Aurélia by Gérard de Nerval

Aurélia Reviews

• 
  Dream.M

  "در ستایش رویا"
  اگر شماهم مثل من نوشتن رو دوست دارید ولی هیچ موضوع جالبی به ذهنتون نمی رسه که ارزش نوشتن و خواندن داشته باشه و خلاقیت تون رو به چالش بکشه، این رمان الهام بخش رو بخونید تا برگاتون بریزه.
  
  خیلی خیلی خوشحالم که به واسطه دوست سوپر خفنم، با دیوانه ترین نویسنده جهان «ژرار دونروال» آشنا شدم و یکی از دیوانه وار ترین و شگفت انگیز ترین کتاب های جهان «اورلیا» از همین نویسنده رو خوندم.
  این رمان، یکی از شاخص ترین و برجسته ترین آثار نثر سورئالیسم و به نوعی از اولین آثار سورئال در جهانه که در قرن نوزدهم نوشته شده؛ سال ها قبل از اینکه اثاری مثل «نادیا» و «مرشد و مارگاریتا» و «بوف کور»... نوشته و معروف بشن. رمان «اورلیا» به قدری آوانگارده که اون رو مادر سبک سورئالیسم می دونن و حتی «برتون» نویسنده رمان بسیار مشهور و معروف «نادیا» (که بسیاری اون رو اولین نویسنده سورئالیست می‌دونن) به نویسنده اش لقب «پیامبر» داده.
  رمان «اورلیا» در حقیقت یک خودزندگی‌نامه از دونروال هستش که طی دوره های اود/ عود جنون مالیخولیا و روزهای بستری شدن اش در آسایشگاه روانی نوشته شده و شامل ترکیبی زیبا، شاعرانه و دیوانه وار از رویاهای بیداری، کابوس ها، الهامات متافیزیکی، شهود عرفانی و دیدگاه های مذهبی ایشونه.
  جالب ترین چیز این رمان برای من، اینه که نروال این داستان رو در شرایط نامساعد روانی و در زمان بستری شدنش نوشته و اساسا مرز بین خیال و واقعیت رو شکسته؛ اما در عین حال به قدری خودآگاه و هوشیار بوده که تونسته تمام رویاها و کابوس هاش رو ثبت کنه و بهم ارتباط بده.
  
  زندگی و مرگ نروال هم خیلی جذاب و قابل توجهه، پیشنهاد میکنم موقع خواندن رمان، یک سرچی هم روی زندگینامه اش کنید.
• 
  Jesús De la Jara

  "Los primeros instantes del sueño son la imagen misma de la muerte"
  
  Aunque el título tiene el nombre de una mujer: Aurelia, más vale guiarse por el subtítulo de "El sueño y la vida". La novela empieza sí con la descripción de los sentimientos del autor hacia Aurelia, me gustó mucho esta parte y empecé a recordarme de lo bien que lo pasé leyendo "Sylvie". Pero luego el autor se introduce en las reacciones que le generaron esta malhadada relación.
  Para ello nos sumergimos en el mundo onírico del personaje quien nos descubre un mundo lleno de hadas, personajes misteriosos, sombras, pasadizos, apariciones de personajes históricos, familiares muertos, amigos solícitos y a la vez que inspiran miedo; que, en realidad, no son más que los accesos de locura y delirio que experimentó el autor. de hecho cuando escribió esta obra ya había tenido varias manifestaciones de psicosis y había sido internado un par de veces.
  Se nota la paranoia permanente en la obra, el narrador se siente perseguido, siente miedo, cuando ve a alguien piensa que le puede hacer daño o lo relaciona rápidamente a algún elemento místico como un dios, la virgen María, un ángel, Etc. Nos pinta personajes inexistentes, deformaciones de la propia naturaleza, significados que no lo son de cada cosa vulgar con la que se cruza, todo llevado por su consciencia alterada.
  
  "Cuando el alma flota insegura entre la vida y el sueño, entre el desorden de la mente y el retorno a la fría reflexión, es en el pensamiento religioso donde deberíamos buscar algún consuelo; yo no he podido encontrarlo nunca en esa filosofía, que no nos ofrece sino máximas de egoísmo"
  
  Esta obra lamentablemente nos muestra de primera mano el estado delirante que atravesó el propio autor, parece una obra autobiográfica pero escrita en estado de agitación mental permanente. Hay paseos incluso en el manicomio y desde luego repito son experiencias que el propio autor ha vivido. Eso me generó tristeza pues Nerval terminó sus días muy joven en el suicidio.
  A pesar de ello, esta obra está ordenada relativamente bien, a diferencia de otras obras que he leído como de Charles Nodier o del Conde de Lautremont, cuyas obras también se basan en trasladar las experiencias del sueño y del delirio a la prosa. Creo que Nerval ha estructurado adecuadamente y ordenadamente el relato y que las divagaciones se dan más bien dentro de la misma.
  Desde luego, esta obra al tocar temas como el sueño, la vigilia, el misticismo, las impresiones febriles y las deformaciones de la realidad, es una importante precedente del movimiento surrealista, así como los otros autores que he mencionado. Sin embargo, el movimiento no es muy de mi gusto y he disfrutado más leyendo otras obras de Nerval.
  
  "El sueño ocupa un tercio de nuestra vida. Es el consuelo para nuestras penas diurnas o la nostalgia de sus placeres; pero, para mí, el sueño nunca fue reposo"
• 
  Kimley

  I suspect that most of us have some kind of reality escape hatch that removes us from the inevitable difficulties both large and small of everyday existence. Whether it's religion, drugs/alcohol, reading too many books (!!!), there's another world outside the one we experience with our five senses that most of us look to in order to survive this one. The majority of us can delineate between the "real" world and the "other" world we imagine but there are those for whom the line between these worlds becomes less and less defined. Nerval is one of those people whose "other" world became his "real" world. And while it's clear it ultimately gave him much pain (he ended up taking his own life), it leaves us with this beautifully ethereal book that takes us into his self-created alternate universe.
  
  Written while institutionalized or shortly thereafter (I'm not clear on this), we get a look into a strange amalgam of other worlds that his mind takes him to. Some are beautiful and reassuring where he is reconnected with departed loved ones and taken to beautiful landscapes. Other times, he goes to places dark and terrifying and it's clear he's having doubts about the existence of a Christian heaven. On a spiritual quest, he looks to not only the Christian God but Greek, Roman and Egyptian gods, as well as simply looking to the stars for some sign, any sign that there is something more. He'll take it wherever he can conjure it up.
  
  Escaping to these other worlds becomes a kind of addiction for him and he loses all interest in the "real" world. The book begins with a seemingly realistic narrative about lost love and slowly bleeds into his imaginary world where it's difficult to tell if he is relating true events or imaginary dreams. Eventually it becomes irrelevant because you just feel privileged to have access to this mysterious man's mind.
  
  Written in a dream-state, stream-of-consciousness style in the 1850's considerably ahead of his time, it's obvious why he was so influential to the surrealists and other writers of the early 20th century such as Proust.
  
  "My imagination gave me infinite delight. In recovering what men call reason, do I have to regret the loss of these joys?..."
  
  Indeed! Who needs reason when you can read this book!
• 
  Maria Thomarey

  Με κάποια βιβλία συμβαίνει κάτι σχεδόν μαγικό . Αρχίζεις να τα διαβάζεις, ενώ όσα μαθαίνεις εκείνη την περίοδο απο τις σπουδε σου ,το αφορούν . Ακριβώς αυτό έγινε με αυτό το παραληρηματικό υστερορομαντικο κρεσέντο-ποίημα .
  " το όνειρο είναι μια δεύτερη ζωή "έτσι αρχίζει η διήγηση ονείρου-πραγματικότητας που σφιχταγκαλιασμένα σέρνουν τον ήρωα-συγγραφέα στο θάνατο .
• 
  S̶e̶a̶n̶

  Dream is a second life.

  Gérard de Nerval sets out to break down the barrier between dreams and waking life. I’m on board with this. Aurélia is a lucid recitation and exposition of not only dreams, but various fugue states, metaphysical visions, hallucinatory episodes, and accounts of incarcerations in numerous asylums and clinics around the Paris metropolitan area. What is it about?! Everything! Alchemy! The creation of new life! Deconstruction and manipulation of religious iconography for covert purposes! Mythology made manifest! Obscure references to apocryphal texts! Transcendence from the corporeal world! The degree of autobiography contained within the text is irrelevant. Who cares. Suffice it to say that the man led a fascinating life, he really lived, and he wrote a fascinating book into which he likely poured a lot of raw material from that life. Here’s just a sample to whet the reading appetite:

  From the moment I became certain that I was subject to sacred initiatory rights, an invincible force entered my spirit. I considered myself a living hero in the eyes of gods. Everything in nature took on new aspects, and secret voices emanated from plants, trees, animals, and the smallest insects, in order to warn me and encourage me. The language of my companions held a mysterious refrain which only I was able to comprehend, objects without shape or life lent themselves to my mental calculations; – from combinations of pebbles, from the shape of corners, crevices or openings, from the patterns of leaves, from colors, odors, and sounds, I saw emerge harmonies which had hitherto remained unknown – how, I asked myself, have I been able to exist estranged from nature for so long, without identifying with her? All things live, act, and relate to one another; magnetic rays emanating from myself or from others cross, without obstacle, the infinite chasm of all creation; these form a transparent network that covers the globe, and each separate thread communicates, one by one, to the stars and planets. Momentarily captive upon the earth, I take part in the universal chorus, which shares in all my joys and sorrows!
• 
  Mariana Orantes

  Cada vez que le doy un rating a un libro en este lugar, me decepciono. ¿Cómo alguien puede darle menos de cinco estrellas a esta maravilla? lo mismo me pasó con El maestro y margarita de Bulgakov, de verdad que no los entiendo. Se me rompe el corazón cuando leo las malas reseñas que hacen sobre este libro tan hermoso. No lo entiendo. Nerval tenía una sensibilidad inmensa, una forma de narrar tan precisa y sencilla y no por eso menos compleja; tan sencillo y natural en contraste con las cosas tan terribles o maravillosas que cuenta. Tuve todas las emociones: pasé de estar triste a estar eufórica y a reir como loca, de tener el corazón hecho pasita a sentirme liberada. Me pareció hermoso en verdad. Tanto que puedo decir que Nerval se ha convertido en uno de mis autores preferidos. Ahora leo Los iluminados y busco con frenesí una buena edición de Las quimeras. Me encanta, me hace dudar de todo y sentir un piso firme al cual puedo aferrarme en los momentos desesperados, aunque suene contradictorio, así es. No sé ni qué decir, ojalá todo el mundo leyera este libro y ojalá les gustara. Ojalá tuvieran ese amor y esa emoción.
• 
  Meric Aksu

  “Mavimsi bir dağın zirvesinde küçük bir çiçek doğdu. Unutmabeni! Bir yıldızın pırıltılı bakışı değdi üzerine bir anlığına ve yanıtı duyuldu çiçeğin ahenkli bir yabancı dilde. Myosotis!”
  
  Şizofrenik bir kalemi var Nerval’in. Miş daha doğrusu. Türkçeye kazandırılmış bir eserini okuma şerefine nail oldum nihayet. Rüyalarında kendisine açılan kapılardan girdiği dünyalardan ve orada yaşananlardan bahsediyor sıklıkla. Hayatımızın üçte birini dolduran, günlerin acısını veya hazlarımızın cezasını hafifleten uykunun, kendisine hiçbir zaman huzur vermediğini de itiraf ediyor umutsuzca ve benzer bir umutsuzlukla kovaladığı aşkın gölgesi var kitabının her satırında. Yitik Aurelia!
  
  Yazar sıklıkla dünyevi olayları görünmez dünyanın olaylarıyla ilişkilendiriyor. Ve bu iki paralel dünya arasında akıl sağlığını korumakta güçlük çektiği, intihar etmeden önce cebinde bulunan notlardan anlaşılıyor: “Gördüğüm tedavilerle ailem ve arkadaşlarım beni tekrar sevmeye başladı ve bir süredir, yaşadığım hayaller dünyasına daha sağlıklı bakabiliyorum. Nerval bu dünyada veya başka bir dünyadan içten ve edebi bir felsefik bakış açısıyla sesleniyor okuruna. Bizden Tanpınar başta olmak üzere Proust ve Baudelaire’in izinden gittiğini Aurelia’yı okumadan anlayamazsınız.
  
  Kısa ama yoğun ve doyurucu bir tecrübe oldu bu kitap benim için. Tıpkı yazarının kısacık hayatı gibi.
  
  “Çok yerinde bir laftır: Evrende hiçbir şey aciz değildir; bir atom her şeyi parçalayabilir, bir atom her şeyi kurtarabilir!”
  
  
• 
  Chadi Raheb

  I can’t decide how I feel about this book. A friend on GR had said this is sort of the god-of-all-gods kind of a book when it comes to surrealism, so I started to read having a very higher expectation that I should have. I expected it to be way better than André Breton’s Nadja -as I was told-, but I’m now somehow disappointed…
  
  I admit that there are “delicious” moments in this book; some of which reminded me of Dante’s Divine Comedy. I just couldn’t even slightly enjoy the parts that sounded religious, which again was a reminder to me of Dante’s Paradiso and his Beatrice (Gosh I hated Paradiso!). Was Nerval influenced by Dante?… No, I’m not complaining. Yes, I did like that. No, I don’t think Nerval is/was the god of surrealism. At all. I mean… c’mon! You can clearly hear Dante’s voice here and there…
  
  So… I want to say that this book is totally overrated and I would give it a 2.5 stars at most but because I’m not in mood to reply to the attacks of its admirers, I’d say “this is the most original book I’ve ever read” blabla. Do I recommend it? “Totally”! Just skip those religious parts and you’ll possibly have a better reading experience than I did.
  
  
  P.S.
  And who the heck was this Aurélia anyway?! What was her story?! I mean, give me a reason why I shouldn’t just cross out the name off the cover and write a title myself that truly matches the context, for hell’s sake!
• 
  Branden William

  As a member of the eccentric Bouzingo group in France, in the 1830s, Gérard de Nerval was eventually praised by André Breton as a "prophet" of Surrealism for Nerval's pursuit of the significance of dreams, and for his "persistent vitality of an esoteric conception of the world." Nerval's 'Aurélia & Other Writings' is a beautiful collection of Nerval's most coveted short stories, including the novella 'Sylvie', which is often considered Nerval's prose masterpiece. These stories encapsulate a deep and passionate longing for idolized woman, esoteric deism, and autobiographical traveling. Breton placed Nerval in the highest echelon of Surrealist heroes for a good reason. There is a particular reclusiveness that lies within Nerval's writing that identifies solely with a limited number of individuals. For this reason, Nerval will not be understood by everyone that attempts reading his dream-inspired writings. "Surrealism's official enthusiasm for Nerval seemed to take strongest hold with artists on the fringe of the group, those more alone rather than in the midst of Breton's collective campaigns." Nerval's insanity reached its conclusion when he hung himself from an apron string he called the garter of the Queen of Sheba, from a window grating in 1855. Left are these documents; short story accounts of an author's unnerving downfall.
  
  Fictionally autobiographical in nature, Aurélia is Nerval's account of his descent into madness, spending his life in and out of a mental asylum. Aurélia is a hallucinatory diary-like journey through the perils of obsession and madness, and the despairing realization of the truths surrounding mundane existence. This realization, Nerval explains, "is enough to drive a wise man mad; let us ensure that there is enough to make a madman sane." Nerval simply uses escapism to battle insanity. "Dreams are a second life," he begins. Aurélia, Nerval's obsession and muse, is the object of his fixation, however it is through dreams that Nerval finds peace and understanding. "I do not think the human imagination has invented anything which is not true either in this world or in others." Nerval's belief in immortality provides him with a newly founded strength, and his complete descent into madness concludes his curious investigation into the abyss, for "Who knows if there is not some link between those two existences and if not possible for the soul to unite them now?"
  
  'Sylvie' on the other hand, is an esoteric break with conventionalism, depicting a hero's love for three different woman, all of whom he either loses or fails to attain affection for. This is an incredibly imaginative journey through the Middle Ages and traditions of the past, antiquarian in nature. Nerval shifts back and forth from past to present, proving the reader with a phantasmic perspective in conjunction with heart- break and misery. Melancholy is Nerval's driving force in Sylvie, inevitably obtaining none of the objects of his affection, though painting a beautiful backdrop to this dreamlike account of loves lost and memories attained.
  
  'Isis,' 'Les Chimères,' and 'Pandora' is esoteric poetry at its best. They blend that perfect conjunction of the conscious and unconscious that the Surrealists praised as 'Le merveilleux'. Also popular among the Surrealists was their excessive streetwalking through the boulevards and cafés of Paris. In 'Walks & Memories' Nerval depicts this very scenario, among the slopes of Montmartre, the Château de Saint-Germain, and throughout his travels to Germany and the east. This is a personal favorite of mine--as a traveler and freighthopper myself-- illuminating the reader with antiquarian delights, interesting anyone with a subtle appreciation for the architecture and landscapes of 1850s Europe. These are dream travelogues; inventing a new literary genre of "dream-memoirs". "As I retrace these details I have to ask myself if they were real or I dreamed them."
  
  Gerard de Nerval, precursor to Dada and Surrealism, is a poetic genius-- and aside from being forever known for walking a pet lobster on a leash-- opened illuminating gateways to the beyond; "representing the idea of a descent into hell."
• 
  Néguine

  Nerval a manifestement dépassé le monde terrestre! Dans la première partie de ce roman poétique, l'auteur se croit un être omniprésent à travers toutes les époques:
  
  "Il me semblait que mes pieds s'enfonçaient dans les couches successives des édifices de différents âges."
  "Il me semblait voir une chaîne non interrompue d'hommes et de femmes en qui j'étais et qui étaient moi-même, les costumes de tous les peuples, les images de tous les pays apparaissaient distinctement à la fois."
  
  Dans la deuxième partie, il parle également d'une expérience surnaturelle, celle de vivre à travers les objets, les êtres vivants et la nature. On dirait qu'il se voyait totalement attaché à tout ce qui l'entourait.
  "Comment me disais-je, j'ai pu exister si longtemps hors de la nature et sans m'identifier à elle. "
  En apparence, il s'agit d'un récit hallucinant de rêves et d'illusions alors que Nerval parle de Dieu, de sa croyance et de l'immortalité de l'âme.
• 
  Nicté Reyes

  La conciencia de un escritor sin muros, sin riendas... que maravilla que pudo volver a tomarlas para así escribir Aurelia.
• 
  J. Lynn

  I loved it even before I realized it was a 90 page struggle against castration.
• 
  Amber

  A more French, more mystic Catcher in the Rye. I could (should, otherwise I'm a rude person) probably say more, but I'm sleepy.
• 
  ardavisura

  !همیشه چیزی که عاقلی را دیوانه کند وجود داشته است، بکوشیم چیزی که دیوانه ای را عاقل کند هم وجود داشته باشد
  ص.115
• 
  I.Shayan

  روایت عجیب و سورئال بین واقعیت و رویا
  خیلی جاها گیج کننده میشد و هدف داستان مشخص نبود
  اولش خیلی جذاب شروع شد ولی بعدش نتونست دیگه منو جذب کنه واسه همین نتونستم کامل بخونمش
• 
  Kübra Yağmur Aslanhan

  Nerval ve nevrotik zihnine bayılıyorum.
  geçen dönem biraz yaşamına, şiirlerine bakmıştık; haftaya u kitabı işleyeceğiz
  
  yorumsulanır
• 
  Paninlabirenti

  Bu nasıl bir sembolik anlatım, bu nasıl bir şiirselik...
• 
  Travis

  The ravings of a madman? A cleverly constructed artifice? Both in different places? Nerval really did spend his adult life in and out of asylums, but he was also friends with lots of the biggest and best artists, writers, etc. in Paris in the 1840s and 50s.
  
  Aurelia is about the "outpouring of the dream world into real life." Maddened by unrequited love for Aurelia, who at various points converges with the Virgin Mary, Cybele, Isis, etc. and is based on the real-life Marie Pleyel, Nerval passes into a kind of experience in which the traditional boundaries between waking life, hallucination and dream are fluid and never easy to define--for him or for us as readers. Sometimes he calls himself ill, sometimes he rejects that diagnosis in favor of a mystical discovery of the universe. His dream-life, uncertainly correspondent to the everyday world, bathes him in celestial hymns at the far corners of the universe and endows him with extraordinary powers of sensation.
  
  "From the moment that I ascertained that I was undergoing the sacred initiation, an invincible force entered my spirit. I regarded myself as a hero living under the gaze of the gods; all of nature took on new aspects, and secret voices escaped from the plant, from the tree, from animals, from the humblest insects, to warn me and encourage me. The language of my companions had mysterious turns whose sense I understood, objects without form and without life lent themselves to the calculations of my spirit;--from combinations of pebbles, from figures of angles, from crevices and breaches, from the edges of leaves, from colors, from odors and sounds I saw emerge harmonies unknown until then."
• 
  Ranj

  راستی چرا کتاب اسمش اورلیا بود؟ آیا اورلیا در صحنه های کتاب حضور پر رنگی داشت یا روح او بود که دائم در کالبدهای متفاوت ظاهر می شد؟
  خلسه ها و نگرانیهای شخصیت اصلی داستان یا بهتره بگوییم خود نروال از جایی شروع شد که خواست بعد از اورلیا(معشوقه ی سابقش) به زنی دیگر ابراز علاقه کند که خود نیز پشیمان شد. نروال روحی سرگردان بین زندگی و مرگ، بین شرق و غرب. روح او دائم به شرق سیر می کند!
  از کتاب:
  ما در نسل خود زندگی می کنیم و نسل ما در ما زندگی می کند.
  درون تمام انسانها یک تماشاچی و یک بازیگر هست، یکی حرف می زند و دیگری پاسخ می دهد.
  شرقی ها آنرا به چشم دو دشمن می نگرند. ذات خوب و ذات بد.
  در این کتاب، رویا زندگی نروال است.
• 
  Israel Jaime

  “El sueño es una segunda vida. El sueño ocupa la tercera parte de nuestra vida. Es el consuelo de las penas del día o la pena de sus placeres pero no un reposo”.
  
  De este modo, el que diría Villaurrutia que es punto de partida de la poesía moderna antes que Baudelaire, justifica su expiación a través del sueño. La mezcla entre el mundo interior y exterior cuya narración es siempre romántica.
  
  Fervor, amor, temor, angustia y naturaleza, unidos en pasajes oníricos y febriles que nos hacen acompañar al autor por los insondables ríos del alma.
• 
  Fereshteh

  کتاب سختی بود. پشت جلد کتاب نوشته صادق هدایت گفته اگر این کتاب رو زودتر خوانده بودم بوف کور را نمی‌نوشتم.
  ��لی این کتاب خیلی پیچیده‌تر از دنیای بوف کوره. اینجا هم نویسنده در یک فضای مالیخولیایی سیر می‌کنه و دنبال حقیقت زندگی و مرگ و خیر و شر در تاریخ بشریته؛ توش پر از اشاره به اساطیر و نمادهای دینیه. با یک بار خوندن آدم زیاد متوجه خیلی چیزا نمیشه و تمرکز روی متن کتاب برای من سخت بود
• 
  tomasawyer

  Trop de religiosité et de délires ésotériques malgré quelques passages plaisamment poétiques. Je sature de ces textes où Dieu est seul juge de nos vies. Je suis plutôt heureux de vivre dans une époque qui se débarrasse peu à peu de toutes ces conneries religieuses qui ralentissent l'humanité.
• 
  Aslı Can

  Dikkatimi çok dağıtan bir kitap oldu doğası gereği. Savrulup giden hezeyanların hızına yetişemedim.
• 
  Alice

  Gérard de Nerval è uno scrittore romantico. Dopo aver perso la madre prematuramente, viene accolto e cresciuto da uno zio che si interessa di occultismo e di religioni pagane. In Aurélia si può notare come l'autore fosse depositario di una vasta conoscenza di matrice religiosa ed esoterica: sono presenti diversi riferimenti alla mitologia celtica, a quella norrena e alla cabala. Grazie al suo sapere, l'autore svilupperà un vero e proprio culto sincretico e individuale. Bisogna inoltre tenere conto del fatto che Gérard ha sempre viaggiato per luoghi lontani alla ricerca di una verità celata. Quello che però emerge particolamente dal testo sono le numerose esperienze spirituali narrate dove realtà e sogno si fondono. Per questo motivo, Gérard sarà considerato un precursore del movimento surrealista in Francia.
• 
  Ariane Brosseau

  Ça faisait longtemps que je n'avais pas lu quelque chose d'aussi nul. Je ne suis même pas sûre si j'ai donné cette note à un autre livre que Fifty Shades of Grey (pour des raisons totalement autres, évidemment).
  
  Tout est extraordinairement confus. Gérard de Nerval prétend raconter dans Aurélia l'histoire d'une descente aux enfers. Je peux vous faire un résumé en quelques lignes plus chouette que le livre: Gérard aime Aurélia au point de la déifier. Elle le friendzone. Il rencontre une autre femme, s'emballe et lui fait une déclaration d'amour. Elle le friendzone. Il se rend compte qu'il aimait Aurélia, anyway, et devient ami avec cette femme. Aurélia et elle se rencontrent. Gérard espère que son amie parle en bien de lui à Aurélia et qu'elle change d'avis sur ses sentiments à son endroit. Gérard va en ville pour affaires. Aurélia meurt. Gérard délire sur sa mort prochaine. Il se fait enfermer dans un hôpital psychiatrique. Il fait des rêves délirants. Il se réconforte en passant de l'athéisme à la chrétienté parce qu'Aurélia était chrétienne. Je viens de vous sauver 89 pages de lecture.
  
  Habituellement, 89 pages, pour moi, c'est un maximum de deux heures de lecture. Pas deux JOURS. J'étais incapable de rester concentrée sur ce récit de folie et de rêves, je cherchais toujours à faire autre chose. Moi qui avait peur de lire Freud et qui m'était dit «Bon, je vais commencer par lui, le plus difficile sera passé et, Aurélia , c'est court, c'est un auteur du 19e, ça va être chill. » Mauvaise hypothèse! D'un autre côté, je suis contente d'avoir lu Freud avant, parce que j'aurais été vraiment découragée.
  
  Et dire que je vais devoir interpréter l'un de ces rêves pour mon cours de Littérature et psychanalyse... nfgkovshngiahbnosg!
• 
  MA Arman

  آگاهی بشر نقش بسیار تعیین کننده ای در تعاریف انسان از پدیده های مختلف داره.
  کسانی که امروز نویسنده سورئال، هنرمند سورئال و کارگردان سورئال محسوب می شوند، در واقع آثارشون از کسانی که زمانی مجنون و دیوانه محسوب می شدند تفاوت چندانی نداره، این جامعه است که یاد گرفته چطور از زوایای دیگه هم به مسائل نگاه کنه. جادوگران، کاهنان و پیامبران باستان همون چیزهایی رو میگفتن که دیوانه ها و امروز سورئال ها، اونهایی که به کلی اختیار از دست میدادند سرنوشت های شومی پیدا میکردن و اونهایی که میتونستن مسلط بر رفتار خودشون باشند ای بسا به جادوگری بزرگ و یا پیامبری مهم تبدیل می شدند و سرنوشت شومی برای بقیه رقم میزدند.
  در واقع اونچه اندیشه های سورئالیستی رو تشکیل میده از نظر من چیزی جز تفکراتی که اگر نه همه انسان ها ولی حداقل بسیاری از اونها دارند و مالیخولیا نامیده میشه نیست. فقط عده ای این تفکرات رو با بقیه به اشتراک میزارن، و فقط عده ای چنان اسیر این تفکرات میشن که به جای اینکه کنترل اش کنن، تحت کنترل اون قرار میگیرند. عده اول سابقا پیامبر، کاهن، جادوگر و امثال این نامیده می شدند، جامعه بشری امروزی پذیرش هیچ کدوم از این عناوین رو نداره، امروزه نمیشه به عنوان جادوگری جدید پیرو و طرفدار جلب کرد، و از این رو این افراد صاحبان هنر و ادبیات سورئال نامیده شدند.
  اتفاقا این تغییر نام کمک میکنه تا از طرفی منتقدان بدون ترس بتونن این افکار رو نقد کنند و از طرفی افرادی که به هر دلیل نمیخواهند یا نمی تونند افکار سورئالیستی خودشون رو ارائه کنن، از هنر و افکار سورئالیستی دیگران بهرمند بشن.
  اگر چه به تصور خودم، من از طرفداران هنر و ادبیات سورئالیستی هستم و ذهن خودم در اندیشه های روزمره آکنده از تصاویر سورئالیستی هست، اما یا من در تصور از خودم اشتباه میکنم، و یا این کتاب واقعا نمونه عالی از هنر و ادبیات سورئالیستی نبود.
  
• 
  Laurent De Maertelaer

  Romantisch curiosum: het dromenboek van een getormenteerde ziel die door de straten van Parijs zwalpt op zoek naar de grens tussen de droom, slaap en de dood. "De slaap neemt een derde van ons leven in beslag. Hij brengt troost voor de verdrietelijkheden van de dag of straf voor de genietingen; maar ik heb de slaap nooit als rust ervaren. Na een paar minuten van verdoving begint er een nieuw leven, los van de wetten van tijd en ruimte, zoals ons dat waarschijnlijk na de dood te wachten staat. Wie weet of er niet een band bestaat tussen die twee levens en of de ziel die niet nu al kan aanhalen?"