| Title | : | Captain America: Winter Soldier, Volume 2 |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 0785119213 |
| ISBN-10 | : | 9780785119210 |
| Language | : | English |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 136 |
| Publication | : | First published January 1, 2010 |
Collecting: Captain America 8-9, 11-14
Captain America: Winter Soldier, Volume 2 Reviews
-
First off, before I say anything about the plot of this, I just wanted to take a brief moment to say how awesome I think the Winter Solider actually looks. Whether it’s on screen or in this comic, Bucky looks sooooooooo damn cool. Who agrees with me?
I wish I had a metal arm.
Also I just have to say that the new Captain America Civil War movie was great. For all the boring political differences between Rogers and Stark, the catalyst of the war was Bucky. I just couldn’t help but feel sorry for him. As trite as it sounds, he is such a dark and brooding character. You can see the man has a lot playing on his mind. He doesn’t know who he is, and he clearly experiences brief glimpses of a past he doesn’t even remember having a part in. All in all, he is a deeply troubled man. And when that’s paired with adeptness at killing, it results in a rather dangerous character.
And that’s the problem. He’s done some terrible things, things that have directly harmed certain members of the avengers. So when that got out, the fists started flying. You can’t blame the sword for the deed though; its’ the man who wields it that’s guilty. But, that’s beside the point. I loved the reprisal in here. It was risky to bring back such an important character of Captain America’s past, though it was handled very smoothly. The plot was written very well; it isn’t too outlandish and is strangely plausible. It was all rather good.
The reason I rated this down was because of the dull artwork. What!? You just said Bucky looked cool! I did. And he does. But, for a large part of the comic it was just random men shooting at each other. It all looked the same with the same dull brown tones. Parts of it felt too realistic. I wanted to see Bucky and Captain America locked into a struggle, but instead I got a very short fight scene. It was a shame because there was so much build up, only to end with a rather quick fight. For the central confrontation of this series, it was massively underwhelming. -
I’m not gonna toss a tantrum or spew geek rage all over this review (though I may stomp my feet once or twice), but seriously, folks, a lukewarm quality Cap graphic novel written by Ed Brubaker is just a teary-eyed disappointment for me. Eddie is one of the elite comic writers working today (or ever) and Cap has become his signature series. Before Brubaker came along, Cap was a softening, 1950's anachronism with the beginnings of man-boobs. Ed took Cap's aging, saggy bottom and re-forged him back into a steel-eyed, bone-breaking block of iron kick-assery.
He deserves full props for that.
However, with that kind of accomplishment comes the baggage of high expectations and low tolerance for pooch-screwing and this one just didn't work for me overall. There were flashes of "oh yay" but the potential was too often squandered and the awesome never came close to filling upl the fanboy happy tank.
What exactly twisted my Calvins in a bunch, you ask? Well, don't get your own all knotted up with impatience and I'll tell you.
Let me begin with a brief analogy that hopefully will help explain. If you'll forgive my rival-company reference to DC, Cap has always been a perfect cross between Superman (i.e., high ideals, apple pie principles and an unwavering symbol of hope and freedom) and Batman (i.e., a results orientated, "in the trenches" fighter obsessed with bringing down the bad guys). Cap is the honorable soldier dealing with really nasty bad guys and not afraid to bring the pain when necessary. [I know, I know...I can hear the nerd alarm going off too, but please try and ignore it and pay attention.]
HOWEVER...(are you listening ED?)
...unlike Batman, Cap has never lost the battle with his darker side or silenced his basic humanity and has always maintained his “Superman-like” positive outlook about people and society. This is what makes Cap…Cap. He's always been the perfect combination of "tough" and "moral" when it comes to superheroes and that’s why he’s always been one of my favorites. [Would somebody please turn that bell off?!!]
Unfortunately, Brubaker stubs his pen a little bit on the altar of trying to make Cap more flawed and accessible…more of a "real" person. I’m great with the thought, but in doing so, he ended up painting Cap as a bit of a "burn out" with some significant emotional baggage. C'mon, Eddie...Caps not a Dr. Phil guest looking to open up a dialogue with his inner child. A little depth and some personality warts are great, but don't turn Cap into a basket case.
What I found so strange about Brubaker’s stumble is that I thought he got Cap's voice perfect in the first volume of the Winter Soldier series. [Rumor is that I may have actually squealed with delight, but you'll never prove anything]. I just think in this one, he poured too much “anti” into Cap's character and lost the proper balance.
NOTE: My nerdy outpouring of nerdfangeekboy is almost spent so please just bear with me for a tad longer.
I know the above sounds mega nasty and I don't mean it to sound that negative. I still mostly enjoyed the story and there were parts that were excellent. I just know how talented Brubaker is and how unequaled he is writing Cap and so was bummed that I didn’t get a stronger effort from him.
Overall, smack dab between okay and a weak like. Call it 2.5 stars. You can do so much better Eddie...let's buckle up and get it right next time. -
Captain America and SHIELD struggle to stop a string of terror attacks that are part of a larger plan, and the architect of it has a very old grudge as well as a devastating personal card to play against Cap.
I noted when reviewing Vol. 1 that the secret of the Winter Soldier has been out there for some time. I’ve written about him in several of my own reviews for Brubaker’s run of Captain America as well as the Winter Soldier’s own book. But the movie comes out next week and for once Hollywood hasn’t given away the whole story
in the trailers so I’ll play along and keep my mouth shut too.
Suffice it to say that his is one of my favorite superhero stories I’ve read in recent years, and the events in it would have long standing consequences for Cap.
-
I still own the trade paperbacks that came in a Volume 1 and Volume 2. I see that The Winter Soldier has since been published in a single volume (
Captain America: Winter Soldier Ultimate Collection) which makes perfect sense. It’s impossible for me to rate the two volumes separately.
So, I just wrote a single review, which will be exactly the same for both:
Captain America: Winter Soldier, Volume 1
Captain America: Winter Soldier, Volume 2
This is a prime example of how good the graphic medium can be when done right. There’s very little, if anything, wrong here. Every single panel is pure class. Visually arresting, the use of dark colours captures the emotional mood perfectly and lends a cinematic sweep to the story. The plot is ingenious and much deeper than most (where “comics” are concerned). Of course, we all know where this arc eventually ended, but let’s not go down that road right now. The Winter Soldier sequence often makes it to lists of the “best Marvel graphic novels”, but it should be on the list of best ever graphic novels… period.
It’s a funny thing. I find myself wanting to write something about the story, and at the same time I don’t want to. There is a brobdingnagian potential for inadvertent spoilers. So I’ll just say…
…Highly recommended. And another thing: this actually serves as a good place to jump in if you haven’t read a lot of Captain America previously, because of the ample use of flashbacks and the rich back story.
Note 1: OK, so I know I said that my review of the two Trade Paperbacks would be exactly the same, but I just wanted to add that something I appreciated in this collection was the inclusion of The Falcon. There is a lot of history between these characters.
Note 2: and lastly, someone commented on my review of Volume 1 that this is the “quintessential Captain America”. I can only agree. -
Winter Soldier arc wraps up in a fucked up but very satisfying way.
Steve gets the information that'll change his life. First questioning almost everything his mind is telling him. Facing off against Bucky again and still not believing that's his best friend. From the moments Bucky goes "Who the hell is Bucky" we know Steve isn't going to handle this well. Once Nick Fury starts to tell Steve the truth he still doubts it. When handed information about Winter Solider and his uprising, he still doubts it but he now knows it is true. This is Steve at his most vulnerable and only with the help of his friend Sam, his Ex-girlfriend, and Nick Fury, is he able to do anything about it.
Much more personal that you'd expect, Brubaker nails the emotions for the hero. His flashbacks mixed with his feelings towards facing off against his best friend once more is tough. The ending and what he does too is everything you expect from Captain America and leads to so many interesting turns. The art is great with some fantastic fight sequences, one especially badass one on the final issue. Winter Solider isn't only one of Cap's best stories, it's one of the greatest arcs in super hero medium.
A easy 5 out of 5 and can't wait to read on. -
A great insight into the creation of Bucky aka the winter soldier and how him and cap met and built a friendship.
The way Brubaker manages to portray Bucky as a complete badass even at the age of 16 is excellent. In this volume we also get to see captain America go up against Bucky and it's a good fight!
What's also very interesting is the interaction with the cosmic cube. Because the artwork is drawn in such a real world way it's kind of easy to forget that it's cosmic and can do pretty much anything so to see it used in the way that it has been is exciting.
Another excellent volume. -
Seeing this in a comic panel for the first time was a gut punch:
This compilation was amazing! So nice to finally visit the source material for my (to date) fave MCU movie and find it does not in the least disappoint, either as a twisty-turny superhero thriller or artistically as Steve Epting does great work bringing the inner conflicts and emotions to life AND nailing the hyperkinetic action sequences. Simply a MUST READ for anyone who likes the characters. -
Ακολουθώντας τα γεγονότα του
Captain America: Εκτός Χρόνου βρισκόμαστε στις εγκαταστάσεις της Ασπίδας, όπου ο Φιούρυ μαζί με τη Σάρον προσπαθούν να πείσουν έναν αμετάπειστο Στηβ, πως ο φίλος του και παλ��ός του συνεργάτης Μπάκι, είναι ζωντανός.
Ο Φιούρυ έχει συγκεντρώσει πολλές φωτογραφίες του Μπάκι, από κάμερες αεροδρομίων, που τον δείχνουν παρόν σε διάφορες χώρες λίγο πριν ή λίγο μετά κάποιο πρόσωπο σημαντικό για τον χώρο της πολιτικής πεθάνει υπό μυστηριώδεις συνθήκες. Διαπιστώνει επίσης πως με κάποιο περίεργο τρόπο, ο καταζητούμενος έχει γεράσει μόνο πέντε χρόνια σε διάστημα είκοσι χρόνων.
Έχει επίσης γνώση για ένα μυστικό όπλο της KGB, τον Στρατιώτη του Χειμώνα, έναν δολοφόνο που κρατάνε σε πάγο και τον ξυπνάνε μόνο για τις πιο σημαντικές επιχειρήσεις. Κι έτσι φτάνει στο συμπέρασμα πως ο Μπάκι είναι αυτό το όπλο.
Ο Στηβ αρνείται να το πιστέψει.
Μαθαίνουμε όμως πως το προηγούμενο βράδυ, οι εχθροί έχουν δημιουργήσει μακελειό στη Φιλαδέλφεια που κόστισε τη ζωή σε αρκετούς αθώους. Ο Στηβ καταφθάνει προκειμένου να σώσει τον άμαχο πληθυσμό και καταφέρει να εξουδετερώσει και αρκετούς αντιπάλους. Εν μέσω της μάχης όμως, καταφέρνει να εντωπίσει τον Μπάκι και να του μιλήσει, εκείνος όμως φυσικά δεν τον αναγνωρίζει.
Ο Στηβ είναι μπερδεμένος και δεν μπορεί να αποδεχθεί αυτή τη νέα πραγματικότητα.
Ο Φιούρυ όμως δεν θέλει να χάσει άλλο χρόνο και ξεκινά να οργανώνει σχέδιο για τον εντωπισμό του Αλεξάντερ Λούκιν, που είναι σχεδόν σίγουρος πως έχει τον Κοσμικό Κύβο υπό την κατοχή του.
Ο Στηβ συμφωνεί και αποχωρεί και όταν ο Φιούρυ μένει μόνος του με τη Σάρον, της αποκαλύπτει πως ο πρώην της ο Νιλ, σκοτώθηκε το προηγούμενο βράδυ από τη βόμβα στη Φιλαδέλφεια.
Μεταφερόμαστε στον Απρίλη του 1945, σε ένα Ρώσσικο σκάφος όπου ανασύρεται παγωμένο το σώμα του Μπάκι Μπαρνς. Αυτό, αντί να θορυβήσει τους Ρώσσους, τούς δίνει ελπίδα και άπειρες δυνατότητες με τις οποίες μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους.
Στη Νεβάδα πάλι, σε μια Κρατική Βάση Επανεκπαίδευσης, ένας μασκοφόρος κάνει έφοδο σκοτώνοντας τους φύλακες κι απαγάγοντας ένα κορίτσι. Ανακαλύπτουμε λίγο αργότερα πως αυτό το κορίτσι είναι η κόρη του Ρεντ Σκαλ, ενώ η ταυτότητα του απαγωγέα παραμένει μυστική.
Με τη σειρά τους, η Ασπίδα και ο Στηβ, καταφθάνουν στη Μογγολία και μαθαίνουμε πως την προηγούμενη μέρα, ο Στηβ είχε ζητήσει από τον Φιούρυ να μην συμμετέχει η Σάρον σε αυτή την επιχείρηση. Εκείνος ισχυρίζεται πως το έκανε επειδή εκείνη είναι άμεσα συναισθηματικά εμπλεκώμενη, μιας και είχε χάσει τον Νιλ στην έκρηξη. Η Σάρον όμως τον αναγκάζει να παραδεχτεί πως ο λόγος που το έκανε, είναι επειδή φοβάται πως θα προσπαθήσει να σκοτώσει τον Μπάκι. Εκείνος συνεχίζει να επιμένει πως η Σάρον κάνει λάθος και πως ο Μπάκι δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Η συζήτηση τελειώνει με την Σάρον να ανακοινώνει πως ό,τι και να γίνει, εκείνη θα είναι στην αυριανή αποστολή.
Η ομάδα φτάνει στο σημείο που βρίσκεται ο Λούκιν και καταφέρνει να εξουδετερώσει τους φύλακες. Επιπλέον, φαίνεται πως έχουν ακόμα το πλεονέκτημα του αιφνοιδιασμού, αφού ο Λούκιν και όσοι βρίσκονται μαζί του, δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται την παρουσία του Στηβ και της Ασπίδας μέχρι που τούς αιφνιδιάζουν.
Ο Στηβ κατηγορεί ευθέως τον Λούκιν για τα εγκλήματά του, αλλά εκείνος ισχυρίζεται πως δεν γνωρίζει κάτι και πως βρίσκεται σε εκείνο το μέρος για να συζητήσουν για δουλειές. Μη έχοντας παραπάνω αποδείξεις κι έχοντας καταφέρει να θυμώσουν μερικά άτομα σε υψηλές θέσεις, η Ασπίδα κι ένας πολύ θυμωμένος Στηβ, αναγκάζονται να φύγουν χωρίς να έχουν καταφέρει κάτι.
Όταν ο Λούκιν μένει μόνος του μαζί με έναν από τους συνεργάτες του, μαθαίνουμε πως κι έχει ακόμα τον Κύβο και πως αυτός έχει προκαλέσει δραστικές αλλαγές στον χαρακτήρα του.
Ένα μεσημέρι, καθώς ο Στηβ γυρνά σπίτι του, βρίσκει στην πόρτα του έναν απόρρητο φάκελο που θα τον φέρει για ακόμα μια φορά αντιμέτωπο με μια σκληρή πραγματικότητα.
Μέσα στον φάκελο, υπάρχουν αποκόμματα από αναφορές που έχουν να κάνουν με τον Μπάκι αφού βρέθηκε και πως τον χρησιμοποιήσανε.
Είχε βρεθεί παγωμένος και για αυτό δεν πέθανε εξαιτίας των τραυμάτων του. Διατηρήθηκε έτσι μέχρι να μεταφερθεί στη Μόσχα. Εκεί έγιναν προσπάθειες για να αποψυχθεί, αν και ο Καρπόφ, ένας Ρώσσος που είχε δει παλιότερα από κοντά κι εκείνον και τον Κάπταιν Αμέρικα, ενδιαφέρεται πιο πολύ να πάρει από μέσα του τον Ορό του Υπερ-Στρατιώτη.
Περάσαν μερικές ακόμα μέρες και τελικά η ανάνηψη του σώματος ήταν επιτυχής. Είχε όμως αμνησία, με τις μόνες του αναμνήσεις να είναι αντανακλαστικές κινήσεις που χρησιμοποιούσε στη μάχη και τέσσερις γλώσσες. Ανακαλύπτεται ακόμη πως, σε αντίθεση με αυτό που πίστευε ο Καρπόφ, δεν υπήρχε μέσα του κανένας σούπερ ορός και τελικά παίρνεται η απόφαση να ναρκωθεί.
Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, ο Μπάκι ξυπνά, το χαμένο του χέρι αντικαθιστάται από ένα ρομποτικό και υφίσταται πλύση εγκεφάλου. Στόχος των Ρώσσων, είναι να είναι απολύτως πιστός σε αυτούς και να γίνει ένα υπερόπλο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον των Αμερικανών. Το Πρόγραμμα Στρατιώτης του Χειμώνα, έχει μπει σε εφαρμογή.
Ακολουθούν έπειτα αναφορές από τις αποστολές στις οποίες πήρε μέρος, όλες του επιτυχείς, χωρίς ποτέ να τραβήξει καμία υποψία.
Το 1957 όμως, υπάρχει μια αναφορά σύμφωνα με την οποία, ο Μπάκι είχε αρχίσει να μην συμπεριφέρεται όπως ήθελαν οι προγραμματιστές του. Θεωρήθηκε πως ή μια πλύση εγκεφάλου δεν ήταν αρκετή ή πως άρχισε να θυμάται κομμάτια της περασμένης του ζωής. Αποφασίστηκε να ναρκώνεται στον χρόνο που μεσολαβούσε ανάμεσα στις αποστολές του και να υφίσταται πλύση εγκεφάλου κάθε φορά που τον ξυπνούσαν.
Το 1973 πάλι, μετά από μια ακόμη επιτυχημένη αποστολή, ο Μπάκι εξαφανίστηκε. Τα ίχνη του χάθηκαν για δυο εβδομάδες στη Νέα Υόρκη, αλλά εντοπίστηκε τελικά σε έναν ξενώνα στο Μανχάταν, όπου και απομακρύνεται με το ζόρι για να επιστρέψει στο πρόγραμμα.
Το 1983 συνοδεύει τον Καρπόφ στη Μέση Ανατολή σαν φύλακάς του και το 1988, όπου και ο Καρπόφ πεθαίνει, αφήνει εντολή να παραμείνει σε νάρκη και σε περίπτωση που ξυπνήσει πάλι, να περάσει ξανά εγκεφαλική πλύση.
Ο Στηβ τελειώνει την ανάγνωση και συντετριμένος καλεί στο σπίτι του τον Φιούρυ και τη Σάρον. Η τελευταία, προσπαθεί ξανά να πείσει τον Στηβ πως δεν έχει νόημα να προσπαθεί να τον προστατέψει, αφού δεν είναι πλέον ο Μπάκι, αλλά ένα όπλο που έχουν καταφέρει να χειραγωγησουν για να φέρει εις πέρας αποστολές δολοφονίας. Κάτι τέτοιο δεν πείθει όμως τον Στηβ, και επειδή δεν μπορεί να δεχθεί πως ο παλιός του φίλος θα έκανε κάτι τέτοιο κι επειδή θεωρεί πως οι απόπειρες που έκανε για να αποδράσει, δείχνουν πως ο συνεργάτης του βρίσκεται ακόμα εκεί μέσα και δεν είναι σύμφωνος με όσα τον έχουν αναγκάσει να κάνει.
Η Σάρον κάνει ακόμα μια προσπάθεια να πείσει τον Στηβ πως ο φίλος του είναι ουσιαστικά νεκρός, και αποτυγχάνει ξανά. Επικοινωνεί με τον Φιούρυ και συμφωνούν να καλέσουν τον Σαμ (Falcon) που ίσως καταφέρει να τον πείσει.
Πίσω στη Νέα Υόρκη, στην εταιρεία του Λούκιν, έχει ξεκινήσει μια δημοπρασία με κεντρικό έκθεμα τον Κύβο. Οι προτάσεις πέφτουν βροχή, μέχρι που ένας από τους επιχειρηματίες που δεν δέχτηκε την προσφορά του Λούκιν για εξαγορά της εταιρείας του από αυτή του δεύτερου, τού ζητά να αποδείξει πως ο Κύβος όντως λειτουργεί. Ο Λούκιν τότε αποκαλύπτει πως το ότι βρίσκονται όλοι μαζί σε αυτή τη δημοπρασία, έγινε εξαιτίας του κύβου, κι αμέσως μετά, τους παρουσιάζει συμβόλαια συγχώνευσης που θα κάνουν τις εταιρείες τους θυγατρικές της δικής του, τα οποία εκείνοι υπό την επείρια του Κύβου, τελικά υπογράφουν.
Πάνω που ο Στηβ έχει αρχίσει να σκέφτεται πως η Σάρον μπορεί να έχει και δίκιο, και πως ο Μπάκι δεν θα ήθελε να ζει έτσι, εμφανίζεται τελικά ο Σαμ. Ο Σαμ συζητώντας με τον Στηβ, του αναφέρει πως η επαναφορά του Μπάκι ίσως έχει σαν σκοπό την αποδιοργάνωση του δεύτερου και επισημαίνει πως αυτό που έχει σημασία, είναι τι θέλει αυτός να κάνει. Ο Στηβ θέλει πραγματικά να βρει τρόπο να σώσει τον φίλο του και ο Σαμ συμφωνεί να τον βοηθήσει.
Ο Λούκιν με τη σειρά του, ξυπνά σε ένα νοσοκομείο. Δεν έχει χτυπήσει εκείνος, αλλά ο συνεργάτης του Λέον. Τον έχει χτυπησει, και σχεδόν θανάσιμα, ο ίδιος, τη στιγμή που πήγε να απομακρύνει τον Κύβο, σε μια προσπάθεια να τον βοηθήσει, αφού τον τελευταίο καιρό ο Αλεξάντερ έχει αποδυναμωθεί σωματικά κι έχει ταυτόχρονα γίνει και πιο επικίνδυνος.
Καλεί στο γραφείο του τον Μπάκι και του αναθέτει να θάψει τον Κύβο, κι αν χρειαστεί να σκοτώσει όποιον προσπαθήσει να τον πλησιάσει. Όσο ο Μπάκι απομακρύνεται, μια φωνή ψιθυρίζει στον Λούκιν πως αυτό που κάνει είναι ένα μεγάλο λαθος.
Το επόμενο πρωί, στις εγκαταστάσεις της Π.Ι.Κ, την εμφάνισή τους κάνουν ο Στηβ, ο Σαμ και ο Τόνυ. Στόχος τους είναι να μάθουν που βρίσκεται ο Κύβος. Στις επιχειρήσεις Σταρκ, οι τρεις τους καταφέρνουν να υπολογίσουν που βρίσκεται ο Κύβος. Βρίσκεται στο πυρηνικό καταφύγιο μιας άλλης εταιρείας.
Ο Τόνυ δηλώνει πως δεν μπορεί να τους βοηθήσει παραπάνω, καθώς αρνήθηκε να συγχωνεύσει την εταιρεία του με αυτή του Λούκιν, οδηγώντας τη μετοχή της δικής του σε πτώση. Η περαιτέρω εμπλοκή του θα οδηγούσε τους εναπομείναντες επιχειρηματίες που τον στηρίζουν, στο να στραφούν εναντίον του.
Σαμ και Στηβ φεύγουν προς αναζήτηση του Κύβου, ενώ στο δρόμο ενημερώνουν και τη Σάρον για τα σχέδιά τους και φτάνουν στις εγκαταστάσεις στη Δυτική Βιρτζίνια.
Ο Μπάκι τους έχει ήδη εντωπίσει και έχει στρέψει το όπλο του κατά πάνω τους και πυροβολεί. Δεν γνωρίζει όμως πως κι εκείνοι ήδη τον έχουν εντωπίσει.
Ο Στηβ, καλυπτώμενος από τον Σαμ, βρίσκει τον Μπάκι πριν καταφέρει να δραπετεύσει από τις σύραγγες με τον Κύβο, κάτι που ήταν και το εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση εντωπισμού του.
Μάχη ξεσπά ανάμεσα στον Στηβ και στον Μπάκι. Ο πρώτος αυτή τη φορά δεν διστάζει να πολεμήσει ενάντια στον παλιό του φίλο. Ο δ��ύτερος με τη σειρά του, δεν διστάζει να επιχειρήσει να τον σκοτώσει. Απογοητευμένος που ο παλιός του συνεργάτης έχει καταλήξει έτσι, προσπαθεί να του θυμήσει ποιος πραγματικά είναι. Ο Μπάκι πυροβολεί, αλλά εξουδετερώνεται με την ασπίδα του Στηβ, ο οποίος εκμεταλλεύεται τη στιγμή για να του πάρει τον Κύβο.
Χρησιμοποιώντας τον Κύβο, ο Στηβ καταφέρνει να κάνει τον Μπάκι να θυμηθεί. Θυμάται ξανά την παιδική του ηλικιά, τη θητεία του στον στρατό, τον β' παγκόσμιο, τα ηρωικά του κατορθώματα με τον Στηβ, αλλά θυμάται και όλα αυτά που του έκαναν, μετατρέποντάς τον σε υπερόπλο.
Έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος με αυτή τη φρικτή πραγματικότητα, ο Μπάκι στρέφεται στον φίλο του αναγνωρίζοντάς τον αυτή τη φορά. Με κλάμματα στα μάτια, τον ρωτά γιατί δεν τον σκότωσε και αρπάζει τον Κύβο από τα χέρια του, σπάζοντάς τον.
Μπάκι και Κύβος εξαφανίζονται, αλλά ο Στηβ πιστεύει πως βρίσκεται ακόμα κάπου εκεί έξω. Κι έχει δίκιο, αφού ο Μπάκι έχει μεταφερθεί στο στρατόπεδο στο οποίο υπηρετουσε και γνώρισε τον Στηβ.
Η ιστορία τελειώνει με τον Λούκιν στην εταιρεία του να μαθαίνει πως έχει χάσει τελικά τον Κύβο. Η φωνή που τού έλεγε πως ήταν λάθος να τον απομακρύνει, τον χλευάζει, λέγοντάς τον αδύναμο που δείλιασε επειδή εξαιτίας του χτύπησε τον φίλο του. Ο Λούκιν όμως δεν δείχνει να ενδιαφέρεται, αφού αυτό το πράγμα είναι καταραμένο. Γιατί αν δεν ήταν καταραμένο, αυτός και η φωνή, δεν θα ήταν παγιδευμένοι σε ένα σώμα. Η φωνή συμφωνεί μαζί του προς το παρρόν, ενώ στο παράθυρο εμφανίζεται η πραγματική αντανάκλασή της, ο Ρεντ Σκαλ.
Ουφ, από πού να ξεκινήσω;
Άλλη μια ιστορία με μπόλικο ζουμί έφτασε στο τέλος της. Και ομολογώ πως σε γενικές γραμμές κατάφερε να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον μου.
Γενικά ανυπομωνούσα να δω πως ο συγγραφέας θα χειριζόταν την επανασύνδεση Στηβ-Μπάκι καθώς και την τραγικότητα του όλου πράγματος.
Γιατί ο Μπάκι θεωρώ πως παραμένει ένας τραγικός χαρακτήρας που έκανε πολλά πράγματα παρά τη θέλησή του και πως ο παλιός του εαυτός, θα προτιμούσε να είχε πεθάνει, παρά να καταλήξει αιτία για να πεθάνουν αθώοι. Τα φλάσμπακς που υπάρχουν σε αφθονία διάσπαρτα ανα διαστήματα στην ιστορία, νομίζω κάνουν αρκετά καλή δουλειά στο να σε βάλουν στο κλίμα της συνεργασίας Κάπταιν-Μπάκι καθώς και στο να φανερώσουν πως ήταν ο παλιός εαυτός του δεύτερου. Ειδικά το τελευταίο φλάσμπακ που είναι από τη μεριά του Μπάκι και θυμάται τη στιγμή που γνώρισε τον Στηβ και μετά ξεσπά σε κλάμματα, μπορώ να πω πως με χτύπησε αρκετά στο συναίσθημα.
Τραγικό παραμένει και το δίλημμα του Κάπταιν που από τη μια δεν μπορεί να σκοτώσει τον φίλο του πάνω που τον ξαναβρήκε, αλλά ούτε και να τον αφήσει να συνεχίζει τη "θητεία" του σαν Στρατιώτης του Χειμώνα. Τελικά, η πίστη του στην καλοσύνη του Μπάκι που πιστεύει ότι υπάρχει ακόμα μέσα του, υπερισχύει, αλλά το να κάνει τον φίλο του να ξαναθυμηθεί ήταν σίγουρα κάτι ψυχοφθόρο και για τους δυο.
Επίσης, δεν εξεπλάγειν που ο Ρεντ Σκαλ ζει ακόμα. Στο μυαλό μου τον έχω σαν έναν τοπ υπερ-κακό και ο θάνατός του στο προηγούμενο τεύχος, μού φάνηκε αρκετά απλός για να είναι και πραγματικός. Δεν κατάλαβα όμως τι παίζει με την κόρη του, ούτε και μπορώ να υποψιαστώ τι ρόλο θα παίξει στην ιστορία. Πιο απρόσμενο ίσως μού φάνηκε το ότι ο Λούκιν στο τέλος, ήθελε να απομακρύνει τον Κύβο όσο πιο πολύ γινόταν, γιατί σιγά σιγά τον κατέστρεφε.
Επιπλέον, είναι αρκετά θετικό που βλέπω μέχρι στιγμής την Ασπίδα να βοηθά - όσο αφορά τουλάχιστον αυτή την ιστορία - μιας και την έχω συνηθίσει σε άλλες να κάνει το ακριβώς αντίθετο.
Τέλος, μου άρεσε που επιτέλους γνώρισα και την χάρτινη εκδοχή του Φάλκον, αφού δεν είχε τύχει μέχρι στιγμής να έχω διαβάσει κόμικ στο οποίο να είναι παρόν. Όπως μού άρεσε και το ότι εδώ Τόνυ και Στηβ συνεργάζονται, χωρίς την παρουσία καμίας κόντρας, καθώς και το ότι ο Τόνυ, αν και εδώ είναι δευτερεύον χαρακτήρας, δεν αντιμετωπίζεται με μίσος και καχυποψία. (Ναι, γειά σας, είμαι η Μαριτίνα και ο Τόνυ είναι ο αγαπημένος μου Avenger στο MCU. Για τα κόμικς δεν ξέρω, δεν έχω καμία δυνατή γνώμη για κανέναν τους, αλλά ίσως είμαι λίγο προκατηλημένη στη συγκεκριμένη περίπτωση.)
Γενικά, όταν διαβάζεις για μια ομάδα, μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία, είναι ωραίο να την βλέπεις ομάδα.
Αυτά πάνω-κάτω για το
Captain America Στρατιώτης του Χειμώνα . Θα ήθελα σύντομα να διαβάσω και την υπόλοιπη συνέχεια, αν μας κάνει τη χάρη η Hachetteμη θυμηθώ τους Astonishing X-Men που ακόμα περιμένω τη συνέχεια!και ελπίζω να είναι το ίδιο καλή!
If you made it this far, congratulations!
'Til next time, take care :) :) :) -
This was quite good!
It starts with Nick finally telling Steve all thats going on about the winter soldier and I love the way it happens and the way the exposition happens hits Steve and he takes the file and we learn the full history of Bucky and how he became this assassin and then finally feeling regrets over it he and Falcon and even Iron man team to fight Aleksander Lukin and the latter had a great twist and the big battle is finally here and it changes everything between friends!
It was a good volume and like introduces his old friend in such a great way and we follow a bloody and tragic story about one of the big characters in the MCU but Steve's friend and I love the way Brubaker sets up Alek as this big villain and foreshadowing of other villains to come. The thing with Sharon is so awesome. So much myths added to Steve's history! I loved this run and the main thing was the art of Epting which is like next level good! -
OMG BUCKY <3
Brubaker, you have shown me how amazing you really are with your Captain America run, and I want to thank you for these great stories! -
The book where Captain America's sidekick, Bucky, is brought back. Hmmm, this is a sort of sacrilege to me. There are some deaths in the Marvel Universe that I feel are sacred. There's Gwen Stacy. Uncle Ben. And Bucky.
So, I'm not sure how I feel about Bucky being back. On the one hand, it pisses me off, but there's a twelve year old in me that loves seeing Bucky again. I collect golden age comics, so Bucky's no stranger to me, and an updated version actually works.
I suppose that's the thing: there's maybe two or three writers out there (such as Bendis) who could do this storyline and make me like it. Luckily, Ed Brubaker's one of them.
So, yeah---I like the characterization: Brubaker has a knack for having characters be superhuman and human at the same time. Epting is a very good artist, and Lark, who does some chunks of the storyline, is one of my favorite artists.
So, okay. Bucky's back. I can live with that. -
Finally I have read it. Excelsior!
-
The Winter Soldier story-line really shouldn't have been split up into two volumes, as all of my concerns in my
review of the first volume -- not enough Cap, not enough action, not enough resolution -- were addressed in this volume.
That being said, Captain America still doesn't even crack my top ten list of favorite superheroes. He is too one-note with the punching and shielding repeated ad nauseam -- it makes me think of the saying that when all you have is a hammer, every problem looks like a nail -- and while he has the same lawful/good disposition that makes Superman so boring, he can't even fly or shoot lasers out of his eyes. Poor Cap. Two things he does have going for him are good writing, which covers a lot of the sins of updating this outdated WWII figurehead hero to the current day, and a really interesting supporting cast, including, in this volume, Falcon. And while the first volume focused on the supporting players and basically ignored Cap, this volume had a better balance.
I probably wouldn't have continued with this series, but I bought
Civil War: Captain America and
Captain America: The Death of Captain America in the same sale, so I will continue on to the inevitable (thanks to the subtle titling) conclusion. -
La segunda parte de El soldado del invierno fue todo lo que mi corazón necesitaba: se respondieron preguntas, se tuvieron vueltas al pasado necesarias, hubo enfrentamientos y, obvio, tuvo un final que me dejó suplicando por más.
En esta entrega sabemos con lujo de detalle a los tratamientos que fue sometido Bucky, qué fue de su vida luego de que la bomba estallara y se le diera por muerto. El Capitán América es el más devastado por ello, conoce los detalles y en su corazón siente que su mejor amigo está ahogado por lo que HYDRA transformó.
Me gustó muchísimo conocer la historia que dio origen a la película, que es una de mis favoritas, pero me hubiera gustado que agregaran a cierto personaje importante en el film (si lo leyeron ya saben de quién hablo *wink wink*).
Tuve toda la emoción que necesitaba y las peleas justas, en esta entrega no sentí nada de sobra porque todo me aportaba. Pero, como dije anteriormente, necesito seguir leyendo sobre qué sucederá.
En fin, una historia digna de recordar que recomiendo con todo mi corazoncito. -
There's a lot more action in this volume and all the setup from the previous volume pays off with quite a bang.
I still think the story could have done with a bit of streamlining, but pretty solid overall. -
3,5 - Un număr destul de bun care îmi deschide apetitul pentru povestea asta. însă aici avem o mică parte din ea.
Alegerea de a publica selecția asta de 6 reviste separat de primele numere face din tabloul general unul destul de incomplet. Recunosc meritul celor care au inclus în revistă materiale suplimentare pentru a explica cum s-a ajuns aici, însă tot ai impresia că citești un roman de la capitolul 5 încolo. Îți lipsesc multe informații. Ca să nu mai zic că și în numerele incluse aici e mult context aruncat pe repede-înainte pentru a explica renașterea lui Bucky, personaj central aici. Multe secvențe par foarte episodice, multe trimiteri și un soi de fragmentarism specific filmelor Marvel care nu îmi place în mod deosebit. Desenele sunt bune, o parte din text la fel, de foarte bună calitate. Însă cred că dacă aș avea un omnibus care să conțină măcar 1-14 poate că ar ajunge la 4 stele. Așa, cum e construit paperbackul, e cam de 3 stele, hai 3 jumate.
Pentru cei care nu știu despre ce e banda, e un soi de regăsire a echipei Captain America-Bucky, de data asta unul luptând pentru americani și unul de partea rușilor. Clasic. -
Ed Brubaker’s Winter Solider arc in Captain America is nothing short of stellar. It revitalised a lot of janky old Cap’n America history and gave depth and meaning to older and newer characters alike. Ed Brubaker makes Steve Rodgers into the best version of himself. What I mean by that is that Brubaker has a talent for highlighting the great things about Captain America - sure he’s a guy who cares about Justice and Freedom and will fight for it but he’s also a guy who’s been through real distress and trauma and carries that with him through every fight. Ed Brubaker has shifted Captain American from a regular goody-two-shoes-GI-Joe-with-no-scuff-on-his-boots into a humanised killing machine who fights not only because it’s right but because he’s barely containing the rage he’s feeling for losing so much in so many battles... but also because it’s right!
It makes for some very interesting and dense character arcs. These struggles that Cap is going through are already a great foundation to begin with but Brubaker doesn’t just stop ramping it up there. He makes sure to push Captain America’s buttons and turn his rage meter to 1000 when he decides to bring Bucky back to life as a tortured enemy. - this still being one of the best decisions in his whole run, in my opinion. I think this is fantastic because it provides Steve with a grounded story steeped in his own history. It makes Steve vulnerable in a way that i haven’t seen before this in a Captain America comic and that’s valuable any way you slice it...
Brubaker was bold with this arc and it paid off. it’s still awesome today even though I know all of the narrative and thematic reveals so well it still is a pleasure to read. Highly recommend this for any comic lover and especially anyone who enjoyed the movie adaptation. This is a great place for newcomers of captain America to start as well it’s a perfect story. -
2nd time reading this arc. I'd forgotten about some the changes made in the film.
I like the way this story showed Steve struggling with trying to save Bucky when everyone else was convinced he was someone to be stopped. Interestingly enough, 616 Sam was on board with trying to save him when MCU Sam thought he was too far gone. I liked seeing the flashbacks to Bucky's life before he became Cap's sidekick.
The decision to have Steve use the cube to give him his memory back is something I actually like that the film changed. It was a little too easy. While they ultimately didn't show us the work put into Bucky getting his memories back (and they also sort of gave us an annoying magical fix), The Winter Soldier film made us believe we might get Bucky working out his past on his own. I find it much more compelling to see the leg work vs just showing us a magical object solved all of his problems.
(Although, if this was a story from the 60s or 70s, that most likely would've happened the same way).
Anyway, if you're a Cap fan or a Winter Soldier fan, you've probably already read this. It was nice going back and reading this arc again. -
Τον Δεκέμβριο που μας πέρασε διάβασα και απόλαυσα τον πρώτο τόμο με τον τίτλο "Εκτός χρόνου", με το τέλος να είναι πολύ ανοικτό και να αφήνει ένα σωρό εκκρεμότητες για τη συνέχεια. Έτσι, περίμενα πώς και πώς να κυκλοφορήσει αυτός ο δεύτερος τόμος και να δω τι θα γίνει παρακάτω. Λοιπόν, δεν απογοητεύτηκα. Και τούτος ο τόμος μου φάνηκε πολύ καλογραμμένος και συναρπαστικός, με ενδιαφέρουσα πλοκή και αρκετή δράση (εγγυημένη ποιότητα ο Ed Brubaker), ενώ το σχέδιο εξίσου ωραίο και δυναμικό, με δυνατές σκηνές και φοβερά κινηματογραφικά πλάνα. Για κάποιες λεπτομέρειες δεν βάζω πέντε αστεράκια σ'αυτούς τους δυο τόμους, όμως δεν έχει και τόση σημασία, από τη στιγμή που πέρασα καλά και ευχαριστήθηκα δράση και ένταση.
-
A nice collection focusing on the Winter Solider story line with Captain America’s sidekick Bucky Barnes.
I was lent this edition after watching the movie, overall I enjoyed reading it but as there’s only so many issues collected together I felt I wasn’t getting the whole story.
It would be quite nice if Marvel released a collection that had everything from the MCU stories for those like myself who’s interests were peaked. -
As I predicted when I read the first volume, this second episode is much faster and more exciting, but it still doesn't seem like the eighth wonder of the universe ...
The set is clear, Steve is destroyed his life sucks and he finally finds out who is behind all this, or rather who are being controlled to carry out all the recent massacres (you could never imagine who he is, especially if you don´t read the title of the book.)
This book is very important to the current Marvel mythology in general because it's where Bucky is actually introduced as the Winter Sodier, but I don't think its relevance goes beyond that, it's a bit of a drab comic and I didn't really feel very connected to the story.
When it gets a little interesting is when Falcon and Iron Man help Cap uncover the mystery of the Cosmic Cube and the final battle really isn't bad, but I didn't love it.
The truth is that these first two volumes are necessary to read the entire Brubaker run which in my opinion is one of the best of Cap's runs of all time. -
Pokračování linky s Winter Soldierem je pořád super ALE projevuje se tady pár problémů. Tenhle příběh se vyvíjí poměrně dlouho a intenzivně, tudíž by člověk očekával adekvátní vyvrcholení které se nestane, Cap a Bucky si řeknou pár slov, vymění pár pěstí a najednou je konec. Všechno co mě baví v první knížce tady jde do klasických superhero záležitostí což je škoda. Extrémně kvituji issue kde se popisuje průběh experimentu s Winter Soldierem ale to je všechno.
Určitě příjemný Captain America ke čtení ale místy jsem cítil trošku křeč, příběh by bez problémů zvládl víc knížek a delší budování, 3,5☆. -
Now that I'm reading this so many shots in the film were set up in similar ways to some of the panels. But wow this was amazing, that last issue where Bucky and Steve face off was more intense than the film. Also i'm glad we had a few cameos in this, it was cool to see Iron Man and Falcon.
-
[1st Read- July 2019]
Yes. Yes. Yes. A million times yes.
I really enjoyed the first volume of Captain America: Winter Soldier but, as I mentioned in my review, it felt as though it was holding back. I gave it the benefit of the doubt and was holding off judgement until I'd read this volume Vol. 2 gave me exactly what I was desperate to see. Were there problems? Only if I'm going to nitpick... Oh, wait, that's why I'm hereThe plot was on it's the way to becoming tight, though there was one thing that has yet to be fully explained. When it is resolved, eventually, I guess we will know whether its inclusion was necessary for this book or not. You could see Steve's struggle but he wasn't quite as interesting as in the previous volume. In a Captain America book the hardest job, you will have it to make Steve Rogers interesting. If you consider the two volumes as one single story then they've done a pretty decent job on that front. Overall it's by far my favourite Cap story I've read so far, which was somewhat expected because it gave me the greatest gift of all. It gave me Bucky. -
This was a good story, but I think my prior knowledge (and possibly hype) made me enjoy this book a little less than most people seem to. Before reading this, I had heard so much about the story and its plot, and had seen the film that spun out of the original comic book. Because of that, there wasn't much surprise. It felt like a pretty straight forward reading experience to me.
This may be because of all of the emotional turmoil he was going through, but another problem I had with this book was Cap's voice. As I read his dialogue, it didn't sound like the noble Steve Rogers I'm used to. He came off as short-tempered and gruff, but again, it could have been because of all the things he was going through during this storyline. -
Definitely better than the first book, even if the continuous denials of Cap make him look like a bit bitchy for my tastes. The best part however is the recollection of Bucky Barnes past as a Soviet Undercover assassin, so much that I think his character is better fleshed out and a bit more interesting than Jason Todd (yeah, I read this after Under The Red Hood). Recommended.
Just a note to whoever wants to read this: make sure you have the first TP of Capitan America: Winter Soldier or you won't understand several things, since this book only collects the second TP and some important elements are not told in the foreward recap.
Merged review:
. -
Nu e rău, dar nici cine știe ce. Dacă îți plac personajele o să iubești povestea, dar eu nu sunt un fan și deja știam povestea din film, așa că pentru mine a fost un aperitiv în materie de citit. Mi-a plăcut idea pe care vrea să o transmită, prietenia și cât de departe am merge pentru un prieten adevărat(atât Căpitanul pentru Bucky, cât și Falcon & Sharon pentru Căpitan). Ușor de citit, dar nu neapărat relaxantă, este totuși o supratemă politică. Așadar, un must read dacă nu știi povestea din film. (+că este un pic cam întunecat reprezentată, unii ar aprecia asta, dar pentru mine nu a fost o bilă albă neapărat, deși era de așteptat ca un război să fie reprezentat mai întunecat)
-
Volume 2 of this collection (which was actually Ed Brubaker's first work for Marvel! - this collection, not Vol 2) picks right up where the first left off. The Winter Solider has been spotted, and there's a good chance it's none other than a long lost hero from the past...
Featuring Cap alongside Sharon Carter, Nick Fury, Falcon and Iron Man. This shows just how deep loyalty runs, the importance of friendship, and sets up one heck of a run on this series...Strongly recommended. -
I read this in order to prepare myself for the upcoming Captain America 2 movie and also to sate my interest in the Bucky Barnes character that I gained from the first film & what my friends had told me about him in the comics.
I did enjoy reading this and the story was good but it wasn't as full on or epic as I expected. However I would definitely read whatever happens next in the story as it does end on a cliffhanger. I would also love to read more Captain America in general.
