The Alienist and Other Stories of Nineteenth-Century Brazil by Machado de Assis

The Alienist and Other Stories of Nineteenth-Century Brazil Reviews

• 
  Ahmad Sharabiani

  O Alienista e Outros Contos = The psychiatrist, and other stories, Machado de Assis
  
  O alienista (translated as "The Psychiatrist" then "The Alienist") is a satiric novella written by the Brazilian author surnamed Machado de Assis (1839–1908). Brilliant physician Simão Bacamarte sacrifices a prestigious career to return home and dedicate himself to the budding field of psychology. Bacamarte opens the first asylum in Brazil hoping to crown himself and his hometown with “imperishable laurels.” But the doctor begins to see signs of insanity in more and more of his neighbors. . . . With dark humor and sparse prose, The Alienist lets the reader ponder who is really crazy.
  
  تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و سوم ماه نوامبر سال2003میلادی
  
  عنوان: روانکاو و داستان‌های دیگر؛ نویسنده: ماشادو د آسیس؛ مترجم: عبدالله کوثری؛ مشخصات نشر تهران، لوح فکر، سال1382، در232ص، ادبیات آمریکای لاتین، شابک9649403132، کتابنامه به صورت زیرنویس، موضوع: داستانهای نویسندگان برزیل - سده19م
  
  داستانها: یک - «روانکاو»؛ دو - «بازوان آن زن»؛ سه - «آینه»، چهار - «در نهانخانه دل»؛ پنج - «ترکه عدالت»؛ شش- «بازی حیوانات»؛ هفت - «عشای نیمه شب»؛ هشت - «پدر در برابر مادر»؛ نه - «آموزش جناب از ما بهتران»؛ ده - «تعطیلات»؛ یازده - «شب دریاسالار»؛ دوازده - «آخرین خواست»؛
  
  کتاب «روانکاو و داستان های دیگر» کتاب دل انگیزی است؛ «چه کسی واقعا دیوانه بود؟» این کل ماجرا است؛ این پرسشی است که نویسنده میخواهند شما آن را کشف کنید؛ ایشان هیچ پاسخی به شما نمیدهند؛ خوانشگران باید کوشش کنند از روشی سرگرم کننده و هوشمندانه، که در آن «ماشادو د آسیس» به مسئله ی پیچیده ی عقل میپردازند، لذت ببرند؛ مشاهدات ایشان درباره ی جامعه آن روزگاران، و جاه طلبیهای بزرگ آنها، در آن زمان است، این داستان بیش از یک یکصد سال پیش از امروز نگاشته شده، اما طراوت خود را از دست نداده است؛ نویسنده با کندوکاو در شخصیت و کردار قهرمانان داستان‌های خود، و با افشای روابط فاجعه‌ بار، میان اقشار گوناگون جامعه، واقعیتی را که پشت لایه‌ ای از تظاهر، و ریاکاری نهفته بوده را، پیش چشم خوانشگر می‌نهند؛
  
  در داستان «آینه»: (شبی از شب‌ها، چهار یا پنج آقای محترم گرم بحث درباره ی مسائلی بس اساسی و متعالی بودند، بی‌آنکه هیچیک از عقاید ابراز شده کم‌ترین تأثیری بر ذهنشان بگذارد)؛
  
  تاریخ 04/04/1400هجری خورشیدی؛ 07/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
• 
  sAmAnE

  از این نویسنده کتاب "خاطرات پس از مرگ براس کوباس" رو خوندم، که عالی بود. اگر خوندن مجموعه داستان هم مورد پسندتونه این کتاب هم خوبه.
• 
  Gypsy

  خیلی بدون جانبداری، بی شیله پیله، به فکر فروبرنده و ساده در نوشتار.
• 
  Carmo

  São 20 contos ordenados por ordem de publicação. Neles, Machado de Assis mostra como bem dominava a arte da ironia sofisticada. Como, de uma maneira atrativa ridicularizava a sociedade através de uma visão critica e honesta. Não era muito crédulo nas boas intenções da raça humana, propagava até algum pessimismo através de personagens ambíguas que se moviam, sobretudo, em ambientes familiares fechados, reféns das aparências, dos vícios, dos preconceitos, enfim, das miudezas que tão bem caracterizam a humanidade.
  
  
  Joaquim Manuel Maria Machado de Assis, (1839 - 1908) mulato, míope, gago, bisneto de escravos, criado num ambiente de pobreza e ignorância. Tinha tudo para ser mais um extraviado na vida e passar despercebido. Em vez disso, contrariou as expectativas e foi um dos maiores nomes da literatura no Brasil, introduziu o realismo no país – numa ótica muito pessoal – e fez parte da fundação da Academia Brasileira de Letras, instituição literária que continua a divulgar e promover a língua portuguesa e a literatura brasileira.
• 
  Firmin

  کاش می‌شد سه‌ونیم داد.
  
  📝 «روانکاو و داستان‌های دیگر» ترکیبی از یه داستان بلند به اسم «روانکاو»ـه با یازده‌تا داستان‌کوتاه در کنارش، که مربوط به اوایل قرن بیستمن اما به طرز عجیب و شدیدی تازه نشون می‌دن و هیچ حس قدیمی و کلاسیکی از خوندنشون به آدم دست نمی‌ده؛ انگار یه نفر همین چند سال پیش اینا رو نوشته و منتشرشون کرده.
  داستانِ روانکاو فوق‌العاده بود و ده‌تا از اون یازده‌تا داستان رو هم خیلی دوست داشتم و حتا دوتاشون رو بیشتر از بقیه. مشکلی که من با داستان‌کوتاه دارم اینه که اغلب متوجه نمی‌شم نویسنده چی نوشته و برای چی نوشته. داستان‌های ماشادو از این قِسم نیستن. نویسنده کاملن مشرفه که داره روی کاغذ با شما و کاراکترهاش چه کار می‌کنه. هرچند به خودش زحمت قضاوت نمی‌ده و تکلیف چیزی رو هم برای خواننده روشن نمی‌کنه. قصه‌شو می‌گه و شما رو با خودتون تنها میذاره تا به چراهای بی‌جواب قصه‌ش فکر کنید؛ چراهایی که نه فقط در متن داستان، که شاید بعضن در طول تاریخ هم بی‌جواب مونده باشن؛ چون خب کیه که بتونه ادعا کنه از روان و درون آدما به طور کامل سر درمیاره؟
  کتاب با داستان بلند «روانکاو» شروع می‌شه، و با یازده داستان‌کوتاه دیگه ادامه پیدا می‌کنه. غیر از داستان‌کوتاهِ اول که باهاش ارتباطی نگرفتم، مابقی رو واقعن دوست داشتم و فکر کنم دقیقن به همین دلیل خوندنِ این کتاب نسبتن کم‌حجم، این‌همه طول کشید؛ داستان کوتاهِ اول منو نسبت به داستان‌های بعدی کمی بدبین و ناامید کرد، ولی این‌طور نبود و حتا شاید این یک داستان هم به خاطر اتمسفر نسبتن جنسی‌یی که داشت، ضعفش رو مدیون سانسور و ممیزی باشه...
  طرح جلد رو دوست داشتم و ترجمه‌ی خوب عبدالله کوثری و ویراستاری‌های بی‌نقصِ نشر ماهی هم که نیازی به تعریف نداره؛ هرچند یه‌جا یه عبارتی آورده شده بود که به نظرم مفهومِ کسی رو داشت که قراره به زودی مادر باشه و الان بارداره و شاید عبارت «مادرِ آینده» بیشتر بهش میومد ولی توی کتاب نوشته شده بود «مادر بعد از این»، که اگر برداشتم درست بوده باشه، خیلی عبارتِ ملموس و مرتبطی نبود.
  در کل کتاب خوبی بود که نمی‌شد سرسری از روی داستان‌هاش عبور کرد و نیاز به کمی مکث و تامل داشت و به نظرم می‌شه با خیال راحت به دیگران پیشنهادش کرد.
  من این کتاب رو هم‌زمان با تماشای فصل اول سریال you دیدم، که در کنار ژانر جنایی‌ش یه تم روان‌شاختی هم داره و این هم‌زمانی برام خالی از لطف نبود. شما هم اگر مثل من ژانر جنایی-روان‌شناسی رو به جنایی-تریلر ترجیح می‌دید، این سریال هم به نظر گزینه‌ی تماشایی‌یی میاد.
  
  
  
  📚 #روانکاو_و_داستان‌های_دیگر
  ✍🏽 #ماشادو_د_آسیس
  🖋 #عبدالله_کوثری
  🖨 #نشر_ماهی
• 
  Mohammad Mirzaali

  داستان‌های ماشادو انگار نه انگار که صد و خرده‌ای سال پیش نوشته شده‌اند؛ به شکل مدرنی درون‌کاوانه و ذهنی اند و البته با مضامینی بکر پرورانده شده‌اند. ترجمه‌ی عبدالله کوثری دلیل دیگر دل‌چسبی قلم ماشادو و بختیاری خواننده است
• 
  Jazzy Lemon

  Several short stories, each one a gem.
• 
  Vahid

  ماشادودآسیس اعجوبه ای است از برزیل قرن نوزده.
  داستان‌هایش به شدت تازه می‌نماید.
  مدرن، با ظرافت و با طنزی ملیح.
  آدم اصلا باورش نمی‌شود این نویسنده متعلق به آمریکای لاتین و صد سال قبل باشد.
  روانکاو یکی از بهترین داستان‌های کتاب بود که با زیبایی و طنزی فوق‌العاده به رشته تحریر درآمده بود.
• 
  Amene

  داستان هایی پست مدرن از قرن نوزدهم!
• 
  Mohsenam

  چرا کتابا غیب میشن یهو
• 
  Rupert Owen

  Machado very much like Pessoa is succinct at surfacing underpinning motives flourished by societies moors and contradictions. My favourite stories were The Psychiatrist, Education of a Stuffed Shirt and The Looking Glass. One of my favourite passages from the book ...
  
  "Sleep, real sleep was another matter: it brought me relief - not for the usual reason, that it is the brother of death - but, for another. I believe I can best explain it in this way. Sleep, eliminating the necessity for an exterior soul, permitted the inner soul to go into action."
  
  Over-all, I enjoyed quite a few of his short stories, some more then others of course, which is natural. I have yet to read Epitaph of a Small Winner which is on my 'to-read' list but on the whole I have found Machado to be a unique echo in literature perhaps one of few of a small band of like-wise authors of the same ilk.
• 
  Somayeh

  عالی بود. از بهترین مجموعه داستانهای کوتاهی که خوندم. تک تک داستانهاش خوندنی و پر معنا بود با چاشنی طنز خاص د آسیس.
• 
  Lourdes

  this is incredible!! it's my first Machado and, oh my god, his way of describing things is so wonderful, so one-of-a-kind. The translation, though I'm not sure it's the best out there, kept me engrossed. Of course, my favorite section was The Alienist, which examines the unquestioned, like what happens when science is wrong, when our embrace of scientific enlightenment or progress goes the wrong way, and when science becomes a tool for people to corrode and ruin everything. It's a great pleasure to read.
• 
  Afshin

  ماشادو کشف دیرهنگامی برایم بود. نویسنده ای سخت توانا و مبدع که شیرینی خواندن از او با لذت ترجمه استادانه عبدالله کوثری هزارچندان می شود. شیوه روایی صمیمانه او و در عین حال پرهیزش از سانتی مانتالیسم معمول، که گاه خواننده را به یاد چخوف می اندازد، بی نظیر است. کافی است نگاهی به چند سطر آن کنید تا همه چیز دست تان بیاید
  
  طبیعت کار خودش را می کرد، جنین رفته رفته بزرگ شد و تا بخواهد به دنیا بیاید دردسری برای مادرش بود. ماه هشتم بود، ماه گرفتاری و محرومیت، هرچند به پای ماه نهم نمی رسید، و من از توصیف این ماه صرف نظر می کنم. همان بهتر که نتیجه را بگویم: بدتر از آن محال بود
  
  یا جایی دیگر، وقتی قهرمان داستان می شنود که عشق دیرین اش در نبود او دل به دیگری داده
  
  ژوزه دیوگو کی برمی گردد؟
  امروز نمی آید
  نمی آید؟
  نه، نمی آید. رفته به گواراتیبا. شاید جمعه یا شنبه برگردد...چرا می پرسی؟ مگر او به تو چه کرده؟
  شاید زن های دیگر هم همین را می گفتند. اما کمتر کسی این حرف را این قدر ساده دلانه می زد. ببینید که ما در این مورد چقدر به طبیعت نزدیکیم. مگر این تخته سنگی که افتاد روی سرت به تو چه کرده؟
  
  صرف نظر از لحن، توجه ماشادو به زیرساخت های روان شناسانه جامعه خیره کننده است و کافی است در این باره شما را به داستان اصلی روانکاو یا آموزش از ما بهتران ارجاع بدهم.
  
  آیا لازم است بگویم که این کتاب را به دوستان ادبیات توصیه می کنم؟
  
• 
  Atena | آتنا

  زندگی یک بخت آزمایی بزرگ است.جایزه هایش معدود است،اما تا بخواهی باخت دارد.امیدهای نسل آینده از حسرت های این نسل مایه می گیرد.زندگی این‌جور است. با آه و ناله کاری از پیش نمی رود،فقط باید هرچیزی را همانجور که هست قبول کنی، با مشکلات و مزایایش، با افتخارات و بدنامی هایش، و بعد با دل و جرئت پیش بروی.
• 
  Tanaz

  باورم نمیشه انقد طول کشید تا تمومش کنم
  هر چقد بیشتر میخوندم کمتر پیش میرفتم
  
  خود داستان روانکاو که کتاب هم به همین اسم هست داستان گیرا و جذابی هست واقعاً
• 
  misael martins

  São 20 os contos de Machado aqui presentes, organizados por ordem de publicação, e com um ponto comum entre todos eles: a ironia sofisticada, acompanhada de um sentido de humor raras vezes igualado na literatura. Machado de Assis - não duvidemos - dominava a arte da boa escrita e usava-a de uma forma nunca antes vista e jamais depois repetida na literatura lusófona: uma escrita original, diferente, direta e inovadora, que nunca um lusófono usou.
  Se houve um ou outro conto que não me deleitou, houve alguns que me transportaram para o Brasil do século XIX e fizeram o meu coração e a minha razão passear entre mocinhas, jovens apaixonados, médicos neuróticos ou talvez nem tanto e muitas outras personagens de criação machadiana e de relembrar para tempos póstumos.
  A edição, da Relógio D'Água, é, como não poderia deixar de ser, da maior qualidade.
• 
  Diogo Lopes

  Prodigioso utilizador da língua portuguesa, munido de um brilhante sentido de humor.
  
  Nestes 20 contos, como podemos ler na contra-capa, "passeamos pelos bairros do Rio de Janeiro, acompanhando diversas personagens que compõe uma gama variada de histórias em termos de cenários, caracteres, temas e estilos" através do olhar por vezes dissecante do autor.
  Não obstante o já referido aprimorado sentido de humor, alicerçado na ironia e sarcasmo, penso que reduzir Machado de Assis a isso é injusto. Nestes contos encontramos um escritor capaz do Belo, através de uma escrita muitas vezes poética e sempre esmeradamente polida. Encontramos um escritor capaz dos pensamentos mais profundos e pertinentes.
  Destaco os contos:
  - O Alienista
  - O Espelho
  - A Igreja do Diabo
  - Cantiga de Esponsais
  - Noite de Almirante
  - A Cartomante
  - Uns Braços
  - Um Homem Célebre
  - Missa do Galo
  
  "As estrelas pareciam-lhe outras tantas notas musicais fixadas no céu à espera de alguém que as fosse descolar; tempo viria em que o céu tinha que ficar vazio, mas então a terra seria uma constelação de partituras."
• 
  António

  Este livro é uma excelente forma de entrar em contacto com a escrita de Machado de Assis e com o universo de temáticas que o autor aborda. "O Alienista" é um conto divertido e cheio de ironia, sobre as ambições e os limites do conhecimento científico e a fronteira entre a loucura e a sanidade.
  Também importantes são "A Igreja do Diabo", sobre o bem e o mal, "O Caso da Vara", sobre a dificuldade de discernir entre o que está certo e o que é conveniente, "Trio em Lá Menor", sobre os perigos da indecisão, e "Um Erradio", uma bela parábola sobre a inspiração e o esforço.
• 
  Ema

  Gostei muito desta selecção de contos. Houve só um ou outro de que menos gostei, mas no geral, são todos contos muito interessantes com os quais temos algo a aprender ou a reflectir. Acho que a ideia chave para descrever os contos do Machado é sabedoria escrita em forma de ironia. O meu conto preferido é o mais curto de todos, é uma espécie de fábula, brilhantemente escrita, onde as personagens principais são uma agulha e uma linha, e que acaba com a frase que me causou mais impacto em todo o livro. Também adorei os contos sobre um enfermeiro forçado e outro sobre a missa do galo mais inconveniente. Posso destacar outros: a dona paula e os seus sentimentos, o diabo que cria a sua religião, uma cartomante que nada sabe e o alienista mais alienado. Machado aborda vários temas da sociedade da sua época e critica quaisquer absurdo que nela vê, de uma forma muito inteligente e divertida. Apesar deste autor não ser o meu contista preferido até agora, vou querer ler mais contos dele porque estes souberam, sem dúvida alguma, a pouco.
• 
  Giuseppe Jr.

  A man decides to build an asylum. Then, in the name of science he proceeds to put everyone inside asylum for ridiculous reasons. The town gets mad and instigates the “Pork Chop Revolution” that accomplishes nothing. Eventually man has an existential crisis and puts himself in the asylum only to die months later. Hilariously written book. I found the part where he’s “curing” people by attacking their virtues very striking, and almost allegorical to our modern day infrastructures. I think the whole book could be seen as an allegory for the trust people have in the “scientific” (of course this is usually the way to go) and the problems that could potentially create if somebody were to use this to act as a tyrant. Intelligentsia’s in different societies would do this to forge general public perception.
• 
  Saskia

  Ik zal niet de enige zijn die nog nooit van deze Braziliaanse schrijver had gehoord. Maar wat een ontdekking! Dank Pieter Steinz voor het opnemen van dit boek in de lijst met meesterwerken. Ik ben het weer eens helemaal eens. De korte verhalen in dit boek zijn juweeltjes.
  
  De setting van de verhalen is steeds 19e eeuws Rio en omstreken, een mij totaal onbekende wereld. Toch zie je onmiddellijk voor je hoe het er daar uitziet en hoe het eraan toegaat. Steeds spreekt er weer een heldere levendige stem uit dat verleden en die verre maatschappij je als lezer aan. De verhalen sprankelen, zijn kritisch en weemoedig, maar nooit zonder humor en mededogen. Licht en luchtig tewijl ze tegelijkertijd het zware thema van schijn en werkelijkheid aan de orde stellen. Hoe is dat mogelijk?
  
  Het titelverhaal gaat over een psychiater die uit naam van de wetenschap de hele bevolking van de plaats waar hij woont terroriseert door al naar gelang van zijn definitie van gek zijn steeds verschillende mensen op te sluiten. Al is het idee van gekkenhuizen wel voorbij, toch maken de praktijken in de moderne psychiatrie met beschrijvingen en aanpassingen van (nieuwe) stoornissen dit verhaal nog steeds actueel. Om over de populistische politici en corrupte ondernemers, die ook een belangrijke rol in het verhaal spelen, maar te zwijgen. Je zou hopen dat meer mensen tot dezelfde conclusie kwamen als de psychiater in dit verhaal: misschien ben ik dan de enige ware gek en moet ik mezelf opsluiten?!
  
  Misschien heeft August Willemsen als vertaler wel een steentje bijgedragen aan de aantrekkelijkheid van de 135 jaar oude teksten. Hij heeft er wat mij betreft zeker goed aan gedaan om Machado de Assis uit de vergetelheid te halen. Jammer dat deze vertalingen uit de jaren '80 van de vorige eeuw tegenwoordig moeilijk te krijgen zijn. Ik had het geluk deze in een antiquariaat te vinden.
• 
  Heydar

  داستان روانکار فوق العاده بود. 4 ستاره برای روانکار و 1 ستاره برای داستان های دیگر
  یکی از عموهای باکامارته که مردی رک گو بود، از او پرسید چرا زن زیباتری انتخاب نکردی. جناب پزشک جواب داد که دونا اواریستا جهاز هاضمه‌ای سالم، بینایی فوق العاده و فشار خون طبیعی دارد، عوارض هیچ مرض وخیمی در او دیده نشده و نتیجه‌ی تجزیه‌ی ادرارش هم منفی بوده. بنابراین، این خانم به احتمال فراوان فرزندانی سالم و خوش بنیه به شوهرش تقدیم می کرد. اگر دونا اواریستا، گذشته از فضایل روانی، اسباب صورتی داشت که نه تک تک زیبا بود و نه باهم جور می آمد، جناب پزشک خدا را به پاس این موهبت شکر می گفت، چرا که به این ترتیب دیگر گرفتار این وسوسه نمی شد که فعالیت علمی اش را بگذارد و غرق تامل در جمال بی مثال همسرش بشود. اما دونا اواریستا در برآوردن آرزوی شوهرش ناکام ماند. هیچ فرزند خوش بنیه ای به دنیا نیاورد بماند، دریغ از یک بچه ی لاغر و مردنی.
• 
  Allan MacDonell

  Imagine you revert back all the way to late 1890s Brazil in order to read the short fictions of Machado de Assis as they dropped upon a provincial, pre-automobile, slave-owning public, slipping over into 1905 in a couple of the yarns contained within The Psychiatrist and Other Stories. You are delighted to perceive that irony is alive and lethal, taking no prisoners, slaying the entire society. The prose is clear and sweet. The poison is soluble like sugar. But you can’t understand. You are dumbfounded trying to pinpoint where along your journey from the future the killer irony had died.
• 
  Maede

  بنظرم داستان‌های تامل برانگیز این کتاب از ماجرای “پدر در برابر مادر” شروع میشود. از این داستان به بعد بیشتر میتوان روی روابط عمیق شد و معنی از داستان یافت. به علاوه با توجه به تاریخ نگارش کتاب میتوان گفت نویسنده درک نسبتا عمیقی از روابط انسانی داشته و سعی کرده در قالب داستان و به صورت غیرمستقیم این روابط را به تصویر بکشد.
  در مجموع از خواندن کتاب لذت بردم ولی کتابی نیست که بخواهم دوباره برای خواندنش برگردم.
• 
  Conor

  Somebody described him as a "Brazilian Dostoyevsky" and I'm inclined to agree. Laugh out loud funny.
• 
  Dhwani Shah

  This is the first time I tried anything from Brazil and the fact that it was set in 19th century made me feel like I wouldn't be able to relate at all with the characters and the settings. Didn't matter, Machado is gifted with words and a mind to weave stories out of the ordinary. As the stories focus mainly on psyche, you just need to be a human to get them. I am a polar bear but I live closely with some humans so that wasn't so difficult.
  
  I loved The Alienist and Terpsichore the best. The former just because of how original it felt, maybe it was the first time someone wrote about psychologists. The latter because I love parties or atleast the idea of parties.
  
  Even though Machodo wasn't white, he didn't write stories about slavery prevalent in Brazil. He wrote for newspapers and knew that the reading class were the aristocrats and the elites, so he wrote stories set in the finest streets of Rio De Janeiro and talked about how the elites were a useless class with no intellect and passion for anything in a satirical way. I think there are many ways to go about talking about the problems in the society and Machodo chose the way that suited the culture the best.
  
  Also indebted to Chasteen for making this text accessible to me <3
• 
  Juan Manuel Wills

  El alienista es otro de los maravillosos relatos de Machado de Assis que predijo en buena forma el complejo mundo que vivimos gobernado por líderes populistas y manipuladores.
  
  El médico de locos, el alienista, logra convencer a los políticos del pueblo —con el argumento de que sería un gran aporte para la ciencia— que le aprueben su proyecto para la construcción y dirección autónoma de un asilo psiquiátrico. Pretende con esto dedicar sus energías para encontrar la raíz y por consiguiente la cura de esta enfermedad de la mente. Con su pretexto inicial y el poder que le confirió el congreso inicia la búsqueda y reclusión de aquellos que considera afectados hasta que se convierte en una amenaza para la tranquilidad del pueblo; todos son potenciales enfermos y se pueden convertir, sin derecho a discusión, en huéspedes del hospicio. La argumentación que utiliza es superficial y amenazadora, pero convincente.
  
  Algo similar pasa con los gobernantes populistas que inician su ascenso al poder con una idea atrayente y procuran alrededor de ella y con razones superficiales y enredadas convencer a sus interlocutores y apoderarse de sus voluntades.
  
  Bien vale la pena una lectura. La construcción de la trama, el maravilloso lenguaje, el desarrollo de los personajes, la ambientación son razones que justifican la admiración por Machado, uno de los grandes de la literatura mundial.
  
  Alejandro Gaviria en su reciente libro "Siquiera tenemos palabras" presenta a Machado y este cuento como un ejemplo ilustrativo de la importancia de estos pensadores excepcionales en proponer ideas y argumentaciones en nuestros procesos de análisis y reflexión.
  
  Este pensamiento es una muestra de la contundencia de Machado en expresar sus ideas:
  
  "Si la miseria hubiera llegado de golpe, el asombro de Itaguaí habría sido enorme; pero llegó despacio; fue pasando de la opulencia a la abundancia, de la abundancia a la mediocridad, de la mediocridad a la pobreza, de la pobreza a la miseria, gradualmente."
• 
  Annamaria&#x1f33f;

  3.5⭐️