ist auch der Entführer des sechsjährigen Max, der seit drei Monaten spurlos verschwunden ist. Die Ermittler haben jedoch keine belastbaren Beweise, nur Indizien. Und ohne die Aussage des Häftlings werden Max' Eltern keine Gewissheit haben und niemals Abschied von ihrem Sohn nehmen können.
Drei Monate nach dem Verschwinden von Max macht ein Ermittler der Mordkommission dem verzweifelten Vater ein unglaubliches Angebot: Er schleust ihn in das psychiatrische Gefängniskrankenhaus ein, in dessen Hochsicherheitstrakt Guido T. eingesperrt ist. Als falscher Patient, ausgestattet mit einer fingierten Krankenakte. Damit er dem Kindermörder so nahe wie nur irgend möglich ist und ihn zu einem Geständnis zwingen kann.
Denn nichts ist schlimmer als die Ungewissheit.
Dachte er.
Bis er als Insasse die grausame Wahrheit erfährt ...
Der Insasse Reviews
-
Das war endlich mal wieder ein Fitzek ganz nach meinem Geschmack! Spannend, unvorhersehbar, sehr psychologisch & einfach genial durchdacht! 👏🏻👏🏻😍😍 Ich hatte super viel Spaß beim lesen & hab das Buch nur so verschlungen 🙏🏻
-
Wow wow wow wow wow. Ich muss jetzt erst mal atmen. 'Der Insasse' ist Fitzeks neuester Streich, und wer hätte gedacht, dass er nach dem völlig überzogenen Flugangst 7A mal wieder so einen Hammer raushaut? Der Insasse ist hochgradig spannend, brutal, eklig, emotional und packend. In einigen Dingen erkennt man Fitzeks unverwechselbare Handschrift, andere Dinge sind erfrischend un-Fitzek-like. Für mich ist dieser Thriller der bisher beste, den ich von Fitzek gelesen habe. Bravo! Jahreshighlight! Video coming sooooon :)
-
Λοιπόν...
Θέλω να μιλήσουμε λίγο για τον Φιτζεκ.
Καλος χρυσός και άγιος... Με πολύ συμπαθητική φατσα, ευγενικός, με χιούμορ, χαρούμενος, γελαστός, και ένα σωρό αλλα γλυκούλικα.
Και πέφτει στα χέρια σου ο τρόφιμος και οπως είσαι και συ σχεδόν σαν τρόφιμος εν μέσω καραντίνας λες ωραία. Και ξεκινάς... Και το βιβλίο είναι σούπερ. Και σε βουτάει από την αρχή στο ζουμί χωρίς πολλα πολλα.
Και χαιρεσαι, και έχεις αγωνία, και αμαν Παναγία μου πάει το παιδάκι, και αχ αυτός ο δολιος πατέρας τι τραβηξε και τι θα τραβήξει ακόμα.
Ο Μαξ εξαφανιστηκε λίγα μέτρα από το σπίτι και είναι σαν να άνοιξε η γη και τον κατάπιε.
Ο πατέρας του παλεύει να βρει ενα σημάδι. Ο φερόμενος ως απαγωγεας βρίσκεται εσώκλειστος σε ίδρυμα. Και τι κάνει ο πατέρας; Σου λεει θα τρυπώσω και γω εκεί. Και τρυπώσε. Και η περιπέτεια του δεν έχει τέλος. Και πονάει. Και πονάς και συ μαζι του. Και λυπασαι. Και θυμωνεις. Και τραβάς τα μαλλιά σου. Και έχεις ενθουσιαστεί και όποιον βρίσκεις στο διάβα σου (λέμε τώρα) γιατί διάβα με καραντίνα λίγο δύσκολο, του λες: Ασε ότι κάνεις και διαβασε τον τρόφιμο. Και ξενυχτάς και φτάνει 5 το πρωί. Και έχουν μείνει λίγες σελίδες. Και κει που πανε όλα πρίμα και η αγωνία έχει βαρέσει ταβανι, εμφανίζεται ο χαχανουλης από τα στρουμφακια με ενα δωρο 🎁
Το οποιο σου σκάει στα μουτρα σαν ένας κουβάς παγωμένο νερό.
Γιατί Φιτζεκ αγορι μου;
Τι σου έχουμε κάνει; 😂
Αν αντέχετε την ψυχρολουσία διαβάστε το.
Αν τα νευρα σας είναι κορδόνια αφήστε το για άλλη ώρα.
Το σημείωμα 📝 στο τέλος του βιβλίου ήταν υπέροχο.
Αυτα από μένα και εις αλλα με υγεια. -
Als der Postbote mir das Buch gebracht hat, habe ich ihm das Päckchen förmlich aus der Hand gerissen, weil es nicht mehr erwarten konnte endlich Sebastian Fitzen’s neuen Psychothriller zu lesen. Und das Warten hat sich auch definitiv gelohnt – „Der Insasse“ hat mich völlig umgehauen und mir wieder einmal aufs Neue bewiesen was für ein unglaubliches Talent der Autor besitzt.
Normalerweise lese ich selten bis gar keine Thriller, aber Sebastian Fitzek’s Schreibstil hat etwas an sich, was den Leser komplett in seinen Bann zieht. Man MUSS förmlich weiterlesen. Zumindestens konnte ich nicht mehr aufhören, da ich unbedingt wissen wollte was hinter der Entführung des kleinen Max steckt und wie sein Vater es schaffen will in einen Hochsicherheitstrakt einzubrechen, um dem Mörder hinter seine Schliche zu kommen.
Ich möchte nichts weiter zum Inhalt sagen, da jeder selbst diese spannende Reise erleben muss. Aber lasst euch gesagt sein: So wie es typisch für einen Fitzek Thriller ist, kann man auch hier den Verlauf der Geschichte absolut nicht voraussagen. Am Ende war ich echt komplett fertig mit den Nerven, da man als Leser völlig in die Irre geführt wird und selbst wenn man denkt die Antworten nun zu wissen, muss man jedoch feststellen, dass nichts von dem auch in der Wirklichkeit eintreffen wird. Und trotzdem lässt man sich von dem Geschehen mitreißen und genießt jedes einzelne Wort bis zur letzten Seite hin. Und genau so ein Buch, eines was einen förmlich zum weiterlesen zwingt, weil es so beängstigend und spannend zugleich ist, ist eines was ich lesen möchte.
Fazit: Sebastian Fitzek hat sich mit seinem neuesten Werk „Der Insasse“ mal wieder selbst übertroffen: Es ist beunruhigend, spannend und über allem stehend ein absoluter Mindfuck, über den man nach der letzte Seite noch nachdenken und Bauchschmerzen haben wird. Aber solche Bücher sind wichtig, da sie einen nicht mehr loslassen sondern einen zum Nachdenken anregen! Für mich ein absolutes Highlight, das mich an Filme wie „Shutter Island“ oder „Split“ erinnert. Alleine die grandiose Danksagung ist eigentlich schon 5 Sterne wert! Ich kann den Roman nur weiterempfehlen – kauft ihn euch auf der Stelle und lasst euch selbst zum erschaudern bringen! -
«Προμνησία» θα έπρεπε να είναι ο τίτλος του συγκεκριμένου ψυχολογικού θρίλερ καθώς η αίσθηση πως γνωρίζεις στην αρχή αμυδρά και αμφίβολα,
μα μετά την σελ. 180 αισθάνεσαι την αβεβαιότητα
της σιγουριάς πως κάτι σου θυμίζει ,
κάτι εντελώς σίγουρο πως δεν σου διαφεύγει η οριστική βεβαιότητα της αλήθειας.
«Ο τρόφιμος» στη βάση ουσία είναι ένα
νεο-νουάρ ψυχολογικό θρίλερ με μαύρες και ασαφείς πινελιές τρομολαγνείας, παιδικής κακοποίησης,
βαριάς ψυχικής διαταραχής, και εμμονικής αμνησίας μέσα απο την πλανεύτρα μνήμη της παρανοϊκής αλήθειας που οδηγεί στο υποσυνείδητο,
ως τείχος προστασίας απο την ολική κατάρρευση, δημιουργώντας πλασματικές και αποσπασματικές πραγματικότητες, αμνησίες και πόρτες διαφυγής
απο την σχιζοφρενική, διασαλεμένη και πολυσχιδή προσωπικότητα.
Αυτή την προσωπικότητα που με κάθε μέσο φρικιαστικής υποστηρικτικής αυτοδιάθεσης
απεκδύεται τους ίδιου της τους εαυτούς.
Έναν και μοναδικό σε κάθε κρίση, κρατώντας
τους υπόλοιπους στο θολωμένο μυαλό του κομιστή
μέχρι να τις χρειαστεί ξανά ο φυγάς ξενιστής του αλυσοδεμένου ασυνείδητου Εγώ του, που ουρλιάζει υποφέροντας απο όλα σχεδόν τα ψυχωσικά σύνδρομα και τις απωθητικές τάσεις που χλευάζουν τον τρόμο της απώλειας.
Μέχρι κάποιο σημείο πίστευα ειλικρινά και συγκλονιστικά κατάπληκτη πως ξαναβρήκα τον παλιό, ευφυή, παρανοϊκό, ταλαντούχο ψυχάκια της λογοτεχνίας του τρόμου της ψυχής
και της υπερέντασης που αγκαλιάζεται σφιχτά με την αγωνία και την απροσδόκητη λαχτάρα του παραλόγου μοιραίου.
Μετά αργά αλλά σταθερά τη θέση του αξιαγάπητου αλήτη της ψυχής μου, του συγγραφέα που με την τρομολαγνεία της φύσης του με έμαθε να ερωτεύομαι
με κριτήρια ευφυιολαγνείας, πήρε και το αναφέρω χαρακτηριστικά για λόγους ευνόητους
ο Μάρτιν Σκορσέζε και όλα γύρω μου φάνηκαν γνώριμα και μπερδεμένα.
Προσπαθούσα να θυμηθώ απο που γνωρίζω πλοκή,
δομή και εξέλιξη εμμέσως πλην σαφώς αλλά
και πάλι με μπέρδευαν κάποιες επιπολαιότητες στην εξέλιξη της καλοστημένης ιστορίας.
Δεν ήθελα με τίποτα να παραδεχτώ πως ο τρελός διανοούμενος της υπερέντασης και της νευρικής κατάρρευσης που ερωτεύτηκα μέσα απο τα πρώτα του δημιουργήματα είχε πέσει στα δίχτυα της διαφημιστικής εκστρατείας για ένα πετυχημένο επιθετικό μάρκετινγκ των εκδοτικών οίκων και του κέρδους.
Σε αυτό το βιβλίο, το θέμα της «παιδικής κακοποίησης» αναφέρεται μόνο εν μέρει, επομένως δεν περιγράφεται λεπτομερώς.
Σε γενικές γραμμές, πολλά πράγματα είναι απλά πολύ κατασκευασμένα απο τον Fitzek και φυσικά μη ρεαλιστικά.
Η πολυτελέστατο ψυχιατρική κλινική είναι ένα
απο τα πιο σύγχρονα, εξελιγμένα και επιστημονικώς σχεδιασμένα ιδρύματα, εξοπλισμένο με άρτιο υλικό υποστήριξης και άψογα καταρτισμένο προσωπικό,,
τόσο ιατρικό, όσο και βοηθητικό.
Παρ’ολα αυτά δεν υπάρχει σχεδόν μια φιγούρα
την οποία μπορείτε να ταυτοποιήσετε,
άλλοι χαρακτήρες εμπλέκονται σε εντελώς υπερβολικές μηχανορραφίες, έτσι ώστε απλά να μην εκφράζονται αυτά τα στοιχεία σοβαρά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τεκμαίρεται σαφώς και επαρκώς στοιχειοθετημένα η εγκληματική τους ενέργεια από αυτούς τους ίδιους, αλλά απο τυχαία τοποθετημένα συμβάντα.
Ακόμη και ο κύριος ύποπτος λαμβάνεται υπόψη όχι αρκετά σοβαρά. Απλά κανείς δεν συμπεριφέρεται ρεαλιστικά, δεν είναι παρά ελάχιστα πειστικά σχεδόν
τα πάντα.
Θεωρώ γελοία την κατασκευή της κατα συρροή εγκληματικής ιδέας, μια αυτοσχέδια θερμοκοιτίδα τραβηγμένη απο τα μαλλιά της ίδιας της αποτυχίας της.
Θεωρώ επίσης προσβολή της νοημοσύνης μου
το γεγονός της εξέλιξης στην πλοκή μέσω της διαρροής ή της ξαφνικής βλάβης των σωλήνων ύδρευσης
( σε ένα υπερσύγχρονο, νεόκτιστο κτίριο ψυχιατρικής περίθαλψης) με σκοπό τις επαναλαμβανόμενες πλημμύρες και την μετακίνηση των επικίνδυνων -κυρίως - ασθενών σε άλλες πτέρυγες.
Εν κατακλείδι μπορώ να πω πως έζησα ξανά την εμπειρία
- μέσω της ανάγνωσης αυτή τη φορά - που είχα βιώσει βλέποντας πριν χρόνια την ταινία «Το νησί των καταραμένων : Shutter Island».
Ήταν ένας γρήγορος και αγωνιώδης ρυθμός γραφής,
με πολλή φαντασία, αρκετές στιγμές παραλυτικής κατάπληξης και αλλαγή κατεύθυνσης στο τελικό αποτέλεσμα με πολλές δαιδαλώδεις συστροφές.
Ένα παιχνίδι σύγχυσης με καλές προοπτικές.
Αλλά...
Σεμπάστιαν γλυκέ μου, λυπάμαι ειλικρινά, δεν με έπεισες, άλλαξες μπήκες σε κλισέ Σεμπάστιαν και ξέρεις πως τα μισώ. Είσαι απόμακρος και προβλέψιμος.
Θα ήθελα να μείνουμε για λίγο χωριστά για να σκεφτώ. Θέλω να μείνω λίγο ή για πάντα μόνη μου,
θέλω λίγο χώρο, να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω,
το ξέρω πως μ’αγαπάς μα νομίζω πως δεν θα ξαναγυρίσω. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς. -
Ο Τρόφιμος τελείωσε και ήταν παααάρα πολύ ωραίος.Και συγκινητικός.
Σε αυτό το βιβλίο συναντάμε:
➖ Τη Μίριαμ και τη Λάουρα
➖ Τον Τιλ Μπέρκοφ
➖ Τον μικρό Μαξ(που αγνοείται έναν χρόνο)
➖ Την Ρικάρντα
➖ Τον Γκίντο Τράνμιτς
➖ Τον δρ Φρίντερ και άλλους γιατρούς,νοσηλευτές κλπ
➖Τον Πάτρικ Βίντερ
➖ Τον Γκέντεον
➖ Τη Σεντά
➖ Τον Οδυσσέα του Τζόυς
➖ Ένα κινητό,μια βελόνα,ένα ξυράφι,ένα ημερολόγιο,μια Πόρσε,μια κινητή βιβλιοθήκη
⚠ Μην προσπαθήσετε να φανταστείτε πώς τα μαγείρεψε τούτη τη φορά,πώς τα πήγε,πώς τα έφερε,σε τι βασανιστήρια υπέπεσαν οι ήρωές του μέχρι να έρθει το τέλος!!!
Σαγηνευτικό μέχρι την τελευταία λέξη.
5⭐ -
Von der 1. Seite bis zur Danksagung war alles rundum PERFEKT. Es hat mich gefesselt und nicht mehr losgelassen. Es war erschreckend. Und einfach nur großartig. Und die Danksagung war ja wohl der Hammer 😂 Fitzeks ist und bleibt der beste Thrillerautor. (Für mich zumindest)
-
Δεν θα το αγόραζα,αλλά μου το έκαναν δώρο και έτσι έπρεπε να του δώσω μια ευκαιρία!
Το ξεκινησα, σε αρκετά σημεία ήθελα να το αφήσω αλλά τελικά το τελείωσα!Τελειώνοντας το λοιπόν έχω να πω ότι δεν ήταν για έμενα. . . -
Hääää? Was will uns Sebastian Fitzek denn mit dieser Danksagung sagen???? Das klingt akut nach vorerst letztem Buch, oder?
Bis auf das absurde Ende fand ich diesen Fitzek mal wieder richtig gut. I like. -
«Ο τρόφιμος» σηματοδοτεί την επιστροφή του Sebastian Fitzek στο είδος που ξέρει να διαχειρίζεται άψογα, το ψυχολογικό θρίλερ, με μια ιστορία βγαλμένη από τα πιο βαθιά σκοτάδια του ανθρώπινου μυαλού.
Πριν από έναν χρόνο, ο μικρός Μαξ Μπέρκοφ εξαφανίστηκε έξω από το σπίτι του. Όλα δείχνουν πως υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Γκίντο Τράμνιτς, ένας ψυχοπαθής κατά συρροή δολοφόνος. Έχοντας δολοφονήσει δύο παιδιά, στην περίπτωση του Μαξ αρνείται να ομολογήσει την ενοχή του ή το πού βρίσκεται το πτώμα του.
Σήμερα ο Τράμνιτς είναι φυλακισμένος στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας μιας ψυχιατρικής κλινικής και συνεχίζει να αρνείται να πει οτιδήποτε αφορά τον Μαξ. Όταν λοιπόν ο πατέρας του, ο Τιλ Μπέρκοφ, μαθαίνει πως οι έρευνες για τον γιο του ετοιμάζονται να σταματήσουν και επισήμως, συνειδητοποιεί πως ο μόνος τρόπος για να μάθει τι του συνέβη είναι να προσεγγίσει τον ίδιο τον δολοφόνο του. Κι αυτό θα το πετύχει αν καταφέρει να μπει στην κλινική.
Πράγματι, θα καταφέρει να μπει εκεί ως τρόφιμος υιοθετώντας την ταυτότητα ενός άλλου άντρα. Όμως, τότε αρχίζει ο εφιάλτης. Παγιδευμένος σε έναν ιστό από αλήθειες και ψέματα, επικίνδυνους ψυχοπαθείς και πλασματικές εικόνες, ο Τιλ νιώθει τον κίνδυνο να παραμονεύει σε κάθε γωνιά της κλινικής. Κι όταν τελικά συναντά τον Τράμνιτς, μαθαίνει κάτι που συνταράσσει τον κόσμο του και συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να κάνει μια συμφωνία μαζί του, με τον χειρότερο εχθρό του, προκειμένου να μάθει την αλήθεια για το συνέβη τελικά στον Μαξ. Μια αλήθεια που όμως μπορεί να καταστρέψει τον ίδιο…
Μέχρι πού είναι άραγε διατεθειμένος να φτάσει ένας πατέρας, προκειμένου να μάθει τι συνέβη στο παιδί του; Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Fitzek και από αυτό ξεκινά ένα ψυχολογικό γαϊτανάκι γραμμένο από έναν συγγραφέα που έχει αποδείξει πως είναι μετρ σ’ αυτό το είδος. Το μπερδεμένο κουβάρι ξετυλίγετα�� αργά, σελίδα τη σελίδα, ενώ η καλοδουλεμένη και σφιχτή αφήγηση χαρακτηρίζεται από υψηλούς σφυγμούς και διαρκή αγωνία για τη συνέχεια. Τα μικρά κεφάλαια και η συνεχής «σκυταλοδρομία» ανάμεσα στους ήρωες, που πιάνουν ο ένας το νήμα της πλοκής ακριβώς από εκεί που το άφησε ο άλλος με την ίδια επιτυχία, βοηθούν στο να διατηρείται ζωντανός ο παλμός και αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον.
Πιθανότατα δεν υπάρχει καλύτερο σκηνικό για να στηθεί μια τέτοια ιστορία από μια ψυχιατρική κλινική. Παρότι είναι ένα ίδρυμα αρκετά πολυτελές, με ανέσεις που δεν φαντάζεται κανείς όταν φέρνει μια ανάλογη εικόνα στο μυαλό του, δεν παύει να είναι ένας χώρος φύλαξης ψυχικά ασθενών ανθρώπων. Ένα κλειστοφοβικό μέρος, όπου βασιλεύει η παράνοια, η απόγνωση και ο τρόμος για όσα κρύβονται στο μυαλό κάποιου, αλλά και για όσα εν δυνάμει συμβαίνουν γύρω του. Ένα μέρος όπου οι καλά κρυμμένοι φόβοι βγαίνουν στην επιφάνεια· ίσως εξαιτίας της ατμόσφαιρας, ίσως γιατί ακόμα κι ένας υγιής νους παρασύρεται από το γενικότερο κλίμα κι αρχίζει να χάνει τη σιγουριά της λογικής του. Επιπλέον, πώς μπορείς να νιώσεις ασφαλής όταν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον και περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και τη λογική;
Όσο για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας; Αναμφίβολα, ο Τιλ Μπέρκοφ είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Ένας άντρας που είδε την οικογένειά του να διαλύεται εξαιτίας της προσωπικής τους τραγωδίας και που νιώθει τύψεις επειδή άφησε τον γιο του να βγει από το σπίτι. Ένας πατέρας που υποφέρει κι έχει χάσει τον εαυτό του. Και που τώρα δεν διστάζει να βουτήξει στα άγνωστα, σκοτεινά νερά της παράνοιας, ώστε να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με παιδί του. Κανένας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του, πιθανότατα όμως πολλοί θα τον κατανοήσουν. Ειδικά όσοι είναι γονείς κι οι ίδιοι και γνωρίζουν καλά τις θυσίες που μπορούν να κάνουν για τα παιδιά τους. Ο Τιλ είναι ένας χαρακτήρας καλοδουλεμένος, που όμως μοιάζει λίγο με λαβύρινθο: ξέρεις πως υπάρχει ένα τέλος, ένας σκοπός μέσα στην ψυχή και το μυαλό του, όμως κάθε φορά που ακολουθείς τα βήματά του βρίσκεσαι μπροστά σε αδιέξοδο, σε τοίχο· και τότε πρέπει να ακολουθήσεις ένα άλλο νήμα και να δεις πού θα σε οδηγήσει.
Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο ψυχοπαθής δολοφόνος Γκίντο Τράμνιτς. Μια εντελώς μισητή προσωπικότητα, που τα όποια ψυχολογικά του προβλήματα δεν αποτελούν κανένα ελαφρυντικό για ό,τι έκανε. Κι όμως, ο αναγνώστης ανακαλύπτει πως ελκύεται από αυτόν τον χαρακτήρα κι ενδιαφέρεται να μάθει πώς σκέφτεται και πράττει. Ειδικά όταν ξεκινά το παιχνίδι ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι με τον πατέρα του Μαξ, εξωθώντας τον στα όριά του. Ο Τράμνιτς μοιάζει με κάποιον τρελό επιστήμονα, που παρακολουθεί το πειραματόζωό του να εκτελεί τις εντολές του. Με μια λάμψη στο βλέμμα, με περιέργεια και έναν παιδικό ενθουσιασμό. Κάπως έτσι, άλλωστε, αντιδρά και ο αναγνώστης, ως εξωτερικός παρατηρητής. Ομολογουμένως, οι δύο ήρωες είναι ισάξιοι αντίπαλοι και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς την εξέλιξη αυτής της «μάχης» μεταξύ τους, που όλα δείχνουν πως θα είναι μέχρις εσχάτων.
Με το μοναδικό του ταλέντο, ο συγγραφέας κατορθώνει να μετατρέψει μια αρχική ιδέα που σίγουρα έχουμε ξανασυναντήσει σε μια ιστορία ιδιαίτερη, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Ειδικά με το τέλος, με τις ανατροπές να τελειώνουν μαζί με το κείμενο. Ακόμα κι εκεί αποδεικνύεται το μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού, που είναι ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο, για το πιο σκοτεινό συναίσθημα αλλά ταυτόχρονα και το πιο φωτεινό. Γρήγορο, κινηματογραφικό και αγωνιώδες, ο «Τρόφιμος» είναι ένα βιβλίο που θα σας προβληματίσει, θα σας ενθουσιάσει και θα σας συγκινήσει.
Η κριτική μου για το βιβλίο και στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο:
Ο τρόφιμος -
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΤΖΕΚ!
ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ, ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΛΕΝΤΟ!!!!📕📖🎇🎇🎇✨✨✨✨
ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ! ( ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟ "ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΝΗΜΗΣ") -
rtc
-
me: 911 yes hello i’m calling bc of something that sebastian fitzek did
911: what did he do
me: THAT -
Είχα διαβάσει παλιότερα το δέμα που με είχε απογοητεύσει τόσο πολύ που λεγα οκ ποτέ ξανά φιτζεκοβιβλιο .. Αλλα ποτέ μην λες ποτέ που λέει και το τραγούδι ... Βρέθηκε στα χέρια μου και είπα να δώσω άλλη μια ευκαιρία.
Αν και είχα καταλάβει από τις πρώτες σελίδες τι μπορεί να παίζει και το τέλος του το βρήκα λίγο πολύ αναμενόμενο (ω ναι δεν κατάφερε να με σοκάρει ο Μιστερ Φιτζεκ!) δεν σας κρύβω ότι το απόλαυσα! Ενα πραγματικό real page turner που δεν τ'αφήνεις από τα χέρια σου αν δεν το τελειώσεις.
Η πένα του σαφώς καλύτερη από το δέμα. Προς μεγάλη μου έκπληξη το ανάγνωσμα δεν αφήνει κενά.
Το προτείνω στους λάτρεις του είδους :D -
Für mich der bislang beste Fitzek! 🤘
-
Αν ψάχνεις βιβλία να σε βγάλουν από reading slump ο τρόφιμος είναι σίγουρα ένα από αυτά. Page turner, γεμάτο ένταση που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Είχε όμως και κάποιες δύσκολες για εμένα και αρκετά ανατριχιαστικές/άρρωστες περιγραφές που θα προτιμούσα να μην είχα διαβάσει.
-
4,5 Sterne:)
-
نویسنده این کتاب مغز مریضی داره.
-
Nachdem AchtNacht, mein erster Fitzek Thriller, mich nicht wirklich überzeugen konnte, hatte ich eigentlich kein großes Interesse mehr an seinen anderen Büchern. Der Insasse wurde jetzt aber so unglaublich gehyped und der Klappentext klang so vielversprechend, dass ich es mir einfach holen musste.
Und ich hab es wirklich nicht bereut.
Zugegeben, die erste Hälfte des Buches fand ich nicht allzu spannend. Die Tatsache, dass die Handlung in einer forensischen Psychiatrie spielt, hat das Lesen aber wirklich interessant gemacht und es ließ sich auch wirklich sehr flüssig lesen. Mehr als 3 - 3,5 Sterne waren das aber nicht.
Ab der Mitte hat es dann aber langsam wirklich an Fahrt aufgenommen und die letzten ca. 100 Seiten waren wirklich der absolute Wahnsinn. Tatsächlich hatte ich eine richtige Vermutung, trotzdem konnte mich das Ende wirklich fesseln.
Vielleicht schau ich mich im Buchladen jetzt doch auch mal wieder nach Fitzek-Büchern um :) -
Frustrating when you don't enjoy a book everyone else loved and you were really expecting to. I did like the psychological aspects (as that's what I'm studying) but the writing-style was low-key awful and the story was just too constructed and unrealistic. But whelp, what can you do? On to the next one.
-
Ich bin doch ziemlich begeistert und das Schlusswort ist zudem mal richtig genial aufgemacht. Welch ein packender Thriller ♥
-
Θετικά
-Η δράση κυλάει τόσο γρήγορα που προσπερνάς σελίδες χωρίς να το καταλάβεις.
-Δεν κάνει κοιλιά.
-Έχει τα χαρακτηριστικά που πρέπ��ι να έχει ένα ψυχολογικό θρίλερ (παίζει με το μυαλό του αναγνώστη).
-Είναι ανατρεπτικό.
Αρνητικά
-Η σκηνή του πρωταγωνιστή με τον κουνιάδο του είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζει την πλοκή. Στο τέλος, εκεί που εξηγεί τη λύση του μυστηρίου, αυτό μένει ανεξήγητο (στο αν αληθεύει αυτή η σκηνή ή όχι).
-Παρουσιάζει έναν ψυχασθενή που έρχεται στιγμιαία στα συγκαλά του όταν συμφέρει την πλοκή. -
بین سه و چهار مونده بودم، روی سه و نیم حساب میکنم.
خب اول از همه موضوعی که خیلی برای من ناخوشایند بود اینه که کتاب ترجمه حدود بیست صفحه کمتر از کتاب اصلیه و این کمبود رو خیلی راحت میشه توی متن دید، جاهایی از متن هست که جملهها اصلا با هم همخونی ندارن و مشخصه که متن پرش داشته، سانسور شده یا چیزی شبیه به این، و این پرشا اصلا برای من جذاب نبود، مناسفانه من هرچی گشتم نتونستم کتاب انگلیسیشو پیدا کنم که بررسی کنم.
نکتهی بعدی که میشه بهش ایراد گرفت ویراستاری کتابه، با تمام احترامی که برای نشر مربوطه قائلم اما به نظر نمیاد کسی قبل از چاپ کتاب به متن نگاه کنه، کتاب ایراد نگارشی و متنی داره.
در مورد خود داستان هم حرف برای گفتن زیاده، اول داستان گیج کنندهست و تا بیای بهش عادت کنی طول میکشه، اواسط داستان کشش خوبی داره و آدمو مجبور میکنه که فصل به فصل جلو بره، اما آخرش … بذارید چیزی از آخرش نگم 😅
در مورد طرح جلد، من واقعا نمیدونم چه اصراریه که طرح اصلی تغییر کنه؟
کیفیت کاغذ و چاپ خوبه اما برای کتاب ۳۶۸ صفحهای با این ایراداتی که گفتم واقعا ۱۴۰ تومن زیاده. -
Sebastian Fitzek at it's best!!!
Flugangst 7A oder Das Paket waren alle gut aber mit der Insasse knüpft Fitzek an Highlights an wie die Therapie, Seelenbrecher oder Abgeschnitten.
Man befindet sich von der ersten Seite ab direkt in der Story und der Leser fühlt direkt diese beklemmende Stimmung und man hat ein unwohles Gefühl weiter zu lesen. Die Geshichte ist durchweg spannend, dreht und wendet sich bis zum Ende.
Fitzek bedient sich auch in dieser Geschichte wieder einem alt bewährten Konzept verschwundenes Kind, Vater versucht herrauszufinden was passiert und jeder Menge kranker Ideen auf dem Weg zum Finale. Der Insasse wartet aber am Ende auch noch mit einem kleinen Zusatzthriller in Form der Danksagung auf die echt klasse gelungen ist.
Das lange Warten hat sich für mich definitiv gelohnt. Und jetzt beginnt die Warte Zeit auf das nächste Buch :) -
Μια από τα ίδια! Αν έχεις διαβάσει δυό τρία βιβλία του Φίτσεκ, νομίζω δεν χρειάζεται να διαβάσεις κάποιο άλλο. Πάνω κάτω ξέρεις τι να περιμένεις...αν και κατά πάσα πιθανότητα θα διαβάσω και το επόμενο που θα εκδοθεί αν το βρω τζάμπα! Λέγεται και μαζοχισμός!!!
Ο Τρόφιμος λοιπόν, είναι άλλο ένα βιβλίο του πολυδιαφημισμένου στην Ελλάδα Φίτσεκ, το οποίο και αυτό διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και εκεί σταματάνε και τα θετικά του.
Καμία αγωνία, καμιά έκπληξη, και απλά το διαβάζεις για να δεις πως θα το τελειώσει και αν έχεις πέσει μέσα στις υποθέσεις σου! Και ναι, έχεις πέσει μέσα για άλλη μια φορά!
Επίσης να τονίσω, ότι ήταν τόσο αδιάφορο, που μια μέρα μετά ξεκίνησα παράλληλη ανάγνωση βιβλίο του Connelly με Χάρι Μπος και το τελείωσα πριν από τον Τρόφιμο!
Επιεικώς 2 αστεράκια μόνο και μόνο επειδή διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. -
Ο Sebastian Fitzek αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς ψυχολογικών θρίλερ της εποχής μας, με τα βιβλία του να μεταφράζονται διαρκώς το ένα με το άλλο, σε πλήθος χωρών.
Τον γνώρισα διαβάζοντας τα "Μαθήματα Νεκροψίας". Ένα ψυχολογικό θρίλερ έντονα κλειστοφοβικό, που ακόμη θυμάμαι και το κατατάσσω στα αγαπημένα μου.
Αναμένεται η επανακυκλοφορία του από τις εκδόσεις Διόπτρα, στο δυναμικό των οποίων ανήκει ο Γερμανός συγγραφέας τα τελευταία χρόνια.
Πρόσφατα, λοιπόν, διάβασα το νέο μυθιστόρημα του Sebastian Fitzek, που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications, σε μετάφραση της κ. Δέσποινας Κανελλοπούλου, με τίτλο Ο ΤΡΟΦΙΜΟΣ.
Πρόκειται, για ένα "catchy" μυθιστόρημα, για ένα δηλαδή "πιασάρικο" βιβλίο, μιας και περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που το καθιστούν "page turner" , και δεν αφήνει τον αναγνώστη, να το αφήσει απο τα χέρια του, αν δεν φτάσει στην τελευταία σελίδα.
Με γνώμονα, λοιπόν, το γεγονός ότι η μυθιστορηματική πλοκή θα διέπεται από ένα πλήθος υπερβολών, τις οποίες συναντά κανείς σε αυτή την κατηγορία μυθιστορημάτων, υπερβολές που κατά κάποιον τρόπο δικαιολογούνται και "συγχωρείς" τον συγγραφέα για την χρήση τους, διαβάζεις τον Τρόφιμο του Sebastian Fitzek, και τον απολαμβάνεις όσο κανένα άλλο μυθιστόρημα αυτού του είδους.
Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά με την εξαφάνιση του μικρού Μαξ. Γεγονός, που πλήττει ανεπανόρθωτα τις ζωές και την καθημερινότητα ειδικότερα των γονιών του, η οποια διαλύεται. Έναν ολόκληρο χρόνο μετά την εξαφάνιση του, ο πατέρας του μικρού Μαξ, ο Τιλ όντας καταρρακωμένος με όλα αυτά που έχουν συμβεί, βρίσκει μία και μοναδική ευκαιρία να μάθει τι πραγματικά συνέβη στον γιο του, αφού ο Γκίντο Τράμνιτς, ο δολοφονος του μικρου Μαξ, βρίσκεται έγκλειστος σε ένα από τα γνωστότερα ψυχιατρικά ιδρύματα της χώρας.
Την ευκαιρία στον απελπισμένο Τιλ, προσφέρει ο κουνιάδος της πρώην γυναίκας του, παρέχοντας του τη δυνατότητα, να χρησιμοποιήσει την ταυτότητα του Πάτρικ Βίντερ, ώστε να καταφέρει να εισαχθεί ως άλλος ένας τρόφιμος στο ψυχιατρικό ίδρυμα, που νοσηλεύεται και ο Γκίντο Τράμνιτς.
Από τη μια στιγμή, στην άλλη, ο Τιλ θα βρεθεί σε ένα αδιέξοδο περιβάλλον όπου τοσό οι τρόφιμοι, όσο και μερικοί γιατροί, θέλουν να τον δουν να πεθαίνει...
Θα καταφέρει να προσεγγίσει τον Γκίντο Τράμνιτς; Θα προλάβει να βρει τον μικρό Μαξ, έστω και νεκρό, πριν το ψυχιατρικό ίδρυμα στο οποίο νοσηλεύεται, καταστρέψει τον ίδιο;
"Ο τρόφιμος" του Sebastian Fitzek είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που διαβάζεται πραγματικά απνευστί! Με μία έντονα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ατμόσφαιρα κινηματογραφική και μία πλοκή κλιμακούμενων συναισθημάτων, και πολλών ανατροπών, ο συγγραφέας καταφέρνει να κερδίσει τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα, με τον δεύτερο να καρδιοχτυπά διαρκώς από αγωνία, για την εξέλιξη της πλοκής!
Ο Sebastian Fitzek όντας πια συγγραφικά έμπειρος, διαχειρίζεται επιτυχώς τα ανθρώπινα συναισθήματα, και ειδικότερα τον ανθρώπινο φόβο, την αγωνία, αλλά και τον αβάσταχτο πόνο ενός γονιού, δημιουργώντας τελικά ένα μυθιστόρημα, που δύναται να προσφέ��ει έντονες συναισθηματικά φορτίσεις σε κάθε αναγνώστη, που θα επιλέξει να το διαβάσει. Καταφέρνει ταυτόχρονα να δημιουργήσει μία φοβέρα ζωντανή ατμόσφαιρα, ατμόσφαιρα απτή, στην οποία εντάσσει χωρίς καμία απολύτως δυσκολία τον αναγνώστη!
"Ο τρόφιμος" λοιπόν, είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο εστιάζει σε μεγαλύτερο βαθμό στην πλοκή και την ανατρεπτική εξέλιξη της, παρά στους χαρακτήρες, με τον Γερμανό συγγραφέα να "εμπαίζει" έξυπνα τον αναγνώστη, ο οποίος μένει άφωνος με το "plot twist" λίγο πριν το τέλος.
Πρόκειται, τελικά, για ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται με μία ανάσα, αφήνοντας στον αναγνώστη μία γλυκόπικρη επίγευση. Ένα μυθιστόρημα που καταφέρνει μέσα απ' τις σελίδες του, έστω και για λίγο, ειδικά αυτές τις δύσκολες μέρες που διανύουμε, να προσφέρει στον αναγνώστη μία σύντομη δραπέτευση απο την καθημερινότητα, γι' αυτό και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. -
Ein Buch, das sehr viele unterschiedliche Meinungen hervorgerufen hat und ich muss sagen, dass ich bis zum Ende echt unschlüssig war, was ich davon halten soll.
Die Idee an sich ist klasse und ein klassischer Albtraum, der immer wieder in einem aufsteigt, wenn man an Psychatrien denkt: Als Besucher nicht mehr rauszukommen, weil man für einen Patienten gehalten wird. Gruselige Vorstellung!
Doch hier schleust sich ein verzweifelter Vater extra ein und auch noch in eine Anstalt für höchst gefährliche und psychisch extrem Kranke Schwerverbrecher.
Die Gründe dafür sind einigermaßen nachvollziehbar, aber ich hab schon sehr gehadert mit den vielen Zufällen und den unglaubwürdigen Szenen, die sich doch im Laufe der Geschichte gehäuft haben. Meine Begeisterung sank deshalb beim Lesen etwas, wobei es mich trotzdem gepackt hatte, einfach weil ich wissen wollte, wie das ganze aufgelöst wird und natürlich was oder wer dahinter steckt.
Meist wird aus der Perspektive von Till erzählt, der endlich Gewissheit über den Tod von seinem Sohn Max bekommen will, aber es gibt auch Kapitel von anderen wichtigen Personen, was die Spannung immer wieder erhöht. Es passiert überhaupt immens viel, mir war es teilweise auch zu voll gepackt, und auch an Brutalität wird nicht gespart. Dafür war es aber auch extrem packend.
Es geht hier um Entführungen von Kindern und auch expliziten Beschreibungen von Gewalt - wer dahingehend sensibel ist, sollte sich überlegen, ob das Buch das richtige ist.
Das Ende jedenfalls hat vieles wieder aufgehoben. Ich kann dazu nicht viel sagen, da ich sonst spoilern würde, aber es meine Meinung auf jeden Fall ins positive revidiert, vor allem was die Logik angeht und auch wenn die Idee nicht neu ist, war sie doch gelungen.
Witzig fand ich auch die "Kurzgeschichte" als Danksagung am Ende, mit der Fitzek einen prima Abschluss geschaffen hat.
Weltenwanderer -
Nach gefühlten Jahren habe ich mich endlich mal wieder getraut, mich an einen Thriller zu wagen. Ich kann sagen, dass ich es nicht bereut habe.
Glaube ich zumindest.
Ich bin ja von Natur aus ein sehr ängstlicher (und vielleicht auch schreckhafter) Mensch. Ein Buch zu lesen, in dem man beschrieben bekommt, wie Menschen dann von Postboten von der Straße geholt werden, könnte dann doch etwas kontraproduktiv sein. Aber Hey. Ich hab mich nur ein bisschen erschrocken, als mich unser Briefträger neulich auf der Straße nach dem richtigen Haus gefragt hat.
Der Insasse war wirklich sehr interessant auf eine verstörende Art und Weise. Ich kann jetzt leider nicht allzu viel zum Inhalt sagen, da ich sonst Spoilern würde, aber ich kann euch dieses Werk hier nur ans Herz legen!
Besonders, wenn ihr was mit Psychologie am Hut habt, könnte euch das hier sehr gut gefallen! -
Είναι η δεύτερη φορά που καταπιάνομαι με Fitzek (η πρώτη ήταν όταν ξετύλιξα το ''Δέμα'') και βεβαιώθηκα πως ξέρει να δημιουργεί page turner ψυχολογικά θρίλερ. Οι γλαφυρές και spooky περιγραφές του προκάλεσαν απανωτά ρίγη τόσο σε εμένα όσο και στην αγαπημένη μου συναναγνώστρια (Αθηνά). Δεν ήμουν απλός παρατηρητής, βρισκόμουν κι εγώ τρόφιμος στην ψυχιατρική κλινική. Πολλές φορές ένιωθα την παρόρμηση να κρύψω το βιβλίο στην κατάψυξη, ακολουθώντας την τακτική του Joey! Η μόνη μου αντίρρηση είναι πως υπάρχουν κάποιες βολικές επεξηγήσεις για να στηρίξει την τελική εξήγηση αλλά σίγουρα θα διαβάσω κι άλλα βιβλία του.
-
Εξαιρετικό! Έφυγε μέσα σε μία ημέρα.Μου θύμισε την γραφή του όπως στη θεραπεία και τα μαθήματα νεκροψίας.5αρι καραμπινατο!!
