Een zachte vernieling by Hugo Claus

Een zachte vernieling Reviews

• 
  Maarten

  Claus rekent op milde wijze af met de Cobra-beweging waar hij in de jaren vijftig deel van uitmaakte. De naïeve en wereldvreemde opvattingen van sommige van zijn concullega's worden op ironische wijze op de korrel genomen wanneer hen gevraagd wordt naar de betekenis of bedoeling van hun werken: "het is de ruimte tussen de woorden/lijnen die van tel is." De roman is een aaneenschakeling van filmisch geschreven fragmenten uit de Parijsjaren van kunstenaar André Maertens, ingelijst in het kader van de oudere Maertens die de dood van één van zijn vroegere compagnons verneemt.
  Claus toont zijn stilistisch meesterschap, maar de plot is al te mager, waardoor de roman wat tussen twee werelden in valt: geen kunstenaarsromcom zoals Vijftiger Campert jaren nadien deed met 'Een liefde in Parijs' en geen bijtend cynisme zoals Brusselmans in zijn vroege jaren.
• 
  Ilse baetslé

  Als u Claus wilt lezen, begin dan hier.
• 
  Bart

  Poëtische zinnen (soms hele paragrafen tussen haakjes) en knappe dialogen, voor een liefhebber van Claus, echter wat mager in het verhaal zelf.
• 
  Charlotte

  Een Claus zonder ‘à nos amours’ (de beste proost die er bestaat), is geen Claus. Puur voor zijn schrijf- en vertelstijl gelezen, want het verhaal zelf kon me niet bekoren (maar dat wist ik op voorhand).
• 
  Otjepier

  K vond t best leuk
• 
  Cornelis Broekhof

  Dit boek kwam ik op het spoor via Eric Min, ik meen zijn boek Gare du Nord, over Nederlandse en Vlaamse kunstenaars in Parijs. Een zachte vernieling schijnt behoorlijk autobiografisch te zijn, maar dat doet er eigenlijk niet erg toe. Het is een sfeervol verhaal over het artiestenmilieu in het na-oorlogse Parijs, je ziet het allemaal in zwart-wit voor je. In welke verhalen kom je Dali tegen als sprekend personage? Schitterend toch? En meerdere ter zake doende verwijzingen naar Miles Davis, Chet Baker en andere jazzcoryfeeën uit die periode, je hoort de muziek op de achtergrond. Ook heel genietbaar zijn de artistieke discussies over poëzie en beeldende kunst, die in hun kolderieke overdaad aan abstractie doen denken aan Tom Wolfe's 'The painted word'.
• 
  Sanne

  Fijne personages, vooral André en Sabine spreken me aan vanwege hun tragiek. Maar het verhaal glipt me soms uit de vingers. Dan vliegen we door de tijd en dan wordt er te lang stil gestaan. Wel een mooi tijdsbeeld.
• 
  Jens Dekens

  Claus met klasse
• 
  Max De Lange

  Eigenlijk vooral leuk omdat het zo snel uit is. 2,5e ster.
• 
  Bram De longhi

  goed gedaan
• 
  Juan Pinilla

  Una serie B en entorno belga que tiene sus peculiaridades y se deja leer. Para un día que no haya otra cosa a mano.
• 
  Frank

  In 1988, mijn eindexamenjaar, toen het verscheen, gekocht en gelezen en niet goed begrepen of gewaardeerd, me nooit veel van het verhaal herinnerd. Ooit in opruimwoede weggedaan, nu weer tegengekomen, en wat een aangename hernieuwde kennismaking: een heel goed verteld en prachtig geschreven portret van het kunstenaarsleven in Parijs (portretten van Cobra-leden en Vijftigers) en van Claus' jonge jaren in Gent. Geestig en luchtig ook.
• 
  Peter Vandenabeele

  Claus ten top!