De man zonder ziekte by Arnon Grunberg

De man zonder ziekte Reviews

• 
  Alja Katuin

  Ja tja.. ik vond hem gewoon niet zo bijzonder? Hij las vrij vlot en de schrijfstijl was prima.. maar ik vond het gewoon niets?
• 
  Fabian

  Aargh. Dit was een tussendoortje en niets meer dan dat. Gelukkig maar tweehonderd en iets bladzijden. Geen slecht boek, dat niet. Maar geen vijfsterrenroman zoals Mark Cloostermans hem in De Standaard bestempelde. Ik had het moeten weten ... Onze Oom vond hij een meesterwerk (vijf sterren), Huid en haar gaf hij 3 sterren. Terwijl het eerste er misschien 3 waard was, en het tweede 4. En De man zonder ziekte ... Ik hang tussen drie en vier, maar over enkele maanden zal ik al vergeten zijn dat ik deze gelezen heb, dus ja, een 3. En Cloostermans moet leren de vijven te sparen voor meestwerken. Ook al vond hij dit goed, dan nog had het maar een 4 verdiend. Misschien spendeert hij te veel tijd tussen andere Nederlandstalige rommel waardoor hij dit absurd hoog waardeert, ik weet het niet. Maar dit is nu wel echt de laatste recensie van hem die ik volg. Dat gezegd zijnde. Het is ook maar omdat het Grunberg is, dat ik het boek gekocht/gelezen heb. Maar mijn adoratie voor Grunberg is nu toch even bekoeld.
  
  Even mijn rangschikking proberen te herinneren van goed naar slecht. Zoiets zal het zijn.
  
  1. De Asielzoeker / De Mensheid zij Geprezen / Omdat ik u begeer
  2. Tirza / Kamermeisjes en soldaten / Fantoompijn / Figuranten
  3. Het aapje dat geluk pakt / Huid en haar / Blauwe Maandagen / De man zonder ziekte
  4. De joodse messias / Onze oom
• 
  Lese lust

  Update nach dem Lesegruppenabend...
  
  gestern fiel die Diskussion zu siebt über das Buch "Der Mann, der nie krank war" ungewöhnlich einmütig und kurz aus. Wir hielten es alle für ein misslungenes Werk, wobei sich das Meinungsspektrum nur zwischen "öde und uninteressant" und "absolut misslungener Mist" spannte. Eigentlich fanden wir an dem Buch nichts Erfreuliches - Handlung, Motive, Figuren und Sprache haben niemanden überzeugt. 
• 
  Bilge

  Birkutukitap���ın Ocak kutusuyla gelen Hastalıksız Adam Hindistanlı bir baba ve İsviçreli bir annenin mimar oğlu Samarendra Ambani’den başkası değil. Hikaye Irak’ta bir Opera Binası için düzenlenen mimarlık yarışmasını kazanıp Irak’a doğru yola çıkmaya başlamasıyla başlıyor. Hayat yolda başımıza gelenlerse Sam oldukça heyecanlı ve okurken tırnaklarınızı kemireceğiniz bir hayat yaşıyor. En büyük hatası da dünyayı büyük bir İsviçre sanması.
  
  Sıradan başlayan enteresan bir hikaye. Samarendra Ambani hayatımda gördüğüm en çarpık ruhlu insan. Hikayede doldurulması gereken çok boşluk olsa da genel olarak oldukça sürükleyici ve merak içinde sonuna kadar gideceğiniz bir hikaye.
• 
  Anitaleest

  Mijn eerste kennismaking met Grunberg. Ik vond het niet slecht maar ben ook niet superenthousiast. Een verhaal over een ietwat wereldvreemde man die overdreven hygiënisch en behoorlijk emotieloos is. Daardoor vond ik het moeilijk om mee te leven met wat hem allemaal overkomt. Je leert Sam wel goed kennen want er wordt uitgebreid aandacht aan hem geschonken. Er overkomt hem eigenlijk twee keer vrijwel hetzelfde en ben ik de eerste keer nog nieuwsgierig naar hoe hij zich uit de narigheid gaat redden, de tweede keer vond ik het lastig mijn aandacht er nog bij te houden. Het eind is plotseling daar en zodanig geschreven alsof het Grunberg niet meer echt interesseerde wat er met Sam zou gebeuren.
• 
  Muriël Van Der Wal

  De boeken van Grundberg hebben een bepaalde stijl. Ik kan er niet helemaal in opgaan TOCH moet ik zijn boeken lezen. Het trekt aan. De man zonder ziekte vind ik een van zijn betere boeken. De taal waarmee hij gruwelijkheden omschrijft zijn klinisch, droog, scherp maar ook droogkomisch. Knap!
• 
  Ender Ahmet

  Gercekten gittikce gariplesen ve okurken beni ben ne okuyorum diye zorlayan bir kitap. Ana karakterin yerinde olmak istemezdim. Bazen ney gercek ney degil karisabiliyor.
• 
  Jieling

  Wat een merkwaardig boek. Het liet mij lichtelijk verward achter.
  
  De man zonder ziekte is makkelijk weg te lezen, doordat het taalgebruik simpel is, met veel dialogen.
  
  Het verhaal is 'gewoontjes'. Het gaat over een gewone man, met een gewoon leven, wiens leven op z'n kop wordt gezet na een bezoek in het midden-oosten. Ondanks dat er in het boek naar mijn mening niet veel gebeurde, alhoewel er gebeurt wel veel, maar het is niet in spanning geschreven en komt over als 'niks'; heeft het mijn aandacht er toch weten vast te houden.
  
  Prima boek, makkelijk en vlot te lezen, maar t liet niet veel indruk achter.
• 
  Martijn ter Haar

  Het boek zonder de Grunberg-ziekte: het schiet niet op topsnelheid uit de startblokken om naar het einde toe helemaal in te zakken, maar leest van begin tot einde als een trein. Het is ook vrij dun.
  
  Grunberg grijpt voor het plot erg terug op de Beste Roman Allertijden, Het Proces, en sommige punten zijn wel erg surrealistische horror voor beginners (onverklaarbare insectenplagen, mysterieuze organisaties, personen die plotseling opduiken op plekken waar ze niet horen.)
  
  Maar Grunberg is in topvorm voor wat betreft zijn humor. Niet alleen op zijn vaste punt van de conditione humaine. Geheel onverwacht is De man zonder ziekte ook een volstrekt hilarische parodie op architectenjargon. "Als architect ben ik altijd bezig met de context. Wanneer ik bijvoorbeeld een boeddhistisch ontmoetingscentrum bouw in Winterthur, ga ik na wat de geschiedenis is van het boeddhisme in Winterthur. Ik ben me natuurlijk op dit moment aan het verdiepen in de traditie van de bunker, maar wat ik me afvraag, en dat is nog altijd niet ter sprake gekomen, wie zijn de beoogde gebruikers van de bunker?"
• 
  Rene Ijzermans

  Ik had niet het plan snel nog wat van hem te lezen. Ik kende zijn stijl en maniertjes inmiddels wel. Hij moest maar eens met wat anders komen. Maar ja, gratis in de schoot geworpen en zin in een korte roman kwam ik toch weer op Grunberg uit. Toch was het anders. Kreeg ik altijd tijdens het lezen van zijn werk een soort van jeuk in mijn longen doordat hij iets van onrust in me opklopte, dit keer was dat er niet. Kwam het door zijn vlotte, bijna achteloos geschreven stijl? Ben ik aan hem gewend geraakt of kwam het omdat het voor hem net zo'n tussendoortje was als voor mij. Die indruk wekt het boek namelijk wel. Af en toe slordig qua inhoud doordat het te ver was gezocht. Zo was de vader van de hoofdfiguur uitvinder. Maar wat Grunberg voor uitvindingen aandraagt slaat nergens op. Hij maakt er zich soms met een Jantje van Leiden vanaf, terwijl hij er wel de nodige research voor heeft gedaan. Al met al een mager boek dat wel wat ingrediënten van een thriller in zich heeft.
• 
  Floor Van renssen

  Een teleurstellende Grunberg. Deze anti-held leeft niet voor mij zoals de hoofdpersonages uit Tirza, De asielzoeker en Huid en haar. Daarom blijft het lezen iets oppervlakkigs. Na bespreking in de leesclub heb ik wel meer waardering gekregen voor de strakke zinnen en de ironie.
• 
  Banu Yıldıran Genç

  
  http://tembelveyazar.blogspot.com/201...
  
• 
  Jhones Rocha

  Primeiro vamos falar da escrita. Ela é objetiva e clara. Percebe-se que o autor sabe toda a história e nos leva a imaginar os acontecimentos da forma que ele quer. Maestria na narração onisciente.
  
  Segundo, a história gira em torno de Samaremdra Ambani, suíço com descendência indiana que é arquiteto. O livro é divido em duas partes. A primeira foca na viagem dele a Bagdá e a segunda a Dubai. O personagem é um dos mais caricatos (no bom sentido) do que esperamos de um cidadão suíço. A história é marcada pelos desentendimentos, coincidências e ingenuidade. Explicitamente, eu acho, a ingenuidade. Foi um livro rápido, mas que me marcou com uma história agridoce.
  
  Após terminar o livro consegui perceber traços do estilo do Kafka na história. Além disso, o livro me lembrou muito um conto chamado "O chinago" de Jack London.
• 
  Tycho Van Hauwaert

  GEWELDIG, ijzersterk boek. Ik absorbeerde de iets-meer-dan-200-pagina-tellende-Grunberg zodanig dat ik voor het eerst volledig afgeschermd werd van de dagdagelijkse en veel te routineuze treingesprekken die pendelaars wel eens houden. Vanaf pagina één - pagina zeuven in feite - onmiddelijk meegetrokken in het bevreemdend leventje van Samarendra Ambani, een jonge Indiaanse Zwitser, een architect, klaar om de wereld te veroveren met zijn gedachtengoed over esthetiek en hoe architectuur een link is naar een betere wereld. Samarendra, Sam voor de vrienden, trekt naar Bagdad, om er een operagebouw te ontwerpen, maar daar loopt het grondig mis. In deel 2 vertrekt Sam naar Dubai, om er een bibliotheek uit te tekenen. Dat - voor de uitverkorene een enorm gunstig reisje - gaat opnieuw de mist in. Grunberg schetst zeer systematisch Sams karakterontplooiing en lichte zwenking in ontegenzeggelijke en onvervalste dialogen waardoor het verhaal je zeer sterk doet geloven in alles wat het bevat. Dat wordt nog eens versterkt door de toegevoegde non-fictie in het boek (bv. de dood van Mahmoud al-Mabhouh). Rep je naar de bibliotheek (van Dubai?), haal dit boek en begin het door te lezen.
• 
  Um mar de fogueirinhas

  Achei que seria impossível ele repetir o feito de Tirza, um livro com uma história improvável, personagens misteriosamente alheios à vida e ainda assim tão absolutamente envolvente. Pois ele conseguiu. Samarendra é um personagem tão passivo e cheio de manias que vc tem vontade de rir incredulamente, e depois se desesperar, e depois querer espiar o fim do livro. A história é tão sem pé nem cabeça que chega a ser ridículo, e aí tem um Plateau, e aí... juro, não dá pra explicar, mas vale cada minuto.
• 
  Junya Peeters

  Okay well so we’ll just say this was not my favorite book… I was really grossed out by some scenes and left with the same feeling of confusion after reading ‘De donkere kamer van Damokles’. It wasn’t too bad though and really fast paced. Thank goodness for that!
• 
  Monique Gerke

  a verdadeira definição de tragicômico!
• 
  Marieke Camps

  Heel onvevredigend. Het heeft iets weg van 1984.
• 
  Alexandre Mano

  Aquela sensação de que vai mudar no final mas... nao muda... bom e ruim. Terminado na Bahia... Barra Grande e Ferry Bom Despacho.
• 
  Sacha

  'De architect bepaalt hoe een gebruiker zich door het gebouw beweegt, maar wie zich aan de wetten van de architect overgeeft, wordt voor de vijand voorspelbaar.' p. 189
• 
  Jolet van der Klaauw

  Ik vind Grunbergs schrijfstijl altijd goed maar het verhaal pakte me niet helemaal
• 
  André

  Citaat : De martelkamer leek een sanatorium, hij is er al met al als een beter mens uitgekomen.
  Review : Op 19 januari 2010 doodt een Mossad-commando de Hamas-topman Mahmoud al-Mabhouh in Dubai. In De man zonder ziekte, de nieuwe roman van Arnon Grunberg, draait Samarendra Ambami op voor deze moord. Samarendra is een Zwitserse architect van Indische herkomst. Hij verkiest trouwens de naam Sam omdat hij de mensen niet wil confronteren met zijn exotische afkomst, ‘want het exotische dat is meer iets voor op vakantie’zoals hij zelf debiteert. Zijn Indiase uiterlijk wekte wel eens verwarring, een keer had een man in een café over het gele gevaar gesproken en daarbij nadrukkelijk Sams kant uit gekeken. Zijn zus heeft een spierziekte, hij niet. Hij heeft geen rolstoel nodig, geen permanente verzorging, hij is heer en meester over zijn eigen lichaam. Zo was hij eerst het kind geweest, vervolgens de jongen en nu de man zonder ziekte. Wat hij verder ook is en nog zal worden, hij is vooral gezond, zowel geestelijk als lichamelijk.
  
  
  
  Hij reist af naar Bagdad om een nieuw operagebouw te ontwerpen. Sam is een man die ervan overtuigd is dat een architect het leven van de mens mooier en makkelijker moet maken. De Irakezen zitten echter niet te wachten op alweer een westerling die het hen allemaal komt vertellen. Na een bevreemde trip wordt hij verdacht van spionage en belandt hij in een cel waar hij gemarteld wordt. In deze wrange scènes confronteert Grunberg je met zijn hyperrationele kijk met de intimiteit tussen dader en slachtoffer. Op het laatste ogenblik wordt Sam bevrijd, maar een tijdje later krijgt hij opnieuw een opdracht uit het Midden-Oosten. Hij gaat de Nationale Bibliotheek in Dubai bouwen.
  
  Sams moeder protesteert, maar hij weet haar te overtuigen: ‘De Emiraten is vooral een kapitalistisch en niet zozeer een streng islamitisch land. Een plek waar geld de meeste problemen kan oplossen… Als geld problemen kan oplossen, zal het daar wel veilig zijn.’ Toch loopt het fout. Wanneer Sam in Dubai met alcohol in de wagen wordt tegengehouden, vliegt hij opnieuw de cel in.
  
  
  
  De roman begint vrij klassiek maar met de bladzijde wordt hij vreemder en typisch Grunberg. De man zonder ziekte is een mengeling van De man zonder eigenschappen, de klassieker van Robert Mussil en Het proces van Kafka. Typisch duister en donker als we van Grunberg gewoon zijn zet deze ongemeen sterke roman de lezer regelmatig op het verkeerde been.
  
  
• 
  Pedro Pacifico Book.ster

  Conheci a escrita de Grunberg em 2017, com Tirza, e a obra acabou sendo uma das 5 melhores leituras do ano. E, assim como em Tirza, nessa obra o autor mantém a sua habilidade de criar uma história perturbadora, com uma mistura de suspense e humor negro. Em O homem sem doença, o leitor se depara com a história de Samarandra Ambani, um suíço, de origem indiana, que trabalha em um promissor escritório de arquitetura. Sam é construído para se encaixar no estereótipo do homem suíço: um indivíduo perfeccionista, cheio de manias, com obsessão por limpeza e pelo trabalho. Ao ser convidado a apresentar um projeto de uma obra em Badgá, Iraque, o protagonista dá início a uma onda de tragédias em sua vida. Logo quando chega em Bagdá, Sam é acusado de ser um espião e é submetido à intensa tortura. Não vou contar mais para não dar spoiler, mas as coisas conseguem piorar… É impressionante a capacidade que o autor possui em prender o leitor, que nunca consegue prever quais serão os próximos acontecimentos. Também gostei bastante da forma com que a personalidade de Sam é afetada pelos traumas vividos e como Grubenrg utiliza a narrativa para fazer certas críticas à visão ocidental do que é ser "normal". A primeira parte do livro foi sensacional, mas achei que Grunberg se perdeu um pouco na segunda parte e quis terminar o livro com certa pressa. Mas mesmo assim gostei muito da obra e recomendo para quem está com vontade de ler um romance perturbador, trágico, e ao mesmo tempo, cômico. Mais uma excelente publicação da @radiolondres, com uma capa muito interessante? Alguma previsão de novos livros do autor?
  
  Nota: 8,5/10
  
  Leia mais resenhas em
  https://www.instagram.com/book.ster/
• 
  Ilse

  Op verhaalniveau weinig aan de hand. Oogt redelijk simplistisch zelfs, doch wat vervreemdende onderdelen waarmee het typerende Grunberg-effect van plaatsvervangende schaamte wordt teruggebracht.
  De klasse zit hem hier in het element van statement dat Grunberg als overkoepelend thema aankaart: de (verrotte) mens als product van de maatschappij. In dit geval, hoe veilig zijn we in deze wereld? En in hoeverre heb je invloed op (individuele) veiligheid? Wat is jouw werkelijkheid ten opzichte van daadwerkelijke veiligheid? Het antwoord van Grunberg: hoe veilig je ook denkt zijn, niets is zeker als gevolg van de wereld vol wantrouwen die wij voor onszelf hebben gecreëerd.
  Inhoudelijk op verhaalniveau maakt dus weinig los, in tegenstelling tot de onzichtbare inhoud, datgeen waar de schrijver je tussen de regels door naartoe stuurt, is wat De man zonder ziekte in bepaald opzicht nog enigszins literair maakt. Het is een situatieschets - alles daaronder, daarachter, daaromheen: dat is waar het om draait.
  Tot je nemen als interpreterende lezer. Minder geschikt voor zij die willen beleven en herkennen. Leest prima weg, zeker, maar de (waarschijnlijke) schrijversintentie en bijbehorende vraagstukken blijven hierbij onaangeraakt. Dat terwijl deze vragen de daadwerkelijke kern zijn van De man zonder ziekte.
• 
  Sandra Van den Bosch

  Weet niet goed wat ik ervan moet vinden. Absoluut een vlot lezend boek en Grunberg slaagt erin om direct een bepaalde sfeer te scheppen. Toch blijf ik wat op mijn honger zitten en hij kan mij slechts op bepaalde momenten echt raken.
  Moet de rest van de shortlist voor De Gouden Boekenuil nog lezen (als lid van de lezersjury) maar ik hoop op beter...
• 
  Rafael Barizan

  Assim como a terceira parte de Tirza este livro é ruim pela tentativa fracassada do autor de imprimir um caráter exótico à sua obra, o que acaba deixando-o irreal, estereotipado e fraco. Além disso, a tentativa de criar um pesadelo kafkiano também não funciona e as personagens e seus sofrimentos com o absurdo e a burocracia não são críveis. Leiam Tirza e deixem esse de lado.
• 
  Davy Buntinx

  Prachtig geschreven roman die gaat over Sam, een Indisch uitziende Zwitser die vanalles-en-nog-wat meemaakt in Irak en Dubai. Hij is een architect en is niet ziek, in tegenstelling tot zijn zus.
  
  Zwaar aangeraden!
• 
  Jennifer S. Alderson

  Ik vond het een mooie verhaallijn en goed uitgewerkt. Klassiek Grunberg in de zin dat in het begin zie je dat het hoofd karakter goede intenties heeft, maar alles wat hij doet gaat fout of werd misbegrepen, met een extreme eind als resultaat!
• 
  Dimitri Visser

  Een jaar later alsnog van 3 sterren naar 4. Hij blijft hangen. Zijn wij misschien die man zonder ziekte?