Letter to His Father by Franz Kafka

Letter to His Father Reviews

• 
  Kalliope

  
  
  
  
  I have felt very uncomfortable reading this letter. And the thought that I--together with a very large number of people-- have read something which was not intended for us, as well as the knowledge that the original addressee never read it, contributed further to my uneasiness.
  
  Franz Kafka wrote this letter to his father Hermann in 1919, when he was about thirty-six years old. His father's opposition to his planned marriage to Julie Wohryzeck (this was Franz’s second attempt at marriage; previously he had approached Felice Bauer) may have prompted Kafka to write such an epistle. The letter is about one hundred pages long, was partly typed and partly handwritten. His mother intercepted the letter and never gave it to her husband. It was first published in 1952.
  
  Kafka had a textual mind and a tormented personality. And his highly analytical thinking communicated better through letters. He wrote many. I read years ago his
  Letters to Milena: Expanded and Revised, in a New Translation which left in me a strong impression. Those letters were not intended for me either. But the fact that Milena Jesenska had read them and replied to them confers to this correspondence a quality of communion that is entirely missing from the paternal letter. Kafka actually gave it to Milena later, in 1920, after the mother had returned it.
  
  
  
  
  Hermann Kafka
  
  
  Rather than a communion there is an open accusation to the father; the bitter repproach is mixed with an afflicted confession. It enacts the confrontation of two opposite personalities. The father, Hermann, originally from the petite bourgeoisie, had risen up in society thanks to his determination and strength of character. He is portrayed as tyrannical, proud, competitive, unsophisticated and rough. In contrast Kafka characterizes himself as a profoundly insecure, weak, timorous and also capable of malice and rancour.
  
  In this distressing read I could not help thinking that this representation was not entirely convincing, or that I just could not empathize with it. I found a similar degree of self-centeredness in Franz, as deployed in his very legalistic text (he had studied law after all), as supposedly there had been in Hermann. For example, Franz censures his father for loading too much of his attention on him after his two brothers had died young. What about the sorrow for the loss that the father must have felt? I made a list of similar instances. I did feel for him, however, witnessing how much he agonized over his own self and particularly when he referred to his increasing physical weakness and to the first signs of blood in his lungs. TB carried him not long afterwards, in 1924, in his early forties.
  
  This letter however, precisely for its confessional aspect and for the sophisticated language, is a necessary read for anyone interested in Kafka’s works. Themes of irrational authority, alienation of the individual, obsessive fears, disorienting perceptions, inability to control one’s life, debilitating restrictions, etc, have their seeds in this letter. All these “Kafkaesque” elements were certainly in Franz’s mind. We do not know if their source was Hermann. And as Franz recognized little of the Kafka traits in himself, the term “Kafkaesque” may not be the most appropriate to refer to his idiosyncrasies.
  
  
• 
  Ahmad Sharabiani

  Brief an den Vater = Letter to His Father, Franz Kafka
  
  Letter to Father is considered the key to the literary work of Franz Kafka (1883-1924). This impressive testimony of a dramatic father-son conflict is an exceptional document in world literature. At once an indictment and a self-analysis, it gives the reader an insight into the complex inner life of its author. In a vivid captivating style, Kafka attempts to settle accounts with his authoritarian father, who appeared to him so tyrannical and omnipotent that he could write: "Sometimes I imagine the map of of the world spread out and you stretched diagonally across it."
  
  عنوانهای چاپ شده در ایران: «تمثیلها و لغزواره ها همراه نامه به پدر»، «نامه به پدر»؛ اثر: فرانتس کافکا، تاریخ نخستین خوانش: روز دهم ماه آوریل سال1976 میلادی
  
  عنوان: تمثیلها و لغزواره ها همراه نامه به پدر، اثر: فرانتس کافکا، مترجم: امیر جلال الدین اعلم؛ تهران، نیلوفر، سال1383؛ در154ص؛ شابک9644480937؛ چاپ دوم سال1385، موضوع: نامه های فرانتس کافکا نویسندگان آلمان - سده20م
  
  عنوان: نامه به پدر؛ اثر: فرانتس کافکا؛ مترجم: فرامرز بهزاد؛ تهران، خوارزمی، سال1355؛ در106ص؛ چاپ سوم سال1385؛ شابک9789644870781؛
  
  عنوان: نامه به پدر؛ اثر: فرانتس کافکا؛ مترجم: منوچهر فکری ارشاد؛ در91ص؛
  
  عنوان: نامه به پدر؛ اثر: فرانتس کافکا؛ مترجم: الهام دارچینیان؛ تهران، نگاه، سال1384؛ در104ص؛ شابک9643513106؛
  
  خانواده به عنوان مهم‌ترین نهاد اجتماعی تاثیر بسیاری در شکل‌گیری شخصیت فرزندان دارد؛ چه بسیار استعداد‌هایی که به علت رفتار بد والدین هرگزی شکوفا نشده است؛ بسیاری از دردها و مشکلات که ریشه در دوران کودکی دارد، باعث ترس‌ها و رنج‌هایی می‌شود که مانع از پیشرفت افراد می‌گردند؛ «فرانتس کافکا» یکی از همین استعدادهایی است، که به علت شرایط پدرسالارانه در خانواده‌ اش هماره آزار دید، و زندگی سراسر افسرده‌ ی خویش را تا لحظه مرگ خود آزمود؛ نویسنده همگی دردهایش را در نامه ای که به پدرشا می‌نویسند با ایشان در میان می‌گذارند و به هنرمندانه‌ترین شکل ممکن سعی در بیان احساسات و نظرات خویش دارند
  
  نامه با این جمله آغاز می‌شود: (پدر بسیار عزیزم، به تازگی پرسیدی چرا به نظر می‌آید از تو می‌ترسم؛ هیچ‌وقت نمی‌دانستم چه پاسخی بدهم، کمی به این دلیل که به راستی ترس به خصوصی در من برمی‌انگیزی و شاید باز به این دلیل که این ترس شامل جزئیات بی‌شماری است که نمی‌توانم همه آن‌ها را بسنجم و به طور شفاهی بیان کنم؛ اکنون هم که می‌کوشم با نامه پاسخت را بدهم باز هم پاسخی ناکامل خواهد بود؛ زیرا حتی هنگام نوشتن، ترس و پیامدهای رابطه من و تو را مخدوش می‌کند و اهمیت موضوع از حافظه و درک من پا فراتر می‌گذارد.)؛
  
  نقل از متن: (باز هم بگویم که من به هیچوجه ادعا نمیکنم که اینکه هستم، صرفاً معلول وجود توست، منتها تو آنچه من بودم تشدید کردی، و زیاد هم تشدید کردی، چون در نظر من قدرتت زیاد بود و تو همۀ قدرتت را در این راه به کار گرفتی؛ درست است تو هیچگاه به راستی مرا مورد تنبیه بدنی قرار ندادی ولی فریادهای تو، سرخی چهره‌ ات، روش عجولانه‌ ات در بازکردن کمربند و قرار دادن آن روی پشتی صندلی، همه ی اینها بسیار بدتر از کتک خوردن بود؛ مثل وقتی که بخواهند کسی را دار بزنند، اگر او را به راستی حلق آویز کنند، می‌میرد و همه چیز تمام می‌شود، اما اگر او را مجبور کنند در همه مراسم پیش از اعدام شرکت کند، و در لحظه ی انداختن طناب دار به گردنش، خبر لغو حکم اعدام را به او بدهند، بی‌شک در تمام زندگی رنج گره دار را دور گردن خویش احساس خواهد کرد؛ وقتی کاری را که مورد پسندت نبود شروع میکردم، مرا تهدید به شکست میکردی، حرمتی که نسبت به عقیده‌ ات در خودم احساس میکردم آنقدر زیاد بود که شکست حتمی بود، حتی اگر مدتی بعد پیش میآمد.)؛ پایان
  
  تاریخ بهنگام رسانی 16/03/1399هجری خورشیدی؛ 22/01/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
• 
  Fernando

  Tomando parte de la frase introductoria que aparece en la contratapa de mi edición de este libro puedo decir que la carta más famosa de la literatura contiene una paradoja bien kafkiana: que nunca llegó a su destinatario.
  Escrita entre el 4 y el 20 de noviembre de 1919, Franz Kafka, a modo de alivio, rebelión, culpa y descargo tiene la intención de que llegue a las manos de su padre Hermann, pero éste ultimo nunca pudo leerla, tal vez por intervención de Milena Jesenská, su pareja de ese momento a quien le diera las 45 páginas de las que se componía el manuscrito o como creen algunos por haber sido captada por una de sus tres hermanas, Ottilie "Ottla" Kafka.
  Tal vez, lo que le da más elocuencia a esta carta como documento es el de no haber llegado a destino.
  Kafka, en esta carta directamente responsabiliza a su padre de haber fracasado en los sueños y objetivos que quiso llevar a cabo en su vida (emancipación literaria, casamiento y auto valoración) y tal vez estos motivos parezcan exagerados, pero hicieron mella en su mente y su espíritu tal como él lo afirma diciendo "Bajo tu influencia perdí la confianza en mí mismo y la sustituí por un infinito sentimiento de culpa."
  Durante toda una niñez y adolescencia bajo la férrea y déspota educación de su padre (según el propio Kafka), heredará estos estigmas que lo acompañaran toda su vida transformándolo en alguien angustiado, con una gran carga de frustración, inseguro de sí mismo e incapaz de abrirse totalmente a otras personas, especialmente a las mujeres, fallando en su afán de casarse para formar una familia: "...todas las fuerzas negativas que he descrito hasta ahora, subproducto de tu educación -es decir, la falta de confianza en mí mismo y el sentimiento de culpa-..."
  Todos estos elementos coartarán su supuesta felicidad y ya no le permitirán salir airoso de esa condena. La negativa figura de su padre impactará en su obra de forma inevitable. Con sólo leer una frase como ésta, que Kafka cuenta de la época de su niñez, nos da la idea de lo inferior que se sentía ante la figura de su padre: "Yo, flaco, débil, poca cosa; tú, fuerte, grande, ancho. Yo ni siquiera necesitaba salir de la caseta para sentirme un guiñapo, y no sólo a tus ojos, sino a los del mundo entero, pues tú eras para mí la medida de todas las cosas."
  El entorno de su juventud no ayudaba a Kafka, quien tuvo que vivir casi toda la vida en la misma vivienda que sus padres, salvo pocas excepciones, harán que lo veamos reflejados en algunos pasajes de su novela "la Metamorfosis", plagada de similitudes, desde la manera en que Gregor Samsa es tratado por su familia (especialmente su padre) hasta en el apellido: pareciera que Kafka jugó con su apellido cambiándole las consonantes mientras que las vocales, que también son a, encajan en el mismo lugar en ambos casos: KAFKA=SAMSA.
  Un cuento que tiene una especial conexión con la experiencia empírica a partir de la relación con su padre es "La Condena", en donde el personaje principal, Georg Bendemann choca directamente con su padre al anunciarle su matrimonio. Las similitudes argumentales del cuento y la relación con su padre son evidentes y el final de "La condena" no dista mucho de lo que sucede en al final de la vida de Kafka: que su padre murió después que él.
  La condición del judaísmo también es polemizada por Franz que no tolera las falsedades y los cambios de su padre respecto al hecho de ser judío y como comentara previamente, su padre jamás avaló los compromisos de Franz ni con Felice Bauer (en dos oportunidades) ni con Julie Wohrysek.
  Creo que si Kafka, hubiera sobrevivido a la tuberculosis y tenido la desgracia de vivir en los tiempos de Hitler, sin lugar a dudas habría encontrado cosas en común entre el Führer y su padre. Como era de esperarse, los Kafka-Löwry, al ser de procedencia judía, sufrirían en carne propia la barbarie del nazismo, dado que sus tres hermanas murieron en distintos campos de concentración durante la guerra (Ottla en la cámara de gas, en 1942).
  Kafka es un escritor sin parangón, único, distinto y muy particular. Tal vez, la relación negativa con su padre haya contribuido, paradójicamente en forma positiva en su obra y eso es algo que comprobamos en varios cuentos como en "La Metamorfosis".
  Una frase final de Kafka resume en parte la naturaleza y el significado de esta carta:
  "La imagen del pájaro en mano y los ciento volando no puede aplicarse directamente a mi caso. En la mano no tengo nada, todo está volando y aún así me veo obligado a elegir la nada: así lo exigen las circunstancias de nuestro conflicto y mi angustia ante la vida."
• 
  İntellecta

  ömrünü baba korkusuyla geçirmiş olan Franz Kafkayı ve buna bağlı olarak ruhsal ve bedensel çöküşünü anlatan bu otobiografi sayesinde tanıyacak ve anlayacaksınız.
• 
  Guille

  La carta inclina a la compasión, y no tanto por la mala relación que Kafka tuvo con su padre y el papel tan adverso que este jugó en el desarrollo de su personalidad, sino fundamentalmente por la imagen tan patética que el autor tenía de sí mismo y que aquí nos dibuja de una forma tan impúdicamente sincera, siendo el culmen de ello el remedo de contestación con el que cierra su propia carta poniéndose en el lugar de su temido progenitor.

  “Tú quieres demostrar, primero que eres inocente; segundo, que yo soy culpable; y tercero, que por pura generosidad estás dispuesto no sólo a perdonarme sino aún más, lo que es peor y mejor al mismo tiempo, a probar, y a creerlo tú mismo contra toda verdad, que yo también soy inocente.”

  Y este autorretrato que Kafka nos ofrece es el de alguien que se sabe incapaz de eludir su destino, inútil para vivir, una persona débil y cobarde que intenta impotente desviar las culpas de su incapacidad al mundo que representa su padre, alguien abundante en defectos, pero también en virtudes, aunque todas ellas sean igualmente defectos a ojos de su hijo. Kafka odiaba a su padre, cada tacha, cada modo y manera, más cuánto más se jactaba él de ellas. Tan intenso era el odio que por él sentía como grande la devoción que le inspiraba, como inmensa la necesidad que el escritor tenía de su aprobación, como enorme era la admiración por todo lo que él había conseguido por sí mismo, por la seguridad con la que se conducía, por el triunfalismo del que presumía, aunque todas ellas eran razones tan importantes como las otras para querer distanciarse lo más posible de él generándole un profundo sentimiento de culpa.

  “Tienes también un modo especial de sonreír, bellísimo y muy poco frecuente, una sonrisa callada, satisfecha y aprobatoria, que puede hacer completamente feliz a la persona a que va dirigida.”

  Una carta durísima que su madre, a la que por cobardía utilizó de intermediaria, con buen criterio devolvió a su remitente sin haberla entregado a su destinatario. Una carta patética en la que exculpa a su padre de toda responsabilidad tantas veces como lo señala como principal causante de sus incapacidades, bien por la educación y el trato que de él recibió, posiblemente deficiente, equivocado y cruel, bien por su propio ejemplo. Una carta que parece surgir a raíz de la oposición de su padre a uno de sus compromisos, a quién culpa de no haber podido crear una familia, “lo máximo que se puede alcanzar”, reconociendo así mismo que aquellas mujeres eran meros medios para escapar del ambiente opresor que experimentaba en su casa. Una razón que no fue lo suficientemente poderosa como para contrarrestar el pavor que le tenía a la vida matrimonial y a lo mucho que esta podría afectar a su trabajo de escritor. Así, rompió varias veces el compromiso con Felice Bauer (“cara huesuda y vacía, que exhibe abiertamente su vacuidad) y años más tarde con Julie Wohryzek (“Una criatura que corporalmente, aunque no carece de belleza, es tan insubstancial como el mosquito que vuela hacia la luz de mi lámpara”).

  “…ambas muchachas ciertamente fueron elegidas al azar, pero fueron elegidas particularmente bien.”

  Egoístamente solo nos queda repetir aquello que afirmaba André Gide de que “Hay un estado de buena salud que no nos permite comprenderlo todo”, y Kafka comprendió muchas cosas.
• 
  فايز غازي Fayez Ghazi

  - "رسالة الى الوالد"، من العنوان تستطيع تخمين المضمون، فكافكا لم يقل حتى "والدي" بل تركه مجرداً وعارياً، وهذا ما يتضح لاحقاً.
  
  - الرسالة موجعة جداً، ولا بد من الأخذ بعين الإعتبار ان هذه الرسالة لم يكتبها وهو صغير بل حينما كان عمره 36 عاماً،اي انه كان واعيا ومدركا لكل كلمة يكتبها ولم يكن يضخمها مثلما يفعل الأطفال والمراهقين عامةً.
  
  - كافكا مثال آخر لولادة الإبداع من المأساة، فهذه العلاقة المعقدة مع والده، المشحونة بكل المشاعر السلبية والتجاهل والسلطوية والإستفزازات المتبادلة اوصلت لنا هذا المبدع وهذا الإبداع الكتابي!!.
  
  - العلاقة بين الولد وابيه يفترض ان تكون محكومة بالحب، لكن علاقة كافكا مع ابيه كانت محكومة بالخوف وهو نقيض الحب ولذلك ادى الى ما ادى عليه.
  
  - رغم اختلاف ثقافتنا عن ثقافة كافكا والغرب بشكل عام، فنحن نقدّس البر بالوالدين مهما كانت اخطاؤهم، لكن الرسالة تتكلم على العديد من المشاكل والأساليب التربوية الخاطئة التي نعاني منها ايضا ولو بشكل مقّنع لا يطفو على السطح.
  
  - انا شخصيا اعتقد ان على الأهل ان يستحقوا محبة واحترام اولادهم، ومن هنا علينا محاولة استيعاب ان "اولادنا ليسوا لنا، اولادنا ابناء الحياة" وان علينا تفهمهم وتربيتهم بالحب، بعيدا عن الوعيد والإكراه والتسلط.
• 
  Mutasim Billah

  "Dearest Father,
  You asked me recently why I maintain that I am afraid of you. As usual, I was unable to think of any answer to your question, partly for the very reason that I am afraid of you, and partly because an explanation of the grounds for this fear would mean going into far more details than I could even approximately keep in mind while talking. And if I now try to give you an answer in writing, it will still be very incomplete, because, even in writing, this fear and its consequences hamper me in relation to you and because the magnitude of the subject goes far beyond the scope of my memory and power of reasoning."
  
  In November 1919, Franz Kafka wrote a letter to his father, where Kafka tries to open up about his father's emotional abuse and hypocritical behavior and the effect it had on him. It was around this time that father and son had reached a low-point, over Kafka's recent engagement and their disagreement on it. Kafka had given the letter to his mother to be forwarded to his father. His mother never delivered the letter, fearing that things were beyond the possibility of making amends in between father and son, and returned it back to Kafka.
  
  In the letter, Kafka calls out his father on his demanding and authoritarian nature, and his hypocrisy. The words are full of raw emotion and anguish.
  
  
  
  A personal note: I began reading the letter around the time when I was sleepless for 48 hours after my father had been taken into intensive care. It was quite a surreal experience.
• 
  Valeriu Gherghel

  E limpede că Franz Kafka a adunat multă frustrare pînă a redactat această epistolă neobișnuită prin lungime și conținut. Tot ceea ce nu a îndrăznit să-i spună tatălui său, Hermann Kafka, într-o discuție tăioasă, i-a mărturisit în scrisoarea de față. Dar nu a îndrăznit nici măcar să i-o înmîneze, ci a lăsat-o mamei sale, Julie, care, bineînțeles, nu i-a arătat-o niciodată Bătrînului. Totuși, scrisoarea s-a păstrat.
  
  Ceea ce nu înțeleg e de ce Kafka a preferat multă vreme să locuiască în casa părinților. Știm din jurnal că nu putea scrie decît noaptea, pentru că în timpul zilei familia era mai mereu la masă, se jucau cărți, veneau musafiri, rubedenii, lumea discuta cu glas tare. Abia după ce se culcau ceilalți, se făcea liniște și Kafka își putea deschide carnetele de însemnări. S-a mutat de acasă tîrziu (trecuse de 30 de ani), abia după ce a avut primele semne de tuberculoză.
  
  Din povestirea Verdictul înțelegem imediat că figura paternă l-a bîntuit. Într-un fel, Verdictul consemnează eliminarea simbolică a unui părinte despotic și arbitrar. Nu știm precis dacă Hermann Kafka s-a comportat ca atare, sigur este că prezența lui l-a inhibat pe prozator. Biografiile lui Kafka nu-l prezintă pe autoritarul Hermann ca pe un monstru de neînțelegere. Poate că va fi fost un om cumpănit, cam rigid, poate că va fi fost excesiv de ironic, nu putem ști. Scrisoarea fiului nu e o dovadă că se purta cu cruzime sau că era agresiv.
  
  Cu toate acestea, contează cum a fost perceput de copilul său și ce s-a petrecut în mintea lui. Iar mintea lui Kafka a făcut din el un soi de căpcăun, un tiran intimidant, o ființă castratoare. Tatăl nu l-a înțeles, fiul nu l-a iubit. Un fragment:
  
  „De altfel, şi astăzi diferenţa asta dintre noi rămîne cam aceeaşi. Ei îi corespundea apoi şi superioritatea ta intelectuală. Tu te ridicaseşi singur, prin propriile tale forţe, atît de sus, şi în consecinţă aveai o încredere nelimitată în părerile tale. Pentru mine, copil, adevărul acesta nu era pe atunci atît de orbitor ca mai tîrziu pentru tînărul în formare. Tu conduceai lumea din fotoliul tău. Părerea ta era cea justă, oricare alta era nebunească, exagerată, meschugge, anormală. Încrederea pe care o aveai în tine însuţi era de fapt atît de mare, încît nici nu mai aveai nevoie să fii consecvent, căci tot n-ai fi încetat să ai dreptate. Se putea întîmpla chiar să nu ai nici o părere în vreo problemă, şi ca urmare toate părerile posibile în acea problemă erau, fără excepţie, în mod necesar greşite... Ajunseseşi să ai în ochii mei aura aceea tainică pe care o au toţi tiranii, ale căror drepturi se întemeiază pe propria lor persoană, nu pe raţiune. Cel puţin aşa mi se părea mie” (pp.15-16).
  (13 aprilie 2022, miercuri)
• 
  Pakinam Mahmoud

  رسالة إلي الوالد..الرسالة التي كتبها كافكا لوالده عندما كان يبلغ من العمر ٣٦ عاماً وأعطاها لوالدته لكي تسلمها له ولكنها لم تفعل وأعادتها مرة أخري لإبنها..
  
  الرسالة مؤلمة جداً وفيها يتحدث كافكا عن علاقته بوالده ومعاملته السيئة له عندما كان طفلاً مما أثر عليه تأثير سلبي وجعله شخص متخوف،إنطوائي وفاقد الثقة في نفسه...
  
  "وهكذا رحت أفقد الثقة بكل عمل أقوم به. كنتُ نهباً للحيرة والتذبذب."
  
  علي الرغم إن والده لم يضربه إلا فيما ندر ولكنه كان أب قاسي .. يعترض علي كل ما يقوم به ابنه وينتقده في كل شئ ..يهينه دائماً ،لا يراعي شعوره ولا يعطي أي إعتبار لأراءه و لا أحكامه سواء في تصرفاته أو حتي في علاقاته مع الآخرين..
  
  "لعل ما كان يعوزني هو القليل من التشجيع، القليل من الحنان، القليل من إيضاح معالم طريقي.."
  
  إسلوب الكتابة كان مشوش شوية وطبعاً دة نتيجة إنه أكيد كان يكتب الرسالة وهو في حالة نفسية سيئة..
  علاقة كافكا بوالده أكيد كان لها تأثير مباشر علي كل كتاباته و الرسالة هنا حتخلينا نفهمه أكتر و بالتالي حنقدر كمان نفهم كتبه أكتر..
  
  رسالة مهمة مش بس عشان موجهة من كافكا لوالده و لكنها رسالة أيضاً لكل أب و أم لمحاولة تجنب أخطاء في تربية أولادهم ..أخطاء ممكن تكون أحياناً بدون قصد ولكن بيكون لها تأثير علي شخصية الأطفال طوال حياتهم...
• 
  -,-

  Haunting, sad, disturbing, emotional and a lot of truth inside it.
  
  
  
  This book is scary if you are an obedient and faithful child (which by the way most of us were and are). My parents never were anything like the author’s father and that’s why I feel so grateful towards them. When I think about some of my friends, their lives and their parents, it saddens me. This book then looks like the ultimate truth.
  
  God forbid me to think of myself in Kafka’s place, but to read this book one has to know what it’s like to be all goodly-good person, never complaining and always nodding yes to what your parents say is right. I can’t think of any other way of writing a letter to a father who is dominating, power-lover and controlling. It could not have been expressed completely by anyone other than Kafka.
  
  This is a book I’m going to treasure, so that I know exactly what kind of a parent I don’t want to become. If a book would have been written by Kafka’s father, then also, I’m sure it would have been as melancholic as this.
• 
  Ladan

  Letter to Franz
  
  Dear Franz,
  I unabashedly went through your private letter to your father. I read it, and reread it, you made me ponder, you made me aware of stuff I counted as trivial, you made me fear, you made me cry, and you made me write letters! Letters I tore after writing, instead, I opted for talking in person. It all comes down to a choice, you chose to hand your letter to your mom, she chose not to deliver it, and I chose to talk face to face! Isn��t it hard Franz, that the whole world can read about one of your most intimate relationships and this will go on endlessly, there might be lectures held on your letter, yet your dad, the one who was supposed to know about it has no single clue! The bad news is that there are people in line to be born who will read your letter. Even thinking about it makes my hair stand on end.
  Reading your letter was touching, and provoking. The way you take a knife to do a psychological surgery and your detailed analyses unravel your intelligence. Maybe you think that I am only saying these not to feel guilty since I broke in your privacy! Well, I admit that if I have a private letter as bright as yours, I would not mind it to be revealed! Lol, like it is really gonna happen!
  Truly yours,
  Ladan
  
  Franz believes and indicates crystal clear that he has never doubted his dad’s goodness toward him, yet he has been paralyzed by fear and cannot even bring up the reason beyond his fear at the age of 36. We have been informed at the beginning of the letter that the dad is aware of the fact that Franz is afraid of him and he is even perpetually curious to know the reason. Still, this awareness and curiosity do not alleviate the circumstances.
  On one side, there is Franz, neutral, as he states that his dad and he are both equally blameless. He suffers from the "vermin combat" with his father. However, he wishes to overstate his dad’s role in his upbringing as he honestly reveals his tendency by saying:
  
  “I’m not going to say, of course, that I have become what I am only as a result of your influence. That would be very much exaggerated (and I am indeed inclined to this exaggeration).”
  
  That is why he insists on having his dad in his life as his friend, boss, uncle, or even his father-in-law rather than the unbearable being of him as a “father”. This dad might offer bitterly precious stuff to Franz’s being, so Franz has an insatiable appetite for the vast darkness fed by his father. He depicts his feeling of nothingness as a fruitful and noble one, which only needs a touch of encouragement and friendliness of his father.
  On the other side, Hermann, the dad, the powerful, worldly dominant, and “the huge man” who believes he has done his best and mostly blames and belittles his son in many aspects.
  Franz presents his dad as a softhearted and kind person, whose way of upbringing a child is highly criticized. He brings up his early memories when he was treated brutally, and the mere reading of those memories breaks one's heart let alone undergoing such cruelty.
  Unfortunately, the relationship between Franz and Hermann is doomed to be dysfunctional, no matter how hard Franz tried. The letter is adorned with Franz’s demand for his father not to misunderstand him, which can be taken as a sign that his dad had his own unique way of interpretation. This could be the reason for his mom not delivering the letter to his father.
  
  note: As Kafka put it, there are two types of combat, the chivalrous, which resembles a win-win situation, and the vermin, that is a win-lose one.
  
  
  P.S: You could be a great psychologist Franz....
• 
  Luís

  A letter that never reached his destiny.
  Franz Kafka lived in fear of his father, an authoritarian and malicious man, all his childhood. As an adult, while the horror of this father still exists, in this letter addressed to him, Franz Kafka tries to analyse the consequences of this destructive relationship. This paternal domination has made him a gloomy, solitary and introverted man, unable to commit to a lasting relationship.
  The anguish also gave birth and carried exceptional work.
• 
  Ladan

  نامه به فرانتس
  
  فرانتس عزیز،
  بی شرمانه سراغ نامه ای که برای پدرت نوشته بودی رفتم. خواندمش، دوباره خواندمش، من رو به فکر کردن وادار کردی، توجهم رو به آنچه جزئیات می پنداشتم جلب کردی، با تمام وجود ترسیدم، گریه کردم و چندتا نامه نوشتم و پاره شون کردم و درعوض تصمیم گرفتم که رودررو با مخاطبهام حرف بزنم. در نهایت به یک انتخاب باید رسید. تو انتخاب کردی نامه ات رو به مادرت بدی و مامان انتخاب کرد نامه رو به پدر نده و من انتخاب کردم که رو در رو به صحبت بشینم. فرانتس سختت نیست؟ اینکه همه ی دنیا می تونن به خواندن یکی از خصوصی ترین روابطت بنشینن ولی پدرت که مخاطب اصلیت بوده از هیچی خبر نداره! تازه خبر بد اینه که آدمهایی که هنوز به دنیا نیومدن به صف شدن تا به دنیا بیان و نامه ات رو بخونن. حتی فکرش مو به تنم سیخ می کنه!
  با خواندن نامه ات آدمی تحت تاثیر قرار می گیره و به فکر کردن وادار می شه. چاقو دست گرفتنت برای یک جراحی روانی و تحلیلهای توام با جزئیاتت خبر از هوش بالات می ده. حالا شاید فکر می کنی اینها رو میگم که عذاب وجدان نداشته باشم که به حریم خصوصیت تجاوز کردم! خب اعتراف می کنم اگر نامه ی خصوصی ای به درخشندگی نامه تو داشتم برام مهم نبود دست هرکسی بیافته! به همین خیال باش !
  قربونت
  لادن
  
  فرانتس همونطور که صراحتا در نامه اشاره کرده هرگز شکی به خوب بودن پدر نداشته، با این حال ترسی که از پدر داشته فلجش کرده تا جایی که تا سی و شش سالگی نتونسته دلیل ترسش رو ابراز کنه. در ابتدای نامه اومده که پدر از این ترس آگاهه و مدام در پی فهمیدن دلیل این ترس هست اما باز هم این آگاهی و کنجکاوی تاثیری در فراهم کردن بستری برای ابراز فرانتس نداره.
  یک طرف فرانتس رو داریم که بی طرفانه اقرار می کنه که نه خودش و نه پدر هیچ کدوم سزاوار سرزنش نیستن. در حالیکه از رابطه با پدر به مثابه جنگ حشرات یاد می کنه و زجر می کشه. با تمام این ها سعی در بزرگ نمایی نقش پدر در پرورش خودش داره و صادقانه اعلام می کنه:
  
  البته که تمام من به تنهایی متاثر از تو نبوده، چنین چیزی اغراق محضه ، اما تمایل دارم چنین اغراقی کنم
  
  به همین خاطر اصرار بر حفظ پدر در نقش رفیق، رئیس، عمو و حتی پدر زن داره اما حفظ پدر در مقام پدری براش تحمل ناپذیره. این پدر تلخی ارزشمندی برای فرانتس به ارمغان میاره برای همین پسر اشتهای سیری ناپذیری در تغذیه شدن با این تاریکی داره. اون حس هیچ چیز بودنش (نه حتی هیچ کس بلکه هیچ چیز) رو باشکوه و پربار میدونه که با کمترین رفاقت و تشویق پدر تکمیل میشه.
  در طرف دیگه هرمان، پدر، قدرتمند، سلطه گر بر دنیا وعظیم الجثه که با وجود تحقیر و سرزنش پسرش در اکثر موارد خودش رو بهترین پدر می دونه. فرانتس پدر رو به عنوان مردی مهربان و خوش قلب معرفی می کنه که تنها نقد وارد بر اون نحوه ی تربیت و بزرگ کردن بچه هاشه. خواندن خاطرات و رفتار بیرحمانه پدر قلب آدمی رو به درد میاره و تصور تحمل چنین وحشی گری ای واقعا آزاردهنده است.
  متاسفانه رابطه بین فرانتس و هرمان فارغ از هرگونه تلاش فرانتس محکوم به اینه که هیچ کارکردی نداشته باشه . نامه مزین به تقاضاهای فرانتس برای اینکه پدر دچار سوتفاهم نشه هست و این میتونه حکایت از این موضوع داشته باشه که پدر تفسیر خاص خودش رو از هرچیزی داره. شاید به همین دلیل مادر نامه رو به پدر نداده!
  توجه: کافکا ضمن نامه به دو مبارزه اشاره می کنه یکی مبارزه شرافتمندانه که همون رابطه برد برد هست و یکی مبارزه بین حشرات که رابطه برد باخت رو به وحشتناک ترین صورت ممکن تداعی می کنه
  پ.ن: کافکا ازت روانشناس خوبی درمیومد!ا
• 
  Mohammad Hrabal

  جهان به نظر من به سه بخش تقسیم می‌شد: یکی آن که من، من برده، در آن زندگی می‌کردم، زیر قانون‌هایی که تنها به خاطر من بدعتشان گذاشته بودند، و من هم، نمی‌دانم چرا، هرگز نمی‌توانستم خودم را کاملا با آنها وفق بدهم؛ و بعد دنیای دومی که فرسنگ‌ها با دنیای من فاصله داشت، دنیایی که تو در آن زندگی می‌کردی، درگیر حکومت کردن، درگیر دستور دادن، درگیر ناراحتی‌های ناشی از عدم رعایت این دستورها؛ و سرانجام دنیای سومی که باقی مردم در آن زندگی می‌کردند، خوشبخت و آزاد از دستور دادن‌ها و اطاعت کردن ها. ص 27 کتاب
  ضرورتی ندارد که درست تا وسط خورشید پرواز کنیم، اما قدر مسلم این است که باید دست کم به گوشه‌ی پاکی از زمین برویم که گاه و بیگاه آفتابی می‌گیرد و کم و بیش گرمایی می‌دهد. ص 72 کتاب
  
• 
  persephone ☾

  i shouldn't have opened the book for my sanity, but i can't help being very grateful i did
• 
  °°°·.°·..·°¯°·._.· ʜᴇʟᴇɴ Ροζουλί Εωσφόρος ·._.·°¯°·.·° .·°°° ★·.·´¯`·.·★ Ⓥⓔⓡⓝⓤⓢ Ⓟⓞⓡⓣⓘⓣⓞⓡ Ⓐⓡⓒⓐⓝⓤⓢ Ταμετούρο Αμ

  Ωδή στον πατέρα κακοποιό και την συναισθηματική διέξοδο μιας κατεστραμμένης για πάντα ψυχής,
  μιας γλυκιάς και φοβικής ύπαρξης που καίγεται και σιγολιώνει απο έλλειψη προσεγμένης με πνευματική εγγύτητα αγάπης,
  μέσω ενός γράμματος, μιας ανεπίδοτης επιστολής
  στον Αγαπητό Πατέρα του.
  
  Είναι αυτοβιογραφικό έργο, καθώς ανήκει στις επιλογές από τα ημερολόγια και τις επιστολές του Κάφκα που καλύπτουν τα γεγονότα που αναφέρονται στον Αγαπητό Πατέρα.
  Το πρόβλημά μου ωστόσο είναι ότι η ανάγνωση του τρόπου με τον οποίο ο Κάφκα σχετίζεται με τον πατέρα του υπονόμευσε τη συμπάθειά μου για τον ίδιο τον Κάφκα.
  Μα αυτό κράτησε για λίγο,
  για μια απειροελάχιστη στιγμούλα, σκέφτηκα να αποδώσω ευθύνες καταστροφικής κατάντιας σε μια τρυφερή, ανυπεράσπιστη, κλονισμένη, παγιδευμένη ψυχούλα, που έψαχνε μέσα στα υπαρξιακά παγωμένα σκοτάδια της επίκτητης διαταραχής του λίγο περισσότερο την ενσυναίσθηση της κατάρας που τον βασάνιζε μέσω της φλόγας που ανάβει η διάπυρη αγάπη για να ζεσταθεί.
  
  Είμαι βέβαιη ότι ένας κυρίαρχος εκφοβισμός μπορεί να έχει βαθιά επίδραση στη ζωή και πιθανότατα να έχει επιζήμια επίδραση στο πώς μεγαλώνει και ωριμάζει ένα λίγο περισσότερο διαφορετικό και χαρισματικό παιδί (και διαμορφώνει τη λογοτεχνική του παραγωγή).
  Ωστόσο, βρίσκω την προσπάθεια του Κάφκα να αρνείται ( πολύ ευπρόσδεκτη συνειδησιακά για εμένα - αυτή η άρνηση- που έπνιγα σε βαθείς αναστεναγμούς την αυθόρμητη ανάγκη μου να κλάψω με λυγμούς, απαρηγόρητη για το παιδί και εξοργισμένη με τον αγαπητό πατέρα ) ταυτόχρονα να κατηγορεί τον εαυτό του ενοχικά και αμυντικά, ενώ τον κατηγορεί επίσης κατάφορα και εμπεριστατωμένα φορτώνοντας του αμαρτίες αγγέλων που οδεύουν στο καθαρτήριο της παιδικής χαράς.
  Κατηγορεί τον εαυτό του και ταυτόχρονα ισχυρίζεται με ακλόνητα επιχειρήματα, πως βίωσε γεγονότα και καταστάσεις ζωής απαράδεκτες.
  Ότι είναι όλα τα προσλαμβάνοντα δεινά εξαιτίας
  του πατέρα του, την ίδια στιγμή που απαλλάσσει τον εαυτό του για λάθη που έκανε απλά όντας ανέντιμος και ασφαλώς καθησυχασμένος.
  
  Επίσης, με πόνο στην καρδιά. θα ήθελα να τον μαλώσω σκαιά διότι κατά τη στιγμή της σύνταξης αυτής της επιστολής
  ο Κάφκα ήταν σε ηλικία άνω των 35 ετών και τείνω για λίγο να θυμώσω, πιστεύοντας ότι θα έπρεπε να ωριμάσει και να συνεχίσει τη ζωή του, σταματώντας
  να ανησυχεί τόσο πολύ για το μέλλον το δυσοίωνο που του χάρισε ο πατέρας του ως δώρο ύπαρξης.
  Ναι, ήταν σαφώς ένα πολύ ευαίσθητο αγόρι και νεαρός άνδρας, και ναι, ο πατέρας του πιθανώς ήταν μια προκλητική φιγούρα επιρρεπής σε ασυνέπειες και υποκρισία. Μα όταν το παιδί μπορεί μέσα απο αναμνήσεις και κατάλοιπα να βάλει μια τόσο συγκεχυμένη και οδυνηρή ανατροφή σε τόσο σαφείς εικόνες, τότε σίγουρα κάτι έχει χτιστεί λάθος στο υπόβαθρο που στηρίχτηκαν όλα.
  
  Αυτό το βιβλίο απαιτεί ανάγνωση για όποιον ενδιαφέρεται για τα έργα του Κάφκα. Περιέχει τα κλειδιά για να ξεκλειδωθεί ένα νέο επίπεδο κατανόησης. Πώς η σχέση με τον πατέρα του διαμόρφωσε τόσο τον ίδιο τον Κάφκα όσο και όλα όσα έγραψε.
  Ο ίδιος βλέπει τον πατέρα του ως μια χειριστική, αυταρχική φιγούρα από την οποία δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει, και του οποίου η δύν��μ�� του χαρακτήρα και η αίσθηση της άψογης φύσης αφήνει τον Κάφκα συντριμμένο.
  Με τα ίδια τα λόγια του Franz: "τα γραπτά μου ασχολήθηκαν με εσάς."
  
  Ψυχούλα μου, καρδούλα κακοποιημένη σε βαθμό κακουργήματος. Πόσο περισσότερο σε λάτρεψα μέσα απο αυτή την ανεπίδοτη
  εκ βαθέων εξομολόγηση. Πόσο σε συμπόνεσα, πόσο θα ήθελα να αλλάξω χώρο χρόνους και συνεκτικά συμπαντικά δρώμενα ώστε να βρεθώ δίπλα σου και να σε παρηγορήσω, να σε βοηθήσω να σου δώσω αγάπη μέχρι σκασμού.
  Επιδείξτε την αδιαμφισβήτητη δυναμική της οικογένειας μέσω μιας υποκειμενικής και ολιστικής αυθεντικότητας.
  Και τότε θα καταλάβετε.
  Όπως πάντα, η Κάφκα γράφει με ένα ξυράφι που κόβει τα σωθικά - αλλά αυτή τη φορά δεν είναι μυθοπλασία. Γράφει μια πραγματική επιστολή στο γένος του, καταδικάζοντας τον πατέρα και τον γιο του. Αν και ο πατέρας δεν το διάβασε ποτέ, ενώ μπορούσε και θα έπρεπε!
  
  
  Καλή ανάγνωση.
  Πολλούς ασπασμούς.
  
  
• 
  Magdalen

  Having read the Judgment just yesterday and while the story is still fresh in my memory, I could not help but notice the similarities between Georg and Franz. They both feared of getting married, had a terrible relationship with their father, feared their father, had a judgemental and unsupportive father...and last but not least the fancy blouse and the skirt...Yes obviously Kafka's works are confessional and kind of autobiographical even in the metamorphosis Gregor Samsa and Franz have things in common, the most obvious and important· the guilt.
  It's a thing I love about Kafka.
  
  As for the letter, oh my God, I cannot imagine how painful it must have been for Kafka to be psychologically abused by his own father, whose manners and methods were cruel and ugly!
  Kafka said and I quote:
  
  "Even years afterwards I suffered from the tormenting fancy that the huge man, my father, the ultimate authority, would come almost for no reason at all and take me out of the bed in the night and carry me out, on the pavlatche and that consequently I meant absolutely nothing as far as he was concerned"
  
  "[...] not even your mistrust of others is as great as my self- mistrust, which you have bred in me"
  
  "I was soon finished off; what remained was flight, embitterment, melancholy and inner struggle"
  
  Someone said that when we are kids we tend to turn minor things into huge problems but that is not the case with Kafka and the fact that he wrote this letter at the age of 36 I suppose proves it. There are wounds that don't heal, unfortunately, and he couldn't move past them.
  
  I left out many things that I have underlined because the review is already too long. Also, I cannot put in words the feelings this letter gave me. I found myself wondering, crying and comprehending things that i have left unnoticed..
  Lastly, Kafka is one of those authors whom, if I ever had the chance to meet, I'd like to hug tightly. How tormented and depressed he was pains me, and all that because of his father's abuse and coldness. I shall copy the letter and throw it in the faces of a few people I know... God it's depressing how parents treat their OWN children... It's just awful.
  
  Never mind, read it if you please.
• 
  Dalia Nourelden

  الرسالة التي لم تصل لصاحبها لكن يجب ان تصل الي الكثير من الاباء. فان كان والد كافكا لم يقرا رسالة ابنه فيجب علي كل اب وأم ان يقرا هذه الرسالة حتي يتفادي الأخطاء التي لايراها في حينها لكنها تدمر شخصيةونفسية الابناء
  من الأشياء الهامة، مثلا اذا اردت ان يفعل أبنائك شيئا يجب ان تكون قدوتهم لا ان تقول شيئا وتفعل شىئا اخر
  
  
  
  وان تفهم انك وابنك او ابنتك شخصان مختلفان وان رغباتكما وشخصياتكمامختلفة
  
  
  
  هذه الرسالة توصل لنا الكثير من معاناة كافكاوتاثير ذلك علي شخصيته وافكاره وثقته بنفسه وعلاقته وتعامله مع الاخرين . النقد المستمر له من والده ، وتاثير كلمات والده وتصرفاته علي ثقته بنفسه . السخرية والرفض لكل راي له وحتي اصدقائه او الشخصيات التي اعجب بها. الكثير من الكلمات والتصرفات التي اثرت سلبا علي شخصية كافكا
  
  
  
  
  ١٠ /٢٠١٩
• 
  Maria Bikaki

  Η ιδέα που είχα για την αξία μου, εξαρτιόταν πολύ περισσότερο από σένα παρά απ’ οτιδήποτε άλλο πχ μια εξωτερική επιτυχία. Τούτη με δυνάμωνε μια στιγμή, αλλιώς τίποτα, όμως από την άλλη μεριά, το βάρος σου πάνω μου όλο και πιο ισχυρό με πίεζε….. Από αυτά δε δημιουργήθηκε μέσα μου καμιά εμπιστοσύνη, αντίθετα πάντα ήμουνα πεπεισμένος και στην έκφραση του προσώπου σου που με απόκρουε, είχα κυριολεκτικά την απόδειξη γι’ αυτό- ότι όσο περισσότερο πετυχαίνω τόσο χειρότερα θα πρέπει να έλθουν τελικά τα πράγματα.
  
  Ίσως το πιο χαρακτηριστικό βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς για να καταλάβει ή μάλλον να εισέλθει στον καφκικό κόσμο. Διαβάζεται με μια ανάσα. Μέσα από αυτό το γράμμα βλέπουμε το σχεδόν θα έλεγα παιδικό παράπονο του για αποδοχή, για λίγη τρυφερότητα από τον πατέρα του.
  Μια σχέση ιδιαιτέρως πολύπλοκη που στην ουσία διαμόρφωσε τον ψυχισμό του. Ήταν μάλιστα τέτοια η κακοποίηση ή συναισθηματική κατά βάση που δέχτηκε από τον πατέρα του με αποτέλεσμα να γίνει ένας άντρας γεμάτος φοβίες, αντικοινωνικός, εύθραυστος που θεωρούσε δεδομένο ότι θα αποτύχει με ότι και αν καταπιανόταν.
  Ήταν τέτοια η ανασφάλεια του που καθόρισε τις επιλογές του. Ζει από τα παιδικά του χρόνια μέσα σε έναν ασφυκτικό κλοιό που πάντα τον όριζε ο πατέρας του χωρίς καμία πιθανότητα διαφυγής.
  
  «Η σύγκριση με το σπουργίτι που κρατάς στο χέρι και το περιστέρι που βρίσκεται στη στέγη δεν ταιριάζει εδώ παρά πολύ λίγο. Στο χέρι δεν έχω τίποτα, πάνω στη στέγη είναι όλα, κι όμως είμαι υποχρεωμένος- έτσι αποφασίζουν οι σχέσεις του αγώνα και η ανάγκη της ζωής-να διαλέξω το τίποτα».
• 
  Maria Espadinha

  O Humor Perverso do Universo
  
  
  "Perguntaste-me recentemente porque razão tenho eu medo de ti"...
  São estas as primeiras palavras da carta de Kafka a seu pai.
  Se Kafka temia tanto assim o seu progenitor, muito provavelmente, por altura da questão colocada, os seus neurónios encontrar-se-iam, súbita e momentaneamente, bloqueados!...
  Daí ter optado por uma forma escrita de resposta — uma carta, onde se conclui, após um extenso rol de acusações, que pai e filho são de naturezas tão distintas, que um possível entendimento mútuo, estaria para lá do alcançável!
  
  Seriam eles culpáveis por tamanha falha de relacionamento?
  Não se culpa um cão por ser cão nem um gato por ser gato! São seres naturalmente diferentes, ponto!
  A Mãe Natureza tem destes devaneios, que quando aplicados a Pais e Filhos, dir-se-iam casos flagrantes de Humor Perverso do Universo!
  
  Como seria de esperar, a dita carta nunca chegou ao seu destino! Iria mudar o quê?!...😜
• 
  Araz Goran

  لا يعلم معظم الآباء ما يحملهُ لهم أبناءهم من عواطف جياشة وتقديس لا حدود له، يبدو الأب في نظر بعض الأبناء وكأنه نبي أو إله أو كائن أعلى، ، قدوة ، كائن رهيب، ومخيف أحياناً ..
  أنا أسأل مثل كافكا، كيف يمكن لرجل وهو بكامل قواه العقلية أن يتحمل مثل هذه المسؤولية المخيفة ، أن يزرح تحت هذا الضغط الهائل ، أن ينظر له الطفل ذلك الكائن بسيط الشفاف، وقد جاء لتوه ليتعرف على العالم على أنه الرجل الوحيد القادر على كل الأشياء، أن يكون بهذه القسوة وهذا التزمت وكمصدر للرعب في داخل المنزل ..
  كيف للرجل ان يتحمل مسؤولية الأبوة وهو غير واثق بنفسه، وهو ضعيف الشخصية ، محب للتسلط والإستعباد ..
  
  
  العلاقة بين كافكا وأبيه بالغة التعقيد، يكتب كافكا هذه الرسالة إلى والده، يجتر ذكرياته السابقة معه، يستحضر ذكريات سيئة للأسف، ما كان لطفل حساس وإنعزالي وذكي أن يعيش مثل ذلك، أن يعاني كل تلك القسوة والإهمال والإحتقار والنظرة الدونية، هيرمان كافكا هو ذلك الأب الذي يمارس ابوته بشكل فضيع، حاد، وكأنه وحش مسلط على ذاك الصبي، الأمر لا يتعلق بالضرب فقط، أنت لا تكون قاسياً حينما تضرب فقط، بل القسوة أحياناً تظهر في تعاملك مع الإبن، في الإحتقار، في تهميشه، وكأنه لا أحد، وكأنه شيء غير مرغوب به في العائلة، أنت تريد أن يتكون طفلك ويصبح رجلاً كما تريده أن يكون بالضبط، بالمقاس الذي تحدده، أن يشبهك تماماً، أن لا يحيد عن الطريق الذي رسمته حضرتك له، هذه هي اللعنة بحق، يحكي كافكا كيف أنه كان عليه أن يفكر في إتخاذ أصغر قرارات حياته، ليس خوفاً، بل ترقباً لما يمكن أن يصدر من الوالد، من رفض الوالد بدون أي مبرر واضح، عاش كافكا منذ طفولته وهو ساخط ، ساخط ومتكتم وخجول، يميل إلى معاتبة نفسه على أخطاء لم يرتكبها، إلى الخوف من المستقبل .. الزواج، كان والده عائقاً حتى أمام زواجه، ليس معنوياً فحسب، بل حتى نفسياً، كان مقيداً بأشياء لا يستطيع أن يبعد تفكيره عنها، أن يفشل قبل أن يبدأ، حطم الوالد شخصيته، فأنت حينما تُعاير شخصاً أو طفلاً بإنعزاليته فأنت بذلك تزيد من إنعزاله، ستكون ردة فعله أن يقبع في مزيدٍ من الوحدة .. لقد تعلم من والده أنه دائماً على خطأ، فقد ثقته بنفسه وبطموحاته، كيف لطفل كهذا أن يكبر ويعيش حياته على نحوٍ طبيعي من دون أن يخطر له ألف مصدر للقلق والتردد، كانت ذاكرته عالقة بشيء واحد، هو قسوة الأب ومعاملته له، لم يكتب في رسالته أي شيء يدل على علاقة جيدة بوالده، لقد كان حانقاً، لنقل حانقاً بطريقة أدبية رزينة، ساخطاً على نحو ما يكون الإنسان المتعب من الألم، الفاقد للمعنى وراء ذاك العتاب المختبيء وراء كل تلك السنوات..
  لكن الميزة الوحيدة من كل ذلك أنه خلق لنا ذلك الكافكا الذي نعرفه، السوداوي، الكاتب العظيم، ربما من قلب كل مأساة تولد عظمة الإنسان، ولكن ليس دائماً بالتأكيد ، ولا أحد من حقه أن يخلق مأساة، مهما كانت الدوافع والنتائج، لا يحق لإحد أن حياة طبيعية لإنسان طبيعي بتلك الطريقة المستفزة ..
  ولحد الآن لا أستوعب لماذا يكون بعض الآباء فظين مع أبناءهم بالذات بصورة غير مبررة تماماً وكأنه يعاقبه على مجيئه للحياة بكسر شخصيته وتحطيم مستقبله ..
  
  
  رسالة كافكا رغم أنها كانت موجهة لوالده وتحكي الكثير عن حياته الخاصة إلا أنها كانت تعبر عن حيوات أخرى، عن آباء آخرين، عن كافكوات آخرين تعرضوا لنفس الأمر وإن كانت التفاصيل الجانبية ��ختلف، رسالة مدهشة عبر فيها كافكا بكل ما يجول بخاطره، بذكرياته ، بعالمه القديم الذي كان يعذب ضميره بإستمرار لإنه لم يتحدث عنها قبل ذلك بكل تلك الصراحة، وحتى ذلك الحين هو في السادسة والثلاثين من عمره لم يستطع كافكا أن يوجه لوالده ذلك اللوم والعتاب مباشرة وجهاً لوجه، لدرجة انه حول كل ما كان يفكر به في رسالة صاغها على ذلك النحو المبدع، بذلك القلم العنفواني، في الوقت الذي ما عاد اللوم ينفع في شيء ..
  
  
  مع الأسف، الرسالة التي كتبها كافكا لم تصل للوالد، بعد أن طلب من والدته تسليم الرسالة للوالد، رفضت ذلك وأعادت الرسالة إليه، لا أدري هل خوفاً عليه من ردة فعله والده أم ماذا، المهم أنه قام بطبعها بعد ذلك، ونشرها أخيراً ماكس برود صديق كافكا بعد وفاته ..
• 
  Oguz Akturk

  İsterseniz bütün bu yazdıklarımı ve diğer detayları bir video olarak izleyebilirsiniz:
  https://youtu.be/VC6JxCLzwNI
  
  Aylardır hazırlamak istediğim ve yıllardır da düşünsel altyapısı için uğraştığım "Kafka kitapları okuma rehberi"me hoşgeldiniz. Bu inceleme yaklaşık olarak 20 kitabın, pek çok makalenin, binlerce sayfanın ve sayısız içselleştirmenin ekranlarınıza bir öz olarak yansımasıdır.
  
  Sadece 5-10 dakikanızı ayırıp bu incelemeyi sonuna kadar okuduğunuz takdirde belki de haftalarınızı alacak Kafka okumalarınızı daha bilinçli yapabilir ve onun anlaşılmazmış gibi gözüken detaylarını anlamlandırma konusunda iyi bir yol alabilirsiniz. Daha çok okurun bu rehberden faydalanabilmesi için de bu iletiyi paylaşabilirsiniz, emeğe saygı +rep.
  
  Öncelikle Kafka'nın çocukluk veya öğrenim yıllarını biyografi kitaplarında ya da internette zaten her türlü bulabilirsiniz. Benim bu incelemeyi/okuma rehberini oluşturma amacım, Kafka hakkında kitaplarda ya da başka incelemelerde göremeyeceğiniz çıkarımları benden duyabilmek olmalı diye düşünüyorum. Yani bu incelemeyi okumak için ayırdığınız zamana ve dikkate değmeli.
  
  Bunları dedikten sonra ilk olarak "Neden okuma rehberini Babaya Mektup kitabı incelemesi olarak yazıyorsun?" sorunuzu cevaplayayım. Çünkü arkadaşlar Babaya Mektup, Dava'dır. Babaya Mektup, Dönüşüm'dür, Şato'dur, Milena'dır. Babaya Mektup Kafka'nın her şeyidir. Eğer ki Kafka'ya sonsuz bir ayna tutmak isteseydik ve doğum anından ölümüne kadar ürettiği düşüncelerine bakmak isteseydik bence o aynanın adı kesinlikle Babaya Mektup olurdu.
  
  Bu incelemeyle birlikte size kitap okumalarınız sırasında işe yarayacak bazı püf noktaları da vereceğim aslında. Çünkü doğduğumuz andan itibaren çeşitli siyasi ideolojilere, şehir hayatına, bir aileye, arkadaş çevresine, düşüncelere ve kendimize maruz kalıyoruz. Biz nasıl bu tür şeylere maruz kalıyorsak, yazarlar da aynı şeylere maruz kalıyor. O yüzden kitap okumalarınız sürecinde kendinize "Kafka nasıl bir çağda yaşadı?", "Kafka nasıl bir şehirde doğdu?", "Kafka'nın ailesi onun kitaplarını nasıl etkiledi?" türünden sorular sorarsanız yazarların kitapları için pek çok bilgiye kendi sorgulama süreçlerinizle de ulaşabilirsiniz diye düşünüyorum.
  
  Peki biz de soralım madem öyle... Kafka nasıl bir çağda yaşadı? Faşizmin baba gibi olduğu, insanın özgürlüğünün hiçe sayıldığı, insanın kendi Dava'sını aramak zorunda bırakıldığı, Kafka'nın Dönüşüm'deki bir böcek gibi birileri tarafından ezilmiş hissettiği, hümanizmin azalıp ataerkilliğin ve güçlü olanın iktidarının arttığı bir çağda yaşadı. Yani Kafka'nın bütün kitapları dünya insanlarını ezen bir baba olarak kabul edebileceğimiz "Faşizm'e Mektup"tur aslında.
  
  Kafka nasıl bir şehirde doğdu? Gotik mimarisiyle, heybetiyle ve görkemiyle içinde gezerken Kafka'nın kendisini bir böcek gibi hissetmesine sebep olan, sivri kuleleriyle Tanrı'ya doğru ulaşmak isteyip de insanların kendi Tanrılarına bir türlü ulaşamadıkları, insanı ezen bir ölçekte olup da onu kendi Dava'sını aramak zorunda bırakan, bu ezilmişlikte kendi hedeflerinden oluşmuş ve Tanrı'nın oturduğu bir Şato'ya ulaşması söylenen, sevdiği kadınları barındıran bir Prag'da doğdu. Yani Kafka'nın bütün kitapları Prag insanlarını ezen bir baba olarak kabul edebileceğimiz "Prag'a Mektup"tur aslında.
  
  Kafka'nın ailesi onun kitaplarını nasıl etkiledi? Bir böcek gibi ezdi babası oğlunu. Bir nevi faşizmin ve doğduğu şehir olan Prag'ın ev versiyonuydu onun babası. Kafka'nın kendi Dava'sını aramasına babasının etkisi çok büyüktü. Bu yüzden Ceza Kolonisinde kaldı. Bu yüzden Bir Kavgayı Tasvir etti. Bu yüzden hayatında Amerika'ya hiç gitmeyip Amerika romanını yazdı ve yarımlıklarla, çağı gibi bulanıklıklara, bir sonuca varmayacak gidiş yollarıyla oluşan bir hayat kurdu kendine. Buydu onun ruh mutfağı. Yani Kafka'nın bütün kitapları onun evindeki insanları ezen bir baba olarak kabul edebileceğimiz "Babaya Mektup"tur aslında.
  
  Bütün bunlar arasında kadınları çok sevdi Kafka, öldükten sonra ruhuyla kardeşlerini Yahudi toplama kamplarına uğurladı, arkalarından bütün dünyayı kurak bırakacak kadar su dökse bile kardeşleri bir daha geri dönmemek üzere imha edilmişlerdi, hiç yaşamamışcasına...
  
  Gregor Samsa bir sabah huzursuz düşlerinden uyandığında yatağında kendisini bir böcek olarak bulmuşsa, Josef K. bir gün evinin kapısını açtığında karşısında ona "Tutuklandınız!" diyen iki adam görüp suçsuzluğuna suç kılıfı aramak zorunda bırakılmışsa, hiç ulaşılamayacak bir Şato'ya ulaşabilme ihtimallerini aramışsa, hedefler olmasına rağmen yol dediğimiz şeyin tereddütlerden ibaret olduğunu bize anlatmışsa, kafes bir kuş aramaya çıkmışsa, kadınları sevmişse ve onları mektuplarıyla darlamışsa bunun en büyük sebepleri Kafka'nın kendi babası olan babadır, kendi halkının babası olan Prag'dır, Avrupa'nın o zamanki babası olan faşizmdir. Yani her insan mutlaka bir "Babaya Mektup" yazar o çağda.
  
  İsterseniz bütün bu yazdıklarımı ve diğer detayları bir video olarak da izleyebilirsiniz:
  https://youtu.be/VC6JxCLzwNI
  
  “Aşırı tutkulu bir Kafka hayranı olmak istiyorum ve bütün kitaplarını okumak istiyorum” okuma sırası bence şöyle olmalı:
  - Babaya Mektup
  - Ceza Kolonisinde ve Diğer Öyküler (İş Bankası'ndan okudum)
  - Bir Kavganın Tasviri (Can'dan okudum farklı bir çeviri için)
  - Amerika
  - Dönüşüm
  - Dava
  - Şato
  - Aforizmalar
  - Günlükler (1909-1923)
  - Ottla'ya ve Aileye Mektuplar (1909-1923)
  - Felice'ye Mektuplar (1912-1917 verem)
  - Milena'ya Mektuplar (1920-1924 ölümüne kadar)
  
  “O kadar detaya gerek yok, Kafka'nın en önemli kitaplarını okusam da bana yeterli olur” okuma sırası ise bence şöyle olabilir:
  - Babaya Mektup
  - Ceza Kolonisinde ve Diğer Öyküler
  - Dönüşüm
  - Dava
  - Şato
  - Günlükler
  - Milena'ya Mektuplar
  
  Ek olarak okuyabileceğiniz bazı biyografi ve eleştiri kitapları:
  - Albert Camus, Sisifos Söyleni kitabındaki Kafka eki
  - Klaus Wagenbach, F. Kafka - Yaşamöyküsü (Bütün kitapları okumadan önce de okunabilir)
  - Ernst Fischer, Franz Kafka (Dönemin ve zamanın siyasi, sosyolojik ruhu, Habsburg Devleti ve Kafka kitaplarının genel perspektifi)
  - Max Brod, Kafka'da İnanç ve Umutsuzluk (Kafka'daki korku, inanç-inançsızlık ve çağa karşı duyulan umutsuzluk temaları ağırlıklı)
  - Marthe Robert, Franz Kafka Gibi Yalnız (Genel olarak Yahudilik ve Kafka'nın bu konuda yaşadığı çelişkiler üzerinden gidiyor)
  
  Daha çok okurun bu rehberden faydalanabilmesi için bu iletiyi paylaşabilirsiniz, emeğe saygı +rep. Keyifli ve Kafka'nın çıkmazlarının arasında çıkış yollarının ihtimallerini daha çok keşfetmeye yakınlaşabileceğiniz meraklı okumalar dilerim.
• 
  Celeste Corrêa

  Franz Kafka escreveu «Carta ao Pai» em 1919, aos 36 anos de idade. Já tinha, nessa data, publicado alguns dos seus livros mais conhecidos.
  Sempre considerei redutor comparar a biografia de um escritor com a sua produção literária; contudo, neste caso, fui forçada a mudar a minha opinião.
  A obra de Kafka descreve o homem moderno imerso numa realidade absurda, reflectindo assim a problemática pessoal e o conflito familiar do autor presente nesta «Carta ao Pai», a qual, parece nunca ter chegado ao destinatário.
  Por escrito, num texto inquietante, Franz explica ao pai o que numa teve coragem de falar cara a cara.
  Nas linhas de «Carta ao Pai», o escritor apresenta, além de um desabafo, uma importante obra literária que trata de um tema universal: a educação dos filhos. Na carta, Kafka não pretende nem a vingança nem a reconciliação. Segundo o meu ponto de vista, Franz reconhece que ambos – pai e filho - tinham uma certa parcela de culpa.
  
  «….aqui, chegámos, ao que me parece, a um ponto tão próximo da verdade que nos permite a ambos ficar um pouco mais tranquilos e tornar mais fáceis a vida e a morte.»
  
  Como pode um pai deixar que o seu filho tenha medo dele?
  
  «Perguntaste-me há pouco tempo por que razão digo que tenho medo de ti. Como de costume, não soube o que responder, por parte precisamente devido ao medo que sinto de ti, mas também porque para fundamentar esse medo seria preciso entrar em muitos pormenores, que nem de longe conseguiria ter presentes ao falar.»
  
  Como pode um pai deixar de respeitar a individualidade de cada filho e aceitá-la na sua diferença?
  
  «Tu só sabes tratar uma criança à luz da tua própria natureza, com força, barulho e cólera, e neste caso até achavas que era o método mais adequado, já que querias fazer de mim um rapaz cheio de força e audácia.»
  
  A educação e a personalidade de FK transformaram-no num indivíduo solitário, vulnerável, inseguro, amargo, influenciável, infeliz e, sobretudo, com um enorme sentido de culpa. Tudo isto, transporta-o para uma espécie de indiferença, que o leva a escrever em 2 de Agosto de 1914 no seu diário a seguinte frase:
  
  « A Alemanha declarou guerra à Rússia.À tarde fui nadar.»
  
  Mas, no fim de contas, o que somos, o que é cada um de nós senão uma combinatória, diferente e única, de experiência, de leituras, de imaginações? (Enrique Vila-Matas)
  
• 
  ατζινάβωτο φέγι.

  Η επιστολή αυτή αποτελεί όχι μονο το κλειδί για να κατανοήσουμε ή έστω να προσεγγίσουμε τον κόσμο του Κάφκα (λογοτεχνικό και πραγματικό) αλλα και τρανή απόδειξη ότι η σχέση με τον πατέρα του ήταν ευχή και κατάρα. Όξυνε την ικανότητα του να παρατηρεί, να αναλύει, να λεπτολογεί, να είναι ακριβής καθοδηγούμενος από μια εσωτερική ανάγκη για να δεί τα πράγματα στο σωστό τους μέγεθος. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν τον λογοτεχνικό Κάφκα που παραμένει αδιαχώριστος από τον πραγματικό (ίσως και λίγο αξεδιάλυτος σε σημεία αλλα αυτή είναι η γοητεία του). Τέλος θα τον έκανα μια αγκαλιά κι ας μην ήθελε λογω υποχονδρίας.
  
  (Ο Φραντς με έβγαλε από τον κόπο να γράψω εκείνο το γράμμα που ήθελα από καιρό αλλα δε θα το έκανα ποτέ σωστά γιατί μου λείπει η ικανότητα του)
  
• 
  Roula

  Η γνωριμία μου με τον Κάφκα ξεκινά με αυτό εδώ το κείμενο. Χωρίς ντροπή(καλά, ίσως με λίγη..) , θα πω ότι μέχρι τώρα, πέρα από κάποια γνωστά αποφθέγματα του, δεν έχω διαβάσει κάτι δικό του. Όταν είδα την επανέκδοση, τον τίτλο και το οπισθόφυλλο του "γράμματος στον πατέρα", ήξερα ότι θέλω οπωσδήποτε να το διαβάσω και να ξεκινήσω με αυτό σαν εισαγωγή στον κόσμο του Κάφκα. Νομιζω πως ήταν μια καλή επιλογή γιατί διαβάζοντας αυτή την επιστολή που ποτε δεν έφτασε στα χέρια του παραλήπτη της, είναι σα να διαβάζεις μια σύντομη βιογραφία  του Κάφκα, είναι ένα παράθυρο στην ψυχη του, μια ψυχή πονεμενη και βαθιά χαραγμένη από την μεγαλύτερη απορριψη που μπορει να λάβει ένα παιδί, από το πρώτο του πρωτυπο, τον πατέρα του. Τα περιστατικά που περιγράφει ο Κάφκα ότι έζησε είναι έως και ανατριχιαστικα, με κυριότερα αυτά της ψυχολογικής βίας και υποτίμησης, όμως αυτό που εμένα μου φάνηκε πιο ανατριχιαστικο αλλά και λυπηρό ήταν οι τελευταίες σελίδες της επιστολής του Κάφκα, όπου ο ίδιος σχεδόν σχιζοφρενικα, καταγραφεί τον τρόπο με τον οποιο είναι σίγουρος ότι θα του απαντούσε ο πατέρας του σε όσα περιγράφει στις προηγούμενες σελίδες, κάτι που μαρτυρά πως αυτό που βλέπουμε στο βιβλίο είναι μια απλή καταγραφή όσων επανειλημμένα, αμέτρητες φορές είχε παίξει σαν σενάριο μέσα στο μυαλό του. Νομίζω ότι όποιος έχει μια πιο "δύσκολη" σχέση με έναν γονιό μπορει να κατανοήσει και να συμπονεσει μια τέτοια προσπάθεια και παράλληλα να αισθανθεί, εγωιστικα ίσως, "ευγνώμων" γιατι μόνο τέτοιοι "χαραγμένοι" άνθρωποι μπορούν να φτάσουν σε τέτοια υψηλά σημεία δημιουργίας και να μας αφήσουν τόσο σημαντικό έργο.
  So, let's get to know you Mr. Kafka...
• 
  Guillermo Valencia

  Todo aquel que quiera entender a profundidad la obra de este genio de la literatura tiene que dar una parada obligatoria por esta epístola. Carta al padre resume lo que será el eje central de la obra de Kafka. La complejidad de sus personajes, sus carentes vínculos paternales y sus protagonistas llenos de vacíos emocionales serán reflejados en las diversas historias del autor, pero sobre todo reflejará esa constante búsqueda de aceptación de una figura paterna enormemente opresiva que marcó su destino y su obra para siempre.
  
  En esta carta, que paradójicamente no llegó a su destino, se ve evidenciada el poder incalculable que tenía su padre sobre él. A modo de catarsis, Franz Kafka hace un reproche a la conducta autoritaria y prepotente de su padre, considerándolas actitudes de rudeza indolente y desmedida hacia su persona. Con una escritura íntima y llena de anotaciones personales se logra analizar la vida del autor desde diferentes aspectos entendiendo esos sentimientos de abandono y melancolía con que el autor caracteriza su narrativa. Sin duda, Carta al padre es una lectura de gran importancia porque nos demuestra la sensibilidad del autor por crear piezas con gran profundidad y maestría.
• 
  Nickolas the Kid

  "Χωρίς να τον γνωρίζεις, εκφραζόσουν γι' αυτόν με τρόπο φρικτό, που τώρα πια έχω ξεχάσει και τον παρομοίαζες με ζωύφιο..."
  
  "... γι' αυτή την φοβερή Δίκη η οποία παραμένει πάντοτε χωρίς κατάληξη ανάμεσα σ' εμάς και σ' εσένα!"
  
  " από όλες τις απόψεις ήσουν Παντοδύναμος: ποια σημασία θα μπορούσε να έχει για σένα η συμπόνοια ή ακόμα η βοήθεια μας;"
  
  Ο Κάφκα έγραψε ένα γράμματα στον αυταρχικό και δεσποτικό πατέρα του, αποκαλύπτοντας τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του, ενώ παράλληλα μας αφήνει να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στο σκοτεινό και εφιαλτικό του σύμπαν...
  
  Το συγκεκριμένο γράμμα το είχε δώσει ο Μαξ Μπροντ στην μητέρα του Κάφκα με σκοπό αυτή να το δώσει στον πατέρα. Η μητέρα του όμως δίσταζε και έτσι το γράμμα επεστράφη στον αποστολέα του χωρίς ο αποδέκτης να λάβει ποτέ γνώση γιαυτό...
  Τι τραγικό! Ο νεαρός Κάφκα πίστευε πως με αυτό το γράμμα θα μπορούσε κάπως να εξομαλύνει τις σχέσεις του με τον πατέρα του, κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ.
  
  Το γράμμα διαβάζεται εύκολα και βοηθάει στον να γνωρίσουμε τον συγγραφέα.
  Γιατί ήταν ενοχικός, τι τον εμπόδιζε να παντρευτεί και ποια εν τέλει ήταν τα συναισθήματα του γι' αυτόν τον πατέρα του που ουσιαστικά του διαμόρφωσε την προσωπικότητα του αλλά και του στοίχειωσε την ίδια του την ύπαρξη;
  
  Μέσα από τα γραφόμενα του Κάφκα κατάλαβα για ακόμη μια φορά από που αντλούσε την θεματολογία του ο συγγραφέας...
  Τι ήθελε να πει και τι τον κατέτρωγε σε όλη την περίοδο της ζωής του.
  Όχι, ο Κάφκα δεν είναι ο συγγραφέας που θα προβληματίσει τον αναγνώστη με αλληγορίες και διδακτισμούς.... Είναι ο συγγραφέας που θα τον αγαπήσει κανείς λόγω της ενσυναίσθησης που θα δημιουργηθεί με τον ερεβώδη και κλειστοφοβικό κόσμο του, ο οποίος ξεκινάει από τα σοκάκια της Παλιάς πόλης στην Πράγα και καταλήγει στην αέναη αναζήτηση του Πύργου...
  
  5/5
• 
  Ehsan'Shokraie'

  نامه به پدر به بزرگترین مسئولیت زندگی مان می پردازد,آنهنگام که تصمیم میگیریم شخص دیگری جدا از خودمان,فردی که ما نیستیم اما با تصمیم ما به وجود می آید را به جهان بیاوریم,جهانی که حقیقتش رنج است..چند صباحی ایشان را در گرمای خانه ای که با تلاش و کار خویشتن ساخته ایم مهمان می کنیم و سپس دستانشان را در رود خروشان زندگی رها می کنیم تا که شاید مسیر خود را پیدا کنند..
  تلاش و کار ما برای ساختن خانه ای گرم اما بدون بها بدست نمی آید..هر روز از زندگی مان روزی ست که یا خود را بیشتر خواهیم شناخت یا با خود بیگانه تر خواهیم شد..در این کشمکش درونی هر روزه مان انسانی دیگر به جهان می کشیم تا شاید هدایتش کنیم,اما نیت نهان ما خودخواهانه تر است..هدفمان به ارامش رسیدن است..چون انسانی که آتشی سوزان در دستانش گرفته,فرزندانمان محملی خواهند بود که آتش را در دستانشان بیندازیم,تا به ارامش برسیم که این زندگی سراسر رنج مان معنایی خواهد داشت,پس از ما نیز بلکه ادامه پیدا کند,در وجود فرزندانمان..در خاطره ای که از ما زندگی خواهند کرد در روزهایی که چشمان بی حرکتمان دیگر درختان را نخواهند دید یا که بر پرواز پرنده ای سر بلند نخواهیم کرد..وزش باد را هرگز تجربه نمی کنیم و بوی خاک پس از باران را..همه چون دودی سپید برایمان محو می شوند..تا شاید فرزندانمان که اکنون نوبت زندگی شان فرا رسیده,به جای ما حس کنند,به جای ما زندگی کنند..فرزندانی که نتیجه مستقیم جاودانی طلبی مایند..ساده انگارانه است که بپنداریم آنان را دوست داریم چرا که در جهانی پر از رنج رهایشان کرده ایم,تکه چوب محبتی که به ایشان می دهیم نیز عصایی ضعیف و لرزان خواهد بود..چرا که ساختمانی که بر بنای خودخواهی برپا شده آسان فرو خواهد ریخت..
  کافکا و پدر هر دو زنده اند..در خانه ای سرد,در خاطراتی تلخ بود و در جهانی سخت زندگی کردند..و در گذشتند..از آنها اما یاد هر دو بخاطر مانده..از یکی ذهن و قلمش..و از دیگری در خاطرات فرزندش..خاطراتی که عین رنج است.
  
  "حقیقت این است که امروز آنهمه رویایی بیش نبود.."
• 
  Miss Ravi

  «در کتاب‌هایم، تنها کاری که می‌کردم اعتراض علیه چیزهایی بود که نمی‌توانستم روی در روی تو، از آن‌ها شکایت کنم.»
  
  این فرانتس کافکای افسرده و غمگینی است که مسخ را نوشته و گروه محکومین و قصر و... را. کافکایی با جهانی دوچندان‌ تاریک‌تر از خودش. این کتاب شاید به سادگی بگوید که چطور تجربه‌ی زیسته‌ی یک نویسنده می‌تواند کلمات را در هم بپیچد. و چطور با وجود آن‌که می‌دانی پدرت در قدرت‌نمایی و کردار و رفتار به اشتباه می‌رود باز هم نمی‌توانی جلوی تاثیرپذیری از آن سلطه‌ای که بر فرزندش دارد را بگیری. آسیب‌ها اجتناب‌ناپذیرند و تا همیشه جای‌شان مثل رد یک زخم قدیمی اما عمیق روح را فرسوده می‌کند.
• 
  Greta G

  
  Letter to His Father
  
  Kafka's remarkable letter to his abusive and narcissistic father.
  In-depth review
  here