พราวพร่างบุปผาตระการ 5 by Zhi Zhi

พราวพร่างบุปผาตระการ 5 Reviews

• 
  Manna

  มันเรื่อยๆ แต่สนุกมาก เห้ยยย คืออะไร
  อ่านๆ ไป ในความเรื่อยๆ ที่ดูเหมือนจะเล่าชีวิตประจำวันของนางเอก แต่มันกลับไม่น่าเบื่อ เค้าเขียนรายละเอียดที่ดูเหมือนเกินจำเป็นนะ แต่เราก็ไม่ขัดใจเพราะมันแสดงถึงตัวตนของคาแรกเตอร์
  อย่างปกติพอพระ-นางเค้าตัดสินใจจะไปวัด คุยเสร็จก็จะตัดฉากไปวันรุ่งขึ้น แต่คนนี้จะเขียนต่อว่า หลังจากนั้นนางเอกไปสั่งงานคนใช้ให้เตรียมของอย่างนู้นอย่างนี้
  
  ตรงนี้รู้สึกมันเป็นอะไรเล็กๆ น้อยๆ ที่มันต้องใช้ชั้นเชิงมาก บางคนเขียนเยอะจนรู้สึกว่าจะเขียนทำไมวะ เยอะไปจนแบบไม่อยากรู้อ่ะ แต่อันนี้มันเหมือนไปเสริมตัวละครได้ดี คือเค้าไม่ได้ใส่รายละเอียดขนาดนี้ให้กับตัวละครทุกตัว เป็นสกิลคนเขียนๆ
  
  แต่เล่มนี้เพิ่งจะมาเอะใจว่า เออว่ะ นางเอกไม่ใช่คุณหนูเก้าตระกูลฟู่จากสองเล่มแรกแล้ว คือนางมาไกลมาก นางเปลี่ยนไปเยอะ ความเป็นผู้ดี ความด่าแบบ sophisticated ที่บางที่คนอ่านยังแปลไม่ออกเลย 55555 ขนาดภาษาไทย ต้องอ่านสามรอบถึงจะแบบ อ้อ และมันสะใจมาก เพราะมันผสมทั้งความมีชาติตระกูลและตรงๆ เช่น
  
  "บลาๆๆๆๆ (ส่วนนี้ภาษา sophisticated) แล้วจะจบประมาณว่า ข้าเอาคำสอนมารดาข้ามาพูดเจ้าคงไม่รู้เรื่อง แต่คำแม่นมข้าเจ้าคงรู้เรื่องกระมัง กลับไปบอกนายหญิงด้วยว่าจะทำอะไรไตร่ตรองให้ดี ไม่ใช่ให้คนข้างกายมาพูดอะไรเลอะเลือนทำอวดฉลาดจองหองต่อหน้าข้า" ประมาณนี้นะ ไม่ใช่ exact แต่คำสุดท้ายนี่ขนาดเราไม่ใช่อีคนใช้ยังสะอึกเลย 55555 แบบตรงดีแรงดีสะใจดีมากก นี่ต้องลุกปรบมือให้ไม่รู้กี่รอบ และอันนี้คือเรื่องราวของเล่มสาม
  อ่านแล้วแบบ oops กระเทือนจ้าาาา
  
  เล่มห้า... โฮะๆๆๆ แม่จ้าววว อย่าให้พูดถึงตอนด่าท่านห้าสกุลฟู่ สะใจแบบ โอ้ยยยยยยยย แม่นางฟู่สายโลกสวยหายไปแล้วจ้า ณ จุดนี้นางมีความไม่แยแสและแรงได้มีสง่าราศีมาก ชอบบบ
  
  นอกจากเมียเก่งสวยฉลาดแล้ว ในส่วนผัวก็ดีงามจ้ะ หลงเมีย รักเมียสม่ำเสมอ ไม่ออกนอกลู่นอกทาง คือแฟมิลี่แมนมาก
  ฉลาดทันกันดีจริงๆ แล้วสองคนนี้ไม่มีเรื่องทะเลาะกันเลยนะฮะ แน่นอนจ้าวหลิงไม่มีทางยอมทะเลาะเมีย 555
  เรื่องเนี่ยมาจากนอกตัวล้วนๆ ซึ่งมันคือความตื่นเต้นนี่แหละว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกๆๆๆ
  รู้สึกสองคนนี้มันเกินไปละ น่าอิจฉาาาาา
  ขอยกให้ท่านเก้าเป็นพระเอกอวยเมียในสต็อกอย่างเป็นทางการ และให้รางวัลผู้ในฝันดีเด่น ประทับใจมากค่ะ
  คืออ่านแล้ววางไม่ลงจริงจัง
• 
  Patrawan Dear

  #พราวพร่าวบุปผาตระการ เล่ม 5 / จือจือ
  
  ล่วงเข้าเล่มที่ 5 แล้ว แต่ชีวิตคู่ของพระนางก็ยังคงมีอุปสรรคเข้ามาทดสอบอยู่เรื่อย ๆ ค่ะ เราชอบที่พระนางมีการเติบโตขึ้น โดยเฉพาะนางเอกที่ค่อย ๆ เติบโตจากคุณหนูอ่อนเดียงสา มาเป็นภรรยานายทหาร มีการพัฒนาทั้งทางด้านความคิด การกระทำ และคำพูดจา นับว่าผู้เขียนใส่ใจในรายละเอียดค่อนข้างดี ยิ่งไปกว่านั้น ความผูกพันระหว่างพระนางก็มีการพัฒนาแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อย ๆ มีความเข้าอกเข้าใจ มีการคิดแทนกัน คิดเผื่อกัน แม้อยู่ไกลกัน แต่ก็มั่นคง เป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง โดยเฉพาะเวลาที่ทั้งคู่ร่วมมือกันต่อกรกับคนอื่นนี่ ได้ใจสุด ๆ ค่ะ...มันต้องอย่างนี้สิ ต้องให้ได้อย่างนี้...
  
  อันที่จริงเรื่องนี้ยาวมาก มาถึงเล่ม 5 แล้ว แต่เรื่องราวก็ไม่มีมีความพิเศษอะไร เป็นเพียงการตามติดชีวิตของคนคู่หนึ่ง เรื่องเดินหน้าไปช้า ๆ ตามจังหวะชีวิต และให้ความสำคัญกับรายละเอียดรอบข้าง เราจะได้เห็นความเป็นอยู่ สภาพสังคม ขนบธรรมเนียมประเพณี ฐานันดร ตลอดจนหน้าที่และบทบาทของสามีภรรยา แต่ก็แปลกที่แม้ว่าเรื่องจะดำเนินไปเรื่อย ๆ แต่กลับไม่มีตอนน่าเบื่อ เล่มใหม่มาทีไร เราก็อ่านได้รวดเดียวจบ และยังอยากอ่านเล่มต่อ ๆ ไปอยู่เสมอ
  
  สนุกแบบเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ คงเป็นอย่างนี้นี่เองค่ะ :)
• 
  Ning

  ยังคงความเนือยอยู่เหมือนเดิม
  แต่ก็นะ พอมีความรู้สึกเบื่อ ๆ อยากจะเท ก็จะสนุกขึ้นมาซะงั้น
  พระเอกออกน้อยมาก พอรู้สึกอยากจะบน เออ โผล่มาแฮะ 2 หน้า ฮาาาา
  
  เป็นเล่มที่ให้อารมณ์แปลก ๆ มาก อยากเท อยากบ่น แต่ก็รู้สึกว่า เออ มันสนุกดี
  อยากเลิกอ่าน แต่ก็อยากรู้ตอนต่อไปเรื่อย ๆ ๆ
  
  มันจะเริ่มไม่เป็นสุขตรง สั่งหนังสือใหม่ มา 7 เล่ม + มี 2 ซีรีย์ที่อยากดูนี่แหล่ะ
  ทั้งอยากให้จบเร็ว ๆ และ ไม่อยากให้จบปน ๆ กันไป..
• 
  B.B. the Short Legs

  นอกจากเล่ม 1-2 ที่นางเอกพระเอกคู่นี้ต้องผ่านวิบากกรรมสารพัด เนื้อเรื่องของเล่มนี้กลายมาเป็นขนมหวานให้สายสุขนิยมแบบจัดหนักจัดเต็ม เพราะไม่ว่าเรื่องอะไรก็เข้าทางพระเอกนางเอกไปเสียหมด ตั้งแต่เรื่องการเลื่อนยศของพระเอก ชีวิตครอบครัวที่แสนจะเพอร์เฟ็ค ไปจนถึงฉากปะทะคารมของนางเอกกับตระกูลเก่าและคู่กรณีอย่างตระกูลอดีตคู่หมั้น ชีวิตที่ปูพรมแดงแบบนี้ไม่รู้จะดำเนิน อ่านไปก็ชักจะเนือย ๆ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเล่ม 6 กับ 7 จะมีปมอะไรให้น่าติดตามอีก
• 
  Cinnamon

  เล่มนี้ออกจะยืด ๆ ไปหน่อย เหมือนช่วงพักเบรก แต่ศัตรูล่วงรู้ความลับในอดีตของจ้าวหลิงแล้ว และคิดอ่านวางแผนร้ายเพื่อจัดการเขาและฟู่ถิงจวิน ต้องลุ้นว่าหมากจะพลิกขณะช่วงชีวิตกำลังรุ่งโรจน์หรือไม่ ส่วนความสวีตหวานของพระ-นางนั้นมิได้ลดน้อยลงเลย ทายาทคนที่ 3 มาแล้วจ้าาาา นี่ขนาดไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันนะ 😂
• 
  Fonfoniny

  พราวพร่างบุปผาตระการ (5/7)
  
  ชีวิตน้องฟู่กับท่านเก้าอยู่ดีมีสุข เล่มนี้มีเรื่องของสกุลอวี๋เพิ่มขึ้น อวี๋จิ้งชิวโดนตามใจจนเสียคน หยิ่งทระนงไม่เห็นหัวใคร แอบรู้สึกไม่ดีกับฟั่นซื่อนิดหน่อย ถึงเรื่องใส่ร้ายนางจะไม่ได้รู้เห็นด้วย แต่การไปยุ่งเกี่ยวกับคนที่มีว่าที่ภรรยาอยู่แล้วก็ไม่ใช่เรื่องดี
• 
  Kittenlittle

  เล่มนี้พระเอกออกมาน้อย เน้นไปที่นางเอกเป็นส่วนใหญ่ กับคนรอบกายนางเอก ยังสนุกเหมือนเคย ชอบมากค่ะ
• 
  Phenphan Punlertwongsakul

  เหมือนได้อ่านชีวิตคู่ของคู่ๆนึงมีพัฒนาการโตขึ้นทุกๆด้านสนุกแบบเรื่อยๆมาเรียงๆแต่ไม่น่าเบื่อเลย
• 
  Noo

  จะจบลงตรงไหนนะ นางเอกยังไม่ได้แก้แค้น พระเอกจะแก้แค้นก่อนละ
• 
  Nancy

  เรื่องดำเนินไปเรียบเรื่อย มีปมให้ลุ้น แต่ก็ไม่ถึงตื่นเต้น แต่ก็วางไม่ลงเลยค่ะ//ต่อเล่ม6อย่างไว
• 
  Care

  เล่ม 5 ค่อนข้างเนือยๆ ไม่ค่อยมีอะไร แต่ก็ไม่ได้แย่ อ่านได้เรื่อยๆ
• 
  Pollarin

  เริ่มรู้สึกว่าเนื้อเรื่องดูไม่มีอะไรเลย...เฮ้อ จริงๆ รู้สึกเอื่อยเฉื่อยมาตลอด ไม่ใช่ไม่สนุกแต่เป็นไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้นมากกว่า เล่มนี้ยังคงเป็นชีวิตประจำวันนางเอก ผู้ซึ่งลูกสามแล้วอย่างรวดเร็ว...ดวงบุตรธิดาดีจริงๆ แหละ นี่ขนาดสามีไม่ค่อยได้อยู่บ้าน กลับมาทีไรได้ลูกทุกที5555
  
  อาเซิน...โตขนาดแต่งเมียแล้ว ;-; เหมือนเพิ่งผ่านมาแปบเดียวเอง ที่จริงเราคิดว่าคุณหนูทั้งสองของสกุลหวังชอบอาเซินกันทั้งคู่ คุณหนูรองยังดูมีความร่าเริงสดใส นึกว่าจะได้คู่กับคนนี้ซะอีก ดันได้กับคนพี่ซะงั้น...ว่าไปแล้วอาเซินก็เพิ่งอายุเท่าไหร่เอง คนสมัยก่อนนี่แต่งงานกันไวจริงๆ รู้สึกชอบยังไม่ทันได้คบกันเป็นแฟนก็ขอแต่งเลย ไม่รู้หลังจากแต่งงานไปถ้าไม่ถูกใจจะทำยังไง อะ อันนี้นอกเรื่องละ5555
  
  พี่สะใภ้นางเอก...คิดไม่ผิดจริงๆ ที่นึกชมชอบตั้งแต่เล่มที่แล้ว ถึงจะน่าสงสารไปหน่อยแต่ก็เป็นหญิงฉลาดจริงๆ มีแม่แบบนี้ยังต้องกลัวหลานๆ ของหนูฟู่โตเป็นคนไม่ดีอีกเหรอ เห็นแล้วทั้งสบายใจทั้งโมโหที่คนอย่างพี่ชายได้ผู้หญิงแบบนี้ไปเป็นเมีย ฮึ่ม
  
  ส่วนเรื่องท่านย่า...เฮ้อออออออ ทำไมทั้งๆ ที่ตัวเองก็เป็นผู้หญิงแต่ไม่เห็นค่าผู้หญิงแบบนี้ ไม่เห็นค่าผู้หญิงทั่วไปยังพอว่า นี่เป็นหลานของตัวเอง...หลานของตัวเองแท้ๆ เลย เด็กตัวเล็กๆ ที่เลี้ยงดูเอาใจใส่มาตั้งแต่เกิด เติบโตข้างกายจนเป็นสาว ไมรักใคร่ก็น่าจะมีความเอ็นดูบ้าง ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
  
  สกุลฟู่เองก็เหมือนกัน มีชื่อเสียงด้านบุตรสาวมาแต่ไหนแต่ไร ที่แท้มีค่าแค่เอาไว้ขายให้ผู้ชายเกาะชายกระโปรงหรอกเหรอ เห็นนางเอกสัพยอกว่าแหงสิ ไม่มีบุตรชายสกุลฟู่ก็คงไม่มีอยู่แล้ว แล้วก็เซ็ง เป็นผู้หญิงที่แต่งออกมัันก็อย่างนี้แหละนะ ...ว่าไปถึงแต่งออกแล้วก็ขอให้อาเซินมีลูกชายเต็มบ้านมีลูกสาวอีกหลายๆ คน แต่งออกไปแล้วทั้งทีมีคนสืบสกุลจ้าวต่อก็ดี
  
  สกุลอวี๋...ตอนแรกเห็นความนึกคิดของคนพ่อแล้วก็นึกชอบอยู่บ้าง เป็นคนฉลาดคนหนึ่ง แต่พอจะเอาความฉลาดมาใช้เล่นงานพระเอกแล้วก็รู้สึกไม่วางใจ ยังไงพระเอกก็เคยค้าเกลือเถื่อนจริงๆ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะสร้างเรื่องสร้างราวอะไรต่อไปอีก ยิ่งสกุลจ้าวบ้านเดิมของท่านเก้าก็เริ่มมามีบทบาทแล้ว นึกเรื่องท่านแม่แล้วก็น่าโมโหจริงๆ กดดันให้ผู้หญิงที่สามีเพิ่งตายฆ่าตัวตายด้วยความอัปยศอดสูแล้วยังมีหน้ากลับไปหาลูกชายเขาอีกหรือ เรื่องนี้จะยังไงก็มีแต่คนที่มีความคิดที่เข้าใจยากเต็มไปหมด...หรือโลกความจริงก็เป็นแบบนี้เอง เป็นเราที่โลกสวยเกินไปเหรอ
  
  คุณหนูอู๋..อู๋อี๋เหนียง ไม่รู้ยังจะมีบทสำคัญอะไรต่อไปในเล่มหน้าๆ เปิดตัวอย่างมีบทบาทยิ่งกว่าภรรยาเอก มีความนึกคิดไม่ธรรมดา เท่าที่อ่านมาก็รู้สึกว่าเป็นคนน่าสงสาร (อีกแล้ว) คุณชายอวี๋นี่ก็....อยากจะแช่งให้ล่มจมก็กลัวลากท่านเก้าลงไปด้วยอีก แต่ยังไงท่านเจ้าก็เป็นพระเอกอยู่แล้ว งั้นแช่งแกไปเลยแล้วกัน
  
  ส่วนคุณชายจั่วอะไรนั่น นางเอกลูกสามแล้วยังไมพูดถึง ป่านนี้ตายไปกันหมดแล้วมั้ง ไม่เข้าใจว่าเรื่องราวจงใจเขียนให้อ่านชีวิตประจำวัน ชีวิตรักของพระนางไปถึงไหน เล่มนี้ไม่เห็นจะพูดเรื่องความจริงเบื้องหลังการถูกใส่ความของนางเอกเลย
  
  อ่านเพลินก็เพลินอยู่ แต่ก็ยังไม่รู้สึกสนุกอยู่ดี ที่จริงจนป่านนี้อีกสองเล่มก็จบแล้ว เนื้อเรื่องยังไม่ถูกใจเราสักเท่าไหร่เลย แน่นอนถูกใจความฉลาดรู้ความของนางเอก แต่ก็ยังแอบผิดหวังหน่อยๆ ไม่ได้ นึกไปถึงเจินสือเหนียงแห่งยอดหญิงหมอเทวดาแล้ว เรื่องนั้นสนุกทุกเล่มเว้นเล่มสุดท้าย หวังให้เรื่องนี้มาเล่มท้ายๆ ก็สนุกขึ้นบ้างนะ ไม่งั้นก็น่าเสียดายไปหน่อยแล้ว...
  
  -3-
  
  แปลกใจจัง ครั้งก่อนๆ ไม่ได้พูดถึงอวี๋ฮูหยินเลยเหรอ?
  
  หนึ่งในตัวละครที่ชอบมากในเรื่องพราวพร่างก็คืออวี๋ฮูหยินนี่แหละ มีบทบาทไม่เยอะแต่ก็เยอะอยู่(?) ดูเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะอบรมลูกออกมาเป็นแบบนั้น...แต่ก็อย่างว่าแหละ ลูกคนเดียวแถมยังเป็นผู้ชาย เลี้ยงดูประคบประหงมเกินไป แถมยังโตมาเห็นแม่เก่งกาจขนาดนั้นอีก ศักดิ์ศรีบ้าบอของลูกผู้ชายกำเริบอีกแล้วสินะ
  
  หนึ่งในคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องก็คือคุณหนูอู๋ กลับมาย้อนอ่านแล้วเห็นว่าตอนที่รับเข้าบ้านไปไอ้คุณชายนั่นมานอนด้วยหลายคืนแต่ไม่พูดอะไรสักคำ ไม่กระทั่งถามชื่อ เสร็จแล้วก็กลับไปหาเมียตัวเองนี่มัน....../ชูนิ้วใส่
  
  ยิ่งตอนที่เมียหลวงท้องแล้วโอ๋กันใหญ่ ทิ้งคุณหนูเสียใจเงียบๆ คนเดียวแล้วรำพึงรำพันว่ารักกันขนาดนั้นจะเอาตัวเองเข้ามาทำไมแล้วมันแบบ คือเข้าใจได้ว่าไม่ได้รักไง รักเมียหลวงมากๆ น่ะมันก็ดี ดีที่สุดเลยล่ะ แต่จะเอาคนนอกเข้ามายุ่งทำไมตั้งแต่แรก เฮ้อ เสียแม่ไปตั้งแต่ยังเล็ก พ่อก็ไม่มีเงิน ตัวเองต้องยอมเสียสละขนาดนี้มันน่าเศร้าใจจริงๆ
  
  เล่มนี้อาทั้งสามของโยวโยวก็เป็นฝั่งเป็นฝาหมดแล้ว ชอบตอนที่หนูฟู่เอาเรื่องไปคุยกับคู่น้องสะใภ้เป็นพิเศษ รู้สึกว่าเป็นครอบครัวเดียวกันดีจัง ส่วนเรื่องของอาเซินก็ตามนั้น...ขอให้มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง บ้านของหวังฮูหยินก็อยู่ก็ช่วยกันมาตั้งแต่สมัยยังไม่เป็นจ้าวไท่ไท่เลยนี่นะ
  
  ส่วนที่คาดหวังอยากอ่านก็ย่อมต้องเป็นเรื่องของพี่ๆ น้องๆ ของหนูฟู่ กับเรื่องการ���้างแค้นเอาคืนให้พ่อกับแม่ของท่านเก้า รวมถึงความตกต่ำของตระกูลอวี๋ ถึงจะอ่านมาตั้งหลายรอบแล้วก็ยังชอบใจอยู่ดี ~
• 
  Kanye

  I first thought 7 volumes were too much for this kind of story. But so far, the author could still keep up with what they want to write. Hands down my most favourite Chinese novels of 2017.