The Enchanted Wanderer: Selected Tales (Modern Library Classics) by Nikolai Leskov

The Enchanted Wanderer: Selected Tales (Modern Library Classics) Reviews

• 
  Vit Babenco

  Nikolai Leskov was a unique writer, he was one of the grandest connoisseurs and maestros of language and it’s a great pity that his magnanimous and juicy handling of words was unavoidably lost in translation.
  But all the same The Enchanted Wanderer is an enchanting reading. The tale possesses almost proverbial qualities.
  

  Kneel, first of all. Man’s knees are the first instrument: as soon as you kneel, your soul at once soars up, and there, being thus elevated, you must bow down to the ground, as many times as you can, till you are exhausted, and wear yourself out with fasting, to mortify yourself, and when the devil sees you striving for a great deed, he will not endure it and will run away at once, for fear that with such a man his machinations will drive him still more directly to Christ…

  
  Nikolai Leskov wasn’t a writer of body or mind… He was a writer of soul.
• 
  Valeriu Gherghel

  Întrucît am observat că mulți au căzut în plasă și au luat de bune poveștile lui Ivan Severianîci Fliaghin, poate n-ar strica să precizez, în nota de față, că numitul Ivan este un mare, mare pehlivan. Un mincinos mai spontan decît el n-a existat în întreaga Rusie. Cu excepția lui Buratino...
  
  Tot ceea ce înșiră călătorilor de pe lacul Ladova, cu scopul de a-i uimi (și de a-i amuza), aventuri dintre cele mai senzaționale, reprezintă o invenție din speța cea mai pură și mai dură. Sigur, povestitorul are farmec, reușește să-i țină pe auditori cu sufletul la gură. Dar: Ivan Severianîci Fliaghin nu trebuie crezut nici o clipă pe cuvînt. Cu nici un preț! Nimic din ceea ce povestește nu poate fi adevărat, pentru motivul simplu că nimic nu este adevărat. Numai dacă-l crezi pe cuvînt, poți descoperi în el un erou picaresc și un căutător al sfințeniei. Fraților, jur pe nasul lui Pinocchio că Ivan minte! Minte de îngheață pînă și apa rîului Koisa pe care o trece înot vitejește:
  
  „Apa era rece ca gheaţa: parcă aveam cuţite în subsuori, şi mi se tăia răsuflarea, şi-n picioare aveam cîrcei, dar înotam… Pe deasupra zburau gloanţele alor noştri, iar în jurul meu plescăiau ale tătarilor, dar nu m-atingeau, şi nu ştiu, rănit ori nu, dar am ajuns la mal…. Și m-au făcut pentru vitejie ofiţer, dar pentru că eu o ţineam una şi bună cu adevărul meu, ca să mi se descopere viaţa trecută şi să mă liniştesc, m-au trecut în rezervă...” (p.195, 197)
  
  Din cîte am observat, mulți cronicari s-au lăsat duși de nas. Nu vă sfătuiesc să faceți la fel. Nu fiți naivi și creduli, puțin scepticism nu strică la casa omului.
  
  P. S. Două extrase: „Pentru prima oară, auzind această mărturisire din urmă a lui Ivan Severianîci, nici unul dintre noi n-a mai pus la îndoială adevărul celor spuse de el, şi am rămas tăcuţi cu toţii destul de mult timp...” (p.190).
  
  „Spunînd asta, pelerinul vrăjit, ca şi cum ar fi simţit iar ce îi insufla duhul prevestitor, căzu într-o reculegere tăcută, pe care nici unul din cei care participau la discuţie nu cuteză să o întrerupă cu o întrebare nouă. Dar despre ce să-l mai fi întrebat? Povestea trecutului şi-o mărturisise cu toată sinceritatea, iar profeţiile sale rămîn deocamdată în mâna celui care le ascunde celor deştepţi şi chibzuiţi şi, doar uneori, le dezvăluie pruncilor” (p.212).
• 
  Arash

  چرا شناختمان از ادبیات روس را محدود کرده ایم به دو سه نویسنده خاص؟ چرا پس از گذشت چهارده سال این کتاب در چاپ سوم اش مانده؟ چرا من زودتر از این ها به سراغ آثارِ لسکوف نرفتم، آثاری که تعداد معدودی از آن ها آن هم به لطف حمیدرضا آتش برآب به بهترین شکل ممکن به فارسی بازگردانده شده؟ این سؤالات را مطمئنا بعد از اتمام کتاب از خود خواهید پرسید، حال من این سؤالات را پیش از خواندن کتاب از شما می پرسم، باشد که ترغیب شوید برای خواندن اش.
  زائر کیست؟ زائر همان مسافر است، مسافری با هدف و مقصدی معنوی و روحانی، حال چرا افسون شده؟ شبی در خواب قدیسی به خواب می بیند و سرنوشت غایی او را خدمت به مسیح بازگو می کند و در این راهِ پر فراز و نشیب اش، بسیار به مرگ نزدیک می شود و در نهایت از آن می گریزد، این است افسونی که از آن سخن می گوییم. برای فرزندی مادری می کند، مدت ها در اسارت می ماند، می گریزد و با شیطان گلاویز می شود و می جنگد، عشق را پس می زند، به جنگ می رود و در نهایت همانی می شود که به خواب دید.
  مادر پس از به دنیا آوردن زائر نذر می کند که در خدمت صومعه باشد، پسر سعی در گریز از این سرنوشت دارد ولی به مانند یک چرخه و یک حلقه همانی می شود که مادر خواسته بود.
  کتاب کاملا قصه گویی است، در لا به لای روایت ها و اتفاقات نباید دنبال معنا و مفهوم مشخصی گشت. انگاری خودِ لسکوف کنارتان نشسته و شما هم حینِ رسیدگی به امورات زندگیتان به قصه اش گوش می دهید، غرق اش می شوید و لذت می برید.
  کتاب به مانند هزار و یک شب، هر قصه ای قصه ی دیگری در پی دارد، قصه هایی دنباله دار هر کدام مربوط به هر برهه زمانی.
  قصه ریشه در تجربه و واقعیات دارد، داستان نیست که زاییده ذهن نویسنده باشد، بازگویی تاریخ نیست که عینا مشاهدات را بازگو کرد و به تاریخ هم وفادار ماند. قصه گویی از اولین نوع روایات است. قصه هایی که سینه به سینه در زمان گذر کردند. لسکوف قصه گویی تمام عیار است، اتفاقات را ( گو غُلُو شده) چنان روایت می کند که مخاطب اصلا ذهنش به جایی جز قصه و روند آن منحرف نمی شود.
  تقدیر و تقدیر گرایی شاکله اصلی قصه است. اتفاقی که در همه ادیان به آن اشاره می شود، اینبار رنگ و بویی مسیحی دارد. زائر آنقدر که با اسب ها و جانوران خو می گیرد، در روابط اش با انسان ها موفق نیست، در درک احساسات و عواطف هم عقیم است، زن و عشقش را فریب و حیله شیطان می داند.
  کتابِ لسکوف جز اندک اسامیِ روسی، هیچ مشخصه دیگری از آنچه از کتاب و ادبیات روسی خوانده ایم و می شناسیم را ندارد، نه طبقه اشراف و آداب و سنن و منش هایش و نه طبقه فقیر و ملامت هایش، نه خبری از توصیفات اضافه است و نه خبری از روابط ها و خیانت ها. زائر افسون شده اثری است ناب و خاص که مورد بی مهریِ ما قرار گرفته.
• 
  Mohamadreza Moshfeghi

  رمانی به شكل قصه و داستانى از مردی که سالک وار زندگی کرد وبا مشقت و سختی هایی که سرنوشت برایش رقم زده بود،در دوران كهنسالى به گونه ای از حکمت وعرفان از نوع آئین وباورهای مذهبی ارتدکس مسیحیت دست یافت.
  اولین اثر از لسکوف که با ترجمه جناب آتش بر آب از زبان اصلی به فارسی ترجمه شد.این نویسنده روس که با بزرگانی همچون داستایفسکی و تولستوی هم دوره بوده و برعکس این بزرگان که در کشور ما بسیار شناخته شده ومجببوب هستند،بین عاشقان کلاسیک ادبیات روس در ایران نویسنده ی زیاد شناخته شده ای نیست وبغیر کتاب فوق،فقط رمان دیگری از این نویسنده به فارسی ترجمه شده که ترجمه آن رمان هم به دست مترجم همین کتاب عرضه شده است .آثار و رمان های این نویسنده بیششتر با افسانه ها و داستان های حماسی وکهن روسیه آمیخته است. به عبارتی دیگر بیشتر آثار این نویسنده با توجه به پس گفتار آخر خوب کتاب که مترجم اضافه کرده است برگرفته از قصه ها وروایات کهن وریشه دار روس می باشد که به رشته تحریر درآمده است.
  و در پایان انتظار من خواننده کتاب ازاین رمان بعنوان اثری ازادبیات کلاسیک روس با ترجمه آقاى آتش بر آب و از انتشارات خوب ماهی بیشتر ازاین بود.
• 
  Maziyar Yf

  زائر افسون شده نوشته نیکلای لسکوف را چه بخواهیم سفری عرفانی از نوع روسی و یا سرگذشت عجیب و آمیخته به سِحر و جادوی زندگی ایوان سیوریانیچ فیلیاگین و یا اصلا دِل به طبیعت وحشی روسیه زدن ایوان بدانیم با اثری سنگین ومذهبی روبرو هستیم .
  ایوان قهرمان کتاب اگرچه در مراحلی از آزمون اغفال می شود و یا دل به زیبایی های دنیا می بندد اما در پایان سرانجام راه خود را می یابد و با پیوستن به صومعه به آرامش و رستگاری می رسد .
  اما شاید بتوان موضوع کتاب را اندکی قدیمی و دور از دنیای خواننده این قرن دانست ، خواننده ای که به قدری از مذهب و معنویت فاصله گرفته که با چنین سفرهایی هم راه رستگاری را پیدا نکند و شاید هم اصلا چنین راهی هم برای او وجود نداشته باشد .
• 
  Théo d'Or

  I found everything in Leskov. Especially the story into the story, or series of stories on related topics, as well as the permanent recourse to orality, but, above all, I found that specific joy of reading, which I once had.
  The pretext of the story I liked the most is quite simple. On a ship that crosses the Ladoga lake, people talk, so that their time passes more easily, and their trip to be as pleasant as possible.
  But at some point, in their discussion a strange character intervenes, a man wearing monastic clothes, but not necessarily having the manners of a church man. As soon as he begins to tell stories, everyone else seems to enter a shadow cone, because his stories are amazing, so that the other travelers want to know also the story of his life, and the monk does not hesitate at all, recounting incredible events, happy or sad, which totally capture everyone's attention. Here I must mention the period of nineteenth-century Russia, with all its superstitions, beliefs and morals.
  And extraordinary joy of living, but also of confession runs through the entire text. Leskov chooses not to judge his characters according to moral criteria, but only to describe them, to bring them in front of a reading public that otherwise would not have the opportunity to know such characters. In this way, they become fully human, convincing and impressing precisely through their so deeply human flaws, in which the readers of that time, and even now, can recognize themselves. So, Leskov offers the possibility of a spiritual salvation at least in a symbolic - metaphorical note, to characters who, otherwise might have seemed damned for ever.
  Leskov's protagonist is not an intangible saint, but a man touched by the holiness of an complete humanization. He seems to be a kind of immortal, apparently running away from his own destiny, only to be then affected by it with even greater force. The way the stories are told is at least as important as the stories itself, the dialogues being extremely lively, the sacred and the profane being presented in the same context with an overflowing lightness.
  Leskov's stories highlight the charm of a world whose end he sensed, but which he tries to capture in his creation for eternity, in all the splendor of its simplicity.
  And I think he does it wonderfully, always seeming to apologize for any inaccuracies or gaps caused by an imperfect memory, but always ready to assert his full faith in this art of storytelling and detail, and only apparently ephemeral.
• 
  Sinem A.

  Eski hikaye anlatıcılığı ile büyülü anlatımın güzel bir örneği ve gariptir ki iyiler hep kazanıyor :))
• 
  Rowena

  I'm not sure how I came across this writer but I'm glad I did. This book is a collection of six engaging short stories. The titular story, The Enchanted Wanderer, is the longest and the most entertaining. It reminded me somewhat of Voltaire's Candide, but a tamed down version.
  
  This book was different from other Russian novels I've read because instead of focusing on the aristocracy, the stories focus on the working class.
  
  Highly recommended to anyone who enjoys Russian literature.
• 
  Jovi Ene

  Ivan Severianîci Fliaghin nu este Laur, deși s-a călugărit, fiind promis lui Dumnezeu și vieții mănăstirești încă de la naștere. Ivan este un om obișnuit, un bun povestitor, care a avut o viață extraordinară, plină de aventuri și de nenumărate situații pe care le cataloghează drept ”morți”, dar din care a scăpat prin minune. Maestru în privința cailor, a călătorit de-a lungul și de-a latul Rusiei, a fost pe rând slujbaș, partener de afaceri, sclav la tătari, bețiv și slujitor al bisericii, magician și om bun la toate, handicapat și luptător drept, îndrăgostit și pețitor. Aventura lui este extraordinară, iar romanul este atrăgător tocmai datorită peregrinărilor sale și a stilului clasic rusesc. Totuși, mă feresc de epitetul ”capodoperă” în cazul Pelerinului.
• 
  Sergio

  Questo famoso romanzo di Nikolaj Leskov [1831-1895], autore russo che ho già recentemente apprezzato in "Una Famiglia Decaduta", ha come protagonista un monaco che, durante un viaggio sul Volga, familiarizza con altri viaggiatori e, da questi ripetutamente incalzato, narra la sua lunga e rocambolesca vita. Il racconto è lungo ma mai noioso e di avventura in avventura, nelle parole rievocative del protagonista, scorrono gli anni della giovinezza spensierata e poi quelli della maturità, quando nonostante tutte le sue migliori intenzioni di ritagliarsi una vita tranquilla e insieme la pace interiore, tutto questo sembra destinato sempre a sfuggirgli e il destino fare di lui un girovago senza patria. E accanto a lui scorrono immagini vivide della Russia dell'ottocento, dei suoi abitanti di città, quelli dei villaggi sperduti nella steppa e delle grandi proprietà terriere, personaggi singolari che rincorrono l'amore o la ricchezza o il divertimento in una narrazione che, come l'immenso fiume che stanno navigando, scorre limpida e seducente.
• 
  E. G.

  Introduction
  Translators' Note
  
  --The Lady Macbeth of Mtsensk
  --The Sealed Angel
  --The Enchanted Wanderer
  --Singlemind
  --The Devil-Chase
  --Deathless Golovan
  --The White Eagle
  --A Flaming Patriot
  --Lefty
  --The Spirit of Madame de Genlis
  --The Toupee Artist
  --The Voice of Nature
  --A Little Mistake
  --The Pearl Necklace
  --The Spook
  --The Man on Watch
  --A Robbery
  
  Notes
• 
  Maryam Hosseini

  زنجیره قصه‌های قهرمان داستان (ایوان سیوریانیچ) قدری مسلسل‌وار و پی‌در‌پی نقل می‌شه که امان از مخاطب می‌گیره و کنار گذاشتن کتاب رو سخت می‌کنه
  در انتهای کتاب هم پس‌گفتار کوتاهی با نام قصه گو: بازتابی‌هایی در آثار نیکالای لسکوف
  از والتر بنیامین آورده شده که از قصه و رمان و مشخصات اونها صحبت می‌کنه
  
  «شما چه آزارهایی دیدید؟»
  «خیلی چیزها قربان»
  «چه چیزهایی؟»
  «همه نوع بدجنسی...در اوایل -قبل از این‌که او را مغلوب کنم- کار حتی به اغوا هم می‌کشید»
  «پس شما او را مغلوب کردید؟ خود ابلیس را؟
  مگر غیر از این می‌شد قربان؟ »
  ...
  همین‌که به او اعتراف کردم که گروشا به گونه‌ای چنان زنده پیش من ظاهر می‌شود که گویی تمام هوای اطرافم یگانه او را می‌دمد، ستاریتس بی‌درنگ تاملی کرد و گفت:
  ««.یعقوب رسول می‌فرمایند: «در برابر ابلیس ایستادگی کنید و او از شما خواهد گریخت»
  :وانگهی مرا ارشاد فرمود که چه باید بکنم. گفت
  اگر یک وقت رقت قلبی احساس کنی و به یاد او بیفتی، بدان که این نشانه‌ی یورش فرشته‌ی شیطان است و تو در آن‌موقع فورا در برابر شیطان طلب ریاضت کن
  .پیش از همه زانو بزن؛ زانوها اولین ابزاری است که انسان در اختیار خود دارد
  همین که تو بر زانو بیفتی، روحت به عرش اعلا می‌رود، و تو در آن حال و در آن رفعت تا توانی سجده کن و پیشانی بر زمین بکوب تا درمانده شوی، و خود را با روزه ضعیف بنما به قصد مرگ. آن‌گاه ابلیس با دیدن تلاش تو در راه ریاضت به‌هیچ‌وجه آن را تحمل نخواهد کرد و همان‌دم به کناری خواهد گریخت
  چرا که بیم دارد مبادا با حیله‌های خود چنین آدمی از راهی سرراست‌تر به پیشگاه مسیح هدایت کند
  «.و می‌پندارد: « بهتر است او را تنها بگذارم و وسوسه نکنم تا شاید زودتر به خواب غفلت فرو رود
  ص216
• 
  Ellinor

  This selection of tales is not what you're excepting from a Russian writer. Especially the title giving tale The Enchanted Wanderer is very entertaining. It is a classic picaresque tale and reminded me a lot of
  Candide.
  The story I enjoyed most was Lady Macbeth of Mtsensk. The main character kills both her father in law and her husband to live with her lover. I didn't judge her for that but later for mudering the child and I liked her revenge at the end of the tale.
• 
  Alice

  Not really my thing unfortunately.
• 
  Simona

  2,5/5*
  Prea multe "rusisme" netraduse, m-au zăpăcit notele de subsol...
• 
  BAM the enigma

  Classics Cleanup #4
• 
  Rita

  4,5
  Foi um desafio atribuir as estrelas a este livro! Estive dois dias a digerir e ponderar sobre ele antes de conseguir dizer o que quer que fosse de mais ou menos estável. Um livro que me faz deter e ponderar dois dias merece que penda para as 5 estrelas.
  Narrativamente é soberbo. Tem uma estrutura, cadência, e encadeado próximo daquilo que se conhecia como o contar de uma história, tão próprio da oralidade e muito raro hoje. Aquilo que poderá ser entendido como a ideia subentendida do autor é algo que me interessa: a (i)moralidade, e como as acções se despegam e apegam a valores. Mas é de uma violência e brutalidade que senti como atroz. Mas não gratuita! No contexto histórico-social da época teria certamente um outro enquadramento e um outro impacto à chegada; hoje, não deixa, ainda assim, de ilustrar de forma crua a dualidade e complexidade do personagem. Essa brutalidade fez-me progredir com resistência em alguns momentos. Foi compensador resistir, porque, na verdade, é um livro extraordinário.
• 
  Sandra Deaconu

  Cred că tocmai am descoperit una dintre sursele de inspirație ale lui Vodolazkin pentru Laur. Ambii protagoniști ai celor două romane, Laur și pelerinul nostru, văd în vis morți care îi călăuzesc. Diferența este că Laur avea mustrări de conștiință, în vreme ce pelerinul, care chiar a cauzat moartea omului pe care îl visează, se simte nevinovat. Altă asemănare: după ce visează morții, ambii umblă prin lume toată cartea și gata ,,capodopera". Măcar Laur făcea fapte bune, însă pelerinul este un om îngrozitor.
  
  
  Atâta violență nu cred că am mai întâlnit nici în romane horror. Cai care cad în prăpastie și se fac bucăți, pisică biciuită chiar de protagonistul care apoi îi taie coada și o bate în cui pe perete, oameni care se lovesc reciproc până când învingătorul obosește sau celălalt moare etc. Când nu se bat, ,,doar" se amenință, fiecare folosindu-se de dumnezeul lui. Se presupune că este o carte despre spiritualitate, dar eu nu am văzut decât un personaj odios care întruchipează simultan un criminal, un hoț, un bețiv și tot ce poate fi mai rău într-un om. Cică nici nu își consideră droaia de copii făcuți cu o grămadă de nevaste ca fiind ai lui, pentru că nu sunt botezați și miruiți. Aleluia, ce ți-e cu religia asta! 
  
  
  Bănuiesc că romanul ar fi vrut să fie o colecție de exemple negative, de oameni care și-au pierdut calea și șansa la mântuire, dar eu am văzut o poveste incredibil de anostă despre un om fără valori morale, cinste și caracter, care bate câmpii pe 200 de pagini despre ce a făcut el în viața lui fără sens. 
  
  
  ,,Eu nu mai aveam nicio nădejde să mă întorc vreodată acasă și să-mi văd patria. Nici măcar să mă gândesc la asta nu mi se mai părea cu putință,  și-ncepuse să moară în mine până și dorul." 
• 
  Samir Rawas Sarayji

  Considering that Dostoevsky, Chekhov, Tolstoy, and others take Leskov as an inspiration and role model for their own stories and writings, I expected much more from this collection. However, i) I do see how those legendary authors were inspired by some aspect of Leskov: Tolstoy by the morality angle, Dostoevsky by the 'I' unreliable narrator, and Chekhov by the set-up of the tragicomedy stage; ii) I also appreciate the way Leskov touches on the political, social, and moral aspects of society in 19th century Russia, but never at the expense of the story—reminiscent of Dickens. What I love is how he shows every scene and avoids the narrative bog of Dickens.
  
  I think my struggle here is that having read some of the works of the more refined authors he inspired, Leskov's style is too antiquated for my taste, and the over-focus on the moral and religious falls heavy (unlike Tolstoy). My lack of enthusiasm could be due to translation, as I have read that translating Leskov is notoriously difficult, or it could be due to the underlying similarity in much of the stories. I might give this another attempt somewhere in the future, it could also have been the wrong collection to read at the wrong time.
• 
  Bobparr

  Prima lettura, 1997
  Seconda lettura: dic 2019
  
  Leggere Leskov è un po’ come leggere Tex.
  Arrivi in fondo al capitolo e ti rimanda a quello successivo - se vuoi conoscere la storia citata nelle ultime due righe del precedente.
  Racconta di crimini sanguinosi e crudeltà gratuite come fossero cosa normale - ma temo che la Russia di quel tempo fosse di quella materia.
  Il paesaggio è brullo e incontaminato e freddo.
  Cavalli ovunque.
  I tartari che si spaventano del rumore dei fuochi di artificio e credono agli spiriti maligni, ma sono capaci di spellarti vivo senza provare il benchè minimo sentimento di pietà.
  Manca solo Mephisto e abbiamo fatto tombola.
  
  Ad ogni modo c'è, sottotraccia ma non troppo, una saggezza che implica la conoscenza delle cose della vita - che vuole anche dire l'accettazione di quello che è, senza autocommiserazione e lamentele.
  Una prima parte dove questo è più evidente, una seconda parte - dove emerge la figura della zingara - invece un poco piu' noiosa e senza particolari vette.
• 
  Fionnuala

  In the notes at the end of this tale, there's a letter from Anton Chekov to his brother in which he mentions Nicolai Leskov and confirms a thought I had about him, based on this story's trajectory:
  With Leikin arrived my favorite scribbler, the famous N.S. Leskov. Last time he was here with us, he came along with me to Salon, into the dens of Sobolevsky. He gave me a facsimile of his work. One night I’m riding with him. He turns to me half drunk and asks: “Do you know who I am?”—“ I know.”—“ No, you don’t know . . . I’m a mystic . . .”—“ I know that too . . .” He bores those aged eyes into me and prophesies: “You’re going to die before your brother.”—“ It could be.”—“ I’ll anoint you with oil, like Samuel anointed David . . . Write.” This man resembles both a refined Frenchman and a defrocked priest at the same time. What a human being to behold. Should I find myself in Petersburg, I’ll make a guest of myself at his place. We parted as friends.
• 
  Andrea Iginio Cirillo

  3.5/5
  
  Romanzo che s'inserisce molto bene nella tradizione picaresca (Lazarillo de Tormes ad esempio), arricchito da una cornice in cui Ivan, il nostro viaggiatore "incantato" sia per l'atmosfera che crea intorno a sé che per le sue vicende fiabesche, narra la sua vita da cima a fondo. Una vita che inizia con una profezia, ricca peregrinazioni e peripezie, di personaggi grotteschi che fanno sicuramente il verso a tipi reali e dipingono un affresco molto particolare e caricaturale della società russa dell'epoca, con particolare attenzione al popolo. E al popolo appartiene sicuramente il linguaggio che Leskov adotta (almeno per quanto s'intuisce dalla traduzione) e che rende quest'opera un unicum nella letteratura russa del XIX secolo. Una lettura interessante e leggera, per larghi tratti una fiaba senza troppe pretese, comica con un pizzico di tragedia e ricca di quella capacità affabulatoria del narratore che Leskov, attraverso Ivan, dimostra di possedere senza dubbio alcuno.
• 
  Igor

  I must admit that I hadn't heard about Nikolai Leskov before. This book showed-up in my recommendations of GoodReads. I am glad it did! It has been one amazing read of stories about rural live in Russia, christianity, mercants and nobility, growing up, mystic. Some made me laugh, others (almost) cry, think about live. All are written splendidly and vividly let the reader see what live was in that time, how the people from the lowest bragger to saints and princes thought and behaved.
  
  I read the Ebook version, translated by Richard Peaver and Larissa Volokhonsky, and it contains the following short stories:
  The Lady Macbeth of Mtsensk: not the best of Leskov's stories, but a nice start nonetheless.
  The Sealed Angel: truly amazing! I am not a religious person, yet this story about a group of 'old believers' who saw their icons being sealed in wax by the authority is superb. It shows in detail how they pray and believe and go in search of an icon painter to help them, without ever reaching a point of dull 'forced' religious lessons. Leskov himself had great respect for the old believers, and he managed to turn that respect in writing in a way that shows both their due and made the reader see them in the same light.
  The Enchanted Wanderer: The title story and also the longest. It's about a man who tells his live story from being a poor orphan boy all the way to being an old man who goes to a monastry to become a monk. A story about a time in Russia that I can hardly imagine how it must have been, yet Leskov does a great job in telling about it. A story about a man's destiny that is both heartbreaking and loving.
  Singlemind: What happens when a man reads the bible, and only the bible, and makes his own faith? Singlemind is your answer. The reactions of his fellow citizens when a count (or was it a prince?) comes is very funny.
  The Devil-chase: I didn't really enjoy this story, but well, it's also one of the shortest.
  Deathless Golovan: Another great read! It shows how the live was back in the 1800's in rural Russia. It's about a man from Orel where Leskov grew-up. It's about the different kinds of christiany living side by side. About trusting your neightbour, caring for him and her, fearing of the plaque. I enjoined this story a lot.
  The White Eagle: Here Leskov turns more towards the nobility. It's about a man who's on a mission that will earn him a reward. I didn't understood it fully I'm afraid.
  A Flaming Patriot: I must have missed this one, can't say what it was about.
  Lefty: Here Leskov turns back toward the true artists of the old believers again. What when your souverein asks you to make something better then the English have done in just a short time? You pray! And not in the church around the corner, no, you go on a journey first and let your faith give you a solution. This story also let's the reader show the difference between the Russian and the English approach to archive greatness. I'm from the Netherlands myself, yet stories like these inspire me to go and learn more about the Russian culture. I loved this story!
  The Spirit of Madame de Genlis: Short and very funny. I won't spoil it for you. ;)
  The Toupee Artist: One of the saddest stories in this collection. You know how it is going to end from the first page, yet when I got there I was like "No! That can't be!" It shows in detail the live the serfs had to enjure sometimes where their master was as cruel as can be. It's a great story to read about, heartbreaking.
  The Voice of Nature: A short story (oké they all are, a shorter then average story). It shows how the people back then and there acted in generosity. Not the best one, but a nice read nonetheless.
  A Little Mistake: Be carefull what you wish for, it might just come true. Or in this case: be carefull what you ask others to pray for in your name.
  The Pearl Necklace: A small story about a man who is known for giving nothing when his daughters go in marriage, and how another man is in love with his youngest daughest. A good story about love and family live.
  The Spook: One of the best story, amazing! It's about a man who is mistrusted by everyone in Orel during the time that Leskov himself was just a young boy there. It has a christian/ humanitary lesson, yet it is a great read even for an atheïst like I am. It shows again how the rural live in Russia was in the 1800's, the faith of the people including the faith in spirits. It's a story that is still alive today, a lesson that we can all take to heart.
  The Man on Watch: Short, witty, funny. A sentry on watch spots a man in the freezing waters of the Neva, St. Petersburg. He is not allowed to leave his post on any condition, yet his soul cries to rescue that man. What to do?
  A robbery: Fear the hour of the thieves! A story about how things can go wrong in the dark. Also a story about the upbringing of the rich in a small town. And on top a story about the search for a new priest for the church. It all blends together in a good story.
  
• 
  Foad Ansari

  ایوان در سرزمین تاتارها و در نمکزارهای اطراف دریای خزر اسیر است و تاتارها پاهایش را علیل کرده اند تا نتواند فرار کند قسمتی از توصیف این نمکزار از زبان ایوان
  
  ....البته با همه ی این ها باز آدم ملول می شود ، ولی باز هم قابل تحمل است ، در حالی که خدا نکند کسی در نمکزارها ماندگار شود! اسب ها تا مدتی در آنجا راضی می مانند ،چون نمک را لیس می زنند آب زیادی میخورند و چاق می شوند ،اما برای انسانها مهلک است وجتی از جانورها هم خبری نیست ،مگر پرنده ی کوچک شبیه چلچله خودمان که اسمش "نوک سرخه" است .گویی که محض تمسخر آنجا پرواز می کند و تنها لطفش حاشیه سرخ منقارش است وگرنه هیچ خاصیت دیگری ندارد . نمیدانم این پرنده اصلا برای چه به طرف این سواحل پرواز میکند ، اما چون در آن جا اصلا جایی برای نشستن نیست به ناچار خود را روی خاک نمکی می اندازد ، کمی روی شکمش می خوابد تا اینکه یکدفعه میبینی باز هم پرید و رفت ... اما تو از آن هم محرومی چون بال نداری و در جایی که هسنی ماندگاری و نه مرگ نصیبت می شود، نه زندگی و نه توبه .هر وقت هم که مردی تو را مثل گوسفند نمک سود می کنند تا همین طور به شکل نمک سود بخوابی تا آخر زمان .
  
  زائرافسون شده نوشته لسکوف صفحه 98
• 
  Madeleine

  My review is up at The Quarterly Conversation:
  http://quarterlyconversation.com/the-...
• 
  Moon Rose

  The works of Nikolai Leskov are diminutive not just in length, but it seems to also appear on the onset less in contextual form in comparison to the somewhat light seeking, of highfalutin divine derivation known to the great Russian writers of the 19th century. In its briefly short and concise form elucidated by his simple straightforward narrative are stories that most often than not hide the true nature of his literary intention as it can abruptly pass by a reader′s mind leaving without much impression. To appreciate the beauty in Leskov′s works is to learn to stop and smell the flowers as the old saying goes. It is to course through the bucolic similarities of his works in its utter simplicity as it profoundly becomes the sheer ingredients necessary to picture the culture and tradition enveloping the Russian peasantry of the 19th century.

  The perceived impoverishment of literature was connected first of all with the multiplication of railroads, which are very useful for commerce, but harmful for artistic literature. Today man travels a lot, but quickly and painlessly and therefore he doesn′t accumulate any strong impressions, he has no time to observe anything---everything slip by. Hence the poverty.

  The richness of Leskov's narrative prose is infused with the keenest observation reflecting a deep contemplation of the true nature of the Russian life as he oscillates between a tinge of spirituality and the exactness of realism to depict the beliefs, morals and passions of the Russian people as perhaps his collective works represent closer to its true spirit especially that of the peasantry, to whom a great deal of faith is put upon by
  Dostoevsky for his country′s salvation. ☾☯
• 
  فهد الفهد

  الجواب المسحور
  
  كلنا مفتونون بالأدب الروسي، قراءة رواية روسية هي وسيلتنا في الحصول على مزاج رائق، وهذا غريب !! فالأدب الروسي ممتلئ بالشقاء، بالمعذبين، بالبؤساء الذين يقف في وجوههم كل شيء، القدر والناس والطبيعة القاسية.
  
  وهذه الرواية أبرز ما يعبر عن الأدب الروسي في مأساويته، فها نحن نستمع طيلة الرواية لقصة إيفان سيفيريانيتش، يوريها بنفسه على رفاقه، في رحلة في بحيرة روسية، نتعرف على كل ما مر به هذا الكاهن الجواب من مغامرات، منذ طفولته وحتى كهولته، منذ الأيام التي كان يتعلم فيها العناية بالخيول حتى برع بمعرفتها ومعرفة أنواعها، إلى أيامه أسيراً عند التتر، ثم أيامه كمستشار في الخيول عند أمير، ومقاتل في حرب القوقاز، إنها حياة طويلة، قادته في النهاية إلى الرهبانية، ليكفر عن الذنوب التي ارتكبها.
  
  الرواية ذات مذاق خاص، مذاق الروايات المسلسلة الروسية التي كانت تنشر في الصحف الروسية في القرن التاسع عشر.
  
• 
  Claudiu

  Nu citisem nimic si nu auzisem de Leskov pana acum si sunt convins că sunt mulți in situatia asta, de aceea, va sugerez sa cititi si prefața inainte sa va apucați de roman. Nu stiu cum sunt altii, dar de cele mai multe ori eu nu citesc prefața si ma avant direct in text. Prefața chiar ajuta pentru că explica multe date referitoare la autor, dar și contextul în care a scris acesta.
  Traducerea este minunata si desi este un roman de 200 de pagini cred ca autoarea a lucrat mult la text. Calitatea traducerii este exceptionala. Adriana Liciu a fost incredibilă.
  Mi-a plăcut oralitatea romanului (asta face si traducerea mai dificilă, dar cum spuneam Adriana Liciu a tradus magistral) si tot timpul l-am avut în minte pe Sadoveanu pentru ca poveștile din roman sunt asa de apropiate de lumea lui: natura, animale, oralitate, popor. Ironia este o altă caracteristică a romanului si o sa o vedeti pe tot parcursul lui.
  Ii dau doar trei stele pentru că este un roman bun si nu imi pare rau ca l-am citit, dar ii lipseste clar doza de originalitate pe care o asteptam (vezi laudele din prefata) si faptul ca il asociez cu alți autori, iar metoda mi-este cunoscută.
• 
  Sylvester (Taking a break in 2023)

  I just couldn't get myself to like Ivan Severyanych. I gave up.