| Title | : | Έλα να πούμε ψέματα |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | - |
| ISBN-10 | : | 9789601654386 |
| Language | : | Greek, Modern (1453-) |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 672 |
| Publication | : | First published June 1, 2014 |
Η Ελεονόρα και ο δίδυμος αδελφός της ο Πανάρης. Η Αναστασία και ο μοναχογιός της ο Ιδομενέας. Οι τέσσερις τους χιαστί, ταυτόχρονα αφηγητές και αφηγημένοι, αγκαζέ με το άγραφο, με το σήμερα βαρύ στους ώμους.
Ο Πανάρης με τα αδιέξοδα χαρτιά του. Ο Ιδομενέας με τα κιτάπια του πατέρα του. Η Αναστασία με τα χαντάκια του μυαλού της. Η Ελεονόρα με το διήγημα της μάνας της.
Από τον Χέγκελ και τον Μπακούνιν στον Μαρξ και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Και από την επανάσταση του 1848 στο Παρίσι στους πολιορκημένους του Δημοκρατικού Στρατού, εκατό χρόνια αργότερα, στο φαράγγι της Σαμαριάς. Και από την επίσημη έναρξη του εμφυλίου στην Κρήτη, Απρίλιο του 1947, στη δικτατορία των συνταγματαρχών, είκοσι χρόνια αργότερα, Απρίλιο του 1967. Με την επικαιρότητα μουδιασμένη και την πραγματικότητα υπόγεια να βράζει, το Έλα να πούμε ψέματα, στις γραμμές του μύθου και της ιστορίας, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως μια δοκιμή της έκτακτης ανάγκης να δούμε αλλιώς τον κόσμο, να τον μαγέψουμε, κεφάτοι, λυτρωμένοι, να πάμε παραπέρα...
Έλα να πούμε ψέματα Reviews
-
Μάρω Δούκα:τι μπορεί κανείς να γράψει για αυτήν και για τα μοναδικά βιβλία της;
Μια απαιτητική συγγραφέας για αναγνώστες που ζητούν πολλά και τα παίρνουν όλα από τα βιβλία της.
Την "γνώρισα" σε μια πάρα πολύ δύσκολη προσωπική εποχή με τα "Μαύρα Λουστρίνια" και από τότε με οδηγά.Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει όλα της τα βιβλία αλλά η άτυπη τριλογία "στις γραμμές του Μύθου και της Ιστορίας" της με έχει συγκλονήσει!
Ιδιαίτερα το παρόν βιβλίο που με έκανε να ενθουσιαστώ από πλευράς γραφής και λόγου,να ταυτιστώ με λόγια και φράσεις,να "φωνάξω" με τους ήρωωες και τα πιστεύω τους ένα μεγάλο "επιτέλους",να προβληματιστώ για όνειρα και ουτοπίες ιδεολογιών,να συγκινηθώ.
Ο λόγος της,όπως πάντα,πάρα πολύ πυκνός.
Οι ιστορίες μπλέκονται η μία μέσα στην άλλη και ενώ βρίσκεσαι στο 2013 και στην Κρήτη μεταφέρεσαι στις επαναστάσεις της Ευρώπης του 1848 να κάνεις παρέα στον Μπακούνιν.
Οφείλει να δει κανείς την άτυπη συνέχεια ή και συνάφεια του παρελθόντος με το παρόν.
Ώρες-ώρες σε σοκάρει η διαχρονικότητα λόγων και πιστεύω.Σε σοκάρει γιατί καταλαβάινεις ότι η εποχή μας έχει ανάγκη να πιαστεί από κάπου.Το παρελθόν και πάλι θα την βοηθήσει,αλλά οφείλει και η ίδια να δημιουργήσει νέα πράγματα,νέους ορίζοντες,όχι μόνο βασισμένη στο παρελθόν αλλά σε ένα νέο τώρα,γεμάτο απαιτήσεις και προβληματισμούς.
Ένα βιβλίο γεμάτο σημειώσεις με μολύβι,σειρά-σειρά,λόγο-λόγο.
Είναι αλήθεια ότι ο καθένας ανάλογα με το βιβλίο που επιλέγει να διαβάσει έχει και τις αντίστοιχες απαιτήσεις.
Μα τι άλλο να ζητήσω;
"Όσα κατάλαβες παιδί,χωρις κανείς να σου τα εξηγήσει,θα είναι αυτά που θα σε συνοδεύουν εξηγημένα για πάντα"
"..πως άλλη επιστήμη η ιστορία και άλλη η ιστορία που τη ζει ο καθένας και χαράσσεται στο πετσί του και την έχει φορτίο στον ώμο,βάρος στη ψυχή.."
"..και τι άλλο είναι αυτό που μας δίνει ώθηση να προχωρήσουμε εκτός από τη νοσταλγία γι'αυτό που ήμαστε χθες και που δεν είναι άλλο από αυτό που θα μπορούσαμε να γίνουμε αύριο;"
"Απατάσαι αν νομίζεις ότι δεν πιστεύω στον Θεό,απλώς αρνιέμαι να τον πλησιάσω μέσα από την επιστήμη και τη θεωρία.Εγώ τον Θεό τον αναζητώ μέσα στους ανθρώπους,μέσα στην ελευθερία τους,μέσα στην επανάσταση!"
"Πώς το λέει ο Τσέζαρε Παβέζε;Η τέχνη του να είμαστε μόνοι δεν είναι παρά η τέχνη του ν'αγγίζουμε αστραπιαία τον πάτο του πόνου και ν'ανεβαίνουμε πάλι στην επιφάνεια χτυπώντας δυνατά τις φτέρνες.Να λέμε ψέματα στον εαυτό μας και να γνωρίζουμε πολύ καλά ότι του λέμε ψέματα."
Στην σελίδα 384-385 επιτέλους και ένας άνθρωπός που με εκφράζει απόλυτα για το πώς οφείλει να πράξει η Αριστερά σήμερα!
Ένα βιβλίο όχι για λίγους,αλλά για όσους θέλουν να προβληματιστούν,να αναζητήσουν.
Τη συνέχεια ή την ασυνέχεια με το παρελθόν;Και τι είναι τελικά το παρελθόν;Πόσο έχουμε ανάγκη να το δούμε,να το μάθουμε;
Κλείνοντας με λόγια που πραγματικά αγγίζουν:
"Οι άνθρωποι πολεμούν και χάνουν τη μάχη,αλλά αυτό για το οποίο πολέμησαν,παρά την ήττα,κερδήθηκε στις καρδιές των ανθρώπων,έστω και αν αποδειχτεί αργότερα πως ήταν διαφορετικό από εκείνο που εννοούσαν όταν πολεμούσαν,άλλοι άνθρωποι θα έρθουν να πολεμήσουν πάλι γι'αυτό που εννοούσαν οι πρώτοι,και πάει λέγοντας,ήττα,νίκη,διάψευση,ήττα ξανά,νίκη,διάψευση και πάλι,και αυτό είναι η ζωή!" -
Ένα βιβλίο ιδιαίτερο, βασισμένο σε αληθινά περιστατικά και γεγονότα του εμφυλίου στην Κρήτη. Η αφήγηση ενός αντάρτη του εμφυλίου διασταυρώνεται με τη ζωή των δικών του ανθρώπων στα σημερινά Χανιά της κρίσης... ομοιότητες και διαφορές, μάχες και "μάχες". Η Ελλάδα από το 1947 εώς και σήμερα. Ιδιαίτερο σε κάποια σημεία και σε κάποια άλλα λίγο κουραστικό. Αξίζει όμως τον κόπο. Το "έλα να πούμε ψέματα" ξεγελάει με τον τίτλο του. Όλοι οι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριές του διψούν για την αλήθεια. Την αλήθεια των ιδεών τους, την αλήθεια του κόσμου, την αλήθεια των κινημάτων, την αλήθεια των αγώνων, την απόλυτη και γυμνή αλήθεια για την ίδια τη ζωή τους και την οντότητά τους. Το βιβλίο μας ξεγυμνώνει στην πιο βαθιά αλήθεια της εποχής μας.
-
Και αυτό το βιβλίο της άτυπης τριλογίας “Στις Γραμμές του Χρόνου και της Ιστορίας” το κεντρικό θέμα είναι το παρελθόν και η προβολή του στο σήμερα. Το παρελθόν που έχει σειρά είναι τα χρόνια του εμφυλίου στην Κρήτη και το σήμερα είναι το “πραγματικό” σήμερα της οικονομικής κρίσης (2014 για την ακρίβεια). Τέσσερις κεντρικοί ήρωες στο παρόν μέσα από τις σκέψεις των οποίων παρακολουθούμε τα δρώμενα και μέσω αυτών και των αναζητήσεών τους μεταφερόμαστε στα χρόνια του εμφυλίου αλλά και στη δικτατορία και στο Παρίσι του 1848 (και όχι μόνο).
Εξαιρετική χειρίστρια του λόγου η συγγραφέας, με λιτή και ενίοτε “σκληρή” γραφή καταφέρνει να μεταφέρει τον ειρμό της σκέψης των ηρώων της με αληθοφάνεια και σαφήνεια. Παρά τις μεγάλες προτάσεις και την αποτύπωση των “σκέψεων” των ηρώων, που φυσικό είναι να “πετάγονται” από το ένα στο άλλο, ο αναγνώστης δεν νιώθει πελαγωμένος. Καταφέρνουμε να νιώσουμε τις αγωνίες και τα κίνητρα των ηρώων και να μπούμε σε πολλές περιπτώσεις στη θέση τους.
Ομολογώ ότι το βιβλίο αυτό μου άρεσε λιγότερο από το “Αθώοι και Φταίχτες”, δεν βρήκα τόσο ενδιαφέρουσα την πλοκή του αλλά κυρίως θεωρώ πως η συγγραφέας θέλησε να βάλει στο βιβλίο περισσότερα απ’ όσα αυτό σήκωνε. Είναι αρκετά σημεία που εκτείνονται πολύ χωρίς να έχουν ιδιαίτερη σχέση με την υπόλοιπη πλοκή και χωρίς να οδηγούν κάπου. Επίσης, πολλά από τα γραφόμενα του “σήμερα” προϋποθέτουν να τα έχει ζήσει κάποιος και φοβάμαι ότι αυτό θα αφαιρέσει από τη διαχρονικότητα του βιβλίου. Ήδη σε ορισμένα σημεία έπιασα τον εαυτό μου να κουνάει το κεφάλι, έχοντας την επίγνωση του μετά.
Το τέλος απλό και ανθρώπινο και ελαφρά συγκινητικό.
Να πω, μια και μιλάμε για θέματα που η ελληνική κοινωνία ακόμα δεν έχει μάθει να αντιμετωπίζει ψ��χραιμα, ότι η οπτική γωνία μέσα από την οποία προσεγγίζεται ο εμφύλιος είναι αυτή των ανθρώπων της αριστεράς τότε που έγιναν αντάρτες.
Αυτά βέβαια δεν μειώνουν τη συνολική αξία του βιβλίου, ιδίως για όσους έχουν διαβάσει και κάποιο από τα προηγούμενα και συναντούν πάλι γνωστά ονόματα αλλά και αναφορές που θα τους θυμίσουν άλλα βιβλία και χαρακτήρες της Κρήτης.
Πιστεύω ότι αν ήταν γραμμένο με περισσότερη “οικονομία” θα του έδινα και μεγαλύτερη βαθμολογία.
Ακούστε την άποψή μου για το βιβλίο και στο
podcast Ex Libris!
