| Title | : | Omtrent Deedee |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | - |
| Language | : | Dutch; Flemish |
| Format Type | : | Unknown Binding |
| Number of Pages | : | 166 |
| Publication | : | First published January 1, 1963 |
Omtrent Deedee Reviews
-
"About Deedee" is one of the best short novels by the prolific Flemish writer (and eternal Nobel Prize candidate) Hugo Claus (1929-2008). In essence it's about a very banal event: the annual meeting of the family Heylen in the presbytery of the fictitious but very Flemish village Memmel, to commemorate their dead mother.
Claus offers a flawless typecasting of petty bourgeois characters: the chubby Nathalie, the maid of the pastor and virtually his wife, her frivolous sister Jeanne with her Italian husband Giaco (an obsessive vegetarian), her brother Albert (sickly, unemployed, alcoholic), the genteel Mrs Tilly and the star of the show DD (ergo 'Deedee'), an abbreviation of the name André, who in the beginning seems to be the servant, but turns out to be the priest. All characters have great respect for him (because of his "mystical" side), but gradually that awe is completely undermined.
Normally the prose style of Claus is quite baroque, but here it is very restrained: he offers a sober and yet sharp registration of striking details and emotions. As always with Claus the main theme is the petty bourgeois morality (related to catholicism) and the introvert character of individuals, hiding behind a mask of self delusion. -
Dit verhaal van Claus leest als een koortsdroom, die steeds meer begint te ontsporen tot alle grenzen beginnen te vervagen in één lucide ervaring die ondanks het koortsige toch duidelijk haarscherp is. Ik heb nog maar een boek van Claus gelezen, "De Verwondering" en dit boek voelt hetzelfde aan, niet qua opbouw of qua verhaal, maar qua ontsporing in wat voelt als een droom die groeit en groeit en op het einde als een bel uit elkaar spat. Het is vaag en tegelijk heel duidelijk, de opbouw werkt goed toe naar de climax en laat je achter met een heel andere blik op de personages dan toen je begon met lezen. Ik vond het leuk dat er afgewisseld werd qua perspectief tussen de personages en ik weet niet hoe Claus dit doet, deze koortsdroomachtige boeken schrijven, maar ik kan het wel appreciëren! Ik ken geen enkele andere auteur die dit op deze manier kan schrijven; maar daarvoor is hij natuurlijk wel de grote Hugo Claus. Het is een roman die mij doet terugdenken aan mijn studentenjaren en waarvan ik weet dat ik er nog zoveel meer in deze roman zit dan ik na deze vluchtige eerste lezing eruit heb kunnen halen en na het lezen van analyses zoals die op de DBNL, groeit mijn bewondering alleen maar meer. Ik eindig met te herhalen: daarvoor is dit de GROTE Hugo Claus. Petje af. Mic Drop.
-
hallo kroket
-
Kippenvel, maar ik vind de film eigenlijk nog beter. Claus fangirl 4 life
-
Zeer boeiend
-
Dit boek heeft me doen inzien dat een goed boek niet altijd gelijkstaat aan een mooi boek.
Ik vond dit geen mooi boek. Puur subjectief gezien. Rare plot, rare thema's. Raar.
Echter, objectief gezien is dit een goed boek. Hoewel je kan discussiëren over wat een 'goed' boek is. Hugo Claus kan fantastisch schrijven en alles zit goed in mekaar. De personages zijn goed uitgewerkt. Enzovoort.
Ik kon het dus zeker wel appreciëren. Om nu te zeggen dat ik nog vaak boeken ga lezen van Hugo Claus voor mijn plezier, is een andere zaak. -
Lange zinnen waarbij je aan het einde niet meer weet waar het aan het begin van de zin om ging. Geen sympathie te krijgen voor de romanfiguren.
-
for uni
-
Hugo Claus heeft veel omhaal van woorden nodig om dit boeiende maar in 2017 wat gedateerde verhaal te vertellen.
-
Na de analyse in de les wil ik het lowkey 4 sterren geven
-
Raar.
-
Wat een mooi verhaal(tje). Waar ik met Het Verdriet van België nog moeite had met Claus, kon ik hem in deze andere oer-Vlaamse historie veel beter smaken. Is het omdat ik ondertussen wat Mortier achter de kiezen heb?
Claus beschrijft heel erg mooi en to the point de jaarlijkse bijeenkomst van een Vlaams gezin voor de herdenking van Moeder. Het arriveren van de familie, de mis en het nakaarten (wat wat uit de hand loopt) vormen samen een knappe achtergrond voor een inzicht in de verschillende familieleden Heylen die op subtiele, en dus erg significante, manieren verschillen van elkaar.
Heel mooi afgemeten pas doorheen de ocharme dik honderd pagina's van een klein familiedrama -
(4.5)
-
Haastig besprekingen van deze roman doornemend (ik wilde meer weten over de toedracht), kwam ik enkele keren de term "tableau vivant" tegen. Dat etiket is geschikt. Bij het lezen der eerste hoofdstukken zeer onder de indruk van de soepele en poëtische manier waarop de auteur de gebeurtenissen beschrijft. De personages hebben "vlees", er is haast sprake van geuren, smaken en kleuren. Het geheel is "aards" en vochtig. Zelfs het huis waarin zich het grootste gedeelte van de roman afspeelt ademt en is er, mét de personages. Toch, het geheel is nog al verwarrend. Er wordt zo'n rijkdom aan details over de geschiedenis en bijzonderheden van de vele personages over de lezer uitgekieperd, de lezer moet zich concentreren om dit allemaal op te nemen. Ik liet het allemaal tot me komen zonder me al te druk te maken over mijn opname van het geheel, genietend van de "schilderingen" die de auteur ter plekke voortbracht wijl mijn ogen de zinnen lazen. De scènes en de attitudes die met mildheid en tederheid geschetst worden zijn dierbaar herkenbaar voor mensen die in Nederlandstalig België zijn opgegroeid, net zoals de drukkende bekrompenheid die toevallige buitenstaanders (zoals Giacomo) af- en uitstoot beschamend herkenbaar is.
In de slothoofdstukken ging de auteur echter ofwél mijn petje enigszins te boven , ofwél is hij er niet werkelijk in geslaagd zijn "tableau vivant" op vertelkundig bevredigende wijze te ontknopen. Het einde lijkt een beetje een warboel, waarbij allerlei dramatische gegevens er "inderhaast" bij werden gesleept, die misschien wel schetsmatig de auteur voor ogen hebben gestaan toen hij z'n plot ontwierp en hem indrukwekkend toeschenen, maar die - maar ik ben bereid toe te geven dat ik als lezer misschien tekortschiet - van minder indrukwekkende -makelij- toescheen. Bij visuele kunst mag zo'n woeste, enigmatische onduidelijkheid "verf pakken", in de roman komt het wat onvolkomen over, de lezer heeft recht op wat meer helderheid en een beter uitgewerkte ontknoping. Het sprong gewoon te zeer van betrekkelijk helder naar al te woest en te weinig beheerst climaxgeweld. De suggestie van een climax is daarom nog geen werkelijke geslaagde climax. Bijvoorbeeld het één en ander mocht wel eens opgehelderd worden over de ware aard van Deedee. Waarom was hij zo weinig responsief tegenover de met zichzelf worstelende Claude? Was hij zelf ook "zoals Claude"? Zoiets zocht ik, maar ik vond niet genoeg stof om me daar een duidelijk beeld over te vormen, met hier en daar wat geruchten van vage toespelingen kan ik wel zo'n theorietjes opbouwen, maar de schrijver zou me niet zo aan mijn lot mogen overlaten. Een deken, snel, en een warmwaterkruik. Het uiteindelijke onderhoud tussen de twee belangrijkste personages mocht voor mijn part veel uitgebreider uitgewerkt zijn, het had een gewichtig ankerpunt kunnen zijn in de roman, een ontlading na de spanning en een bezinning. -
De familie Heylen houdt in de pastorie van een Vlaams dorp haar jaarlijkse herdenking van de dood van Moeder. Dit jaar ontstaan er op die plechtige dag wrijvingen en misverstanden die leiden tot een chaotisch feest. In een mengeling van seksualiteit en geweld nadert het uur van de waarheid. Een priester die onder druk van de omstandigheden zijn morele bijstand weigert en daardoor een catastrofe veroorzaakt, de ontroerende Natalie, de burleske familieleden, de losgeslagen jongeman Claude, zij allen vormen het tableau vivant van een van de - in mijn ogen - beste romans van Hugo Claus.
-
Afwisselend herkenbaar, vreemd, intrigerend en merkwaardig samenhangend. Een rare mengeling van een lokaal (Vlaamse) tijdsgebonden situatie met universele menselijke eigenschappen. Boeiende lectuur uit een andere tijd mits voldoende inlevingsvermogen.
-
2.75
-
Verschrikkelijk kutboek
-
Citaat : Je hebt je toog uitgetrokken om onder ons te zijn als één van ons , en nu terwijl je bij me bent durf je je niet meer tonen in je belachelijk blote vel, o, neen, je moet weer een toog aantrekken , je kamerjas, om mij te laten voelen dat ik een andere ben, iemand die je afstoot.
Review : Omtrent Deedee is één van de romans binnen het immense oeuvre van Hugo Claus (1929-2008) die mensen anno 2011 nog altijd aanspreekt omwille van zijn messcherpe analyse van een hypocriete samenleving. Hugo Claus had soms, en waarschijnlijk ook terecht, een negatief mensbeeld. En een florisant voorbeeld van de uitwerking hiervan was Omtrent Deedee.
Centraal in dit boek staat de familie Heylen, die in de pastorij van een West-Vlaams dorp haar jaarlijkse herdenking van de dood van hun moeder houdt. Het is altijd wat ongemakkelijk bij het begin van de jaarlijkse bijeenkomst. Alsof beslissende gebeurtenissen in het voorbije jaar hen vervreemd hebben. Maar hoe verder het verhaal vordert, hoe meer de situatie verandert en hoe meer de bijeenkomst het karakter krijgt van een grote orgie.
Alle gasten lijken wel netjes te zijn, maar stuk voor stuk hebben ze zo hun duistere kanten. Deze tegenstelling komt zelfs terug bij de priester. Hij weigert zijn ambt te vervullen en gedraagt zich net als alle anderen en onthoudt zich ook niet van de erotisch getinte spelletjes. Het toppunt is wel zijn gesprek met Claude, waarin Claude hem vertelt dat hij homo is en Deedee hem in zijn sop gaar laat koken.
Hugo Claus was een magistraal verteller en hij weet dan ook de wrijvingen en misverstanden, met zowel komische als dramatische effecten weer te geven. Moraal van het verhaal: wanneer de drank rijkelijk vloeit slaan de katholieke moraal en preutsheid aan diggelen, zo lang het maar heteroseksueel is.Wat dronken gefrutsel kan ook nog, maar een ernstig gesprek nee hoor.
Aanvankelijk had Claus het opgevat als een filmscenario, maar omdat de rolprent toen niet van de grond kwam, opteerde hij voor de romanvorm. Later goot hij Omtrent Deedee ook in een toneeltekst (Interieur uit 1971) om er in 1989 dan toch onder eigen regie de speelfilm Het sacrament van te maken. Omtrent Deedee is één van de werken van Hugo Claus die zijn zeer gevoelige manier van schrijven in al zijn glorie aantoont. -
Een mooi boek.
-
Ok
-
2.5/5
-
Ik dacht, om kennis te maken met Hugo Claus, laat ik beginnen met geen al te dikke klopper.
Het pluspunt aan dit boek is vooral dat het niet te lang is. Als je ergens naartoe moet en je verwacht dat je lang in de wachtzaal gaat moeten zitten, dan is dit het soort boek dat qua lengte ideaal is om mee te nemen.
Maar ik vond het persoonlijk vrij saai, veel banale dialogen en weinig concrete gebeurtenissen, dus het had zeker niet veel langer moeten zijn. -
Ieder jaar herdenkt de Vlaamse familie Heylen in een pastorie het overlijden van Moeder. Dit keer loopt de reünie uit de hand, omdat priester Deedee (een afkorting van dienstdoende) zijn afstand tot de Heylens niet weet te bewaren. Hij doet vrolijk mee aan het drinkgelag en verzaakt zijn rol als geestelijke.
Elk hoofdstuk is geschreven vanuit een ander personage. Het boek begint met het meest troebele hoofdstuk, zodat de lezer in eerste instantie wel kan aanvoelen dát het ergens fout zal gaan, maar niet waarom het fout zal gaan. Pas richting het einde kreeg ik pas door hoe de vork in de steel zat, dat vond ik jammer. Ik kon de gebeurtenissen en de spanningen die zich in het begin voordeden eerst niet goed plaatsen, waardoor het verhaal aan kracht inboet. Het is beter om het boek te lezen met voorkennis over 'het probleem' van Claude en Deedee.
Tijdens het lezen vroeg ik mij af of de makers van Samson en Gert niet stiekem inspiratie hebben opgedaan voor de naam van één van hun personages. De woorden 'Signor Spaghetti' (in deze roman gebruikt om de Italiaan Giacomo aan te duiden) en 'Albert' op één pagina deden mij zo vermoeden ;) -
Toen ik begon aan het boek 'Omtrent Deedee' geschreven door Hugo Claus, had ik er wel een goed gevoel over. Eindelijk eens een boek dat zich afspeelt in West-Vlaanderen. Maar al snel werd mijn goede moed omgezet naar een lichte vorm van ontzetting. Want, wat was ik nu precies aan het lezen? De scenes kan ik niet beter beschrijven als bedrieglijk gemakkelijk te begrijpen. In werkelijkheid had ik geen idee waarover dit boek ging tot ik online een samenvatting las en een paar dingen op zijn plek vielen. In één woord samengevat: bevreemdend.
-
Jezus. Snapte de helft van de tijd er geen hol van. Het ging echt in één zin van onduidelijk beschreven gebeurtenis naar onduidelijke gebeurtenis. Snap wel dat dat oud vlaams was geschreven wat wel grappig is maar daardoor wist ik echt niet wat er gebeurde vaak. Maar tussen door was t wel leuk. Wel herkenbaar. Echt van die dorpse mensen, gesprekken en gebeurtenissen die ik wel herken van mn jeugd op momenten.
-
+mooi, pakkend einde
+goed geschreven
+aangename tijdsgeest van een Vlaams katholiek gezin
+aangenaam concept waarbij elk hoofdstuk toegewijd is aan 1 personage
-weinig uitgediepte personages
-verwarrend
-wordt pas interessant naar het einde toe -
Alienating and not in a good way...
