แมวผี by แดนอรัญ แสงทอง

แมวผี Reviews

• 
  Klin กลินท์

  #ทาสแมว ? จริง ๆ เหร่อ
  แหม ข้าช้อบ...ข้าเปนนุ้มสู้พรรณฝั่นหวาน ชุ้มชื่นหั่วใจ
  
  “แ-ม้-ว” ,น.36
  
  “ข่อเรียนให้ซาบย้างนี้น่ะขะรับว้า ถ้าห้ากว้าย้ากจะอ้านเรื้องมะโน่ส่าเร้เรื้องนี้แล้วล่ะก้อ ข่อความกรุณาอ้านให้เปนส่ำเนียงเหน้อๆ แบ้บสู้พรรณๆ ซักน่อยนึงเถิ้ดจ้า หรือถ้าไม่ย้างนั้นก๊อเชิญเอาเวล่ำเวลาไป่ทำอะไรๆ ย้างอื่นๆ เห่อะ แล้วก๊ออย่าอ๊านในใจ อ้านในใจแล้วคือว่ามันจะตะกึ้กตะกั่กอยู้ซักกะน่อย ‘พ้อนักประพันธ์โฉ่มเอ้ก’
  
  “แมวผี” ของ “แดนอรัญ แสงทอง”
  ม้ายย้ากจาเล่าเยอะ เรื้องมะโน่ส่าเร้เรื้องนี้หมั่นอ๊านม่ายย้ากหร็อก เรื้องสู้ดแส่นสั้น ๆ ไว้อ๊านเล้น ๆ เวลาระหว้างวัน แต่ว๊านั้งใกล้ ๆ คนอื้น ๆ อ๊านออกเสียงไม่ได้ขะรับ ก็เลยอ้านในใจ หมั่นม่ายสะด้วก ม้ายด้ายจาดัดจาหริตอ้านส่ำเนียงแบบข้นกรุ่งเท้พฯ ย้างที่พ้อนักประพันธ์โฉ่มเอ้กบอก แล้วมันเลยตะกึ้กตะกั่กอยู้อย่างม้าก ๆ ห่ายใจไม่ทั้วท้อง แต้เต็มไปด้วยเสี้ยงหัวเราะตลอดเรื้องสนั่นลั้นโลก ชื่นมื่นอารมณ์หมาย ชุ้มชื่นหั่วใจ
  
  อ๊านไป่ก้อคิ่ดถึ่งสู้พรรณไป่ เพราะว่าเค้ยไปอยู่สู้พรรณร้วมปีเหมื่อนกัน
  
  มิตร ไฉ่บัญชา เพชรา ส่มบัติ ส่อระพงศ์ สุพรรณษา ทูน เนาว่ะรัตน์ อรัญญา พิศาล นาถยา..อ้ายทิดโขด อี่สี่นิล
  อ๊านแล้วก๊อคิ่ดถึ่งหนั่งไทย สี่สันหนั่งกลางแปง
  
  ทั้งข่น ทั้งหม่า ทั้งแมว ก้อเหน���อๆ แบ้บสู้พรรณๆ จนข้าลืมพูดกรุ่งเท้พฯ เหน่อกันทั้งเรื้อง
  
  อ๊านหมายเลข ๑๓/๒๕๖๐ ลองหาอ๊านดูขะรับ #แมวผี #แดนอรัญแสงทอง
  #อ่าน #อ่านแล้วอ่านเล่า #BooksBAR #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand ณ อ่าน The Reader- The Klin Library
• 
  nobatman

  อ่านจบขอกินน้ำสักขวด เหนื่อยมาก เล่มบางจริงแต่เล่นเอาแทบแย่ จริงตามคำแนะนำของนักเขียน ว่าให้อ่านออกเสียง เพราะว่าสนุกมาก ตลกด้วย 5555555 เหมาะสำหรับอ่านคั่นเวลาจริงๆนั่นแหล่ะ และอ่านตอนอยู่คนเดียวนะ เดียวเขาว่าเพี้ยน
• 
  Nawara H.

  เล่มบางๆ แต่กว่าจะอ่านจบก็เล่นเอาคอแห้ง ผันวรรณยุกต์กันคล่องเปรี๊ยะเลยทีเดียว
  
  ถ้าเทียบกับเวลาที่เราเจอตัวละครที่พูดสำเนียงถิ่นในหนัง/ละครนู่นนี่ ส่วนใหญ่ของตัวละครพวกนี้ก็มักจะเป็นตัวตลกเสมอ
  มันเลยเป็นเรื่องน่าสนใจดีที่การใส่สำเนียงเหน่อสุพรรณลงไปในเรื่องเล่าบ่นถึงความบ้าหนังไปเรื่อยเหมือนด้นสด (ที่แถมท้ายเป็นแนวสยองขวัญนิดๆ) ก็กลับกลายเป็นหนังตลกไป
  
  และยิ่งเพราะการอ่านเรื่องนี้ให้เข้าใจและไม่สติแตกไปเสียก่อนต้องอาศัยการ 'อ่านออกเสียง' สอดคล้องกับบางส่วนในเรื่องที่เล่าถึงหนังกลางแปลงว่า ไม่ว่าตัวละครทั้งหลายจะเป็นไทย ฝรั่ง จีน หรือเป็นลูกผู้ดีมาจากไหน เพื่อจะสร้างความบันเทิงอย่างถึงแก่นให้แก่ผู้ชม ทุกตัวละครจึงต้องถูกอำนาจแห่งการพากย์บดบังสำเนียงให้กลายเป็นคนท้องถิ่น (dub-localization) ไปเสียหมดเหมือนกัน
• 
  Kanitchakhun Chum

  ตลกมาก จนไม่คิดว่า แดนอรัญ เป็นคนเขียน
• 
  m.marz

  เป็นเรื่องที่อ่านยากมาก แต่สนุกเพราะความอ่านยากนี่แหละ อ่านไปยิ้มไป เพราะตลค.ทั้งตลกและเล่าด้วยความจริงใจ