Les Plaideurs by Jean Racine

Les Plaideurs Reviews

• 
  Nazanin

  تنها نمایشنامه کمدی از تراژدین فرانسوی قرن ۱۷، ژان راسین
  
  آن چنان که در مقدمه کتاب آمده این اثر نقدی ست بر سیستم قضایی معاصر نویسنده ، هرچند که راسین پیشتر با مدح لویی چهاردهم به مناسبت ازدواجش، از او صله دریافت کرده بوده است ....
  
  از مقدمه :
  راسین در نگارش آن [همین اثر] از نمایشنامه زنبوران اثر اریستوفان ملهم بوده است ... در خلق شخصیت ها و موقعیت ها چندان غلو شده است که هیچ کس خود را در آن باز نمی شناسد و از آن آزرده نمی گردد وانگهی او در پس اثر آریستوفان پناه گرفت تا بتواند آزادانه صاحب منصبان قضایی را بیرحمانه آماج نیشخندهای خود سازد..." ص ۱۵
  
  ماجرای یک قاضی کهنسال که شیفته قضاوت و صدور حکم به هر بهانه ایست و به نظر اعمال و رفتارش هم کمی غیرعادی شده از سویی پسرش که به ستوه آمده و ضمنا شیفته دختر یکی از ارباب رجوع های پدرش هست سعی دارد جریان را به شکل دیگری پیش ببرد....
  
  اگرچه در برخی صحنه ها چه از نظر موقعیت چه از لحاظ کلامی طنز نسبتا گزنده ای داشت اما به نظرم اثر چندان، ساختار قوی و منسجمی نداشت شخصیت پردازی به بار ننشسته بود، خط مثلا عشقی که هیچ...در حد نیم خط ...
  کلا همه چی کمی شلخته بود که شاید این امر تعمدی بوده تا به هم ریختگی و بی نظمی سیستم قضاوت دوران نویسنده را انعکاس بدهد
  نمی دانم مقایسه درستی ست یا نه ولی وقتی این اثر را با نمایشنامه "دادگاه ویژه" واینوویچ قیاس می کنم که آن هم کمدی قضایی در سه پرده بود، می بینم که این اثر سترون مانده است
  
  در مجموع به خیالم "اصحاب دعوا" میوه ای بوده که قبل از رسیدن کامل، چیده شده ...فکر و هدف قابل تامل برای آفرینشش به بلوغ نرسیده ...می توانست خیلی بهتر و بیشتر بسط داده شود و تبدیل به یک اثر درخشان شود
  
  با کمی اغماض سه ستاره
  
• 
  Mohammad Ali Shamekhi

  
  ترجمه به زبان گفتاری است و ابتدا خواندنش احتمالا کمی با سختی است اما بعد راحت تر می شود. متن ترجمه روون و سلیس نیست اما بالاخره قابل فهمه - تطبیقی ندادم که بدونم چقدر مطابقت داره
  
  نمایشنامه قراره کمدی باشه اما کمدی بودنش ضعیفه - برای من که فقط یک بار اون هم با ارفاق به خندیدن واقعی کشید. به نظرم بیش از همه صحنه ی اول از پرده ی سوم خنده دار است - اگر نگوییم تنها جای خنده دار! در درجه ی بعد شاید بشود گفت صحنه ی هفتم از پرده ی اول. اصلا یک کمدی برجسته نیست
  
  جلد کتاب زیبا است اما متاسفانه چاپ متنش واقعا می تونست بهتر باشه. حتی اواخر نمایشنامه گوینده ها یک خط بالا پایین چاپ شدن. نمی دونم چرا کسی که به جلد توجه کرده دقت کمتری رو به زیبایی درونی معطوف کرده
• 
  Sheyda Mirlou

  نمایش‌نامه‌ی خنده‌داری بود که نکته‌ای اضافه نکرد و صرفا نمایش‌نامه‌خوانی خنده‌داری از آن حاصل شد.
• 
  Golakoo

  به گمانم باید با حال و روز‌هایی فرانسه‌ای که این نمایش‌نامه نوشته و اجرا شده است آشنا بود تا کمدی بودنش را درک کرد. به نظر انتقادی بود بر دستگاه قضا و انسان‌هایی که سرشان درد می‌کرد برای هرچیزی به دادگاه پناه بردن.
• 
  Cyndie

  Mouai, mieux vaut laisser la comédie à Molière, bien qu'il y ait des passages amusants.
• 
  Charlotte

  citron le chien
• 
  meuhggle

  non je suis pas devenu le n1 fan de racine mais je suis en retard dans mon reading goal
• 
  Julien

  La comédie c’est pas son fort + je ne tolère pas les blagues sur les systèmes de justice. Le droit est parfait et AUCUN reproche ne peut lui être adresser!!!!
• 
  Jason Furman

  Really, now I think I have read all of Richard Wilbur's translations of French verse. Found this play in the Dramatist's Play Service version for productions, not a regular publisher like his others. And according to Google this is it.
  
  That said, the most compelling reasons to read this is a completist urge. It is short, at times funny, but not nearly funny enough to justify its absurd and flimsy plot about an increasingly deranged judge, his highly litiginous neighbor, and the trial of a dog accused of stealing food from the kitchen. According to the preface it is widely produced in France and considered one of the funniest plays, but I thought it fell far short of Racine's Andromoche or Phaedra or any of Moliere's comedies.
• 
  L

  Vous faites quoi lorsque vous avez écrit une des meilleures tragédies françaises* ? Que faire après une telle excellence ? Racine, lui, change de registre et opte pour une comédie bien ancrée dans son temps. Tellement bien qu'elle en est quasiment incompréhensible aujourd'hui. Passer de l'intemporel à l'anecdotique, ce n'était pas vraiment le chemin à prendre.
  Donc on a un juge qui ne vit que pour juger et un type qui n'aime qu'aller aux tribunaux poursuivre tout ce qui respire trop près de lui. Les deux ont un fils et une fille respectivement et, surprise totale, ils veulent se marier. Il y a aussi une comtesse et une histoire de chien qui a mangé un chapon.
  Non, c'est pas bon. Presque aucun bon mot, du comique physique à coup de fenêtre et de soupirail et Racine a beau surcouper ses dialogues avec des vers répartis entre plusieurs personnages, ça ne fonctionne pratiquement jamais. Les personnages ne sont pas intéressants, les péripéties non plus d'autant plus qu'elles sont rushées à mort, on comprend mieux pourquoi ces Plaideurs resteront la seule tentative du dramaturge dans ce genre.
  A noter un alexandrin qui est passé dans le langage courant avec "Qui veut voyager loin ménage sa monture" et la comtesse qui s'appelle De Pimbesche.
  Meilleur vers:
  "Vous en ferez, je crois, d'excellents avocats;
  Ils sont fort ignorant." **
  
  *Andromaque, l'année d'avant
  **j'ai prévenu qu'il coupait tout le temps
• 
  Bookish Dervish

  Quite a read once you get passed the first part. This is my second play by the French renowned figure
  Jean Racine
  Jean Racine but this time with his only comedy: "The Suitors" or "The Litigants" as in the version I am reading.
• 
  Jackson Cyril

  A very funny play-- who'd have thought that Racine could write Comedy?
• 
  Amin Ghorbani

  شاید بهترین اثر راسین نباشه ولی من پسندیدم ...
• 
  ایلا اکبری

  بهتر بود اگر فرم کلاسیک زبان حفظ می‌شد و مترجم از زبان عامیانه برای یک اثر کلاسیک استفاده نمی‌کرد
  طنزی جذاب برای انتقاد از دستگاه قضایی بشر.
• 
  Mahsa Bigverdi

  پر از غلط‌های املایی و مشکلات نگارشی بود. انگار اصلاً ویراستاری نشده بود. پرده‌ی آخر اسم اشخاص روبه‌روی دیالوگ‌ها نبود و قاطی شده بودن دیالوگ‌ها و خیلی اذیت‌کننده شده بود.
• 
  Garance

  Fun + Racine = sympa
• 
  Alan

  Inspired by Aristophanes' play The Wasps, Racine satire of litigants, judges and advocates is clever, but leaves too many plot threads unresolved.
• 
  luli donati

  qué
• 
  Lily McKeefry

  L'intimé carried