This Is Not a Pipe by René Magritte

This Is Not a Pipe Reviews

• 
  Simon

  This is not a review.
  
  This is not a review, bitches.
• 
  Ahmad Sharabiani

  Ceci n'est pas une pipe = This Is Not a Pipe, Michel Foucault
  
  Foucault's brief but extraordinarily rich essay offers a startling, highly provocative view of a painter whose influence and popularity continue to grow unchecked. This book also throws a new, piquantly dancing light on Foucault himself.
  
  تاریخ نخستین خوانش: در ماه آوریل سال 2011میلادی
  
  عنوان: این یک چپق نیست - با نقاشی هایی از رنه مگریت؛ نویسنده: میشل فوکو؛ برگردان، مانی حقیقی؛ تهران، نشر مرکز، 1375؛ در 92ص، مصور، چاپ ششم 1386؛ هفتم 1388، شابک: 9789643051839؛ هشتم 1390؛ نهم 1392؛ موضوع: هنر - فلسفه - از نویسندگان فرانسه - سده 20م
  
  فوکو باور دارند: دو چیز هنگامی ناسازگار هستند، که پیوندشان با یکدیگر، ناروا، و رمزآلود باشد؛ ایشان شیفته ی چیزی بودند، که خود آن را «دَرهَمستان» نامیده اند؛ در این «درهمستان»، هستی به گونه ­ای است، که به درستی، چیزها، هیچ پیوندی با یکدیگر ندارند، زیر بنایی وجود ندارد، تا بتواند بین آن چیزها با یکدیگر، دست کم به صورت نامتناسب، تناسب بیافریند، آن چیزها تنها در کنار هم هستند؛ «فوکو»، و «مگریت»، در درهمستان، به سنجش زبان می­پردازند، «فوکو» از دیدگاهی تاریخی، و «مگریت»، از دیدگاهی تصویری به آنها مینگرند؛ یک واژه، به راستی، همان چیزی است، که در واژه باز تابیده، که شکل یک چپق، به راستی، خود چپق است؟ ما به هنگام شناسایی نقاشی می­گوییم: «این یک چپق نیست»، واژه­ ای که تا بر لب جاری میشود، سد راهش می­شویم
  
  تاریخ بهنگام رسانی 21/04/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
• 
  Dream.M

  This is not a review
  هرهرهرهر، مسخره🤭
  
  چیزی آشفته نیست، مگر ذهنی که جهانی خیالی را به خیال می‌کشد.
  "رنه مگریت"
  این کتاب تحلیل فوکو بر بیست و هشت تابلوی معروفه که بیشترش جزو آثار رنه‌مگریت هستن.
  تصاویر کتاب بیست و شش تاس، حدس میزنم بخاطر سانسور دوتا از تابلو ها حذف شدن . من تونستم یکی رو با گوگل کردن ببینم ولی تابلوی دومی رو متاسفانه نتونستم پیدا کنم .
  دوتا تابلویی که تصویرشون حذف شده :
  La liaisons dangerous
  که دیدمش
  دومی رو با این عنوان که توی کتاب بود سرچ کردم که به " مزه‌ی اشکها" ترجمه شده بود ولی تصاویر تابلوی "الطاف طبیعی " رو میآورد
  La saveur des larmes
  توضیح این تابلوی دوم اینه: زنی که به بطری می‌گراید 🤷‍♀️ یا خودبزرگ‌پنداری
• 
  iko ikovski ∵

  Kitabı bulmam Magritte'yi araştırırken oldu. Surrealist ressamlardan -sanırım geçerken büyük ihtimal- en sevdiğim ve bana en ilham verendir Magritte. Foucault ise hakkında okuyup, eserlerini okumasam da kendisi okumuşluğum vardı.
  
  Bu kitapta Foucault, Magritte'nin La Trahison des Images (1929) (İmgelerin İhaneti)'den etkilenerek yazdığı ve kitaplaştırdığı bir eleştiri/analiz/fikir beyanı yazısı :) Üstüne diyecek çok bir şey yok, üstelik sadece La Trahison des Images değil, ilerleyen bölümlerde Foucault'un felsefi olarak irdelediği diğer eserleri de var Magritte'nin.
  
  Zaten -yine sanırım gerçekten büyük ihtimal- en sevdiğim sanat akımı da surreal (gerçeküstü) olduğu için okumasından çok keyif aldım ben. Özellikle benzeyiş-andırış mevzusuna taktım.
  
  Üç tavsiyem olacak; öncelikle Foucault hakkında biraz okumanız ki felsefesini çözümleyebilmeye çalışın (dili açısından da yardımcı olur), Magritte ve bu tablosunu hakkında okumanız çünkü kitap içinde web ağzıyla değil terimler kullanılıyor, önceden (yorum)okuma yapmak Foucaultca'daki karşılığını daha iyi anlarsınız, diye düşüyorum. Bir de yanınızda internet erişimi bulundurmanız, metinle görsel ilişki kurmak adına.
  
  Baskıda da hiç bir sıkıntı göremedim. Hatta terimsel olarak kullanılan bi çok kelime parantez içinde (ne denir ne denir) günlük yaşamdaki adıyla ifade edilmiş (halk ağzı değil), bu orijinalden mi böyle geliyor yoksa çeviri işi mi bilemiyorum. Çeviri elbette çok güzeldi.
  
  Tek şikayetim, (yayın, eser hakkına dair hiçbir şey bilmeyerek söylüyorum) bahsi geçen eserlerin kitap sonunda bir sayfada verilmemiş olması.
  
  Gerçeksütü sanatı seven hiç vakit kaybetmesin. Sanatın kardeşi felsefe değil de nedir? Çünkü neden olmasın?
  
  

  Benzeyiş-andırış
  vb.
  iko
  

  
  Not: Magritte'nin 2 mektubu var Foucault'a yazdığı, onları hep vb. diye bitirmiş :) hep mi böyle acaba ya, yerim :3
  
  

  Fotoğrafla gelen edit:
  Bu aralar en sevdiğim akım contemporary impressionism ama canım sağ olsun.
  
  
  Fotoğrafla gelen edit bitti.
  
• 
  Circus

  I am not the kind of person who reads social theory for fun. There are moments, however, when I feel like I'm stuck in such a deep rut, that life is so deeply mired in the mundanity that I need something to make me think -- really think -- about something outside myself, outside the daily routine, outside politics and the urgent fear and despair of humanity. And so I find myself reading Foucault, not because I like him, but because me forces me radically out of my own interior space and into his, and in doing so he makes me think about art and its power to subvert and transform, to shatter the discourses that shackle it. Art, he leads me to believe, is the one redeeming thing we have, the only way to escape reality, and in escaping reality, to bend it into something else, to create something that is both lens and mirror all at once, to reveal truth in the midst of distorting resemblance.
  
  My only disappointment is that my French is not strong enough to read this in the original, where I suspect (based on the translator's note) that it is a funny, playful piece. I can't fault the translator too much -- the thing about humor is that it's the true barometer of whether you understand a language, and in so many respects it simply doesn't translate without so much explication as to render it deadpan, or worse, frustrating. And I wonder also whether in the original, to someone fluent, Foucault is a slightly less dense read -- if some of the complexities of reading Foucault (sometimes a herculean task) arise in part from a use of language on his part so precise that even the best translation will lose some of its saturation, will labor to reproduce the ideas, turning the smooth functioning of his thought into a limping, juddering machine.
  
  Or maybe it's just me.
  
  In any case, I am not widely read enough to comment extensively on the relative importance of the ideas here. I am familiar with a small range of Foucault's work (Discipline and Punish; The History of Sexuality; Madness and Civilization; governmentality), and so I can see how the threads of discourse bound this work and frame it from a distance, but it reads in a very different vein than those works more familiar to me. His discussion of calligrams, of representation and similitude: these, vis-à-vis his work, are new to me, and I found them interesting. There are echoes of Baudrillard here, though from a slightly different perspective -- less biting perhaps; rather than a media trap, simulation is presented as empowering. And this is crucial: so rarely do I feel that anything Foucault proposes is empowering, so concerned is he with the chains that dominate and discipline us.
  
  And that, for now, must be enough.
• 
  Oguz Akturk

  YouTube kanalımda Bu Bir Pipo Değildir kitabının da içinde bulunduğu kitaplık turu videomu izleyebilirsiniz:
  
  https://youtu.be/a3ctaLux8B4
  
  Bu bir kitap değildir.
  
  Nasıl yani? Eee basbayağı aşağıda gayet de resmi ve cismi, kapağı, belirli boyutları, renkleri, içerisine girince çeşitli bilgileri olan bir kitap değil mi yani bu? Tam olarak öyle değil.
  
  Gördüğümüz her zaman gördüğümüz gibi olmayabilir.
  
  Nasıl ki bir nesne, tuvale ya da resme aktarılırken kendiliğini kaybediyorsa ve biz sadece bu resimde o nesnenin desenini görüyorsak, böylece bu görselin tam anlamıyla bir kitap olabilmesi için de bizim sanallıktan ibaret olan bir imajı görüyor olmamamız gerekirdi. Biraz daha tümdengelelim.
  
  Eğer ortada "bu bir kitap değildir" cümlesi varsa bu ileri sürüş cümlesi de doğal olarak bir kitap olmayacaktır. Çünkü bu sadece bir cümledir, kitap değildir. Ayrıca aşağıdaki resim bir kitabın sadece görüntüsüdür, desenidir, sanal yüklemesidir, gerçek kitap boyutlarından bambaşka nicelikteki dijital boyutlara sahip olan, ağırlığı bile dijital niceliklerle tasvir edilen, bir ekran içerisine sıkıştırılmış, arka kapağındaki yazının bile kendisinin sağ tarafına yerleştirilerek okunmasını sağlattıran, içerisindeki sayfalarıyla beraber değil sadece kapağı görünen bir görüntüden ibarettir.
  
  "Bu bir kitap değildir." diye bir cümle ileri sürüyorsam, bu cümledeki "bu" zamiri de bize kitabın gerçekliğini sunmaz. Çünkü "bu" da bir kitap değildir. Ayrıca bu aşağıda gördüğünüz çerçeve, kitabın görseli, bu yazıların bütünü, onun kitap olmamasına dair söylenen herhangi bir şey de kitap değildir. Kitabın altta gördüğünüz sanal görüntüsü, elinizde tuttuğunuz kitapların her zaman alıştığınız görüntülerine istediği kadar benzetilmeye çalışılsın, istendiği kadar "bu bir kitaptır" ya da "bu bir kitap değildir" densin ne alttaki görüntüye ne de bu cümlelere karşı çıkan bir ileri sürüştür bunlar, yani bunlar da kitap değildir.
  
  Hiçbir yerde bir kitap göremiyorum hala. Şu an size buradan bir kitap fotoğrafı paylaşsam bu da benim bunu yansıtış aracımdır.
  
  Benim bu kitaptan anladığım :
  Herkesin piposuna kimse karışamaz.
  
  Benim bu kitabı farklı yere koymamın sebebi : René Magritte'in pek çok tablosuna karşı bir Foucault bakışı yakalayabilmek, öğrenildiğinde ufku iki katına çıkaran şeyler kategorisinde kendine yer bulabilmektir.
• 
  g

  Apéndice estético de la indagación filosófica sobre las palabras y las cosas. La obra de Magritte le sirve a Foucault para seguir pensando la incertidumbre del lenguaje, sus límites. En lugar de volverse místico al estilo Wittgenstein, se volvió crítico-político y refundó las ciencias sociales. Cuando la filosofía se transforma en una reflexión exclusiva sobre el lenguaje, no deja de cambiar el rumbo del mundo. Sin embargo, hay algo incómodo en esta iluminación lingüística, algo rancio. Creo que las ciencias formales hacía tiempo que lo sabían. Desde mediados del siglo XIX, principios del XX. Los trabajos sobre los fundamentos de las matemáticas que cristalizaron en las matemáticas actuales van mucho más lejos que la filosofía de Foucault. Dicho de otra manera, el problema del marco de referencia o universo discursivo es determinante para cualquier lenguaje formal o no formal. Y es plástico, está sujeto a la imaginación. La consistencia viene después. Antes de operar geométricamente con paralelas que se cruzan en algún lugar abstracto, hay que imaginar un universo en el que esas paralelas no euclidianas puedan cruzarse. Se pueden pensar sin problemas los dos universos. Y ser coherente, no ambiguo dentro de cada lenguaje. De hecho, se demuestran infinitos teoremas dentro de cada geometría, aunque en ningún caso haya lenguajes completos. Entonces, muy bueno el insight de Foucault, su rastreo en Magritte, pero el problema está mejor tratado en la metamatemática y las lógicas matemáticas actuales, que son proliferaciones de teorías que se vienen desarrollando hace más de un siglo, casi dos según el marco de referencia histórico que se proponga.
• 
  صان

  زبان پیچیده‌ای داشت و فقط تونستم مفهوم و ایده کلی کتاب رو بفهمم. البته بعضی‌ جاهاش خوب بود، ولی در کل کتاب سختی بود. ولی جالب!
  اگر به نقاشی یا سورئالیست‌ها علاقه دارید، کتاب رو بخونید!
• 
  Gary Medlock

  Foucault is a difficult read. His concepts and language require much of the reader, making re-readings and multiple contemplations frequent requirements. So why is he so intent to make us read so much of it unnecessarily? That’s not to say that This is Not a Pipe is not worthwhile. On the contrary, its reconsideration of the meaning of representation and originals is both thought-provoking and whimsical (in the best meaning of that word). However, the book (shall we say “long essay”?) is needlessly tedious and leads the reader too often to frustratingly conclude that this bit or that seems to have covered already. That said, what is covered (and re-covered) is a quite ingenious examination of the nature of art and its representation of the original. Foucault’s assessment of René Magritte’s work, which comprises the bulk of the discussion, is imminently interesting, especially when he strays from the titular Pipe paintings and goes toe to toe with a series of Magritte’s works stressing the limitations of the perceptions of assumed representation. Where Foucault stumbles and drags is in his (thankfully limited) treatment of Kandinsky and Klee, whose work receives short shrift via a greatly underdeveloped evaluation of their integration of representations, essentially serving as rather weak counterpoints to Magritte. Nevertheless, this short and useless digression aside, Pipe is a challenging (and occasionally frustrating)consideration of our concepts of reality, perceptions, images and the manner in which they are all represented in art and in the imagination.
• 
  soulAdmitted

  Questo non è una recensione.
  "Questo" non è una recensione.
  "Questo non è una recensione" non è una recensione.
  
  Recensione: questo non è.
  Recensione: "Questo" non è.
  Recensione: "Questo non è una recensione" non è.
  
  La coppia Michel - René è la pace dei sensi (di marcia) (del pensiero).
• 
  Kaveh soltany

  اين يک چپق نيست عنوان تابلويي از رنه مگريت است. فوکو با تکيه از نقاشي بي نظير اين يک چپق نيست به نقد زبانشناسانه ي مدرني مي پردازد که بي نظير است . کتاب کوتاهي اما بسيار فني و پيچيده است
• 
  RURO

  Magritte, pipo, gördüğümüz gördüğümüz müdür?
  Gerçek?
  Sıkıştırılmış barut.
• 
  sologdin

  A love letter to Magritte. Perhaps worth reading in parallel with Mieville's Last Days of New Paris along with Breton.
  
  In depth analysis of the painting of the same name: and then also
  Much discussion of “what lends the figure its strangeness is not the ‘contradiction’ between the image and the text” (19), as “contradiction can only exist between two statements” (id.). The solitary statement is not contradictory because it is “simple demonstrative” (id.), and can merely be false, as opposed to aporetic. Is it false, then, “because its ‘referent’—obviously a pipe—does not verify it?” The viewer is misled by “the inevitability of connecting the text to the drawing” (20). Is it that “the sorcery here lies in an operation rendered invisible by the simplicity of its result” (id.)? “By ruse or impotence, small matter—the calligram never speaks and represents at the same moment. The very thing that is both seen and read is hushed in the vision, hidden in the reading” (24-25). The point of articulation: “I have omitted that from one position to the other a stable and instable dependency, at once insistent and unsure, is indicated. And it is indicated by the word ‘this’” (26).

  From painting to image, from image to text, from text to voice, a sort of imaginary pointer indicates, shows, fixes, locates, imposes a system of references, tries to stabilize a unique space. (30)

  Leads thereafter into a discussion of two principles that ruled painting: “The first asserts the separation between plastic representation (which implies resemblance) and linguistic reference (which excludes it). By resemblance we demonstrate and speak across difference: the two systems can neither merge nor intersect” (32). The second principle “posits an equivalence between the fact of resemblance and the affirmation of a representative bond” (34).
  
  Analysis thereafter of other Magritte images, such as Person walking toward the horizon, “the converse of a rebus” (40). Quite a bit of this, for a short essay. Overall, “Magritte dissociated similitude from resemblance” (44): “resemblance serves representation, which rules over it; similitude serves repetition, which ranges across it” (id.). Locates in the Pipe paintings “seven discourses in a single statement—more than enough to demolish the fortress where similitude was held prisoner to the assertion of resemblance” (49).
  
  Absent are many of Foucault’s normal concerns, except perhaps an interest in significatory processes at the most macro-level.
• 
  Kaplumbağa Felsefecisi

  Rene Magritte'in "bu bir pipo değildir" tablosundan yola çıkarak, bu tabloyu ve o dönemde kendisinin de sorguladığı benzemek ve andırmak kelimeleri üstüne bir kitap... Kelimeler ve şeyler kitabı üzerine düşünceleri ve yorumlarını da içeriyor. Bu kitabını okumadan önce Kelimeler ve Şeyler kitabını okumuş olsaydım daha açık ve anlaşılır gelebilirdi. Bir nesne olan piponun tam olarak (hiç değiştirilmeden) resmeden Rene Magritte tabloya bir de yazı iliştirmiştir. "Bu bir pipo değildir". Bunun bir pipo olduğunu görmek tamamen bizim daha evvel gerçeklikte bir pipo görerek ona benzetmemizle ilgilidir. Ve bu tabloda dikkat çeken bir diğer şey piponun bir yüzeyinin olmayışıdır. Yani o boşluktadır. Bir cisme ya da tanıma da aitliği yoktur. Ressam eğer altına bu bir pipo değildir yazıyorsa da, bu bizi çelişkiye düşürmek ve o bize ne gösteriyorsa olduğu, kendi üretim, tanımlama ve benzetmelerimizin bu tabloda bir anlam bulmayacağını apaçık etmektedir. Gerçeküstücü bir ressam olan Rene Magritte, resme bilinçdışı yaklaşımıyla bizi de kendiliğimizden ve doğrularımızdan hatta kelimelerimizden uzaklaştırır. Resmin üzerindeki yazının da resmin bir parçası olduğunu ve onun bizim yine benzetme yetimizi kullanarak kelimelere ve anlama döktüğümüzü apaçık eder. Oldukça düşündürücü ve kafa karıştırıcı bu silsileye bu kitap sayesinde kapılmak güzeldi.
• 
  Estelle

  Foucault borrowed the concept of calligramme to illustrate how Magritte's painting "This is not a pipe" unites semiotic symbols and picture, and also employed the concepts of resemblance and similarity to present this painting as a perfect representation of "ideas" and a rebellion against paintings pursuing similarity... However Magritte understands it as an affirmation, in the ambiguity and confusion caused by the words and picture, a truthful image of the object appears in the audience's mind.
• 
  Sir Readalot

  Now I know how others feel when they listen to me rambling about some random bs.
  
  Hey, maybe I'm not artsy enough to get it
  ¯\_(ツ)_/¯
• 
  aykut

  Sanatı yalnızca görülene bakışta alınan haz ve ya teknik açıdan incelenip çözümlenmesi gereken bir ürün olarak almayanların, aksine sanatın felsefi boyutunda derinlere dalıp çıkarak sanat eserlerini yeniden keşfetmek isteyenlerin mutlaka okuması gereken bir kitap.
  
  René Magritte'in Bu Bir Pipo Değildir (Ceci n'est pas une pipe)'ine tam da bakılması gerektiği gibi bakıoyr Michel Foucault. Dili dille kıran Nietszche ve Foucault'dan sonra dili resmiyle çökerten Magritte'i yine Foucault'yla sorgulamak isteyenleri beğeneceği bir eser.
  
  Yalnız kitabı okumak isteyeceklere bir kaç öneride bulunmak gerek:
  
  Görsel hafızanızda René'nin, Kandinsky'nin ve Klee'nin eserleri yoksa, kitabı okurken yanınızda bir bilgisayar bulundursanız iyi olur. İnternetten eserleri açıp Foucault'yla birlikte incelemeniz gerekecek.
  
  Bunun dışında yine Kandinsky ve Klee'nin eserlerindeki felsefe hakkında; yahut eserlerini yaratmaya iten düşünceleri hakkında bir kaç yazı okumakta fayda var.
  
  Kitabın yine son bölümlerinde Foucault'nun dipnot olarak eklediği eseri ben şimdiden söyleyeyim. Bu Bir Pipo Değildir'e başlamadan önce bu dediğim kitaba göz atma fırsatınız olsun: René Passeron'un René Maggritte adlı kitabı. Foucault bu kitabın özellikle son bölümünün okunması gerektiğine işaret ediyor.
  
  *
  Kitap'ta eleştirilecek noktalara gelirsek..
  
  Yaklaşık on sayfalık bir önsözü var kitabı İngilizceye çeviren James Harkness'ın. Elbette önemli ve Magrritte'i anlamakta kolaylık sağlayan bir giriş bu. Fakat Harkness, Foucault'ya nispet eder gibi, uzunca bir giriş yapmış. Olmasa da olur dediğim sayfalar var önsözde. Çünkü alınması gereken ilk 4-5 sayfada alınıyor.
  
  Foucault da anlatmak istediği asıl şeyi anlattıktan sonra iyice cümlelere boğarak okuyucunun satırlar arasında kaybolmasına neden oluyor. Hoş, Foucault'nun yazım tarzı hep böyle olmuştur sanırım.
• 
  Gary

  This is not a book as much as an essay, really. Following soon after his seminal work, The Order of Things (Les Mots et les choses), Foucault's 1968 essay not only offers a insightful study of Magritte's famous Treachery of Images (Ceci n'est pas une pipe), it also provides an introduction to the French philosopher himself.
• 
  Lea 🌱 Sophie

  hey foucault if you‘ve got like an hour or so in your free time as a spirit, maybe we could have a nice chat so yould explain all of this again for me pls? i can update you on current lgbtq activism if you want and i make great coffee, please foucault please
• 
  Mim Khodi

  هم کتاب خوبیه هم خوب ترجمه شده،قشنگ معلومه مانی حقیقی وقت گذاشته برا ترجمه ش.دمش گرم!ا
• 
  Seyfettin

  Bu bir inceleme yazısı ya da yorum değildir.
• 
  Lauren

  This book is way over my head. I do understand bits of it by I feel like I am not artsy or abstract enough to really grasp any of the concepts. I read it for a challenge I am participating in here on GR but I didn't get much out of it.
• 
  Denisa Ciubotaru

  Is there a "This is not a pipe" for dummies? Asking for a friend.
• 
  Tomás

  Es un ensayo muy genial.
• 
  Nathan Kruse

  i recommend three bookmarks for this one: for the text, footnotes, and images at the end
  
  
  
  
  Foucault’s writing is delightfully playful, while the content is intricate and the analysis exacting and minute; this makes for a great read
  
  
  the translator demonstrates extreme care in his work, being in some cases liberal, but offering sufficient justification in his liberalness. the work read fluidly
• 
  Reza Tooka

  به نظر می‌رسد حقیقی علی‌رغم تمام تلاشش و برابرنهادن ترجمه‌ی انگلیسی با متن فرانسه، نتوانسته به شایستگی از عهده‌ی ترجمه‌ی دقیق این متن برآید. هرچند که چنین کاری، به واقع هم شاید چندان شدنی نباشد.
  توجیه مترجم در استفاده از کلمه‌ی چپق هم قابل قبول نیست، چرا که شکل خمیدگی پیپ را می‌توانست نه در کلمه‌ی «چپق(پیپ)»، که در کلمه‌ی «یک» بجوید.
  با این حال خواندن چندباره‌ی این متن و دقت در نقاشی‌های مگریت تا حدی به درک منظور فوکو کمک می‌کند. در آخر اینکه هیچ توجیهی برای چاپ سیاه و سفید و بی‌کیفیت نقاشی‌های مگریت در آخر کتاب پذیرفته نیست.
• 
  Gabriel Sommer

  This book was quiet interesting. When looking at Rene Magritte's Painting of a pipe and underneath this painting in neat script is written "Ceci n'est pas une pipe" which is french for "This is not a Pipe." You begin to wonder what this means. It may just be surrealistic art but Michel Foucault really shows us his deep thoughts about this painting and its meaning. If you were to see this people might just say that it is nonsensical, i too thought this, yet now i think differently about this artwork. I think that it is saying that this drawing of the pipe is not the pipe itself. Foucault starts off the book with the explanation of how the text below the pipe even associates the pipe at all. Think of it as a algebra but including words instaid of a any operational signs. Let me use "P" to stand for the pipe. He says that maybe it can be seen this way: P -> is not -> [a pipe:]. Or it can also be looked at: [this:]-> is not->P. This book was very interesting and I enjoyed reading it.