The Course of Love by Alain de Botton

The Course of Love Reviews

• 
  Elyse Walters

  Update: This is a $1.99 Kindle special right now. Personally... I think all young couples would find value in this book. I have the download too ... I still wish to own a physical copy. I've seen the hardcopy. It's beautiful.
  
  
  
  Wonderful! Wonderful! *Extraordinary*!!!!!
  
  I sooooo want a copy of this PHYSICAL BOOK!!
  
  I have the hardest time writing reviews for books I love the most.
  
  There are literally dozens and dozens and dozens of passages I want to highlight...but realized that wouldn't be possible. However, ANYBODY WHO VALUES LONG TERM LOVE - LOVE TERM FRIENDSHIPS -
  LONG TERM RELATIONSHIPS OF ANY KIND...is serious about exploring how love survives and thrives, plus enjoys a little romance...( physically, psychologically, intellectually, and spirituality), .....should grab this book. Read it once - twice - then a few more times after that! Share it with your lover or even with a close friend that you value.
  
  I'm married 37 years... HAPPY in my marriage. Reading this book allowed me to
  re-visit stages of my own journey. I found it insightful - wise - and I'm grateful to be able to say...this book was 'validating'!
  I had fun recalling memories from my past.
  A little personal story: I had recently given birth to our first child. Since I was breastfeeding, and not working...we decided I'd get up in the middle of the night when our daughter cried. Paul, had to work the next day. Well, after many months of my lack of sleep--and 'my' working during the day, also, I was exhausted and becoming resentful. I wished Paul had the milk supply.
  By early morning -- right when Katy and I would fall back to sleep, I'd hear Paul's coffee beans grinding -LOUD-in the coffee grinder. Not only did it wake me up...but every morning when I came up stairs, ( Paul had already left for work), I found little sprinkles of coffee grinds all over the kitchen counter. Day after day...I grew a little more 'pissy' about his damn coffee messy sprinkles. One day Paul walks in the door after work..."honey, I'm home",...all happy and cheery. I was in a foul mood... ( ready to attack....having forgotten what a full nights sleep was). I can't remember what I first started barking about...but at some point - ( in tears)- I said...."AND CAN'T YOU AT LEAST HAVE THE COURTESY TO CLEAN UP YOUR COFFEE GRINDS EACH MORNING".
  Paul said....."BUT.....I'M LEAVING LITTLE DRIBLETS OF LOVE FOR YOU EACH MORNING"..... ( haha). To this day...37 years later...we both still smile at this story. Paul taught me a lesson that morning. ( yes, he was a sly guy)...but I liked it... and it worked. He enrolled me in LOVE! He was determined to teach me that all his actions come from love! He wanted me to know I could trust him -- that no matter how much I ever 'bitch-bitch-bitch'....he wasn't going anywhere. He wasn't going to leave me...
  ( just because my dad died when I was 4 years old).
  We bring our history to relationships. The unconscious draws a connection between minor things in the present with things from our past. I married a smart guy. So....I don't bitch any longer. I enjoy the love!
  
  In this story we follow Rabih and Kirsten through their marriage. Looking closely at this fictional married couple is a humbling experience. It makes since that dirty laundry and abandonment have much in common.
  Ordinary situations are explored, children, limits of love, the need for reassurance and acceptance, fear of insecurity at all ages ( and the VALUE of feeling insecure), teaching and learning from your lover, fear of failing..(such as unemployment), betrayal, lies, shame, sex, the erotic individual mind, universal blame, ( how the world upsets us, disappoints, frustrates, hurts, delays us, and even rejects our creative endeavors), distortions, eccentric impulses which are hard to explain, chaos, adultery labels, secrets, attachments, forgiveness, choosing a person to marry, ...( EVERYONE IS RADICALLY IMPERFECT), maturity, "GIDDY LOYALTY", etc. etc. etc.
  "LOVERS MAKE NO PARTICULAR SENSE"!!!!!
  
  Alan de Botton's work is illuminated with compassion and of his
  stunning prose.
  
  Thank You Simon & Schuster, Netgalley, and Alan de Botton
• 
  Esil

  I know what I think about The Course of Love, but I'm not sure how I feel about it. I do know that I feel like an outlier because clearly de Botton is loved by many and already many GR friends have responded very positively to this book. The Course of Love focuses on the relationship between Rabih and Kristen from the time they meet to 13 years or so into their marriage. There are two narrative strings. The first is told from Rabih and Kristen's perspective, and takes us through a gamut of events and emotions as their relationship evolves. The second strand is interspersed throughout Rabih and Kristen's story and is in the nature of an italicized commentary about love and relationships -- as though Rabih and Kristen are a case study. I recognize that de Botton is clever and even very insightful -- much of what he says about romance, love, having children, and the wear and tear of daily life and lengthy relationships is bang on and very recognizable. But it felt like a clever intellectual exercise that somehow left me feeling unengaged -- shrugging my shoulders -- like I had been lectured at without an opportunity to participate in the conversation -- "so what" I felt at the end. But don't trust my cranky review -- this is definitely a very clever book and I expect will be appreciated by many. I've been married for 28 years -- maybe I'm past the point where rationalizing or intellectualizing what makes things work feels interesting -- I just feel blessed to have great life partner -- warts and all... Thank you to Netgalley and the publisher for an opportunity to read an advance copy.
• 
  Mohamed Shady

  لو كان لي أن أرشح كتابًا واحدًا عن الحب فهو هذا الكتاب.
  يلتقي رابح وكريستين بالصدفة في مشروع عمل مشترك، يقعان في الحب سريعًا وينتهي بهما الأمر لبدء علاقة ستستمر حتى آخر العمر. غالبًا ما تكون البدايات ساحرة: هناك شخص نرغب في التعرف عليه، نُظهر اهتمامنا غير المشروط، نسأل ونجيب ويصبح أقل الأشياء حدث يستحق أن نقضي ليلتنا في الحديث عنه.
  لكن الحياة الواقعية سريعًا ما تفرض نفسها، يتحوّل هذا الحب العاصف إلى شيء آخر، حب هو الآخر، لكنه أكثر هدوءًا. تستيقظ الخيبات أحيانًا، نظن أننا قد عرفنا ما يكفي عن الآخر، ننشغل بأشخاص آخرين أصبحوا شركاء في العلاقة وتزداد روتينية الحياة بصورة مستمرة.
  هذه قصة حب تقليدية، يلتقي شخصان ويقعان في الحب، يأتي الزواج ثم الأطفال، يشيخان معًا وما زال كل منهما يحاول فهم الآخر.
  وعبر هذه القصة التقليدية، يقدّم دو بوتون رؤيته للحب، وهو في هذا يشبه الراوي العليم، شخص يراقب الأحداث بدقة، يقف في ركن قريب ليتلصص على الحبيبين، يقاطع أحداث حياتهما ليحدّثنا عن رؤيته وأفكاره بخصوص كل حدث، ماذا قال الفلاسفة وعلماء النفس، كيف نتجاوز هذه المشكلة، وكيف نتعرف على أنفسنا من خلال معرفة الآخر.
  كتاب جميل والترجمة ممتازة.
  
  مراجعة مرئية للكتاب:
  
  
  https://youtu.be/f0tiDXdSdo4
• 
  Perry

  C'est tellement simple, l'amour. Jacques Prévert
  
  Profound Truths of Marriage (and Human Nature)
  
  Through a Scottish couple, Rabih and Kirsten, de Botton dissects love and marriage. From the seeds of love planted when we are teens to dating to wedding to kids then through adultery and counseling for anxious and avoidant attachment arising from childhoods in which each lost a parent young, de Botton tells their story which he mixes with profound truths about human nature and the mountainous terrain each of us face in a marriage.
  
  This book hit close to home (probably too close) on so many things I recognize. The novel made me appreciate even more the appreciate the sacrifices made and pains endured by those passing the 15-20 year anniversary, often after having undergone counseling and/or worked through problems suffered by spouses in virtually all marriages.
  
  If I shared all the quotes I highlighted while reading this book (at least half the book), I'd violate the "fair use" exceptions to copyright laws. Plus, I'd bore you. Thus I've pared it down to the very best of the bunch.
  
  Notions of Marriage: Past and Present; Explosion of Divorces
  "For most of recorded history, people stayed married because they were keen to fit in with the expectations of society, had a few assets to protect, and wanted to maintain the unity of their families. Then gradually another, very different standard took hold: couples were to remain together, ran the thought, only so long as certain feelings still obtained between them—feelings of authentic enthusiasm, desire, and fulfillment. In this new Romantic order, spouses could be justified in parting ways if the marital routine had become deadening, if the children were getting on their nerves, if sex was no longer enticing, or if either party had lately been feeling a little unhappy every now and then."
  
  We Don't Really Need to Always be Fully Understood
  "Love begins with the experience of being understood in highly supportive and uncommon ways. They grasp the lonely parts of us; we don’t have to explain why we find a particular joke so funny; we hate the same people; we both want to try that rather specialized sexual scenario. It cannot continue. When we run up against the reasonable limits of our lovers’ capacities for understanding, we mustn’t blame them for dereliction. They were not tragically inept. They couldn’t fully fathom who we were—and we did likewise. Which is normal. No one properly gets, or can fully sympathize with, anyone else."
  
  Love; Being Loved will usually Follow
  "We speak of 'love' as if it were a single, undifferentiated thing, but it comprises two very different modes: being loved and loving. We should marry when we are ready to do the latter and have become aware of our unnatural—and dangerous—fixation on the former. We start out knowing only about 'being loved.' It comes to seem, quite wrongly, the norm. To the child, it feels as if the parent were just spontaneously on hand to comfort, guide, entertain, feed, and clear up while remaining almost constantly warm and cheerful. We take this idea of love with us into adulthood. Grown up, we hope for a re-creation of what it felt like to be ministered to and indulged. In a secret corner of our mind, we picture a lover who will anticipate our needs, read our hearts, act selflessly, and make everything better. It sounds 'romantic,' yet it is a blueprint for disaster."
  
  Compatibility in Marriage is an Achievement, Not a Precondition
  "The Romantic vision of marriage stresses the importance of finding the 'right' person, which is taken to mean someone in sympathy with the raft of our interests and values. There is no such person over the long term. We are too varied and peculiar. There cannot be lasting congruence. The partner truly best suited to us is not the one who miraculously happens to share every taste but the one who can negotiate differences in taste with intelligence and good grace."
  
  "Rather than some notional idea of perfect complementarity, it is the capacity to tolerate dissimilarity that is the true marker of the 'right' person. Compatibility is an achievement of love; it shouldn’t be its precondition."
  
  
  Real Life Ain't a Hollywood Love Story [probably the most simple truth in the book about the human condition under the strains of matrimony, one so often and easily forgotten in the day to day of life]
  
  "By the standards of most love stories, our own real relationships are almost all damaged and unsatisfactory. No wonder separation and divorce so often appear inevitable. But we should be careful not to judge our relationships by the expectations imposed on us by a frequently misleading aesthetic medium."
  
  "The only people who can still strike us as normal are those we don’t yet know very well. The best cure for love [in the movie or film sense] is to get to know them better."
• 
  Jill

  Once, early on in my marriage, my husband and I had a particularly intense fight over a ridiculously trivial matter. I barely remember the topic – something about where to hang some artwork – but I vividly recall that frightening feeling that I had made a ghastly mistake in joining our futures together.
  
  Enter Alain De Botton. I wish I could advise my younger self to have read his book. De Botton employs an everyman and everywoman – in this case, Rahib, a non-religious budding architect from Beirut and Kirsten, a woman who had been abandoned early on in life by her father. Sparks fly and we follow the two of them through the course of love – infatuation, wedding, children, disillusionment, adultery, and finally, maturity.
  
  Rahib and Kirsten are just foils for the author’s theme: falling in love is easy but maintaining that love is the real challenge. No one, after all, is perfect. “Rather than split up,” the author writes, “We may need to tell ourselves more accurate stories – stories that don’t dwell so much on the beginning, that don’t promise us complete understanding, that strive to normalize our troubles and show us a melancholy yet hopeful path through the course of love.” Each step of Rahib and Kirsten’s relationship is met with an evaluation – even an analysis – of what, precisely, is going on in their heads. The primal needs of this everyman and everywoman still demand attention as they reach adulthood and parenthood and much of their disillusionment stems from a desire to have the partner magically understand what those needs are…without appearing too vulnerable.
  
  There is a problem with presenting the course of love through the eyes of surrogates. This reading experience is bound to be intensely personal, and when it deviates too much from the reader’s own experience, there is a waning interest. My husband, and I, for example, never had kids together, and I found myself not all that interested in Rahib and Kirsten’s parenthood experiences.
  
  Yet the conclusions – that Romantic ideas of love are a recipe for disaster and that one can only be in love when one has given up on perfection – is compelling. “Rather than notional idea of perfect complementarity, it is the capacity to tolerate dissimilarity that is the true marker of the “right” person.” My husband and I are still going strong after reaching that conclusion. To my mind, this book should be de rigueur reading for every couple contemplating marriage and every couple who wonders why their own marriage isn’t 100% perfect all the time (which is the vast majority of us!)
  
  
  
• 
  Holly Bourne

  This book should be compulsory reading before ANYONE gets married. I adored it. The last two chapters in particular were just astounding and beautiful and poignant and WISE. I wasn't a huge fan of 'Essays' - although it was still a remarkable achievement for a twenty-something's debut. But in The Course Of Love, Alain's life experience and wisdom really shines through. It's perfect.
  
  The perfect antidote to what we're told Love *is* from the movies. And yet, never cynical. Truly remarkable.
• 
  Asmaa Elhelw

  عندما يهزني كتاب ما ، أتمني لو أستطيع وضعه في جيب كل من أعرف..
  
  "التوافق أمر ينجزه الحب ،وليس شرطًا يسبقه..."إن الحب مهارة لا فيض حماسة وعاطفة "
  
  "الزواج مقامرة سخية ،كلها أمل .هو مغامرة لطيفة لطفًا لا حد له يُقدم عليها شخصان لا يعرفان بعد من يكونان، او لا يعرف الواحد منهما بعد من يكون ، او لا يعرف بعد من يكونه الشخص الآخر ،
  فيربطان نفسيهما بمستقبل لا يستطيعان فهمه ، بمستقبل حرصا كل الحرص علي تفادي تحريه."
  
  "لذا علينا ان نتلمس سبلاً لجعل أنفسنا نتلاءم،
  بألطف وأرق طريقة ممكنة ، مع الحقائق الواقعية الصعبة الناجمة عن العيش مع شخص ناقص- مثلنا .
  لا يمكن أبدا لأي زواج أن يكون اكثر من زواج جيد."
• 
  Narges Salmanizadeh

  دیدگاه رمانتیک نسبت به ازدواج، بر اهمیتِ یافتن شخص ”مناسب و درست” پافشاری می کند، که یعنی شخصی همدل با علایق و ارزش های فراوان ما. چنین شخصی اصلا وجود نخواهد داشت. ما بیش از حد متفاوت و منحصر به فردیم. تناسب و همخوانی همیشگی غیر ممکن است. شخص مناسب کسیست که بتواند با فراست و کلام خوش راجع به اختلاف سلایق گفت و گو کند
  •
  خوب من بعد از خوندن این کتاب فهمیدم که پروسه ی ازدواج خیلی پیچیده تر از اونی هست که دارم دور و اطرافم می بینم.. و اصلا اینجوری که راحت و بدون شناخت عاقلانه و درک درست از زندگی مشترک مردم دارن تن به ازدواج می دن یه بازی خطرناکِ که به بهای جوانیِ غیر قابل برگشت تموم می شه
  •
  شریک زندگی چوب جادوییِ براورده کردن آرزوهای مارو نداره.. ما هم اونقدری که فکر می کنم میفهمیم و همه چی حالیمون می شه کامل نیستیم حقیقتا.. تموم شد و رفت
• 
  Ali Karimnejad

  " ... و به خوبی و خوشی با هم زندگی کردند - پایان"
  
  بزرگترین دروغی که تا حالا شنیدید احتمالا همین جمله آخر اکثر قصه‌هایی هست که توی بچگی‌تون بهتون گفتن. عزیزان من، بیاید با هم بشاشیم توی این تصویر زیبا و رمانتیک! :)))
  
  واقعیت ازدواج چیز دیگه‌ایه و این کتاب کمابیش در نشون دادن این مساله موفق بوده. اگر نظر شما در مورد ازدواج به اون تصویر رمانتیک نزدیکه، توصیه می‌کنم این کتاب رو حتما بخونید. اما اگر نه، باید بگم کتاب بجز در هم شکستن این تصویر رمانتیک، کار بخصوص دیگه‌ای انجام نمی‌ده و بعد از خوندنش چیز چندان زیادی بهتون اضافه نمی‌شه. مشکل اصلی من با این کتاب اینه که صرفا داره به ذکر مشکلات می‌پردازه و نه ارائه راه حلی برای اونها. کتاب بیشتر از این جهت خوبه که باعث می‌شه اگر به مشکل خوردید شوکه نشید یا فکر نکنید "فقط زندگی منه که اینطوریه!". اما از نظر من آلن دوباتن داره به وضوح از سوالات واقعی پرهیز می‌کنه. "اصلا چرا ازدواج کنیم اگر ازدواج اینطوریه؟"، " با چه کسی ازدواج کنیم؟"، "ازدواج خوب چطوریه و ازدوج بد چطوریه؟"، "تا کجا باید تحمل کرد؟" و خیلی سوالای دیگه. کتاب به شما اعتماد بنفس کاذبی می‌ده که فکر می‌کنید آماده زندگی شدید. اما اصلا اینطوری نیست. از این جهت من در ادامه صرفا به ارائه افکار مشعشع(!) خودم که از خوندن این کتاب برانگیخته شد می‌پردازم فلذا می‌تونید دیگه ادامه ندید 😅🤨
  
  ببینید، راحت بهتون بگم، "ازدواج یعنی اینکه تصمیم بگیری با چه کسی می‌خوای باقی زندگیت رو دعوا کنی!" تو لب رفتن و هم‌آغوشی‌های آتشین و این حرفا نه تنها قشنگه بلکه هر آدمی که تو زندگیش اینها رو تجربه نکنه خیلی تباهه و یک روز یقه‌اش رو میگیره! پس فکر نکنید خوشگلی اصلا مهم نیست. ولی باید بدونید بالاخره تکراری می‌شه. و وقتی تکراری شد، دیگه مغزتون بهش پاداش نمی‌ده. دست شما نیست. بدنتون اینطوری تکامل پیدا کرده. ازدواج از همینجاست که شروع می‌شه، یا بهتر بگیم، برای خیلی‌ها تموم می‌شه.
  
  حالا ممکنه بگید "صورت زیبای ظاهر هیچ نیست، ای برادر سیرت زیبا بیار" خیلی شاعرانه است. نه؟ ولی باید به شاعر عزیز گفت، شعر نگو برادر😅. سیرت زیبا یعنی چی؟ بیاید من بهتون آدم‌های زیباسیرتی نشون بدم که زندگی مشترکشون برای جفتشون جهنمه. جفتشون آدم خوب، محترم، مهربون، سر براه و متدین. نه عزیزان. سیرت زیبا اصلا کافی نیست. ببینید، هر کسی تو زندگی راهی رو انتخاب می‌کنه. اون ازدواجی دووم میاره و موفق تلقی میشه که راه زن و مردش هم‌سو با هم باشه. این چیزیه که برای ازدواج باید ملاک و معیار قرار بگیره. و از این جهت خیلی عقلانیت نیاز داره.
  
  اگر یکی زندگی رو در ساده‌زیستی ببینه و دیگری آدم پُر کار و بلند پروازی باشه، اینا با هم به مشکل می‌خورن. چون کم کاری اولی برای دومی تنبلی تعبیر می‌شه و کار شبانه‌روزی دومی برای اولی سگ‌دو زدن و بی‌محلی به خانواده. ولی باز اگر هر دو بلند پرواز باشن، اما یکی بخواد نویسنده بشه و یکی بخواد کارگاه بزنه و تولیدی داشته باشه، باز نمی‌شه. چون کارهای خسته‌کننده خونه‌ و زندگی روی زمین می‌مونه. چون هزینه دست کشیدن از کار و پرداختن به کارهای خونه برای هر دو نفر خیلی بالاست و از طرف دیگه هیچ کدوم قادر نیست مشغله دیگری رو درک کنه. می‌بینید؟ سخته! ازدواج کردن نیاز به عقلانیت خشک و حساب دو دوتا چهارتا داره.
  
  این چیزا رو به ما نگفتن. فرهنگ جامعه ما در مورد ازدواج چند شقه است. یکی تصور سنتی که میگه "بچه‌ جون زودتر ازدواج کن و بذار توش تا آرامش پیدا کنی!"{می‌بخشید البته ولی سطح ادراک در همین حده 😑} دومی که تصور رمانتیکه و به دنبال "نیمه گمشده" می‌گرده تا رمانتیک‌ترین لحظات عاشقانه که تو فیلم‌ها دیدن رو با هم تجربه کنن. یک شق سومی هم هست در نتیجه مشاهده شکست مکرر ازدواج‌های دو گروه اول شکل گرفته و می‌گه "اصلا چرا ازدواج کنم؟ یک مدت با این می‌خوابم، یک مدت با اون یکی – راحت!"
  
  خوب که دقیق بشیم می‌بینیم که هر سه گروه، شدیدا در پس‌زمینه گفتمانشون، درگیر پاسخ به "نیازهای جنسی‌شون" هستن و ازدواج رو شکلی از اغنای جنسی می‌بینن. و این باعث صدمه دیدن "ازدواج" می‌شه. فکر می‌کنم گفتمان هنجارشکنانه‌ای نیازه تا این دو مقوله رو از هم جدا کنه. "ازدواج" مقوله‌ای راجع به یاد گیری مسئولیت‌پذیری، فداکاری، داشتن منافع مشترک با هم، و در یک کلام، کمک به همدیگه برای رسیدن به هدف‌های زندگی هست. تعهدی برای اینکه برای رسیدن به هدفت، همراه زندگیت رو قربانی نکنی و هر قدم رو با هم بردارید. عقلانی نیست انسان خودش رو از داشتن یک هم‌مسیر توی زندگی محروم کنه.
  
  اما چه چیزی از کل بحث‌های ما جا مونده؟ بله. مقوله پیچیده و حساس "انحصار در اغنای جنسی". زندگی‌های زیادی داره سر این قضیه می‌پاشه، اما نه به اندازه زندگی‌های مشترک زیادی که داره بخاطر دادن پاسخ به نیازهای جنسی شکل می‌گیره. سهم تنش‌های جنسی در نارضایتی‌ از زندگی یک مساله غیر قابل انکاره. هیچ جلسه مشاوره خانواده‌ای نیست که بخش قابل توجهی از اون به نارضایتی‌های جنسی اختصاص پیدا نکنه. اما نه این کتاب، و نه خیلی‌های دیگه حاضر نیست زیر بار این مقوله بره که آیا این "انحصار" واقعا در خدمت ازدواجه؟ چه هزینه‌هایی که یک خانواده برای حفظ این "انحصار" نمی‌پردازه. سوال اینه که آیا هنوز میخوایم روی مساله خاک بپاشیم یا بالاخره یک روز گفتمانی در این زمینه شکل می‌گیره.
• 
  Rahma.Mrk

  عشت في بيئة جعلني أدرك منذ سن العشرينات أو حتى قبل مدى صعوبات الزواج أو لنقل بعبارة أدق الزواج الفاشل كيف يكون،وتنوعت أمامي أسباب الفشل ،لذلك كنت أكثر شخص يخشى الزواج،لكن رويدًا رويدًا بدأت أنتزع هذه الفكرة من خلال حل ناجع _كنت أظن أنه كذلك_هو حسن إختيار و إختيار شخص يتناسب مع عدد من معايير ،التي تغيرت وتطورت وحُذف منها وتم وضع خطوط حمراء على بعض منها وخضراء على أخرى. كنت أدرك في قرارتي ذاتي أنني سأعيش صعوبات في الزواج لكن تلك المعايير ستجنبني البعض منها. ولاكون ص��يحة كنت فتاة وردية عاطفية 🌸😁.وبعد هذه المقدمة الطويلة التي تتناسب مع جملة قالتها كريستين لزوحها رابح:لديك صفة تحلية كلام بالسكر .وتتناسب مع تأخيري لقراءة هذا الكتاب .الذي هو ثالث كتاب أقرأه له.
  🖊ما قصة الكتاب ؟
  من خلال الثنائي: رابح و كريستبن ينقلك لك تجربة حياة ابتداء من الاعجاب إلى الزواج وكل ما يتخلله من مناوشات ،خيبات،خيانة توقعات،خيانة،محبة،الاطفال،علاقة حميمية وزيارة معالجة عاطفية.
  في شكل فصول ومع كل فصل تجد رؤيته لامر.
  🖊ما انطباعي على الكتاب؟
  من أجمل ماقرأت .رغم أنه اتعبني وجعلني أخوض أعنف نقاشات
  لكنه قدم لي إجابات وتأكيدات لبعض أفكاري و تصوارت عن عدة أفكار كانت تخامرني .سأتحدث عن الفصل متعلق بتقسيم الادوار في البيت والتعاون بين الزوجين.
  هذا مثلا لم أقرأ عنه في أي كتاب او مقال رغم أنه أكثر شكوى أسمعها من الزوجة التي لا يساعدها الزوج ،والزوجة التي تجاهد لجعل زوجها يخرج سلة قمامة والحل الذي يقدم دوما أن تقاسم مهام و إعتماد الحجج حسب الثنائي دينبة أحيانا و منطقية احيانا أخرى .ليأتي سيد" alain"و يقول لك :
  حتى لو تم "partage les taches"
  و انضباط بجدول لن يحول دون نشوب مشاكل حول جزئية دورك لا دوري. حينها تدرك أن الحل هو فيما عبر عنه بتقدير الخدمات في الحب والامتنان حينها تذكرت معنى الحديث خيركم خيركم لاهله الامر ليس تقسيم ادوار أو مساعدات بل الخيرية التي تعني التقدير و قول كلام الخير.
  هذا فصل واحد من عدة فصول تستحق القراءة .
  يكفي أن هذا الكتاب حطم صنم الحب الرومانسي كما تقدمه الروايات .وحطم الوهم الذي يتم تدواله : تزوجي شخص يقبل هيك ولايسعى لتغييرك لتدرك أن: ذلك مهم لكن ذلك اسمه قبول العام "كما قال صديقي أو " المعدل العام "
  لذي يسمح لك بدخول الجامعة كما قالت صديقتي وزميلتي في العمل لكن ��لنجاح ستحتاج لتبذل جهد للمحافظة على ذلك القبول و تنمية مهارات .
  أي بصياغة أخرى قبول مع الوعي بشرط التعلم و التعليم
  الذي هو فصل متميز في الكتاب.
  🖊ماذا أضاف لك الكتاب؟
  جعلني أتأكد من فكرة أن الجهد سبذل دوما في الزواج مثل جهد في أي علاقة إنسانية تود المحافظة عليها.
  و أن إختيار الشخص المناسب ليس ضمانة للتحقيق نجاح الزواج هو يجعلك تبذل الجهد بمحبة و إخلاص مش واجب واجراء حسابات أنت أبذل و انت متى لكن الجهد من طرفين .
  و أن الحب والزواج مهارة مش فيض حماسة كماقال.
  مهارات ستتعلمها مع الوقت و الصبر والكثير من التسامح و الحب.
  وأن الاستعداد للزواج مسألة محورية .ليس الاستعداد المادي أو السن بل كما قال :تكون مستعد للزواح لما تتعلم ان تُحب لا ان تُحَب فقط .
  في أخير أتصح برشا بقراءة هذا الكتاب لكن لايقرأ وحده🖊
  لان هناك عدة لفتات لم يدقق فيها. فلولا قرائتي أخرى لما انتبهت لاهميتها ولها .
  الكتب التي اقترح ان تقراه معه او قبله : صحة العلاقات ،فهم الخزي،فن الحب،ولغات الحب الخمس.
  
  🖊أصبحت أدرك الان أن الزواج علاقة ورحلة تحتمل النجاح و الفشل وكلاهما متساوي .الشخص المناسب هو الشخص الذي تتوسم فيه أنه سيساهم معك في انجاح هذه الرحلة لانك ارتكزت على عدد من صفات و معايير التي تختلف بالاحتلاف نظرة و انتظار كل شخص للزواج
  الزواج ليس مضمون النجاح وليس صك التعيم لكن اختر الشخص وكنت انت الشخص الذي يضمن أنك تبذل الجهد لانجاحه .
  لانك تستحق ذلك.
  
  25/5/2021
• 
  Mohamed Khaled Sharif

  
  
  سيدخل كتاب "دروس الحُب" قائمة أهم الكُتب التي قرأتها في حياتي بلا شك؛ سأعيد قراءته مراراً وتكراراً وفي مراحل حياتي المُختلفة.
  لأنه لم يكسر فقط الطريقة النمطية في الحديث عن الحُب ولكنه تطرق إلى ما بعد البدايات السعيدة؛ ما بعدها بكثير حتى أصبح نموذجاً ليس من الضروري أن يرشدك وتمشي عليه بحذافيره، ولكنه بكل تأكيد سيعرض لك بعض النقاط والتفاصيل التي ستجعلك تصرخ قائلاً: كيف عرف الكاتب بهذا؟ وكيف يستطيع أن يربط المواقف بأخرى شديدة الخصوصية؟ ويُفسر بطريقة فلسفية مُبسطة شكل الحُب؛ الحقيقي؛ المُعاصر؛ والذي يختلف تماماً عما تقرأ عنه، وتشاهد أفلام ومسلسلات "تجارية" عن الحُب المزيف وشكله الذي لا بُد أن يكون له شكلاً معيناً وإلا فهذا ليس حُباً!
  
  من خلال حكاية رابح وكريستين وعلاقتهم وبدايتها، يُسلط "دو بوتون" الضوء على العديد من المشاكل المُعقدة والبسيطة التي تواجه أي مُتحابين، من البداية وجمالها حتى تتوالى الأحداث، وتكبر العلاقة، وتآخذ شكل الزواج وما بعده.. حتى الإنجاب وتبعاته؛ ظروف عمل كُل طرف، والخيانة الزوجية وشكلها -ورُبما هنا نقط اختلافي الوحيدة مع الكاتب ولكنها مُبررة بشكل مُقنع ولكن غير أخلاقي- وحتى الجنس وأشكاله المُختلفة -من وجهة نظره بالطبع- ووجدت في الجنس آراء سوية لم أقرأ مثلها لغربي من قبل! وهذا كان سبباً كافي لأرى أن "دو بوتون" بفلسفته هو واحد من أهم الكتاب المُعتدلين السويين؛ إلى ما تلى ذلك من أبسط المشاكل التي لا نعرف سببها؛ ولكن يُقدم "دو بوتون" آراء منطقية أحياناً وفلسفية أحياناً عن أسباب تلك المشاكل وحلها، والتي تندرج جميعها تحت نطاق الحُب.
  
  هذا الكتاب من أهم الكتب التي قرأتها في حياتي؛ هناك بعض المواقف وجدت نفسي أقول: من فضلك يا دو بوتون أترك لي بعضاً مما في بالي، لأستر به نفسي بعدما عريتني أمام نفسي وكأني أنظر إلى مرآة ولست أقرأ كتاب!
  كتاب واقعي، صادم، وهام.
  
  وبكل تأكيد يُنصح به.
  للأبد.
  
  
• 
  Nazanin Moshiri

  (...و آن دو سال های سال به خوبی و خوشی و عاشقانه در کنار هم زندگی کردند...)
  این جمله ، پایان آشنای اکثر قصه ها و افسانه های عاشقانه ست. این که دو نفر بعد از کشمکش های فراوان در نهایت به هم رسیدند و همه چیز ختم به خیر شد. ولی آیا واقعا این ختم ماجراست که به خیر انجامید؟به نظر من (و البته نویسنده ی محترم)، این تازه آغاز ماجراست.
  این که آن زوج چطور تونستن تا سال های سال زندگی عاشقانه و شادی داشته باشند ؟  چطور گرفتار روزمرگی نشدند و یا این که لحظه ای فکر نکردند انتخابشان اشتباه بوده و باید به گزینه دیگری فکر می کردند؟ ، سوالهایی ست که اکثرا در داستان ها بی جواب می ماند ولی در زندگی های حقیقی با این آمار بالای جدایی ،پررنگ و مهم می شوند.
  این کتاب توانسته با تحلیل زندگی یک زوج پس از آشنایی و ازدواج تا حدودی ما را با جنبه ی مبهم زندگی زناشویی آشنا کند.
  بسیار بسیار خوشحالم که خواندمش و قطعا دوباره هم خواهم خواند.
  به نظرم برای هر شخصی چه در آستانه ی ازدواج ، چه با تجربه ی سال ها زندگی مشترک و یا حتی مجرد ، خواندن این کتاب لازم است. علاوه بر نکات خیلی خوبی که در متن به آنها اشاره شده ، داستانی روان و قابل قبول با قلمی جذاب را دنبال خواهید کرد.
  در بین انبوهی از جملات قابل تامل کتاب که مربوط به سیر عشق بودند، جمله ای توجهم را جلب کرد که درباره ی کتاب های مهم است:
  
  (کتاب های مهم باید آنهایی باشند که باعث شوند ما در کمال آرامش و رضایت خاطر ، متحیر شویم از این که چگونه ممکن است نویسنده این قدر خوب درباره ی زندگی ما بداند...)
  
  امیدوارم در طول عمر کتاب خوانیتان ، حیرت زدگی هایی این چنین را تجربه کنید😊
• 
  Amin Dorosti

  کتاب فوق‌العاده‌ای بود، واقعا خوندن این کتاب پیش از ازدواج یا شروع رابطه احساسی از نان‌شب واجب‌تره! نویسنده با نگاهی دقیق و نکته‌سنج ابعاد مختلف یک رابطه احساسی و طرفین رابطه را بررسی کرده و حقایق بسیار مهم و البته فراموش‌شده‌ای را به ما یادآوری می‌کند؛ حقایقی که چه‌بسا برای ما چندان هم تازه و شگفت‌انگیز نباشند، اما به‌واقع «فراموش‌شده» هستند و باید بارها و بارها آن‌ها را به خودمان و همسر یا پارتنرمان یادآوری کنیم. مهم‌ترین چیزی که این کتاب به من یادآوری کرد خیلی ساده است، هرچند که به‌سادگی بازهم در کشاکش زندگی فراموش می‌شود:
  دیدگاه رمانتیک نسبت به ازدواج، بر اهمیتِ یافتن شخص «مناسب و درست» پافشاری می‌کند، که یعنی شخصی همدل با علایق و ارزش‌های فراوان ما. چنین شخصی اصلاً وجود نخواهد داشت. ما بیش از حد متفاوت و منحصربه‌فردیم. تناسب و همخوانی همیشگی غیرممکن است. شخصی که واقعاً و کاملاً متناسب با ماست کسی نیست که به‌طور معجزه‌آسایی همهٔ سلایقش با ما یکی باشد، بلکه کسی است که بتواند با فراست و کلام خوش راجع به اختلاف سلایق گفت‌وگو کند.
  به‌جای اندیشهٔ موهوم مکمل تام یکدیگر بودن، این توانایی تحمل تفاوت‌هاست که نشانهٔ حقیقی شخص «درست و مناسب» است. مکمل یکدیگر بودن دستاورد عشق است؛ نباید به‌عنوان پیش‌شرط آن در نظر گرفته شود. ص ۲۲۴
• 
  Azar Dokht

  فقط یه توصیه کوتاه :"اگه بالای بیست سال سن دارید، بخونیدش. نه یک بار، چند بار قبل ازدواج ، حین ازدواج و بعد ازدواج! که به شدت راست میگه این آلن دوباتن :)"
  قبل تر کتاب جستارهایی در باب عشقش رو خونده بودم که کار ضعیفی بود نسبت به این. خب منطقیه آلن این کتابش رو سالها بعد از جستارهایی درباب عشق نوشته. پختگی در عقاید و قلمش پیداست :)
• 
  سـارا

  سیر عشق شباهت زیادی به کتاب قبلی آلن دوباتن، «جستارهایی در باب عشق» داره، منتهی تحلیل ها و موشکافی ها بیشترند و در کل بعد روانشناسی داستان وسیع تره.
  تو این کتاب شروع یک رابطه از ابتدا تا سال ها پس از ازدواج دو شخصیت اصلی داستان بررسی میشه. من تمامی بخش ها جز "بی وفایی" رو دوست داشتم و بنظرم میشه به نکاتش برگردیم و ازشون تو رابطه‌هامون استفاده کنیم، و البته درک کنیم عشق واقعی چیزی فراتر از اونیه که هنر به ما معرفی کرده... پر چالش تر، رنج آورتر و دوست داشتنی تر...
  .
  بخشی از فصل اول کتاب:
  «هنوز اول راه است، ربیع و کرستن باهم ازدواج خواهند کرد، رنج خواهند کشید، اغلب دغدغه مالی خواهند داشت، بچه‌ی اولشان دختر خواهد بود، بعد پسردار می‌ شوند، گاهی دچار ملال می شوند، گاهی میخواهند یکدیگر را بکشند و گاهی خودشان را. این است داستان عاشقانه‌ی حقیقی..»
• 
  Bianca

  How can a book be enlightening and, at the same time, irritating? That must be a feat in itself, so I guess that's something.
  
  I've been aware of Alain de Botton for years. I've watched most of his documentaries, TED talks, I even follow him on Twitter. So when I saw that there was a new book, a novel, I immediately requested it.
  
  This book is definitely different. It's penned as a fiction novel, but is it really? The fiction part, the story of Rabih and Kirsten, was more of a conduit for the author's thoughts on love, relationships, sex and marriage. And those thoughts, for the most part, were absolutely spot on. I've highlighted many of them. I sort of want my husband to read it, actually, I want everybody to read it. Because so many bits are enlightening.
  
  As even de Botton says "the start receives such disproportionate attention because it isn't deemed to be just one phase among many; for the Romantic, it contains in a concentrated form everything significant about love as a whole. Which is why, in so many love stories, there is simply nothing else for the narrator to do with a couple after they have triumphed over a range of initial obstacles other than to consign them to an ill-defined contented future - or kill them off. What we typically call love is only the start of love."
  You can't argue with that. Just look at the movies and most novels, especially the romance ones, the majority of them focus on the beginning of a relationship. I guess, in some ways we know it goes downhill from there. But that's the thing that I liked about this "novel". It explains why in a very matter-of-fact, logical way (I love logical anything). As the saying goes - familiarity breeds contempt. Learning to navigate that is not easy, as we all know.
  
  I liked the having children chapter, how children have no use and yet we love them so much, which teaches us about loving without expecting something back. "A well-loved child is set a challenging precedent. In its very nature, parental love works to conceal the effort which went into generating it. It shields the recipient from the donor's complexity and sadness - and from an awareness of how many other interests, friends and concerns the parent has sacrificed in the name of love." Of course, there's much more than that, as the kids grow up, and more challenges ensue.
  
  Look, most of it is relevant and pretty much spot on. It's just that it is so didactic, it was as if I was attending a lecture. Our hands are held throughout the novel, and at times, I wanted to yell: I get it, you don't have to explain everything to me! It felt as if I were in lab, hidden behind a one-way mirror, analysing, comparing, contrasting and taking notes.
  
  While I could relate with the protagonists in many ways, I didn't feel connected, if it makes any sense? I think the tone had something to do with it.
  
  Had it been just a book of essays, thoughts on love, marriage, sex, parenthood, relationships, it would have been much more satisfying.
  
  As I said in the beginning, despite irritating me at times, I think it's well worth reading and that everyone could take something out of it - be it useful, enlightening, compelling or just reassuring.
  
  I've received this book via NetGalley. Many thanks to the publishers, Simon & Schuster, for the opportunity to read and review The Course of Love.
  3.5 stars
  
  Cover: 5 stars
• 
  °°°·.°·..·°¯°·._.· ʜᴇʟᴇɴ Ροζουλί Εωσφόρος ·._.·°¯°·.·° .·°°° ★·.·´¯`·.·★ Ⓥⓔⓡⓝⓤⓢ Ⓟⓞⓡⓣⓘⓣⓞⓡ Ⓐⓡⓒⓐⓝⓤⓢ Ταμετούρο Αμ

  «Πολλές φορές ενεργούμε βάσει σεναρίων προερχόμενων απο κρίσεις πολύ παλιές που, συνειδητά, τις έχουμε λησμονήσει. Συμπεριφερόμαστε σύμφωνα
  με μια αρχαϊκή λογική που τώρα μας διαφεύγει, ακολουθώντας ένα νόημα που δεν μπορούμε να αναλύσουμε διεξοδικώς σε όσους μας είναι περισσότερο απαραίτητοι. Ίσως δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε σε ποια περίοδο της ζωής μας βρισκόμαστε πραγματ��κά, ποιον αντιμετωπίζουμε στην πραγματικότητα και τι είδους συμπεριφορά αξίζει δικαιωματικά στο άτομο που έχουμε μπροστά μας. Τελικά, ίσως είναι δύσκολο να βρίσκεται κάποιος δίπλα μας».
  
  •Η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη των αντικειμενότροπων σχέσεων μέσω των κοινωνικών θεσμών•.
  
  Το εγχειρίδιο χρηστικών λειτουργιών απο ορμονικές εκκρίσεις και εγκεφαλικές απολήξεις κυτταρικών ουσιωδών συμπλεγμάτων, μας εξιστορεί με πονηριά
  και μια πανδαισία αυτοβοήθειας κρυμμένης πίσω απο τη μυθιστοριογραφία, την πραγματική έννοια ουσιαστικά και μεταφορικά, του ρομαντικού έρωτα
  και του διαφωτισμού της της σεξουαλικής οικειότητας.
  
  Όταν οι φαντασιώσεις της εκρηκτικής ηδονής παύουν να σέβονται τα αρχέγονα ένστικτα σωματικής πανοργασμικής λαγνείας και χαρακτηρίζονται
  ως διαστροφές ή αιτίες αγχώδους κτητικής ζήλειας ανάμεσα στους ήδη παραφορτωμένους με συμβάσεις πάσης φύσεως εραστές. Κάπου εκεί, χωροχρονικά δημιουργείται και απαξιώνεται η εξανθρωπιστική ασυμβίβαστη αλληλεπίδραση ρομαντικής και πρακτικής αγάπης.
  
  Απο αυτό το σπιράλ της φθίνουσας εμπιστοσύνης
  με τις σχέσεις, τις πιέσεις και τους κινδύνους που εμπεριέχει μια μέση ύπαρξη μπαίνοντας στην θεατρική παράσταση του γάμου ώστε ανενδοίαστα να προσάπτει στην αγάπη τον χαρακτηρισμό της ουσίας του θέματος που ταιριάζει απόλυτα στο εμμονικό αξίωμα της ιδεοληψίας.
  
  Τι συμβαίνει στα αρχικά μας ιδανικά, στις χιμαιρικές ελπίδες μας, στις μεθόδους εμπειριών και μηχανισμών άμυνας για την αποτροπή του φόβου μέσα σε μια σχέση χαράς και δυστυχίας παράλληλα, τότε που
  εκ πεποιθήσεως εξαγνιστικού καταναγκασμού
  και εκούσιου αταβιστικού τρόμου πρωτεύει η σιγουριά του αιώνιου πάθους και της ακλόνητης πίστης και αφοσίωσης σε ένα, μοναδικό και αναντικατάστατο άτομο με το οποίο θέλουμε να μοιραστούμε την ακατανόητη υπαρξιακή μας ταυτότητα που μετά κόπων και βασάνων δεν αυτοκτονεί στο βωμό της ψυχαναγκαστικά προαπαιτούμενης μονογαμικής αγάπης.
  
  Ο Alain De Botton σκιαγραφεί ένα φωτεινό, ευμετάβλητο πορτραίτο που αλλάζει δομή και υπόσταση τεχνοτροπίας ανάλογα με τις φωτοσκιάσεις στα ψυχογραφήματα δυο ατόμων που επιλέγουν να γίνουν ζευγάρι, ξεκινώντας απο τη σπίθα της πρώτης ταχυκαρδίας που σηματοδοτεί έλξη και πόθο, εξελίσσεται σε οικογενειακό θεσμό γαμήλιων όρκων και απαιτήσεων μέσω των παιδιών, της καριέρας, της πλήξης, της απιστίας, της απογοήτευσης, των καταναγκαστικών αναγκών και απαιτήσεων που πρέπει να τηρηθούν και δηλητηριάζουν την ατομική βούληση μέσω της αναγκαστικής γνωριμίας με το άλλο μισό.
  
  Το οργανικό κομμάτι ενός πλάσματος που επέλεξες να κουμπώσεις πάνω του τη ζωή σου. Και ξυπνάς απο εφιάλτη όταν αντιλαμβάνεσαι στην απόλυτη ησυχία
  μιας κυριακάτικης νύχτας ή μετά απο έναν απολίτιστο καυγά στολισμένο με τα ωραιότερα κοσμητικά επίθετα του γλωσσικού οχετού πως πήρες λάθος κομμάτι τελικά. Αταίριαστο. Ετερόκλητο. Απροσάρμοστο. Ξένο. Πραγματικό και κυρίως, χωρίς κάρτα αλλαγής.
  
  Η βαρκάρισσα της χίμαιρας σε μια απέλπιδα προσπάθεια αναπτέρωσης κάθε ηθικού και ανήθικου δισταγμού σου δείχνει το ταξίδι προς τον φάρο του διαζυγίου.
  Μα δεν θέλεις να μπεις σε αυτή τη βάρκα , καταρχάς, διότι μπορείς πολύ εύκολα να το κάνεις οπότε το αφήνεις για μετά και κατά δεύτερον διότι ίσως, και να έχεις ξαναταξιδέψει μαζί της, ως παιδάκι, με πικρές αναμνήσεις, κρατώντας το χέρι της μαμάς ή του μπαμπά, και των δυο αποκλείεται, δεν θα χωρούσαν στη βάρκα. Δυστυχώς θυμάσαι.
  Και μετά ξέρεις πως δεν σου αξίζει μια υποχρεωτική ταπεινωμένη καθημερινότητα αλλά όλη σου η απογοήτευση απο το πρώμο οικογενειακό περιβάλλον έχουν αναπτύξει διαφορετικές αντιδράσεις αποτροπής φόβου, εγκατάλειψης ή απόρριψης.
  
  Σύμφωνα με αυτή την ψυχολογικά κληρονομιά υιοθετείς μία εξαρτημένη και ελεγχόμενη συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται ως αγχώδη προσκόλληση ή παλεύεις με κάθε άμυνα και υποχωρητικό ελιγμό που αποκαλείται αποφεύγουσα προσκόλληση. Οι αντικειμενικές εξηγήσεις δεν είναι διαθέσιμες.
  
  Οι περιστάσεις που θα αντιμετωπιστούν, η συνήθεια, η προσαρμογή, η επιδείνωση της ψυχικής ισορροπίας απο τον έναν σύντροφο στον άλλον μέσω των μεταβαλλόμενων σταδίων που βρίθουν συναισθημάτων, φιλοδοξιών, ανασφαλειών και πλήρους δυσαρέσκειας θα επιφέρουν μια τάση αυτοβοήθειας και αυτοσυντήρησης των ατομικών δεξιοτήτων με την βαθύτερη έννοια του όρου.
  
  ( Proust, Θεέ, πάρε την ΠΑΕ και άλλαξε τη ζωή μας. Διότι απλά μπορείς).
  
  Εν κατακλείδι πρόκειται για έναν αναζωογονητικό διαλογισμό, λογοτεχνικής ιστορίας και φιλοσοφίας, περισσότερο διδακτικό απο όσο θα έπρεπε και λιγότερο κατάλληλο για όσους έχουν εμπειρικά βιώματα σχετικά με την πραγματικότητα της αγάπης που έγινε δίκοπο μαχαίρι.
  
  “Θα χρειαστεί πολλά χρόνια και ο Ραμπί ερωτευμένος για να καταλήξουμε σε μερικά διαφορετικά συμπεράσματα, για να αναγνωρίσουμε ότι τα ίδια τα πράγματα που κάποτε θεωρούσε ρομαντικά - διαφωνίες χωρίς λέξεις, στιγμιαίες επιθυμίες, εμπιστοσύνη στους συντρόφους ψυχής - είναι αυτό που εμποδίζει να μάθουμε πώς να είμαι με κάποιον. Θα υποθέσει ότι η αγάπη μπορεί να αντέξει μόνο όταν κάποιος είναι άπιστος στις απατηλές φιλοδοξίες ανοίγματος και ότι, για να λειτουργήσει η σχέση του, θα πρέπει να εγκαταλείψει τα συναισθήματα που τον βασάνιζαν αρχικά. Θα πρέπει να μάθει ότι η αγάπη είναι μια δεξιότητα και όχι ένας ενθουσιασμόs».
  
  🤘🏻🤘🏻🤘🏻
  Καλή ανάγνωση.
  Πολλούς ασπασμούς.
• 
  Nastaran

  سیر عشق من رو از روابط عاطفی و ازدواج تا حدی ترسوند.
  موضوع اینه که ازدواج، پایان خوش داستان نیست؛ بلکه شروع مسئولیت هاست و عشق میتونه ترسناک، خسته کننده و ملال آور و یا مأیوس کننده بشه.
  بحث ها و اختلافات کوچیک هم اهمیت پیدا میکنن. سوءتعبیرها و بی وفایی ها زندگی مشترک رو تهدید میکنن؛ و بچه ها میتونن تبدیل به بزرگ ترین مخرب عشق بین زن و مرد بشن.
  نمیدونم دوباتن این کتاب رو برای کمک به متأهل ها نوشته یا ترسوندن مجرد ها.
  ولی یاد گرفتم هر رابطه ی عاطفی، نیازمند صحبت، تلاش برای رفع مشکلات و جست و جوی ذهن ناخودآگاه طرف مقابله.
  اگر یاد بگیریم چطور معلم خوبی باشیم و صبر و حوصله به خرج بدیم؛ می‌تونیم مطمئن باشیم که ویژگی های منفی طرف مقابل رو بهش یادآوری کنیم؛ بدون این که اون رو به فردی لجباز و عصبانی تبدیل کنیم.
  روابط عاشقانه بر این پایه بنا میشن که شخصی زو با تمام ویژگی هاش بپذیریم و ستایش کنیم؛ ولی فلسفه ی یونان میگه هدف رابطه بهبود و کمال هرکدوم از ماست. اگر نقص ها و ضعف های عزیزترین فرد زندگی مون رو بهش یادآوری نکنیم؛ در حقیقت خیانت بزدلانه ای به هدف اصلی رابطه کردیم.
  سیر عشق به ما میگه هیچ وقت قرار نیست رابطه ای فوق العاده و بی نقص داشته باشیم. هیچ فردی کاملا مناسب ما نیست! هرفردی، در رابطه ی صمیمانه ویژگی هایی خواهد داشت که مارو تا حد جنون عصبانی خواهند کرد.
  
  کتاب آموزنده ای بود. از اون دسته کتاب های روانشناسی که حوصله سر بر نیستن و میشه ساعت ها درباره شون فکر کرد. ایده ی کتاب جسور��نه و دیدگاهاش منطقی بود.
  تلفیق رمان و کتاب روانشناسی باعث کشش بیشتر این کتاب شده بود و مثال های کتاب در زندگی کریستن و ربیع فوق العاده به جا بودن.
  تنها انتقادم به این کتاب، عدم ارائه ی راه حل های بیشتر برای رفع این مشکلات بود.
• 
  Maria Bikaki

  «Ο έρωτας φτάνει σε μια κορύφωση στις στιγμές που ο αγαπημένος μας καταλήγει να κατανοεί, πιο καθαρά από όσο μπόρεσαν ποτέ οι άλλοι και ίσως καλύτερα και από εμάς τους ίδιους, τα χαοτικά, αμήχανα και ενοχικά κομμάτια του εαυτού μας. Το γεγονός ότι κάποιος άλλος καταλαβαίνει ποιοι είμαστε, συμπάσχει μαζί μας και ταυτόχρονα μας συγχωρεί για όσα βλέπει, ενισχύει συνολικά την ικανότητα μας να εμπιστευόμαστε και να προσφέρουμε. Ο έρωτας είναι ένα δώρο ευγνωμοσύνης για την οξυδέρκεια του ερωτικού μας συντρόφου αναφορικά με το μπερδεμένο και βασανισμένο ψυχισμό μας».
  
  Εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο. Μου πήρε μόνο μια μέρα να το διαβάσω. Πανέξυπνος ο τρόπος που διαχειρίστηκε ο συγγραφέας το θέμα. Ένα βιβλίο που αφορά τόσο τον άντρα όσο και τη γυναίκα του σήμερα κυρίως αυτή και το κυνήγι αυτού που λέμε έρωτα. Είναι από κείνα τα βιβλία που σε βάζει να σκεφτείς είτε έχεις βρεις τον έρωτα είτε είσαι παντρεμένος είτε ένας ελεύθερος άνθρωπος που ακόμα τον αναζητάς. Δε θεωρώ ότι μου μίλησε αυτό το βιβλίο επειδή διάβασα πράγματα που δεν είχαν περάσει ποτέ από το μυαλό μου δεδομένου ότι από αθεράπευτη ρομαντική ψυχή έχω κατέβει εδώ και χρόνια από το ροζ συννεφάκι μου και ο έρωτας πλέον για μένα έχει μια τελείως διαφορετική εικόνα απ’ ότι είχε στο παρελθόν όμως ήταν πραγματικά συγκλονιστικό να βλέπεις καταγεγραμμένες σε μια σειρά σκέψεις και ιδέες που έχουν περάσει και από το δικό σου μυαλό ή τελοσπάντων με την ανάλυση του συγγραφέα περνάνε σε μια ακόμα μεγαλύτερη διάσταση με τη μορφή μιας απλής ρομαντικής ιστορίας πρωταγωνιστής της οποίας μπορούσε να ήταν ο καθένας από μας. Δύσκολο πάντως σπορ ο έρωτας, πολύ δύσκολο
  Εχω ξεχωρίσει ένα σωρό αποσπάσματα που τα βρήκα so to the point για να μη σας κουράζω όμως μοιράζομαι μερικά από αυτά.
  
  «Έχουμε τόσες απαιτήσεις από τους συντρόφους μας και γινόμαστε τόσο παράλογοι μαζί τους, επειδή πιστεύουμε πως, αφού κατανοούν τις κρυφές πτυχές του ευατού μας, αφού η παρουσία τους απαλύνει πολλά από τα βάσανα μας, μπορούν με κάποιο τρόπο να διορθώσουν τα πάντα στη ζωή μας. Υπερβάλλουμε ως προς τις δυνάμεις τους με τον ίδιο περίεργο τρόπο που μας ακολουθεί εδώ και δεκαετίες στην ενήλικη ζωή μας. Υπερβάλλουμε ως προς τις δυνάμεις τους με τον ίδιο περίεργο τρόπο που μας ακολουθεί εδώ και δεκαετίες στην ενήλικη ζωή μας με τον οποίο ένα παιδί αισθάνεται δέος μπροστά στις φαινομενικά θαυματουργές ικανότητες των γονιών του».
  
  « Και μόνο η ιδέα ότι προσπαθούμε να διδάξουμε κάποια πράγματα στο σύντροφο μας μοιάζει συγκαταβατική, άτοπη και ξεκάθαρα μοχθηρή. Αν αγαπάμε πραγματικά τον άλλον, ούτε που θα σκεφτόμασταν ότι θέλουμε να τον αλλάξουμε. Ο ρομαντισμός είναι ξεκάθαρος ως προς αυτό: Ο αληθινός έρωτας ισοδυναμεί με τη συνολική αποδοχή του συντρόφου μας. Αυτή η θεμελιώδης αφοσίωση στη συμπόνια και την καλοσύνη καθιστά τους πρώτους μήνες ενός έρωτα τόσο συγκινητικούς. Στη νέα σχέση, τα ευάλωτα χαρακτηριστικά μας αντιμετωπίζονται με γενναιοδωρία. Η ντροπαλοσύνη, η αδεξιότητα και η σύγχυση μας γοητεύουν αντί να προκαλούν σαρκασμό ή παράπονα, οι προβληματικές πλευρές του εαυτού μας περνάνε αποκλειστικά μέσα από το φίλτρο της συμπόνιας. Από κείνες τις στιγμές αναπτύσσεται μια όμορφη αν και προκλητική, ως και παράτολμη, πεποίθηση: για να σε αγαπάει κάποιος, σημαίνει οπωσδήποτε ότι σε αποδέχεται όπως ακριβώς είσαι.
• 
  Henk

  Dispassionate, like a wildlife documentary on human love and relationships but very spot on and relatable as well - 3.5 stars
  ...love is a skill, not just an enthusiasm.
  
  The premise of
  The Course of Love starts of that where most love stories end, with happily ever after, is where real love starts. It's like an inversion of the idea
  Italo Calvino had in
  If on a Winter's Night a Traveller, not focussing on starting but on how a relation needs to be nurtured further to be successful. I am rather sure that
  Margaret Atwood in one of her books had the saying Love is a verb, which seamlessly fits with this thought.
  
  To explore the topic the author uses two average people, who feel less as real persons than as a way of cleverly investigating the theme. We follow them from falling in love to the first arguments (We should add that it is a privilege to be the recipient of a sulk: it means the other person respects and trusts us enough to think we should understand their unspoken hurt. It is one of the odder gifts of love. & Small arguments are big one's who never got the attention they'd deserve) and their responses on live's struggles, including the thought that most domestic appliances give you more of a manual than what you get with a baby.
  
  Quite refreshing to see a normal live being taken so serious, being looked at almost as if we are seeing a wild life documentary. There are a lot of poignant observations, like: We don't need to be constantly reasonable in order to have good relationships; all we need to have mastered is the occasional capacity to acknowledge with good grace that we may, in one or two areas, be somewhat insane.
  Sometimes the omniscient voiceover by
  Alain de Botton gives me the feeling he looks down on the subjects of this story (e.g. normal people). Like Jarvis from the Marvel universe he picks the actions and motivations of his characters apart. The way how every quirk or behaviour is analyzed back to a historical cause or a trauma from childhood strikes me as a bit to easy and deterministic.
  
  But he also rightfully says Cynics are merely idealists with unusually high standards and in the end the eerily recognisability of a lot of what's described in this book shows real insight in humanity.
  
  By the standards of most love stories, our own, real relationships are almost all damaged and unsatisfactory. No wonder separation and divorce so often appear inevitable. But we should be careful not to judge our relationships by the expectations imposed on us by a frequently misleading aesthetic medium. The fault lies with art, not life.
  Rather than split up, we may need to tell ourselves more accurate stories - stories that don't dwell so much on the beginning, that don't promise us complete understanding, that strive to normalize our troubles and show us a melancholy yet hopeful path trough the course of love.
• 
  صان

  کتاب خوبی بود. این مشخصه.
  اما به نسبت حجمی که داش��، انتظار مطالب مفیدتری داشتم. یعنی اگر بخوایم چگالیِ مفید بودن را محاسبه کنیم طبق فرمول زیر
  مطالب خوب و مفید تفسیم بر تعداد صفحات، این کتاب چگالی کمتری نسبت به کتاب‌های دیگه ای که ازش خوندم داشت. این به این معنی نیست که مطالب خوبی نداشت، حرف من اینه که مطالب خوب بیشتری باید می‌داشت بر اساس انتظاراتم از آلن دو باتن.
  
  مورد بعدی اینه که اول این کتاب نوشته شده که کتاب جستارهایی در باب عشق رو ایشون توی ۲۳ سالگی نوشته. حالا بیایم مقایسه کنیم لاو لایفمونو توی ۲۳ سالگی با ایشون :))
  
  فرم کتاب به این شکله که رمانی داریم از یک زوج و تمام مسائل اساسی یک رابطه از ابتدا تا خیلی جلوتر توصیف می‌شه و بین توصیفات، تحلیل می‌شه. قسمتای تحلیلی به صورت ایتالیک نوشته شده.
  خوندنش مفیده و پیشنهاد می‌کنمش! دلیل ۵ ستاره نشدن هم فقط همون چگالی ای هست که حرف‌ش رو زده‌م. همین.
• 
  الزهراء الصلاحي

  من الكتب صعبة التصنيف.
  فهو ليس رواية بالمعنى المتعارف عليه.
  ولا هو كتاب تنمية ذاتية يتحدث عن الحب والعلاقات.
  ببساطة هو خليط من هذا وذاك!
  
  قصة حب بين رجل وامرأة يتتبع فيها بوتون قصة حياتهما منذ الطفولة مروراً ببداية التعارف وتطور العلاقة بكل مراحلها وجوانبها من خلال بعض المواقف التي تحدث بينهما والأحداث التي يمرا بها ومشاعر كلاً منهما مع وجود تعقيب وتحليل بواسطة بوتون على هذه المواقف والمشاعر.
  
  فكرة الكتاب مميزة.
  أحببت طريقة العرض والتحليل.
  كان صوت الرجل "رابح" أوضح بكثير من صوت المرأة "كريستين" أو بمعنى أصح يكاد يكون صوتها غير موجود وهذا المأخذ على الكتاب بالنسبة لي أما دون ذلك فالكتاب ممتاز وأنصح به.
  
  تم
  ٢٦ سبتمبر ٢٠٢١
• 
  Haniye_Mirkamali

  یجوری این کتاب خفن بود که فکر نکنم، حالاحالاها براش ریویو بنویسم..
  باز هم باید مطالعه‌اش کنم.
  باز هم باید نوت بردارم..
  تا شاید یک روزی در موردش نوشتم..
  
  اتمام..
  ۹ شهریور ۱۴۰۰
  ساعت ۲۱:۰۰
• 
  Théo d'Or

  Love reaches its peak when it is proved that the loved one understands, more clearly than others have ever been able to, maybe even ourselves - those parts of us that are chaotic, embarrasing and shameful.
  
  "The Course of Love " - is a stenic book, which proposes a detached and not at all conventional contemplation of love.
  One question that is most often asked is " how did they get to know each other ? " - a question that dissatisfies with the exaggerated importance given to the beginning.
  The start receives such disproportionate attention, because it isn't deemed to be just one phase among many, for an romantic - it contains in a concentrated form everything significant about love as a whole. Which is why, in so many love stories, there is simply nothing else for the narrator to do with a couple after they have triumphed over a range of initial obstacles, other than to consign them to an ill-defined contented future, or kill them off.
  
  The key would be how they resisted together, what happened to them, and how they faced difficult situations.
  The book can also be seen as a text-book of love, and here are certain passages that incite some intrigues :
  " Is love a habit rather than an enthusiasm ? "
  
  We each enter into a relationship, believing in our possibility of quick and total understanding and empathy between two beings, and in the chance to put an end to loneliness once and for all, with the feeling of having discovered a part of one's own self. But even though we face romantic challenges, the road is long, and all the events that take place along it - will be the true love story.
  Botton favors not the intrigue itself, but the emotions and behaviors of the characters created by ordinary circumstances.
  "We don't need to be constantly reasonable, in order to have good relationships; all we need to have mastered is the occasional capacity to acknowledge, with good grace, that we may, in one or two areas - be somewhat insane."
• 
  Mohy_p

  توی تمام بی سوادیم در سواد رابطه این کتاب و خوندم و به شدت لذت بردم از روایت داستانی همراه با صحبت های آلن دوباتن
  با کمی چشم پوشی پنج ستاره تمام .
  
  از کتاب هایی بود که افسوس خوردم ای کاش همزمان برا دوست صمیمیم میخریدم و مجبورش میکردم به خوندنش باهام تا هی براش عکس نفرستم از کتاب و سر نظرات آلن دوباتن باهم حرف بزنیم : )))
  
  اولای کتاب که بودم متوجه شدم کتاب سانسور داره (به لطف سه نقطه های مترجم ) و همزمان کتاب زبان اصلیشم با گوشیم چک میکردم واقعا مترجم تا جایی که دستش باز بوده و یا حتی بیشتر ترجمه کرده بود و اون قسمت های سانسور شده هم مشخص شده بود به شعور ادم کمتر توهین میشد
  شخصی که واقعا و کاملا متناسب با ماست کسی نیست که به طور معجزه آسایی همه سلایقش با ما یکی باشد بلکه کسی است که بتواند با فراست و کلام خوش راجع به اختلاف سلایق گفت و گو کند
• 
  Leo Robertson

  RE-READ NOTES:
  
  Still wonderfully insightful and I can still recommend it. It's as searingly honest as anything, but doesn't feel the need to see the negative of life in a negative light. Nor a positive one. Like shining all colours on life so it looks all washed out and white. But true.
  
  This is as patently revealing of a novel's intent and structure as any work can be, and so it's no surprise that it directs its characters towards more disaster and conflict than might be necessarily realistic, because it's trying to prove certain points. It proves those points well, but as a friend pointed out, there's no reason for two reasonably well-off people to be constantly scrambling for money. Everything is so medicore about their lives because mediocrity is to be studied in its every form, but it's hard to believe there was nothing of the spectacular, that someone could conceivably create people they don't seem to see much of themselves in, approach their lives in such a rote fashion.
  
  Or maybe I should count myself lucky that my life appears more enjoyable than that of these characters. Fuck that! I work so hard for everything. Omg I'll be a centrist for life D:
  
  ORIGINAL REVIEW:
  
  This is the book that
  How to Think More About Sex promised to be, but it's way better.
  
  It is a novel, I guess, but an extremely stripped-down version. de Botton is familiar with a novel's functionality, and presents us only with its functional aspects- there are no digressions, prolonged scene-settings or reels of dialogue here. These would have created an enthralling novel of 800pgs, but strayed from the text's central goal, namely that it's a case study of sorts of the average marriage- so its characters are given enough details to make them live, but no more, since they are essentially irrelevant as individuals- they're you, me and everyone. (And if you've read any of my other reviews, you know how thankful I am that a contemporary author refuses to give into indulgences or lofty goals of edging out other books with their own text's impossible length!)
  
  The novel covers those aspects that have previously been left out of literature before this new movement, that seems to have started with Knausgård that I'm gonna coin "normalcore": the movement seeking to re-establish the courage it takes to live a normal life and extol the virtues of mediocrity- de Botton's enemies are tabloid newspapers; others might be Kardashians, The Voice, or talentless YouTube twerps with millions of followers. And it's about time, I think*: most other novelists, when they cover these areas, focus on the crushing despair of their characters when they realise they won't ever make anything of themselves and will perform their thankless jobs before being forgotten forever- and they often just leave it at that. But de Botton approaches every single honest facet of adult life, with its frustrations, shames and disappointments, with kindness and compassion- my own philosophy is to do this, but isn't it interesting that some realisations come to you with such apparent originality and extreme weight that they feel exempt from being treated kindly?
  
  Having watched some of de Botton's School of Life videos on love, disappointment and the importance of melancholy (check these out!), it was impossible not to read his prose in his singularly kind and familiar voice.
  
  This is positively essential reading. But normalcore books should be treated as moments of clarity in life treat us: as fleeting ventures packed amidst pleasant fantasy (this truth is one I earned the hard way by reading back-to-back Joseph Heller, David Foster Wallace and William Gass last Spring, so just trust me on this one- if you're gonna be kind, always start with thine ownself!), and to that end I'm now gonna read a 650pg Japanese crime novel and set aside the inevitable disappointments throughout the course of work, love and life :)
  
  *Though I would say the American trend to elicit addiction-based confessions from celebrities in the aim of proving that they are not immune to statistics has become patronising and excessive. The point has been proven: celebrities are humans. FUH.
• 
  Shahrzad

  رمان فلسفی، راهنمایی بسیار عالی برای پرورش و مراقبت از عشق
  همیشه داستان ها در بزنگاه عاشقی تمام میشوند. هیچوقت در ادامه حرفی زده نمیشود. سرنوشت این عشق چیست? همیشه به همان زیبایی اول میماند?
  
  از متن:
  (تنها زمانی میتوانیم ادعا کنیم به تدریج در حال شناخت یک نفر هستیم که آن شخص سخت ما را مأیوس کرده باشد.)
  .
  (قدر و منزلت غریزه، میراثی است از واکنش جمعی ناشی از آسیب روانی علیه چندین قرن "دلیل منطقیٍ" بی منطق.)
• 
  Yasmine Mohamed

  القرءاة الأولى للكاتب آلان دو بوتون
  تجربة جديدة ومختلفة تماما.
  
  هي دروس مكثفة عن الحب المعاصر من خلال تحليل علاقة حب وزواج وتطورها على مر السنوات منذ اللقاء حتى مرور ستة عشر عاما على الزواج.
  
  "الحب مهارة وليس عاطفة وحماسة فحسب"
  
  رابح وكرستين هما زوجان اسكتلنديان ولكني أكاد أجزم أني رأيتهما في كثير من العلاقات والشخصيات من حولي.
  
  الدروس كانت مفيدة ومنوعة وتناولت اغلب نواحي العلاقة (يبقى مأخذي عليه التجاوزات التي لم ترق لي في بداية الكتاب والتي كدت بسببها ترك الكتاب)
  
  تماهيت كثيرا مع الربع الاخير من قصة رابح وكرستين حيث تسللت أزمة منتصف الحياة لتلقي بأوزاها على العلاقة الزوجية وهنا يعيد رابح وكيرستين اكتشاف علاقتهما ونفسيهما مرة أخرى.
  
  "هما متزوجان منذ ستة عشر عاما، لكنه يشعر الآن بأنه صار مستعدا للزواج. قد يبدو هذا مفارقة كبيرة، لكنه ليس كذلك. فبما أن الزواج لا يهب دروسه المهمة إلا لمن إنتسبوا إل�� مدرسته، فمن الطبيعي أن يأتي الإستعداد للزواج لاحقا عليه لا سابقا له. قد يتأخر عنه عقدا من السنين أو ربما عقدين !"
  
  
  فالزواج هو مدرسة ودروسها هي الأصعب والأقسى ولكن النجاح فيها ليس مستحيلا كل ما علينا فعله هو أن نحاول الفهم وأن نلتزم بالمحاولة.
  
  
  "تشاؤم الرومانسية المستنيرة يفترض أن شخصا واحدا لا يستطيع أن يكون كل شيء بالنسبة إلى شخص آخر.
  علينا أن نتلمس سبلا لجعل أنفسنا نتلاءم، بألطف وأرق طريقة ممكنة، مع الحقائق الواقعية الصعبة الناجمة عن العيش مع شخص خاطئ مثلنا. لا يمكن أبدا لأي زواج أن يكون أكثر من زواج جيد إلى حد مقبول"
  
  
  علينا أن نتواءم مع الفكرة أنه لا يوجد ما يسمى (بالشخص الصحيح) فكل الأشخاص لابد وبمجرد معرفتهم عن قرب إكتشاف أنهم غير مناسبين قليلا.
  
  وأيضا لا سبيل لوجود هذا الشخص الخيالي الذي سيفهمنا فهما كاملا.
  
  
  "عندما نصل للحدود المنطقية لقدرة الحبيب على فهمنا، لا يجوز لنا أن نلومه على تقصيره، ليس الحبيب غير مناسب إلى ذلك الحد المأساوي. هو غير قادر على سبرنا سبرا كاملا ، ولا نحن قادرون على سبره. هذا أمر طبيعي فما من أحد قادر على إلى الوصول لفهم كامل لشخص آخر ولا التعاطف معه تعاطفا كاملا"
  
  
  
  المفهوم الرومانسي للحب هو في رأيي مفهوم قاصر ولا يمت للواقع بصلة بل أن خطورته الكبرى هي الآمال الحالمة التي يعقدها المقبلين على الوقوع في الحب على شريكهم ثم صدمتهم القاسية مع الواقع الذي لا يكون فيه الحبيب على هيئة الصورة المثالية المتوقعة عنه.
  
  
  "أن نسخ الحب التي تقدمها الأفلام والأغاني نادرا ما تتوافق مع ما يعرفه الآن من تجربته التي عاشها.
  علينا أن نحاذر الحكم على علاقتنا إنطلاقا من التوقعات التي تفرضها علينا تلك المنتجات الفنية التي تكون مضللة في أحيان كثيرة.
  قد يكون علينا أن نحكي لأنفسنا قصصا أكثر صحة... قصصا لا تفرط في الإعتماد على نقطة البداية، ولا تعدنا بالفهم التام، بل تسعى إلى جعل مشكلاتنا أمرا طبيعيا وإلى جعلنا نرى سبيلا"
  
  
  
  فنحن بالتأكيد لن نتوقع أن نُحَب من شريكنا إنطلاقا من مفهومنا عن الحب الأمومي.
  ذلك الحب الغير مشروط والمتاح طوال الوقت، الحب الذي لا ينتظر مقابل، الحب المتفهم دائما، الحب المتوفر بكل أمانه ودفئه وإنكار ذاته وتضحيته.
  هذا الحب لن تجده سوى عند شخص واحد في العالم هو والدتك ولن نستطيع بكل ما أوتينا من قوة أن نعيد تلقيه من أي شريك.
  
  
  "علينا أن نتزوج عندما نكون مستعدين لأن نُحِب. وعندما نصير مدركين شدة تركيزنا الخطير والغير طبيعي على أن نُحَب"
  
  
  
  التعلم والجهد الذي لن يتوقف عن محاولة معرفة أنفسنا أولا والتعرف أثناء الرحلة على شريكنا هو كل ما نستطيع بذله من مشاعر وإستثمار في تلك المؤسسة التي نمتلك نصف أسهمها وكل فوائدها وخسائرها.
  
  
  May all the odds be ever in your favor 😉
  
  
  
• 
  Darwin8u

  "Love means admiration for qualities in the lover that promise to correct our weaknesses and imbalances; love is a search for completion."
  - Alain de Botton, The Course of Love
  
  An interesting approach to the genre. This could have been an interesting book that explores relationships and love through all the stages, but Botton enjoys approaching things with a bit of novelty. And, for the most part, it works. Instead of breaking sections down by stage/ages, Botton uses two characters and their development/romance/love to serve as a central narrative where he can unbutton the blouse of love. The narrative is broken down into 5 major sections: Romanticism, Ever After, Children, Adultery, Beyond Romanticism. His protagonists Rabih and Kirsten make the journey and Botton hangs around and narrates with frequent philosophical asides.
  
  This format worked for about 200 of the 225 pages. If he tried this for 300, I would probably have rejected his approach as gimmicky. But, again, he landed it. Part of the reason I only gave it 4-stars is I do wish he had accompanied this with at least endnotes for the studies, books, etc., that he references. I completely understand why he didn't include any of that in the text, it was teaching through narrative so he tried to almost remove everything that would get in the way of his instructive story (except for the italicized asides). But still, it would have been better with a bit of meat behind the scenes. I don't need to see the tubas, but I like the idea knowing who is playing the notes behind the curtain.