Επιτάφιος by Yiannis Ritsos

Επιτάφιος Reviews

• 
  Irini Gergianaki

  "(Θεσσαλονίκη. Μάης του 1936. Μια μάνα, καταμεσίς του δρόμου,
  μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της και πάνω της,
  βουΐζουν και σπάζουν τα κύματα των διαδηλωτών — των απερ-
  γών καπνεργατών. Εκείνη συνεχίζει το θρήνο της):
  
  I
  
  Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου,
  πουλάκι της φτωχειάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,
  
  Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω
  και δε σαλεύεις, δε γροικάς τα που πικρά σου λέω;
  
  Γιόκα μου, εσύ που γιάτρευες κάθε παράπονό μου,
  που μάντευες τί πέρναγε κάτου απ’ το τσίνορό μου,
  
  Τώρα δε με παρηγοράς και δε μου βγάζεις άχνα
  και δε μαντεύεις τις πληγές που τρώνε μου τα σπλάχνα;
  
  Πουλί μου, εσύ που μου ’φερνες νεράκι στην παλάμη
  πώς δε θωρείς που δέρνουμαι και τρέμω σαν καλάμι;
  
  Στη στράτα εδώ καταμεσίς τ’ άσπρα μαλλιά μου λύνω
  και σου σκεπάζω της μορφής το μαραμένο κρίνο."
  
  
• 
  Nektaria

  Απλά απόλυτη λατρεία και συγκίνηση! Αγαπάμε Ρίτσο!
• 
  Stratos

  Προφανώς από τα αριστουργήματα αλλά και από την πλέον πολυδιαφημισμένη συλλογή στην ελληνική ποίηση. Σε πολλούς, για διαφόρους λόγους, τους άγγιξε αυτή η συλλογή. Είμαι σ αυτούς που δεν με άγγιξε το΄τη δω η συλλογή. Προφανώς επειδή δεν μ΄ αρέσει η ποίηση....
• 
  sullenboy

  «Πουλί μου, χίλιες δυό ζωές με σένανε με δένουν
  κι’όσοι αγαπιούνται και νεκροί ποτέ τους δεν πεθαίνουν»
  
  ritsos never misses!!!
• 
  John Zobolas

  Inspirational - not just as a lament of a mother towards its child - but as a hymn to revolution and to resistance against those who hold power, as well as a remainder of the burning passion of those who never give up on their dreams - which, even if these people die, are continued by others.
• 
  Evangelos Makrakis

  Σπαρακτικό και βαθύτατα Ελληνικό ....
• 
  Irini Kallides

  Poems normally never speaks to me, but when I read the words of this mother loosing her son I was deeply and thoroughly moved. Ritsos gives her the most beautiful words put together in an amazing way making you feel her loss and sorrow into your bones. He expresses the love of a devastated mother in a rhythm and in pictures that are unforgettable. And the music of Theodorakis from the 1950s just goes into the heart. This is an excellent piece of work ❤️
  
  And with this in mind, try to understand that this book, about the love of a mother, was burnt at the base of Acropolis by the people of Greek dictator Metaxas.
  
  I also want to say that the translation into English by Rick Newton deserves all cred there is. Unfortunately I have yet not seen any translations of Greek poems into Swedish that are worth reading.
• 
  Ephie

  Προσπάθησα να διαβάσω αυτό το ποίημα των 20 σελίδων στο σχολείο αναγκαστικώς για το GCE A Level Greek αλλά δεν μου άρεσε καθόλου.
  
  Τώρα, ως ενήλικας, έχοντας χάσει την μητέρα μου, το λάτρεψα. Ένιωσα τον πόνο της μάνας που χάνει το παιδί της, και μου λείπει το ότι δεν έχω πια τη μάμα μου να με αγαπάει τόσο δυνατά.
  
  Ξαναδοκίμασα αυτό το βιβλίο ως προσπάθεια να διαβάσω ποίηση που γενικώς δεν μ’αρέσει. Θα προσπαθήσω να μάθω 2 στίχους αφού μου έκαναν τρομερή εντύπωση.
• 
  Fotis

  Σήκω, γλυκέ μου, ἀργήσαμε· ψηλώνει ὁ ἥλιος· ἔλα,
  καὶ τὸ φαγάκι σου ἔρημο θὰ κρύωσε στὴν πιατέλα.
  
• 
  Ignatz

  For me, the last three stanzas, testifying to the power of the dead and their afterlife in militant struggle, redeemed what was mostly just *fine* poetry. It is interesting historically, and I suspect I might appreciate it more if I knew more of his work, which might be more my pace, but this didn't really do it for me.
• 
  thalia

  I think the English translation isn’t very good :/. And the Greek is a bit dated but no less poignant. The ending in both is a resounding embrace of political action to grieve