| Title | : | Die Letzten Fünfhundert: Expeditionen Zu Den Zwergvölkern Auf Den Andamanen |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 3548320570 |
| ISBN-10 | : | 9783548320571 |
| Language | : | German |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | - |
| Publication | : | First published January 1, 1977 |
Een onbekende vierde wereld doemt op, wanneer Heinrich Harrer over de dwergvolken van de Andamanen-eilanden vertelt. Een wereld die deze laatste wetenschappelijke avonturier in dermate pakkende bewoordingen weet af te schilderen, dat we graag bereid zijn hem op zijn speurtocht naar de laatste natuurvolken op deze aarde te volgen. De ongeveer 250 eilanden tellende Andamanen-archipel ligt in de Golf van Bengalen, tussen India en Burma.
Daar leven de in de westerse wereld nagenoeg onbekende negrito's, die door Heinrich Harrer en ex-koning Leopold van België zijn opgezocht, om de zeden en gebruiken te bestuderen van deze laatste vijfhonderd, voor wie in ons technologisch tijdperk geen recht van overleven weggelegd schijnt te zijn.
Wetenschappers vermoeden dat de voorouders van deze volksstammen enkele duizenden jaren geleden uit Zuidoost-Azië en Oceanië kwamen. De laatste negrito's van de Andamanen leven in een primitief stenen tijdperk en maken gebruik van pijl en boog om zich voedsel te verschaffen en zich te verdedigen.
Een hele reeks fabels heeft zich gevormd rond deze mensen, welke Marco Polo als een "hoogst onmenselijk, wild ras" bestempelde, zonder ze zelfs maar gezien te hebben. Zelfs tot de literatuur zijn ze doorgedrongen. Conan Doyle schildert in zijn roman Het teken van de vier een negrito weinig aantrekkelijk af: "Een kleine zwarte man ... met een groot misvormd hoofd ... Holmes had zijn revolver al getrokken ... bij de aanblik van did wilde, afschuwelijke schepsel".
Wanneer de negrito's zich vijandig tonen, doen ze dat alleen om zich te verdedigen. Steeds opnieuw vormden ze het onschuldige slachtoffer van slavenhandelaars, Europese schipbreukelingen en andere indringers, die hen niet alleen in gevechten verwikkelden, maar ze ook opscheepten met ziekten als syfilis, malaria en griep. Een mazelenepidemie in 1876/1877 roeide tweederde van de negritobevolking uit.
Rijkelijk beladen met geschenken heeft Harrer als eerste blanke Europeaan zijn expeditie naar dit voor ons nog onbekende gebied ondernomen.
Met behulp van uniek foto- en filmmateriaal en uitvoerige aantekeningen, beschrijft hij in dit boek zijn belevenissen en de etnologische resultaten van zijn reis. Het is geen akademisch verslag geworden. Harrer heeft veeleer vastgehouden aan een levendige sfeertekening van wetenswaardigheden over deze op de laagste trap der samenleving levende, met uitsterven bedreigde stammen. Hij vertelt over zijn ontmoetingen met de Groot-Andamanezen, die ten westen van de hoofdstad Port Blair wonen en van wie er nog maar drieëntwintig in leven zijn. Hij verhaalt van de Onge's, de Jarawa's en de Sentinelezen, over hun zeden en gebruiken, hun zorgen voor het dagelijks bestaan, het wonen en het leven in de gemeenschap. Bovendien heeft hij van de gelegenheid gebruik gemaakt de hoogste berg in de omgeving, de Saddle Peak, te beklimmen.
Daar leven de in de westerse wereld nagenoeg onbekende negrito's, die door Heinrich Harrer en ex-koning Leopold van België zijn opgezocht, om de zeden en gebruiken te bestuderen van deze laatste vijfhonderd, voor wie in ons technologisch tijdperk geen recht van overleven weggelegd schijnt te zijn.
Wetenschappers vermoeden dat de voorouders van deze volksstammen enkele duizenden jaren geleden uit Zuidoost-Azië en Oceanië kwamen. De laatste negrito's van de Andamanen leven in een primitief stenen tijdperk en maken gebruik van pijl en boog om zich voedsel te verschaffen en zich te verdedigen.
Een hele reeks fabels heeft zich gevormd rond deze mensen, welke Marco Polo als een "hoogst onmenselijk, wild ras" bestempelde, zonder ze zelfs maar gezien te hebben. Zelfs tot de literatuur zijn ze doorgedrongen. Conan Doyle schildert in zijn roman Het teken van de vier een negrito weinig aantrekkelijk af: "Een kleine zwarte man ... met een groot misvormd hoofd ... Holmes had zijn revolver al getrokken ... bij de aanblik van did wilde, afschuwelijke schepsel".
Wanneer de negrito's zich vijandig tonen, doen ze dat alleen om zich te verdedigen. Steeds opnieuw vormden ze het onschuldige slachtoffer van slavenhandelaars, Europese schipbreukelingen en andere indringers, die hen niet alleen in gevechten verwikkelden, maar ze ook opscheepten met ziekten als syfilis, malaria en griep. Een mazelenepidemie in 1876/1877 roeide tweederde van de negritobevolking uit.
Rijkelijk beladen met geschenken heeft Harrer als eerste blanke Europeaan zijn expeditie naar dit voor ons nog onbekende gebied ondernomen.
Met behulp van uniek foto- en filmmateriaal en uitvoerige aantekeningen, beschrijft hij in dit boek zijn belevenissen en de etnologische resultaten van zijn reis. Het is geen akademisch verslag geworden. Harrer heeft veeleer vastgehouden aan een levendige sfeertekening van wetenswaardigheden over deze op de laagste trap der samenleving levende, met uitsterven bedreigde stammen. Hij vertelt over zijn ontmoetingen met de Groot-Andamanezen, die ten westen van de hoofdstad Port Blair wonen en van wie er nog maar drieëntwintig in leven zijn. Hij verhaalt van de Onge's, de Jarawa's en de Sentinelezen, over hun zeden en gebruiken, hun zorgen voor het dagelijks bestaan, het wonen en het leven in de gemeenschap. Bovendien heeft hij van de gelegenheid gebruik gemaakt de hoogste berg in de omgeving, de Saddle Peak, te beklimmen.
