The Ecclesiazusae (or Women in Council) by Aristophanes

The Ecclesiazusae (or Women in Council) Reviews

• 
  Alp Turgut

  Kocalarının kıyafetlerini çalarak meclise giden kadınların yönetimi erkeklerden kadınlara verdiği "Kadın Mebuslar / Assembly of Women", Aristophanes'in ne kadar ileri görüşlü bir komedya yazarı olduğunu kanıtlayan çağının çok ötesinde bir yergi örneği. Ataerkil yönetim biçimini ağır bir dille eleştiren yapısıyla "Kadın Mebuslar"da kadınlar erkeklerin normal olarak gördüğü şeyleri kendilerine uyarlayarak eşitsizliği okuyucunun gözüne sokuyor. Yönetimi ele geçiren kadınların yeni bir yasayla cinsel ilişkiyi serbest hale getirmesi ve bunu yaparken erkeklerin öncelikli olarak yaşlı kadınlarla yatmak zorunda kalması oyunun mizahi tonunu destekliyor. Ortaya koyulan komünist düzenle Platon'un "Devlet"ini fazlasıyla hatırlatan oyunda alttan alta bir Platon'a bir eleştiri hissedilse de oyunun "Devlet"ten önce yazılmış olması akılda soru işareti barındırıyor. Buna ek olarak müstehcen diliyle Hipponax'ın şiirlerini hatırlatan oyunun mizahi düzeyi o kadar yüksek ki sanırım "Kadın Mebuslar" Aristophanes'in en sevdiğim oyunu olarak kalacak.
  
  17.06.2019
  İstanbul, Türkiye
  
  Alp Turgut
  
  
  http://www.filmdoktoru.com/kitap-labo...
• 
  Paul Christensen

  This play address themes of female hypergamy,
  Proto-SJWs, and several kinds of spergery.
  
  That makes it very relevant to the readers of today;
  And it’s also Aristophanes’ most funny, accesible play.
  
  
• 
  Aitor

  Si algo demuestra Aristófanes con Les assembleistes es que no sabe dejar títere con cabeza. Su argumento plantea una suerte de sistema comunista planteado por un grupo de mujeres, pero no hace concesiones: las mujeres son tan terribles como los hombres. Su sistema es caótico y lleno de vacíos legales, pero también se establece que los hombres en el poder hacen estragos al interesarse antes por sí mismos que por el país (véase Blèpir). Teniendo en cuenta el contexto festivo en que se enmarcaban las representaciones de la obra, casi parece lógico que no existan los tapujos en una obra que pretende hacer reír mediante la sátira.
  
  El argumento en sí es bastante irregular. Durante la primera mitad sigue una estructura lógica y con un ritmo bien medido para, en la segunda, cortarlo por completo y terminar no tanto con un final abierto como con uno que casi parece incompleto por su falta absoluta de cierre. Cuando están las mujeres, especialmente Praxàgora, en escena, todo funciona bastante bien. Interacciones fáciles de seguir, interrupciones de diálogo constantes para crear humor, insultos a decenas de hombres de la Asamblea... Pero cuando llegan los dos hombres (Home A y Home B), se vuelve un sinsentido sin mucha gracia y termina en un chiste que se alarga demasiadas páginas. En cierto modo, la propia obra parece transmitir el magnetismo de sus mujeres y el sopor que provocan sus hombres, si bien, como he dicho, Aristófanes insultaba a unas y a otros sin distinciones.
  
  Hay que reconocer que Les assembleistes es un libro bastante explícito. Además de hacer veladas (y no tan veladas) referencias sexuales, hablar abiertamente de relaciones hetero y homosexuales, tratar el coito como tema central e incluso establecer un sistema sexual comunista, hay una buena dosis de humor escatológico y hasta genitales mostrados en escena. Personalmente, no me ha hecho mucha gracia (lo grotesco casi nunca lo hace; se me antoja facilón), pero veo que en su época habría sido un bombazo y casi da miedo saber que muchas de sus críticas al sistema político de entonces pueden trasladarse a la actualidad sin apenas cambios. Ya el encargado de traducir el libro, Eduard Mayans Mevel, se encarga de ofrecer unos comentarios quizá demasiado subjetivos en sus notas al pie. Se agradece el tono cercano y coloquial (que se mezcla con el académico), pero no niego que algún comentario me ha hecho arquear una ceja, no por inverosímil, sino por no venir a cuento. Tampoco puedo destacar mucho negativo de su trabajo: la traducción está hecha con mimo, sus notas son muy informativas y se nota que ha habido toda una investigación detrás. Eso sí, la introducción es bastante desafortunada; se queda en la superficie y no explora suficientemente la lectura.
  
  Al final, aunque no haya acabado muy satisfecho con la obra, al César lo que es del César: este Aristófanes estaba un poco loco y no voy a ser yo el que le lleve la contraria. Hay que tener buena mano para saber estrenar una representación ante miles de personas con el objetivo de insultarlas directamente.
• 
  estefanía

  "Os digo que debemos entregar la ciudad a las mujeres. Después de todo ya en nuestros hogares nos servimos de ellas como administradoras y tesoreras. Yo os voy a enseñar que su modo de ser ellas son mejores que nosotros."
  
  Como estudiante de literatura griega antigua, esta fue una lectura obligada. Las mujeres pudieron engañar a los hombres para hacerse cargo de Atenas y arreglar todas las macanas en la democracia post-guerra.
• 
  Oblomov

  A group of women don fakes beards and their husbands' cloaks, all to attend the male assembly and convince the Athenians to turn the city's rule over to those more competent: the women.
  
  Ok. This play is, eh... Hmm. I'm struggling to know where I should begin. Let's start off with a different Aristophanes' play, the
  Thesmophoriazusae which is all about the women of Athens hating Euripides' misogynistic plays so much that they decide to kill him. I hoped Euripides replied with some lost Satyr play about the female Athenians reacting to The Ecclesiazusae because, ho-ly shit, is this terrible. I felt near on shellshocked after reading this, and couldn't understand how the same bloke who created the
  Lysistrata wrote this thing. Then I remember
  Plutus and say 'oh, right'.
  
  Having gained their power, the women essentially create a free love commune. All wealth is put into a public fund, so now theft is impossible. Meals are served at one giant table for all, so everyone's equal (except the slaves). Sex is free and open, with the only stipulations being free folk and slaves cannot have sex with each other, and the ugliest citizens must always be erotically served first *Socrates roars approvingly*. The women are, apparently, perfectly fine with shagging the least appealing of the male sex, but Aristophanes gives us a scene from the opposite perspective, where a handsome young man tries to visit his girlfriend and is apprehended by three old women, who insist he must deal with them first, ignore his protests and drag him away to rape him. What the ever Zeus-loving fuck, Aristophanes?
  
  I remember
  Plutus being very mean spirited, but this play is far worse. The humour is cruder, such as this line about a man with constipation ‘I really think there must be a wild pear obstructing my rectum’, there's lots of talk about fondling buttocks or grabbing privates, and some terrible descriptions of the bodies of old women, with suggestions they should 'stop up their holes'.
  
  This is one of those stories that hates everyone: men are stupid and women are devious. Wikipedia informs me this is less a play about female rule, and more an accusation against the Athenian male elite being both incompetent and effeminate. That might have been his argument, but it does nothing to excuse just how tasteless and cruel this whole mess is.
  
  I happened to read this while drunk and, though I don't reccomend you read the play, I would suggest you get utterly pissed if you do, because it'll make it a hell of a lot easier.
• 
  Erasmia Kritikou

  2500 χρονια μετα, ο εισηγητης και διδασκαλος της σατιρας Αριστοφανης, τρομακτικά επικαιρος με οξυδερκή ματιά στον τροπο σκεψης των Ελληνων: την συμφεροντολογια, την λαμογιά, την πονηριά.
  Τιποτα δεν φαινεται να εχει αλλαξει στην Ελλαδα του 21ου αιωνα.
  Ενα εργο που θα πρεπε καθε ελληνας να διαβασει για να φτασει λιγο πιο κοντα στο συλλογικο -ή εθνικο "γνωθι σαυτον"
  
  "Κι ο φταιχτης σ ολα τουτα εισαι εσυ λαε.
  Καθένας τσιμπολογωντας το δημοσιο χρημα
  κοιταζει το συμφερον του μοναχα,
  κι η πατριδα ας κουτσαινει στον κατηφορο" (- Αποδοση Κωστα Βαρναλη)
• 
  Reza

  آتن در سال 391 قبل از میلاد، تاریخ اجرای نمایشنامه زنان در اکلزیا، در یکی از فاجعه بار ترین دوران تاریخ باستان خود قرار داشت. فقر و بیکاری و سیاستمداران فاسد آتن را در بر گرفته بودند و در پایان جنگ سی ساله فرسایشی بین آتن و اسپارتا و صلح موقت بین دو حکومت، با حمایت پادشاهی هخامنشی (ما!!!) جنگ دیگری بین این دو در گرفت که برای آتن موجب شکست های بسیار و از دست رفتن بخش اعظم ناوگان جنگی آنها شد.
  در این شرایط، آریستوفانس ناامید از هر ترفند سیاسی و دموکراتیک، نا امید از هر سیاستمدار پوپولیست یا تیرانیست و به طور خلاصه ناامید از مردان ، از سر ناچاری، به سیاستی روی می آورد که در آتن آن دوره خنده دار و غیر ممکن و آوانگارد به شمار می رفت: محول کردن کامل حاکمیت به زنان و برابری کامل حقوق جنسیتی، تقسیم مساوی سرمایه بین طبقات مختلف جامعه، مزرعه داری و برداشت محصول اشتراکی، آزادی کامل جنسی و لغو قوانین ازدواج.
  لازم به دکر است که آریستوفانس نه یک متفکر پیشرو بود، نه کمونیست(!) و نه فعال حقوق زنان، تمامی این روش ها علی رغم اینکه در دنیای امروز ما تاریخ به شمار می آیند، در آتن دو هزار و پانصد سل پیش، شوخی های خنده داری به منظور تمسخر حکومت و فرهنگی در حال نابودی بودند و محکوم به شکست حتمی.
  
• 
  Jordan Taylor

  "The Assembly of Women," or, "Ecclesiazusae," reminded me very strongly of my favorite Aristophanes, "Lysistrata." If you loved that play as much as I did, you will enjoy this one as well.
  
  The first scene starts off with a group of wives in Ancient Athens stealing their husband's clothes and setting off to speak at the male-only Assembly. Their novel ideas, which concern land ownership, equality, and even sex, are met with a mixture of both outraged indignation and curious popularity.
  
  This play was very fun, and I loved the spirited, mischievously intelligent women. I cannot leave out their husbands - exaggeratedly slow witted, they were hilarious.
  
  Aristophanes is perhaps the world's first champion of women's rights, and he puts his ideas into comedy very well.
• 
  EnzoPolis \(87)/

  Una satira donde las mujeres en Athenas logran llegar al poder y establecen una especie de sistema comunista en lo economico y en lo sexual, si uno se mete en el contexto de la epoca es inmensamente probable que lo que quizo hacer Aristofanes es una burla explicita hacia ellas y tambien explicar que pueden gobernar de una manera igual de caotica segun su obra.
• 
  Mert

  Puanım 5/5 (%88/100)
  
  Komedinin Babası olarak çağrılan Aristophanes bir oyununda daha döneminin sorunlarıyla dalga geçiyor. Kitap Lysistrata gibi kadınların şehrin yönetimini ele geçirmesini konu ediniyor. Tekrardan bir kadını ana karakter yapmasıyla aslında döneminde yazılan diğer türden eserlerle ve yapısıyla da dalga geçiyor Aristophanes. (Tragedya o dönemin popüler türü ve tragedyalarda kadınlar genelde yer almaz, alırsa da çok önemsiz ufak rollerde yer alır.)
  
  Kitabın ana karakteri Praksagora diğer kadınları topluyor ve erkek kılığında bir meclis oluşturuyor. Bu meclis sayesinde kadınların istediği bütün kararları alıyorlar. Şehrin erkekleri de bu absürt kararlara uymak zorunda kalıyor. Kararların hepsinden bahsetmem mümkün değil fakat bu kararlar aslında çok önemli bir özellik taşıyor.
  
  Alınan kararlar Marksist düşüncelere aşırı benziyor. Tabi bu eserin 392 gibi bir yılda sahnelendiğini düşünürsek Marksist düşüncelerin aslında buradan geldiğini kabul edebiliriz. Kararların genel özelliği şu şekilde; bütün yiyecek, içecek, önemli mücevherler vb. devlete verilecek ve devlet bunu uygun bir şekilde herkese eşit olarak dağıtacak. Bu şekilde hırsızlık, eşitsizlik, sınıf sistemi gibi şeyler ortadan kalkmış olacak. Tabi ki kararlar sadece bunlardan ibaret değil. Kadınlar yönetimi ele geçirdiği için şöyle kararlar da var: bir erkek genç bir kızla yatmadan önce yaşlı bir kadını tatmin etmek zorundadır.
  
  Kitap iki parçadan oluşuyor diyebiliriz. İlk kısım Praksagora'nın kararları açıkladığı kısım, ikincisi ise bu kararlardan sonra şehrin hali. Komedi kısmı aslında kitabın ikinci kısmında ortaya çıkıyor. Bu kısımda aşırı zekice yazılmış, isimlerle yapılan sözcük oyunlarından tutun da cinsel şakalara kadar birçok şey yer alıyor. (O zamanın Yunanistan'ını düşünürsek bunlar çok büyük yenilikler. Ayrıca bir o kadar da cesur.)
  
  Kitabı çok beğendim gerçekten. Okuduğum en iyi çevirilerden olabilir. Espriler ve şakalar çeviri olmasına rağmen orijinalı gibi tat veriyor. Kitabı okurken gerçekten gülümseyip durdum.
• 
  Larold Aarence

  How very unsurprising that women at the first chance they get implement big nanny government.
• 
  Eva Nissioti

  Ενδιαφερον το ότι απορούν οι σχολιαστές πως γίνεται ο Αριστοφάνης να ήξερε την ουσία της πλατωνικης πολιτείας και να την διακωμωδουσε δέκα χρόνια πριν κυκλοφορήσει.
• 
  Simone Audi

  “As feias e mal acabadas ficarão ao lado das mais bonitas, e quem quiser as bonitonas terá que satisfazer primeiro as feiosas”
• 
  Ida Galsøe

  Meget sjov
• 
  Sarah

  The Ecclesiazusae is another women-centric play by Aristophanes that focuses on women who want to change their domestic roles and experience being men... so they take their husbands' clothes and grow facial hair to become more like men. This play is a lot like Lysistrata in many senses- the plot is similar, the characters are similar, and the message being put across is similar. I think I may have liked this one a little bit more, but I think that is only marginal. Both are great, I just find it funny that this group of women would willingly start growing beards and leg hair.
  
  I really enjoy plays like this because they feel so modern, yet so accurate for the time. In many ways, Aristophanes seemed to be very much ahead of his time, byt not to a degree which inhibited his ability to do well in competitions at the time. In short, I really see him as more than a funny comedian, but as a very scathing thinker as well. Plays that attack a patriarchy that was in place at the time only seem to come from Aristophanes most of the time, which really brings his intellectuality into light.
• 
  Edward Cheer

  An interesting concept that Aristophanes brings up, being one of the oldest representations of a Communist society I've seen. And while it pokes fun at this society where everyone receives a commonwealth, it also inadvertently pokes fun at women ruling this society, which is a big weakness for Ecclesiazusae. The problem I've seen with Aristophanes' comedies involving politics and women is that you could see him supporting women's rights, but just as easily see him making fun of it. And between this play and Lysistrata, I'd have to say Lysistrata is the more clever and comedic of the two plays.
• 
  Nayeli Martinez rojas

  Esos griegos...
• 
  Miren

  De nuevo, vengo aquí a decir que Aristófanes es un genio.
• 
  Illiterate

  A learned defense of the rights of the ugly.
• 
  Henrique Bagatim Júnior

  Livro facilmente confundido com a obra mais famosa de Aristófanes que é Lisistrata, por tem contexto parecidos.
  A historia é um comédia curta e engraça que trata da tomada da tomada do poder pelas mulheres usando da sua astucia, e outros estereótipos não tão positivos do sexo feminino, contra os homens retratados como preguiçosos e pouco atenciosos.
  Uma lição que se tirar, e que por traz de toda a tentativa igualitária coletiva, mora um interesse particular do líder.
  
  A respeito da tradução, talvez a pior que eu tenha visto, com a tentativa de "adaptar" a historia para a linguagem actual, o tradutor mantém o humor original da historia, mas ele esta a criar um novo livro não traduzi-lo.
  
  Exemplo das traduções:
  "Lá vem a Esquerdina e a Reformilde!"
  
  "1a. Mulher: Veja que barba linda!
  2a. Mulher: E a minha? Parece a do Lula."
  
  "É a minha opinião, por Nossa Senhora do Parto!"
  
  "Virgem Maria! Vai falar bem assim na Bahia!"
• 
  Ana Gomes

  "Como sempre, os políticos tratavam da salvação da pátria: apresentavam projetos de efetivação de interinos com duas horas de exercício da função, de concessão de taxas de insalubridade ao pessoal que vai à praia aos domingos e fica lá depois do meio-dia, de criação de mil cargos de assistentes sexuais para os deputados, de aumento de subsídios, de férias de 300 dias por ano, etc. De repente levantou-se um, muito branco, subiu à tribuna e começou a falar com uma voz meio esganiçada, dizendo que o governo devia ser entregue à mulheres. Toda a turma brancos gritava e dizia que o orador tinha razão. O resto do pessoal discutia apaixonadamente os projetos de efetivação, insalubridade, criação de cargos, etc."
  
  Caricato como, no fim, o problema não é o homem, também não é a mulher: não é uma questão de sexo, mas de caráter humano.
• 
  Irinicd

  Una de las últimas comedias de Aristófanes, el único autor del que quedan comedias completas de época clásica.
  
  En esta obra veremos cómo las mujeres de Atenas, hartas del caótico gobierno de los hombres, se hacen pasar por ellos en la Asamblea y se hacen con el poder. A partir de ahí, crean una especie de sociedad comunista, en la que todo es común, tanto lo económico como lo sexual.
  
  Al ser una obra corta, me la he leído rápidamente. Quitando lo misógino de la obra, me ha parecido bastante interesante por la cantidad de referencias que hacen de la sociedad griega de entonces. No obstante, creo que hay obras de Aristófanes más mordaces y divertidas que esta.
• 
  Giuliano Verardi

  Lido pela trad. Stephan Halliwell
• 
  Sara

  Lmao Aristophanes
• 
  Γιώργος Λυμπέρης

  Κάθε φορά που διαβάζω Αριστοφάνη αναρωτιέμαι πώς γίνεται αυτός ο άνθρωπος να είναι τόσο επίκαιρος! 2500 χρόνια πριν αλλά λες και γράφτηκε χθες.
• 
  Sam Bolton

  (3.5)
  Translator: Jeffrey Henderson
• 
  Kadir Kılıç

  Atina şehri erkeklerin yönetiminde bir şehirdir. Bir gün kadınlar artık bu durumdan sıkılıp yönetimi ele geçirmek için Praksagora'nın önderliğinde birleşirler. Kadınlar kocalarının kıyafetlerini giyip, erkek kılığında meclise giderler ve orada yönetimin kadınlara devredilmesi yasa tasarısını meclise sunarlar. Yasa kabul edilir ve artık Atina kadınlar tarafından yönetilmektedir. Kadınların yönetimi başlayınca Praksagora yönetimini sağlamlaştırmak için bir takım kararlar alır ve biz de kitap boyunca bu kararların toplumdaki yansımalarına tanıklık ederiz.
  
  Oyun kolayca iki bölüme ayrılabilir. İlk bölümde yönetim değişiyor ve bu bölüm fazla politik olduğu için eğlenceli değil. İkinci bölümde ise kadınların aldığı kararları erkeklerin nasıl karşıladığı anlatılmaktadır, bu bölümü okurken gülmekten yere düşüyordum.
• 
  Alba

  Un clásico bastante cortito y entretenido con el que te puedes reír y es fácil de entender.
• 
  Shawn

  This short little piece was absolutely hilarious! I’ve never read a Greek comedy before, but I’m glad I took the time to do so. The Ecclesiazusae means ‘The Women’s Council’ in Greek and the premise of the play goes something like this. The city council meets for new ‘elections’ in an ancient Greek city. Unbeknownst to their husbands, the prominent women of the city decide to dress up as their husbands, attend the council and vote themselves into power. The plan succeeds, and before the end of the day, several decrees have been passed, all of which have absurd, but hilarious, consequences. The women essentially turn the city into a ‘commune’ (and this, in my view, makes the play a satire of Plato’s ‘The Republic’ – which I think I will read next!) declaring all personal property to be subject to communal ownership. Of course, just because the decree has been decreed, this does not mean that all will follow the rules. Those who do are declared dupes and dopes, which just goes to show that even if women are in charge, changing a the world of men will not be so easy because women are just as corruptible as men. The problem lies in human nature, not in gender. Anyway, the second decree is supposed to ensure ‘equality of sexual opportunity.’ No longer do the young ones get to enjoy one another’s bodies, no, now the young must submit first to the oldest people. The last several pages of the play are full of some of the funniest and most absurd that I have read in a long time and, as such, make the play that much more interesting. By the end of the play, nothing has been resolved and presumably won’t be until the next council is elected and the old order of things is put back in place.