| Title | : | My Universities |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 0140182861 |
| ISBN-10 | : | 9780140182866 |
| Language | : | English |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 156 |
| Publication | : | First published January 1, 1923 |
My Universities Reviews
-
Мои университеты = My Universities (Autobiography #3), Maxim Gorky
Maxim Gorky (1868-1936) gives an exact account of his own adolescence. After the death of his mother, fourteen-year-old Alexei Peshkov ( Gorky ) sets out to earn his own living.
First he is the errand boy in a shoe shop; then, in turn, a draughtsmans apprentice, a dishwasher on a Volga steamboat, and an apprentice in a studio where icons are painted. Repulsed by the ugly mediocrity of middle-class life, by the "senseless, stupid animosity poisoning the life around him," he constantly searches for something better.
My Apprenticeship (1916) is the second book of Gorky's autobiographical trilogy, each book of which represents and independent work.
عنوانهای چاپ شده در ایران: «دانشکده؛ دانشکده های من»؛ «استادان زندگی»؛ نویسنده: ماکسیم گورکی؛ تاریخ نخستین خوانش روز بیست و چهارم ماه آگوست سال1976میلادی؛ بار دیگر ماه اکتبر سال1978میلادی
عنوان: دانشکده های من؛ نویسنده: ماکسیم گورکی؛ مترجم: علی اصغر هلالیان؛ تهران، قائم مقام، سال1341؛ در184ص؛ بارها چاپ شده است؛ تهران، نگاه، سال1389؛ در232ص؛ شابک9789643515836؛ موضوع: داستانهای نویسندگان روسیه - سده 20م
عنوان: دانشکده های من، مترجم: کاظم انصاری؛ تهران امبرکبیر، سال1357؛ در168ص؛ چاپ دوم سال1394؛ در160ص؛ شابک9789640016565؛
عنوان: استادان زندگی؛ نویسنده: ماکسیم گورکی؛ مترجم از زبان فرانسه: احمد صادق؛ هنر پیشرو، سال1331، در63ص؛
عنوان: استادان زندگی؛ نویسنده: ماکسیم گورکی؛ مترجم: مجید دارابیگی؛ سال1337؛ چاپ دیگر سال1357؛ هنر پیشرو، در113ص؛
عنوان: استادان زندگی و چند داستان دیگر؛ نویسنده: ماکسیم گورکی؛ مترجمها: احمد صادق، عبدالله توکل، کاظم انصاری، تهران، نگاه، سال1391، در271ص؛ شابک9789643517953؛
گورکی در «دانشکده های من»، محیط ظالمانه ی اجتماعی دوران نوجوانی خود را مینگارند؛ اجتماع برای او دانشکده بود، و محیطی برای آموزش، تا در آن رشد کنند، و در آینده برابرش موضع بگیرند؛ جناب «هلالیان» در مقدمه ی کتاب، عنوان می‌کنند: «دانشکده های من» یک دانشنامه اجتماعی کوچک دوران «تزار»ها، و آثار «ماکسیم گورکی»، یک فرهنگ کامل اجتماعی دوران پادشاهان «روسیه» در آن زمان است
نقل از آغاز متن استادان زندگی: (برگهای زرد، به آرامی بر سرم میافتاد، و به زیر پایم میلغزید، و خاک آزمند گورستان، با صدای لذت بخشی، غذای تازه و گوارای برگهای پژمرده ی پائیز را، هضم میکرد؛ ...)؛ پایان نقل از اولین سطرهای داستان استادان زندگی
نقل از متن کتاب: (تمام اهل شهر، مضطرب شده بودند؛ دختر بازرگان معروف چای را، که به زور می‌خواستند وی را شوهر دهند، روزی که در کلیسا مجلس عقد وی برپا بود، خود را، از پنجره به پایین پرت کرده، و هلاک شده بود؛ از پی تابوت او، هزاران تن جوان، به گورستان شتافته، و بالای مزارش سخنرانی می‌کردند، تا بالاخره شهربانی آنها را متفرق«پراکنده» ساخت)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسانی 28/09/1399هجری خورشیدی؛ 12/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی -
Мои университеты = My Universities, Maxim Gorky
Maxim Gorky (1868-1936) gives an exact account of his own adolescence. After the death of his mother, fourteen-year-old Alexei Peshkov ( Gorky ) sets out to earn his own living. First he is the errand boy in a shoe shop; then, in turn, a draughtsman's apprentice, a dishwasher on a Volga steamboat, and an apprentice in a studio where icons are painted. Repulsed by the ugly mediocrity of middle-class life, by the "senseless, stupid animosity poisoning the life around him," he constantly searches for something better. My Apprenticeship (1916) is the second book of Gorky's autobiographical trilogy, each book of which represents and independent work.
تاریخ نخستین خوانش: بیست و چهارم ماه آگوست سال 1976 میلادی؛ بار دیگر: ماه اکتبر سال 1978 میلادی
عنوان: دانشکده های من؛ نویسنده: ماکسیم گورکی؛ مترجم: علی اصغر هلالیان؛ تهران، قائم مقام، 1341؛ در 184 ص؛ بارها چاپ شده است؛ تهران، نگاه، 1389؛ در 232 ص؛ شابک: 9789643515836؛ موضوع: داستانهای نویسندگان روسیه - قرن 20 م
مترجم: کاظم انصاری؛ تهران، امبرکبیر، 1357؛ در 168 ص؛ ؛ چاپ دوم 1394؛ در 160 ص؛ شابک: 9789640016565
احمد صادق، مترجم کتاب «استادان زندگی و چند داستان دیگر؛ اثر: ماکسیم گورکی» است، کتاب شامل چهار داستان کوتاه است: پادشاهی که بیرق سلطنت را بلند نگاه داشته است، معلم اخلاق، فرانسه زیبا، و استادان زندگی. کتاب را در سال 1953 میلادی یا 1331 شمسی، انتشارات هنر پیشرو منتشر کرده، و گویا هر چهار داستان ماکسیم گورکی، از زبان فرانسه به فارسی محترم ما ترجمه شده است. دو سطری از ابتدا و اولین صفحه ی داستان استادان زندگی برگزیده ام: «شیطان دستم را گرفت و در حالیکه میخندید، مرا به گورستانی برد و گفت: بیا به اتفاق به سوی سرچشمه ی حقیقت برویم! در آن مدتی که ما دو نفر
....
....
برگهای زرد به آرامی بر سرم میافتاد، و به زیر پایم میلغزید، و خاک آزمند گورستان، با صدای لذت بخشی، غذای تازه و گوارای برگهای پژمرده ی پائیز را، هضم میکرد. ... » پایان نقل از اولین سطرهای داستان استادان زندگی. ا. شربیانی -
The more I read Gorky, the more I like him. My Universities was a chance read, I have to admit. I found a vintage copy at home (probably one of my husband's books) and I read it in one sitting. Had I planned my reading, I probably wouldn't start with the last of his autobiographical books. No regrets, though. My Universities is a very powerful piece of writing and I enjoyed reading it. This book provides a painful insight into Russian society of the time. Moreover, it allows the reader to observe Gorky's formative years, his personal evolution and the emergence of his personality.
Chronologically, this book covers Gorky's teenage years. Encouraged by a kind but native Jewish friend, Gorky travels to his friend's home city in hope of being admitted to an University. When Gorky arrives at his home, he meets the mother of his friend who is trying to cook a lunch from bad meat. The mother seems suspicious of Gorky's chances. Soon Gorky realizes that the mother is not being mean, just realistic and that her bad mood is a reflection of their financial problems. It seems that Gorky's kind friend was too optimistic on his behalf. There is no chance Gorky will be able to study at University level, so to avoid living at the expense of the above mentioned friend and his impoverish mother, he finds a job.
Throughout his job changes, Gorky continues to study in his own way, by reading as many books as possible. Unable to study formally, Gorky relies on self- education and debates with all the smart people he can find. Gorky befriends students and some interesting thinkers and revolutionaries. Some of them even admire him, calling him a talented self-taught youth, and some want to help him, but Gorky continues to work, not wanting to be a burden to anyone. The jobs Gorky tries are both tiresome and depressive, 14 hour jobs that leave him little free time, from hard physical labour to being forced to witness theft, none of the work experience is pleasant but he endures it. Gorky struggles trying to bring together his philosophical aspirations and the dire reality he is surrounded with. Gorky questions everything, including himself- even going through a nerve crisis.
The title of the book is very appropriate. The hard experiences Gorky went through- that was his University, his Universities. He studied the hard school of life- and he did learn a few things. I found his thinking very interesting. At times, Gorky's narrative is quite depressive, in the sense that our narrator often gets disappointment seeing the flaws in every system & person (himself included), he is intelligent enough to see the flaws in all ideas, even in new and revolutionary ones. That makes Gorky feel very lonely, I would say. He is neither a 'worker' nor a 'student', at times it seems Gorky doesn't belong anywhere. His candid narrative was pessimistic at times, but at the same time I found it reassuring, perhaps because Gorky dares to ask so many questions. Surely, where there are so many questions, one can hope to find some answers? I think that Gorky's unique albeit lonely position gave him a rare insight into human soul. The descriptions of society are mostly quite naturalistic. At times satirical, and at times tragic, the talk of society is never light. Make no mistake, there is a lot of sadness in this book. The book ends unfinished, but that it is to be expected since it is a memoir. All in all, it is a very interesting book. Recommended to all fans of Gorky as well as to those who want to read some good quality philosophical prose. -
"Doğrudan gözlemcisi olduğum hiçbir şeyin insanlara merhamet duygusuyla bir ilgisi yoktu; gördüğüm, yaşadığım her şey hemen tümüyle bu duyguya yabancıydı. Önümde göz alabildiğine açılan hayat, bitmez tükenmez düşmanlıklar, acımasızlıklar, beş para etmez şeylere sahip olma uğruna verilen bitmez tükenmez kirli savaşlarla doluydu. Bense yalnızca kitap peşindeydim, kitap dışında hiçbir şey umurumda değildi" (s.89).
Maksim Gorki'nin Otobiyografi Üçlemesi'nin son kitabı olan Benim Üniversitelerim benim için diğer iki kitabın biraz gölgesinde kalmış olsa da yine keyifle okudum. Keşke bu üçlemeyi okumak için bu kadar zaman beklemeseydim...
Otobiyografi, biyografi gibi kurgusal olmayan türlere her zaman önyargı ile yaklaştığımı itiraf etmek zorundayım; fakat bu üç kitap bu önyargımı yıkacak nitelikteydi. Tabii bunda Gorki'nin anlatımının etkisinin büyük olduğunu da söylemek zorundayım.
Ayrıca üç kitabın da çevirmeni olan Mazlum Beyhan'ı da tebrik etmek gerek. Sorunsuz bir çeviriye sahipti kitaplar.
Üç kitabı da zevkle okudum, tavsiye ederim. -
Benim Üniversitelerim’i de okuyarak Maksim Gorki’nin otobiyografik üçlemesini bitirmiş oldum bu ay.
Ocak’ta grup olarak Ana kitabını okuyacağımız için daha öncesinde Gorki’yi tanımak adına otobiyografisini okumak istedim ve iyi ki de öyle yaptım. Çünkü neler yaşadığını bildiğimde Ana kitabından daha çok tat alacağıma inanıyorum.
Çok zorlu bir çocukluk ile başlayan çok zorlu bir hayat yaşamış Gorki. İlk kitap olan çocukluğumda küçük yaşta başına gelen kayıpları, dedesi ve ninesi ile olan yaşantısını, biraz ucundan da dönemin Rusya’sını görüyoruz
İkinci kitap olan Ekmeğimi Kazanırken’de ise dönemin Rusya’sını daha fazla görmeye başlıyoruz. İnsanların nasıl açlık çektiğini, bir dilim ekmeğe bile muhtaç olduklarını okuyoruz ve ben okurken insanların yaşadığı sefaleti gördükçe gerçekten mahvoldum. Gorki’de ekmek parası uğruna çocuk yaşta çalışmaya başlıyor. Kağıt toplayıcılığından, bulaşıkçılığa kadar her şeyi deniyor 9-15 yaş aralığındayken. Ama asıl tutkusu kitap okumak. Elinden geldikçe kitap okumaya çalışıyor. Ve beni en çok şaşırtan noktalardan birisi de o dönemde kitaplara şeytan icadı gözüyle bakılması oldu. Kitap okuduğu için dayak yiyor, şeytan çocuk oluyor ama yılmıyor Gorki. Hatta bu onu daha da kamçılıyor. Okuma hevesiyle doluyor.
Son kitap olan Benim Üniversitelerim ise üç kitap arasında en siyasi olan kitap diyebilirim. Gorki üniversite okumak uğruna yaşadığı şehri ve herkesi geride bırakıyor ama ummadığı şeyler ile karşılaşıyor. Kendisini devrimcilerden oluşan bir sosyal çevrenin içinde buluyor ve onlarla birlikte bu yolda yürüyor.
Bence Gorki okumak isteyen herkesin öncesinde onu tanımak, dönemin Rusya’sını tanımak için okuması gereken serilerden birisi. Biyografi severlere zaten tavsiyem ama sevmeyenlere de en azından bir şans vermelerini söylemek isterim. -
ماکسیم گورکی با تشویق و اصرار دوستی تصمیم میگیره به دانشگاه بره. برای همین به قازان سفر میکنه. خیلی زود متوجه میشه که وارد شدن به دانشگاه راحت نیست و اصلا بیخیال اون میشه، در مدت اقامتش در قازان جاهای مختلفی زندگی میکنه، کارهای مختلفی برای کسب درآمد انجام میده و با آدمها و گروه های زیادی آشنا میشه که شرح همه‌ی اونها رو توی کتاب دانشکده های من آورده. در واقع دانشکده ها همین شغل ها و گروه ها و خانه ها و مردم بودن. (یاد آهنگ هیچکس افتادم که می‌گفت فوق لیسانس بزرگترین دانشگاه ایران منظورم خیابونه...) توی کتاب جزییات خیلی زیادی هست که در عین حال که می‌تونه جالب و آموزنده از وضع اجتماع اون موقع باشه، ممکنه حوصله سر بر هم باشه. به نظرم جذاب بودن یا نبودن این کتاب هم بستگی به خودتون داره هم مود موقع خوندن. به نظرم ۲/۵ عادلانه باشه.ه
-
اینطور خواندم که ماکسیم گورکی از تاثیرگذارترین نویسنده‌ها و فعالین سیاسی در انقلاب روسیه علیه تزاریسم بوده. در دانشکده‌های من میشه تجربیات شخصیش رو خواند. به طور کلی به نظرم این کتاب، خاطرات پراکنده‌ای از یک مقطع از زندگی ماکسیم گورکی اومد.
نسخه ای که من دارم با امضا علی اصغر هلالیان به تاریخ 10/07/1323 است و با توجه به تاریخ پشت جلد، در سال 1336 در کتابخانه ملی ثبت شده. تقریبا مطمئنم که کتاب، ویراستاری نشده و احتمالا با عجله چاپ شده؛ و به همین خاطر خواندنش خیلی کند و به سختی انجام شد. به نظرم ماکسیم گورکی انسان خیلی باذوقی بوده، چون صرفا با مطالعه کتاب ها و مشاهداتش (به گفته خودش در این کتاب)، بدون تحصیلات آکادمیک (که خیلی هم آرزوش رو داشته) به نوشتن اشتغال داشته. توصیفاتش در کتاب خیلی خوب بود. زوایای دیدش به اجتماع، انسان‌ها، حکومت و رویه‌های جاریِ زمانش خیلی قابلِ تامله. اینکه بعضی حرف‌ها و نقدها در مورد خودش رو "بی پرده" گفته هم جای تامل داره.
شخصا، با کمونیسم و سوسیالیسم میانه خوبی ندارم و حتی میشه گفت "مخالفم"؛ البته شاید "نه در ریشه" ولی قریب به یقین، در رویه و نگاه کلی و سطحی به "توده". البته این تنها یک نظر شخصیه و صرفا به واسطه شناختِ کمِ منه (در مقابلِ تاریخِ پر رمز و راز این نوع سیاست‌ها).
اما به نظر می‌رسه وقتی این کتاب رو بخوانید و احتمالا زیر ظلم "ملاکین" و تزار باشید (مثل تقریبا همه غلیان‌های انقلابی) شما هم به وجد می‌آید. -
Bir otobiyografi ne kadar gerçeği yansıtır, ne kadar sahici olur kestiremesem de bu kitabı okurken yazarın samimiyetini hissettiğimi söyleyebilirim. Bir insanın "hayatın gerçekleri"yle karşılaşması, bilinçlenmesi, çevresindeki insanlara dair gözlemleri ve hatta toplumsal sorunlara dair düşüncelerin zihninde filizlenişi bu kitapta bizlere satır satır sunulmuş.
Şu alıntıyı buraya eklemeden içim rahat etmeyecek:
"Önümde göz alabildiğine açılan hayat, bitmez tükenmez düşmanlıklar, acımasızlıklar, beş para etmez şeylere sahip olma uğruna verilen bitmez tükenmez kirli savaşlarla doluydu. Bense yalnızca kitap peşindeydim, kitap dışında hiçbir şey umurumda değildi."
İş Bankası Kültür Yayınları-Modern Klasikler Dizisi baskısından okudum ve gayet güzel olduğunu düşünüyorum. -
This review is for the entire trilogy 'My Childhood', 'My Apprenticeship', and 'My Universities'
When one thinks about Russian classical literature, two names invariably pop up: Dostoevsky and Tolstoy. Often somebody would mention Chekhov in the same breath, some would rightly point out that Pushkin deserves his place on the pedestal, others would insist that Turgenev should be put side-by-side with his two most recognized contemporaries.
Ever since I read 'My Childhood' by Maxim Gorky, the first part of his autobiographic trilogy, the trio of Russian giants was firmly established for me : Dostoevsky, Gorky, Tolstoy - in that order.
The first sentence of this book sets the tone:
"Father lay on the floor, by the window of a small, darkened room, dressed in white, and looking terribly long. His feet were bare and his toes were strangely splayed out. His gentle fingers, now peacefully resting on his chest, were also distorted, and the black discs of copper coins firmly sealed his once shining eyes. His kind face had darkened and its nastily bared teeth frightened me"
I did not misspeak - this is one sentence in Russian, fittingly broken up by Ronald Wilks in his English translation (which is supposed to be quite good).
Already after reading this you realize that you are in for something unusual. The book never lets up, it holds you firmly in its grip, you are bound to remember some passages long after the book is closed and put away.
The pen name of the author - Gorky - translates from Russian as 'bitter' and you will get to taste the bitterness when you read this trilogy. Deaths are scattered around the pages, they are noted and recounted in a matter-of-fact voice of a child as regular, commonplace events. But it is not all doom and gloom, the darkness is followed by light and some of the most memorable passages are filled with tenderness and joy.
“For sadness and gladness live within us side by side, almost inseparable; the one succeeding the other with an elusive, inappreciable swiftness.”
“In recalling my childhood I like to picture myself as a beehive to which various simple obscure people brought the honey of their knowledge and thoughts on life, generously enriching my character with their own experience. Often this honey was dirty and bitter, but every scrap of knowledge was honey all the same.”
It is these "simple obscure people" that light the pages of the book. Uneducated, uncouth, rough and often violent these people from the end of the 19th century Russia come alive in short but precise descriptions of the writer at the height of his powers. It is rare to find character sketches so economically executed and yet so complete.
The main two characters are of course grandmother and grandfather of the little Alexei, seemingly representing two opposing forces shaping up his life, leaving the traces of warmth and the scars of anger behind. At the age of fourteen Alexei has to quit his grandparents' home to earn his living.
The second book is translated as 'My Apprenticeship' or 'In the World' and here the voice of a teenager, hardened beyond his years, picks up where the voice of a child left off. Dissatisfied with what he sees around him Alexei aims to break free from this monotonous existence and finds his release in books, in words. He sees education as the only way out.
The third book 'My Universities', probably the weakest of the three, was written seven years later. Alexei meets with students, idealists with a revolutionary agenda. However, he is disillusioned, having lived through the torture of his young years he no longer believes in the inherent goodness of people. There is less hope and more bitterness in this book, probably reflecting the writer's state of mind while in exile. The book ends with Alexei leaving on an aimless journey on foot across Russia that would last for five years.
Gorky was initially extremely critical of the Soviets and personally of Lenin. Gorky eventually returned from his exile in Italy to Soviet Russia and seemingly accepted the ideology of the regime. He was most likely killed by Stalin's thugs. -
Benim Üniversitelerim kitabını daha önce okumuştum otobiyografik üçlemesinin son eseridir Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar kitabına başvurduğum vakitlerde Selim Işık'ın Gorki okurken ki ruh halinin aktarıldığı dizelerde bu kitaptan söz edilir. Ve bende Tutunamayanlar kitabına verdiğim aralarda okumak adına kitabı tekrar sipariş edip okuma isteği duydum.
🍁
Kitabın bir bölümünde bir tarih hocası Aleksey Peşkov'a : "İnsanlar unutmak ve avunmak istiyor, bilgi değil." Sözlerini sarf eder gerçekten bu duruma geldik mi veya ne zamandır bilgiden ziyade unutma ihtiyacı ile hayat birikimleri yapıyoruz sormadan edemiyorum.
🍁
Kitapta "Üniversitede okumak uğruna işkenceye bile katlanabileceğimi hissediyordum. Eğer bana:
"Okuyabilirsin, ama bu yüzden her pazar Nikolayevskaya alanında sana dayak atacağız," deselerdi sanıyorum ki hemen kabul ederdim." Diyen Gorki eğitim uğruna nasıl acılara katlandığını çok iyi bir gerçekçi anlatımla daima okurlarına sunar artık bir hobi niyetine dönen şımarık Üniversite eğitimi olan bizim gibi ülkelerde öğrenciler Gorki ve benzeri yazarlarla empati kurabilecek edebi seviyeye gelmemesinden kaynaklı daha da gerilere gidiyoruz diplere doğru ki Gorki Üniversite okumaya gittiği Kazan şehrinde ekmek parasından başka bir uğraş bulamaz ona rağmen doğa bilimleri felsefe ve daha değişik türlerde kitaplarla iç içe bir yaşam sürer kurum olarak değil hayat şartları arasında üniversiteye devam eder ki bu en anlamlı öğrenme çeşididir. -
دانشگاه های من داستان زندگی دوران جوانی ماکسیم گورکی با روایت تلاش ناموفق او برای ورود به دانشگاه اغاز می گردد,سپس اما گورکی دانشگاه حقیقی خود را در جامعه می یابد,جامعه و معلمان فراوانش که هر یک داستانی دارند و گورکی در مکتب آنان زندگی را از نگاه هر یک می آموزد و دید خود به زندگی و انسان ها را شکل می دهد,در واقع ماکسیم گورکی دانش آموخته مکتب زندگیست و این دوران تحصیلش در اجتماع سبب شد تا آثار بزرگ انقلابی و اجتماعی ای پدید اورد..
پ.ن: ترجمه سردرگم کاظم انصاری که حتی ویراستاری و تصحیح هم نشده رو هرگز پیشنهاد نمیکنم -
تا قبل از اینکه کتاب رو شروع کنم مدام به خودم میگفتم وای داستان روسی دختر باز قراره کلی اسم بریزه وسط این صفحه ها
ولی! اینجوری نبود کتاب مادر گورکی رو سالها پیش خریدم هنوز نخوندم از همون وقتا دست خواهرمه
بنابراین این شد اولین کتابی که ازش خوندم
چقد خوب روان و ملموس می نویسه
این کتاب یه جور دفترخاطره ست از زندگی خود گورکی و درباره اینکه تو زندگیش دانشگاه نرفته اما مطالعه زیاد داشته حرف میزنه اینکه چجوری کار میکنه چجوری تو جامعه زندگی میکنه نشون میده چجوری گلیم خودش رو از آب کشیده بیرون تو شرایط روسیه که تو کتاب توضیح داده
یه سری از دوستان به شدت علاقمند به دیالوگهای کتابها هستن باید بگم این کتاب انتخاب خیلی خوبیه به جز اینکه گفتم روان نوشته شده یه سری از پاراگراف‌ها خیلی صریح و رک به موضوعاتی اشاره داره که باید چند لحظه از خوندن دست کشید و بهشون فک کرد
خلاصه بگم از خوندن و خریدنش راضی بودم -
شخصیت ماکسیم گورکی و فعالیت‌های سیاسیش، هم‌چنین علاقه‌ی شخصیم به کارهای ادبی نویسنده و تاریخ حزب توده، من رو به خوندن این کتاب مشتاق کرد.
کتاب، اتوبیوگرافی نویسنده راجع به نحوه‌ی رشد فکریش - با وجود نداشتن تحصیلات دانشگاهی - در برخورد با گروه‌های مختلف مردم و افکار اون‌هاست؛ در یه بازه‌ی زمانی محدود و مشخص.
علاوه بر ترجمه‌ی بد و ویرایش بدتر از اون - به جز در موارد معدود - کتاب کششی ایجاد نمی‌کنه و اطلاعات قابل قبولی از حزب توده یا خود گورکی نمیده. -
"O anda, işte, dedim. Beni de birileri bütün pislikleri, bütün iğrençlikleri göstererek, ite kaka kötü yönleri sürüklüyor. Artık, bütün bunların hepsinden çok yoruldum.
Belki keramet bu sözlerde değildi ama beyninde şimşek gibi çakan özellikle bu düşünce oldu. Bu hüzünlü gecede, ilk kez ruhumda bir yorgunluk, bir ağırlık hissettim. O andan sonra kendimi daha da kötü hissetmeye başladım. Kendime yabancılaşarak düşmanca bakmaya başladım.
Neredeyse bütün insanların sadece sözleri ile işleri arasında değil, duygularında da düzensiz ve karışık zıtlıklar olduğunu gördüm. Özellikle duyguların kaprisli oyunları beni ağır bir şekilde eziyordu. İşin en kötü yanı da bu oyunu kendimde de görmem oldu. Her şey beni kendine çekiyordu: kadınlar, kitaplar, işçiler, öğrenciler... Ama ben hiçbir yöne yetişemiyor, bir topaç gibi ortada dönüyor, görünmez ama güçlü bir el, yine görünmez bir kırbaçla beni acımasızca kırbaçlıyordu." -
bu güzel eserle birlikte şahane üçlemeyi tamamladım.
ilk iki kitapta bir çocuğun gözünden cehalet içindeki rus toplumunu görme fırsatını bulmuşken, bu üçüncü kitapta yetişkinliğe adım atan gorki'nin toplumla mücadelesine tanık oluyoruz. çocukluktan çıkarak yetişkinliğe kavuşma hissiyatını yumuşak bir geçişle oldukça sade bir şekilde okura aktarmış gorki.
toprak köleliğinden yeni yeni çıkan rus mujiklerinin neye tutunacaklarını bilemez halde her şeye ve herkese şüphe içinde, korku içinde yaklaşması, kendinden olmayanı öldüresiye defetme içgüdüsü, sürekli kendilerine bir efendi arama dürtüsü yazar tarafından akıcı bir şekilde kaleme alınmış.
özgürlüğe kavuşmuş mujiklerin bu haklarıyla ne yapacaklarını bilememeleri, cumhuriyetten sonra türk toplumunun yaşadığına benzer bir problemi gözler önüne sermiş açıkçası. halkın buna yavaş yavaş alışacağı gerçeği, gerekirse bunun yüz yıl süreceğinin belirtilmesi, türk devriminde ne kadar aceleci davrandığımızı bize hatırlatıyor. -
This book is one of the best stories of our time as it shows life as it is....the university of life is somewhere that teaches us the most important lessons which can not be learned any where else.
که علم عشق در دفتر نباشد -
"Ne kılığa girersen girsin, Tanrı insanı tanır..."
Maksim Gorki, bu kitabında oldukça samimi bir dille , gittiği hayat üniversitelerinden aldığı hayat derslerini anlatmıştı adeta.
Yazdıklarına göre ilk başta okuma azmiyle şehirde üniversite hayatına başlamış ama daha sonra hayat şartları devam etmesine izin vermemiş.
Yazar her şeye rağmen, kitap okumayı asla bırakmamış. Okumak, yaşamının en önemli tutkusu haline gelmiş.
İnsanları çok yakından gözlemlemiş ve bütün birikimlerini insan ve iş tanıyarak oluşturmuş bir yandan da...
"Gorki" ismi de yazarın sonradan aldığı bir isim. Rusca 'da "acı" anlamına geliyormuş.
Zaten hayatının gençlik döneminde, içinde bulunduğu yoksulluk ve acılara dayanamadığı için , intihar girişiminde bile bulunmuş...
Ama okumayı hiç bırakmamış ve kitaplarla ve inandığı prensiplerle hayata tutunmuş ... yazarın kayıtlara geçen 1250 yapıtı var .
Ve 300 e yakın öyküsü... -
Maksim Gorki’nin başyapıt olarak kabul edilen üç kitaplık yaşam öyküsünün son kitabı olan Benim Üniversitelerim benim daha önceden araştırmadan aldığımdan kaynaklı hem Maksim Gorki tarafından okuduğum hem de seriden okuduğum ilk kitabı.
Rus klasikleri arasında yer almış olan kitabımız şair, düşünür maksim gorki'nin öz yaşamından kesitler sunan bir kitap olup otobiyografi sayabileceğimiz bir kitap. İçinde yaşadığı hayat okulunu okuyucuya muhteşem şekilde anlatan roman 1880'lerin ortasından sonuna kadar bir dönemi okuyucuya aktarıyor.
Asıl İsmi Aleksey Maksimoviç Peşkov olsada yaşadığı olaylardan kaynaklı Gorki yani acı ismini almış ve okuyucuya Dünya Klasikleri sunmuş yazarımızın kitabı otobiyografi ve kendi acıklı olsada okuyucuyu sıkmayan bir kitap.
Serinin ilk kitabı Ana sonra Çocukluğum olmak üzere ilk iki kitabı okuduktan sonra okumanız gereken kitap 1905 Rus Devrimi zamanında gerçekleşmekte olup Maksim Gorki’nin yirmili yaşlarına kadar topladığı hayat deneyimleri üzerine kuruludur. -
اولش کم باهاش ارتباط گرفتم بعد بیشتر شد
هنوز هم همینه زندگی همینه -
روشنفکران از ناراحتی خوششان می‌آید، قرن‌ها از دور خود را به شورش‌ها بسته‌اند. همان گونه که مسیح ایده‌آلیست بود و برای مقاصدِ آخرت قیام کرد، تمامِ روشنفکران نیز به خاطرِ اتوپیا دست به شورش می‌زنند. ایده‌آلیست شورش می‌کند و مردمِ بی‌ارزش و نخاله و پلید و وامانده به دنبالش راه می‌افتند و همه از روی بغض و عداوت او را همراهی می‌کنند زیرا می‌بینند که در زندگی مکانی برایشان نیست ... ما خیلی چیزهای زائد داریم و تمامِ اینها از روشنفکران است. به همین جهت است که می‌گویم روشنفکرها طبقه‌ی زیان‌آوری هستند!
————————————
به عقیده‌ی او خدا فقط به این جهت نمی‌تواند بر زشتی و شر غالب شود که: فرصتِ این کار را ندارد، بیش از حد آدم به دنیا آمده است. خب، اهمیت ندارد. خواهی دید که روزی فرصتِ این کار را پیدا خواهد کرد. فقط من به هیچ وجه از کارِ مسیح سر در نمی‌آورم. وجودش اصلاً برای من فایده‌ای ندارد. خدایی وجود دارد و دیگر بس است. اما باز یک نفر را تراشیده‌اند و می‌گویند پسرِ خداست. به من چه مربوط که او پسرِ خداست، خدا که هنوز زنده است ...
————————————
ملاکِ جزء بدتر از ملاکِ عمده است. مگس گرگ نیست که با تفنگ بتوان آن را کشت اما بیش از گرگ به آدم آزار می‌رساند. -
after reading 3rd & final book of Gorkhy's autobiography I confidently say he'd such power in his writings that he take the reader with him in his time, while reading I feel I'm with him he described even small things & activities which were happening that time, such a wonderful autobiography in a fascinating novel way.
-
Üçlemenin son kitabında Gorki sanki biraz sıkılmış, bir an önce üçlemeyi bitireyim demiş gibi. Diğer kitapların aksine bölümlere ayırmamış, detaylandırmamış, uzun bir zaman dilimini ana hatlarıyla, kendisi için önemli hatıralarıyla anlatmış.
O döneme dair sosyal yaşantıyı, insanların düşünme ve davranış biçimlerini, yaşam motivasyonlarını anlamak adına iyi bir otobiyografik seri olduğunu düşünüyorum. Farklı toplumlar gibi görünsek de bizim gibi tarım toplumundan endüstri toplumuna geçişte sancılar yaşayan, büyük çoğunluğu fakir bir halkın hayatını görmek, bizim yaşantımıza da ışık tutuyor, farklı bir pencere açıyor. -
A man exclusively self-taught. In his studies, he never majored in any disciplines. Instead, he obtained his learnership through thought and conversations with his friends. Random reading also contributed to his arsenal of knowledge. Though he started late in life, he laerned nevertheless. This passages have been edited from Henrick Ibsen's Peer Gynt. It brilliantly summarises the story here. The book, though small is a based on the actual life of Maxim Gorky.
-
با جدیت و موفقیت تحصیل می کرد و از پیشرفت خود بسیار متعجب می شد. چندبار آهسته و با احتیاط پرسید:«برادر، برایم توضیح بده که این عمل چطور اتفاق می افتد، به این خطوط کج و کوله نگاه می کنم و آنها بصورت کلمات در می آیند و من معنی آنها را می فهمم. کلمات زنده و کلمات ما هستند. چطور من آنها را می فهمم، هیچکس به گوشم نمی گوید. اگر اینها عکس بودند، علتش معلوم بود. اما اینجا مثل اینکه خود معانی کلمات چاپ شده، چرا اینطور است؟» چه جوابی می توانستم به او بدهم؟ پاسخ «نمیدانمِ» من او را محزون ساخت. آهی کشیده و گفت:«سحر و جادوست.»
و کتاب را مقابل نور گرفته خطوط آن را تماشا می کرد. -
اولین تجربه ام از گورکی ،و فکر میکنم انتخابی اشتباه و زودهنگام. فکر میکنم اول باید کارای دیگه اش رو میخوندم،بعد با دیدی کلی نسبت به آثارش، سراغ این کتاب میومدم. چون نمیدونستم این کتاب داستان خودشه. آدمایی که یه هو میومدن و میرفتن، داستان های پراکنده، باعث شد روند خوندن این کتاب کم حجم خیلی طولانی بشه، آخرشم نتونستم تا انتها ادامه بدم. امتیاز دادن رو موکول میکنم به وقتی دیگه که حداقل دو سه تا از کارای دیگه اش رو خونده باشم.
-
Neviem prečo mi dal bratranec práve túto knižku, ale možno aj preto som sa ju rozhodol prečítať. Nič som od nej neočakával a som milo prekvapený. Autobiografická sonda do Gorkeho života v čase, keď mal ísť na univerzitu, vôbec nie je o univerzitnom živote. Je to o jeho pobyte medzi ľuďmi, študentmi, robotníkmi a sedliakmi. Jeho univerzitami sa tak stáva ulica, pekáreň, ubytovacie zariadenie, dedina či loď na Volge. Veľa sa rozprávajú o knihách, o živote a základných otázkach, ako sú láska a ženy, náboženstvo, zmysel života, štátna moc a neviem čo všetko. Knižka je krátka a jednoduchá na čítanie. Viac o nej však povie pár viet, ktoré mi prišli výstižné:
- "Buď stále zaľúbený, nič krajšie na svete nejestvuje!"
- "Aby mal človek právo kritizovať, musí veriť v nejakú pravdu - vy v čo veríte?"
- Pôsobil na mňa dojmom, akoby žil v mravenisku protirečivých myšlienok; hoci umieral na tuberkulózu, usiloval sa zmieriť Nietzscheho s Marxom, kašľal krv, chytal mi ruky chladnými, lepkavými perami a chripel: "Bez syntézy sa nedá žiť!" Umrel v električke cestou na univerzitu.
- Začínal som si uvedomovať, že úvahy o živote sú rovnako únavné ako sám život, a chvíľami som v duši cítil výbuchy nenávisti k tvrdošijne trpezlivým ľuďom, s ktorými som pracoval. Najväčšmi ma rozčuľovala ich schopnosť trpieť, pokojná beznádej, s akou sa podriaďovali pološialeným výstrelkom opitého šéfa.
- "Poznáš rozprávku o škaredom kačíčatku? Čítal si ju? Tá rozprávka zavádza! I ja som si v tvojich rokoch pomyslel - nie som labuť?"
- "Pochop - toho, čo všetci potrebujú, nie je veľa: kúsok chleba a žena..."
- "Vy nie ste tou, akou sa chcete zdať."
- Dievka často prichádzala v noci a vtedy ju alebo odviedol do pitvora na vrecia múky, alebo ak bolo chladno - zmŕštil obočie a povedal mi: "Vyjdi na polhodinku!" Odišiel som a rozmýšľal: - Ako strašne sa líši táto láska od tej, čo opisujú v knihách!
- Napriek tomu, že som už prečítal nemálo kníh, že som mal rád poéziu, i sám som začínal veršovať, rozprával som "vlastnými slovami". Cítil som, že sú ťarbavé, hrubé, ale nazdával som sa, že len nimi môžem vyjadriť nesmiernu motanicu svojich myšlienok.
- Ak pozorujeme človeka, ako sa správa, keď je sám, zdá sa nám, že je blázon.
- Dlho som nosil v duši túto smutnú túžbu, ale nemal som sa komu vyrozprávať, a tak napokon nevypovedaná prebolela.
- A vôbec, bol som zaľúbený. Môj vek, moja povaha a spletitosť môjho života - to všetko si žiadalo styk so ženou, a bola to túžba skôr neskorá ako predčasná. Potreboval som ženskú nehu alebo aspoň priateľskú pozornosť ženy, potreboval som hovoriť otvorene o sebe, urobiť si poriadok v motanici nesúvislých myšlienok a chaose dojmov.
- Ani Boh, ani cár nebudú lepší, ak sa ich zriekneme - treba, aby sa ľudia sami na seba nazlostili a zavrhli svoj podlý život.
- Musíte študovať, ale tak, aby vám kniha nezacláňala ľudí. Istý starec, sektár, veľmi správne povedal: ,Každá náuka pochádza od človeka.' Ľudia učia bolestivejšie, grobiansky, ale to, čo naučia, zapustí hlbšie korene."
- A znovu vzdychá a pozerá do mútnej diaľavy. "Pekná vec - ten život!"
- "Škoda, že tento ľud zabíja svojich najlepších! Človek má pocit, že sa ich bojí."
- "Veľa ráz som narazil na tento strach zo spravodlivého, na to, že dobrého človeka zniesli zo sveta. K takýmto ľuďom mávajú ostatní dvojakí vzťah: alebo ich všemožne kántria, keď ich najprv poriadne uštvali, alebo im pozerajú do očí ako psi a plazia sa pred nimi na bruchu. To druhé je zriedkavejšie. Ale učiť sa od nich, ako treba žiť, napodobňovať ich - to nie sú schopní, to nevedia. Alebo - nechcú?"
- "Možno naozaj nechcú! Uvažujte - ľudia si s obrovskou námahou ako-tak zariadili život, zvykli si naň a tu ich začne ktosi poburovať: žijete nesprávne! Nesprávne? Veď sme tomuto životu obetovali svoje najlepšie sily, bodaj ťa čert uchytili! A - bác ho, učiteľa, spravodlivca. Nezavadzaj! No živá pravda je predsa len na strane tých, čo hovoria: žijete nesprávne! Áno, na ich strane je pravda. Oni pomkýnajú život k lepšiemu."
- Neponáhľajte sa vynášať ortiele! Odsúdiť je zo všetkého najjednoduchšie - nezvykajte si na to. Dívajte sa na všetko pokojne a nezabúdajte na jedno: všetko je v pohybe, všetko sa mení k lepšiemu. Pomaly? Ale - isto! Do všetkého nazrite, všetko ohmatajte, nebojte sa, ale - s odsúdením sa neponáhľajte. Do videnia, priateľ môj!" -
هي الحلقة الوسطى من ثلاثية السيرة الذاتية للكاتب وتقع مترجمة في 556 صفحة موجودة على موقع المكتبة الروسية. ولكنها تقرأ بدون مشكلة في عدم قراءة الجزء الأول (طفولتي) وهو ما فعلته. في النصف الأول منها أجاد الكاتب التعبير بفكر طفل صغير له وعي أكبر بعض الشيء من سنه، نظرا للظروف المحيطة، وجاء ذلك يحمل عظمة العمل الأساسية التي جعلتني أعطيه أعلى تقييم. لكن ربما افتقد ذلك بعض الشيء فيما وصل البطل إلى الثالثة عشر، ففي بعض الأجزاء كان يكتب برؤية سنواته الأربعين، سنه حين كتب العمل. لو حكمنا على الكتاب كرواية فربما وجدنا بعض التشتيت، ولكن كسيرة ذاتية ترصد الحياة أكثر مما ترصد الذات تصبح عبقرية. لم يتوقف مكسيم جوركي أمام نفسه يحللها، ويلقننا رأيه ورؤيته وأفكاره ويرسم صورته، وإنما تركنا نراقب تفاعله مع الآخرين ونرى كيف يفكر في الأحوال والأفعال وحتى في الطبيعة من حوله، ومن ثم فلنرسم نحن انطباعنا عنه.. صراع المبادئ جاء في تعقد رائع لدرجة البساطة وفي بساطة كفيلة بتعقيد كثير من الكتّاب، وهو ما يحمل حيوية العمل واختلافه وإنسانيته. حين وصلت للنهاية، لم أجدني أريد الانتقال إلى الجزء الثالث ولكن وجدتني أقرر أنني لابد سأعود إلى أول الصفحات وأقرأ هذا الجزء ثانية
-
This autobiographical novel has something beutiful and authentically Russian-like contained in it's covers. It is a story of a young man's struggle in the society on the verge of revolution. It is beautiful because it is sad and it rings true in reader's ears. Many life truths are being told in here, and many fascinating and eccentric individuals are walking through it's pages. So many in fact that sometimes it is hard to remember everybody, and that's it's only downfall. This story kind of reminds me of Kerouac's most famous novels. It is filled with the same kind of sadness that comes from essential understanding of beauty and senselesness of life, and both writers are obssessed with characters who dive in life like in a wild stream that could kill them any time, but they enjoy the swim anyway.
-
"Yargılamakta,kınamakta,ayıplamakta acele etmeyin! Bu en kolay yoldur; kendinizi bu tür kolaycılıklara kapılmaktan alıkoyun. Her şeye sakin,soğukkanlı bir şekilde bakın ve bu sırada yalnız bir şey düşünün: Her şey geçer,her şey iyiye doğru değişir. Ha,bu uzun mu sürer? Daha iyi ya,ne kadar uzun sürerse değişim o kadar sağlam olur!..."(s.160)
-
Just amazing!
