De geruchten by Hugo Claus

De geruchten Reviews

• 
  Lotte

  Had to read this for uni and it was the absolute worst. All the characters in this are incredibly, almost cartoonishly racist, and I think the author wants us to believe he's critiquing this racism in some way, but it's never actually addressed, which is why it just perpetuated all the stereotypes in my opinion. And if that wasn't enough, it's also super sexist. The way girls and young women are portrayed made me physically squirm while reading – it's the male gaze par excellence. I would've 100% not finished this if I didn't have to do an assignment on it and I would not recommend it in any way to anyone.
• 
  Tamara

  Ik wist niet goed wat te verwachten van mijn eerste Clausboek. Toch kan ik wel zeggen dat ik genoten heb van de Vlaamse taal, de humor, de typerende Vlaamse plattelandssetting en de stijl en structuur die we terugvinden in deze roman.
  
  Dit boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel “De Geruchten”, komen we terecht in een West-Vlaams dorpje in de jaren zestig waar we het gezin Catrijsse meevolgen: de goedmoedige vader Dolf, de moeder Alma met een dubieus oorlogsverleden, de oudste zoon René die niet helemaal zuiver op de graat is, en de jongste zoon Noël, die door een ongelukkige val in zijn jeugd een mentale handicap heeft. De stijl waarin het verhaal hierin verteld wordt vond ik zelf wel boeiend: er komen verschillende personages aan het woord, zowel van binnen als buiten het gezin Catrijsse, waardoor we allerhande zaken te weten komen, op een gefragmenteerde manier. Hierdoor blijf je als lezer bij de leest, en kan je zo de gebeurtenissen reconstrueren.
  
  In het tweede deel “Onvoltooid verleden” maken we een tijdsprong van 20 jaar verder, en belanden we in een gesprek tussen Noël Catrijsse en een personage die we leerden kennen in het eerste deel. De stijl in dit deel is helemaal anders dan in het eerste, maar weet ook te boeien en zorgt ervoor dat je nieuwsgierig blijft verder lezen.
  
  Ik las dat oorspronkelijk beide delen afzonderlijk werden uitgegeven, maar ben blij dat ze deze nu samen bundelen in één boek, het verhaal is hiermee compleet en mooi afgesloten.
  
• 
  Tom

  I am by no means a Claus expert, so I will just refrain myself to saying that I really quite enjoyed this book, even though its premise might not be the most original of the bunch (René Girard's
  De Zondebok comes to mind, specifically). There is a sort of grittiness to it, and the lyrical/satirical tone Claus uses never strays too far from realism, which is, I believe, the biggest reason for its success.
  
  It all starts when René Catrijsse suddenly reappears on his parents' doorstep. He had been fighting in Afrika, presumably Congo, and is one of two soldiers that deserted and found their way back home. René is clearly a traumatised figure - he refuses to engage with most of the people in his village, often retreating into the forest with Charlie, his fellow escapee.
  
  René's reappearance confuses and bewilders the somewhat simple-minded, fearful citizens of Alegem. His otherness is uncanny, especially as a series of strange events follows his return. People die left and right, in the strangest of circumstances. Has René brought an 'African plague'? It sure seems that way.
  
  The brilliance of the book, though, lies in the entertaining, free flowing structure of the book, which features short chapters from the point of view of many different characters. Coordinating all of this, there is also a narrator voice, 'Wij', who slips in unannounced at times, interjecting its opinion throughout the entire novel. This voice (the voice of 'rumours') is entirely unreliable, but all the more charming.
  
  There are some insinuations about dealing with an unresolved past, too - World War II and the African War, more specifically. It is by no means the most finished part of this book. You can -rightfully- blame Claus of being lazy at points, never really doing an effort to make the events in Congo seem all too dreadful (although this eerie distance did the job for me).
  
  But as it stands, I really did like this first acquaintance with Claus. Perhaps I should tackle
  Het verdriet van België after all? Time will tell.
• 
  Ioannis

  Βαθμολογία 6/10. Στο παρόν βιβλίο ο συγγραφέας καταφέρνει να θίξει σωρεία θεμάτων όπως τον συντηρητισμό της επαρχίας (με τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες και τον φθόνο προς κάθε τι διαφορετικό) αλλά και την αποικιοκρατία, τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του, ατομικές και συλλογικές. Όμως παρά το πολυεπίπεδο της θεματικής, που προσφέρει γόνιμο έδαφος για βαθιές τομές, ο συγγραφέας επιλέγοντας να κινείται διαρκώς στα όρια της ειρωνίας καταφέρνει απλά να σκαλίζει την επιφάνεια στερώντας από το έργο του την δυνατότητα να απογειωθεί.
• 
  Mariesolwolf

  René keert weder naar huis en neemt een vloek met zich mee. De schrijver besteedt veel aandacht aan weerzien van het dorp met zijn typische gang van zaken; hij wordt het middelpunt van de geruchten. De vloek die hij meezeult besmet heel het dorp, dat natuurlijk de schuld op René steekt. De manier waarop Claus de finale momenten en uiteindelijk de dood van de dorpelingen beschrijft komt soms laconiek over, maar dat maakt het verhaal juist zo sterk. Na een tijdje ga je zelf ook mee in de geruchten. Vele personages dragen dan nog eens een persoonlijke last mee, zoals de broer Noël die als kind gevallen is, de moeder die een geheim moet koesteren en dan René zelf die getraumatiseerd van Afrika terugkomt. Dit alles nog eens overgoten met een sausje van tonnen symboliek.
  Een roman die excellent de relaties tussen mensen in een dorp aantoont en de consequenties als deze natuurlijke gang verstoord wordt en de geruchten worden losgelaten.
• 
  Els Lens

  Het eerste deel viel wel mee.
  Maar het tweede deel ("Twintig jaar later") is echt vervelend.
  Al bij al een grote tegenvaller.
  Op blz. 2 staat dit tekstje : 'Tis all in pieces, all coherence gone;
  All just supply and all relation."
  En dat is het inderdaad: allemaal stukjes, en, beste lezer, zoek het zelf maar uit.
• 
  Marlie Verheggen

  Nog meer verdriet van Belgie! Apocalyptisch, verdoemd, en ook weer zo uit het leven gegrepen met van die onvervalste Claus scenes. Wat een verhaal, ik gruwel nog na.
• 
  Josephine

  Ah pfff
• 
  Lukáš Palán

  Bom džorno. Nejprve něco o autorovi: jmenuje se Hugo Claus. A teď už k samotné knize: Fámy jsou o belgičákovi, co přijde zpátky domů potom co v Kongu skalpoval černoši. Máti byla za války kolaborantka a tak není divu, že z toho kolabuje. Brácha je trochu Forest Gump protože spadl z kola a táta Dolf se chce přejmenovat, páč to zní jako Adolf. Do toho tam jsou dvě běhny sestry, který mají v pískovnách den otevřených dveří a taky vyšetřovatel, listonoš, falář a sousedi, prostě tolik lidí, že mi to dělalo problémy, protože na to nejsem zvyklej. Já mám tři kamarády a víc lidí mi přijde jako diskotéka. Každopádně pak hlavní rodince přistane na zdi domu hákenkrojc a městečko začne umírat na záhadnou nemoc. No a pak vzniknou fámy.
  
  Vypadá to jako žůžo a chvílemi to žůžo i bylo, ale nějak mě to nenadchlo. Střídání desítky vypravěčů mě taky chvilku bavilo a chvilku ne. A celkově to bylo takový jo a ne. Škoda, že nejsem belgičan co kopal za FC Hitler, to by mi kniha asi dala víc. Každopádně ji hodnotím 7/10, protože mi rychle utekla, a to jsem si myslel, že knihy nemají nohy. LOL.
• 
  Miss Bookiverse

  Vermutlich ist da unter der Oberfläche mehr zu finden, vor allem wenn einem der kulturelle und historische Kontext vertrauter ist, aber ich konnte mit dem Buch rein gar nichts anfangen. Es ist unangenehm zu lesen mit seinen rassistischen Äußerungen und pornografischen Sexszenen, und ich konnte darin kaum Mehrwert oder unterschwellige Kritik rauslesen. Typische alter-weißer-cis-hetero-Mann-Literatur.
• 
  Marjanneke

  Ik heb alleen De Geruchten gelezen, niet het vervolg (wat bij nieuwere edities al in het boek is opgenomen Onvoltooid Verleden). Het sprak mij niet zo aan, het is wat fragmentarisch.
• 
  Beer Bolwijn

  Erg saai. Het enige wat me is bijgebleven is dat het meisje achterop de brommer klaargekomen was door de trillingen van het voertuig.
• 
  Schlotte

  de voorlaatste pagina besefte ik dat ik dit fucking boek al had gelezen goddamn. maar anyway a pleasant experience
• 
  João Reis

  Medíocre. As primeiras páginas iludiram-me e fizeram-me crer que o livro seria muito bom; porém, de poucas mais precisei para me aperceber de que o romance - que se iniciava com uma bem engendrada mistura de narradores presentes e uma narrativa heterodiegética - não passava de uma salgalhada de diversas vozes, na sua maioria desnecessárias (exceto a de Nöel e dos pais de René). Desagradou-me logo o recurso fácil à escatologia e à violência gratuita como forma de cimentar um discurso incoerente e mal engatado, como se o Claus colasse os parágrafos a quente. É também lastimável a quantidade inusitada de clichés a que o autor recorre, desde o carteiro perverso à menina marota... torna-se inclusive confrangedor ler páginas onde O. Próprio. Estilo. Pouco. Ajuda. A. Recomendar. A. Obra... Sim, Hugo Claus escreve assim em «Rumores»... Ou seriam «Dissabores»?
• 
  Marc

  This late work certainly is a masterpiece: all the classic Claus-themes are in it (the entrapment of family and village, the Church, the impossibility of communication, the obsession with sexuality, the collaboration past). The method of using various characters-angles is systematically applied. The style is realistic but sometimes also a bit ironic, going to burlesque, every now and then just over the edge. In essence, "the Rumors" are a remake of "the Metsiers", Claus' first work, but much more original and more mature. I loved it.
• 
  Clemens Schoonderwoert

  From my Dutch collection I've chosen this fascinating novel about the family Catrijsse, with mother Alma, father Dolf and the brothers René and Noël, in the Belgian village of Alegem in the 1960s, and also elsewhere in Noël's case in the 1980s.
  
  Storytelling is as always just excellent by this late great Flemish author, his Flemish characters and life in general in Flanders are very believable and lifelike, and the realities of life and rumours made by people are being brought vivid to life within this wonderful novel.
  
  The book is divided into two parts, and in part one the main character is the older brother René, who after deserting from the army during the horrendous and bloody campaign in the Congo, and when back home in Alegem he's chased and threatened by the Captain, and when all of a sudden people fall sick and die, rumours start to fly and they start all pointing their fingers towards René, and ultimately all this vicious rumours will set the fragile and fractured brain of his younger brother Noël in turmoil, with dangerous and deadly consequences in the end.
  
  In part two, Noël, is being interrogated by the old police Commissioner Blaute about the deaths of certain people and the reasons behind these deaths, and it seems it is all because of these rumours about his brother René that has caused so much upheaval in Noël's fragile and damaged brain, that he will finally end up most unsettled in life, and his behaviour and actions will ultimately result in a most devastating fashion for several people.
  
  Highly recommended, for this is an incredible novel which is also published in French as "La Rumeur", in German as "Das Stillzweigen", and several other languages, but sadly as far as I can see not in English, and if you can get a copy then do so and read it for its such a great novel, and because of that I like to call this: "A Sublime Piece Of Rumours"!
• 
  Giorgia Imbriani

  Il paese è piccolo e la gente mormora: né più né meno quello che succede in questo romanzo, con un giovane soldato belga, al suo rientro dalle colonie, accusato di essere la causa della morte dei suoi compaesani.
• 
  Thomas Van Daele

  Sorry Hugo, maar ik was totaal ni mee.
• 
  Anna

  Ich glaube nicht, dass das Buch an sich schlecht ist, aber ich habe mich sehr durchgequält und dem Buch keine Chance gelassen, naja.
• 
  Lorenzo Cibrario

  glaciale
• 
  Elsje

  Dit boek van Hugo Claus is eigenlijk de bundel van twee korte romans (want te dik voor een novelle :-) ): 'De geruchten' en 'onvoltooid verleden'. Ik voel me een beetje raar nu ik het uit heb, dat heb ik wel vaker met de boeken van Claus. Een beetje bezoedeld, een beetje viezig. Deprimerend. En toch heb ik geen spijt dat ik dit gelezen heeft. Het heeft wel wat in gang gezet.
  
  De geruchten speelt zich af halverwege de jaren '60 van de vorige eeuw in een Vlaams dorpje. Het vertelt het verhaal van de familie Catrijsse, die daar een slijterijtje hebben. Er zijn twee volwassen zoons in de familie. Zoon 1, René, is na jaren afwezigheid ineens weer terug. Hij blijkt gedeserteerd te zijn vanuit Congo, waar hij vreselijke gruweldaden heeft gezien en ook zelf begaan. Zoon 2, Noël, is als jochie ongelukkig ten val gekomen en heeft ze sindsdien niet allemaal meer op een rijtje.
  Vanaf het moment dat René terugkeert in het dorp vallen er opvallen veel doden. Heeft René daar een hand in?
  
  Bijzondere manier van vertellen: elk hoofdstukje (want de hoofdstukken zijn zelden meer dan een pagina of drie) vertelt een klein stukje van het verhaal vanuit het perspectief van één van de dorpsbewoners. En soms als 'wij'(de bezoekers van de dorpskroeg).
  
  Onvoltooid verleden neemt de lezer twintig jaar verder mee. Noël, de wat zwakzinnige telg uit de geruchten, werkt in een kantoorboekhandel. Hij komt erachter dat een van zijn companen aldaar iets met kinderporno van doen heeft. In zijn manier van reageren zie je dan ineens de familiegelijkenis.
  
  Ook hier een bijzondere manier van vertellen, radicaal anders dan in de geruchten: het is het verslag van een verhoor. En dus maar één groot hoofdstuk.
  
  Bijzonder, maar door alle gruwelijkheden en de dorpse sfeer een boek dat me, zoals ik boven ook al schreef, gedeprimeerd achter liet.
• 
  Maarten Jansen

  Gaaf verhaal in vlot Vlaams.
• 
  Rita

  1996. Mercifully short book, filled with gratuitous sex, torture, mutilation, and very hard for me to follow.
  But he does a lot of things well, showing how when the son returns home to his Belgian village from fighting as a mercenary in Belgian Congo, family and friends ask him stupid questions about blacks dancing, drumming, eating corn and such things, when his experience was simply horrifying, having witnessed all kinds of random murders, and him barely surviving and barely leaving, dependent on a very crazy and violent Belgian.
  
  You get a lot of flashbacks of stuff in Congo, though you are left to try to make sense of it yourself, you don't get any kind of 'fact sheet' to know what was going on there.
• 
  Winnie

  De Geruchten bestaat uit eigenlijk uit twee boeken, nl De geruchten en Onvoltooid Verleden. Deze verhalen volgen elkaar mooi op en dat vond ik fijn. Het heeft echter lang geduurd (lees 159 pagina's) voordat ik "mee" was met het boek. Eigenlijk kon ik De geruchten pas met plezier lezen naar het einde toe. Dat is op zich wel jammer, ik heb me door de eerste tientallen pagina's moeten worstelen. Het tweede deel, Onvoltooid Verleden, vond ik vanaf pagina 1 schitterend! Wat een einde! Ik ben blij dat ik heb volgehouden, zeker de moeite waard!
• 
  Albena Georgieva

  Mijn eerste direkte kennis met Hugo Claus. Eerder heb ik ¨Het jaar van de kreeft¨ op de planken gezien. Ik heb er zin in... ¨Elke dood moet een serieuze reden hebben, in tegenstelling tot de geboorte voor wie niemand een geldige reden kan opgeven.¨
  Wat kan hij prachtige, ingewikkelde, aparte personages schetsen. Hoe extremer en merkwaardiger hun levens, des te duidelijker het plaatje wordt van de maatschappij in welke ze/we leven.