Εαρινή Συμφωνία by Yiannis Ritsos

Εαρινή Συμφωνία Reviews

• 
  Irene Thalassinou

  Γεννήθηκα για να προφτάσω
  να χαιρετήσω στην άκρη του δρόμου
  τον ήλιο των ματιών σου.
  
  Εάν δεν είχες έλθει, αγάπη,
  τι θ'απαντούσα στο Θεό
  όταν μια νύχτα
  κάτω από τους πυρσούς των άστρων
  θα με ρωτούσε
  πώς όργωσα το κόκκινο χώμα
  πώς ξόδεψα
  τους σπόρους των ανθών
  που μου εμπιστεύτηκε;
  
  Άφησέ με να κλάψω
  στα γόνατά σου
  μες στην ευεργεσία του χαδιού σου.
• 
  Irini Gergianaki

  "Στα μάτια σου δε λιμνάζει
  
  μήτ’ ένας κόκκος ίσκιου.
  
  Να ο ήλιος που τρέχει
  
  μέσα στα δάση.
  
  Δεν έχουμε αργήσει."
  
  "Τις νύχτες
  
  αφουγκραζόμουν τους θρόους της σιγής…
  
  Κ’ ήρθες εσύ"
• 
  παναγιώτα

  «Γεννήθηκα για να προφτάσω να χαιρετήσω στην άκρη του δρόμου τον ήλιο των ματιών σου.»
• 
  Καλλιφώνη Σαραντάκου

  Τριγύρω κόλαση, στο στήθος έαρ
• 
  Kritiana Hades

  Και δρασκελούσα το κατώφλι
  τίναζα τα κατάμαυρα μαλλιά μου μες στο φως
  και τραγουδούσα πλατιά στους ανέμους
  το τραγούδι του «αδέσμευτου».
  
  Πεισμωμένος χλωμός κι ακατάδεχτος
  κοιτούσα τον κόσμο και κραύγαζα:
  «Δεν έχω τίποτα
  δικά μου είναι τα πάντα».
  Κι όμως μια παιδική φωνή
  επίμονα έκλαιγε βαθιά μου
  γιατί δεν είχες έλθει, Αγάπη.
• 
  Ifigenia

  Τόσο υπέροχο, μοναδικό και αιθέριο!
  
  { Γεννήθηκα για να προφτάσω
  να χαιρετήσω στην άκρη του δρόμου
  τον ήλιο των ματιών σου.}
  
  { Κι όμως μια παιδική φωνή
  επίμονα έκλαιγε βαθιά μου
  γιατί δεν είχες έλθει αγάπη;
  
  Τις νύκτες του έαρος
  που η γύρη των άστρων
  και των λουλουδιών
  αγρυπνούσε στο δέρμα μου
  μία λυπημένη ανταύγεια
  σερνόταν στην απέραντη ψυχή μου
  γιατί αργούσες να έρθεις αγάπη;}
  
  {Έντρομο πουλί
  το φιλί μας
  νωπό ακόμη
  ρωτάει:
  Αγάπη, γιατί ήρθες;
  Αν φύγεις, αγάπη;
  
  Εμείς σε ντύσαμε
  μ' όλο τον ήλιο
  μ' όλη την καρδιά μας
  κι όταν θα χάνεσαι
  στου δρόμου τη στροφή
  θα χάνονται μαζί σου
  - σκόνη χλωμή πίσω απ'τό βήμα σου
  τ' αστέρια τα πουλιά και τα άνθη.
  
  Θα μείνουμε μοναχοί
  μ' απλωμένα χέρια
  - μία καρφωμένη επίκληση
  να σε φωνάζει
  και ν' ακούει την κραυγή της.}
• 
  Κατερίνα Τοράκη

  "Άκου τα σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών.
  Φτάνουν από πολύ μακριά από πολύ βαθιά.
  Απ' τα χείλη των παιδιών απ' την άγνοια των χελιδονιών
  απ' τις άσπρες αυλές της Κυριακής
  απ' τ' αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
  των ταπεινών σπιτιών.
  ..................................
  Χριστέ μου
  τι θα 'τανε η πορεία σου
  δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
  στα σκονισμένα πόδια σου;"
  
  Ποίηση, λυρισμός και ρεαλισμός μαζί, ομορφιά και ευαισθησία, Ποίηση!
• 
  Lucas

  Qué maravilla, es hermoso. Qué palabras, qué poeta, qué todo.