เดียวดายใต้ฟ้าคลั่ง by แดนอรัญ แสงทอง

เดียวดายใต้ฟ้าคลั่ง Reviews

• 
  Donakrap Dokrappom

  เพิ่งเคยได้อ่านงานของแดนอรัญ แสงทองครั้งแรก เป็นประสบการณ์การอ่านที่พิลึกดี ดิบ ๆ อ่านได้เรื่อย ๆ ภาษาที่ใช้คือสุดจริง น่าจะเป็นเอกลักษณ์ของผู้เขียนหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่ากำลังอ่านร้อยแก้วหรือบทสวด ยังไงดีอธิบายไม่ถูก มันโหยหวน เนิบช้า ในขณะเดียวกันก็ตะกรุมตะกราม ถ่ายทอดเรื่องราวของตัวละครได้แบบน่าสังเวชสุด ๆ การดิ้นรน ความทุรนทุราย เป็นอะไรที่สุดตรีนมาก เสียอย่างเดียวตอนจบไม่รู้พี่แกจะรีบไปไหน พี่กลับมาก่อน!!!
• 
  Nuttawat Kalapat

  โคตรชอบเลยครับ สุดจัดมาก 10/10
  ขึ้นแท่นนักเขียนไทย คนโปรด Top 3 ของผมเลยเพียงแค่อ่านเล่มเดียว
  เล่มนี้อารมณ์ เหมือนอ่าน สิทสารธะ ของ Herman hesse แต่ดิบกว่าเยอะ
  สมบูรณ์ แบบ ตราตรึง ลื่นไหล
  .
  .
  เล่มที่ 48/2021 (158)
  เดียวดายใต้ฟ้าคลั่ง
  ผู้เขียน: แดนอรัญ แสงทอง
  สำนักพิมพ์: สามัญชน
  จำนวนหน้า: 120 หน้า ปกอ่อน
  พิมพ์เมื่อ: มีนาคม 2558
  .
  .
  เพราะอะไรมันถึงดีเยี่ยมสำหรับข้าพเจ้า คือมันเป็นนิยาย ที่เล่าแบบรัวๆ แทบหายใจไม่ทันแบบ เพลงแร็พ ไม่มีย่อหน้า ไม่มีเครื่องหมายคำพูด พลิกไปหน้าเดียว เรื่องราวก็ย้ายความคิดเราไปอีกจุดแล้ว
  .
  เรื่องนี้สปอยได้ไม่เสียอรรถรส มันคือเรื่องราวเกี่ยวกับ ชีวิตอันบัดซบของพระนางกีสาโคตมี ที่สูญเสียลูกชายไป ก่อนมาพบเจอกับ พระพุทธเจ้า นั่นเอง
  .
  การผจญภัย ความทุกข์ สัจธรรม ความบันเทิง ข้อคิด คุณภาพ ครบครันครับ
  แนะนำ แนะนำ
  .
  .
  "การได้พบกับสิ่งที่ไม่น่ารักใคร่ ไม่น่าพอใจ ก็เป็นทุกข์
  การต้องพลัดพรากจากสิ่งที่น่ารักใคร่ น่าพอใจ ก็เป็นทุกข์
  .
  ความเห็น
  - ผู้เขียนต้องอินกับพุทธประวัติมาก ถึงจะเขีบนออกมาดีอย่างนี้ได้
  .
  10/10
• 
  Sak

  ภาษาที่ใช้เขียน บรรยายภาพเหตุการณ์ได้อย่างดีมาก เป็นการร้อยเรียง ขยายความเหตุการณ์ในสมัยพุทธการได้อย่างไม่น่าเชื่อ จากข้อความเพียงไม่กี่ประโยคจากพระไตรปิฏก สามารถบรรยายบรรยากาศ สภาพบ้านเมือง สมัยพุทธการ ที่เป็นภาพของความเป็นจริง ได้เป็นอย่างดี เนื้อหาสนุกชวนติดตามตั้งแต่ต้นเรื่องจนกระทั่งจบ
• 
  Klin กลินท์

  #เดียวดายใต้ฟ้าคลั่ง ของ แดนอรัญ แสงทอง เหมือนต้องมนต์สะกดไปกับการเดินทางของพระแม่กีสาโคตมีแห่งสมัยพุทธกาล ที่เร้าอารมณ์ ตะลึง พรึงเพริด คลั่ง เดียวดาย เปลี่ยวเหงาในระหว่างความเป็นแม่ที่อยู่เหนือทุกสิ่งเพื่อช่วยชีวิตลูกของตน หรือ กับความกลัวการกลับไปสู่ฐานะความเป็นทาสอีก ทุกหนแห่งตำบล ป่าเขาลำเนาบึงไพรพรั่งพรู่เหมือนตัวเรานั่งมองดูอยู่ ณ ที่ใดสักหนึ่งแห่งที่และไม่รู้ว่าการเดินทางจะสิ้นสุดลงอย่างไรไปจดจนหน้าสุดท้าย โดยเฉพาะการตกผลึกของการเดินทางภายในจิตใจ
  
  "การได้พบกับสิ่งที่ไม่น่ารักใคร่ ไม่น่าพอใจ ก็เป็นทุกข์ การต้องพลัดพรากจากสิ่งที่น่ารักใคร่ น่าพอใจ ก็เป็นทุกข์ แม่อยากให้เจ้าไตร่ตรองใคร่ครวญถึงเรื่องนี้ดู พระบรมศาสดาของแม่มีปรกติตรัสเช่นนี้เสมอ" พระแม่ปฏาจาราพูดกับนางกีสาโคตมี
  
  เป็นอีกหนึ่งเล่มที่ทำให้ต้องทำความรู้จักค้นหา #แดนอรัญแสงทอง ในงานเขียนเล่มอื่นๆต่อไปครับ
  
  ลองหาอ่านกันครับ #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary ณ อ่าน The Reader- The Klin Library
• 
  Peggy Gourton

  เดียวดายใต้ฟ้าคลั่ง — แดนอรัญ แสงทอง
  
  เรื่องเล่าคุ้นเคยที่ต่อให้ไม่ได้เรียนในคาบพระพุทธก็ต้องมีอาจารย์ที่ชอบปฏิบัติธรรมซักคนเล่าให้ฟัง เนื้อเรื่องไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์ แต่ประทับใจวิธีการเล่าเรื่องและสร้างบรรยากาศสมัยนู้นมากกว่า คนเขียนเล่าแบบแรพร่ายยาวหาย่อหน้าวรรคตอนไม่เจอ (เมาหัวคล้าย ๆ 100 ปีแห่งความโดดเดี่ยว) พูดถึงความไฝว้สุดชีวิตของมนุษย์แม่ที่ยื้อชีวิตลูกชายสุดกำลัง บุกป่าฝ่าดงแบบไม่สนชีวิตตัวเอง
  
  ที่น่าสนใจคือพล็อตเดิมเป๊ะ ฟังมาตั้งแต่ประถม แต่เล่มนี้ชวนเราตั้งคำถามต่อจากอะไรแบน ๆ ที่เคยรับรู้ว่านางทำทุกอย่างด้วยความรักของคนเป็นแม่… เท่านั้นหรือ
  
  ความรักของแม่ที่เชื่อกันว่าเป็นความรักอันบริสุทธิ์ที่สุดของมนุษย์ ทำไมมันนำพานางสู่ความทุรนทุรายร้อนรน จนกระทั่งฟูมฟายได้ขนาดนั้น หรือความทุรนทุรายที่ว่าส่วนหนึ่งมาจากความกลัวที่จะต้องกลับไปเป็นนางทาส ถูกลิดรอนความหรูหราประดามีที่เคยได้ร���บเมื่อมีตำแหน่ง “แม่ของลูกชาย” แต่คนเขียนก็ไม่ได้สรุปไว้น่ะนะ
• 
  Afp Achitaphon

  เป็นงานวรรณกรรมตามมาตรฐานของ แดนอรัญ แสงทอง เดียวดายใต้ฟ้าคลั่งนวนิยายขนาดสั้นที่มีท่วงท่าลีลาเด็ดขาด เป็นหนังสือที่เชื่อมต่อกับผู้อ่านและสร้างจินตนาการ บรรยากาศ กลิ่น ความตกตะลึงในชะตากรรม และที่สำคัญคือ เสียง ที่บรรยายได้อย่างยอดเยี่ยมอ่านแล้วจินตนาการถึงการได้ยินซึ่งเป็นความพิเศษอย่างหนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้ ส่วนการดัดแปลงนั้นก็ทำได้อย่างกลมกล่อมเสริมเพื่อนัยยะและความร่วมสมัยได้อย่างดี
• 
  Pokpong Lawansiri

  เป็นหนังสือเล่มแรกของแดนอรัญ แสงทองที่ผมได้อ่าน หนังสือเล่มนี้เล่าถึงชีวิตของแม่นางกีสา ตัวละครในสมัยพุทธกาลได้อย่างน่าสนใจ
  
  แดนอรัญมีเอกลักษณ์การใช้คำที่สวยงาม แต่ไม่ได้ใช้อย่างเยิ่นเย้อเกินไปโดยไม่มีความจำเป็น มีการศึกษาค้นคว้าสถานการณ์ สถานะของผู้หญิง และภิกษณีช่วงสมัยนั้นอย่างดี สมกับเข้ารอบสุดท้ายวรรณกรรมซีไรต์ปี 2555
  
  ้เป็นวรรณกรรมที่สั้นแต่ลึกซึ้ง ผมอ่านวันเดียวจบ
• 
  Koy SParachatri

  "การได้พบกับสิ่งที่ไม่น่ารักใคร่ ไม่น่าพอใจ ก็เป็นทุกข์
  การต้องพลัดพรากจากสิ่งที่น่ารักใคร่ น่าพอใจ ก็เป็นทุกข์ "
• 
  Dheerapol

  เอาเรื่องราวสมัยพุทธกาลมาเรียบเรียงตีความใหม่ สำนวนชวนอ่านให้วางไม่ลง แต่รู้สึกช่วงท้ายจะห้วนไปหน่อยไม่เหมือนกับที่ดึงเรื่อง��าวมาตั้งนาน
• 
  Em

  เรื่องราวความลําบากของพระแม่กีสาโคตมีในสมัยพระพุทธกาล